Sanctæ Mariæ Sabbato ~ IV. classis
Commemoratio ad Laudes tantum: S. Theodori Martyris

Divinum Officium Monastic - 1963

11-10-2018

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Início
℣. Abri, Senhor, +︎ os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Abri, Senhor, os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Abri, Senhor, os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.

Salmo 3 [0]
3:1 Senhor, porque tantos são os que me atribulam? * Muitos se insurgem contra mim.
3:2 Muitos dizem à minha alma: * não há salvação para ele no seu Deus.
3:3 Vós, porém, Senhor, sois o meu protector, * minha glória e exaltais a minha cabeça.
3:4 Com minha voz ao Senhor clamei: * e Ele me ouviu do seu santo monte.
3:5 Deitei-me para descansar e adormeci: * e levantei-me, pois me acolheu o Senhor.
3:6 Não temerei milhares de pessoas me cercando: * levantai-Vos, ó Senhor, salvai-me, ó Deus meu!
3:7 Porque Vós tendes ferido todos os que sem causa me perseguem: * quebrastes os dentes dos pecadores.
3:8 A salvação é do Senhor: * e sua bênção está sobre seu povo.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Invitatorium {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Dóminus tecum.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Dóminus tecum.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus tecum.
Ant. Ave María, grátia plena, * Dóminus tecum.
Invitatório {Antífona do Próprio do tempo}
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. The Lord is with thee.
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. The Lord is with thee.
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. The Lord is with thee.
Ant. Hail Mary, full of grace, * The Lord is with thee.
Hymnus {ex Proprio de Tempore}
Quem terra, pontus, ǽthera
Colunt, adórant, prædicant,
Trinam regéntem máchinam,
Claustrum Maríæ báiulat.

Cui luna, sol, et ómnia
Desérviunt per témpora,
Perfúsa cæli grátia,
Gestant puéllæ víscera.

Beáta Mater múnere,
Cuius supérnus ártifex
Mundum pugíllo cóntinens,
Ventris sub arca clausus est.

Beáta cæli núntio,
Fœcúnda sancto Spíritu,
Desiderátus géntibus,
Cuius per alvum fusus est.

Glória tibi, Dómine,
Qui natus es de Vírgine,
Cum Patre, et Sancto Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
Hino {do Próprio do tempo}
The God whom earth, and sea, and sky
Adore, and laud, and magnify,
Who o'er their threefold fabric reigns,
The Virgin's spotless womb contains.

The God, whose will by moon and sun
And all things in due course is done,
Is borne upon a maiden's breast,
By fullest heavenly grace possest,

How blest that mother, in whose shrine
The great artificer divine,
Whose hand contains the earth and sky,
Vouchsafed, as in his ark, to lie.

Blest, in the message Gabriel brought;
Blest, by the work the Spirit wrought;
From whom the great desire of earth
Took human flesh and human birth.

All honour, laud, and glory be,
O Jesu, Virgin-born to thee;
All glory, as is ever meet,
To Father and to Paraclete.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Clamor meus * ad te véniat, Deus.
Psalmus 101 [1]
101:2 Dómine, exáudi oratiónem meam: * et clamor meus ad te véniat.
101:3 Non avértas fáciem tuam a me: * in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam.
101:3 In quacúmque die invocávero te, * velóciter exáudi me.
101:4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei: * et ossa mea sicut crémium aruérunt.
101:5 Percússus sum ut fænum, et áruit cor meum: * quia oblítus sum comédere panem meum.
101:6 A voce gémitus mei * adhǽsit os meum carni meæ.
101:7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis: * factus sum sicut nyctícorax in domicílio.
101:8 Vigilávi, * et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
101:9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei: * et qui laudábant me, advérsum me iurábant.
101:10 Quia cínerem tamquam panem manducábam, * et potum meum cum fletu miscébam.
101:11 A fácie iræ et indignatiónis tuæ: * quia élevans allisísti me.
101:12 Dies mei sicut umbra declinavérunt: * et ego sicut fænum árui.
101:13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes: * et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
101:14 Tu exsúrgens miseréberis Sion: * quia tempus miseréndi eius, quia venit tempus.
101:15 Quóniam placuérunt servis tuis lápides eius: * et terræ eius miserebúntur.
101:16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam.
101:17 Quia ædificávit Dóminus Sion: * et vidébitur in glória sua.
101:18 Respéxit in oratiónem humílium: * et non sprevit precem eórum.
101:19 Scribántur hæc in generatióne áltera: * et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum:
101:20 Quia prospéxit de excélso sancto suo: * Dóminus de cælo in terram aspéxit:
101:21 Ut audíret gémitus compeditórum: * ut sólveret fílios interemptórum:
101:22 Ut annúntient in Sion nomen Dómini: * et laudem eius in Ierúsalem.
101:23 In conveniéndo pópulos in unum, * et reges ut sérviant Dómino.
101:24 Respóndit ei in via virtútis suæ: * Paucitátem diérum meórum núntia mihi.
101:25 Ne révoces me in dimídio diérum meórum: * in generatiónem et generatiónem anni tui.
101:26 Inítio tu, Dómine, terram fundásti: * et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
101:27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes: * et omnes sicut vestiméntum veteráscent.
101:28 Et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur: * tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
101:29 Fílii servórum tuórum habitábunt: * et semen eórum in sǽculum dirigétur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos com leituras {Antífonas do Saltéio do tempo correspondente}
Nocturn I.
Ant. O God * let my cry come unto Thee.
Salmo 101 [1]
101:1 Senhor, ouvi a minha oração: * e chegue até Vós o meu clamor.
101:2 Não aparteis de mim o vosso rosto: * no dia do tormento, inclinai o vosso ouvido para mim.
101:3 Em qualquer dia que Vos invocar, * prontamente me ouvi.
101:4 Pois os meus dias dissiparam-se como fumo: * e os meus ossos secaram como acendalhas.
101:5 Fui ferido como feno e o meu coração secou-se: * pois me esqueci de comer o meu pão.
101:6 À voz dos meus gemidos, * pegaram-se os meus ossos à pele.
101:7 Tornei-me semelhante ao pelicano do deserto: * tornei-me como a coruja no seu albergue.
101:8 Velei * e tornei-me como o pássaro solitário no telhado.
101:9 Todo o dia me injuriavam os meus inimigos: * e os que me louvavam conspiravam contra mim.
101:10 Pois comia cinza como pão, * e misturava a minha bebida com minhas lágrimas.
101:11 À vista de vossa ira e indignação: * pois depois de me elevares, me arrojastes.
101:12 Meus dias tombaram como a sombra: * e eu sequei-me como feno.
101:13 Contudo, ó Senhor, Vós permaneceis para sempre: * e o vosso nome de geração em geração.
101:14 Vós, levantando-Vos, tereis piedade de Sião: * pois é tempo de terdes piedade dela e o tempo já chegou.
101:15 Porque as suas ruínas são amadas pelos vossos servos: * e se compadecerão da sua terra.
101:16 As gentes temerão o vosso nome, ó Senhor, * e todos os reis da terra respeitarão a vossa glória.
101:17 Pois o Senhor edificou Sião: * e será visto na sua glória.
101:18 Atendeu à oração dos humildes: * e não desprezou a sua prece.
101:19 Escrevam estas cousas para a geração futura: * e o povo, que há-de ser criado, louvará o Senhor:
101:20 Pois olhou do alto do seu santuário: * o Senhor olhou do céu sobre a terra:
101:21 Para ouvir os gemidos dos encarcerados: * para libertar os filhos dos cadáveres:
101:22 Para que anunciem em Sião o nome do Senhor: * e o seu louvor em Jerusalém.
101:23 Quando se juntarem os povos * e os reis para servirem ao Senhor.
101:24 Disse-lhe na expansão da sua força: * manifestai-me o curto número de meus dias.
101:25 Não me chameis na metade de meus dias: * os vossos anos estendem-se de geração em geração.
101:26 No princípio, ó Senhor, fundastes a terra: * e os céus são obra de vossas mãos.
101:27 Eles perecerão, mas Vós permanecereis: * todos eles como o traje envelhecerão.
101:28 Como a veste os mudareis e serão mudados: * Vós, porém, sois sempre o mesmo e os vossos anos não terão fim.
101:29 Os filhos de vossos servos habitarão: * e a sua posteridade será orientada eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 102 [2]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto eius.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes eius.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ iuvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et iudícium ómnibus iniúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies eius, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et iustítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum eius:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli eius: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum eius.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes eius: * minístri eius, qui fácitis voluntátem eius.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera eius: * in omni loco dominatiónis eius, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamor meus ad te véniat, Deus.
Salmo 102 [2]
102:1 Minha alma, bendiz o Senhor: * e tudo o que em mim há, o seu santo nome.
102:2 Bendiz o Senhor, ó minha alma: * e não esqueças nem um dos seus benefícios.
102:3 É Ele que perdoa todas tuas iniquidades: * e que sara todas tuas enfermidades.
102:4 É Ele que resgata da morte a tua vida: * e que te coroa da sua misericórdia e das suas graças.
102:5 É Ele que com bens sacia o teu desejo: * a tua mocidade renovar-se-á como a da águia:
102:6 O Senhor faz misericórdias: * e justiça a todos os que sofrem agravos.
102:7 Fez conhecer a Moisés os seus caminhos, * e aos filhos de Israel as suas vontades.
102:8 O Senhor é compassivo e misericordioso: * paciente e de muita misericórdia.
102:9 Não ficará irado para sempre: * nem ameaçará perpetuamente.
102:10 Segundo os nossos pecados nos não tratou: * nem nos puniu segundo as nossas iniquidades.
102:11 Porque segundo a altura do céu acima da terra: * estabeleceu Ele a sua misericórdia sobre os que O temem.
102:12 Quanto o oriente dista do ocidente: * tanto Ele afastou de nós as nossas iniquidades.
102:13 Como um pai se compadece dos seus filhos, assim se compadeceu o Senhor dos que O temem: * porque conhece a nossa forma.
102:14 Lembrou-se que somos pó: * os dias do homem passam como o feno, como a flor do campo, assim floresce.
102:15 Porque um sopro de vento passará sobre ele e não subsistirá: * e seu lugar o não mais conhecerá.
102:16 Porém, da eternidade vem a misericórdia do Senhor, * e até à eternidade sobre os que O temem.
102:17 Sua justiça nos filhos dos filhos, * para aqueles que guardam a sua aliança:
102:18 Se lembram dos seus mandamentos, * para os observar.
102:19 O Senhor preparou o seu trono no céu: * e sobre todos dominará o seu reino.
102:20 Bendizei o Senhor, todos seus anjos: * poderosos em força, que executais a sua palavra, ouvindo a voz das suas ordens.
102:21 Bendizei o Senhor, todos seus exércitos: * seus ministros, que fazeis a sua vontade.
102:22 Bendizei o Senhor, todas suas obras: * ó minha alma, bendiz o Senhor em todo o lugar do seu domínio.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. O God let my cry come unto Thee.
Ant. Bénedic, * ánima mea Dómino.
Psalmus 103(1-24) [3]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra eius.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus eius: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum iuméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bless the Lord * O my soul.
Salmo 103(1-24) [3]
103:1 Bendiz o Senhor, ó minha alma: * ó Senhor meu Deus, Vos engrandecestes sumamente.
103:2 Com glória e majestade Vos revestistes: * como um traje coberto de luz.
103:3 Como a tenda, estendeis o céu: * que cobris de água a sua cobertura.
103:4 Que subis sobre as nuvens: * e sobre as asas dos ventos andeis.
103:5 Que fazeis os vossos anjos espíritos: * e que os vossos ministros sejam fogo ardente.
103:6 Que fundastes a terra sobre as suas bases: * ela se não desnivelará pelos séculos dos séculos.
103:7 O abysmo cinge-a como um traje: * as águas elevam-se acima das montanhas.
103:8 À vossa ameaça fugirão: * temerão à voz de vosso trovão.
103:9 Elevam-se as montanhas e os vales descem, * ao lugar que lhes estabelecestes.
103:10 Instituístes-lhes limites, que não ultrapassarão: * e não volverão a cobrir a terra.
103:11 Vós fazeis sair as fontes nos vales: * as águas passam por meio dos montes.
103:12 Todos os animais do campo beberão: * suspiram os asnos selvagens na sua sede.
103:13 Sobre elas habitam as aves do céu: * do meio dos rochedos, farão ouvir as suas vozes.
103:14 Regais os montes dos altos: * com o fruto de vossas obras a terra será saciada:
103:15 Feno produzis para os animais, * e plantas para uso dos homens:
103:16 Pão fazeis sair do seio da terra: * e vinho que alegra o coração do homem:
103:17 Azeite para espalhar a alegria sobre o rosto: * e pão para fortificar o coração.
103:18 Encher-se-ão de seiva as árvores do campo e os cedros do Líbano que plantou: * ali farão ninhos as aves.
103:19 A casa da cegonha lhes serve de guia: * os montes altos são refúgio dos veados e os penhascos dos ouriços.
103:20 Fez a lua para marcar os tempos: * o sol conhece o seu ocaso.
103:21 Espalhastes as trevas e a noite se fez: * vagueiam então todos os animais da selva.
103:22 Os leõezinhos rugem em busca da presa, * e pedem a Deus o seu sustento.
103:23 Desponta o sol e reúnem-se: * e vão esconder-se nos seus covis.
103:24 Sairá o homem para a sua obra: * e para os seus trabalhos até entardecer.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 103(25-35) [4]
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Iucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bénedic, ánima mea Dómino.
Salmo 103(25-35) [4]
103:25 Quão magníficas são as vossas obras, ó Senhor! * Fizestes com sabedoria todas as cousas:a terra está cheia das vossas riquezas.
103:26 Este mar grande e de longos braços: * nele existem peixes sem número.
103:27 Animais pequenos e grandes: * por ele transitam os navios.
103:28 Lá brinca esse dragão que formastes: * todos esperam de Vós que lhes deis de comer a seu tempo.
103:29 Dando-lho Vós, eles o recolhem: * abrindo Vós vossa mão, todos se encherão de bens.
103:30 Mas, se apartardes o vosso rosto, turvar-se-ão: * tirar-lhes-eis o espírito, deixarão de ser e ao pó retornarão.
103:31 Enviareis o vosso espírito e serão criados: * e renovareis a face da terra.
103:32 Seja celebrada a glória do Senhor para sempre: * alegrar-se-á o Senhor nas suas obras:
103:33 Olha para a terra e tremer a faz: * toca os montes e eles fumegam.
103:34 Cantarei ao Senhor durante a minha vida: * cantarei hinos a meu Deus enquanto existir.
103:35 Sejam-Lhe agradáveis as minhas palavras: * quanto a mim, deleitar-me-ei no Senhor.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. Bless the Lord O my soul.
Ant. Lætétur cor * quæréntium Dóminum.
Psalmus 104(1-22) [5]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius: * annuntiáte inter gentes ópera eius.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília eius.
104:3 Laudámini in nómine sancto eius: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem eius semper.
104:5 Mementóte mirabílium eius, quæ fecit: * prodígia eius, et iudícia oris eius.
104:6 Semen Ábraham, servi eius: * fílii Iacob, elécti eius.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra iudícia eius.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et iuraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Iacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ eius:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Ioseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes eius, ferrum pertránsiit ánimam eius * donec veníret verbum eius.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes eius sicut semetípsum: * et senes eius prudéntiam docéret.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. let the heart of them rejoice, * that seek the Lord.
Salmo 104(1-22) [5]
104:1 Louvai o Senhor e invocai o seu nome: * anunciai as suas obras entre as gentes.
104:2 Cantai-Lhe e salmodiai-Lhe: * narrai todas suas maravilhas.
104:3 Gloriai-vos em seu santo nome: * alegre-se o coração dos que buscam o Senhor.
104:4 Buscai o Senhor e fortalecei-vos n’Ele: * buscai sempre a sua face.
104:5 Lembrai-vos das maravilhas que fez: * dos seus prodígios e as sentenças da sua boca:
104:6 Descendentes de Abraão, seus servos: * filhos de Jacob, seus escolhidos.
104:7 Ele é o Senhor nosso Deus: * os seus juízos exercem-se em toda a terra.
104:8 Ele lembrou-se para sempre da sua aliança: * e da palavra que comandou a mil gerações:
104:9 Que a Abraão fez: * e do seu juramento a Isaac:
104:10 O mesmo confirmou a Jacob como lei: * e a Israel para uma eterna aliança:
104:11 Dizendo:dar-te-ei a terra de Canaan, * porção de tua herança.
104:12 Quando em pequeno número, * sendo pouquíssimos e estrangeiros:
104:13 Passavam de gente para gente, * e dum reino para outro povo.
104:14 Homem que os ofendesse não permitiu: * e reis castigou por causa deles.
104:15 Não toqueis os meus ungidos: * e meus profetas os não maltrateis.
104:16 Chamou a fome sobre a terra: * e destruiu todo o sustento do pão.
104:17 Enviou adiante deles um homem: * a José que foi vendido como escravo.
104:18 Humilharam-no com grilhões nos pés, o ferro traspassou a sua alma * até que se cumpriu o seu vaticínio.
104:19 A palavra do Senhor o tinha inflamado: * o rei mandou que o soltassem, o príncipe dos povos deu-lhe a liberdade.
104:20 Constituiu-o senhor da sua casa: * e príncipe de tudo quanto possuía:
104:21 Para que instruísse os seus príncipes como a si: * e ensinasse a prudência aos seus anciãos.
104:22 Israel entrou no Egipto: * e Jacob foi hóspede na terra de Cam.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 104(23-45) [6]
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Iacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos eius.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum eius: * et dolum fácerent in servos eius.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cuius non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant iustificatiónes eius, * et legem eius requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Lætétur cor quæréntium Dóminum.
Salmo 104(23-45) [6]
104:23 Aumentou veementemente o seu povo: * e tornou-o forte sobre os seus inimigos.
104:24 Converteu-lhes o coração para que odiassem o seu povo: * e usassem de dolos com seus servos.
104:25 Enviou Moisés, seu servo: * e Arão, a quem tinha escolhido.
104:26 Deu-lhes poder para fazer milagres: * e prodígios na terra de Cam.
104:27 Enviou trevas e escureceu: * e com suas palavras se não exacerbaram.
104:28 Converteu-lhes as águas em sangue: * e matou os seus peixes.
104:29 Sua terra produziu rãs: * até nos aposentos dos próprios reis.
104:30 Falou e vieram moscas: * e mosquitos por todo o território.
104:31 Em vez de água lhes fez chover granizo: * lançou um fogo abrasador na terra deles.
104:32 Feriu as suas vinhas e os seus figueirais: * e quebrou as árvores que havia nos seus limites.
104:33 Falou e vieram gafanhotos e lagartos * cujos não tinham número:
104:34 Devoraram toda a erva dos prados: * e comeram todos os frutos dos seus campos.
104:35 Feriu todos os primogénitos da sua terra: * as primícias de todo seu trabalho.
104:36 Os conduziu com prata e com ouro: * e não havia enfermo nas suas tribos.
104:37 Alegrou-se o Egipto com a partida deles: * pois era sobre eles o seu temor.
104:38 Estendeu uma nuvem que os cobrisse: * e um fogo que os alumiasse de noite.
104:39 Pediram e vieram codornizes: * e de pão do céu os saciou.
104:40 Fendeu a pedra e brotaram águas: * correram rios no deserto.
104:41 Porque se lembrou da sua santa palavra: * que tinha dado a Abraão, seu servo.
104:42 Fez sair o seu povo com exaltação, * e os seus escolhidos com alegria.
104:43 Deu-lhes as terras das gentes: * e herdaram o trabalho dos povos:
104:44 Para que guardassem os seus mandamentos, * e buscassem a sua lei.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. let the heart of them rejoice, that seek the Lord.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. O Lord, hear my prayer.
℟. And let my cry come unto thee.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Précibus et méritis beátæ Maríæ semper Vírginis et ómnium Sanctórum, perdúcat nos Dóminus ad regna cælórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. The prayers and merits of blessed Mary ever Virgin and all the Saints bring us to the kingdom of heaven. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Nos cum prole pia benedícat Virgo María. Amen.

Lectio 1
De Ezechiéle Prophéta
Ezek 19:1-7
1 Et tu assúme planctum super príncipes Israël,
2 Et dices: Quare mater tua leǽna inter leónes cubávit? in médio leunculórum enutrívit cátulos suos?
3 Et edúxit unum de leúnculis suis, et leo factus est: et dídicit cápere prǽdam, hominémque comédere.
4 Et audiérunt de eo gentes: et non absque vulnéribus suis cepérunt eum, et adduxérunt eum in caténis in terram Ægýpti.
5 Quæ cum vidísset quóniam infirmáta est, et périit exspectátio eius, tulit unum de leúnculis suis, leónem constítuit eum,
6 Qui incedébat inter leónes, et factus est leo: et dídicit prǽdam cápere et hómines devoráre,
7 Dídicit víduas fácere, et civitátes eórum in desértum addúcere: et desoláta est terra et plenitúdo eius a voce rugítus illíus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Laudábilis pópulus,
* Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
℣. Beáta gens, cuius est Dóminus Deus, pópulus eléctus in hereditátem.
℟. Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.

℣. Lord, please bless me.
Benção. May the Virgin Mary with her Loving Offspring bless us. Amen.

Leitura 1
Lesson from the book of Ezekiel
Ezek 19:1-7
1 Moreover take thou up a lamentation for the princes of Israel,
2 And say: Why did thy mother the lioness lie down among the lions, and bring up her whelps in the midst of young lions?
3 And she brought out one of her whelps, and he became a lion: and he learned to catch the prey, and to devour men.
4 And the nations heard of him, and took him, but not without receiving wounds: and they brought him in chains into the land of Egypt.
5 But she seeing herself weakened, and that her hope was lost, took one of her young lions, and set him up for a lion.
6 And he went up and down among the lions, and became a lion: and he learned to catch the prey, and to devour men.
7 He learned to make widows, and to lay waste their cities: and the land became desolate, and the fulness thereof by the noise of his roaring.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Blessed is the people
* Whom the Lord of hosts hath blessed, saying O Israel thou art the work of Mine own hands, thou art Mine own inheritance.
℣. Blessed is the nation whose God is the Lord, and the people whom He hath chosen for His own inheritance.
℟. Whom the Lord of hosts hath blessed, saying O Israel thou art the work of Mine own hands, thou art Mine own inheritance.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ipsa Virgo Vírginum intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 2
Ezek 19:8-11
8 Et convenérunt advérsus eum gentes úndique de provínciis, et expandérunt super eum rete suum, in vulnéribus eárum captus est,
9 Et misérunt eum in cáveam, in caténis adduxérunt eum ad regem Babylónis, miserúntque eum in cárcerem, ne audirétur vox eius ultra super montes Israël.
10 Mater tua quasi vínea in sánguine tuo super aquam plantáta est; fructus eius et frondes eius crevérunt ex aquis multis,
11 Et factæ sunt ei virgæ sólidæ in sceptra dominántium, et exaltáta est statúra eius inter frondes, et vidit altitúdinem suam in multitúdine pálmitum suórum.
Ezek 19:12-14
12 Et evúlsa est in ira, in terrámque proiécta, et ventus urens siccávit fructum eius; marcuérunt et arefáctæ sunt virgæ róboris eius, ignis comédit eam;
13 Et nunc transplantáta est in desértum, in terra ínvia et sitiénti,
14 Et egréssus est ignis de virga ramórum eius, qui fructum eius comédit, et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominántium. Planctus est, et erit in planctum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Angústiæ mihi sunt úndique, et quid éligam ignóro;
* Mélius est mihi incídere in manus hóminum, quam derelínquere legem Dei mei.
℣. Si enim hoc égero, mors mihi est; si autem non égero, non effúgiam manus vestras.
℟. Mélius est mihi incídere in manus hóminum, quam derelínquere legem Dei mei.
℣. Lord, please bless me.
Benção. May the Virgin of virgins, intercede for us to the Lord. Amen.

Leitura 2
Ezek 19:8-11
8 And the nations came together against him on every side out of the provinces, and they spread their net over him, in their wounds he was taken.
9 And they put him into a cage, they brought him in chains to the king of Babylon: and they cast him into prison, that his voice should no more be heard upon the mountains of Israel.
10 Thy mother is like a vine in thy blood planted by the water: her fruit and her branches have grown out of many waters.
11 And she hath strong rods to make sceptres for them that bear rule, and her stature was exalted among the branches: and she saw her height in the multitude of her branches.
Ezek 19:12-14
12 But she was plucked up in wrath, and cast on the ground, and the burning wind dried up her fruit: her strong rods are withered, and dried up: the fire hath devoured her.
13 And now she is transplanted into the desert, in a land not passable, and dry.
14 And a fire is gone out from a rod of her branches, which hath devoured her fruit: so that she now hath no strong rod, to be a sceptre of rulers. This is a lamentation, and it shall be for a lamentation.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. I am straitened on every side, and know not what to choose.
* It is better for me to fall into the hands of men, than to sin against the law of my God.
℣. For if I do this thing, it is death unto me and if I do it not, I cannot escape your hands.
℟. It is better for me to fall into the hands of men, than to sin against the law of my God.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Per Vírginem matrem concédat nobis Dóminus salútem et pacem. Amen.

Lectio 3
Sermo sancti Sophrónii Epíscopi
Homilia in Deiparæ Annunt.
Quisnam tuum éloqui splendórem póterit? Quisnam porténtum, quod ipsa es, enarráre verbis áudeat? Quisnam magnificéntiam tuam effári se posse confídet? Tu hóminum exornásti natúram; tu Angelórum órdines superásti; tu fulgóres Archangelórum obtenebrásti; dénique omnem creatúram longe transgréssa es; quippe quæ præ omni creatúra enituísti puritáte; et ómnium creaturárum Conditórem in te excepísti; ipsúmque et sinu tuo gestásti, et genuísti; et sola ex ómnibus creatúris Dei Mater effécta es.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Felix namque es, sacra Virgo María, et omni laude digníssima:
* Quia ex te ortus est sol iustítiæ, Christus, Deus noster.
℣. Ora pro pópulo, intérveni pro clero, intercéde pro devóto femíneo sexu: séntiant omnes tuum iuvámen, quicúmque célebrant tuam sanctam commemoratiónem.
℟. Quia ex te ortus est sol iustítiæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Christus, Deus noster.
℣. Lord, please bless me.
Benção. Through the Virgin Mother, the Lord grant us salvation and peace. Amen.

Leitura 3
Sermon of St Sophronius, bishop:

Who shall worthily set forth your glory? Who shall make bold to say what are you? Who will hold himself able to tell of all your splendor? You are the exaltation of humanity; you are made much higher than the Angels; your brightness has thrown the brightness of the Archangels into shadow; in a word, you have far excelled every other work of God; you were far purer than any other creature; and you have conceived the Creator of all creatures, carried Him in your womb, and brought him forth; you have been chosen, out of all that he has made, to be his mother.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. O Holy Virgin Mary, happy indeed art thou, and right worthy of all praise
* For out of thee rose the Sun of righteousness, even Christ our God.
℣. Pray for the people, plead for the clergy, make intercession for all women vowed to God. Let all that are making this holy memorial of thee feel the might of thine assistance.
℟. For out of thee rose the Sun of righteousness.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. Even Christ our God.
Nocturn II.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 105(1-31) [7]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes eius?
105:3 Beáti, qui custódiunt iudícium, * et fáciunt iustítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis eius: * et laudavérunt laudem eius.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum eius: * et non sustinuérunt consílium eius.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus eius, stetísset in confractióne in conspéctu eius:
105:24 Ut avérteret iram eius ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo eius, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in iustítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn II.
Ant. Alleluia, * alleluia, alleluia.
Salmo 105(1-31) [7]
105:1 Louvai o Senhor, porque é bom: * porque é eterna a sua misericórdia.
105:2 Quem os poderes do Senhor contará, * fará todos seus louvores ouvidos?
105:3 Bem-aventurados os que observam a lei, * e praticam em todo o tempo a justiça.
105:4 Lembrai-Vos de nós, ó Senhor, em mercê de vosso povo: * visitai-nos com vossa salvação:
105:5 Para vermos a felicidade de vossos escolhidos, gozemos a alegria de vosso povo: * para serdes glorificado na vossa herança.
105:6 Pecámos com os nossos pais: * procedemos injustamente, cometemos a iniquidade.
105:7 Nossos pais no Egipto não entenderam as vossas maravilhas: * se não lembraram da multidão de vossas misericórdias.
105:8 Irritaram-Vos indo para o mar, * mar Vermelho.
105:9 Os salvou, por amor do seu nome: * para mostrar o seu poder.
105:10 Ameaçou o mar Vermelho e ele secou-se, * e levou-os pelos abysmos, como por um deserto.
105:11 Salvou-os da mão dos que os odiavam: * e livrou-os da mão do inimigo.
105:12 A água cobriu os perseguidores: * deles não escapou um só.
105:13 Deram crédito às suas palavras: * e cantaram o seu louvor.
105:14 Porém, depressa esqueceram as suas obras: * e não esperaram o seu conselho.
105:15 Cobiçaram delícias no deserto: * e tentaram a Deus no lugar sem água.
105:16 Concedeu-lhes o que pediam: * e enviou fartura às suas almas.
105:17 Irritaram Moisés no acampamento: * e Arão, o santo do Senhor.
105:18 Abriu-se a terra e engoliu Datan: * e sepultou Abiron com seus compinchas.
105:19 Ateou-se fogo no meio da congregação: * a chama incendiou os pecadores.
105:20 Fizeram um bezerro em Horeb: * e adoraram a estátua.
105:21 Trocaram a sua glória * pelo simulacro dum bezerro que come feno.
105:22 Esqueceram-se de Deus, que os tinha salvado, * que tinha feito maravilhas no Egipto, milagres na terra de Cam, cousas terríveis no mar Vermelho.
105:23 Disse que os destruiria: * se Moisés, seu escolhido, se não tivesse posto no meio ante ele sobre a brecha:
105:24 A fim de afastar a sua ira, para que os não destruísse: * desprezaram aquela terra desejável:
105:25 Não acreditaram na sua palavra e murmuraram nas suas tendas: * e não atenderam à voz do Senhor.
105:26 Ele levantou a sua mão contra eles: * para os exterminar no deserto:
105:27 Para envilecer a sua estirpe entre as nações: * e dispersá-los pelas regiões.
105:28 Consagraram-se a Beelfegor: * e comeram os sacrifícios dos mortos.
105:29 Irritaram o Senhor com suas inovações: * e multiplicou-se neles a ruína.
105:30 Apresentou-se Finéas, e acalmou-O: * e cessou o flagelo.
105:31 Foi-lhe imputado a justiça: * de geração em geração para sempre.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 105(32-48) [8]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum eius.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 105(32-48) [8]
105:32 Irritaram-n’O nas águas da contradição: * e Moisés foi castigado por causa deles:pois exacerbaram o seu espírito.
105:33 Foi duvidoso nas suas palavras: * não exterminaram as gentes que o Senhor lhes dissera.
105:34 Mesclaram-se com as gentes e imitaram os seus costumes:e servirão os seus ídolos: * e isto foi-lhes causa de ruína.
105:35 Imolaram os seus filhos, * e as suas filhas aos demónios.
105:36 Derramaram o sangue inocente: * o sangue de seus filhos e de suas filhas, que tinham sacrificado aos ídolos de Canaan.
105:37 A terra ficou infectada com tanto sangue e contaminou-se com suas obras: * e prostituíram-se suas invenções.
105:38 O Senhor incendiou-se de fúria contra o seu povo: * e abominou a sua herança.
105:39 Entregou-os ao poder das gentes: * e dominaram-nos aqueles que os odiavam.
105:40 Seus inimigos angustiaram-nos e foram humilhados sob o seu poder: * muitas vezes Ele os livrou.
105:41 Eles, porém, exacerbaram-n’O com seu conselho: * e foram humilhados pelas suas iniquidades.
105:42 Ele olhou-os quando estavam atribulados: * e ouviu a sua oração.
105:43 Lembrou-se da sua aliança: * e teve piedade deles segundo a multitude de sua misericórdia.
105:44 Empregou neles as suas misericórdias, * à vista de todos os tinham cativos.
105:45 Salvai-nos, ó Senhor nosso Deus: * e reuni-nos de entre as nações:
105:46 Para que celebremos o vosso santo nome: * e nos gloriemos em louvar-Vos.
105:47 Bendito seja o Senhor, Deus de Israel, pelos séculos dos séculos: * e todo o povo responderá:assim seja, assim seja.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 106(1-24) [9]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter iniustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera eius in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília eius in profúndo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 106(1-24) [9]
106:1 Louvai o Senhor, porque Ele é bom: * porque a sua misericórdia é eterna.
106:2 Digam-no os que foram resgatados pelo Senhor, os que Ele resgatou da mão do inimigo: * e os que congregou de entre as regiões:
106:3 Do oriente e do poente: * do aquilão e do mar.
106:4 Erravam por lugares áridos: * não encontraram caminho para uma cidade habitável.
106:5 Padecendo fome e sede: * desfaleceu a sua alma.
106:6 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele os livrou das suas necessidades.
106:7 Conduziu-os por caminho recto: * para que fossem à cidade de habitação.
106:8 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:9 Pois saciou a alma que estava exausta: * e encheu de bens a alma faminta.
106:10 Estavam sentados nas trevas e na sombra da morte: * aprisionados, na mendiguez e em ferros.
106:11 Pois exacerbaram as palavras de Deus: * e tinham desprezado o conselho do Altíssimo.
106:12 Seu coração foi humilhado em trabalhos: * ficaram sem forças, não houve quem os ajudasse.
106:13 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele os livrou de suas necessidades.
106:14 Tirou-os das trevas e da sombra da morte: * e quebrou os seus vínculos.
106:15 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:16 Pois arrombou as portas de bronze: * e quebrou os ferrolhos de ferro.
106:17 Retirou-os do caminho da sua iniquidade: * pois tinham sido humilhados devido às suas injustiças.
106:18 Sua alma abominava toda a carne: * e chegaram até às portas da morte.
106:19 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele livrou-os das suas necessidades.
106:20 Enviou a sua palavra e sarou-os: * e livrou-os da destruição.
106:21 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:22 Ofereçam-Lhe um sacrifício de louvor: * e anunciem as suas obras com alegria.
106:23 Os que descem ao mar em naus, * e fazem as suas manobras nas muitas águas.
106:24 Viram as obras do Senhor, * e as suas maravilhas no profundo.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 106(25-43) [10]
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus eius.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam eius in auram: * et siluérunt fluctus eius.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et iuménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adiúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 106(25-43) [10]
106:25 Disse e levantou-se um vento de tempestade: * e empolaram-se as ondas.
106:26 Sobem até aos céus e descem até aos abysmos: * desfalecia com males a alma deles.
106:27 Foram turvados e cambalearam como um embriagado: * e toda sua sabedoria se desvaneceu.
106:28 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e livrou-os das suas necessidades.
106:29 Transformou a tempestade em brisa: * e as ondas do mar acalmaram.
106:30 Eles alegraram-se, pois ficou calmo: * e Ele conduziu-os ao porto que desejavam.
106:31 As suas misericórdias glorifiquem o Senhor : * e suas maravilhas os filhos dos homens.
106:32 Exaltem-n’O na igreja do povo: * e louvem-n’O na cadeira dos anciãos.
106:33 Converteu os rios em desertos: * e os mananciais das águas em terra sedenta.
106:34 A terra frutífera em deserto de sal: * por causa da malícia dos seus habitantes.
106:35 Virou o deserto em tanques de água: * e a terra árida em mananciais de águas.
106:36 Estabeleceu ali os famintos: * e eles fundaram cidades para habitação.
106:37 Semearam os campos e plantaram vinhas: * e colheram nativos frutos.
106:38 Abençoou-os e multiplicaram-se muitíssimo: * e não diminuiu os seus animais.
106:39 Foram depois reduzidos a um pequeno número: * e foram oprimidos com males e dores.
106:40 Caiu o desprezo sobre os príncipes: * e Ele fê-los andar em erro por onde caminho não existia.
106:41 Aliviou o pobre da sua miséria: * e multiplicou as famílias como ovelhas.
106:42 Os justos verão e alegrar-se-ão: * e toda a iniquidade fechará a boca.
106:43 Quem é sábio para conservar estas cousas * e compreender as misericórdias do Senhor?
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 107 [11]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Iuda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 107 [11]
107:1 Pronto está o meu coração, ó Deus, pronto está o meu coração: * cantarei e salmodiarei na minha glória.
107:2 Desperta, ó glória minha, desperta, saltério e cítara: * levantar-me-ei ao romper da alva.
107:3 Louvar-Vos-ei no meio dos povos, ó Senhor: * e entoar-Vos-ei salmos entre as nações.
107:4 Pois a vossa misericórdia elevou-se acima dos céus: * e a vossa verdade até às nuvens:
107:5 Exaltai-Vos sobre os céus, ó Deus, sobre toda a terra a vossa glória: * para que sejam livres os vossos eleitos.
107:6 Salvai-me com vossa direita e ouvi-me: * Deus falou no seu santuário:
107:7 Alegrar-me-ei e repartirei Siquém, * e medirei o vale dos Tabernáculos.
107:8 Meu é Galaad e meu é Manassés: * e Efraim é a segurança da minha cabeça.
107:9 Judá é o meu rei: * o Moab a bacia da minha esperança.
107:10 Estenderei o meu calçado sobre a Idumeia: * os estrangeiros tornaram-se meus amigos.
107:11 Quem me conduzirá à cidade fortificada? * Quem me conduzirá até à Idumeia?
107:12 Porventura não sois Vós, Deus, que nos desamparastes, * não vireis Vós, Deus, com os nossos exércitos?
107:13 Dai-nos auxílio na tribulação: * pois vã é a ajuda do homem.
107:14 Em Deus faremos proezas: * e Ele reduzirá os nossos inimigos a nada.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 108 [12]
108:2 Deus, laudem meam ne tacúeris: * quia os peccatóris, et os dolósi super me apértum est.
108:3 Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me: * et expugnavérunt me gratis.
108:4 Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi: * ego autem orábam.
108:5 Et posuérunt advérsum me mala pro bonis: * et ódium pro dilectióne mea.
108:6 Constítue super eum peccatórem: * et diábolus stet a dextris eius.
108:7 Cum iudicátur, éxeat condemnátus: * et orátio eius fiat in peccátum.
108:8 Fiant dies eius pauci: * et episcopátum eius accípiat alter.
108:9 Fiant fílii eius órphani: * et uxor eius vídua.
108:10 Nutántes transferántur fílii eius, et mendícent: * et eiciántur de habitatiónibus suis.
108:11 Scrutétur fænerátor omnem substántiam eius: * et dirípiant aliéni labóres eius.
108:12 Non sit illi adiútor: * nec sit qui misereátur pupíllis eius.
108:13 Fiant nati eius in intéritum: * in generatióne una deleátur nomen eius.
108:14 In memóriam rédeat iníquitas patrum eius in conspéctu Dómini: * et peccátum matris eius non deleátur.
108:15 Fiant contra Dóminum semper, et dispéreat de terra memória eórum: * pro eo quod non est recordátus fácere misericórdiam.
108:17 Et persecútus est hóminem ínopem, et mendícum, * et compúnctum corde mortificáre.
108:18 Et diléxit maledictiónem, et véniet ei: * et nóluit benedictiónem, et elongábitur ab eo.
108:18 Et índuit maledictiónem sicut vestiméntum, * et intrávit sicut aqua in interióra eius, et sicut óleum in óssibus eius.
108:19 Fiat ei sicut vestiméntum, quo operítur: * et sicut zona, qua semper præcíngitur.
108:20 Hoc opus eórum, qui détrahunt mihi apud Dóminum: * et qui loquúntur mala advérsus ánimam meam.
108:21 Et tu, Dómine, Dómine, fac mecum propter nomen tuum: * quia suávis est misericórdia tua.
108:22 Líbera me quia egénus, et pauper ego sum: * et cor meum conturbátum est intra me.
108:23 Sicut umbra cum declínat, ablátus sum: * et excússus sum sicut locústæ.
108:24 Génua mea infirmáta sunt a ieiúnio: * et caro mea immutáta est propter óleum.
108:25 Et ego factus sum oppróbrium illis: * vidérunt me, et movérunt cápita sua.
108:26 Ádiuva me, Dómine, Deus meus: * salvum me fac secúndum misericórdiam tuam.
108:27 Et sciant quia manus tua hæc: * et tu, Dómine, fecísti eam.
108:28 Maledícent illi, et tu benedíces: * qui insúrgunt in me, confundántur: servus autem tuus lætábitur.
108:29 Induántur qui détrahunt mihi, pudóre: * et operiántur sicut diplóide confusióne sua.
108:30 Confitébor Dómino nimis in ore meo: * et in médio multórum laudábo eum.
108:31 Quia ástitit a dextris páuperis, * ut salvam fáceret a persequéntibus ánimam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
Salmo 108 [12]
108:1 Deus, Vos não caleis ao meu louvor: * porque abriram-se contra mim a boca do pecador e do traidor.
108:2 Falaram contra mim com língua dolosa, me cercaram com palavras de ódio: * e gratuitamente me expugnaram.
108:3 Em vez de me amar, me caluniavam: * eu, porém, orava.
108:4 Deram-me males por bens: * e ódio em troca do amor que lhes tinha.
108:5 Sujeitai-o ao domínio do pecador: * e o demónio esteja à sua direita.
108:6 Quando for julgado, saia condenado: * e a sua oração se converta em pecado.
108:7 Sejam abreviados os seus dias: * e receba outro seu bispado.
108:8 Fiquem seus filhos órfãos: * e sua mulher viúva.
108:9 Andem vagabundos dum lugar para outro os seus filhos e mendiguem: * e sejam expulsos das suas habitações.
108:10 O usurário dê caça a todos seus bens: * e os estranhos roubem os seus trabalhos.
108:11 Não tenha quem o ajude: * nem haja quem se compadeça dos seus órfãos.
108:12 Sejam exterminados todos seus filhos: * em uma só geração fique apagado o seu nome.
108:13 Reviva a lembrança da iniquidade de seus pais na presença do Senhor: * e o pecado de sua mãe não seja apagado.
108:14 Estejam sempre diante do Senhor e desapareça da terra a sua memória: * porque se não lembrou de usar de misericórdia.
108:15 Perseguiu o homem desamparado e mendigo, * o homem aflito do coração, para lhe dar a morte.
108:16 Amou a maldição e ela lhe virá: * e, como não quis a bênção, ela afastar-se-á dele.
108:17 Vestiu-se de maldição como um traje, * e penetrou como água nas suas entranhas e como azeite nos seus ossos.
108:18 Que ela seja para ele como a vestimenta com que se cobre: * e como a cinta com que sempre se cinge.
108:19 Tal é diante do Senhor a obra daqueles que me caluniam: * e que dizem males contra a minha alma.
108:20 Vós, ó Senhor, fazei comigo de acordo com vosso nome: * pois é suave a vossa misericórdia.
108:21 Livrai-me, pois sou necessitado e pobre: * e o meu coração abalado está dentro de mim.
108:22 Desapareço como a sombra que vai caindo: * e sou escorraçado como os gafanhotos.
108:23 Meus joelhos enfraqueceram com o jejum: * e a minha carne mudou por falta de azeite.
108:24 Tornei-me para eles um objecto de escárnio: * viram-me e abanaram as suas cabeças.
108:25 Assisti-me, ó Senhor meu Deus: * salvai-me segundo a vossa misericórdia.
108:26 Saibam que isto é de vossa mão: * e que Vós, ó Senhor, tendes feito estas cousas.
108:27 Amaldiçoaram-me e Vós me abençoareis: * confundidos sejam os que se levantam contra mim, entretanto o vosso servo alegrar-se-á.
108:28 Sejam cobertos de afronta os que me caluniam: * e fiquem envolvidos na sua confusão como numa capa dupla.
108:29 Muito glorificarei o Senhor com minha boca: * e no meio de muitos o louvarei.
108:30 Pois se pôs à direita deste pobre, * para salvar a sua vida daqueles que a perseguem.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. Alleluia, alleluia, alleluia.
Capitulum
Eccli 24:26-28
Transíte ad me, omnes qui concupíscitis me, et a generatiónibus meis implémini: spíritus enim meus super mel dulcis, et heréditas mea super mel et favum: memória mea in generatióne sæculórum.
℟. Deo grátias.

℣. Speciósa facta es et suávis.
℟. In delíciis tuis, sancta Dei Génetrix.
Capitulum
Sir 24:26-28
Come over to me, all ye that desire me, and be filled with my fruits. For my spirit is sweet above honey, and my inheritance above honey and the honeycomb. My memory is unto everlasting generations.
℟. Graças a Deus.

℣. You are beautiful and sweet.
℟. In your delights O holy mother of God.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Concéde nos fámulos tuos, quǽsumus, Dómine Deus, perpétua mentis et córporis sanitáte gaudére: et, gloriósa beátæ Maríæ semper Vírginis intercessióne, a præsénti liberári tristítia, et ætérna pérfrui lætítia.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oração {do Próprio do tempo}
Lord have mercy upon us, Christ have mercy upon us, Lord have mercy upon us.
"Our Father" is said silently until "And lead us not into temptation:".
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
Oremos
Grant, we beseech thee, O Lord God, unto all thy servants, that they may remain continually in the enjoyment of soundness both of mind and body, and by the glorious intercession of the Blessed Mary, always a Virgin, may be delivered from present sadness, and enter into the joy of thine eternal gladness.
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amen.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help