|
Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
Ant. Christum Regem adorémus dominántem géntibus: * Qui se manducántibus dat spíritus pinguédinem.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Który spożywających go obdarza tłustością.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Który spożywających go obdarza tłustością.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Który spożywających go obdarza tłustością.
Ant. Chrystusa Króla uwielbiajmy, panującego nad Narodami: * Który spożywających go obdarza tłustością.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Sacris solémniis juncta sint gáudia,
Et ex præcórdiis sonent præcónia;
Recédant vétera, nova sint ómnia,
Corda, voces, et ópera.
Noctis recólitur cœna novíssima,
Qua Christus créditur agnum et ázyma
Dedísse frátribus, juxta legítima
Priscis indúlta pátribus.
Post agnum týpicum, explétis épulis,
Corpus Domínicum datum discípulis,
Sic totum ómnibus, quod totum síngulis,
Ejus fatémur mánibus.
Dedit fragílibus córporis férculum,
Dedit et trístibus sánguinis póculum,
Dicens: Accípite quod trado vásculum;
Omnes ex eo bíbite.
Sic sacrifícium istud instítuit,
Cujus offícium commítti vóluit
Solis presbýteris, quibus sic cóngruit,
Ut sumant, et dent céteris.
Panis angélicus fit panis hóminum;
Dat panis cǽlicus figúris términum;
O res mirábilis: mandúcat Dóminum
Pauper, servus et húmilis.
Te, trina Déitas únaque, póscimus;
Sic nos tu vísita, sicut te cólimus:
Per tuas sémitas duc nos quo téndimus,
Ad lucem quam inhábitas.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Radość się łączy ze świętym obchodem,
I chwalba z serca się wznosi.
Niechaj ustąpią występki dawne, bo wszystko staje się nowe.
Serca i czyny i słowa.
Święcimy pamiątkę ostatniej wieczerzy,
W której, jak wiara nas uczy,
Chrystus dał braciom baranka, przaśniki,
Wedle praojców ustawy.
A gdy spożyli baranka figurę,
Wierzym, iż Ciało podał Pan uczniom,
Podał tak wszystkim, jak i każdemu,
Rękoma świętemi swemi.
Dał tak ułomnym Ciało na strawę,
Dał też i smutnym napój Krwi swojej.
Mówiąc: Ten Kielich bierzcie, co daję,
I wszyscy wraz pijcie z niego.
Tak ustanowił tę świętą ofiarę,
Której pełnienie zechciał powierzyć
Samym kapłanom, bo im przystoi
By brali i innym dawali.
Pokarm anielski jest chlebem człowieka.
Pokarm niebieski kres kładzie figurom.
O rzecz cudowna! — Pana pożywa
Nędzarz i sługa maluczki.
Błagamy Ciebie, w Trójcy Jedyny,
Tak nas nawiedzaj, jak Cię dziś czcimy,
I drogą Twoją wiedź nas do celu,
Gdzie Sam wśród świateł przebywasz wielu.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Commune aut Festo}
Nocturn I.
Ant. Fructum salutíferum.
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fructum salutíferum gustándum dedit Dóminus mortis suæ témpore.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z części wspólnych lub własne}
Nokturn I.
Ant. Owocu zbawiennego.
Psalm 1 [1]
1:1 Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, * i na stolicy zaraźliwości nie siedział:
1:2 Ale w zakonie Pańskim wola jego, * a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.
1:3 I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, * które swój owoc da czasu swego:
1:3 A liście jego nie opadnie: * i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
1:4 Nie tak niezbożni, nie tak: * ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.
1:5 Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: * ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
1:6 Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: * a droga niezbożnych zginie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Owocu zbawiennego dał Pan skosztować za czasu swej śmierci.
|
Ant. A fructu fruménti.
Psalmus 4 [2]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus justítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium justítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. A fructu fruménti et vini multiplicáti fidéles in pace Christi requiéscunt.
|
Ant. Od owocu pszenicy.
Psalm 4 [2]
4:2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: * w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi.
4:2 Zmiłuj się nademną, * a wysłuchaj modlitwę moję.
4:3 Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? * przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
4:4 Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: * wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
4:5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: * co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
4:6 Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu. * Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra?
4:7 Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie: * dałeś wesele w sercu mojem.
4:8 Od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj * rozmnożeni są.
4:9 W pokoju pospołu * będę spał i odpoczywał:
4:10 Bo ty, Panie, osobliwie w nadziei * postanowiłeś mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od owocu pszenicy i wina rozmnożeni są wierni odpoczywający w pokoju.
|
Ant. Communióne cálicis.
Psalmus 15 [3]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra ejus, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Communióne cálicis, quo Deus ipse súmitur, non vitulórum sánguine, congregávit nos Dóminus.
|
Ant. Kielichem komunii.
Psalm 15 [3]
15:1 Zachowaj mię, Panie; bom nadzieję miał w tobie. * Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim; albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
15:3 Świętym, którzy są na ziemi jego, * dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
15:4 Rozmnożyły się niemocy ich, * potem się kwapili.
15:4 Nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi, * i nie będę wspominał imion ich usty memi.
15:5 Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: * tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
15:6 Sznury przypadły mi na osobliwych: * albowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.
15:7 Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: * ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.
15:8 Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi: * bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.
15:9 Przetóż się uweseliło serce moje, i rozradował się język mój: * nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
15:10 Albowiem nie zostawisz dusze mojéj w piekle: * ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.
15:11 Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twojem: * rozkoszy na prawicy twéj aż do końca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kielichem komunii, z którego samego Pana przyjmujemy, nie krew cielców, zjednoczył nas Pan.
|
℣. Panem cæli dedit eis, allelúja.
℟. Panem Angelórum manducávit homo, allelúja.
|
℣. Dał im chleb niebieski, alleluja.
℟. Chleba Anielskiego pożywał człowiek, alleluja.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro primo Regum
1 Reg 6:1-3
1 Fuit ergo arca Dómini in regióne Philisthinórum septem ménsibus,
2 Et vocavérunt Philísthiim sacerdótes et divínos, dicéntes: Quid faciémus de arca Dómini? Indicáte nobis quómodo remittámus eam in locum suum. Qui dixérunt:
3 Si remíttitis arcam Dei Israël, nolíte dimíttere eam vácuam, sed quod debétis réddite ei pro peccáto: et tunc curabímini et sciétis quare non recédat manus ejus a vobis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Immolábit hædum multitúdo filiórum Israël ad vésperam Paschæ:
* Et edent carnes et ázymos panes.
℣. Pascha nostrum immolátus est Christus: ítaque epulémur in ázymis sinceritátis et veritátis.
℟. Et edent carnes et ázymos panes.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
1 Sm 6:1-3
1 Była tedy skrzynia Pańska w ziemi Philistyńskiéj siedm miesięcy.
2 I przyzwali Philistynowie ofiarowników i wieszczków, mówiąc: Co uczynimy z skrzynią Pańską? Ukażcie nam, jako ją odesłać mamy na miejsce jéj. Którzy powiedzieli:
3 Jeźli odsyłacie skrzynię Boga Izraelowego, nie odsyłajcież jej próżnéj, ale coście winni, oddajcie jéj za grzech, a tedy będziecie uzdrowieni: i dowiecie się, przecz nie odstępuje ręka jego od was.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ofiaruje go wszystko zgromadzenie synów Izraelowych ku wieczorowi Paschy:
* I będą jeść mięso i przaśne chleby.
℣. Pascha nasza ofiarowany jest Chrystus: a tak używajmy w przaśnikach szczerości i prawdy.
℟. I będą jeść mięso i przaśne chleby.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Reg 6:6-10
6 Quare aggravátis corda vestra, sicut aggravávit Ægýptus et phárao cor suum? Nonne, postquam percússus est, tunc dimísit eos, et abiérunt?
7 Nunc ergo arrípite et fácite plaustrum novum unum, et duas vaccas fœtas, quibus non est impósitum jugum, júngite in plaustro et reclúdite vítulos eárum domi.
8 Tolletísque arcam Dómini et ponétis in plaustro et vasa áurea, quæ exsolvétis ei pro delícto, ponétis in capséllam ad latus ejus, et dimíttite eam ut vadat.
9 Et aspiciétis, et, si quidem per viam fínium suórum ascénderit contra Béthsames ipse fecit nobis hoc malum grande; sin autem mínime, sciémus quia nequáquam manus ejus tétigit nos, sed casu áccidit.
10 Fecérunt ergo illi hoc modo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Comedétis carnes, et saturabímini pánibus:
* Iste est panis, quem dedit vobis Dóminus ad vescéndum.
℣. Non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum.
℟. Iste est panis, quem dedit vobis Dóminus ad vescéndum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Sm 6:6-10
6 Czemu ociążacie serca wasze, jako ociążał Egipt i Pharao serce swoje? Aza nie potem jako skarany jest, dopiero wypuścił je, i wyszli?
7 Teraz tedy porwijcie i uczyńcie wóz jeden nowy, a dwie krowy ocielone, na które nie kładziono jarzma, zaprzężcie do woza, a cielęta ich pozawierajcie doma.
8 I weźmiecie skrzynię Pańską, i wstawicie na wóz, i sztuki złote, któreście mu oddali za grzech, wkładziecie w skrzynkę na boku jéj, a puśćcie ją, że pójdzie.
9 I patrzyć będziecie, jeźli drogą granic swych pójdzie ku Bethsames, on nam to wielkie złe uczynił: lecz jeźli nie, poznamy, że nie jego ręka dotknęła nas, ale się z przygody stało.
10 Uczynili tedy tym sposobem:
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Będziecie jeść mięso, a nasycicie się chlebem:
* To jest chleb, który dał wam Pan do jedzenia.
℣. Nie Mojżesz wam dał chleb z nieba, ale Ojciec mój daje wam chleb z nieba prawdziwy.
℟. To jest chleb, który dał wam Pan do jedzenia.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Reg 6:12-15
12 Ibant autem in diréctum vaccæ per viam, quæ ducit Béthsames, et itínere uno gradiebántur pergéntes et mugiéntes et non declinábant neque ad déxteram neque ad sinístram; sed et sátrapæ Philísthiim sequebántur usque ad términos Béthsames.
13 Porro Bethsamítæ metébant tríticum in valle, et elevántes óculos suos vidérunt arcam et gavísi sunt cum vidíssent.
14 Et plaustrum venit in agrum Jósue Bethsamítæ et stetit ibi. Erat autem ibi lapis magnus, et concidérunt ligna plaustri, vaccásque imposuérunt super ea holocáustum Dómino.
15 Levítæ autem deposuérunt arcam Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Respéxit Elías ad caput suum subcinerícium panem: qui surgens comédit et bibit:
* Et ambulávit in fortitúdine cibi illíus usque ad montem Dei.
℣. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum.
℟. Et ambulávit in fortitúdine cibi illíus usque ad montem Dei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et ambulávit in fortitúdine cibi illíus usque ad montem Dei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Sm 6:12-15
12 Poszły tedy krowy prosto drogą, która bieży ku Bethsames, a szły jedną drogą, bieżąc a rycząc, a nie zstąpiły ani w prawo ani w lewo: lecz i książęta Philistyńskie szły za niemi aż do granic Bethsames.
13 A Bethsamczycy żęli pszenicę na dolinie: a podniósłszy oczy swe ujrzeli skrzynię i uradowali się ujrzawszy.
14 A wóz przyszedł na pole Jozuego Bethsamity i tam stanął. A kamień tam był wielki: i zrąbali drwa wozu i włożyli krowy na nie, całopalenie Panu.
15 A Lewitowie zstawili skrzynię Bożą.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Eliasz obejrzał się, a oto u głowy jego podpłomny chleb: który wstawszy jadł i pił:
* I chodził mocą onego jadła aż do góry Bożéj.
℣. Jeźliby kto pożywał tego chleba, żyć będzie na wiek.
℟. I chodził mocą onego jadła aż do góry Bożéj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I chodził mocą onego jadła aż do góry Bożéj.
|
Nocturn II.
Ant. Memor sit Dóminus.
Psalmus 19 [4]
19:2 Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis: * prótegat te nomen Dei Jacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ ejus.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor sit Dóminus sacrifícii nostri: et holocáustum nostrum pingue fiat.
|
Nokturn II.
Ant. Pamiętaj Panie.
Psalm 19 [4]
19:2 Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia: * niechaj cię obroni imię Boga Jakóbowego.
19:3 Niech ci ześle pomoc z świątnice: * a z Syonu niechaj cię broni.
19:4 Niechaj pomni na wszelką ofiarę twoję: * a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
19:5 Niechaj ci da według serca twego: * i wszelką radę twoję niech potwierdzi.
19:6 Rozweselimy się w zbawieniu twojem: * a w imię Boga naszego wielmożnymi się staniemy.
19:7 Niechaj wypełni Pan wszystkie prośby twoje: * terazem poznał, iż Pan zbawił pomazańca swego.
19:7 Wysłucha go z nieba świętego swego: * zbawienie w siłach prawice jego.
19:8 Jedni w woziech, a drudzy w koniech: * ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.
19:9 Oni powiązani są i polegli: * a myśmy powstali i podniesieniśmy.
19:10 Panie, zbaw króla: * i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pamiętaj Panie ofiarę naszą: a całopalenie nasze niech tłuste będzie.
|
Ant. Parátur.
Psalmus 22 [5]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: * in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas justítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Parátur nobis mensa Dómini advérsus omnes, qui tríbulant nos.
|
Ant. Przygotowany.
Psalm 22 [5]
22:1 Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: * na miejscu paszy tam mię posadził.
22:2 Nad wodą posilenia wychował mię: * duszę moję nawrócił.
22:3 Prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości, * dla imienia swego.
22:4 Bo choćbym téż chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego: * bowiemeś ty jest zemną.
22:4 Laska twoja, i kij twój: * te mię cieszyły.
22:5 Nagotowałeś przed oczyma memi stół, * na przeciwko tym, którzy mię trapią.
22:5 Utłuściłeś olejkiem głowę moję: * a kielich mój upojający jak kosztowny jest!
22:6 I miłosierdzie twoje pójdzie za mną * po wszystkie dni żywota mojego:
22:6 I abym mieszkał w domu Pańskim, * na przedłużenie dni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przygotowany jest stół Pański przew tym, którzy nas uciskają.
|
Ant. In voce exsultatiónis.
Psalmus 41 [6]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum ejus.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In voce exsultatiónis résonent epulántes in mensa Dómini.
|
Ant. Z głosem radosnym.
Psalm 41 [6]
41:2 Jako pragnie jeleń do źródeł wodnych: * tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże.
41:3 Pragnęła dusza moja do Boga, mocnego, żywego: * kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
41:4 Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy: * gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
41:5 Na tom wspominał i wylałem na się duszę moją: * że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego.
41:5 Z głosem wesela i wyznawania: * głosu godującego.
41:6 Czemużeś smutna, duszo moja? * i czemu mię trwożysz?
41:6 Miéj nadzieję w Bogu, bo mu jeszcze wyznawać będę: * zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.
41:7 We mnie samym zatrwożyła się dusza moja: * przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiéj.
41:8 Przepaść przepaści przyzywa, * na głos upustów twoich.
41:8 Wszystkie wysokie wały twoje, i nawałności * twoje na mię się stoczyły.
41:9 We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje: * a w nocy pieśń jego.
41:9 Przy mnie modlitwa Bogu żywota mego, * rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca.
41:10 Przeczżeś mię zapomniał? * i czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
41:11 Gdy się łamią kości moje, * urągali mi, którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi.
41:11 Gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój? * czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz?
41:12 Miej nadzieję w Bogu, bo mu jeszcze wyznawać będę: * zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Z głosem radosnym będą ucztować przy stole Pana.
|
℣. Cibávit illos ex ádipe fruménti, allelúja.
℟. Et de petra, melle saturávit eos, allelúja.
|
℣. Nakarmił je tłustością pszenicy, alleluja.
℟. I nasycił je miodem z opoki, alleluja.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Ex Epístola sancti Cypriáni Epíscopi et Mártyris ad Cæcílium
Liber 2. Epistola 3. sub init.
In sacerdóte Melchísedech sacrifícii Domínici sacraméntum præfigurátum vidémus, secúndum quod Scriptúra divína testátur, et dicit: Et Melchísedech rex Salem prótulit panem et vinum. Fuit autem sacérdos Dei summi, et benedíxit Abraham. Quod autem Melchísedech typum Christi portáret, declárat in Psalmis Spíritus Sanctus, ex persóna Patris ad Fílium dicens: Ante lucíferum génui te: Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech. Qui ordo útique hic est, de sacrifício illo véniens et inde descéndens, quod Melchísedech sacérdos Dei summi fuit, quod panem et vinum óbtulit, quod Abraham benedíxit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Cenántibus illis, accépit Jesus panem, et benedíxit, ac fregit, dedítque discípulis suis, et ait:
* Accípite et comédite: hoc est corpus meum.
℣. Dixérunt viri tabernáculi mei: Quis det de cárnibus ejus, ut saturémur?
℟. Accípite et comédite: hoc est corpus meum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Letter written to Caecilius by the Holy Martyr Cyprian, Bishop of Carthage.
Bk. ii. Ep. 3
In the deed of the Priest Melchisedek we see a type of the Sacrament of the Lord's Sacrifice. For thus it is written in the writings of God "And Melchisedek King of Salem brought forth bread and wine for he was the Priest of the Most High God and he blessed Abraham.” Gen. xiv. 18. That Melchisedek was a type of Christ, the Holy Ghost Himself doth testify in the Psalms, where the First Person of the Holy Trinity, even the Father, is set before us as saying unto the Second Person, that is, the Son "Before the daystar have I begotten thee. Thou art a Priest for ever, after the order of Melchisedek." cix. 3, 4. And verily that sameness of order cometh of this sacrifice, and procedeth from this, that Melchisedek was the Priest of the Most High God that he offered bread and wine and that he blessed Abraham.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Gdy oni wieczerzali, wziął Jezus chleb i błogosławił i łamał i dawał uczniom swoim i rzekł:
* Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje.
℣. Mówili mężowie przybytku mego: Ktoby dał z mięsa jego, abyśmy się nasycili?
℟. Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Nam quis magis sacérdos Dei summi, quam Dóminus noster Jesus Christus? qui sacrifícium Deo Patri óbtulit; et óbtulit hoc idem, quod Melchísedech obtúlerat, id est, panem et vinum, suum scílicet corpus et sánguinem. Et circa Abraham benedíctio illa præcédens, ad nostrum pópulum pertinébat. Nam si Abraham Deo crédidit, et deputátum est ei ad justítiam; útique quisquis Deo credit, et fide vivit, justus invenítur, et jam pridem in Abraham fidéli benedíctus et justificátus osténditur, sicut beátus Apóstolus Paulus probat, dicens: Crédidit Abraham Deo, et deputátum est ei ad justítiam. Cognóscitis ergo quia qui ex fide sunt, hi sunt fílii Abrahæ. Próvidens autem Scriptúra, quia ex fide justíficat gentes Deus, prænuntiávit Abrahæ quia benedicéntur in illo omnes gentes.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Accépit Jesus cálicem, postquam cenávit, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine:
* Hoc fácite in meam commemoratiónem.
℣. Memória memor ero, et tabéscet in me ánima mea.
℟. Hoc fácite in meam commemoratiónem.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
What Priest of the Most High God is there, more so than is our Lord Jesus Christ He Who hath made an offering unto God the Father, and the same offering that Melchisedek made, bread and wine, that is to say, His Own Flesh and His Own Blood. And, as touching Abraham, that ancient blessing was spoken likewise by fore-knowledge upon us. For if Abraham believed God and it was accounted to him for righteousness, verily, whosoever believeth God and liveth by faith, the same is found righteous, and is shown unto us that he is already blessed in faithful Abraham, and justified as the Apostle Paul proveth, where he saith: "Abraham believed God and it was accounted unto him for righteousness. Know ye therefore that they which are of faith, the same are the children of Abraham. And the Scripture, foreseeing that God would justify the heathen through faith, preached before the Gospel unto Abraham, saying In thee shall all nations be blessed." Gal. iii. 6-8.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jezus wziął kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich nowy Testament jest we krwi mojéj:
* To czyńcie, na pamiątkę moję.
℣. Pamięcią pomnieć będę, i uschnie we mnie dusza moja.
℟. To czyńcie, na pamiątkę moję.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Ut ergo in Génesi per Melchísedech sacerdótem posset rite celebrári, præcédit ante imágo sacrifícii, in pane et vino scílicet constitúta. Quam rem perfíciens et adímplens Dóminus, panem et cálicem mixtum vino óbtulit; et, qui est plenitúdo, veritátem præfigurátæ imáginis adimplévit. Sed et per Salomónem Spíritus Sanctus typum Domínici sacrifícii ante præmónstrat, immolátæ hóstiæ et panis et vini, sed et altáris et Apostolórum fáciens mentiónem: Sapiéntia, inquit, ædificávit sibi domum, et súbdidit colúmnas septem; mactávit suas hóstias, míscuit in cratére vinum suum, et parávit mensam suam. Et misit servos suos cónvocans cum excélsa prædicatióne ad cratérem, dicens: Qui est insípiens, declínet ad me. Et egéntibus sensu dixit: Veníte, édite de meis pánibus, et bíbite vinum quod míscui vobis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ego sum panis vitæ; patres vestri manducavérunt manna in desérto, et mórtui sunt:
* Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso mandúcet, non moriátur.
℣. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi: si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum.
℟. Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso mandúcet, non moriátur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso mandúcet, non moriátur.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
In Genesis, therefore, in order that the Priest Melchisedek might in due order pronounce the blessing upon Abraham, there was first offered a typical sacrifice, consisting of bread and wine. This was the offering which our Lord Jesus Christ completed and fulfilled, when He offered up bread and a cup of wine mingled with water. This fulfilment by Him Who came to fulfill Matth. v. 17, utterly satisfied the truth of the image which had gone before. The Holy Ghost doth by Solomon also clearly foreshadow, as it were in a parable, the Lord's Sacrifice, pointing to the victim slain, and the bread and the wine, and the Altar likewise, and the Apostles as it is written "Wisdom hath builded her house, she hath hewn out her seven pillars she hath killed her beasts, she hath mingled her wine, she hath also furnished her table. She hath sent forth her servants, she crieth upon the highest places of the city, saying Whoso is simple, let him turn in hither unto me. As for them that want understanding, she saith to them. Come, eat of my bread, and drink of the wine which I have mingled for you." Prov. ix. 1-5.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jam jest chleb żywota: ojcowie wasi jedli mannę na puszczy, a pomarli:
* Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśliby go kto pożywał, nie umarł.
℣. Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił: jeśliby kto pożywał tego chleba, żyć będzie na wieki.
℟. Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśliby go kto pożywał, nie umarł.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśliby go kto pożywał, nie umarł.
|
Nocturn III.
Ant. Introíbo.
Psalmus 42 [7]
42:1 Júdica me, Deus, et discérne causam meam de gente non sancta, * ab hómine iníquo, et dolóso érue me.
42:2 Quia tu es, Deus, fortitúdo mea: * quare me repulísti? et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus?
42:3 Emítte lucem tuam et veritátem tuam: * ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
42:4 Et introíbo ad altáre Dei: * ad Deum, qui lætíficat juventútem meam.
42:5 Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus: * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
42:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Introíbo ad altáre Dei: sumam Christum, qui rénovat juventútem meam.
|
Nokturn III.
Ant. Wnidę.
Psalm 42 [7]
42:1 Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego: * od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mię.
42:2 Bo ty jesteś Bóg, moc moja: * czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
42:3 Wyślij światłość twoję i prawdę twoję: * te mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich.
42:4 I wnidę do ołtarza Bożego: * do Boga, który uwesela młodość moję.
42:5 Będęć wyznawał na cytrze, Boże, Boże mój: * czemuś smutna, duszo moja? a czemu mię trwożysz?
42:6 Miéj nadzieję w Bogu, albowiem mu jeszcze wyznawać będę: * zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wnidę do ołtarza Bożego: przyjąć Chrystusa, który odnawia młodość moję.
|
Ant. Cibávit nos Dóminus.
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adjutóri nostro: * jubiláte Deo Jacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium jucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et judícium Deo Jacob.
80:6 Testimónium in Joseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum ejus: * manus ejus in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti: et de petra, melle saturávit nos.
|
Ant. Nakarmił nas Pan.
Psalm 80 [8]
80:2 Radujcie się Bogu, pomocnikowi naszemu: * wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
80:3 Weźmijcie Psalm, a podajcie bęben: * wdzięczną arfę z cytrą.
80:4 Trąbcie na nowiu w trąbę, * w dzień zacny uroczystego święta waszego.
80:5 Albowiem jest rozkazanie w Izraelu: * i wyrok Bogu Jakóbowemu.
80:6 Postanowił to na świadectwo w Józeph, gdy wychodził z ziemie Egipskiéj: * słyszał język, którego nie umiał.
80:7 Wybawił od brzemion ramiona jego: * ręce jego służyły koszem.
80:8 Wzywałeś mię w ucisku, a wybawiłem cię: * wysłuchałem cię w tajniku burzy, doświadczałem cię nad wodami swaru.
80:9 Słuchaj, ludu mój, a oświadczę się na cię: * Izraelu, jeźli mię usłuchasz, nie będzie w tobie Boga nowego, i nie będziesz chwalił Boga cudzego.
80:11 Bomci ja jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemie Egipskiéj: * rozszerz usta twoje, a napełnię je.
80:12 A nie słuchał lud mój głosu mego: * a Izrael nie dbał na mię.
80:13 I puściłem je za żądzami serc ich: * pójdą w wynalazkach swoich.
80:14 By był lud mój słuchał mię: * by był Izrael chodził drogami mojemi:
80:15 Snadźbym był łacno poniżył nieprzyjacioły ich: * a na trapiące je obróciłbym rękę swoję.
80:16 Nieprzyjaciele Pańscy skłamali mu: * i będzie czas ich na wieki.
80:17 I nakarmił je tłustością zboża: * i nasycił je miodem z opoki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nakarmił nas Pan tłustością pszenicy: i nasycił nas miodem z opoki.
|
Ant. Ex altári tuo.
Psalmus 83 [9]
83:2 Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum: * concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini.
83:3 Cor meum, et caro mea * exsultavérunt in Deum vivum.
83:4 Étenim passer invénit sibi domum: * et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos.
83:4 Altária tua, Dómine virtútum: * Rex meus, et Deus meus.
83:5 Beáti, qui hábitant in domo tua, Dómine: * in sǽcula sæculórum laudábunt te.
83:6 Beátus vir, cujus est auxílium abs te: * ascensiónes in corde suo dispósuit, in valle lacrimárum in loco, quem pósuit.
83:8 Étenim benedictiónem dabit legislátor, ibunt de virtúte in virtútem: * vidébitur Deus deórum in Sion.
83:9 Dómine, Deus virtútum, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe, Deus Jacob.
83:10 Protéctor noster, áspice, Deus: * et réspice in fáciem Christi tui:
83:11 Quia mélior est dies una in átriis tuis, * super míllia.
83:11 Elégi abjéctus esse in domo Dei mei: * magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
83:12 Quia misericórdiam, et veritátem díligit Deus: * grátiam et glóriam dabit Dóminus.
83:13 Non privábit bonis eos, qui ámbulant in innocéntia: * Dómine virtútum, beátus homo, qui sperat in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ex altári tuo, Dómine, Christum súmimus: in quem cor et caro nostra exsúltant.
|
Ant. Z ołtarza Twego.
Psalm 83 [9]
83:2 Jako miłe przybytki twoje, Panie zastępów: * żąda, i ustaje dusza moja do pałaców Pańskich.
83:3 Serce moje i ciało moje * rozweseliły się w Bogu żywym.
83:4 Bo i wróbel nalazł sobie domek: * i synogarlica gniazdo sobie, gdzieby położyła ptaszęta swoje.
83:4 Ołtarze twoje, Panie zastępów: * królu mój, i Boże mój.
83:5 Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim, Panie: * na wieki wieków będą cię chwalić.
83:6 Błogosławiony mąż, którego ratunek jest od ciebie: * rozłożył wstępowania w sercu swojem, w padole płaczu, na miejscu, które zgotował.
83:8 Albowiem da błogosławieństwo zakonodawca, pójdą z mocy do mocy: * oglądają Boga nad bogi w Syonie.
83:9 Panie, Boże zastępów, wysłuchaj modlitwę moję: * usłysz, Boże Jakóbów.
83:10 Obrońco nasz, Boże, wejrzyj: * a wejrzyj na oblicze Chrystusa twojego.
83:11 Albowiem lepszy jest jeden dzień w pałacach twoich, * niż tysiące.
83:11 Obrałem być najpodlejszym w domu Boga mojego: * niźli mieszkać w przybytkach niezbożnych.
83:12 Albowiem miłosierdzie i prawdę miłuje Bóg: * Pan da łaskę i chwałę.
83:13 Nie odejmie dóbr tym, którzy w niewinności chodzą: * Panie zastępów, błogosławiony człowiek, który w tobie ma nadzieję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Z ołtarza Twego, Panie, Chrystusa przyjmujemy: w którym serce i ciało nasze niech się radują.
|
℣. Edúcas panem de terra, allelúja.
℟. Et vinum lætíficet cor hóminis, allelúja.
|
℣. Wywiódł chleb z ziemie, alleluja.
℟. Aby wino uweseliło serce człowiecze, alleluja.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joannes 6:56-59
In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro mea vere est cibus, et sanguis meus vere est potus. Et réliqua.
De Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tractatus 26 in Joánnem, circa medium
Non sicut manducavérunt patres vestri manna, et mórtui sunt. Quare manducavérunt, et mórtui sunt? Quia quod vidébant, credébant; quod non vidébant , non intelligébant. Ideo patres vestri, quia símiles estis illórum. Nam quantum pértinet, fratres mei, ad mortem istam visíbilem et corporálem, numquid nos non mórimur, qui manducámus panem de cælo descendéntem? Sic sunt mórtui et illi, quemádmodum et nos sumus moritúri; quantum áttinet, ut dixi, ad mortem hujus córporis visíbilem atque carnálem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem,
* In me manet, et ego in eo.
℣. Non est ália nátio tam grandis, quæ hábeat deos appropinquántes sibi, sicut Deus noster adest nobis.
℟. In me manet, et ego in eo.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to John
John 6:56-59
At that time: Jesus said unto the multitudes of the Jews: "My Flesh is meat indeed, and My Blood is drink indeed." And so on.
Homily by St. Augustine, Bishop of Hippo.
26/A Tract on John.
"Not as your fathers did eat manna, and are dead." Wherefore did they eat and die Because they believed only that which they saw and that which they saw not, they understood not. Therefore were they your fathers, because ye are like unto them. Doth this death, my brethren, mean that death which is outward and bodily And do not we also die, who eat of that Bread Which cometh down from heaven That death died they, and so shall we also, as far, as I have said, as is meant that death which is outward and bodily.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew,
* We Mnie mieszka, a Ja w nim.
℣. Nie ma innego, równie wielkiego narodu, który by miał bogów tak bliskich sobie, jak bliski jest Bóg nasz.
℟. We Mnie mieszka, a Ja w nim.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Quantum autem pértinet ad illam mortem, de qua terret Dóminus, qua mórtui sunt patres istórum; manducávit manna et Móyses, manducávit manna et Aaron, manducávit manna et Phínees, manducavérunt ibi multi, qui Dómino placuérunt, et mórtui non sunt. Quare? Quia visíbilem cibum spiritáliter intellexérunt, spiritáliter esuriérunt, spiritáliter gustavérunt, ut spiritáliter satiaréntur. Nam et nos hódie accípimus visíbilem cibum; sed áliud est sacraméntum, áliud virtus sacraménti.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem:
* Et qui mandúcat me, vivet propter me.
℣. Cibávit illum Dóminus pane vitæ et intelléctus.
℟. Et qui mandúcat me, vivet propter me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et qui mandúcat me, vivet propter me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
But the death whereof the Lord doth sound the alarm, the death that their fathers died, is another death than that which is outward and bodily. Moses ate manna, Aaron ate manna, Phinehas ate manna, many ate manna in whom the Lord was well pleased and these are not dead. Wherefore Because they understood spiritually that outward bread, spiritually hungered thereafter, spiritually tasted thereof, and spiritually were satisfied therewith. So also do we this day feed on a visible food, but the Sacrament is one thing, and the grace of the Sacrament is another.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Posłał Mię żyjący Ojciec i Ja żyję dla Ojca,
* A kto pożywa Mnie, i on żyć będzie dla Mnie.
℣. Pan go nakarmił chlebem życia i mądrości.
℟. A kto pożywa Mnie, i on żyć będzie dla Mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A kto pożywa Mnie, i on żyć będzie dla Mnie.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Quam multi de altári accípiunt, et moriúntur, et accipiéndo moriúntur! Unde dicit Apóstolus: Judícium sibi mandúcat et bibit. Nonne buccélla Domínica venénum fuit Judæ? Et tamen accépit. Et cum accépit, in eum inimícus intrávit; non quia malum accépit, sed quia bonum male malus accépit. Vidéte ergo, fratres, panem cæléstem spiritáliter manducáte, innocéntiam ad altáre apportáte. Peccáta, etsi sunt quotidiána, vel non sint mortífera; ántequam ad altáre accedátis, atténdite quod dicátis: Dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris. Si dimíttis, dimittétur tibi: secúrus accéde, panis est, non venénum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
That eateth and drinketh unworthily eateth and drinketh damnation to himself." 1 Cor. xi. 29. Is it not written "When Jesus had dipped the sop, he gave it to Judas Iscariot, the son of Simon, and after the sop Satan entered into him" John xiii. 26, 27. And yet he took it. And when he had eaten it, the enemy entered in and possessed him. Not because what he ate was evil, but because he, being evil, dared to eat that which was good. Look to it well, then, brethren, that ye take spiritually the Bread Which cometh down from heaven. Bring innocency with you to the Altar. Though your sins be daily, let them not be deadly. Before ye draw near to the Altar, think well what it is that ye say "Forgive us our trespasses, as we forgive them that trespass against us." "For, if ye forgive men their trespasses, your heavenly Father will also forgive you" Matth. vi. 14 and ye may draw near boldly, for unto you It is Bread, and not poison.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Dicto Hymno « Te Deum » aut nono vel tertio Responsorio ejus loco ponitur, statim inchoantur Laudes, præterquam in Nocte Nativitatis Domini; quia tunc dicitur Oratio, postea celebratur Missa, ut suo loco notatur.
|
Po odmówieniu hymnu Te Deum laudamus lub dziewiątego lub trzeciego responsorium rozpoczyna się bezpośrednio od Laudesy, z wyjątkiem Nocy Bożego Narodzenia: w tym czasie odmawia się Oratio, a następnie odprawia się Mszę Bożonarodzeniową obchodzony tak, jak podano w odpowiednim miejscu.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui nobis sub Sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti: tríbue, quǽsumus, ita nos Córporis, et Sánguinis tui sacra mystéria venerári; ut redemptiónis tuæ fructum in nobis júgiter sentiámus:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś nam w tym cudownym Sakramencie zostawił pamiątkę Męki swojej, prosimy Cię, daj nam tak czcić świętą tajemnicę Ciała i Krwi Twojej, abyśmy skutki odkupienia w duszach naszych zawsze odczuwali.
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
|
Post Divinum officium |