[Rank] S. Elisabeth Reg. Portugaliæ Viduæ;;Semiduplex;;2.2;;vide C7a [Rule] vide C7a; 9 lectiones [Hymnus Vespera] v. Domáre cordis ímpetus Elísabeth Fortis, inópsque Deo Servíre, regno prǽtulit. _ En fúlgidis recépta cæli sédibus, Sidereǽque domus Ditáta sanctis gáudiis, _ Nunc regnat inter cǽlites beátior, Et premit astra, docens Quæ vera sint regni bona. _ Patri potéstas, Filióque glória, Perpetuúmque decus Tibi sit alme Spíritus. Amen. [Versum 1] V. Ora pro nobis, beáta Elísabeth. R. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi. [Ant 1] Et nunc, reges, * intellígite, erudímini, qui judicátis terram. [Oratio] Clementíssime Deus, qui beátam Elísabeth regínam, inter céteras egrégias dotes, béllici furóris sedándi prærogatíva decorásti: da nobis, ejus intercessióne; post mortális vitæ, quam supplíciter pétimus, pacem, ad ætérna gáudia perveníre. $Per Dominum [Invit] Laudémus Deum nostrum * In sanctis opéribus beátæ Elísabeth. [Hymnus Matutinum] @Sancti/07-08:Hymnus Vespera [Lectio4] Elísabeth Aragoniæ régibus ortam, Christi anno millesimo ducentésimo septuagesimo primo, in præsagium futuræ sanctimoniæ, paréntes, præter morem relícto matris aviæque nómine, a magna ejus matértera, Thuringiæ domina, sancta Elísabeth, in baptismo nominátam voluére. Ubi nata est, statim pátuit quam felix regum regnorúmque esset futura pacatrix; natalícia enim ejus lætítia perniciosas ávi patrisque dissensiónes in concordiam convértit. Pater vero, crescentis póstea fíliæ admirátus índolem, affirmábat fore, ut una Elísabeth réliquas Aragoniórum regum sánguine creatas feminas virtúte longe superáret. Sic cælestem ipsíus vitam in contemnéndo corporis ornatu, in fugiéndis voluptátibus, in jejuniis frequentandis, in divinis precibus assidue recitandis, in caritátis opéribus exercendis, veneratus, rerum suárum regnique felicitátem uníus fíliæ meritis referebat acceptam. Tandem, ubíque nota et a multis princípibus exoptata, Dionysio Lusitaniæ regi christiánis cæremoniis rite est in matrimónium collocata. [Lectio5] Juncta conjugio, non minórem excoléndis virtútibus quam liberis educandis operam dabat, viro placere studens, sed magis Deo. Mediam fere anni partem solo pane tolerábat et aqua; quæ in quodam ipsíus morbo divinitus versa est in vinum, cum id a médicis præscriptum bíbere recusasset. Páuperis feminæ ulcus horréndum exosculata, derepénte sanávit. Pecunias paupéribus distribuendas, ut regem latérent, hiberno témpore in rosas convértit. Vírginem cæcam a nativitáte illuminávit; multos alios solo crucis signo a gravíssimis morbis liberávit; plurima id genus miracula patrávit. Monasteria, collegia et templa non modo exstruxit, sed étiam magnifice dotávit. In regum discordiis componéndis admirábilis fuit; in privátis publicisque mortalium sublevandis calamitátibus indefessa. [Lectio6] Defuncto rege Dionysio, sicut virgínibus in prima ætate, in matrimonio conjugibus, ita viduis in solitúdine fuit ómnium virtútem exemplar. Illico enim religiosis sanctæ Claræ vestibus induta, regio fúneri constanter intérfuit, ac paulo post, Compostellam proficiscens, multa ex holosérico, argénto, auro, gemmisque donaria pro regis ánima óbtulit. Inde reversa domum, quidquid sibi carum aut pretiósum supérerat, in sacros ac pios usus convértit; absolvendóque suo vere regio Conimbricénsi vírginum cœnobio, et aléndis paupéribus, et protegéndis viduis, defendéndis pupillis, miseris omnibus juvandis intenta, non sibi, sed Deo, et mortalium ómnium commodis vivebat. Reges duos, fílium et generum, pacificatúra Stremotium nóbile oppidum veniens, morbo ex itinere contracto, ibidem a Vírgine Deípara, visitata, sanctíssime obiit, anno millesimo trecentésimo trigesimo sexto die quarta Julii. Post mortem multis miraculis cláruit, præsertim suavíssimo corporis jam per annos fere trecentos incorrúpti odore; semper étiam reginæ sanctæ cognomento celebris. Tandem anno jubilæi, et nostræ salútis millesimo sexcentésimo vigesimo quinto, totius christiáni orbis concursu et applausu, ab Urbano octavo rite inter Sanctos adscripta est. [Capitulum Laudes] @Commune/C7a:Capitulum Vespera [Hymnus Laudes] v. Opes decúsque régium relíqueras, Elísabeth, Dei dicáta númini: Recépta nunc beáris inter Angelos; Libens ab hóstium tuére nos dolis. _ Præi, viámque, dux salútis, índica: Sequémur: O sit una mens fidélium, Odor bonus sit omnis áctio, tuis Id ínnuit rosis opérta cáritas. _ Beáta cáritas, in arce síderum Potens locáre nos per omne sǽculum: Patríque, Filióque summa glória, Tibíque laus perénnis, alme Spíritus. Amen. [Versum 2] V. Méritis et précibus beátæ Elísabeth. R. Propítius esto, Dómine, pópulo tuo. [Ant 2] Tu glória Jerúsalem, * tu lætítia Israël, tu honorificéntia pópuli tui. [Capitulum Vespera 3] @:Capitulum Laudes [Versum 3] @:Versum 1 [Ant 3] Elísabeth, * pacis et pátriæ mater, in cælo triúmphans, dona nobis pacem. [Lectio94] Elísabeth Aragóniæ régibus orta est anno Christi millésimo ducentésimo septuagésimo primo. Natális ejus lætítia perniciósas avi patrísque dissensiónes in concórdiam convértit, ex quo statim pátuit, quam felix regum regnorúmque esset futúra pacátrix. In castigándo córpore, in précibus assídue recitándis, in caritátis opéribus exercéndis admirábilis fuit. Dionýsio Lusitániæ regi in matrimónium trádita, non minórem excoléndis virtútibus quam líberis educándis óperam dabat, viro placére studens, sed magis Deo. Monastéria, collégia et templa non modo exstrúxit, sed étiam magnífice dotávit. In regum discórdiis componéndis admirábilis fuit, in privátis publicísque mortálium sublevándis calamitátibus indeféssa et miráculis clara. Defúncto rege Dionýsio, cum hábitum Seráphici órdinis induísset, quidquid sibi carum aut pretiósum supérerat, pro regis ánima templo Compostelláno óbtulit, et in sacros ac pios usus convértit. Dénique reges duos, fílium et génerum, pacificatúra, morbo ex itínere contrácto, a Vírgine Deípara visitáta, sanctíssime óbiit. Eam, miráculis claram, Urbánus octávus inter Sanctos adscrípsit. &teDeum