10:1 Ad Dóminum confúgio; quómodo dícitis ánimæ meæ: * «Tránsvola in montem sicut avis!
10:2 Ecce enim peccatóres tendunt arcum, ponunt sagíttam suam super nervum, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:3 Quando fundaménta evertúntur, * justus quid fácere valet?»
10:4 Dóminus in templo sancto suo; * Dóminus — in cælo sedes ejus.
10:5 Oculi ejus respíciunt, * pálpebræ ejus scrutántur fílios hóminum.
10:6 Dóminus scrutátur justum et ímpium; * qui díligit iniquitátem, hunc odit ánima ejus.
10:7 Pluet super peccatóres carbónes ignítos et sulphur; * ventus ǽstuans pars cálicis eórum.
10:8 Nam justus est Dóminus, justítiam díligit; * recti vidébunt fáciem ejus.