Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Laudes:2 Psalmi & antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Cor contrítum * et humiliátum, Deus, non despícies.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.
|
Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Serca skruszonego * i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nademną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia twego.
50:3 A według mnóstwa litości twoich, * zgładź nieprawość moję.
50:4 Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moję: * i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
50:6 Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą: * abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: * a w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem, umiłowałeś prawdę: * niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: * omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Słuchowi memu dasz radość i wesele: * i rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: * a zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże: * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mię od oblicza twego: * i Ducha Świętego twego nie bierz odemnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia twojego: * i duchem przedniejszym potwierdź mię.
50:15 Będę nauczał nieprawe dróg twoich: * a niezbożni do ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego: * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje: * a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: * w całopalonych nie będziesz się kochał.
50:19 Ofiara Bogu, duch strapiony: * serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj: * aby się zbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: * tedy nakładą na ołtarz twój cielców.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
|
Ant. Propter nomen tuum, * Dómine, vivificábis me in æquitáte tua.
Psalmus 142 [2]
142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua iustítia.
142:2 Et non intres in iudícium cum servo tuo: * quia non iustificábitur in conspéctu tuo omnis vivens.
142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam.
142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
142:5 Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar.
142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi.
142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus.
142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum.
142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi.
142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam.
142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu.
142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua.
142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos.
142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me in æquitáte tua.
|
Ant. Dla imienia twego, * Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości twojéj.
Psalm 142 [2]
142:1 Panie, wysłuchaj modlitwę moję: przyjmij w uszy prośbę moję w prawdzie twéj * wysłuchaj mię w sprawiedliwości twojéj.
142:2 A nie wchódź do sądu z sługą twoim; * albowiem nie usprawiedliwi się przed tobą żaden żywiący.
142:3 Albowiem prześladował nieprzyjaciel duszę moję: * poniżył na ziemi żywot mój.
142:4 Posadził mię w ciemnych miejscach, jako zdawna pomarłe: * i zfrasował się o mię duch mój: serce moje we mnie się strwożyło.
142:5 Pamiętałem na dni stare, rozmyślałem o wszystkich sprawach twoich: * i uczynki rąk twoich rozbierałem.
142:6 Wyciągnąłem ku tobie ręce swoje: * dusza moja jako ziemia bez wody tobie.
142:7 Wysłuchajże mię prędko, Panie: * duch mój ustał.
142:7 Nie odwracaj oblicza twego odemnie: * i będę podobnym zstępującym do dołu.
142:8 Daj mi usłyszeć rano miłosierdzie twoje; * bom w tobie nadzieję miał.
142:8 Ukaż mi drogę, którąbych miał chodzić: * bom ku tobie podnosił duszę moję.
142:9 Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Panie, do ciebiem się uciekł: * naucz mię czynić wolą twoję; albowiem tyś jest Bogiem moim.
142:10 Duch twój dobry poprowadzi mię do ziemie prawéj: * dla imienia twego, Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości twojéj.
142:11 Wywiedziesz z utrapienia duszę moję: * a z miłosierdzia twego wytracisz nieprzyjacioły moje.
142:12 I zagubisz wszystkie, którzy dręczą duszę moję: * bociem ja sługa twój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dla imienia twego, Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości twojéj.
|
Ant. Deus, tu convérsus * vivificábis nos, et plebs tua lætábitur in te.
Psalmus 84 [3]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus, tu convérsus vivificábis nos, et plebs tua lætábitur in te.
|
Ant. Boże, ty nawróciwszy się, * ożywisz nas: a lud twój rozweseli się w tobie.
Psalm 84 [3]
84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię twoję: * przywróciłeś poimanie Jakób.
84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu twego: * pokryłeś wszystkie grzechy ich.
84:4 Uśmierzyłeś twój wszystek gniew: * odwróciłeś się od gniewu popędliwości twojéj.
84:5 Nawróć nas, Boże, zbawicielu nasz: * a oddal gniew swój od nas.
84:6 Izali na wieki będziesz się na nas gniewał? * albo rozciągniesz gniew twój od rodzaju do rodzaju?
84:7 Boże, ty nawróciwszy się, ożywisz nas: * a lud twój rozweseli się w tobie.
84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie twoje: * a daj nam zbawienie twoje.
84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg: * bo będzie mówił pokój nad ludem swoim.
84:9 I nad świętymi swymi: * i nad tymi, którzy się do serca nawracają.
84:10 Zaisteć blisko zbawienie jego tym, którzy się go boją: * aby mieszkała chwała w ziemi naszéj.
84:11 Miłosierdzie i prawda potkały się z sobą: * sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
84:12 Prawda wyrosła z ziemie: * a sprawiedliwość z nieba pojrzała.
84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość: * a ziemia nasza wyda swój owoc.
84:14 Sprawiedliwość przed nim chodzić będzie: * i położy na drodze kroki swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Boże, ty nawróciwszy się, ożywisz nas: a lud twój rozweseli się w tobie.
|
Ant. Cum irátus fúeris, * Dómine, misericórdiæ recordáberis.
Canticum Habacuc [4]
Hab 3:2-33
3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui.
3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud:
3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis.
3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan:
3:6 Opéruit cælos glória eius: * et laudis eius plena est terra.
3:7 Splendor eius ut lux erit: * córnua in mánibus eius:
3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo eius: * ante fáciem eius ibit mors.
3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes eius. * Stetit, et mensus est terram.
3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sǽculi.
3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis eius.
3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian.
3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua?
3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio.
3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * iuraménta tríbubus quæ locútus es.
3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit.
3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit.
3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ.
3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes.
3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo.
3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum eius usque ad collum.
3:22 Maledixísti sceptris eius, cápiti bellatórum eius, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me.
3:23 Exsultátio eórum * sicut eius, qui dévorat páuperem in abscóndito.
3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum.
3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea.
3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat.
3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum.
3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis.
3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum.
3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus.
3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in Deo Iesu meo.
3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum.
3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum irátus fúeris, Dómine, misericórdiæ recordáberis.
|
Ant. Gdy się rozgniewasz, * Panie, wspomnisz na miłosierdzie.
Kantyk Habakuka [4]
Ha 3:2-33
3:2 Panie, słyszałem słuch twój, * i ulękłem się.
3:3 Panie, dzieło twoje, * w pośrodku lat ożyw je.
3:4 W pośrodku lat oznajmisz: * gdy się rozgniewasz, wspomnisz na miłosierdzie.
3:5 Bóg od południa przyjdzie, * a Święty z góry Pharan:
3:6 Okryła niebiosa chwała jego: * a wysławiania jego pełna jest ziemia.
3:7 Blask jego jako światłość będzie: * rogi w ręku jego:
3:8 Tam jest zakryta moc jego: * przed obliczem jego pójdzie śmierć.
3:9 I wynidzie diabeł przed nogami jego * Stanął, i rozmierzył ziemię.
3:10 Pojrzał i rozwiązał narody: * i skruszone są góry wieku.
3:11 Zniżyły się pagórki świata, * przed drogami wieczności jego.
3:12 Dla nieprawości widziałem namioty Murzyńskie, * strwożą się skóry ziemie Madyan.
3:13 Izali na rzeki rozgniewałeś się, Panie? * albo na rzeki zapalczywość twoja? albo na morze rozgniewanie twoje?
3:14 Który wsiędziesz na konie twoje: * a poczwórne twoje zbawienie.
3:15 Wzbudzając wzbudzisz łuk twój: * przysięgi pokoleniom, któreś rzekł.
3:16 Rzeki przerwiesz ziemię: widziały cię i bolały góry: * nawałność wód przeminęła.
3:17 Wydała przepaść głos swój: * wysokość podniosła ręce swoje.
3:18 Słońce i księżyc stanęły w mieszkaniu swojem, * w światłości strzał twoich, pójdą w blasku błyskającéj się włócznie twojej.
3:19 W zagniewaniu podepcesz ziemię: * w zapalczywości uczynisz zdumiałe narody.
3:20 Wyszedłeś na zbawienie ludu twego: * na zbawienie z Chrystusem twoim.
3:21 Zbiłeś głowę z domu niezbożnego: * obnażyłeś grunt jego aż do szyje.
3:22 Przeklnąłeś berła jego, głowę waleczników jego, * przychodzących jako wicher, aby mię rozproszyli.
3:23 Radość ich * jako tego, który pożera ubogiego w skrytości.
3:24 Uczyniłeś w morzu drogę koniom twoim, * na błocie wód wielkich.
3:25 Usłyszałem, a wzruszył się żywot mój: * od głosu zadrżały wargi moje.
3:26 Niech wnidzie zgniłość w kości moje, * a podemną niech się zamnoży.
3:27 Abych odpoczął w dzień utrapienia: * abych wstąpił do ludu naszego przepasanego.
3:28 Albowiem figa nie zakwitnie: * a nie będzie owoców w winnicach.
3:29 Omyli robota oliwy: * i pola nie dadzą żywności.
3:30 Odcięty będzie z owczarni drób: * i nie będzie skotu u żłobów.
3:31 A ja będę się w Panu radował: * i będę się weselił w Bogu, Jezusie moim.
3:32 Bóg Pan jest moc moja: * i postawi jako jeleń nogi moje.
3:33 I po wysokościach moich poprowadzi mię zwyciężca * psalmy śpiewającego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Gdy się rozgniewasz, Panie, wspomnisz na miłosierdzie.
|
Ant. Lauda * Deum tuum, Sion, qui annúntiat iudícia sua Israël.
Psalmus 147 [5]
147:1 Lauda, Ierúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion.
147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te.
147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te.
147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo eius.
147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit.
147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
147:8 Qui annúntiat verbum suum Iacob: * iustítias, et iudícia sua Israël.
147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et iudícia sua non manifestávit eis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Lauda Deum tuum, Sion, qui annúntiat iudícia sua Israël.
|
Ant. Chwal, * Syonie, Boga twego, który oznajmuje sądy swoje Izraelowi.
Psalm 147 [5]
147:1 Chwal, Jeruzalem, Pana: * chwal, Syonie, Boga twego.
147:2 Albowiem umocnił zawory bram twoich: * błogosławił synom twym w tobie.
147:3 Który uczynił granice twoje pokój: * i nasyca cię najwyborniejszem zbożem.
147:4 Który puszcza słowo swe na ziemię: * bardzo prędko bieży mowa jego.
147:5 Który dawa śnieg jako wełnę: * a mgłę rozsypuje jako popiół.
147:6 Spuszcza lód swój jako bryły: * kto się ostoi przed zimnem jego?
147:7 Pośle słowo swoje a roztopi je: * wionie wiatr jego, a pocieką wody.
147:8 Który oznajmuje słowo swe Jakóbowi: * sprawiedliwości i sądy swoje Izraelowi.
147:9 Nie uczynił tak żadnemu narodowi: * i nie objawił im sądów swoich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chwal, Syonie, Boga twego, który oznajmuje sądy swoje Izraelowi.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum diem}
Rom 13:12-13
Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abiciámus ergo ópera tenebrárum, et induámur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Ætérna cæli glória,
Beáta spes mortálium,
Summi Tonántis Únice,
Castǽque proles Vírginis:
Da déxteram surgéntibus,
Exsúrgat et mens sóbria,
Flagrans et in laudem Dei
Grates repéndat débitas.
Ortus refúlget Lúcifer,
Præítque solem núntius:
Cadunt tenébræ nóctium:
Lux sancta nos illúminet.
Manénsque nostris sénsibus,
Noctem repéllat sǽculi,
Omníque fine témporis
Purgáta servet péctora.
Quæsíta iam primum fides
In corde radíces agat:
Secúnda spes congáudeat,
Qua maior exstat cáritas.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Nunc et per omne sǽculum.
Amen.
℣. Repléti sumus mane misericórdia tua.
℟. Exsultávimus, et delectáti sumus.
|
Kapitulum Hymn Wers {z Psałterza według dnia}
Rz 13:12-13
Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmyż tedy uczynki ciemności a obleczmy się w zbroję światłości. Jako w dnie uczciwie chodźmy.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Odwieczna nieba chwało,
Błogosławiona nadziejo śmiertelnych,
Jednorodzony Boga Najwyższego
I potomku czystej Dziewicy:
Podaj prawicę dźwigającym się,
Niechaj powstanie także duch trzeźwy
I z zapałem ku chwale Bożej
Oddaje dzięki należne.
Wzeszedłszy jaśnieje jutrzenka,
I jako zwiastun poprzedza słońce:
Opadają ciemności nocy:
Światłość święta niechaj nas oświeca.
Zostając w naszych sercach,
Niechaj wypędzi noc światła
I aż do ostatecznego końca czasu
Zachowa serca czyste.
Uproszona już wiara niechaj pierwsza
Zapuści korzenie w sercu:
Druga niechaj raduje się nadzieja,
Nad którą większa jest miłość.
Bogu Ojcu niechaj będzie chwała
I jedynemu Jego Synowi
Wraz z Duchem Pocieszycielem
Teraz i po wszystek wiek.
Amen.
℣. Napełnieniśmy rano miłosierdzia twego.
℟. Rozradowaliśmy się, i kochaliśmy się.
|
Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Múlier, * quæ erat in civitáte peccátrix, stans retro secus pedes Dómini, lácrimis cœpit rigáre pedes eius et capíllis cápitis sui tergébat, et deosculabátur pedes eius et unguénto ungébat.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Múlier, quæ erat in civitáte peccátrix, stans retro secus pedes Dómini, lácrimis cœpit rigáre pedes eius et capíllis cápitis sui tergébat, et deosculabátur pedes eius et unguénto ungébat.
|
Kantyk: Benedictus {Antyfona z Temporału}
Ant. Niewiasta, * która była w mieście grzesznica, stanąwszy z tyłu u nóg jego, poczęła łzami polewać nogi jego, a włosami głowy swojéj ucierała i całowała nogi jego i olejkiem mazała.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niewiasta, która była w mieście grzesznica, stanąwszy z tyłu u nóg jego, poczęła łzami polewać nogi jego, a włosami głowy swojéj ucierała i całowała nogi jego i olejkiem mazała.
|
Preces Feriales {habentur}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei.
℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi.
℣. Convértere, Dómine, úsquequo?
℟. Et deprecábilis esto super servos tuos.
℣. Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos.
℟. Quemádmodum sperávimus in te.
℣. Sacerdótes tui induántur iustítiam.
℟. Et sancti tui exsúltent.
℣. Orémus pro beatíssimo Papa nostro N.
℟. Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam inimicórum eius.
℣. Orémus et pro Antístite nostro N.
℟. Stet et pascat in fortitúdine tua, Dómine, in sublimitáte nóminis tui.
Romæ præcedens Versus cum suo Responsorio omittitur; alibi vero ad litteram N. ab omnibus nomen diœcesani Episcopi exprimatur, Vacante Apostolica vel Episcopali Sede, alteruter vel uterque respectivus Versus cum suo Responsorio præteritur.
℣. Dómine, salvum fac regem.
℟. Et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ.
℟. Et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Fiat pax in virtúte tua.
℟. Et abundántia in túrribus tuis.
℣. Orémus pro benefactóribus nostris.
℟. Retribúere dignáre, Dómine, ómnibus, nobis bona faciéntibus propter nomen tuum, vitam ætérnam. Amen.
℣. Orémus pro fidélibus defúnctis.
℟. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine, et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Pro frátribus nostris abséntibus.
℟. Salvos fac servos tuos, Deus meus, sperántes in te.
℣. Pro afflíctis et captívis.
℟. Líbera eos, Deus Israël, ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Mitte eis, Dómine, auxílium de sancto.
℟. Et de Sion tuére eos.
℣. Dómine, Deus virtútum, convérte nos.
℟. Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
|
Prośby ferialne {zawarte}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną.
℟. Uzrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
℣. Kiedyż, o Panie, zwrócisz się do nas?
℟. I dasz się przebłagać sługom swoim.
℣. Niech miłosierdzie twoje trwa nad nami, Panie.
℟. Bo w Tobie pokładamy nadzieję.
℣. Niech kapłani Twoi przyobleką sprawiedliwość.
℟. A święci Twoi się uradują.
℣. Módlmy się za najświętszego Papieża naszego N.
℟. Niech Pan go zachowa, i ożywia go, i niech czyni go błogosławionym na ziemi, i niech nie odda go w ręce nieprzyjaciół jego.
℣. Módlmy się też za Biskupa naszego N.
℟. Niech stoi stanowczo i strzeże stada siłą Twoją, Panie, we wspaniałości Twojego imienia.
W Rzymie opuszcza się powyższy werset z jego odpowiedzią; w innych miejscach za literę N. podstawia się imię biskupa diecezjalnego, a w przypadku nieobsadzonej Stolicy Apostolskiej lub biskupiej, opuszcza się odpowiedni werset z jego odpowiedzią.
℣. Panie, zbaw króla.
℟. I wysłuchaj nas w dniu, w którym Cię wzywamy.
℣. Zbaw lud Twój, Panie, i błogosław dziedzictwo Twoje.
℟. I króluj mu, i rządź je, i wywyższaj je aż na wieki.
℣. Pamiętaj o Zgromadzeniu Twoim.
℟. Które od początku do Ciebie należy.
℣. Czyń pokój w murach Twoich.
℟. I dostatek w basztach Twoich.
℣. Módlmy się za dobroczyńców naszych.
℟. Panie, racz dla imienia Twego obdarzyć wszystkich, którzy nam dobrze czynili, życiem wiecznym. Amen.
℣. Módlmy się za wiernych zmarłych.
℟. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju
℟. Amen.
℣. Za braci naszych nieobecnych.
℟. Zbaw sługi Twoje, Boże mój, które w Tobie pokładają nadzieję.
℣. Za udręczonych i uwięzionych.
℟. Wyzwól ich, Boże Izraela, od wszystkich ich utrapień.
℣. Ześlij im, Panie, pomoc ze świątyni Twojej.
℟. I opiekuj się nimi z Syjonu.
℣. Panie, Boże zastępów, nawróć nas.
℟. I okaż nam oblicze swoje, a będziemy zbawieni.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut observatiónes sacras ánnua devotióne recoléntes, et córpore tibi placeámus, et mente.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Commemoratio Beatæ Mariæ Virginis de Mercede
Ant. Beáta es, María, quæ credidísti: perficiéntur in te, quæ dicta sunt tibi a Dómino, allelúia.
℣. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.
℟. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
Orémus.
Deus, qui per gloriosíssimam Fílii tui Matrem, ad liberándos Christi fidéles a potestáte paganórum nova Ecclésiam tuam prole amplificáre dignátus es: præsta, quǽsumus; ut, quam pie venerámur tanti operis institutrícem, eius páriter méritis et intercessióne, a peccátis ómnibus et captivitáte dǽmonis liberémur.
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Spraw, prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy, spełniając corocznie z gorliwością te święte przepisy, duszą i ciałem podobali się Tobie.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Wspominamy Najświętszej Maryji Panny od Wykupu Niewolników
Ant. Błogosławiona jesteś Maryjo, któraś uwierzyła: wypełni się w Tobie, co zostało Ci powiedziane od Pana, alleluja.
℣. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
℟. Dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
Módlmy się.
Boże, któryś przez chwalebną Matkę Syna Twego, dla wyzwalania wiernych Chrystusowych z mocy pogańskiej nowe Kościołowi Twemu przymnożył dzieci, daj nam, prosimy, abyśmy przez zasługi i modlitwy Tej, którą czcimy jako twórczynię tak wielkiego dzieła, od wszelkich grzechów i niewoli szatańskiej byli wyzwoleni.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|