(Canticum Tobiæ * Tob. 13:1-11)
13:1 Benedíctus Deus qui vivit in ætérnum, * et in perpétuum manet regnum ejus.
13:2 Nam ipse flagéllat et miserétur, dedúcit ad ínferos, et redúcit; * neque quisquam éffugit manum ejus.
13:2 Celebráte eum, fílii Israël, coram géntibus: * nam ipse dispérsit nos inter illas.
13:3 Osténdite illic magnitúdinem ejus, * laudes dícite ejus coram ómnibus vivéntibus.
13:4 Ipse enim est Dóminus noster et Deus, * ipse pater noster usque in ætérnum.
13:5 Flagéllat nos propter iniquitátes nostras; et íterum miserébitur et congregábit vos ex ómnibus géntibus, * inter quas estis dispérsi.
13:5 Si convérsi éritis ad eum ex toto cordo et tota ánima vestra, * ut agátis coram eo sincére,
13:7 Tunc revertétur ad vos, * neque abscóndet fáciem suam a vobis.
13:8 Et consideráte, quæ factúris sit vobis, * et celebráte eum ore pleno.
13:9 Et benedícite Dómino justo, * et laudes dícite regis sæculórum.
13:9 Ego in terra captivitátis meæ célebro eum, * et osténdo poténtiam ac magnitúdinem ejus genti peccatríci.
13:10 Convertímini peccatóres, et fácite quod justum est coram eo; * fórsitan benévolus erit vobis et fáciet misericórdiam vobis.
13:11 Laudes dicam Dei mei et regis cæli, * et ánima mea exultábit de magnitúdine ejus.