102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino, * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino, * et noli oblivísci ómnia benefícia ejus,
102:3 Qui remíttit omnes culpas tuas, * qui sanat omnes infirmitátes tuas,
102:4 Qui rédimit ab intéritu vitam tuam, * qui corónat te grátia et miseratióne,
102:5 Qui sátiat bonis vitam tuam: * renovátur, ut áquilæ, juvéntus tua.
102:6 Opera justítiæ patrat Dóminus, * et ómnibus oppréssis jus reddit.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël ópera sua.
102:8 Miséricors et propítius est Dóminus, * tardus ad iram et ádmodum clemens.
102:9 Non in perpétuum conténdit, * neque in ætérnum succénset.
102:10 Non secúndum peccáta nostra agit nobíscum, * neque secúndum culpas nostras retríbuit nobis.
102:11 Nam quantum éminet cælum super terram, * tantum prǽvalet misericórdia ejus erga timéntes eum;
102:12 Quantum distat óriens ab occidénte, * tam longe rémovet a nobis delícta nostra.
102:13 Quemádmodum miserétur pater filiórum, miserétur Dóminus timéntium se. * Ipse enim novit, cujus factúræ simus:
102:14 Recordátur nos púlverem esse. * Hóminis dies sunt símiles fæno; sicut flos agri, ita floret:
102:15 Vix ventus perstrínxit eum, non jam subsístit; * neque ultra cognóscit eum locus ejus.
102:16 Misericórdia autem Dómini ab ætérno * in ætérnum erga timéntes eum,
102:17 Et justítia ejus erga fílios filiórum, * erga eos qui servant fœdus ejus,
102:18 Et mémores sunt præceptórum ejus, * ut fáciant ea.
102:19 Dóminus in cælo státuit sedem suam, * et regnum ejus gubérnat univérsa.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Angeli ejus, * poténtes virtúte, faciéntes jussa ejus, ut obœdiátis sermóni ejus.
102:21 Benedícite Dómino, omnes exércitus ejus, * minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus, * in ómnibus locis potestátis ejus: Bénedic, ánima mea, Dómino.