Dnia 25-go października w Rzymie męczeństwo św. Chryzanta i Darii, małżonków. Po wielu mękach, jakich doświadczali za stałość w wierze, cesarz Numerian polecił ich wrzucić do dołu i zasypać ziemią i kamieniami.
Tamże dzień pamiątkowy św. Marcelego, Papieża, który pod panowaniem Maksymiana wraz z Klaudiuszem, Cyrynem i Antoninem został ścięty z powodu Wiary świętej. Prześladowanie było wtedy tak niezwykle gwałtowne, że w ciągu jednego miesiąca siedemnaście tysięcy chrześcijan zostało uwieńczonych koroną męczeńską.
W Perigneux we Francji uroczystość św. Fronto, który został wyświęcony na biskupa przez św. Piotra apostoła. Razem z św. Grzegorzem kapłanem nawrócił większą część tego narodu i w końcu opromieniony cudami zasnął spokojnie w Panu.
W Rzymie śmierć męczeńska 46 żołnierzy, ochrzczonych jednocześnie przez papieża Dionizego. Wkrótce potem Klaudiusz kazał ich ściąć. Pochowano ich przy drodze Salaryjskiej, gdzie złożono jeszcze innych 126 Męczenników, między nimi św. Teodozjusza, Lucjusza, Marka i Piotra, żołnierzy.
W Torre w Sardynii pamiątka św. Prota, kapłana, i Januarego, diakona. Posłani przez papieża Kajusa na tę wyspę, zostali zamęczeni na śmierć za panowania cesarza Dioklecjana.
W Konstantynopolu cierpienia św. Martyriusza, subdiakona, i Marcjana, kantora, którego za panowania cesarza Konstancjusza zabili błędnowiercy.
W Soissons we Francji męczeństwo św. Kryspina i Kryspiniana, szlachetnych Rzymian, którzy za czasów Dioklecjana po nieludzkich męczarniach zostali straceni mieczem. Ich święte ciała zabrano do Rzymu i ze czcią wielką złożono w kościele św. Wawrzyńca w Paneperna.
We Florencji uroczystość św. Miniasza, żołnierza, który za cesarza Dioklecjana doczekał się wspaniałej korony zwycięstwa.
W Bresci pamiątka św. Gaudentego, biskupa, wsławionego wiedzą i świętością.
W obwodzie Mendę we Francji uroczystość św. Hilarego, biskupa.