|
Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Qui fecit nos.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Qui fecit nos.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Który nas stworzył.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Który nas stworzył.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Nocte surgéntes vigilémus omnes,
Semper in psalmis meditémur, atque
Voce concórdi Dómino canámus
Dúlciter hymnos.
Ut pio Regi páriter canéntes,
Cum suis Sanctis mereámur aulam
Íngredi cæli, simul et perénnem
Dúcere vitam.
Præstet hoc nobis Déitas beáta
Patris, ac Nati, paritérque Sancti
Spíritus, cujus résonat per omnem
Glória mundum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Nocą wstając, czuwajmy wszyscy,
Bezustannie rozważajmy w psalmach
I zgodnym głosem wdzięcznie śpiewajmy
Panu hymny.
Abyśmy miłościwemu Królowi wspólnie śpiewając,
Zasłużyli, by z jego Świętymi
Wejść do dworu niebieskiego i razem wieść
Żywot wieczny.
Niechaj nam tego użyczy błogosławione Bóstwo
Ojca i Syna, jako też Ducha Świętego,
Którego chwała po całym
Rozbrzmiewa świecie.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Servíte Dómino.
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Serve the Lord with fear, and rejoice with trembling before Him.
Psalm 1 [1]
1:1 Błogosławiony mąż, który nie chodził za radą niezbożnych, i nie stał na drodze grzesznych, * i na stolicy zarazy nie siedział:
1:2 Ale w zakonie Pańskim upodobania jego, * i nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
1:3 I będzie jak drzewo, które zasadzone jest nad ściekaniem wód, * które swój owoc da czasu swego:
1:3 A liść jego nie opadnie: * i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
1:4 Nie tak niezbożni, nie tak: * ale jak proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.
1:5 Przeto nie powstaną niezbożnicy na sądzie: * ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
1:6 Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: * a droga niezbożnych zginie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 2 [2]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 2 [2]
2:1 Czemu się wzburzyły narody, * a ludy wymyślały próżne rzeczy?
2:2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego.
2:3 Potargajmy więzy ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
2:4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, * i Pan szydzić z nich będzie.
2:5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim * i w zapalczywości swej potrwoży ich.
2:6 A ja jestem ustanowiony królem od Niego nad Syjonem górą świętą Jego, * bym głosił przykazanie Jego.
2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest Synem moim, Jam Ciebie dziś zrodził.
2:8 Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, * a w posiadłość Twą krańce ziemi.
2:9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, * a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich.
2:10 A teraz, królowie, zrozumiejcie, * uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię.
2:11 Służcie Panu w bojaźni, * a radujcie się Mu ze drżeniem.
2:12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan * i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej.
2:13 Gdy się wkrótce zapali gniew Jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w Nim ufają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 3 [3]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 3 [3]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 6 [4]
6:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
6:3 Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum: * sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
6:4 Et ánima mea turbáta est valde: * sed tu, Dómine, úsquequo?
6:5 Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam: * salvum me fac propter misericórdiam tuam.
6:6 Quóniam non est in morte qui memor sit tui: * in inférno autem quis confitébitur tibi?
6:7 Laborávi in gémitu meo, lavábo per síngulas noctes lectum meum: * lácrimis meis stratum meum rigábo.
6:8 Turbátus est a furóre óculus meus: * inveterávi inter omnes inimícos meos.
6:9 Discédite a me, omnes, qui operámini iniquitátem: * quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
6:10 Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, * Dóminus oratiónem meam suscépit.
6:11 Erubéscant, et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei: * convertántur et erubéscant valde velóciter.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Servíte Dómino in timóre, et exsultáte ei cum tremóre.
|
Psalm 6 [4]
6:2 Panie, w zapalczywości Twej nie karć mnie * i w gniewie Twoim mnie nie karz.
6:3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom chory: * uzdrów mnie, Panie, bo się wstrząsnęły kości moje.
6:4 I dusza moja strwożona jest bardzo: * ale Ty, Panie, pókiż?
6:5 Zwróć się, Panie, i wyrwij duszę moją: * zbaw mię dla miłosierdzia Twego.
6:6 Bo nie masz w śmierci, kto by o Tobie pamiętał, * a w otchłani któż Cię wysławiać będzie?
6:7 Umęczyłem się wzdychaniem moim, będę obmywał na każdą noc łóżko moje, * łzami moimi będę skrapiał pościel swoją.
6:8 Zamroczyło się od udręczenia oko moje: * zestarzałem się między wszystkimi nieprzyjaciółmi mymi.
6:9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość, * albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
6:10 Wysłuchał Pan prośbę moją, * Pan modlitwę moją przyjął.
6:11 Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, * niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Serve the Lord with fear, and rejoice with trembling before Him.
|
Ant. Deus judex.
Psalmus 7 [5]
7:2 Dómine, Deus meus, in te sperávi: * salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me.
7:3 Nequándo rápiat ut leo ánimam meam, * dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat.
7:4 Dómine, Deus meus, si feci istud, * si est iníquitas in mánibus meis:
7:5 Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam mérito ab inimícis meis inánis.
7:6 Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehéndat, et concúlcet in terra vitam meam, * et glóriam meam in púlverem dedúcat.
7:7 Exsúrge, Dómine, in ira tua: * et exaltáre in fínibus inimicórum meórum.
7:7 Et exsúrge, Dómine, Deus meus, in præcépto quod mandásti: * et synagóga populórum circúmdabit te.
7:8 Et propter hanc in altum regrédere: * Dóminus júdicat pópulos.
7:9 Júdica me, Dómine, secúndum justítiam meam, * et secúndum innocéntiam meam super me.
7:10 Consumétur nequítia peccatórum, et díriges justum, * scrutans corda et renes, Deus.
7:11 Justum adjutórium meum a Dómino, * qui salvos facit rectos corde.
7:12 Deus judex justus, fortis, et pátiens: * numquid iráscitur per síngulos dies?
7:13 Nisi convérsi fuéritis, gládium suum vibrábit: * arcum suum teténdit, et parávit illum.
7:14 Et in eo parávit vasa mortis: * sagíttas suas ardéntibus effécit.
7:15 Ecce, partúriit injustítiam: * concépit dolórem, et péperit iniquitátem.
7:16 Lacum apéruit, et effódit eum: * et íncidit in fóveam quam fecit.
7:17 Convertétur dolor ejus in caput ejus: * et in vérticem ipsíus iníquitas ejus descéndet.
7:18 Confitébor Dómino secúndum justítiam ejus: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. God is a righteous judge.
Psalm 7 [5]
7:2 Panie, Boże mój, w Tobiem nadzieję położył, * wybaw mię od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mię.
7:3 By kiedy nie porwał jak lew duszy mojej, * gdy nie masz, kto by odkupił ani kto by wybawił.
7:4 Panie, Boże mój, jeślim to uczynił, * jeśli jest nieprawość w rękach moich:
7:5 Jeślim odpłacał tym, co mi źle czynili, * niech upadnę słusznie przed nieprzyjaciółmi moimi bezsilny.
7:6 Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moją i niech pojma i podepce na ziemi żywot mój, * a chwałę moją niechaj w proch strąci.
7:7 Powstań, Panie, w gniewie Twoim * i podnieś się w granicach nieprzyjaciół moich.
7:7 I powstań, Panie, Boże mój, dla przykazania, któreś dał: * a zgromadzenie narodów obstąpi Cię.
7:8 I dlatego wróć się na wysokość: * Pan sądzi narody.
7:9 Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojej * i według niewinności mojej we mnie.
7:10 Zginie złość grzeszników, a poprowadzisz prosto sprawiedliwego, * Boże badający serca i nerki.
7:11 Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, * który zbawia prawych sercem.
7:12 Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy: * czy się gniewa na każdy dzień?
7:13 Jeśli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: * łuk swój naciągnął i nagotował go.
7:14 I położył na nim narzędzia śmierci: * strzały swe pałającymi uczynił.
7:15 Oto zrodził niesprawiedliwość: * począł boleść i urodził nieprawość.
7:16 Dół otworzył i wykopał go, * i wpadł w dół, który uczynił.
7:17 Obróci się boleść jego na głowę jego, * a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
7:18 Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości Jego * i będę opiewał imię Pana najwyższego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 8 [6]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 8 [6]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
8:2 Albowiem wyniesiona jest wielmożność Twoja * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim, * aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył.
8:5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, * albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich.
8:8 Poddałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
8:9 Ptactwo niebieskie i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 9 [7]
9:2 Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo: * narrábo ómnia mirabília tua.
9:3 Lætábor et exsultábo in te: * psallam nómini tuo, Altíssime.
9:4 In converténdo inimícum meum retrórsum: * infirmabúntur, et períbunt a fácie tua.
9:5 Quóniam fecísti judícium meum et causam meam: * sedísti super thronum, qui júdicas justítiam.
9:6 Increpásti gentes, et périit ímpius: * nomen eórum delésti in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
9:7 Inimíci defecérunt frámeæ in finem: * et civitátes eórum destruxísti.
9:8 Périit memória eórum cum sónitu: * et Dóminus in ætérnum pérmanet.
9:9 Parávit in judício thronum suum: * et ipse judicábit orbem terræ in æquitáte, judicábit pópulos in justítia.
9:10 Et factus est Dóminus refúgium páuperi: * adjútor in opportunitátibus, in tribulatióne.
9:11 Et sperent in te qui novérunt nomen tuum: * quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.
9:12 Psállite Dómino, qui hábitat in Sion: * annuntiáte inter gentes stúdia ejus:
9:13 Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus est: * non est oblítus clamórem páuperum.
9:14 Miserére mei, Dómine: * vide humilitátem meam de inimícis meis.
9:15 Qui exáltas me de portis mortis, * ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
9:16 Exsultábo in salutári tuo: * infíxæ sunt gentes in intéritu, quem fecérunt.
9:16 In láqueo isto, quem abscondérunt, * comprehénsus est pes eórum.
9:17 Cognoscétur Dóminus judícia fáciens: * in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor.
9:18 Convertántur peccatóres in inférnum, * omnes gentes quæ obliviscúntur Deum.
9:19 Quóniam non in finem oblívio erit páuperis: * patiéntia páuperum non períbit in finem.
9:20 Exsúrge, Dómine, non confortétur homo: * judicéntur gentes in conspéctu tuo.
9:21 Constítue, Dómine, legislatórem super eos: * ut sciant gentes quóniam hómines sunt.
9:22 Ut quid, Dómine, recessísti longe, * déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne?
9:23 Dum supérbit ímpius, incénditur pauper: * comprehendúntur in consíliis quibus cógitant.
9:24 Quóniam laudátur peccátor in desidériis ánimæ suæ: * et iníquus benedícitur.
9:25 Exacerbávit Dóminum peccátor, * secúndum multitúdinem iræ suæ non quǽret.
9:26 Non est Deus in conspéctu ejus: * inquinátæ sunt viæ illíus in omni témpore.
9:26 Auferúntur judícia tua a fácie ejus: * ómnium inimicórum suórum dominábitur.
9:27 Dixit enim in corde suo: * Non movébor a generatióne in generatiónem sine malo.
9:28 Cujus maledictióne os plenum est, et amaritúdine, et dolo: * sub lingua ejus labor et dolor.
9:29 Sedet in insídiis cum divítibus in occúltis: * ut interfíciat innocéntem.
9:30 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * insidiátur in abscóndito, quasi leo in spelúnca sua.
9:30 Insidiátur ut rápiat páuperem: * rápere páuperem, dum áttrahit eum.
9:31 In láqueo suo humiliábit eum: * inclinábit se, et cadet, cum dominátus fúerit páuperum.
9:32 Dixit enim in corde suo: Oblítus est Deus, * avértit fáciem suam ne vídeat in finem.
9:33 Exsúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua: * ne obliviscáris páuperum.
9:34 Propter quid irritávit ímpius Deum? * dixit enim in corde suo: Non requíret.
9:35 Vides quóniam tu labórem et dolórem consíderas: * ut tradas eos in manus tuas.
9:35 Tibi derelíctus est pauper: * órphano tu eris adjútor.
9:36 Cóntere brácchium peccatóris et malígni: * quærétur peccátum illíus, et non inveniétur.
9:37 Dóminus regnábit in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * períbitis, gentes, de terra illíus.
9:38 Desidérium páuperum exaudívit Dóminus: * præparatiónem cordis eórum audívit auris tua.
9:39 Judicáre pupíllo et húmili, * ut non appónat ultra magnificáre se homo super terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 9 [7]
9:2 Będę Cię wysławiał, Panie, ze wszystkiego serca mego, * będę opowiadał wszystkie dziwy Twoje.
9:3 Weselić się i radować będę w Tobie, * będę śpiewał imieniu Twemu, o Najwyższy.
9:4 Iż nieprzyjaciel mój obrócił się wstecz, * osłabną i poginą przed obliczem Twoim.
9:5 Boś rozstrzygnął sąd mój i sprawę moją, * zasiadłeś na stolicy Ty, który sądzisz sprawiedliwie.
9:6 Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny, * wygładziłeś imię ich na wieki i na wieki wieków.
9:7 Nieprzyjacielskie miecze ustały na zawsze * i zburzyłeś ich miasta.
9:8 Zginęła z trzaskiem pamięć o nich, * a Pan trwa na wieki.
9:9 Nagotował na sąd stolicę swą, * i On będzie sądził okrąg ziemi w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
9:10 I stał się Pan ucieczką ubogiego, * pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
9:11 I niech ufają Tobie, którzy znają Twe imię, * albowiem nie opuściłeś szukających Cię, Panie.
9:12 Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, * opowiadajcie między narodami sprawy Jego:
9:13 Albowiem mściciel krwi wspomniał na nich, * nie zapomniał wołania ubogiego.
9:14 Zmiłuj się nade mną, Panie, * wejrzyj na poniżenie moje od nieprzyjaciół moich.
9:15 Ty, który mię podnosisz od bram śmierci, * abym opowiadał wszystką chwałę Twoją w bramach córki Syjonu.
9:16 Będę się weselił zbawieniem Twoim: * ugrzęźli poganie w zatraceniu, które przygotowali.
9:16 W sidle tym, które skrycie zastawili * uwięzła noga ich.
9:17 Poznany będzie Pan, sądy czyniący, * robotą rąk swoich pojmany jest grzesznik.
9:18 Niech się wrócą grzesznicy do otchłani, * wszystkie narody, które zapominają Boga.
9:19 Bo nie na zawsze będzie zapomniany ubogi: * cierpliwość ubogich nie zginie na zawsze.
9:20 Powstań, Panie, niech się nie wzmacnia człowiek, * niech będą sądzone narody przed obliczem Twoim.
9:21 Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, * aby wiedziały narody, iż ludźmi są.
9:22 Czemu, o Panie, stoisz z daleka, * przeoczasz w potrzebach, w ucisku?
9:23 Gdy pyszni się niezbożnik, zapala się ubogi, * bywają usidleni planami, które wymyślają.
9:24 Albowiem chwalony bywa grzesznik dla żądz duszy swej, * a niegodziwy bywa błogosławiony.
9:25 Rozgniewał Pana grzesznik, * według wielkości gniewu swego nie będzie szukał.
9:26 Nie masz Boga przed obliczem jego: * splugawione są drogi jego na każdy czas.
9:26 Odjęte są sądy Twoje od oblicza jego, * nad wszystkimi nieprzyjaciółmi swymi będzie panował.
9:27 Mówił bowiem w sercu swoim: * Nie będę poruszony z pokolenia na pokolenie, wolny będę od nieszczęścia.
9:28 Usta jego pełne są złorzeczenia i gorzkości i zdrady, * pod językiem jego trud i boleść.
9:29 Siedzi w zasadzce z bogatymi w skrytościach, * aby zabić niewinnego.
9:30 Oczy jego upatrują ubogiego, * zasadza się w skrytym miejscu jak lew w jamie swojej.
9:30 Zastawia sidła, aby pochwycić ubogiego, * aby złapać ubogiego, przyciągając go.
9:31 W sidle swoim powali go, * schyli się i padnie, gdy opanuje ubogich.
9:32 Rzekł bowiem w sercu swoim: Zapomniał Bóg, * odwrócił oblicze swe, aby nie patrzeć do końca.
9:33 Powstań, Panie Boże, niech się podniesie ręka Twoja, * nie zapominaj ubogich.
9:34 Dlaczego niezbożnik rozdrażnił Boga? * Bo mówił w sercu swym: Nie będzie dochodził.
9:35 Widzisz, bo Ty na boleść i na utrapienie patrzysz, * aby ich wydać w ręce swe.
9:35 Tobie zostawiony jest ubogi: * sierocie Ty będziesz pomocnikiem.
9:36 Skrusz ramię grzesznika i niegodziwca, * będą szukać grzechu Jego, a nie znajdą.
9:37 Pan będzie królował wiecznie i na wieki wieków, * wyginiecie, poganie, z ziemi Jego.
9:38 Pragnienia ubogich wysłuchał Pan, * gotowość serca ich usłyszało ucho Twoje.
9:39 Bądź obrońcą sierocie i uniżonemu, * aby się więcej nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 10 [8]
10:2 In Dómino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: * Tránsmigra in montem sicut passer?
10:3 Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in pháretra, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:4 Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: * justus autem quid fecit?
10:5 Dóminus in templo sancto suo, * Dóminus in cælo sedes ejus.
10:5 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * pálpebræ ejus intérrogant fílios hóminum.
10:6 Dóminus intérrogat justum et ímpium: * qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
10:7 Pluet super peccatóres láqueos: * ignis, et sulphur, et spíritus procellárum pars cálicis eórum.
10:8 Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: * æquitátem vidit vultus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus judex justus fortis et longánimus, numquid irascétur per síngulos dies.
|
Psalm 10 [8]
10:2 W Panu ja ufam, jak możecie duszy mojej mówić: * Uciekaj na górę jak wróbel?
10:3 Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, * aby strzelać w ciemności na tych, co prawi są sercem.
10:4 Albowiem, coś był sprawił, zniszczyli, * sprawiedliwy zaś co uczynił?
10:5 Pan jest w kościele swym świętym, * Pan, w niebie stolica Jego.
10:5 Oczy Jego na ubogiego patrzą, * powieki Jego badają synów ludzkich.
10:6 Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego, * lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoją.
10:7 Wyleje jak deszcz na grzeszników sidła, * ogień i siarka i wiatr nawałnicy, to cząstka ich kielicha.
10:8 Bo sprawiedliwy Pan i sprawiedliwość miłuje, * prawość widziało oblicze Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. God is a righteous judge strong, and patient is He not provoked every day?
|
Ant. Tu Dómine.
Psalmus 11 [9]
11:2 Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus: * quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
11:3 Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
11:4 Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, * et linguam magníloquam.
11:5 Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus, lábia nostra a nobis sunt, * quis noster Dóminus est?
11:6 Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, * nunc exsúrgam, dicit Dóminus.
11:6 Ponam in salutári: * fiduciáliter agam in eo.
11:7 Elóquia Dómini, elóquia casta: * argéntum igne examinátum, probátum terræ purgátum séptuplum.
11:8 Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos * a generatióne hac in ætérnum.
11:9 In circúitu ímpii ámbulant: * secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Thou shalt keep us, O Lord, and preserve us.
Psalm 11 [9]
11:2 Zbaw mię, Panie, bo ustał święty, * bo umniejszyły się prawdy wśród synów ludzkich.
11:3 Marne rzeczy mówili, każdy do bliźniego swego, * wargami zdradliwymi, dwoistym sercem mówili.
11:4 Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe * i język hardo mówiący.
11:5 Tych, którzy mówili: Pokażemy moc języka naszego, usta nasze z nami są. * Któż panem naszym jest?
11:6 Dla nędzy niedostatnich i dla wzdychania ubogich * teraz powstanę, mówi Pan.
11:6 Postawię w zbawieniu: * otwarcie sobie z nim pocznę.
11:7 Słowa Pańskie, słowa czyste: * srebro w ogniu doświadczone, wypróbowane z ziemi, siedemkroć przeczyszczone.
11:8 Ty, Panie, zachowasz nas * i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.
11:9 Wokoło niezbożnicy chodzą, * według wysokości Twej uczyniłeś możnymi synów człowieczych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 12 [10]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 12 [10]
12:1 Dokądże, Panie, zapominasz o mnie do końca? * Dokąd odwracasz oblicze swe ode mnie?
12:2 Dokąd będę układał plany w duszy mojej, * boleść w sercu moim przez dzień?
12:3 Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nade mnie? * Wejrzyj i wysłuchaj mię, Panie, Boże mój.
12:4 Oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął na śmierć: * by kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go.
12:5 Którzy mię trapią, będą radzi, jeśli się zachwieję: * ale ja ufam w miłosierdziu Twoim.
12:6 Rozraduje się serce moje w zbawieniu Twoim: będę śpiewał Panu, który mi dał dobra * i będę grał imieniu Pana Najwyższego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 13 [11]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne justa est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes ejus est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 13 [11]
13:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
13:1 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w czynach swoich, * nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.
13:2 Pan z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby zobaczyć, czy jest kto rozumny albo szukający Boga.
13:3 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi. * Nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz ani jednego.
13:3 Grobem otwartym jest gardło ich: językami swymi zdradliwie sobie poczynali: * jad żmijowy pod ich wargami.
13:3 Usta ich pełne są złorzeczenia i gorzkości: * prędkie ich nogi na wylanie krwi.
13:3 Zniszczenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: * nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.
13:4 Czyż nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój, jak kęs chleba?
13:5 Pana nie wzywali, * tam drżeli ze strachu, gdzie nie było strachu.
13:6 Albowiem Pan jest w rodzie sprawiedliwym: zamiary ubogiego wyszydziliście, * iż Pan jest nadzieją jego.
13:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraela? * Gdy odwróci Pan niewolę ludu swego, rozweseli się Jakub i rozraduje się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 14 [12]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur justítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui jurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu Dómine servábis nos et custódies nos.
|
Psalm 14 [12]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim, * albo kto odpocznie na górze Twojej świętej?
14:2 Ten, kto chodzi bez zmazy * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Kto mówi prawdę w sercu swoim, * kto nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 I nie uczynił bliźniemu swemu złego, * i nie cierpiał potwarzy na bliźnich swoich.
14:4 Za nic miany jest w oczach jego złośliwy, * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Kto przysięga bliźniemu swemu, a nie oszukuje, * kto pieniędzy swych nie dał na lichwę i darów przeciw niewinnym nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni, * nie będzie poruszony na wieki!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Thou shalt keep us, O Lord, and preserve us.
|
℣. Memor fui nocte nóminis tui, Dómine.
℟. Et custodívit legem tuam.
|
℣. I have remembered Thy name, O Lord, in the night.
℟. And have kept Thy law.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro primo Regum
1 Reg 9:18-21
18 Accéssit autem Saul ad Samuélem in médio portæ, et ait: Indica, oro, mihi, ubi est domus vidéntis.
19 Et respóndit Sámuel Sauli, dicens: Ego sum videns: ascénde ante me in excélsum, ut comedátis mecum hódie, et dimíttam te mane: et ómnia quæ sunt in corde tuo indicábo tibi.
20 Et de ásinis quas nudiustértius perdidísti, ne sollícitus sis, quia invéntæ sunt. Et cujus erunt óptima quæque Israël? nonne tibi et omni dómui patris tui?
21 Respóndens autem Saul, ait: Numquid non fílius Jémini ego sum de mínima tribu Israël, et cognátio mea novíssima inter omnes famílias de tribu Bénjamin? quare ergo locútus est mihi sermónem istum?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Præparáte corda vestra Dómino, et servíte illi soli:
* Et liberábit vos de mánibus inimicórum vestrórum.
℣. Convertímini ad eum in toto corde vestro, et auférte deos aliénos de médio vestri.
℟. Et liberábit vos de mánibus inimicórum vestrórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
1 Sm 9:18-21
18 I przystąpił Saul do Samuela w pośrodku bramy i rzekł : Ukaż mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego.
19 I odpowiedział Samuel Saulowi, mówiąc: Jam jest widzący, idź przedemną na wyżynę, abyście jedli zemną dzisia, a rano cię odprawię: i wszystko, co jest w sercu twojem, oznajmię tobie.
20 A o oślice, któreś dziś trzeci dzień stracił, nie frasuj się; bo się nalazły. A czyjeż będą co najlepsze rzeczy Izraelowe? Izali nie twoje, i wszystkiego domu ojca twego?
21 A odpowiadając Saul, rzekł: Azam ja nie jest syn Jemini, z najmniejszego pokolenia Izraelowego, a ród mój najpodlejszy między wszystkimi domy pokolenia Benjamin? Przeczże tedy rzekłeś mi tę mowę?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przygotujcie serca wasze Panu, a służcie jemu samemu:
* I uwolni was z rąk nieprzyjaciół waszych.
℣. Nawróćcie się do mnie ze wszystkiego serca waszego, wyrzućcież bogi cudze z pośrodku was.
℟. I uwolni was z rąk nieprzyjaciół waszych.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Reg 9:22-25
22 Assúmens ítaque Sámuel Saulem et púerum ejus, introdúxit eos in triclínium, et dedit eis locum in cápite eórum qui fúerant invitáti: erant enim quasi trigínta viri.
23 Dixítque Sámuel coco: Da partem quam dedi tibi, et præcépi ut repóneres seórsum apud te.
24 Levávit autem cocus armum, et pósuit ante Saul. Dixítque Sámuel: Ecce quod remánsit: pone ante te, et cómede, quia de indústria servátum est tibi quando pópulum vocávi. Et comédit Saul cum Samuéle in die illa.
25 Et descendérunt de excélso in óppidum, et locútus est cum Saule in solário: stravítque Saul in solário, et dormívit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus ómnium exaudítor est: ipse misit Angelum suum, et tulit me de óvibus patris mei:
* Et unxit me unctióne misericórdiæ suæ.
℣. Dóminus, qui erípuit me de ore leónis, et de manu béstiæ liberávit me.
℟. Et unxit me unctióne misericórdiæ suæ.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Sm 9:22-25
22 Wziąwszy tedy Samuel Saula i sługę jego, wwiódł je na salę, i dał im miejsce na przodku tych, którzy byli wezwani; bo ich było o trzydzieści mężów.
23 I rzekł Samuel kucharzowi: Daj sztukę, którąm ci dał i rozkazał, żebyś odłożył osobno u siebie.
24 I podniósł kucharz łopatkę i położył przed Saulem. I rzekł Samuel: Oto, co zostało, weźmij przed się, a jedz; bo umyślnie dla ciebie schowano, kiedym wezwał ludu. I jadł Saul z Samuelem dnia onego.
25 I zeszli z wyżyny do miasta, i mówił z Saulem na sali: i posłał Saulowi na sali, i spał.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pan wysłuchujący wszystkich: On posłał swego anioła i zabrał mnie od owiec mego ojca:
* I namaścił mnie olejem miłosierdzia swego.
℣. Pan, który uratował mię z lwiej paszczęki, i z rąk bestii uwolnił mię.
℟. I namaścił mnie olejem miłosierdzia swego.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Reg 9:26-27; 10:1
26 Cumque mane surrexíssent, et jam elucésceret, vocávit Sámuel Saulem in solário, dicens: Surge, et dimíttam te. Et surréxit Saul: egressíque sunt ambo, ipse vidélicet, et Sámuel.
27 Cumque descénderent in extréma parte civitátis, Sámuel dixit ad Saul: Dic púero ut antecédat nos et tránseat: tu autem subsíste paulísper, ut índicem tibi verbum Dómini.
1 Tulit autem Sámuel lentículam ólei, et effúdit super caput ejus: et deosculátus est eum, et ait: Ecce unxit te Dóminus super hereditátem suam in príncipem, et liberábis pópulum suum de mánibus inimicórum ejus qui in circúitu ejus sunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dóminus, qui erípuit me de ore leónis, et de manu béstiæ liberávit me,
* Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
℣. Misit Deus misericórdiam suam et veritátem suam: ánimam meam erípuit de médio catulórum leónum.
℟. Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Sm 9:26-27; 10:1
26 A gdy rano wstali, i już dniało, wezwał Samuel Saula na sali, mówiąc: Wstań, i odprawię cię: i wstał Saul, i wyszli obaj, to jest on i Samuel.
27 A gdy schodzili na końcu miasta, Samuel rzekł do Saula: Rzecz słudze, że pójdzie przed nami, i minie: a ty pozostań trochę, żeć opowiem słowo Pańskie.
1 I wziął Samuel bańkę oliwy i wylał na głowę jego i pocałował go i rzekł: Oto cię Pan pomazał za książę nad dziedzictwem jego, i wyzwolisz lud jego z rąk nieprzyjaciół jego, którzy są około niego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pan, który uratował mię z lwiej paszczęki, i z rąk bestii uwolnił mię.
* Ten wyrwie mnie z rąk nieprzyjaciół moich.
℣. Zesłał Bóg miłosierdzie swoje, i prawdę swoję, i wyrwał duszę moję z pośrodku szczeniąt lwich.
℟. Ten wyrwie mnie z rąk nieprzyjaciół moich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Ten wyrwie mnie z rąk nieprzyjaciół moich.
|
Nocturn II.
Ant. Bonórum meórum.
Psalmus 15 [13]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra ejus, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bonórum meórum non índiges, in te sperávi, consérva, Dómine.
|
Nokturn II.
Ant. Thou hast no need.
Psalm 15 [13]
15:1 Zachowaj mię, Panie, bom nadzieję miał w Tobie. * Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim, albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
15:3 Do świętych, którzy są w ziemi Jego, * dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
15:4 Rozmnożyły się niemoce ich, * potem się spieszyli.
15:4 Nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi * i nie będę wspominał imion ich usty mymi.
15:5 Pan cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego, * Ty jesteś, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
15:6 Sznury mi padły na miejscach wspaniałych, * albowiem dziedzictwo moje jest znamienite.
15:7 Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: * nadto aż do nocy napominały mię nerki moje.
15:8 Miałem Pana zawsze przed oczyma swymi, * bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony.
15:9 Przeto się uweseliło serce moje i rozradował się język mój, * nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
15:10 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, * ani dasz świętemu Twemu oglądać skażenia.
15:11 Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem przy obliczu Twoim: * rozkosze na prawicy Twej aż do końca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Thou hast no need of my goods, in Thee do I put my trust, preserve me, O Lord.
|
Ant. Propter verba.
Psalmus 16 [14]
16:1 Exáudi, Dómine, justítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo judícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:9 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:10 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in justítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
|
Ant. By the words.
Psalm 16 [14]
16:1 Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwości mojej, * zważ pilnie na prośbę moją.
16:1 Przyjmij w uszy modlitwę moją * z ust niezdradliwych.
16:2 Od oblicza Twego sąd o mnie wynijdzie, * oczy Twe niech dojrzą prawość.
16:3 Wypróbowałeś serce me i nawiedziłeś w nocy: * doświadczyłeś mię ogniem, a nie znalazła się we mnie nieprawość.
16:4 Aby nie mówiły usta moje o uczynkach ludzkich: * dla słów ust Twoich jam przestrzegał dróg twardych.
16:5 Umocnij kroki moje na ścieżkach Twoich, * aby się nie chwiały stopy moje.
16:6 Ja wołałem, gdyż mnie wysłuchałeś, Boże, * nakłoń mi ucha Twego i wysłuchaj słów moich.
16:7 Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, * Ty, który zbawiasz nadzieję mających w Tobie.
16:8 Od sprzeciwiających się prawicy Twojej strzeż mnie * jak źrenicy oka.
16:9 Pod cieniem skrzydeł Twoich schroń mię: * od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili.
16:10 Nieprzyjaciele moi duszę moją ogarnęli, tłustość swoją zawarli, * usta ich mówiły zuchwale.
16:11 Chcąc mię wyrzucić, teraz mię otoczyli, * oczy swe nastawili, by obalić na ziemię.
16:12 Czekali na mnie jak lew żądny łupu * i jak szczenię lwie, mieszkające w jamie.
16:13 Powstań, Panie, uprzedź go i powal go, * wyrwij duszę moją od niezbożnego, miecz Twój od nieprzyjaciół ręki Twojej.
16:14 Panie, odłącz ich od trochy ludzi z ziemi za żywota ich, * ze skrytych rzeczy Twoich napełniony jest brzuch ich.
16:14 Nasyceni są synami * i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
16:15 A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem Twoim: * nasycony będę, gdy się ukaże chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. By the words of Thy lips I have kept me to strait paths.
|
Ant. Díligam te. ‡
Psalmus 17 [15]
17:2 Díligam te, ‡ Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adjútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu ejus, introívit in aures ejus.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira ejus: et ignis a fácie ejus exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus ejus.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu ejus tabernáculum ejus: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia judícia ejus in conspéctu meo: * et justítias ejus non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum ejus.
17:26 Cum sancto sanctus eris, * et cum viro innocénte ínnocens eris:
17:27 Et cum elécto eléctus eris: * et cum pervérso pervertéris.
17:28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies: * et óculos superbórum humiliábis.
17:29 Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: * Deus meus, illúmina ténebras meas.
17:30 Quóniam in te erípiar a tentatióne, * et in Deo meo transgrédiar murum.
17:31 Deus meus, impollúta via ejus: elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se.
17:32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?
17:33 Deus, qui præcínxit me virtúte: * et pósuit immaculátam viam meam.
17:34 Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * et super excélsa státuens me.
17:35 Qui docet manus meas ad prǽlium: * et posuísti, ut arcum ǽreum, brácchia mea.
17:36 Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: * et déxtera tua suscépit me:
17:36 Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
17:37 Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
17:38 Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
17:39 Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
17:40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
17:41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
17:42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
17:43 Et commínuam illos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
17:44 Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
17:45 Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
17:46 Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
17:47 Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
17:48 Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
17:49 Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
17:50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
17:51 Magníficans salútes Regis ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini ejus usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Díligam te Dómine virtus mea.
|
Ant. I will love Thee.
Psalm 17 [15]
17:2 Będę Cię miłował, Panie, mocy moja: * Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój.
17:3 Bóg mój wspomożyciel mój, * i w Nim będę miał nadzieję.
17:3 Ochrona moja i róg zbawienia mego, * i obrońca mój.
17:4 Chwaląc będę wzywał Pana, * i będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.
17:5 Ogarnęły mię boleści śmierci * i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
17:6 Boleści otchłani otoczyły mię, * pochwyciły mię sidła śmierci.
17:7 W utrapieniu moim wzywałem Pana * i wołałem do Boga mojego.
17:7 I wysłuchał z kościoła swego świętego głos mój, * i wołanie moje przed obliczem Jego weszło w uszy Jego.
17:8 Wzruszyła się i zadrżała ziemia, * fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, gdyż się rozgniewał na nie.
17:9 Podniósł się w górę dym w gniewie Jego, i ogień się zapalił od oblicza Jego, * węgle się rozpaliły od Niego.
17:10 Skłonił niebiosa i zstąpił, * a mgła pod nogami Jego.
17:11 I wstąpił na cherubiny, i leciał, * leciał na skrzydłach wiatru.
17:12 I uczynił ciemność kryjówką swoją, wokoło Niego namiot Jego: * ciemna woda w obłokach powietrznych.
17:13 Przed blaskiem w oczach Jego rozeszły się obłoki, * grad i węgle ogniste.
17:14 I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy głos swój wypuścił: * grad i węgle ogniste.
17:15 I wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, * rozmnożył błyskawice i strwożył ich.
17:16 I ukazały się źródła wód, * i odkryły się fundamenty okręgu ziemi:
17:16 Od gromienia Twego, Panie, * od tchnienia ducha gniewu Twego.
17:17 Spuścił z wysokości i chwycił mię, * i wydobył mię z wód wielkich.
17:18 Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych i od tych, którzy mię w nienawiści mieli, * albowiem wzmocnili się nade mną.
17:19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego, * a Pan stał się obrońcą moim.
17:20 I wywiódł mię na miejsce przestronne, * zbawił mię, ponieważ chciał mi dobrze.
17:21 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, * i według czystości rąk moich odda mi:
17:22 Albowiem strzegłem dróg Pańskich * i nie czyniłem niezbożnie przeciw Bogu memu.
17:23 Bo wszystkie sądy Jego są przed obliczem moim, * a sprawiedliwości Jego nie odrzuciłem od siebie.
17:24 I będę nieskalany z Nim, * i będę się strzegł nieprawości mojej.
17:25 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej * i według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
17:26 Z świętym święty będziesz, * a z mężem niewinnym niewinny będziesz.
17:27 I z wybranym wybrany będziesz, * a z przewrotnym przewrotny się staniesz.
17:28 Bo Ty lud uniżony zbawisz, * a oczy pysznych poniżysz.
17:29 Bo Ty rozświecasz pochodnię moją, Panie: * Boże mój, oświeć ciemności moje.
17:30 Albowiem przez Ciebie będę wyrwany z pokusy, * a w Bogu moim przestąpię mur.
17:31 Bóg mój, niezmazana droga Jego: słowa Pańskie ogniem wypróbowane: * obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w Nim.
17:32 Bo któż jest Bogiem oprócz Pana, * albo kto Bogiem oprócz Boga naszego?
17:33 Bóg, który mię opasał mocą * i uczynił nieskalaną drogę moją.
17:34 Który krzepkimi uczynił nogi moje jak jeleni, * i na wyżynach postawił mię.
17:35 Który uczy ręce moje do boju, * i uczyniłeś jak łuk miedziany ramiona moje.
17:36 I dałeś mi obronę zbawienia Twego, * a prawica Twoja podparła mię.
17:36 I nauka Twoja ćwiczyła mię do końca, * i nauka Twoja, ta mię nauczy.
17:37 Rozszerzyłeś kroki moje pode mną, * i nie osłabły nogi moje:
17:38 Będę gonił nieprzyjaciół moich i pojmam ich, * i nie wrócę się, aż ich nie stanie.
17:39 Połamię ich, i nie będą mogli stać, * upadną pod nogi moje.
17:40 I opasałeś mię mocą na wojnę, * i powstających przeciwko mnie ugiąłeś pode mnie.
17:41 I nieprzyjaciół moich zmusiłeś do odwrotu, * i nienawidzących mnie wytraciłeś.
17:42 Wołali, a nie było, kto by wybawił: * [wołali] do Pana, a nie wysłuchał ich.
17:43 I skruszę ich jak proch przed wiatrem, * jako błoto na ulicy wygładzę ich.
17:44 Wyrwiesz mię z zatargów ludu, * ustanowisz mię głową narodów.
17:45 Lud, którego nie znałem, służył mi, * na pierwszą wieść był mi posłuszny.
17:46 Synowie obcy schlebiali mi, * synowie obcy zestarzeli się i kulejąc odciągali od dróg swoich.
17:47 Żyje Pan, i błogosławiony Bóg mój: * i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
17:48 Boże, który mi dajesz pomstę i poddajesz pode mnie narody: * wybawicielu mój od nieprzyjaciół moich gniewliwych.
17:49 I nad powstających przeciw mnie wywyższasz mię, * od męża niesprawiedliwego wyrywasz mię.
17:50 Przeto będę Cię wysławiał między narodami, Panie, * a imieniu Twemu pieśń zaśpiewam.
17:51 Wielkim czynisz wybawienie króla swego i okazujesz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi * i potomstwu jego aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. I will love Thee O Lord, my strength.
|
℣. Quóniam illúminas lucérnam meam, Dómine.
℟. Deus meus illúmina ténebras meas.
|
℣. For Thou lightest my candle, O Lord.
℟. My God, enlighten my darkness.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
De Expositióne sancti Gregórii Papæ in libros Regum
Lib. 4, cap. 5 in I Reg. c. 10
Tulit autem Sámuel lentículam ólei, et effúdit super caput ejus. Hoc profécto hac unctióne exprímitur, quod in sancta Ecclésia nunc étiam materiáliter exhibétur: quia qui in cúlmine pónitur, sacraménta súscipit unctiónis. Quia vero ipsa únctio sacraméntum est: is qui promovétur, bene foris úngitur, si intus virtute sacraménti roborétur. Ipsas ergo olei virtútes prius videámus atténtius. Oleum quippe liquóribus áliis superfértur: óleum ignem fovet: óleum vúlnera curáre consuévit. Per illud ergo, misericórdiæ bonum signíficat, quia scriptum de Dómino est: Miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus. Quia ignem fovet, prædicatónis grátiam desígnat, quæ electórum mentes illúminat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Percússit Saul mille, et David decem míllia:
* Quia manus Dómini erat cum illo: percússit Philisthǽum, et ábstulit oppróbrium ex Israël.
℣. Nonne iste est David, de quo canébant in choro, dicéntes: Saul percússit mille, et David decem míllia?
℟. Quia manus Dómini erat cum illo: percússit Philisthǽum, et ábstulit oppróbrium ex Israël.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Exposition [attributed to] of blessed Gregory, Pope, on the book of Kings
Lib. 4, cap. 5 in I Reg. c. 10
Then Samuel took a vial of oil, and poured it over his head. Clearly this anointing expresses what has become a custom in Holy Church: for he who is made one of her princes receives the sacrament of anointing. Now, since this anointing is a sacrament, he who is thus promoted is well anointed outwardly, if he is inwardly strengthened by sacramental power. First, then, let us consider the virtues of oil. Oil is superior to other liquids, in that it feeds flame and is wont to heal wounds. It therefore signifies mercy, as it is written of the Lord, his mercy is over all his works. In that it feeds flame, it signifies preaching which enlightens the mind of the elect.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Poraził Saul tysiąc, a Dawid dziesięć tysięcy:
* Albowiem była z nim ręka Pańska: zabił Philistyna, i usunął hańbę z Izraela.
℣. Aza to nie on Dawid, któremu śpiewano w tańcach, mówiąc: Zabił Saul w tysiącach swych, a Dawid w dziesiąci tysięcy swoich?
℟. Albowiem była z nim ręka Pańska: zabił Philistyna, i usunął hańbę z Izraela.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Quia vero vúlnera per óleum curántur, hoc profécto insínuat, quod detergénda sunt vúlnera peccatórum. Ungátur ergo caput regis, quia spiritáli gratia mens est replénda doctóris. Hábeat in unctióne sua óleum, hábeat misericórdiam abundántem, quæ sibi virtútibus áliis præferátur. Hábeat óleum, ut dura ardórem sancti Spíritus in se nutrit, lucére veheménter áliis per verbum possit. Hábeat nihilóminus óleum medicínæ: ut sapiénter dispónat, quáliter peccatórum fœtóres tergat, et ægras mentes salúti restítuat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Montes Gélboë, nec ros nec plúvia véniant super vos,
* Ubi cecidérunt fortes Israël.
℣. Omnes montes, qui estis in circúitu ejus, vísitet Dóminus: a Gélboë autem tránseat.
℟. Ubi cecidérunt fortes Israël.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
But in that wounds are healed by oil, it is clearly shown that the wounds of sin are to be wiped out. Let the head of the King be anointed then, that his mind may be filled with the spiritual grace of a teacher. Let him have oil through his anointing, let him have abundant mercy, which he should prefer to all other virtues. Let him have oil, so that while he kindles within himself the flame of the Holy Spirit, he may enlighten others by the Word. Likewise let him have the oil of healing, that he may dispense wisdom, and by it wipe out the stains of sins, and restore the sick in mind to health.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Góry Gelboe, ani rosa ani deszcz niech nie padają na was,
* Gdzie polegli mocarze Izraela.
℣. Wszystkie góry, które są wokół, nawiedzi Pan: od Gelboe zaś odejdzie.
℟. Gdzie polegli mocarze Izraela.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Sed lentícula Saul úngitur, non pro præsignánda doctrína, sed ad expriménda futúra. Lentícula quidem parvum est vas. Quid ergo est, quod lentícula ólei Saul úngitur, nisi quia in fine reprobátur? Nara quia obedíre Deo póstea nóluit, a Samuéle audívit: Quia projecísti sermónem Dómini, proécit te Dóminus, ne sis rex. Velut enim lentícula ólei parum hábuit, qui spirituálem grátiam proiciéndus accépit. Quod in rectóribus quoque sanctæ Ecclésiæ conveniénter accípitur. Plerúmque enim culmen prælatiónis accípiunt, qui in caritáte Dei et próximi perfécti non sunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ego te tuli de domo patris tui, dicit Dóminus, et pósui te páscere gregem pópuli mei:
* Et fui tecum in ómnibus ubicúmque ambulásti, firmans regnum tuum in ætérnum.
℣. Fecíque tibi nomen grande, juxta nomen magnórum, qui sunt in terra: et réquiem dedi tibi ab ómnibus inimícis tuis.
℟. Et fui tecum in ómnibus ubicúmque ambulásti, firmans regnum tuum in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et fui tecum in ómnibus ubicúmque ambulásti, firmans regnum tuum in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
But Saul was anointed from a vial, not to signify teaching, but to indicate his future. For a vial is a very small vessel. Why was it that Saul was anointed from a vial of oil, if not because he was eventually to be cast out? For after he had refused to obey God, he heard from Samuel, because you have rejected the word of the Lord, he has also rejected you from being king. As the vial held but little oil, so he was to be cast away received but little spiritual grace. This may be taken to be the rulers of the holy Church. For many of them receive the high dignity of the prelacy who are not perfect in their love of God and of their neighbors.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Zabrałem cię z domu ojca twego, mówi Pan, i postawiłem cię, byś pasł stado ludu mego.
* I byłem z tobą, gdziekolwiek poszedłeś, utwierdzając królestwo twoje na wieki.
℣. I uczyniłem ci imię wielkie, wedle imienia wielkich, którzy są na ziemi: i odpoczynek ci dałem od wszystkich przeciwników twoich.
℟. I byłem z tobą, gdziekolwiek poszedłeś, utwierdzając królestwo twoje na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I byłem z tobą, gdziekolwiek poszedłeś, utwierdzając królestwo twoje na wieki.
|
Nocturn III.
Ant. Non sunt loquélæ.
Psalmus 18 [16]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Non sunt loquélæ neque sermónes quorum non audiántur voces eórum.
|
Nokturn III.
Ant. There is no speech.
Psalm 18 [16]
18:2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, * a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy podaje wiadomość.
18:4 Nie są to słowa ani mowy, * których by głos nie był słyszany.
18:5 Na wszystką ziemię wyszedł głos ich * i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój, * a ono jak oblubieniec wychodzi ze swojej sypialni.
18:6 Rozweseliło się jak olbrzym ruszający w drogę, * od krańca nieba wyjście jego.
18:7 A obieg jego aż do krańca jego, * a nie masz, kto by się mógł ukryć pod żarem jego.
18:8 Zakon Pański nieskalany, nawracający duszę, * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość prostaczkom.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, * sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.
18:11 Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamienie drogie, * a słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa Twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię, * i od obcych ustrzeż sługę Twego.
18:14 Jeśli nade mną panować nie będą, wtedy nieskalany będę * i będę oczyszczony od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać mowy ust moich * i rozmyślanie serca mego przed obliczem Twoim zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój * i odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. There is no speech nor language where their voice is not heard.
|
Ant. Exáudiat. ‡
Psalmus 19 [17]
19:2 Exáudiat ‡ te Dóminus in die tribulatiónis: * prótegat te nomen Dei Jacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ ejus.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis.
|
Ant. The Lord.
Psalm 19 [17]
19:2 Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia, * niechaj cię obroni imię Boga Jakuba.
19:3 Niech ci ześle pomoc z świątyni, * a z Syjonu niech cię broni.
19:4 Niech pomni na wszelką ofiarę twoją, * a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
19:5 Niech ci da według serca twego * i wszelkie zamysły twe niech potwierdzi.
19:6 Uweselimy się zbawieniem twoim, * a imieniem Boga naszego chlubić się będziemy.
19:7 Niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje: * teraz poznałem, iż Pan zbawił pomazańca swego.
19:7 Wysłucha go z nieba świętego swego, * zbawienie prawicy jego w czynach potężnych.
19:8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają, * ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.
19:9 Oni powiązani są i polegli, * a myśmy powstali i podnieśli się.
19:10 Panie, zbaw króla * i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The Lord hear thee in the day of trouble.
|
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 20 [18]
20:2 Dómine, ‡ in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis ejus tribuísti ei: * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória ejus in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
|
Ant. The king.
Psalm 20 [18]
20:2 Panie, z mocy Twojej weseli się król * i zbawieniem Twoim raduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego wypełniłeś mu, * a woli ust jego nie zawiodłeś.
20:4 Bo go uprzedziłeś błogosławieństwami słodkości, * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 O życie prosił Cię, * i dałeś mu długość dni na wieki i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu Twoim, * sławę i wielką ozdobę nań wkładasz.
20:7 Albowiem czynisz go błogosławieństwem na wieki wieków, * uweselasz go radością przed obliczem Twoim.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu, * a przez miłosierdzie Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech dosięgnie ręka Twoja wszystkich nieprzyjaciół Twoich, * prawica Twa niech znajdzie wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
20:10 Uczynisz ich jak piec ognisty czasu oblicza Twego: * Pan w gniewie swoim zatrwoży ich, i pożre ich ogień.
20:11 Owoc ich z ziemi wygubisz, * a potomstwo ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem zwrócili przeciw Tobie złość, * obmyślili plany, których nie mogli wykonać.
20:13 Albowiem zmusisz ich do ucieczki, * a tym, którzy Ci pozostają, mierzysz w ich twarze.
20:14 Podnieś się Panie, w mocy Twojej, * będziemy opiewać i wysławiać Twoje męstwo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The king shall joy in Thy strength, O Lord.
|
℣. Exaltáre Dómine in virtúte tua.
℟. Cantábimus et psallémus virtútes tuas.
|
℣. Be Thou exalted, O Lord, in Thine own strength.
℟. We will sing and praise Thy power.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 15:1-10
In illo témpore: Erant appropinquántes ad Jesum publicáni et peccatóres, ut audírent illum. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 34 in Evangelium, n. 2-3, post initium
Audístis in lectióne evangélica, fratres mei, quia peccatóres et publicáni accessérunt ad Redemptórem nostrum; et non solum ad colloquéndum, sed étiam ad convescéndum recépti sunt. Quod vidéntes pharisǽi dedignáti sunt. Ex qua re collígite quia vera justítia compassiónem habet, falsa justítia dedignatiónem. Quamvis et justi sóleant recte peccatóribus dedignári: sed áliud est quod ágitur typho supérbiæ, áliud quod zelo disciplínæ.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Peccávi super númerum arénæ maris, et multiplicáta sunt peccáta mea: et non sum dignus vidére altitúdinem cæli præ multitúdine iniquitátis meæ: quóniam irritávi iram tuam,
* Et malum coram te feci.
℣. Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: et delíctum meum contra me est semper, quia tibi soli peccávi.
℟. Et malum coram te feci.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
Łk 15:1-10
Onego czasu: Zbliżali się do Jezusa celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 34. na Ewangelię, w 1. połowie
Usłyszeliście w czytaniu ewangelicznym, bracia moi, że do Odkupiciela Naszego przystąpili grzesznicy i celnicy — i zostali przyjęci nie tylko po to, by wespół z Nim rozmawiać, ale także, by wespół z Nim jeść. Co widząc, faryzeusze uznali to za niegodne. Z sytuacji tej wyciągnijcie wniosek, że sprawiedliwość prawdziwa ma w sobie współcierpienie, fałszywa zaś — odmawia godności: choć przecież sprawiedliwi słusznie zwykli zarzucać grzesznikom niegodność. Ale czym innym jest, jeśli coś dzieje się z powodu podniety pychy, a czym innym, jeśli za sprawą żarliwości o utrzymanie ładu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. My sins are many, yea, they are more in number than the sands of the sea; I am not worthy to look up toward heaven because of the multitude of my iniquities; for I have provoked thee to anger;
* And done evil in thy sight.
℣. For I acknowledge my transgression, and my sin is ever before me, for against thee only have I sinned.
℟. And done evil in thy sight.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Dedignántur étenim, sed non dedignántes: despérant, sed non desperántes: persecutiónem cómmovent, sed amántes: quia etsi foris increpatiónes per disciplínam exággerant, intus tamen dulcédinem per caritátem servant. Præpónunt sibi in ánimo ipsos plerúmque quos córrigunt: melióres exístimant eos quoque quos júdicant. Quod vidélicet agéntes, et per disciplínam súbditos, et per humilitátem custódiunt semetípsos.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:
* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória ejus.
℣. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
℟. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Plena est omnis terra glória ejus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
Uznają bowiem coś za niegodne — ale godności nie odmawiają; rozpaczają — ale nie popadają w rozpacz; uciekają się do kar — ale kochają; bo jeśli nawet na zewnątrz, przez utrzymywanie ładu, mnożą karcenie, to jednak wewnątrz, przez miłość, zachowują słodycz. Bardzo często tych, których naprawiają, stawiają w duchu wyżej niż siebie; za lepszych uważają też tych, których sądzą. Działając w ten sposób, wyraźnie strzegą zarówno poddanych sobie — przez utrzymywanie ładu — jak i samych siebie — przez pokorę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dwóch Serafinów wołało jeden do drugiego:
* Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów, * Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
℣. Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a Trójca ta jest Jednym.
℟. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Commemoratio Sancti
Margaríta, ex régia Anglórum stirpe in Hungária nata, post exáctam summa cum pietáte puerítiam, una cum genitóre, qui a sancto Eduárdo pátruo, Anglórum rege, ad patérni regni fastígium vocabátur, in Angliam, dein in Scótiam venit. Ibi, cum ex matris império Scotórum regi Malchólmo tértio nupsísset, sanctimóniæ et pietátis opéribus annis trigínta toti regno prófuit. Máxima erat in ea vitæ austéritas et flagrantíssimum erga próximos caritátis stúdium, præsértim in egénos; pro quibus aléndis non semel exháusit ærárium. Demum acerbis dolóribus et diutúrno morbo patientíssime tolerátis, ánimam Deo réddidit sextodécimo caléndas decémbris. Quo témporis moménto fácies ejus, mácie ac pallóre fœdáta, insólita quadam venustáte reflóruit. Cleméntis décimi auctoritáte in Scótiæ patrónam accépta, ubíque terrárum religiosíssime cólitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Komemoracja świętego lub świętej
Margaret, of the royal house of England, was born in Hungary and spent her childhood there as an unusually devout and pious girl. When her father was called to high office in his own country by his uncle, St. Edward, King of England, she went to England and then to Scotland. There, upon instructions from her mother, she married King Malcolm III. The country was blessed by her holy life and by her deeds of charity for the next thirty years. The austerity of her life was exceedingly great, and her charity towards her neighbour most ardent and zealous, especially for those in need, for whom she not infrequently exhausted the treasury. At length, having most patiently endured bitter sorrows and long illness, she rendered her soul to God on the 16th day of November. At the moment of her death her features, emaciated and pale, bloomed again with unusual beauty. On the authority of Clement X she was chosen Patroness of Scotland, and is honoured with great devotion throughout the world.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Dicto Hymno « Te Deum » aut nono vel tertio Responsorio ejus loco ponitur, statim inchoantur Laudes, præterquam in Nocte Nativitatis Domini; quia tunc dicitur Oratio, postea celebratur Missa, ut suo loco notatur.
|
Po odmówieniu hymnu Te Deum laudamus lub dziewiątego lub trzeciego responsorium rozpoczyna się bezpośrednio od Laudesy, z wyjątkiem Nocy Bożego Narodzenia: w tym czasie odmawia się Oratio, a następnie odprawia się Mszę Bożonarodzeniową obchodzony tak, jak podano w odpowiednim miejscu.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Protéctor in te sperántium, Deus, sine quo nihil est válidum, nihil sanctum; multíplica super nos misericórdiam tuam; ut, te rectóre, te duce, sic transeámus per bona temporália, ut non amittámus ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Obrońco nadzieję w Tobie pokładających, Boże, bez którego niema nic stałego ani świętego: pomnóż miłosierdzie Twoje nad nami, abyśmy pod rządami i przewodnictwem Twojem tak przeszli przez dobra doczesne, by nie utracić wiecznych.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
|
Post Divinum officium |