Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? * wiele ich powstają przeciwko mnie.
3:3 Wiele ich mówią duszy mojéj: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, * chwała moja, i podwyższający głowę moję.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana: * i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
3:6 Jam spał i twardom zasnął: * i wstałem; bo Pan obronił mię.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie: * a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Qui fecit nos.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Qui fecit nos.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Który nas stworzył.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Który nas stworzył.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Primo diérum ómnium,
Quo mundus extat cónditus,
Vel quo resúrgens Cónditor
Nos morte victa líberat.
Pulsis procul torpóribus
Surgámus omnes ócius,
Et nocte quærámus pium
Sicut prophétam nóvimus.
Nostras preces ut áudiat,
Suámque dextram pórrigat:
Et expiátos sórdibus
Reddat polórum sédibus.
Ut quique sacratíssimo
Huius diéi témpore
Horis quiétis psállimus,
Donis beátis múneret.
Iam nunc patérna cláritas
Te postulámus áffatim:
Absit libído sórdidans
Et omnis actus nóxius.
Ne fœda sit, vel lúbrica
Compágo nostri córporis,
Per quem Avérni ígnibus
Ipsi cremémur ácrius.
Ob hoc Redémptor, quǽsumus,
Ut probra nostra díluas,
Vitæ perénnis cómmoda
Nobis benígne cónferas.
Quo carnis actu éxsules
Effécti ipsi cælibes,
Ut præstolámur cérnui,
Melos canámus glóriæ.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Pierwszego dnia, kiedy błogosławiona
Trójca stworzyła świat,
Albo kiedy Stworzyciel zmartwychwstając,
Zwyciężywszy śmierć, nas wyswobadza:
Odpędziwszy daleko ospałość,
Wstawajmy wszyscy szybciej
I w nocy szukajmy Boga,
Jako Prorok nakazuje:
Iżby wysłuchał naszych próśb,
I podał nam swą prawicę,
A oczyszczonych z grzechów
Oddał przybytkom niebieskim:
Iżby nas, którzy o najświętszej
Tegoż dnia porze
W godzinach spokojnych śpiewamy
Obdarzał błogosławionemi dary.
Teraz już, jasności Ojcowska,
Błagamy Cię usilnie,
Niechaj zdala pozostaje żar namiętności
I wszelki uczynek grzeszny.
Iżby nie było zmazane, lub zgubne
Złożenie naszego ciała,
Dla którego płomieni piekło
Paliłoby boleśniej płomieniami.
Odkupicielu świata, prosimy,
Zmyj nasze zmazy
I hojnie udziel nam
Dóbr żywota wiecznego.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine * in virtúte tua lætábitur rex. ‡
Psalmus 20 [1]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * ‡ et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Panie, * w mocy twojéj rozweseli się król. ‡
Psalm 20 [1]
20:2 Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: * ‡ a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego dałeś mu: * a w woli ust jego nie omyliłeś go.
20:4 Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 Żywota prosił u ciebie: * i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: * sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
20:7 Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: * rozweselisz go w radości obliczem twojem.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu: * a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: * prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.
20:10 Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: * Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.
20:11 Owoc ich z ziemie wygubisz: * a nasienie ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem obrócili na cię złości: * myślili rady, których utwierdzić nie mogli.
20:13 Albowiem obrócisz je w tył: * w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.
20:14 Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: * będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abiéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te proiéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádiuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu eius * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu eius cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli iustítiam eius pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
|
Psalm 21 [2]
21:2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mię: czemuś mię opuścił? * daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
21:3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz: * i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.
21:4 A ty mieszkasz w świątnicy, * chwało Izraelska.
21:5 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi: * nadzieję mieli, i wybawiłeś je.
21:6 Do ciebie wołali, i zbawieni są: * w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.
21:7 A jam jest robak a nie człowiek: * pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
21:8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie: * mówili usty i kiwali głową.
21:9 Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: * niechaj zbawi, ponieważ chce go.
21:10 Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota: * nadziejo moja od piersi matki mojéj. Na cię porzucony jestem:
21:11 Żywota matki mojéj, tyś jest Bogiem moim, * nie odstępuj odemnie:
21:12 Albowiem utrapienie bliskie jest: * bo niemasz, ktoby ratował.
21:13 Obtoczyli mię cielcy mnodzy: * bycy tłuści oblegli mię.
21:14 Otworzyli na mię gębę swą, * jako lew porywający i ryczący.
21:15 Wylanym jest jako woda: * i rozsypały się wszystkie kości moje.
21:15 Stało się serce moje jako wosk topniejący * w pośród żywota mego.
21:16 Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: * i obróciłeś mię w proch śmierci.
21:17 Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: * zbór złośników obiegł mię.
21:17 Przebodli ręce moje i nogi moje: * policzyli wszystkie kości moje.
21:18 A oni przypatrowali się i patrzyli na mię: * rozdzielili sobie szaty moje, a o suknią moję los miotali.
21:20 Ale ty, Panie, nie oddalaj odemnie wspomożenia twego: * wejrzyj na obronę moję.
21:21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję: * a z ręki psiéj jedynaczkę moję:
21:22 Wybaw mię z paszczęki lwiéj: * a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.
21:23 Będę opowiadał imię twe braciéj mojéj: * w pośród kościoła będę cię chwalił.
21:24 Co się Pana boicie, chwalcie go: * wszystko nasienie Jakóbowe wysławiajcie go.
21:25 Niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie: * albowiem nie wzgardził, ani odrzucił prośby ubogiego:
21:25 Ani odwrócił oblicza swego odemnie: * a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.
21:26 U ciebie chwała moja w kościele wielkim: * śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.
21:27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się: i będą chwalić Pana, którzy go szukają: * będą żyć serca ich na wieki wieków.
21:28 Wspomną i nawrócą się do Pana * wszystkie kraje ziemie:
21:28 I będą się kłaniać przed oblicznością jego * wszystkie familie pogańskie.
21:29 Albowiem Pańskie jest królestwo: * i on będzie panował nad pogany.
21:30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy: * przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.
21:31 A dusza moja jemu będzie żyła: * i nasienie moje będzie mu służyć.
21:32 Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: * i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, w mocy twojéj rozweseli się król.
|
Ant. Dóminus regit me * et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit. ‡
Psalmus 22 [3]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 ‡ Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas iustítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Pan mię rządzi, * a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził. ‡
Psalm 22 [3]
22:1 Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
22:2 ‡ Nad wodą posilenia wychował mię: * duszę moję nawrócił.
22:3 Prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości, * dla imienia swego.
22:4 Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego: * bowiemeś ty jest zemną.
22:4 Laska twoja, i kij twój: * te mię cieszyły.
22:5 Nagotowałeś przed oczyma memi stół, * na przeciwko tym, którzy mię trapią.
22:5 Utłuściłeś olejkiem głowę moję: * a kielich mój upojający jak kosztowny jest!
22:6 I miłosierdzie twoje pójdzie za mną * po wszystkie dni żywota mojego:
22:6 I abym mieszkał w domu Pańskim, * na przedłużenie dni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus regit me et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
|
Psalm 23 [4]
23:1 Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: * okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo go on nad morzami ugruntował: * i nad rzekami nagotował go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską? * albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
23:4 Niewinnych rąk a czystego serca, * który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana: * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Ten jest naród szukających go, * szukających oblicza Boga Jakóbowego.
23:7 Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:8 Któryż to jest król chwały? * Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
23:9 Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:10 Któryż to jest król chwały? * Pan zastępów, tenci jest król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
|
Ant. Óculi mei * semper ad Dóminum.
Psalmus 24 [5]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta iuventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in iudício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum eius et testimónia eius.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima eius in bonis demorábitur: * et semen eius hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Oczy moje * zawsze ku Panu.
Psalm 24 [5]
24:1 Do ciebie, Panie, podniosłem duszę moję: * Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę.
24:3 I niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi: * albowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni.
24:4 Niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący * bez przyczyny.
24:4 Drogi twoje okaż mi, Panie: * a ścieżek twoich naucz mię.
24:5 Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mię: * boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
24:6 Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie, * i na zmiłowania twoje, które są od wieku.
24:7 Grzechów młodości mojéj, * i niewiadomości moich nie racz pamiętać.
24:7 Według miłosierdzia twego pomnij na mię ty: * dla dobroci twéj, Panie.
24:8 Słodki i prawy Pan: * przetóż da zakon występnym na drodze.
24:9 Poprowadzi ciche w rozsądku: * nauczy skromne dróg swoich.
24:10 Wszystkie drogi Pańskie miłosierdzie i prawda, * szukającym Testamentu jego i świadectw jego.
24:11 Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu: * bo go siła.
24:12 Któryż jest człowiek, co się boi Pana? * zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.
24:13 Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie: * a nasienie jego odziedziczy ziemię.
24:14 Podpora jest Pan bojącym się go: * i Testament jego, aby im był oznajmiony.
24:15 Oczy moje zawsze ku Panu: * albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.
24:16 Wejrzyjż na mię, a zmiłuj się nademną: * bom ja jest jedyny i ubogi.
24:17 Udręczenia serca mego rozmnożyły się: * wyrwij mię z potrzeb moich.
24:18 Wejrzyj na uniżenie moje i na pracą moję: * a odpuść wszystkie grzechy moje.
24:19 Patrz na nieprzyjacioły moje; boć się rozmnożyli, * a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.
24:20 Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię: * niech się nie zawstydzę; bom miał nadzieję w tobie.
24:21 Niewinni i prawi przystali do mnie: * iżem czekał na cię.
24:22 Wybaw, Boże, Izraela * ze wszystkich ucisków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 25 [6]
25:1 Iúdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum: * et in Dómino sperans non infirmábor.
25:2 Proba me, Dómine, et tenta me: * ure renes meos et cor meum.
25:3 Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est: * et complácui in veritáte tua.
25:4 Non sedi cum concílio vanitátis: * et cum iníqua geréntibus non introíbo.
25:5 Odívi ecclésiam malignántium: * et cum ímpiis non sedébo.
25:6 Lavábo inter innocéntes manus meas: * et circúmdabo altáre tuum, Dómine:
25:7 Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.
25:8 Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
25:9 Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam:
25:10 In quorum mánibus iniquitátes sunt: * déxtera eórum repléta est munéribus.
25:11 Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum: * rédime me, et miserére mei.
25:12 Pes meus stetit in dirécto: * in ecclésiis benedícam te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Óculi mei semper ad Dóminum.
|
Psalm 25 [6]
25:1 Osądź mnie, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojéj: * a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.
25:2 Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię: * wypal nerki moje i serce moje.
25:3 Albowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest: * i ukochałem się w prawdzie twojéj.
25:4 Nie siedziałem ze zborem marności: * a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.
25:5 Miałem w nienawiści zbór złośliwych: * a z niepobożnymi nie zasiędę.
25:6 Umyję między niewinnymi ręce moje: * i obejdę ołtarz twój, Panie.
25:7 Abych słyszał głos chwały, * a opowiadał wszystkie dziwy twoje.
25:8 Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego, * i miejsce mieszkania chwały twojéj.
25:9 Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, duszy mojéj, * a z mężmi krwawymi żywota mojego.
25:10 U których w ręku są nieprawości: * prawica ich pełna jest podarków.
25:11 A jam chodził w niewinności mojéj: * odkup mię, a zmiłuj się nademną.
25:12 Noga moja stała na drodze prostéj: * w kościelech będę cię chwalił, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oczy moje zawsze ku Panu.
|
℣. Memor fui nocte nóminis tui Dómine.
℟. Et custodívi legem tuam.
|
℣. Pamiętałem w nocy na imię twoje, Panie.
℟. I strzegłem zakonu twego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
Incipit Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Gálatas
Gal 1:1-5
1 Paulus Apóstolus non ab homínibus, neque per hóminem, sed per Iesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitávit eum a mórtuis:
2 Et qui mecum sunt omnes fratres, ecclésiis Galátiæ.
3 Grátia vobis, et pax a Deo Patre, et Dómino nostro Iesu Christo,
4 Qui dedit semetípsum pro peccátis nostris, ut eríperet nos de præsénti sǽculo nequam, secúndum voluntátem Dei et Patris nostri,
5 Cui est glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dómine, ne in ira tua árguas me, neque in furóre tuo corrípias me:
* Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum.
℣. Timor et tremor venérunt super me, et contexérunt me ténebræ.
℟. Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Początek Listu św. Pawła Apostoła do Galatów
Ga 1:1-5
1 Paweł, Apostoł nie od ludzi, ani przez człowieka, ale przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który go wzbudził z martwych,
2 I wszyscy bracia, którzy są zemną, kościołom Galacyi.
3 Łaska wam i pokój od Boga Ojca i Pana naszego Jezusa Chrystusa,
4 Który samego siebie dał za grzechy nasze, aby nas wyrwał z teraźniejszego wieku złego wedle woléj Boga i Ojca naszego,
5 Któremu jest chwała na wieki wieków. Amen.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Panie, nie w zapalczywości twojéj strofuj mię, ani w gniewie twoim karz mię.
* Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory.
℣. Bojaźń i drżenie przyszły na mię i okryły mię ciemności.
℟. Zmiłuj się nademną, Panie; bomci chory.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Gal 1:6-8
6 Miror quod sic tam cito transferímini ab eo, qui vos vocávit in grátiam Christi in áliud Evangélium:
7 Quod non est áliud, nisi sunt áliqui, qui vos contúrbant, et volunt convértere Evangélium Christi.
8 Sed licet nos, aut Angelus de cælo evangelízet vobis prætérquam quod evangelizávimus vobis, anáthema sit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus, qui sedes super thronum, et iúdicas æquitátem, esto refúgium páuperum in tribulatióne:
* Quia tu solus labórem et dolórem consíderas.
℣. Tibi enim derelíctus est pauper, pupíllo tu eris adiútor.
℟. Quia tu solus labórem et dolórem consíderas.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Ga 1:6-8
6 Dziwuję się, iż tak prędko przenosicie się od tego, który was wezwał do łaski Chrystusowéj, do inszéj Ewangelii:
7 Która nie jest insza, jedno są niektórzy, co wami trwożą i chcą wywrócić Ewangelią Chrystusowę.
8 Ale choćby my, albo Aniół z nieba przepowiadał wam mimo to, cośmy wam przepowiadali, niech będzie przeklęctwem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Boże, który siedzisz na tronie, i sądzisz sprawiedliwie, bądź ucieczką ubogiemu w potrzebach.
* Tylko ty na boleść i na utrapienie patrzysz.
℣. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.
℟. Tylko ty na boleść i na utrapienie patrzysz.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Gal 1:9-10
9 Sicut prædíximus, et nunc íterum dico: Si quis vobis evangelizáverit præter id, quod accepístis, anáthema sit.
10 Modo enim homínibus suádeo, an Deo? An quæro homínibus placére? Si adhuc homínibus placérem, Christi servus non essem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. A dextris est mihi Dóminus, ne commóvear:
* Propter hoc dilatátum est cor meum, et exsultávit lingua mea.
℣. Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei.
℟. Propter hoc dilatátum est cor meum, et exsultávit lingua mea.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Ga 1:9-10
9 Jakośmy przedtem powiadali, i teraz zasię mówię: Jeźliby kto wam opowiadał mimo to, coście wzięli, niech będzie przeklęctwem.
10 Bo teraz przed ludźmili sprawę mam, czyli przed Bogiem? Czyli szukam, abym się ludziom podobał? Jeźlibych się jeszcze ludziom podobał, nie byłbych sługą Chrystusowym.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pan mi jest po prawicy, abych nie był wzruszon.
* Dlategóż się rozszerzyło serce moje, a rozradował się język mój.
℣. Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego.
℟. Dlategóż się rozszerzyło serce moje, a rozradował się język mój.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.
Lectio 4
Gal 1:11-14
11 Notum enim vobis fácio, fratres, Evangélium, quod evangelizátum est a me, quia non est secúndum hóminem:
12 Neque enim ego ab hómine accépi illud, neque dídici, sed per revelatiónem Iesu Christi.
13 Audístis enim conversatiónem meam aliquándo in Iudaísmo: quóniam supra modum persequébar Ecclésiam Dei, et expugnábam illam,
14 Et proficiébam in Iudaísmo supra multos coætáneos meos in génere meo, abundántius æmulátor exístens paternárum meárum traditiónum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Custódi me Dómine ut pupíllam óculi
* Sub umbra alárum tuárum prótege me.
℣. Mirifíca misericórdias tuas qui salvos facis sperántes in te.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.
Lekcja 4
Ga 1:11-14
11 Albowiem oznajmuję wam, bracia, iż Ewangelia, która jest przepowiadana odemnie, nie jest wedle człowieka.
12 Bom jéj ja nie od człowieka wziął, anim się nauczył, ale przez objawienie Jezusa Chrystusa.
13 Boście słyszeli o mojem obcowaniu niekiedy w Żydowstwie, iżem nad miarę prześladował kościół Boży i burzyłem go,
14 I postępowałem w Żydowstwie nad wiele rówienników moich w narodzie moim, będąc większym miłośnikiem ustaw moich ojczystych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Strzeż mię Panie, jak źrenicy oka.
* Pod cieniem Twych skrzydeł obroń mię.
℣. Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie.
℟. Pod cieniem Twych skrzydeł obroń mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Pod cieniem Twych skrzydeł obroń mię.
|
Nocturn II.
Ant. Dóminus * defénsor vitæ meæ.
Psalmus 26 [7]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn II.
Ant. Pan * obrońca żywota mego.
Psalm 26 [7]
26:1 Pan oświecenie moje, i zbawienie moje, * kogóż się będę bał?
26:1 Pan obrońca żywota mego, * kogóż się będę lękał?
26:2 Gdy się przybliżają na mię szkódnicy, * aby żarli ciało moje:
26:2 Którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, * sami zemdleli i upadli.
26:3 Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, * nie będzie się bało serce moje.
26:3 Choćby powstała przeciwko mnie bitwa, * w tem ja nadzieję pokładać będę.
26:4 O jednę prosiłem Pana, téj szukać będęm, * abych mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego:
26:4 Abych patrzył na rozkosz Pańską, * i nawiedzał kościół jego.
26:5 Albowiem skrył mię w przybytku swoim: * we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego.
26:6 Na skale wywyższył mię: * a teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły mymi.
26:6 Obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą: * będę śpiewał i psalmy grał Panu.
26:7 Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: * zmiłuj się nademną, a wysłuchaj mię.
26:8 Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje: * oblicza twego, Panie, szukać będę.
26:9 Nie odwracaj oblicza twego odemnie: * nie odstępuj w gniewie od sługi twego.
26:9 Bądź pomocnikiem moim: * nie opuszczaj mię, ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój.
26:10 Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię: * ale Pan przyjął mię.
26:11 Zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojéj: * i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.
26:12 Nie podawaj mię na dusze trapiących mię: * albowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.
26:13 Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie * w ziemi żywiących.
26:14 Oczekawaj Pana, mężnie czyń: * i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 27 [8]
27:1 Ad te, Dómine, clamábo, Deus meus, ne síleas a me: * nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
27:2 Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te: * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
27:3 Ne simul trahas me cum peccatóribus: * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.
27:3 Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.
27:4 Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.
27:4 Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis: * redde retributiónem eórum ipsis.
27:5 Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum eius * déstrues illos, et non ædificábis eos.
27:6 Benedíctus Dóminus: * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.
27:7 Dóminus adiútor meus, et protéctor meus: * in ipso sperávit cor meum, et adiútus sum.
27:7 Et reflóruit caro mea: * et ex voluntáte mea confitébor ei.
27:8 Dóminus fortitúdo plebis suæ: * et protéctor salvatiónum Christi sui est.
27:9 Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ: * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.
|
Psalm 27 [8]
27:1 Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przedemną: * abyś kiedy nie milczał przedemną, i stałbym się podobny zstępującym do dołu.
27:2 Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj, gdy się modlę tobie: * gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.
27:3 Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki: * i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię.
27:3 Którzy mówią pokój z bliźnim swoim, * a złość w sercach ich.
27:4 Daj im według uczynków ich, * i według złości wymysłów ich.
27:4 Według spraw ręku ich oddaj im: * oddaj im zapłatę ich.
27:5 Albowiem nie zrozumieli spraw Pańskich, i uczynków rąk jego * zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.
27:6 Błogosławiony Pan: * bo wysłuchał głos prośby mojéj.
27:7 Pan pomocnik mój, i obrońca mój: * w nim nadzieję pokładało serce moje, i ratowany jestem.
27:7 I zakwitnęło znowu ciało moje: * a z woli mojéj wyznawać mu będę.
27:8 Pan mocą ludu swego: * i obrońcą zbawienia pomazańca swego.
27:9 Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu: * i rządź je i wywyższaj je aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan obrońca żywota mego.
|
Ant. Adoráte * Dóminum in aula sancta eius.
Psalmus 28 [9]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Kłaniajcie się * Panu w sieni świętéj jego.
Psalm 28 [9]
28:1 Przynoście Panu synowie Boży: * przynoście Panu syny baranie.
28:2 Przynoście Panu chwałę i część, przynoście Panu chwałę imieniowi jego: * kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
28:3 Głos Pański nad wodami. Bóg majestatu zagrzmiał: * Pan nad wodami wielkiemi.
28:4 Głos Pański w mocy: * głos Pański w wielmożności.
28:5 Głos Pański łamiący cedry: * i połamie Pan cedry Libańskie.
28:6 I podrobi je jako cielę Libańskie: * a umiłowany, jako syn jednorożców.
28:7 Głos Pański rozmiatający płomień ognisty: * głos Pański zatrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynią Kades.
28:9 Głos Pański przygotujący łanie, i odkryje gęstwy: * a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
28:10 Pan czyni, że potop trwa: * a będzie siedział Pan, król na wieki.
28:11 Pan mocy ludowi swemu doda: * Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 29 [10]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta eius.
|
Psalm 29 [10]
29:2 Wywyższać cię będę, Panie, żeś mię przyjął: * a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nademną.
29:3 Panie, Boże mój, wołałem do ciebie, * i uzdrowiłeś mię.
29:4 Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję: * wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.
29:5 Śpiewajcie Panu święci jego: * a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.
29:6 Bo gniew w zapalczywości jego, * a żywot na woli jego.
29:6 Do wieczora i będzie trwał płacz: * a do poranku wesele.
29:7 A jam rzekł w dostatku moim: * Nie będę poruszony na wieki.
29:8 Panie, według woli twojéj, * dałeś moc ozdobie mojéj.
29:8 Odwróciłeś oblicze swe odemnie, * i stałem się zatrwożonym.
29:9 Do ciebie. Panie, wołać będę: * i do Boga mego modlić się będę.
29:10 Cóż za pożytek we krwi mojéj, * gdy zstępuję do skażenia?
29:10 Izali proch wyznawać ci będzie, * albo opowiadać będzie prawdę twoję?
29:11 Usłyszał Pan i zmiłował się nademną: * Pan się stał pomocnikiem moim.
29:12 Odmieniłeś mi płacz mój w wesele: * zdarłeś wór mój, a oblókłeś mię weselem:
29:13 Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: * Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
|
Ant. In tua iustítia * líbera me, Dómine.
Psalmus 30 [11]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus iustum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Proiéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti eius: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. W sprawiedliwości twojéj * wybaw mię, Panie.
Psalm 30 [11]
30:2 W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę zawstydzon na wieki: * w sprawiedliwości twojéj wybaw mię.
30:3 Nakłoń ku mnie ucha twego, * pośpiesz się, abyś mię wyrwał.
30:3 Bądź mi Bogiem obrońcą, i domem ucieczki: * abyś mię zbawił.
30:4 Albowiem moc moja, i ucieczka moja jesteś ty: * a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.
30:5 Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli: * boś ty jest obrońca mój.
30:6 W ręce twe polecam ducha mego: * odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
30:7 Miałeś w nienawiści przestrzegające marności, * nadaremno.
30:7 A jam w Panu nadzieję miał: * będę się weselił i radował w miłosierdziu twojem.
30:8 Albowiemeś wejrzał na uniżenie moje, * wybawiłeś z potrzeb duszę moję.
30:9 Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich: * postawiłeś na miejscu przestronnem nogi moje.
30:10 Zmiłuj się nademną, Panie, bom jest utrapiony: * zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja, i wnętrze moje:
30:11 Albowiem ustał w boleści żywot mój: * i lata moje w wzdychaniu.
30:11 Zemdlała w ubóstwie siła moja: * i kości moje strwożone są.
30:12 Nad wszystkie nieprzyjacioły moje stałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim bardzo: * i strachem znajomym moim.
30:12 Którzy mię widzieli, precz odemnie uciekli: * jestem zapomniony z serca jako umarły.
30:13 Stałem się jako naczynie stracone: * Bom słyszał łajanie mnogich, mieszkających w okolicy.
30:14 Wtem, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, * odjąć duszę moje namawiali się.
30:15 A jam w tobie nadzieję miał, Panie: * rzekłem: Tyś jest Bogiem moim: w ręku twoich losy moje.
30:16 Wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich, * i od prześladujących mię.
30:17 Oświeć twarz twoję nad sługą twoim, zbaw mię w miłosierdziu twojem: * Panie, niech nie będę zawstydzon, albowiem wzywałem cię.
30:18 Niech się zawstydzą niezbożnicy, i niech będą prowadzeni do piekła: * niech zaniemieją usta zdradliwe.
30:19 Które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu: * w pysze i w powieraniu.
30:20 Jakóż wielkie mnóstwo słodkości twéj, Panie, * którąś zakrył bojącym się ciebie.
30:20 Sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, * przed oblicznością synów ludzkich.
30:21 Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego * od zamięszania ludzkiego:
30:21 Zasłonisz je w namiecie twoim * od przeciwieństwa języków.
30:22 Błogosławiony Pan: * że dziwnie okazał miłosierdzie swe nademną w mieście obronnem.
30:23 A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: * Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich.
30:23 Przetoś wysłuchał głos modlitwy mojéj, * gdym wołał do ciebie.
30:24 Miłujcie Pana wszyscy święci jego: * albowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.
30:25 Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, * wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 31 [12]
31:1 Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes: * et quorum tecta sunt peccáta.
31:2 Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu eius dolus.
31:3 Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.
31:4 Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
31:5 Delíctum meum cógnitum tibi feci: * et iniustítiam meam non abscóndi.
31:5 Dixi: Confitébor advérsum me iniustítiam meam Dómino: * et tu remisísti impietátem peccáti mei.
31:6 Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.
31:6 Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.
31:7 Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me: * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
31:8 Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos.
31:9 Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.
31:9 In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.
31:10 Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
31:11 Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, * et gloriámini, omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In tua iustítia líbera me, Dómine.
|
Psalm 31 [12]
31:1 Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości: * i których zakryte są grzechy.
31:2 Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, * ani jest w duchu jego zdrada.
31:3 Iżem milczał, zastarzały się kości moje, * gdym wołał cały dzień.
31:4 Bo we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja: * nawróciłem się w nędzy mojéj, gdy tkwi ciernie.
31:5 Grzech mój oznajmiłem tobie: * a niesprawiedliwości mojéj nie kryłem.
31:5 Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu: * a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.
31:6 Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty, * czasu pogodnego.
31:6 Wszakże w potopie wód mnogich, * do niego się nie przybliżą.
31:7 Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: * radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.
31:8 Dam tobie rozum, i nauczę cię na drodze téj, którą pójdziesz: * umocnię nad tobą oczy moje.
31:9 Nie bądźcież jako koń i muł, * którzy nie mają rozumu.
31:9 Uzdą i wędzidłem ściśnij czeluści tych, * którzy się nie przybliżają do ciebie.
31:10 Siła biczów na grzesznika, * a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.
31:11 Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi, * a chlubcie się wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W sprawiedliwości twojéj wybaw mię, Panie.
|
℣. Média nocte surgébam ad confiténdum tibi.
℟. Super iustítia iustificatiónis tuæ.
|
℣. Wstawałem o północy, abych ci wyznawał.
℟. Dla sądów sprawiedliwości twojéj.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 5
De Expositióne sancti Augustíni Epíscopi in Epístolam ad Gálatas
Præfátio tom. 4
Causa, propter quam scríbit Apóstolus ad Gálatas, hæc est: ut intélligant grátiam Dei id secum ágere, ut sub lege iam non sint. Cum enim prædicáta eis esset Evangélii grátia, non defuérunt quidam ex circumcisióne, quamvis Christiáni nómine, nondum tamen tenéntes ipsum gratiæ benefícium, et adhuc voléntes esse sub onéribus legis, quæ Dóminus Deus imposúerat non iustítiæ serviéntibus, sed peccáto, iustam scílicet legem iniústis homínibus dando ad demonstranda peccáta eórum, non auferenda. Non enim aufert peccáta, nisi grátia fidei, quæ per dilectiónem operátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Notas mihi fecísti, Dómine, vias vitæ:
* Adimplébis me lætítia cum vultu tuo: delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Tu es qui restítues hereditátem meam mihi.
℟. Adimplébis me lætítia cum vultu tuo: delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 5
From the Exposition of the Epistle to the Galatians by St. Augustine, Bishop of Hippo.
Preface, Bk. iv.
The reason of the Apostle's writing to the Galatians was this that they might understand that the grace of God had worked in them that they were no longer under the law. For when the grace of the Gospel was preached to them, there had not been wanting to them some of them of the circumcision, Christians indeed in name, but who had not yet apprehended that great benefit of grace, and desiring still to be bound with burdens of the law burdens which the Lord God had laid, not upon such as serve righteousness, but upon such as serve sin, laying, that is to say, upon the unrighteous a righteous law, whereby their unrighteousness was made manifest, not taken away. For there is not anything which taketh away sin, save only the grace of faith which worketh by love.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oznajmiłeś mi drogi żywota Panie.
* Napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.
℣. Tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
℟. Napełnisz mię weselem z obliczem twojem, rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 6
Sub hac ergo grátia iam Gálatas constitutos illi volébant constítuere sub onéribus legis, asseverántes nihil eis prodesse Evangélium, nisi circumcideréntur, et ceteras carnales Iudáici ritus observatiónes subirent.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Díligam te, Dómine, virtus mea: Dóminus firmaméntum meum,
* Et refúgium meum.
℣. Liberátor meus, Deus meus, adiútor meus.
℟. Et refúgium meum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 6
The men of the circumcision would have the Galatians, who were under grace, to be under the burdens of the law, persuading them that the Gospel profited them nothing, unless they should be circumcised, and take on them the other outward observances of the Jews' religion.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Będę cię miłował, Panie, mocy moja: Pan twierdza moja.
* I ucieczka moja.
℣. Wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój.
℟. I ucieczka moja.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 7
Et ideo Paulum Apostolum suspectum habere cœperant, a quo illis Evangélium prædicátum erat, tamquam non tenéntem disciplínam ceterórum Apostolórum, qui gentes cogébant iudaizare.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dómini est terra, et plenitúdo eius:
* Orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
℣. Ipse super mária fundávit eam, et super flúmina præparávit illam.
℟. Orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 7
Whence the Galatians began to have doubts of the Apostle Paul, by whom the Gospel had been preached to them, as one that held not the doctrine of the other Apostles, who compelled the Gentiles to come under the law.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj.
* Okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
℣. Bo go on nad morzami ugruntował: i nad rzekami nagotował go.
℟. Okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.
Lectio 8
Talis quidem quæstio est et in Epistola ad Romanos: verúmtamen vidétur aliquid interesse, quod ibi contentiónem ipsam dírimit, litémque componit, quæ inter eos, qui ex Iudæis, et eos, qui ex Géntibus credíderant, orta erat: cum illi tamquam ex meritis óperum legis, sibi redditum Evangélii præmium arbitraréntur, quod præmium incircumcisis tamquam imméritis nolébant dari: illi contra Iudæis se præferre gestírent, tamquam interfectóribus Dómini. In hac vero epistola ad eos scribit, qui iam commóti erant auctoritate illórum, qui ex Iudæis erant, et ad observatiónes legis cogebant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi, et sémitas tuas édoce me: † dírige me in veritáte tua, et doce me,
* Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
℣. Delícta iuventútis meæ, et ignorántias meas, ne memíneris, Dómine.
℟. Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Z wszelkich występków i grzechów, niech nas rozgrzeszy moc Trójcy. Amen.
Lekcja 8
The same question is discussed in the Epistle to the Romans, but with this difference in that case the Apostle putteth an end to the discussion, and stilleth the strife which had arisen between the Jewish and the Gentile converts, in consequence of the Jews holding that they had earned the knowledge of the Gospel as a reward for their observance of the law, and grudging the same knowledge to the uncircumcised, as to men who had done nothing to deserve it; and the Gentiles, on the contrary, maintaining that they were superior to the Jews, in that they were not the murderers of the Lord. Now, in this Epistle to the Galatians, the Apostle addresseth himself to those who were troubled by the authority claimed by them who were of the circumcision, and sought to bring into subjection to the law them who were of the uncircumcision.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Drogi twoje okaż mi, Panie: * ścieżek twoich naucz mię. † Prowadź mię w prawdzie twojéj a naucz mię.
* Boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
℣. Grzechów młodości mojéj, * i niewiadomości moich nie racz pamiętać, Panie.
℟. Boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Boś ty jest Bóg, zbawiciel mój: i ciebiem oczekawał przez wszystek dzień.
|
Nocturn III.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 33:2-10
33:2 Dómine, miserére nostri, te enim exspectávimus; esto bráchium nostrum in mane, * et salus nostra in témpore tribulatiónis.
33:3 A voce Angeli fugérunt pópuli, * et ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.
33:4 Et congregabúntur spólia vestra sicut collígitur bruchus, * velut cum fossæ plenæ fúerint de eo.
33:5 Magnificátus est Dóminus, quóniam habitávit in excélso; * implévit Sion iudício et iustítia.
33:6 Et erit fides in tempóribus tuis: divítiæ salútis sapiéntia: * et sciéntia; timor Dómini ipse est thesáurus eius.
33:7 Ecce vidéntes clamábunt foris; * ángeli pacis amáre flebunt.
33:8 Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam: irrítum factum est pactum, * proiécit civitátes, non reputávit hómines.
33:9 Luxit et elánguit terra; * confúsus est Líbanus, et obsórduit.
33:9 Et factus est Saron sicut desértum, * et concússa est Basan, et Carmélus.
33:10 Nunc consúrgam, dicit Dóminus; * nunc exaltábor, nunc sublevábor.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn III.
Ant. Alleluja * alleluja, alleluja.
Kantyk Izajasza [13]
Iz 33:2-10
33:2 Panie, zmiłuj się nad nami, bośmy cię czekali: bądź ramieniem naszem z poranku, * a zbawieniem naszem czasu utrapienia.
33:3 Przed głosem Anioła pouciekały narody, * i przed podwyższeniem twojem rozpierzchnęli się poganie.
33:4 I będą zbierać korzyści wasze, jako zbierają chrząszcze, * jako gdy nimi doły bywają napełnione.
33:5 Uwielbion jest Pan, iż mieszkał na wysokości; * napełnił Syon sądem i sprawiedliwością.
33:6 I będzie wiara za czasów twoich: bogactwa zbawienia, mądrość * i umiejętność; bojaźń Pana ta jest skarbem jego.
33:7 Oto widzący będą wołać na ulicy; * aniołowie pokoju gorzko płakać będą.
33:8 Spustoszały drogi, ustał chodzący przez ścieżkę: złamane jest przymierze, * odrzucił miasta, za nic nie miał ludzi.
33:9 Płakała i zemdlała ziemia; * zawstydzon jest Liban i zaplugawion:
33:9 I stał się Saron jako pustynia: * i zatrzasnął się Bazan i Karmel.
33:10 Teraz powstanę, mówi Pan; * teraz się wywyższę, teraz się wyniosę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum eiusdem [14]
Isa 33:13-18
33:13 Audíte, qui longe estis, quæ fécerim; * et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.
33:14 Contérriti sunt in Sion peccatóres; * possédit tremor hypócritas.
33:14 Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? * quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?
33:15 Qui ámbulat in iustítiis et lóquitur veritátem, qui próicit avarítiam ex calúmnia, * et éxcutit manus suas ab omni múnere,
33:16 Qui obtúrat aures suas ne áudiat sánguinem, * et claudit óculos suos ne vídeat malum.
33:17 Iste in excélsis habitábit; muniménta saxórum sublímitas eius: * panis ei datus est, aquæ eius fidéles sunt.
33:18 Regem in decóre suo vidébunt óculi eius, cernent terram de longe. * Cor tuum meditábitur timórem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ten sam Kantyk [14]
Iz 33:13-18
33:13 Słuchajcie, którzyście daleko, com uczynił; * a bliscy poznajcie moc moję.
33:14 Zlękli się na Syonie grzesznicy, * osiadł strach obłudniki.
33:14 Któż z was będzie mógł mieszkać z ogniem pożerającym? * kto z was zmieszka z paleniem wiecznem?
33:15 Kto chodzi w sprawiedliwościach, a mówi prawdę: który porzuca łakomstwo z potwarzy, * a otrząsa ręce swe od wszelkiego podarku:
33:16 Który zatyka uszy swe, aby nie słuchał krwie, * a zamruża oczy swe, aby nie patrzał na złe.
33:17 Ten na wysokości mieszkać będzie, zamki kamienne wysokość jego: * chleb mu dano, wody jego wierne są.
33:18 Króla w piękności jego oglądają, oczy jego ujrzą ziemię daleką. * Serce twoje rozmyślać będzie o strachu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum [15]
Eccli 36:14-19
36:14 Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum: * et Israël quem coæquásti primogénito tuo.
36:15 Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, Ierúsalem, * civitáti requiéi tuæ.
36:16 Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, * et glória tua pópulum tuum.
36:17 Da testimónium his qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, * et súscita prædicatiónes quas locúti sunt in nómine tuo prophétæ prióres.
36:18 Da mercédem sustinéntibus te, * ut prophétæ tui fidéles inveniántur:
36:18 Et exáudi oratiónes servórum tuórum, secúndum benedictiónem Aaron de pópulo tuo: * et dírige nos in viam iustítiæ.
36:19 Et sciant omnes qui hábitant terram, * quia tu es Deus conspéctor sæculórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Kantyk Ekklezjastyka [15]
Syr 36:14-19
36:14 Smiłuj się nad ludem twoim, nad którym wzywane jest imię twoje, * i nad Izraelem, któregoś zrównał z pierworodnym twoim.
36:15 Smiłuj się nad miastem świątobliwości twojej, Jeruzalem, * nad miastem odpoczynienia twego.
36:16 Napełń Syjon niewymownemi słowy twemi * a lud twój chwałą twoją.
36:17 Wydaj świadectwo tym, którzy od początku są stworzeniem twoim * a wzbudź opowiadania, które mówili w imię twe pierwszy prorocy.
36:18 Daj zapłatę tym, którzy cię oczekawają, * aby się naleźli prawdziwi prorocy twoi:
36:18 A wysłuchaj prośby sług twoich, według błogosławieństwa Aaronowego nad ludem twoim: * a prostuj nas na drogę sprawiedliwości
36:19 I niech wiedzą wszyscy, którzy mieszkają na ziemi, * iżeś ty jest Bóg patrzący na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja alleluja, alleluja.
|
℣. Exaltáre Dómine in virtúte tua.
℟. Cantábimus et psallémus virtútes tuas.
|
℣. Podnieś się, Panie, w mocy twojéj.
℟. Będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 8:1-13
In illo témpore: Cum descendísset Iesus de monte, secútæ sunt eum turbæ multæ: et ecce leprósus véniens, adorábat eum. Et réliqua.
Homilía sancti Hierónymi Presbýteri
Liber 1 Comment. in cap. 8 Matth.
De monte Dómino descendénte, occúrrunt turbæ, quia ad altióra ascéndere non valuérunt. Et primus ei occúrrit leprósus: necdum enim póterat cum lepra tam multíplicem in monte Salvatóris audíre sermónem. Et notándum, quod hic primus speciáliter curátus sit: secúndo, puer centuriónis: tértio, socrus Petri fébriens in Caphárnaum: quarto loco, qui obláti sunt ei a dæmónio vexáti: quorum spíritus verbo eiciébat, quando et omnes male habéntes curávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam:
* Deus meus, in te confído, non erubéscam.
℣. Custódi ánimam meam, et éripe me.
℟. Deus meus, in te confído, non erubéscam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 8:1-13
Onego czasu: Gdy Jezus zstąpił z góry, szły za Nim rzesze wielkie. I oto trędowaty, przyszedłszy, pokłonił Mu się. I tak dalej.
Homilia świętego Hieronima, Kapłana
Księga 1. Komentarza, do rozdz. 8. Ewangelii wg św. Mateusza
Gdy Pan schodzi z góry, napotyka tłumy, bo nie są one zdolne wstępować wyżej. A jako pierwszy wychodzi Mu naprzeciw trędowaty. Nie mógł bowiem z trądem słuchać tak wielorakiej nauki Zbawiciela na górze. Należy też zauważyć, że ten właśnie jako pierwszy został uzdrowiony; jako drugi uzdrowiony został sługa setnika; jako trzecia leżąca w gorączce świekra Piotra w Kafarnaum i na czwartym miejscu opętani przez demona, których Mu przynoszono, a których duchy wypędzał słowem, wtedy gdy i wszystkich innych źle się mających uzdrawiał.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Do ciebie. Panie, podniosłem duszę moję.
* Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę.
℣. Strzeż dusze mojéj, a wyrwij mię.
℟. Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 10
Et ecce leprosus veniens adorábat eum, dicens. Recte post prædicatiónem atque doctrinam, signi offertur occasio, ut per virtútem miraculi, præteritus apud audiéntes sermo firmétur. Dómine, si vis, potes me mundare. Qui voluntátem rogat, de virtúte non dubitat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Afflícti pro peccátis nostris, quotídie cum lácrimis, expectémus finem nostrum; † dolor cordis nostri ascéndat ad te, Dómine,
* Ut éruas nos a malis, quæ innovántur in nobis.
℣. Dómine, Deus Israël, exáudi preces nostras, † áuribus pércipe dolórem cordis nostri.
℟. Ut éruas nos a malis, quæ innovántur in nobis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 10
And, behold, there came a leper, and worshipped Him, saying: Properly after preaching and doctrine cometh occasion for a sign, that the power of the miracle might confirm in the hearers the truth of the teaching that had gone before. Lord, if Thou wilt, Thou canst make me clean. He that prayeth the Lord to have the will, doubteth not but that He hath the power.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. You have afflicted us for our sins, every day we expect our end with tears; let the sorrows of our heart come before you O Lord
* That you may deliver us from the evils that have come upon us
℣. O Lord God of Israel, hear our prayers, hearken unto the sorrows of our heart
℟. That you may deliver us from the ills that are come upon us
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 11
Et exténdens Iesus manum tétigit eum, dicens: Volo, mundare. Extendénte manum Dómino, statim lepra fugit. Simulque consídera, quam húmilis, et sine iactántia responsio. Ille dixerat, Si vis: Dóminus respóndit, Volo. Ille præmíserat, Potes me mundare: Dóminus iungit, et dicit, Mundare. Non ergo, ut plerique Latinórum putant, iungéndum est, et legéndum, Volo mundare: sed separatim, ut primum dicat, Volo; deínde ímperet, Mundare.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Peccáta mea Dómine sicut sagíttæ infíxa sunt in me, † sed ántequam vúlnera génerent in me
* Sana me Dómine medicaménto pœniténtiæ, Deus.
℣. Quóniam iniquitátem meam cognósco, † et delíctum meum contra me est semper, qui tibi soli peccávi.
℟. Sana me Dómine medicaménto pœniténtiæ, Deus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 11
And Jesus put forth His hand, and touched him, saying: I will; be thou clean. As soon as the Lord put forth His Hand, the leprosy departed. Let us remark how lowly and unbragging is the Lord's language. The leper had said, If Thou wilt; the Lord answereth, I will. The leper, Thou canst make me clean; the Lord, Be thou clean. Most Latin readers, misled by the identity of form in that language between the Present Infinitive Active and the Second Person Singular Present Imperative Passive of the Verb, read Christ's answer as if it were, I will to make thee clean. This is wrong. The sentences are separate. First cometh the expression of volition, I will, then the command, Be thou clean.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. My sins, O Lord, are fixed in me, like arrows, but before they caused wounds in me,
* Heal me, O God, with the medicine of repentance.
℣. For I know my iniquity, * and my sin is always before me.
℟. Heal me, O God, with the medicine of repentance.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 12
Et ait illi Iesus: Vide, némini díxeris. Et revéra quid erat necésse ut sermóne iactáret, quod corpore præferébat? Sed vade, osténde te sacerdoti. Varias ob causas mittit eum ad sacerdotem: primum propter humilitátem, ut sacerdótibus deferre honórem videátur. Erat enim lege præcéptum, ut, qui mundáti fúerant a lepra, offérrent múnera sacerdótibus. Deínde, ut mundátum vidéntes leprosum, aut créderent Salvatóri, aut non créderent: si créderent, salvaréntur; si non créderent, inexcusábiles forent. Et simul, ne, quod in eo sæpíssime criminabántur, legem viderétur infringere.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:
* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória eius.
℣. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
℟. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Plena est omnis terra glória eius.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 12
And Jesus saith unto him: See thou tell no man. What need was there to tell what his body showed? But go thy way, show thyself to the Priest. There were diverse reasons why Christ should send him to the Priest. First, for humility's sake, that He might show reverence to God's Priest. Then there was a command in the law that they that were cleansed of leprosy should make an offering to the Priests. Moreover, that, when the Priests saw the leper cleansed, they might either believe in the Saviour, or refuse to believe; if they believed, that they might be saved, and, if they believed not, that they might have no excuse. Lastly, that He might give no ground for the accusation that was so often brought against Him, that He was unobservant of the law.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dwóch Serafinów wołało jeden do drugiego:
* Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów, * Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
℣. Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a Trójca ta jest Jednym.
℟. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
|
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matt 8:1-13
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Cum descendísset Iesus de monte, secútæ sunt eum turbæ multæ: et ecce, leprósus véniens adorábat eum, dicens: Dómine, si vis, potes me mundáre. Et exténdens Iesus manum, tétigit eum, dicens: Volo. Mundáre. Et conféstim mundáta est lepra eius. Et ait illi Iesus: Vide, némini díxeris: sed vade, osténde te sacerdóti, et offer munus, quod præcépit Móyses, in testimónium illis. Cum autem introísset Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum et dicens: Dómine, puer meus iacet in domo paralýticus, et male torquetur. Et ait illi Iesus: Ego véniam, et curábo eum. Et respóndens centúrio, ait: Dómine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus. Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites, et dico huic: Vade, et vadit; et alii: Veni, et venit; et servo meo: Fac hoc, et facit. Audiens autem Iesus, mirátus est, et sequéntibus se dixit: Amen, dico vobis, non inveni tantam fidem in Israël. Dico autem vobis, quod multi ab Oriénte et Occidénte vénient, et recúmbent cum Abraham et Isaac et Iacob in regno cœlórum: fílii autem regni eiiciéntur in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium. Et dixit Iesus centurióni: Vade et, sicut credidísti, fiat tibi. Et sanátus est puer in illa hora.
℟. Amen
Te decet laus, ✠ te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ciąg dalszy +︎ Ewangelii świętej według Mateusza.
Mt 8:1-13
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Gdy Jezus zstąpił z góry, szły za Nim rzesze wielkie. I oto trędowaty przyszedłszy pokłonił Mu się, mówiąc: «Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić». A Jezus, wyciągnąwszy rękę, dotknął się go mówiąc: «Chcę, bądź oczyszczony». I natychmiast oczyszczony był trąd jego. I rzekł mu Jezus: «Bacz, abyś nikomu nie mówił, ale idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj dar, który przykazał Mojżesz na świadectwo im». A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do Niego setnik, prosząc Go i mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu paraliżem tknięty i wielce się męczy». I rzekł mu Jezus: «Ja przyjdę i uzdrowię go». A odpowiadając, setnik rzekł: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. I ja bowiem jestem człowiekiem pod władzą postawionym, a mającym pod sobą żołnierzy. I jednemu mówię: idź, a idzie, a drugiemu: przyjdź, i przychodzi, a słudze memu: czyń to, a czyni». A Jezus usłyszawszy to, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę, powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu. A powiadam wam, że wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i zasiądą z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w Królestwie Niebieskim. Synowie zaś królestwa wyrzuceni będą do ciemności zewnętrznych: tam będzie płacz i zgrzytanie zębów». I rzekł Jezus setnikowi: «Idź, a jakoś uwierzył, niech ci się stanie». I uzdrowiony jest sługa onej godziny.
℟. Amen
Tobie przystoi chwała, ✠ tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, infirmitátem nostram propítius réspice: atque, ad protegéndum nos, déxteram tuæ maiestátis exténde.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
Módlmy się.
Wszechmogący wieczny Boże, wejrzyj łaskawie na nędzę naszą i dla wspomożenia nas wyciągnij prawicę Majestatu Twego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|