48:2 Słuchajcie tego wszyscy narodowie: * bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie.
48:3 Wszyscy synowie ziemie, i synowie człowieczy: * pospołu w jedno, bogaty i ubogi.
48:4 Usta moje będą mówiły mądrość: * a rozmyślanie serca mego roztropność.
48:5 Nakłonię do przypowieści ucha mego: * otworzę na arfie gadkę moję.
48:6 Czemu się mam bać we zły dzień? * nieprawość pięty mojéj ogarnie mię.
48:7 Którzy ufają w mocy swojéj: * i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.
48:8 Brat nie odkupuje, odkupi człowiek: * nie da Bogu ubłagania swego.
48:9 I zapłaty odkupienia dusze swojéj: * i będzie pracował na wieki, i będzie żył jeszcze do końca.
48:11 Nie ogląda zginienia, gdy ujrzy mądre umierające: * pospołu niemądry i głupi zginą.
48:11 I zostawią obcym majętności swoje: * a groby ich domami ich na wieki.
48:12 Przybytkami ich od narodu do narodu: * nazywali imiona swe w ziemiach swoich.
48:13 A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: * przyrównany jest bydlętom bezrozumnym, i stał się im podobny.
48:14 Ta droga ich pogorszenie im: * a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.
48:15 Jako owce, w piekle są położeni: * śmierć je trawić będzie.
48:15 I będą panować sprawiedliwi nad nimi rano: * a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.
48:16 Wszakóż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnéj: * gdy mię przyjmie.
48:17 Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek: * i gdy się rozmnoży sława domu jego.
48:18 Albowiem gdy zginie, nie weźmie wszystkiego: * ani zstąpi z nim sława jego.
48:19 Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona: * będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.
48:20 Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich: * i aż na wieki nie ujrzy światłości.
48:21 Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: * przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.