[Rank]
Sabbato Sancto;;Feria privilegiata Duplex I classis;;7

[Rule]
Full text
Prefatio=Pasch;

[Comment]
# Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
! 1 klasy z oktawą 1 klasy
! Szaty białe
Martyrologium Rzymskie ogłasza dzisiejsze święto następującymi słowami:
«W tym dniu, który uczynił Pan, uroczystość nad uroczystościami i Pascha nasza: Zmartwychwstanie cielesne Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa».
Niedziela Zmartwychwstania jest głównym świętem roku kościelnego. Wszystkie inne niedziele są wspomnieniem tej niedzieli nad niedzielami.
Obchód Zmartwychwstania Pańskiego obejmuje: Wigilię Wielkanocną, uroczystą nocną Mszę Zmartwychwstania, procesję rezurekcyjną i Mszę w dzień.
Wigilia to pierwotna nazwa pierwszej części publicznej modlitwy Kościoła, którą dzisiaj nazywamy Jutrznią. Chociaż Wigilia Wielkanocna rozpoczyna się w ostatnich godzinach Wielkiej Soboty, treścią należy do liturgii Niedzieli Zmartwychwstania.
Wigilia Wielkanocna
! Stacja u Św. Jana na Lateranie
! 1 klasy
! Szaty fioletowe i białe
Chrystus Pan zmartwychwstał w nocy z soboty na niedzielę. Ta noc «prawdziwie błogosławiona, jedyna, była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa...». Rozumiejąc dobrze wyjątkowe znaczenie tej nocy, przodkowie nasi całym świętom nadali nazwę Wielkanocy. Podobnie jak chrześcijanie pierwszych wieków, gromadzimy się tej nocy w kościołach w radosnym oczekiwaniu na Zmartwychwstanie.
Wigilia, czyli Jutrznia Wielkanocna, ma szczególną budowę, ponieważ w tę najważniejszą noc roku kościelnego odbywa się z zasady Chrzest dorosłych i odnowienie obietnic na Chrzcie św. złożonych. Wedle nauki św. Pawła Chrzest św. dokonuje wszczepienia chrześcijanina w podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Pańskiego. Dlatego w pierwszych wiekach Kościoła zabiegano o to, aby katechumeni rodzili się do życia łaski i przyjmowali pierwszą Komunię św. w noc Zmartwychwstania Pańskiego. Z Wigilią łączy się bezpośrednio uroczysta Msza Zmartwychwstania Pańskiego i skrócona modlitwa ranna Kościoła, tzw. Laudes.
W ceremoniach Wigilii Wielkanocnej łatwo odróżniamy dwie części: 1) poświęcenie nowego światła i ogłoszenie Zmartwychwstania; 2) odrodzenie chrzestne. Uczestnicy Wigilii Wielkanocnej winni być zaopatrzeni w świece.

[Prelude]
!! Poświęcenie nowego ognia
! Aby nam dopomóc w poznaniu rzeczy niewidzialnych, Kościół zwykle posługuje się znakami materialnymi; gdy mamy przeżyć fundamentalną tajemnicę chrześcijaństwa, wprzęga w świętą akcję żywioły: ogień, światło i wodę. Liturgia tej nocy zmierza do tego, aby przez kontrast ciemności i światła, ognia i wody, bieli i fioletu uzmysłowić nam prawdę, że ze śmierci Chrystusa wytrysnęło nowe życie.
! W liturgii noc jest symbolem mocy szatana i śmierci. Chrystus zmartwychwstając pokonał szatana i śmierć, odnowił nasze życie nadprzyrodzone i dał nam rękojmię zmartwychwstania naszych ciał. Symbolem Chrystusa zmartwychwstałego jest wielkanocna świeca: paschał. Wśród uroczystych obrzędów poświęca się ogień, którym paschał ma być zapalony, a później samą świecę.

! Przy wejściu do kościoła celebrans ubrany w albę, stułę i kapę fioletową, zwrócony twarzą do krzyża procesyjnego poświęca ogień.
&DominusVobiscum
v. Módlmy się.
Boże, Ty przez Swojego Syna, który jest prawdziwym kamieniem węgielnym, udzieliłeś wiernym ognia Twojej światłości; po + święć ten nowy ogień wykrzesany z kamienia dla naszego użytku i przez te święta wielkanocne rozpal w nas niebiańskie pragnienia, abyśmy z czystym sercem mogli dostąpić świąt wiekuistej światłości. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego.
R. Amen.

! Celebrans kropi ogień święconą wodą i okadza.
_
_
!! Poświęcenie Paschału
! Jeden z ministrantów przynosi przed celebransa paschał. Celebrans żłobi rylcem na świecy paschalnej krzyż, pierwszą i ostatnią literę alfabetu greckiego oraz cztery cyfry bieżącego roku.
r. Chrystus wczoraj i dziś, (żłobi pionowe ramię)
r. Początek i Koniec, (żłobi poziome ramię)
r. Alfa (żłobi literę Α nad pionowym ramieniem)
r. i Omega; (żłobi literę Ω pod pionowym ramieniem)
r. Jego są czasy (żłobi pierwszą literę bieżącego roku w lewym górnym rogu krzyża)
r. i wieki; (żłobi drugą literę bieżącego roku w prawym górnym rogu krzyża)
r. Jemu chwała i panowanie (żłobi trzecią literę bieżącego roku w lewym dolnym rogu krzyża)
r. przez wszystkie wieki wieków. Amen. (żłobi czwartą literę bieżącego roku w prawym dolnym rogu krzyża)
(Między ramionami krzyża celebrans żłobi cztery cyfry bieżącego roku mówiąc:)
_
! Następnie diakon lub ministrant podaje celebransowi pięć ziaren kadzidła. Jeżeli nie są one poświęcone, celebrans kropi je święconą wodą i okadza, po czym wkłada je w przygotowane otwory na końcu ramion oraz w przecięciu wyrytego krzyża jako symbol chwalebnych ran Chrystusowych.
r. Przez swoje święte rany
r. chwalebne
r. niech nas strzeże
r. i zachowuje
r. Chrystus Pan. Amen.
_
! Diakon podaje następnie świecę zapaloną od poświęconego ognia, którą celebrans zapala paschał, mówiąc:
v. Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności serca i umysłu naszego.
! Potem celebrans poświęca paschał:
&DominusVobiscum
v. Módlmy się.
Błagamy Cię, wszechmogący Boże, niechaj spłynie obfite błogo + sławieństwo Twoje na tę zapaloną świecę. O niewidzialny Dawco nowego życia, wejrzyj na ten płomień jaśniejący wśród nocy. Niech ofiara składana tej nocy rozbłyśnie tajemniczą jasnością Twojego światła. A na każdym miejscu, gdzie zostanie zaniesiony płomień ze świętego misterium, niech po usunięciu niegodziwych podstępów szatana okaże się potęgo Twojego majestatu. Przez Chrystusa, Pana naszego.
R. Amen.
_
! Światła w kościele są zgaszone.
_
_
!! Uroczysta Procesja
! Do ciemnego kościoła wnosi się paschał – symbol Chrystusa zmartwychwstałego. Procesja ze światłem to obrazowe przedstawienie Zmartwychwstania, wywodzące się z Jerozolimy. Duchowieństwo tamtejsze zamykało się w Grobie Pańskim i wychodziło z niego z symbolicznym światłem, podobnie jak Chrystus wyszedł z grobu w blasku chwały. Procesja z paschałem jest więc najstarszą formą procesji rezurekcyjnej.
! Przez swoje zmartwychwstanie Chrystus wkroczył w nowe, chwalebniejsze życie. To nowe życie od Chrystusa spływa przez Kościół na Jego wyznawców. Wyraża to inny niż zwykle porządek procesji.
! Na czele diakon ubrany w białą dalmatykę (lub sam celebrans) niesie paschał. Za nim postępuje duchowieństwo, na końcu wierni. Procesja zatrzymuje się trzy razy: przy wejściu, na środku kościoła i w środku prezbiterium. Po zatrzymaniu się procesji diakon stojąc unosi wysoko paschał i śpiewa w coraz wyższym tonie:
V. Światło Chrystusa.
! Za każdym razem wszyscy klękają zwróceni w stronę paschału i odpowiadają:
R. Bogu dzięki.
! Po pierwszym Lumen Christi zapala się świecę celebransa
V. Światło Chrystusa.
R. Bogu dzięki.
! Po drugim – świece duchowieństwa
V. Światło Chrystusa.
R. Bogu dzięki.
! Po trzecim – świece wiernych i wszystkie światła w kościele.
! Diakon umieszcza paschał na świeczniku w środku prezbiterium.
_
_
!! Orędzie Wielkanocne
! Teraz diakon bierze księgę i prosi o błogosławieństwo celebransa:
Racz pobłogosławić, ojcze.
! Celebrans odpowiada:
Pan niechaj będzie w sercu twoim i na wargach twoich: abyś godnie i należycie wygłosił wielkanocne orędzie: w imię Ojca i Syna + i Ducha Świętego.
! Diakon odpowiada:
Amen.
! Diakon udaje się do pulpitu przygotowanego obok paschału, kładzie na nim księgę i okadza ją, potem okadza paschał obchodząc go dokoła. Następnie śpiewa orędzie wielkanocne. Jeżeli nie ma diakona, orędzie śpiewa sam celebrans. W czasie orędzia wszyscy stoją jak na ewangelię, trzymając zapalone świece
v. Weselcie się już, zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się, słudzy Boży! Na zwycięstwo tak wielkiego Króla niech zabrzmi trąba wieszcząca zbawienie! Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem! Oświecona jasnością Króla wieków, wolnaś jest od mroku, co świat okrywa! Zdobny blaskiem takiej światłości raduj się, Kościele święty, Matko nasza! Ta zaś świątynia niech zabrzmi potężnym głosem ludu! Wy przeto, bracia najmilsi, którzy stoicie tutaj, podziwiając jasność tego świętego płomienia, wzywajcie razem ze mną miłosierdzia wszechmogącego Boga. Ten, który bez moich zasług raczył mię zaliczyć w poczet lewitów, niech mnie napełni światłem Swojej jasności i pozwoli godnie wyśpiewać pochwałę tej świecy. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Swojego, który z Nim żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg: przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
V. Pan z wami.
R. I z duchem twoim.
V. W górę serca.
R. Wznieśliśmy je ku Panu.
V. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.
V. Godne to i sprawiedliwe.
v. Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, abyśmy z całego serca i z całej duszy pełnym głosem sławili niewidzialnego Boga, Ojca wszechmogącego, oraz Jednorodzonego Syna Jego Jezusa Chrystusa, Pana naszego. On bowiem spłacił za nas Ojcu Przedwiecznemu dług Adama i krwią serdeczną zmazał dłużny zapis starodawnej winy.
Te są bowiem święta paschalne, w czasie których zabija się owego prawdziwego Baranka, a Jego krwią poświęca podwoje wierzących.
Jest to ta noc, w którą niegdyś ojców naszych, synów Izraela, wywiodłeś z Egiptu i przeprowadziłeś suchą nogą przez Morze Czerwone. Jest to zatem ta noc, która rozproszyła mroki grzechów światłem ognistego słupa.
Oto noc, która wierzących obecnie w Chrystusa na całej ziemi uwalnia od zepsucia świata i ciemności grzechów, przywraca do łaski i gromadzi w społeczności świętych.
Tej właśnie nocy Chrystus, skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani. Bezużyteczny byłby dla nas dar życia, gdyby nie stało łaski Odkupienia.
O jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! O jak niepojęty wybór miłości: aby wykupić niewolnika, wydałeś Syna!
O zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa!
O szczęśliwa wino, któraś zasłużyła mieć takiego i tak potężnego Odkupiciela!
O zaiste błogosławiona noc, co jedyna była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa. O tej to nocy napisano: «A noc jako dzień zajaśnieje i noc będzie mi światłem i radością».
Uświęcająca moc tej nocy oddala zbrodnie, zmywa winy, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym. Rozprasza nienawiść, usposabia do zgody i ugina potęgi.
W tę noc pełną łaski przyjmij, Ojcze Święty, wieczorną ofiarę tego światła, którą Ci składa Kościół święty uroczyście ofiarując przez ręce swoich sług tę świecę, owoc pracy pszczół. Znamy już wymowę tej woskowej kolumny, którą na chwałę Boga zapalił złocisty płomień.
Chociaż dzieli się on użyczając światła, nie doznaje jednak uszczerbku. Żywi się bowiem strugami wosku, który dla utworzenia tej cennej pochodni wydała twórcza pszczoła.
O zaiste błogosławiona noc, która wydarła łupy Egipcjanom, wzbogaciła Hebrajczyków. Noc, w której łączą się sprawy niebieskie z ziemskimi, Boże z ludzkimi.
Prosimy Cię przeto, Panie, niech ta świeca poświęcona na chwałę Twojego imienia nieustannie płonie, aby rozproszyć mroki tej nocy. Przyjęta jako woń przyjemna, niechaj się złączy ze światłami nieba. Niechaj jej płomień zastanie ranny brzask Słońca, tego Słońca, które nie zna zachodu, które wróciwszy z otchłani pogodnie zajaśniało ludzkości.
Błagamy Cię więc, o Panie, racz nam udzielić dni spokojnych i wśród tych wielkanocnych radości racz kierować i zachować w nieustannej opiece nas sługi Twoje, całe duchowieństwo i oddany Ci lud razem z Ojcem świętym papieżem N. i biskupem naszym N.
Wejrzyj również na tych, którzy sprawują rządy nad nami, i w niewymownej Twojej dobroci i miłosierdziu kieruj ich myśli ku sprawiedliwości i pokojowi, aby po ziemskiej działalności przeszli do ojczyzny niebieskiej z całym Twym ludem. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
! Po skończeniu orędzia wielkanocnego wszyscy gaszą świece i siadają. Diakon wraca do celebransa i wkłada z powrotem szaty fioletowe.
_
_
!! Czytania
! Następują czytania przygotowujące nas do poświęcenia wody chrzcielnej i odnowienia przyrzeczeń złożonych na Chrzcie świętym. Te czytania, wybrane z natchnionych kart Starego Testamentu, ukazują stopniowy rozwój dzieła Odkupienia i zapowiadają odrodzenie w Chrystusie.
! Lekcje czyta lektor, stojąc przy pulpicie na środku prezbiterium twarzą zwrócony do paschału. Wszyscy obecni słuchają siedząc. Na modlitwę wszyscy wstają. Na wezwanie diakona: Flectamus genua wszyscy klękają i modlą się w skupieniu. Gdy diakon zaśpiewa: Levate, wszyscy powstają i stoją w czasie modlitwy śpiewanej przez celebransa.
! 1 Lekcja
!Rdz 1:1-31; 2:1-2
!x! Bóg stworzył cały widzialny świat dla człowieka, a jego samego uczynił na obraz i podobieństwo swoje. Obraz ten został zeszpecony przez grzech pierworodny. Przez Chrzest święty Pan Bóg odnawia swój obraz w człowieku, przywracając mu utracone synostwo Boże.
Na początku stworzył Bóg niebo i ziemie. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność [rozciągała się] nad powierzchnią bezmiaru wód i [tylko] tchnienie Boga unosiło się nad tymi wodami.
Wtedy to Bóg rzekł: «Niechaj stanie się światłość!» I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności; i nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak nastał wieczór i poranek – dzień jeden.
A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli na zawsze jedne wody od drugich!» Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody, które znalazły się pod sklepieniem, od wód, które pozostały nad sklepieniem; i gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór, a po nim poranek – dzień drugi.
A potem Bóg rzekł: «Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech ukaże się sucha powierzchnia!» I gdy się tak stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre, rzekł: «Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające ziarno, drzewa owocowe rodzące według swego gatunku owoce, w których są nasiona na ziemi». I stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci.
A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstaną ciała niebieskie świecące nad sklepieniem nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią». I stało się tak: Bóg uczynił dwa duże ciała świecące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
Potem Bóg rzekł: «Niechaj zaroją się wody żywymi istotami pływającymi i pełzającymi, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!» Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkie istoty żywe pływające różnego rodzaju, którymi zaroiły o wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowy: «Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj rozmnaża się na ziemi». I tak upłynął wieczór i ranek – dzień piąty.
Potem Bóg rzekł: «Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, płazy i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!» I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich płazów ziemnych. I widział Bóg, że były dobre.
A wreszcie Bóg rzekł: «Uczyńmy człowieka na nasze wyobrażenie, podobnego nam, aby panował nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad cala ziemią i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi».
Tak stworzył Bóg człowieka na swe wyobrażenie, na wyobrażenie Boga go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym błogosławił im mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją wam poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelką istotą żywą, która chodzi po ziemi».
I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie; dla was będą one na pokarm. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i wszelkiego ptactwa powietrznego i dla wszelkiego płazu ziemnego, w którym jest pierwiastek życia, będzie na pokarm wszelka trawa zielona». I stało się tak. Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie ich zastępy stworzeń.
A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym był pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.
_`
v. Módlmy się. 
V. Klęknijmy. 
R. Wstańcie.
Boże, który w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka, a jeszcze dziwniej odkupiłeś, spraw, prosimy, abyśmy siłą ducha opierali się powabom grzechu i zasłużyli osiągnąć wieczne radości.
$Per Dominum
_
_
! 2 Lekcja
!Wj 14:24-31; 15:1
!x! Przejście przez Morze Czerwone było warunkiem wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej i wprowadzenia do Ziemi Obiecanej. Jest to zapowiedź Chrztu świętego, który wyzwala chrześcijan z jarzma szatana i wprowadza ich do Kościoła świętego.
W one dni: O czasie straży porannej spojrzał Pan ze słupa ognistego i z obłoku na wojsko Egipcjan i wprawił ich w zamieszanie: załamał koła ich wozów, tak że z trudem tylko posuwać się mogli. Rzekli więc Egipcjanie: «Uciekajmy przed Izraelem, albowiem Pan walczy w obronie ich przeciwko nam». I rzekł Pan do Mojżesza: «Wyciągnij rękę twoją na morze, by zawróciły wody na Egipcjan, na ich wozy i jezdnych!» A kiedy Mojżesz wyciągnął rękę ku morzu, zawróciło o wczesnym poranku na dawne miejsce, a uciekający Egipcjanie szli naprzeciw niemu. Tak pogrążył ich Pan w bałwanach morskich. Zawróciły wody i okryły wozy i jezdnych wszystkiego wojska faraonowego, które w pogoni [za Izraelem] weszło w morze; ani jeden z nich nie został. Synowie zaś Izraela szli po suchym dnie morza, a wody stanęły jak mur po prawej i po lewej ich stronie.
Tak to dnia owego wyzwolił Pan Izraela z ręki Egipcjan. I widziano Egipcjan martwych na brzegu morskim i oglądano wielką potęgę, jakiej Pan użył przeciwko nim. Uląkł się tedy lud Pana i uwierzył Panu i Mojżeszowi, Jego słudze. Wtedy Mojżesz z synami Izraela wyśpiewał Panu pieśń następującą:
_`
! Pieśń
!Wj 15:1-2
Śpiewajmy Panu, bo bardzo się wsławił, konie i jeźdźców wtrącił w morze. Stał się wspomożycielem i obrońcą i wybawił mnie.
V. On Bogiem moim, więc chwalić Go będę, Bogiem ojca mego, więc będę Go sławić.
V. Pan wiedzie boje. PAN jest imię Jego.
_`
v. Módlmy się. 
V. Klęknijmy. 
R. Wstańcie.
Wiemy, o Boże, że i w naszych czasach jaśnieją Twe pradawne cuda. Dla zbawienia wszystkich narodów działasz dzisiaj przez wodę odrodzenia to, co uczyniłeś dla jednego narodu wybawiając go mocą Swojej prawicy z egipskiej niewoli. Spraw, aby cała ludzkość weszła do liczby synów Abrahama i dostąpiła godności wybranego ludu izraelskiego.
$Per Dominum
_
_
! 3 Lekcja
!Iz 4:2-6
!x! Ocalona z pogromu cząstka Izraela stała się wybraną winnicą Bożą. Przez cierpienia Bóg oczyścił winy narodu i otoczył go troskliwą opieką. Podobnie spośród ludzkości Pan Bóg wybiera członków swojego Kościoła, który jest dzisiaj wybraną winnicą Bożą.
W onym dniu będzie naród Pański okazałością i chwałą, a owoc ziemi zaszczytem i ozdobą dla tych, co ocaleją z Izraela. I stanie się: kto pozostanie na Syjonie i kto ostoi się w Jeruzalem, ten świętym będzie zwany, wszelki kto zapisany jest za życia w Jerozolimie.
Gdy Pan obmyje brudy córek Syjonu i oczyści Jeruzalem z przelanej krwi podmuchem sądu i podmuchem pożaru, wtedy nad całym miejscem góry Syjon i nad miejscem jej zgromadzeń stworzy Pan obłok w dzień, a dym i blask ognia płonący w nocy. Bo ponad wszystkim chwała będzie dachem ochronnym i namiotem, aby za dnia dać cień od skwaru i służyć za schron i ukrycie przed deszczem i burzą.
_`
! Pieśń
!Iz 5:1-2
Winnicę miał mój przyjaciel na urodzajnym wzgórzu.
V. I skopał ją, i oczyścił z kamieni, i zasadził w niej winorośl wyborną, i pośrodku wieżę zbudował.
V. I wykuł tam także tłocznię. Winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela.
_`
v. Módlmy się. 
V. Klęknijmy. 
R. Wstańcie.
Boże, Ty przez usta świętych Proroków objawiłeś wszystkim dzieciom swojego Kościoła, że na każdym miejscu Twego panowania zasiewasz dobre ziarno i pielęgnujesz wybrane latorośle; daj Twoim ludom, które nazwałeś winnicą i rolą, aby wykorzeniły ciernie i osty i przyniosły obfity plon.
$Per Dominum
_
_
! 4 Lekcja
!Pp 31:22-30
!x! Do wszystkich gotujących się do Chrztu świętego i do wszystkich ochrzczonych kieruje Kościół św. ostatnie napomnienia Mojżesza, wzywającego lud, aby zachował wierność swojemu Bogu.
W one dni napisał Mojżesz pieśń i nauczył jej synów Izraela. A Pan przykazał Jozuemu, synowi Nuna, mówiąc: «Bądź mężny i pełen otuchy, ty bowiem wprowadzisz synów Izraelowych do ziemi, którą im obiecałem; a Ja będę z tobą». Kiedy więc Mojżesz spisał słowa tego prawa w księdze aż do końca, taki dał rozkaz lewitom, którzy nosili skrzynię przymierza Pańskiego: «Weźmijcie tę księgę i połóżcie ją obok skrzyni przymierza Pana, Boga waszego; niech tam będzie na świadectwo przeciwko tobie, Izraelu. Znam ja przecie upór twój i kark twój bardzo twardy. Jeżeli za mojego życia, gdy ciągle byłem z wami, buntowaliście się przeciw Panu, cóż dopiero będzie po mojej śmierci? Zawołajcie więc do mnie wszystkich waszych starszych z każdego pokolenia i nauczycieli: chcę wobec nich wygłosić te słowa i wezwać niebo i ziemię na świadectwo przeciwko wam. Wiem dobrze, iż po mojej śmierci będziecie czynić przewrotnie i wkrótce zejdziecie z drogi, którą wam wskazałem. Dlatego też w niedługim czasie spotkają was nieszczęścia, gdy będziecie postępować źle wobec Pana i drażnić Go robotą rąk waszych». Słuchało tedy całe zgromadzenie Izraela, a Mojżesz wygłosił słowa tej pieśni aż do końca.
_`
! Pieśń
!Pp 32:1-4
Słuchajcie, niebiosa, a będę mówił, niech słucha ziemia mowy ust moich.
V. Niech spływa jak deszcz nauka moja i niech zstąpią jak rosa słowa moje.
V. Jak ulewa na trawę i jak krople dżdżu na zioła, gdyż imię Pańskie opiewać będę.
V. Oddajcie chwałę Bogu naszemu. Dzieła Boże są doskonałe, a wszystkie drogi Jego sprawiedliwe.
V. Bóg wierny i bez skazy, Pan sprawiedliwy i święty.
_`
v. Módlmy się. 
V. Klęknijmy. 
R. Wstańcie.
Boże, wielkości pokornych i mocy sprawiedliwych, Ty przez świętego sługę Swego Mojżesza chciałeś pouczyć Swój lud słowami świętej pieśni tak, aby to przypomnienie prawa stało się także dla nas nauką. Okaż Swą potęgę wszystkim narodom przez Ciebie usprawiedliwionym i obdarz je radością, łagodząc ich lęk. Odpuść im i zgładź wszystkie grzechy, aby zapowiedziana im kara zamieniła się w łaskę zbawienia.
$Per Dominum
_
_
!! Pierwsza Część Litanii
! W najważniejszych swoich obrzędach Kościół wzywa zawsze wstawiennictwa Wszystkich Świętych. Czyni to również przystępując do poświęcenia wody chrzcielnej.
V. Kyrie, eleison.
R. Kyrie, eleison.
V. Christe, eleison. 
R. Christe, eleison. 
V. Kyrie, eleison.
R. Kyrie, eleison.
V. Ojcze z nieba, Boże. R. Zmiłuj się nad nami.
V. Synu, Odkupicielu świata, Boże. R. Zmiłuj się nad nami.
V. Duchu Święty, Boże. R. Zmiłuj się nad nami.
V. Święta Trójco, jedyny Boże. R. Zmiłuj się nad nami.
V. Święta Maryjo. R. Módl się za nami.
V. Święta Boża Rodzicielko. R. Módl się za nami.
V. Święta Panno nad pannami. R. Módl się za nami.
V. Święty Michale. R. Módl się za nami.
V. Święty Gabrielu. R. Módl się za nami.
V. Święty Rafale. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Aniołowie i Archaniołowie. R. Módlcie się za nami.
V. Wszystkie święte niebieskie Duchy. R. Módlcie się za nami.
_
V. Święty Janie Chrzcicielu. R. Módl się za nami.
V. Święty Józefie. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Patriarchowie i Prorocy. R. Módlcie się za nami.
_
V. Święty Piotrze. R. Módl się za nami.
V. Święty Pawle. R. Módl się za nami.
V. Święty Andrzeju. R. Módl się za nami.
V. Święty Janie. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Apostołowie i Ewangeliści. R. Módlcie się za nami.
V. Wszyscy święci Uczniowie Pańscy. R. Módlcie się za nami.
_
V. Święty Szczepanie. R. Módl się za nami.
V. Święty Wawrzyńcze. R. Módl się za nami.
V. Święty Wincenty. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Męczennicy. R. Módl się za nami.
V. Święty Sylwestrze. R. Módl się za nami.
V. Święty Grzegorzu. R. Módl się za nami.
V. Święty Augustynie. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Biskupi i Wyznawcy. R. Módlcie się za nami.
V. Wszyscy święci Doktorowie. R. Módlcie się za nami.
_
V. Święty Antoni. R. Módl się za nami.
V. Święty Benedykcie. R. Módl się za nami.
V. Święty Dominiku. R. Módl się za nami.
V. Święty Franciszku. R. Módl się za nami.
V. Wszyscy święci Kapłani i Lewici. R. Módlcie się za nami.
V. Wszyscy święci Zakonnicy i Pustelnicy. R. Módlcie się za nami.
_
V. Święta Mario Magdaleno. R. Módl się za nami.
V. Święta Agnieszko. R. Módl się za nami.
V. Święta Cecylio. R. Módl się za nami.
V. Święta Agato. R. Módl się za nami.
V. Święta Anastazjo. R. Módlcie się za nami.
V. Wszystkie święte Dziewice i Wdowy. R. Módlcie się za nami.
V. Wszyscy Święci i Święte Boże. R. Przyczyńcie się za nami.
! W kościołach, które nie mają chrzcielnicy, po wezwaniu: Omnes Sancti et Sanctae Dei przystępuje się bezpośrednio do odnowienia przyrzeczeń złożonych na Chrzcie świętym.
! W kościołach katedralnych i parafialnych odbywa się na środku prezbiterium przed paschałem poświęcenie wody chrzcielnej.
_
_
!! Poświęcenie Wody Chrzcielnej
&DominusVobiscum
v. Módlmy się.
Wszechmogący, wiekuisty Boże, bądź obecny w tych tajemnicach Twej wielkiej dobroci, bądź obecny w sakramentach i ześlij ducha przybrania, aby dać nowe życie ludowi, który rodzi się w źródle chrzcielnym. Spraw, aby poświęcenie, które ma się dokonać przez naszą niegodną posługę, otrzymało skuteczność dzięki Twojej mocy. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg.
v. Przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
V. Pan z wami.
R. I z duchem twoim.
V. W górę serca.
R. Wznieśliśmy je ku Panu.
V. Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu.
R. Godne to i sprawiedliwe.
v. Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący wieczny Boże! Twoja niewidzialna moc nadaje sakramentom cudowną skuteczność i chociaż jesteśmy niegodni sprawować tak wielkie tajemnice, Ty nie zapominasz o darach Twej łaski i skłaniasz miłościwie ucho nawet ku naszym prośbom.
Duch Twój, o Boże, unosił się nad wodami w samym zaraniu świata, aby już wtedy żywioł wody otrzymał zaczątek mocy uświęcania. Boże, Ty obmywając wodą zbrodnie występnego świata, potop uczyniłeś obrazem mającego nadejść odrodzenia przez Chrzest, ten sam bowiem żywioł wody w tajemniczy sposób kładzie kres występkom i stanowi początek cnót.
Wejrzyj, Panie, na oblicze Kościoła Twojego i pomnóż w nim zastęp Twych dzieci. Ty rozweselasz królestwo Twoje obfitym strumieniem Swoich łask i otwierasz źródło chrzcielna do odrodzenia ludów pogańskich na całej kuli ziemskiej. Niech z woli Twego majestatu woda ta otrzyma łaskę Twego Jednorodzonego Syna z Ducha Świętego.
! Kapłan czyni na wodzie znak krzyża.
v. Niech Duch Święty przez tajemnicze działanie swej mocy uczyni płodną tę wodę przygotowaną do odrodzenia ludzi, aby z czystego łona tego Bożego źródła wynurzyło się niebiańskie pokolenie poczęte w świętości i zrodzone do nowego życia. Niech łaska jak matka zrodzi ich do jednego dziecięctwa, mimo różnic płci i wieku.
Niech więc, o Panie, na Twój rozkaz precz stąd uchodzi wszelki duch nieczysty, niech precz odstąpi cała przewrotność zdradzieckiego szatana. Niech nie znajdzie tu przystępu wpływ wrażej mocy, niech nie krąży ona gotując zasadzki, niech się nie wkrada po kryjomu, niech się nie waży psuć i zarażać.
! Kapłan dotyka wody ręką.
v. Niech to święte i niewinne stworzenie będzie wolne od wszelkiej napaści przeciwnika i oczyszczone przez usunięcie wszelkiej nieprawości. Niech będzie źródłem życia, wodą odradzającą, falą oczyszczającą, aby wszyscy, którzy zostaną obmyci w tej zbawiennej kąpieli, otrzymali łaskę doskonałego oczyszczenia za sprawą Ducha Świętego.
Przeto błogosławię cię, wodo, w imię Boga + żywego, w imię Boga + prawdziwego, w imię Boga + świętego, w imię Boga, który na początku słowem oddzielił cię od suchej ziem, którego Duch unosił się nad tobą.
! Kapłan rozlewa wodę na cztery strony świata.
v. On to sprawił, żeś wytrysnęła z rajskiego źródła i czterema strumieniami zrosiła całą ziemię; On to na puszczy, gdyś była gorzką, przemienił cię w słodką i zdatną do picia oraz wyprowadził cię ze skały dla napojenia spragnionego ludu. Błogo + sławię cię w imię Jezusa Chrystusa, Jego Jedynego Syna a Pana naszego, który w Kanie Galilejskiej przemienił cię w wino przedziwnym cudem swej potęgi. On to własnymi stopami chodził po tobie i w twoich falach został ochrzczony przez Jana w Jordanie. On cię wytoczył ze Swego boku razem z krwią, uczniom swoim kazał tobą chrzcić wierzących, mówiąc: «Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
! Kapłan zmienia ton i mówi czytając:
Gdy będziemy spełniać to przykazanie, Ty, Boże wszechmogący, przybądź nam łaskawie z pomocą i w dobroci Twojej ześlij tchnienie Twego Ducha.
! Kapłan tchnie trzykrotnie na wodę w kształcie krzyża i mówi:
v. Pobłogosław tę czystą wodę tchnieniem Twoich ust, aby oprócz naturalnej właściwości oczyszczania ciał tych, którzy się nią myją, otrzymała moc oczyszczania dusz.
! Kapłan trzykrotnie zanurza paschał w wodzie i śpiewa w tonie prefacji:
v. Niech moc Ducha Świętego zstąpi w wodę wypełniającą to źródło chrzcielne.
! Następnie trzymając paschał w wodzie kapłan tchnie trzykrotnie w wodę formując grecką literę Ψ, od której rozpoczyna się wyraz PSYCHE, to znaczy dusza.
v. Niech zapłodni całą tę wodę dając jej moc odradzania.
! Kapłan wyjmuje paschał z wody i śpiewa dalej:
v. Niech tutaj zostaną obmyte zmazy grzechów. Niech tutaj natura stworzona na Twój obraz i przywrócona do pierwotnej godności zostanie oczyszczona od wszelkich zastarzałych brudów, aby każdy człowiek, który przystąpi do tego sakramentu odrodzenia, odżył jako nowe dziecko w prawdziwej niewinności.
! Kapłan kończy prefację czytając:
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twego, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych i świat przez ogień.
R. Amen.
_
_
! Jeden z usługujących nabiera poświęconej wody do kropielnicy. Następnie kapłan wlewa do wody chrzcielnej Olej katechumenów, mówiąc:
v. Niech Olej zbawienia uświęci tę wodę + i da jej moc odradzania na życie wieczne.
R. Amen.
! Kapłan wlewa Krzyżmo święte mówiąc:
v. Wlanie Krzyżma Pana naszego Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego Pocieszyciela niech się dokona w imię Trójcy Świętej.
R. Amen.
! Trzymając w rękach ampułki z Olejem katechumenów i Krzyżmem świętym, kapłan wlewa równocześnie oba oleje mówiąc:
v. Zmieszanie Krzyżma uświęcającego, Oleju namaszczenia i wody chrzcielnej niechaj się dokona w imię Oj + ca i Sy + na i Ducha + Świętego.
R. Amen
_
! Jeżeli są jakieś osoby dorosłe lub dzieci do Chrztu, celebrans udziela tego sakramentu. Następnie odnosi się procesjonalnie poświęconą wodę do chrzcielnicy.
! W czasie procesji śpiewa się część psalmu 41:

! Pieśń
!Ps 41:2-4
v. Jak jeleń spragniony dąży do strumieni wody, tak dusza ma tęskni za Tobą, Boże.
V. Tęskni ma dusza za Bogiem żywym, kiedyż przyjdę i stanę przed Bożym obliczem?
V. Łzy moje są mi pokarmem we dnie i w nocy, gdy mówią do mnie co dzień «Gdzież jest twój Bóg?»
! Po umieszczeniu wody w chrzcielnicy celebrans śpiewa:
&DominusVobiscum
v. Módlmy się
Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj łaskawie na pobożność mającego się odrodzić ludu, który jak jeleń pragnie źródła Twoich wód; dozwól litościwie, aby pragnienie wiary uświęciło jego duszę i ciało przez sakrament Chrztu świętego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
! Celebrans okadza chrzcielnicę. Następnie duchowieństwo wraca do głównego ołtarza. Wszyscy zapalają swoje świece.
_
_
!! Odnowienie Przyrzeczeń Chrztu Świętego
! Celebrans wkłada białą kapę i okadziwszy paschał stojąc przed nim lub na kazalnicy przemawia do wiernych:


v. Najmilsi bracia, tej najświętszej nocy Kościół święty, Matka nasza, wspominając śmierć i pogrzeb Pana naszego Jezusa Chrystusa, czuwa, by Mu odpłacić miłością za miłość, obchodząc zaś Jego chwalebne Zmartwychwstanie, weseli się, pełen radości.

v. Ponieważ zaś, jak uczy Apostoł, przez Chrzest zostaliśmy wespół z Chrystusem pogrzebani w śmierci Jego, przeto jak Chrystus powstał z martwych, tak i my powinniśmy chodzić w nowości żywota, wiedząc, że stary nasz człowiek został z Chrystusem wespół ukrzyżowany, abyśmy nadal nie służyli grzechowi. Zrozumiejmy więc, żeśmy umarli dla grzechu, a żyjemy dla Boga, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

v. Dlatego, bracia najmilsi, po ukończeniu czterdziestodniowego postu, odnówmy przyrzeczenia Chrztu świętego, w którym niegdyś odrzekliśmy się ducha złego i spraw jego, oraz świata, będącego nieprzyjacielem Boga, a przyrzekliśmy służyć Bogu w świętym Kościele katolickim.

A zatem:
S. Czy odrzekacie się ducha złego?
O. Odrzekamy.
S. Czy odrzekacie się wszystkich spraw jego?
O. Odrzekamy.
S. Czy odrzekacie się wszelkiej pychy jego?
O. Odrzekamy.
S. Czy wierzycie w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
O. Wierzymy.
S. Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego i umęczonego?
O. Wierzymy.
S. Czy wierzycie w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny?
O. Wierzymy.
S. Teraz zaś módlmy się do Boga wszyscy razem tak, jak nas nauczył modlić się Pan nasz Jezus Chrystus.
O. Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się Imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie. Ale nas zbaw ode złego.
S. A Bóg wszechmogący, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas odrodził z wody i Ducha Świętego i który udzielił nam odpuszczenia grzechów, niechaj nas strzeże łaską Swoją w tymże Chrystusie Jezusie Panu naszym na życie wieczne.
O. Amen.
! Celebrans kropi wiernych wodą święconą.
_
_
!! Druga Część Litanii
! Po odnowieniu przyrzeczeń Chrztu świętego kantorzy śpiewają drugą część litanii do Wszystkich Świętych. Wierni klęcząc odpowiadają na wezwania. Paschał umieszcza się przy ołtarzu po stronie ewangelii, a celebrans i asystujący nakładają w zakrystii białe szaty do uroczystej Mszy Świętej.

V. Bądź nam miłościw. R. Przepuść nam, Panie.
V. Bądź nam miłościw. R. Wysłuchaj nas, Panie.
V. Od zła wszelkiego. R. Wybaw nas, Panie.
V. Od grzechu każdego. R. Wybaw nas, Panie.
V. Od śmierci wiecznej. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez tajemnicę świętego Wcielenia Twego. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez przyjście Twoje. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez narodzenie Twoje. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez Chrzest i święty Post Twój. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez Krzyż i Mękę Twoją. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez Śmierć i Pogrzeb Twój. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez święte Zmartwychwstanie Twoje. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez cudowne Wniebowstąpienie Twoje. R. Wybaw nas, Panie.
V. Przez Przyjście Ducha Świętego Pocieszyciela. R. Wybaw nas, Panie.
V. W dzień sądu. R. Wybaw nas, Panie.
_
V. My grzeszni. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś nam grzechy odpuścić raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś Kościołem Swym świętym rządził i zachować go raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś Namiestnika Apostolskiego i wszystkie duchowne stany w świętej pobożności zachować raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś nieprzyjaciół Kościoła świętego upokorzyć raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś panującym i rządom chrześcijańskim pokój i zgodę prawdziwą dać raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś nas samych w służbie Swej świętej utwierdzić i zachować raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś wszystkim dobrodziejom naszym uczynność ich wiekuistą zapłatą nagrodzić raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś urodzaje ziemskie dać i zachować raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś wszystkim wiernym zmarłym wieczny odpoczynek dać raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
V. Abyś nas wysłuchać raczył. R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
_
V. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata. R. Przepuść nam, Panie.
V. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata. R. Wysłuchaj nas, Panie.
V. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata. R. Zmiłuj się nad nami.
V. Chryste, usłysz nas.
R. Chryste, wysłuchaj nas.
_
_
!! Uroczysta Msza Rezurekcyjna
! Odnowiwszy w sobie łaskę Chrztu, który nas wszczepił w misterium śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego, składamy ofiarę Mszy świętej, W tej Ofierze w sakramentalny sposób stanie się obecne misterium paschalne, to jest tajemnicze przejście Chrystusa przez śmierć do nowego życia.
!Msza głosi chwałę Chrystusa Zmartwychwstałego (Gloria, Alleluja, ewangelia, prefacja) i dusz, które przez Chrzest święty rozpoczęły nowe życie (lekcja, kolekta, Hanc igitur).
! Pod koniec litanii kantorzy intonują uroczyste Kyrie, eleison w tonie wielkanocnym. 
! Celebrans udaje się do ołtarza i nie odmawiając modlitw u stopni okadza go w zwykły sposób, mówiąc:
v. Niechaj cię Ten błogo + sławi, na którego cześć spalać się będziesz. Amen.
_
_
!!Kyrie
S. Panie, zmiłuj się.
M. Panie, zmiłuj się.
S. Panie, zmiłuj się.
M. Chryste, zmiłuj się.
S. Chryste, zmiłuj się.
M. Chryste, zmiłuj się.
S. Panie, zmiłuj się.
M. Panie, zmiłuj się.
S. Panie, zmiłuj się.
_
_
!!Gloria
! Gdy chór ukończy Kyrie eleison, celebrans uroczyście intonuje Gloria in excelsis Deo.
! W pierwotnym Kościele hymn ten był śpiewany tylko na Wielkanoc. Dokonanie dzieła Odkupienia zapewnia pokój ludziom dobrej woli.
! Odzywają się organy i wszystkie dzwony kościoła. Odsłania się obrazy.

Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię.Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu nieba, Boże Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest święty. Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym + w chwale Boga Ojca. Amen.
_
_
!!Kolekta
&DominusVobiscum
v. Módlmy się.
Boże, który tę najświętszą noc uświetniasz chwałą Zmartwychwstania Pańskiego, zachowaj w nowych Twych dzieciach ducha przybrania, któregoś im użyczył: aby odnowieni na duchu i ciele mogli Ci służyć w nieskazitelności.
$Per eundem
!x! Chrzest, który dał nam udział w zmartwychwstaniu, zobowiązuje nas do pielęgnowania nowego życia; żyjmy już odtąd jako zmartwychwstali, opromienieni nadzieją niebieskiej chwały.
_
_
!! Lekcja 
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
!Kol 3:1-4
Bracia: Jeżeli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze jest, gdzie Chrystus siedzi po prawicy Boga. Starajcie się o to, co w górze jest, nie o to, co jest na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy ukaże się Chrystus, życie nasze, wtedy i wy ukażecie się razem z Nim w chwale.
$Deo gratias
_
_
! Celebrans zaczyna Alleluja: śpiewa je trzykrotnie, za każdym razem coraz wyżej, a wszyscy za nim powtarzają również trzykrotnie:
S. Alleluja!
C. Alleluja!
_`
S. Alleluja!
C. Alleluja!
_`
S. Alleluja!
C. Alleluja!
_`
! Chór śpiewa dalej:
!Ps 117:1
V. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo miłosierdzie Jego na wieki.
!Ps 116
V. Chwalcie Pana, wszystkie narody, wysławiajcie Go, wszystkie ludy.
V. Bo Jego miłosierdzie nad nami utwierdzone, a wierność Pańska trwa na wieki.
_
_
!! Ewangelia
! Do śpiewania ewangelii nie niesie się świec, ponieważ przyświeca paschał.
!We Mszy z asystą Celebrans błogosławi kadzidło. Diakon umieszcza księgę Ewangelii na środku ołtarza, następnie, przyklękając przed ołtarzem ze złączonymi rękoma, odmawia:
v. Oczyść serce i wargi moje, wszechmogący Boże, któryś wargi proroka Izajasza oczyścił kamykiem ognistym. W łaskawym zmiłowaniu Swoim racz mię tak oczyścić, abym godnie zdołał głosić Twą świętą Ewangelię. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
!Następnie Diakon bierze księgę Ewangelii z ołtarza i, przyklękając przed Celebransem, prosi go o błogosławieństwo, mówiąc:
D. Racz pobłogosławić, ojcze.
!Celebrans odpowiada: 
S. Pan niech będzie w sercu twoim i na wargach twoich, byś godnie i należycie głosił Jego Ewangelię. W imię Ojca i Syna + i Ducha Świętego. Amen.
! Po otrzymaniu błogosławieństwa Diakon całuje w dłoń Celebransa i wraz z innymi Ministrantami, niosącymi kadzidło i świece, udaje się na miejsce Ewangelii. Ze złączonymi rękoma mówi:
V. Pan z wami.
R. I z duchem twoim.
!I kontynuuje: ciąg dalszy Ewangelii świętej według N. Kciukiem prawej dłoni czyni znak krzyża na początku Ewangelii, która będzie odczytywana, a następnie na czole, ustach i piersi. Ministranci odpowiadają: Chwała Tobie, Panie. Diakon również okadza księgę Ewangelii trzy razy. Po skończeniu, Subdiakon podaje księgę Celebransowi, który ją całuje.
v. Ciąg dalszy + Ewangelii świętej według Mateusza.
R. Chwała Tobie Panie.
!Mt 28: 1-7
A późno po szabacie, gdy świtało na pierwszy dzień tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto stało się wielkie trzęsienie ziemi. Anioł bowiem Pański zstąpił z nieba i przystąpiwszy odsunął kamień i usiadł na nim. I było wejrzenie jego jako błyskawica, a szaty jego jako śnieg. A z bojaźni przed nim przerazili się strażnicy i stali się jakoby umarli. A odpowiadając Anioł rzekł niewiastom: «Nie bójcie się wy. Wiem bowiem, że szukacie Jezusa, który był ukrzyżowany. Nie masz Go tu, albowiem zmartwychwstał, jako zapowiedział. Pójdźcie, a oglądajcie miejsce, gdzie Pan był złożony. I idąc śpiesznie, powiedzcie uczniom Jego, że zmartwychwstał i oto zdąża przed wami do Galilei: tam Go ujrzycie. Otom wam zapowiedział».
R. Chwała Tobie, Chryste.
S. Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.
_
_
! Nie odmawia się Credo, ale po skończeniu Ewangelii Celebrans mówi:
&DominusVobiscum
r. Módlmy się.

! Nie odmawia się antyfony na Ofiarowanie. Po Lavabo odmawia się “Gloria Patri”.

! Kapłan podnosi patenę z Hostią, którą ofiaruje Bogu i mówi:
v. Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, przyjmij tę nieskalaną hostię, którą ja, niegodny sługa Twój, ofiaruję Tobie, Bogu mojemu żywemu i prawdziwemu, za niezliczone grzechy, przewinienia i zaniedbania swoje i za wszystkich tu obecnych, a także za wszystkich wiernych chrześcijan żywych i umarłych, aby mnie oraz im przyczyniła się do zbawienia wiecznego. Amen.
_
_
! Czyniąc pateną znak krzyża, składa chleb na ołtarzu. W Mszach uroczystych subdiakon przynosi na ołtarz kielich i patenę z hostią. Ministranci przynoszą ampułki z winem i wodą. Kapłan, przeszedłszy na stronę lekcji, wlewa do kielicha wino i kilka kropel wody, którą błogosławi:
v. Boże, który godność natury ludzkiej przedziwnie stworzyłeś, a jeszcze przedziwnej naprawiłeś: daj nam przez tajemnicę tej wody i wina uczestniczyć w Bóstwie Tego, który raczył stać się uczestnikiem naszego człowieczeństwa, Jezus Chrystus, Twój Syn, a nasz Pan. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
_
_
! Kapłan podnosi kielich i ofiaruje wino:
v. Ofiarujemy Ci, Panie, kielich zbawienia, i błagamy łaskawość Twoją, aby jako woń miła wzniósł się przed oblicze Boskiego majestatu Twego za zbawienie nasze i całego świata. Amen.
! Kapłan czyni znak krzyża kielichem, umieszcza go na korporale i przykrywa palką. Następnie, z rękoma złączonymi nad ołtarzem, lekko pochylony odmawia modlitwę Azariasza w piecu gorejącym (Dn 3, 39—40):
v. Przyjmij nas, Panie, którzy stajemy przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym, a ofiara nasza tak niech się dzisiaj dokona przed obliczem Twoim, aby się podobała Tobie, Panie Boże.
! Czyniąc znak krzyża kapłan prosi, aby Duch Święty ofiarę pobłogosławił:
v. Przyjdź, Uświęcicielu, wszechmogący, wieczny Boże, i pobłogo + sław tę ofiarę, przygotowaną Twemu świętemu Imieniu.
_
_
!!Okadzenie
!We Mszach uroczystych Kapłan okadza dary ofiarne i ołtarz. Błogosławiąc kadzidło mówi:
v. Za przyczyną świętego Michała Archanioła, stojącego po prawej stronie ołtarza kadzenia, i wszystkich wybranych swoich, niech to kadzidło raczy Pan pobłogo + sławić i jako miłą woń przyjąć. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
!Otrzymując trybularz od Diakona, Celebrans okadza chleb i wino, mówiąc:
v. To kadzidło, któreś pobłogosławił, niech się wzniesie ku Tobie, Panie, a na nas niech zstąpi miłosierdzie Twoje.
!Następnie okadza ołtarz, mówiąc:
!Ps 140:2-4
v. Niech się wzbija ku Tobie modlitwa ma, Panie, niby kadzidło, a wznoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Postaw straż, Panie, przy ustach moich, i stałą wartę przy bramie mych warg. Nie skłaniaj serca mego ku złej sprawie, ku bezbożnemu popełnianiu przestępstw.
!Oddając kadzielnicę Diakonowi Kapłan mówi:
v. Niech Pan zapali w nas ogień swej miłości i płomień wiecznego ukochania. Amen.
!Diakon okadza Celebransa, duchowieństwo i wiernych, którzy biorą udział w ofierze.

_
_
!Kapłan po okadzeniu lub zaraz po poleceniu ofiar przechodzi na stronę lekcji i umywa palce rąk, mówiąc:
!Ps 25:6-12
v. Umywam ręce moje na znak niewinności i obchodzę ołtarz Twój, Panie. By jawnie ogłaszać chwałę i rozpowiadać wszystkie cuda Twoje. Miłuję, Panie, siedzibę Twego domu i miejsce przybytku Twej chwały. Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy i życia mego z mężami krwawymi. W ręku ich zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję w niewinności mojej. Wyzwól mię, zmiłuj się nade mną. Na drodze równej stoi stopa moja. Na zgromadzeniach będę błogosławił Panu. Chwała Ojcu.
&Gloria
_
_
!Kapłan wraca na środek ołtarza i pochylony mówi:
v. Przyjmij, Trójco Święta, tę ofiarę, którą Ci składamy na pamiątkę Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa, Pana naszego, oraz na cześć Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła i tych [których relikwie tutaj się znajdują], i wszystkich Świętych: aby im przyniosła cześć, a nam zbawienie, i aby w niebie raczyli orędować za nami ci, których pamiątkę obchodzimy na ziemi. Przez tegoż Chrystusa Pana Naszego. Amen.
_
_
!Następnie całuje ołtarz i zwrócony do wiernych, rozkłada i składa ręce i donośnym głosem mówi:
S. Módlcie się, bracia, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący.
!Ministranci odpowiadają:
M. Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę imienia Swojego, ku pożytkowi również naszemu i całego swego Kościoła świętego.
!Kapłan cicho odpowiada: 
S. Amen.
_
!Po czym, z rękami nad ofiarą, odmawia sekrety przypadające na dany dzień, pomijając wezwanie Módlmy się.
! Sekreta
v. Prosimy Cię, Panie, przyjmij modlitwy wiernych wraz z darami ofiarnymi: aby ofiara, która wzięła początek w misterium paschalnym, za łaską Twoją stała się dla nas lekarstwem na wieczność.
$Per Dominum
_
_
!! Prefacja
! Gdy kapłan dotrze do konkluzji ostatniej sekrety, do słów Per omnia saecula saeculorum wyłącznie, stojąc na środku ołtarza z rękami rozłożonymi od tej chwili nad nim, mówi głośno i wyraźnie prefację. Gdy mówi Sursum corda, unosi ręce od tego momentu na poziom klatki piersiowej. Gdy mówi Gratias agamus Domino - składa ręce; gdy mówi Deo nostro - wznosi oczy i skłania się w stronę krzyża. Gdy padnie odpowiedź Dignum et justum est z rękami rozłożonymi i uniesionymi, jak wcześniej, kontynuuje prefację:
V. Pan z wami.
R. I z duchem twoim.
V. W górę serca.
R. Wznieśliśmy je ku Panu.
V. Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu.
R. Godne to i sprawiedliwe.
_
! Prefacja Wielkanocna
v. Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Ciebie, Panie, zawsze, a zwłaszcza tej nocy uroczyściej sławili, gdy jako nasza Pascha został ofiarowany Chrystus. On bowiem jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata; On umierając zniweczył naszą śmierć i zmartwychwstając przywrócił nam życie.
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z Tronami i Państwami oraz ze wszystkimi hufcami wojska niebieskiego śpiewamy hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
_
v. Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów! Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.
_
_
!! Kanon
v. Ciebie przeto, najmiłościwszy Ojcze, pokornie i usilnie błagamy przez Jezusa Chrystusa Syna Twego, Pana naszego, (całuje ołtarz na środku, następnie stoi wyprostowany z rękami złożonymi na klatce piersiowej, mówiąc:) abyś łaskawie przyjął i błogosławił (i czyni znak krzyża trzy razy na Hostią i kielichem jednocześnie:) te + dary, te + daniny, te + święte ofiary nieskalane.
(po czym z rękami rozłożonymi na klatce piersiowej, kontynuuje:) Składamy Ci je przede wszystkim za Kościół Twój święty katolicki, racz go darzyć pokojem, strzec, jednoczyć i rządzić nim na całym okręgu ziemskim wraz ze sługą Twoim, papieżem naszym N. i biskupem naszym N., jak również ze wszystkimi wiernymi stróżami wiary katolickiej i apostolskiej.
_
_
!Za uczestników
v. Pomnij, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. i N. (gdy kapłan skończy wspomnienie żyjących, kontynuuje z rękami rozłożonymi:) i na wszystkich tu obecnych, których wiara jest Ci znana i oddanie jawne. Za nich to składamy Ci tę ofiarę chwały i oni sami Tobie ją zanoszą za siebie oraz wszystkich swoich, w intencji odkupienia dusz swoich, w nadziei zbawienia i pomyślności, modły też swoje ślą do Ciebie, Boga wiecznego, żywego i prawdziwego.
_
_
! Communicantes
v. Zjednoczeni w Świętych Obcowaniu, obchodzimy przeświętą noc, w której Pan nasz, Jednorodzony Syn Twój umieścił w chwale po prawicy Twojej naszą ułomną naturę, zjednoczoną ze swoim Bóstwem, i ze czcią wspominamy najpierw chwalebną zawsze Dziewicę Maryję, Matkę tegoż Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa:
(rubrica 1960) a także Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Dziewicy,
oraz świętych Apostołów i Męczenników Twoich: Piotra i Pawła, Andrzeja, Jakuba, Jana, Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona, i Tadeusza, Linusa, Kleta, Klemensa, Sykstusa, Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana, i wszystkich Świętych Twoich. Dla ich zasług i modlitw racz nas we wszystkim otaczać Swą przemożną opieką. (składa ręce) Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
_
_
! Hanc igitur
v. Prosimy Cię przeto, Panie, abyś łaskawie przyjął tę ofiarę od nas sług Twoich, jak również od całego ludu Twego,
a dni nasze raczył pokojem swym napełnić, od potępienia wiecznego nas uchronić i do grona wybranych swoich zaliczyć. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
_
_
v. Racz te dary ofiarne, prosimy Cię, Boże, w całej pełni (trzykrotnie czyni nad Ofiarą znak krzyża) pobłogosławić, przyjąć, zatwierdzić, uduchowić i miłymi sobie uczynić, (raz czyni znak krzyża nad Hostią) aby się nam stały Ciałem (raz czyni znak krzyża nad Kielichem) i Krwią najmilszego Syna Twego, (składa ręce) Pana naszego Jezusa Chrystusa.
_
_
v. On to w przeddzień męki (bierze Hostię) wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, (podnosi oczy ku niebu) a podniósłszy oczy w niebo ku Tobie, Bogu, Ojcu swemu wszechmogącemu, (pochyla głowę) dzięki Ci składając (czyni znak krzyża nad Hostią) pobłogosławił, połamał i rozdał uczniom swoim mówiąc: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
_
_
!Kapłan kładzie łokcie na ołtarzu, stoi z głową pochyloną i mówi wyraźnie, z czcią i po cichu słowa konsekracji nad Hostią i jednocześnie nad wszystkimi, jeśli jest ich więcej do konsekracji, trzymając swoją własną Hostię kciukami i palcami wskazującymi, mówi:
_
!!!TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE.
_
!Gdy wypowie te słowa, trzymając Hostię, przyklęka i adoruje ją. Następnie wstaje i unosi Hostię, kierując na nią oczy, ukazuje ją ze czcią wiernym, aby ją adorowali. Chwilę później ze czcią odkłada ją na korporał tylko prawą ręką na to samo miejsce, skąd ją wziął. Nie rozłącza palców wskazujących i kciuków aż do ablucji palców po komunii.
wait5
_
_
~(Odkrywając Kielich mówi:)~
v. Podobnie po wieczerzy (bierze Kielich obydwiema rękami) wziął i ten kielich wspaniały w swoje święte i czcigodne ręce, (pochyla głowę) a ponownie dzięki Ci składając, (lewą ręką trzyma Kielich, prawą czyni nad nim znak krzyża) pobłogosławił i podał uczniom swoim, mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
_
_
!Trzymając Kielich dwiema rękami, z łokciami na ołtarzu i głową schyloną, mówi uważnie, nieprzerwanie i cicho, jak wyżej, słowa konsekracji Krwi:
_
!!!TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA: TAJEMNICA WIARY: KTÓRA BĘDZIE WYLANA ZA WAS I ZA WIELU NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
wait5
_
! Powiedziawszy to odkłada kielich na korporał, mówiąc cicho:
v. Ilekroć to czynić będziecie, na moją pamiątkę czyńcie.
! Przyklęknąwszy, adoruje Krew ze czcią. Gdy wstanie, bierze odkryty kielich z Krwią w dwie ręce, unosi go w górę i ukazuje go ludowi do adoracji. Chwilę później odkłada go ze czcią na korporał, na wcześniejszym miejscu i przykrywa go palką prawą ręką, po czym przyklęka, oddając cześć Sakramentowi.
_
_
~(Następnie z rozłączonymi rękoma mówi:)
v. My przeto, Panie słudzy Twoi oraz lud Twój święty, pomni na błogosławioną Mękę i Zmartwychwstanie z otchłani, jak również na chwalebne Wniebowstąpienie tegoż Chrystusa Syna Twego, Pana naszego, składamy chwalebnemu majestatowi Twemu z otrzymanych od Ciebie darów (składa ręce i trzykrotnie czyni znak krzyża nad Hostią i nad Kielichem) ofiarę czystą, ofiarę świętą, ofiarę niepokalaną, (jeden raz czyni znak krzyża nad Hostią) Chleb święty żywota wiecznego i (i jeden raz nad Kielichem) Kielich wiekuistego zbawienia.
_
_
~(Kontynuuje z rozłożonymi rękoma:)~
v. Racz wejrzeć na nie miłościwym i pogodnym obliczem i z upodobaniem przyjąć, jak raczyłeś przyjąć dary sługi Swego sprawiedliwego Abla i ofiarę Patriarchy naszego Abrahama, oraz tę, którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, ofiarę świętą, hostię niepokalaną.
_
_
! Kapłan pochylony, z rękoma złączonymi ponad ołtarzem, mówi:
v. Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaż, niech ręce Twego Anioła świętego zaniosą tę ofiarę na niebieski Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego majestatu Twego, abyśmy wszyscy, (całuje ołtarz) gdy jako uczestnicy tej ofiary ołtarza przyjmować będziemy najświętsze (złączonymi rękami czyni znak krzyża raz nad Hostią i raz nad Kielichem) Ciało i Krew Syna Twego, (żegna się znakiem krzyża) otrzymali z nieba pełnię błogosławieństwa i łaski. (składa ręce) Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
_
_
!Wspomnienie zmarłych
v. Pomnij też, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. N., którzy nas poprzedzili ze znamieniem wiary i śpią snem pokoju.wait10 (składa ręce i modli się za zmarłych poleconych w intencjach, następnie rozkłada ręce i kontynuuje:) Im oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie użycz, błagamy Cię, Panie, miejsca ochłody, światłości i pokoju. (składa ręce i pochyla głowę) Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
_
_
! Kapłan uderza się w pierś prawą ręką i podniosłym głosem mówi:
v. Nam również, grzesznym (po czym mówi dalej cicho, stojąc z rękami rozłożonymi, jak wcześniej) sługom Twoim, którzy pokładamy nadzieję w ogromie miłosierdzia Twego, racz przyznać jakąś cząstkę i wspólnotę ze świętymi Apostołami i Męczennikami Twoimi: Janem, Szczepanem, Maciejem, Barnabą, Ignacym, Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem, Felicytą, Perpetuą, Agatą, Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją i wszystkimi Świętymi Twoimi; prosimy Cię, dopuść nas do ich grona nie jako sędzia zasługi, lecz jako dawca przebaczenia. (składa ręce) Przez Chrystusa, Pana naszego.
_
_
v. Przez Niego, Panie, wszystkie te dobra ustawicznie stwarzasz, (trzykrotnie czyni znak krzyża nad Hostią i nad Kielichem) uświęcasz, ożywiasz, błogosławisz i nam ich udzielasz.
!Następnie odkrywa kielich prawą ręką i przyklękając, oddaje cześć Ciału i Krwi Pańskiej. Następnie wstaje, i ze czcią biorąc Hostię, czyni nią znak krzyża od krawędzi do krawędzi kielicha, który trzyma lewą ręką, mówiąc jednocześnie:
v. Przez + Niego i z + Nim, i w + Nim (czyni znak krzyża Hostią dwa razy między kielichem a swoją klatką piersiową) masz, Boże Ojcze + wszechmogący, w jedności Ducha + Świętego,
!Trzymając prawą ręką Hostię nad kielichem, a kielich lewą ręką, unosi go nieco razem z Hostią, mówiąc:
wszelką cześć i chwałę.
!Opuszcza Hostię, przykrywa Kielich palką, przyklęka, wstaje i wyraźnym głosem śpiewa:
v. Przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
_
_
!!Przygotowanie do Komunii 
v. Módlmy się. Wezwani zbawiennym nakazem i oświeceni pouczeniem Bożym ośmielamy się mówić:
v. Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się Imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie. 
R. Ale nas zbaw ode złego.
S. Amen.
_
_
!Prawą ręką, nie rozłączając palców wskazujących i kciuków, przeciera nieco patenę przy pomocy puryfikaterza, bierze ją między palec wskazujący a pozostałe palce i trzymając ją pionowo na ołtarzu, a lewą rękę na korporale, mówi cicho:
v. Wybaw nas, prosimy Cię, Panie od wszelkiego zła przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła oraz Andrzeja i wszystkich Świętych, (kładąc lewą rękę na klatce piersiowej, prawą unosi patenę nad ołtarzem i żegna się nią znakiem krzyża, mówiąc:) użycz nam miłościwie pokoju za dni naszych, (całuje patenę) miłosierdzie zaś Twoje niechaj nas wspomoże, abyśmy zawsze byli wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu.
!Podkłada patenę pod Hostię, którą przesuwa na patenę palcem wskazującym lewej dłoni, następnie odkrywa kielich i przyklęka, adorując Najświętszy Sakrament. Później wstaje, bierze Hostię między kciuk i palec wskazujący prawej ręki, a następnie między te same palce lewej ręki i trzymając w obu dłoniach nad kielichem, ze czcią łamie ją pośrodku, mówiąc:
v. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twego.
!Połowę, którą trzyma między palcem wskazującym a kciukiem prawej dłoni odkłada na patenę. Z drugiej połowy, którą trzyma w lewej dłoni odłamuje partykułę, mówiąc w tym czasie:
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg.
!Odkłada większą część, którą trzyma w lewej dłoni, na patenę. Trzymając partykułę Hostii w prawej dłoni, nad kielichem, który trzyma w lewej dłoni, mówi głośno:
V. Przez wszystkie wieki wieków. 
R. Amen. 
! Czyni znak krzyża trzykrotnie partykułą od jednej do drugiej krawędzi Kielicha, mówiąc:
v. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami.
R. I z duchem twoim.

! Nie ma pocałunku pokoju.
_
_
!Umieszcza partykułę, którą trzyma w prawej dłoni, w kielichu, mówiąc cicho:
v. To sakramentalne połączenie Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, którego mamy przyjąć, niech się nam przyczyni do żywota wiecznego. Amen.
_
_
! Opuszcza się Agnus Dei oraz modlitwę “Panie Jezu Chryste, któryś rzekł”, pozostałe modlitwy są odmawiane normalnie.
v. Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który z woli Ojca, za sprawą Ducha Świętego przez śmierć Swoją dałeś życie światu, wyzwól mię przez to najświętsze Ciało i Krew Swoją od wszystkich nieprawości moich i od wszelkiego zła; spraw także, bym zawsze lgnął do przykazań Twoich i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie: Który z tymże Bogiem Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz, Bóg na wszystkie wieki wieków. Amen.
_
_
v. Panie Jezu Chryste, przyjęcie Ciała Twego, które ja niegodny ośmielam się spożyć, niech mi nie wyjdzie na sąd i potępienie, ale z miłościwej dobroci Twojej niech będzie dla mnie ochroną duszy i ciała oraz skutecznym lekarstwem: Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
_
_
!Przyklęka, wstaje i mówi:
v. Przyjmę chleb z nieba i wzywać będę imienia Pańskiego.
!Gdy wypowiada te słowa, bierze ze czcią z pateny dwie części Hostii, pod nimi zaś trzyma patenę, między swoją klatką piersiową a kielichem; skłania się lekko i uderza się kolejno trzykrotnie w piersi prawą ręką, mówiąc nieco głośniejszym głosem:
V. Panie, nie jestem godzien, (dalej mówi cicho:) abyś wszedł do przybytku mego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
V. Panie, nie jestem godzien, (dalej mówi cicho:) abyś wszedł do przybytku mego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
V. Panie, nie jestem godzien, (dalej mówi cicho:) abyś wszedł do przybytku mego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.
_
_
!Bierze połowy Hostii z lewej dłoni i żegna się nimi nad pateną znakiem krzyża tak, żeby Hostia nie wychodziła poza krawędzie pateny, mówiąc:
v. Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niech strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.
!Następnie skłania się, kładzie łokcie na ołtarzu i ze czcią spożywa obie części Hostii. Po ich spożyciu, odkłada patenę na korporał i prostuje się, składa obie ręce i medytuje Najświętszy Sakrament.
_
_
!Odkrywa kielich, po czym przyklęka, wstaje, bierze patenę, zbiera nią wszystkie fragmenty Hostii, które znajdują się na korporale i oczyszcza ją nad kielichem, mówiąc:
v. Cóż oddam Panu za wszystko, co dla mnie uczynił? Przyjmę kielich zbawienia i wzywać będę imienia Pańskiego. Z uwielbieniem wezwę Pana i będę wybawiony od moich nieprzyjaciół.
!Chwyta Kielich prawą ręką i czyni nim znak krzyża:
v. Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa niech strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.
!Podkłada patenę pod kielich lewą ręką, stojąc ze czcią, spożywa całą Krew razem z partykułami umieszczonymi w kielichu.
_
_
!!Komunia Wiernych
wait16
{ Duszo Chrystusowa, uświęć mnie. Ciało Chrystusowe, zbaw mnie, Krwi Chrystusowa, napój mnie. Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, pokrzep mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach swoich ukryj mnie. Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie. Od złego ducha broń mnie. W godzinę śmierci wezwij mnie. I każ mi przyjść do siebie, abym z świętymi Twymi chwalił Cię, na wieki wieków. Amen. }
_
_
!Następnie mówi:
v. Cośmy ustami spożyli, daj, Panie, czystą przyjąć duszą, a ten dar doczesny niech się nam stanie lekarstwem na wieczność.
!Kapłan unosi kielich w kierunku ministranta, a ten nalewa wina do kielicha; następnie kapłan puryfikuje się, umywając kciuki i palce wskazujące w winie i wodzie nalewanej przez ministranta, po czym wyciera je puryfikaterzem, mówiąc:
v. Ciało Twoje, Panie, które spożyłem, i Krew, którą przyjąłem, niech przylgnie do wnętrza mego, i spraw, by nie pozostała we mnie zmaza grzechowa, posilił mnie bowiem czysty i święty Sakrament: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
!Po wypiciu wody i wina z ablucji i wytarciu ust puryfikaterzem, rozkłada puryfikaterz na kielichu, na nim kładzie patenę, a na niej palkę. Złożywszy korporał, umieszcza go w bursie, okrywa kielich welonem i umieszcza na nim bursę, a całość kładzie na środku ołtarza, tak jak na początku Mszy.
_
_
!! Laudes
! Po Komunii wiernych chór zaczyna śpiewać Laudes: poranną modlitwę Kościoła, skróconą do jednego psalmu i kantyku.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
!Psalm 150
~(150:1) Chwalcie Pana w Jego świątyni, * chwalcie Go na wzniosłym Jego nieboskłonie.
~(150:2) Chwalcie Go dla możnych dzieł Jego, * chwalcie dla najwyższego Jego majestatu.
~(150:3) Chwalcie Go dźwiękiem trąby, * chwalcie na harfie i cytrze.
~(150:4) Chwalcie Go bębnem i tańcem, * chwalcie na strunach i flecie.
~(150:5) Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, chwalcie na cymbałach brzęczących: * niech chwali Pana wszystko, co żyje.
V. Chwała Ojcu, i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
_
_
! Celebrans intonuje antyfonę do kantyku:
! Mk 16,2
Ant. I bardzo rano, * w pierwszy dzień tygodnia niewiasty przyszły do grobu, gdy już wzeszło słońce, alleluja.

! Pieśń Zachariasza
! Łk 1,68-79
r. Błogosławiony Pan Bóg Izraela, * nawiedził bowiem lud swój i odkupił.
r. I z mocą dokonał naszego zbawienia * w rodzie Dawida, swojego sługi.
r. Jak rzekł przez usta świętych swych Proroków, * którzy ongiś byli:
r. Że nas wybawi od naszych wrogów * i z ręki wszystkich, co nas nienawidzą.
r. Wyświadczy miłosierdzie ojcom naszym, * pomny będzie na swe święte przymierze.
r. Na przysięgę daną ojcu naszemu Abrahamowi, * iż nam udzieli tego, 
r. Byśmy wyzwoleni z rąk naszych wrogów, * mogli Mu służyć bez trwogi,
r. W świętości i sprawiedliwości przed Jego obliczem * po wszystkie dni nasze.
r. A ty, o dziecię, zwane będziesz prorokiem Najwyższego, * bo pójdziesz przed obliczem Pana gotować Jego drogi,
r. By dać ludowi Jego wiedzę o zbawieniu * przez odpuszczenie ich grzechów,
r. Dzięki tkliwemu miłosierdziu Boga naszego, * z jakim nas z wysoka nawiedzi Wschodzące Słońce,
r. By oświecić tych, co siedzą w mrokach i w cieniu śmierci, * by skierować stopy nasze na drogę pokoju.
r. Chwała Ojcu i Synowi * i Duchowi Świętemu.
r. Jak była na początku, teraz i zawsze * i na wieki wieków. Amen.

Ant. I bardzo rano, * w pierwszy dzień tygodnia niewiasty przyszły do grobu, gdy już wzeszło słońce, alleluja.
_
_
! Po powtórnym odśpiewaniu antyfony celebrans śpiewa:

&DominusVobiscum
v. Módlmy się.
Tchnij w nas, o Panie, Twojego Ducha miłości i w dobroci Swojej zjednocz tych, których nasyciłeś wielkanocnym Sakramentem.
$Per Dominum eiusdem
_
_
!!Zakończenie
V. Idźcie, ofiara spełniona, alleluja, alleluja.
R. Bogu dzięki, alleluja, alleluja.

v. Trójco Przenajświętsza, przyjmij z upodobaniem hołd swego sługi i spraw, niech ta ofiara, którą ja niegodny złożyłem przed obliczem Twego majestatu, Tobie będzie miła, mnie zaś i wszystkim, za których ją ofiarowałem, niech przez miłosierdzie Twoje zjedna przebaczenie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

!Z rękami rozłożonymi na ołtarzu, całuje go na środku. Gdy się prostuje, staje zwrócony w jego stronę, podnosi oczy i ręce ku niebu, ręce rozkłada i składa, po czym skłoniwszy głowę w kierunku krzyża, mówi głośno:
v. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg,
!Z rękami złożonymi i oczyma zwróconymi w dół, zwraca się do ludu, wyciąga prawą rękę z palcami złożonymi, a lewą kładzie na klatce piersiowej i błogosławi lud, mówiąc:
v. Ojciec, Syn + i Duch Święty.
R. Amen.

! Opuszcza się Ostatnią Ewangelię.