125:1 Gdy Pan nawrócił niewolą Syon: * staliśmy się jako pocieszeni.
125:2 Tedy się napełniły weselem usta nasze: * a język nasz radością.
125:2 Tedy mówić będą między narody: * Wielmożne rzeczy uczynił Pan z nimi.
125:3 Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami: * staliśmy się weseli.
125:4 Nawróćże, Panie, poimanie nasze, * jako strumień na południe.
125:5 Którzy sieją ze łzami, * będą żąć z radością.
125:6 Idąc szli i płakali, * rozsiewając nasienie swoje.
125:6 Ale wracając się przyjdą z weselem, * niosąc snopy swoje.