Incipit
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Start
℣. Herre, + oplad mine læber.
℟. Så skal min mund forkynde din pris.
℣. Gud, min Gud, ✠ send mig din hjælp til ret at bede;
℟. Herre, il mig til hjælp i bønnen.
Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Halleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Invitatory {Antiphon from the Common or Feast}
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Kom, lad os juble for Herren, bryde ud i fryderåb for vor frelses klippe. Lad os træde frem for ham med takkesang, bryde ud i lovsang til ham.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
For Herren er en stor Gud, en mægtig konge over alle guder. For Herren forkaster ikke sit folk. I hans hånd er jordens dybder, bjergenes tinder tilhører ham.
Ant. O come, let us worship.
Havet tilhører ham, for han skabte det, hans hænder formede landjorden. (knæfald) Kom, lad os kaste os ned, lad os bøje os, lad os falde på knæ for Herren, vor skaber, for han er vor Gud, og vi er hans folk, de får, han vogter.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Om I dog i dag ville lytte til ham! Gør ikke jeres hjerter hårde som ved Meriba, som den dag ved Massa i ørkenen, da jeres fædre udæskede mig og satte mig på prøve, skønt de havde set mine gerninger.
Ant. O come, let us worship.
I fyrre år følte jeg afsky for den slægt, og jeg sagde: De er et folk, der farer vild i deres hjerte, og de kender ikke mine veje. Så svor jeg i min vrede: De skal aldrig komme ind til min hvile.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {from the Common or Feast}
This the confessor of the Lord, whose triumph
Now all the faithful celebrate, with gladness
On this feast day year by year receiveth
Merited honors.
Saintly and prudent, modest in behaviour,
Peaceful and sober, chaste was he, and lowly.
While that life’s vigour, coursing through his members,
Quickened his being.
Sick ones of old time, to his tomb resorting,
Sorely by ailments manifold afflicted,
Oft-times have welcomed health and strength returning,
At his petition.
Whence we in chorus gladly do him honour,
Chanting his praises with devout affection,
That in his merits we may have a portion,
Now and forever.
His be the glory, power and salvation,
Who over all things reigneth in the highest,
Earth’s mighty fabric ruling and directing,
Onely and Trinal.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. In Deo salutáre meum * et glória mea: et spes mea in Deo est.
Psalmus 61 [1]
61:2 Nonne Deo subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In Deo salutáre meum et glória mea: et spes mea in Deo est.
|
Psalms with lections {Antiphons from the Psalter for the season of the Church year}
Nocturn I.
Ant. In God is my salvation * and my glory: and my hope is in God.
Psalm 61 [1]
61:2 Kun hos Gud finder min sjæl ro, * fra ham kommer min frelse.
61:3 Kun han er min klippe og min frelse, * min borg, så jeg ikke vakler.
61:4 Hvor længe vil I storme mod et menneske * I er alle sammen mordere; som mod en hældende væg, en faldefærdig mur?
61:5 De planlægger kun svig, de bruger løgn for at lede på afveje, * med munden velsigner de, men i deres indre forbander de.
61:6 Kun hos Gud finder min sjæl ro, * for mit håb kommer fra ham.
61:7 Kun han er min klippe og min frelse, * min borg, så jeg ikke vakler.
61:8 Hos Gud er min hjælp og min ære, * min sikre tilflugtsklippe er hos Gud.
61:9 Stol altid på ham, du folk, udøs jeres hjerte for ham, * Gud er vor tilflugt.
61:10 Kun et vindpust er menneskene, menneskebørnene er blændværk; vægtskålen med dem hæver sig, * de er flygtigere end et vindpust.
61:11 Stol ikke på vold, lad jer ikke blænde af rov! * Selv om rigdommen vokser, så regn ikke med den.
61:12 Én ting har Gud sagt, to ting har jeg hørt: Hos Gud er der magt, og: Hos dig, Herre, er der troskab. * For du vil gengælde enhver efter hans gerninger.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. In God is my salvation and my glory: and my hope is in God.
|
Ant. Vidéte ópera Dómini, * et audítam fácite vocem laudis ejus.
Psalmus 65(1-12) [2]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidéte ópera Dómini, et audítam fácite vocem laudis ejus.
|
Ant. Behold the works of the Lord * and make the voice of his praise to be heard.
Psalm 65(1-12) [2]
65:1 Bryd ud i fryderåb for Gud, hele jorden, lovsyng hans herlige navn, * giv ham ære og pris!
65:3 Sig til Gud: Hvor er dine gerninger frygtindgydende, * dine fjender kryber for din vældige magt!
65:4 Hele jorden kaster sig ned for dig * og lovsynger dig, de lovsynger dit navn.
65:5 Kom og se Guds gerninger, * hans handlinger indgyder mennesker frygt;
65:6 Han forvandlede hav til tørt land, så de gik gennem strømmen til fods. * Lad os da glæde os over ham!
65:7 Han hersker for evigt med vælde, hans øjne overvåger folkene; * de genstridige skal ikke rejse sig mod ham.
65:8 Pris vor Gud, I folkeslag, * lad lovsangen til ham lyde!
65:9 Han holder os i live * og lader ikke vore fødder vakle.
65:10 For du prøvede os, Gud, * du lutrede os, som man lutrer sølv;
65:11 Du lod os gå i fanggarnet, du lagde byrder på vore hofter; * du lod mennesker ride hen over hovedet på os,
65:12 Vi måtte gennem ild og vand. * Men så førte du os ud til overflod.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Behold the works of the Lord and make the voice of his praise to be heard.
|
Ant. Audíte, omnes * qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
Psalmus 65(13-20) [3]
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Audíte, omnes qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
|
Ant. Come and hear, all ye that fear God * what great things he hath done for my soul.
Psalm 65(13-20) [3]
65:13 Jeg vil gå ind i dit hus med brændofre, * jeg vil indfri de løfter til dig, som mine læber aflagde
65:14 Og min mund udtalte, * da jeg var i nød.
65:15 Jeg bringer dig brændofre af fedekvæg og lader offerrøg fra væddere stige op; * jeg ofrer okser og bukke.
65:16 Alle I, som frygter Gud, kom og hør, * så skal jeg fortælle, hvad han har gjort for mig.
65:17 Jeg råbte til ham, * lovsang var på min tunge.
65:18 Havde jeg haft ondt i sinde, * ville Herren ikke have hørt mig.
65:19 Men Gud hørte, * han lyttede til min bøn.
65:20 Lovet være Gud! * Han har ikke afvist min bøn og taget sin trofasthed fra mig.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Come and hear, all ye that fear God what great things he hath done for my soul.
|
℣. Non amóvit Dóminus oratiónem meam.
℟. Et misericórdiam suam a me.
|
℣. God hath not turned away my prayer.
℟. Nor his mercy from me.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Herre Jesus Kristus, hør nådigt dine tjeneres bøn, og forbarm dig over os, Du som lever og råder med Faderen og Helligånden, fra evighed til evighed. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro tértio Regum
3 Reg 4:21-24
21 Sálomon autem erat in dicióne sua, habens ómnia regna a flúmine terræ Philísthiim usque ad términum Ægýpti: offeréntium sibi múnera, et serviéntium ei cunctis diébus vitæ ejus.
22 Erat autem cibus Salomónis per dies síngulos trigínta cori símilæ, et sexagínta cori farínæ,
23 Decem boves pingues, et vigínti boves pascuáles, et centum aríetes, excépta venatióne cervórum, capreárum, atque bubalórum, et ávium altílium.
24 Ipse enim obtinébat omnem regiónem, quæ erat trans flumen, a Thaphsa usque ad Gazam, et cunctos reges illárum regiónum: et habébat pacem ex omni parte in circúitu.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Præparáte corda vestra Dómino, et servíte illi soli:
* Et liberábit vos de mánibus inimicórum vestrórum.
℣. Convertímini ad eum in toto corde vestro, et auférte deos aliénos de médio vestri.
℟. Et liberábit vos de mánibus inimicórum vestrórum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må den Evindelge Fader velsigne os med en evig velsignelse. Amen.
Reading 1
Lesson from the first book of Kings
1 Kgs 4:21-24
21 And Solomon had under him all the kingdoms from the river to the land of the Philistines, even to the border of Egypt: and they brought him presents, and served him, all the days of his life.
22 And the provision of Solomon for each day was thirty measures of fine flour, and threescore measures of meal,
23 Ten fat oxen and twenty out of the pastures, and a hundred rams, besides venison of harts, roes, and buffles, and fatted fowls.
24 For he had all the country which was beyond the river, from Thaphsa to Gazan, and all the kings of those countries: and he had peace on every side round about.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Prepare your hearts unto the Lord, and serve Him Only
* And He will deliver you out of the hand of your enemies.
℣. Return unto Him with all your hearts, and put away the strange gods from among you.
℟. And He will deliver you out of the hand of your enemies.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
3 Reg 4:25-29
25 Habitabátque Juda et Israël absque timóre ullo, unusquísque sub vite sua et sub ficu sua, a Dan usque Bersabée, cunctis diébus Salomónis.
26 Et habébat Sálomon quadragínta míllia præsépia equórum currílium, et duódecim míllia equéstrium.
27 Nutriebántque eos supradícti regis præfécti; sed et necessária mensæ regis Salomónis cum ingénti cura præbébant in témpore suo.
28 Hórdeum quoque, et páleas equórum et jumentórum, deferébant in locum, ubi erat rex, juxta constitútum sibi.
29 Dedit quoque Deus sapiéntiam Salomóni et prudéntiam multam nimis et latitúdinem cordis quasi arénam quæ est in líttore maris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus ómnium exaudítor est: ipse misit Angelum suum, et tulit me de óvibus patris mei:
* Et unxit me unctióne misericórdiæ suæ.
℣. Dóminus, qui erípuit me de ore leónis, et de manu béstiæ liberávit me.
℟. Et unxit me unctióne misericórdiæ suæ.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Sønnen, den Enbårne, nådigt velsigne og bevare os. Amen.
Reading 2
1 Kgs 4:25-29
25 And Juda and Israel dwelt without any fear, every one under his vine, and under his fig tree, from Dan to Bersabee, all the days of Solomon.
26 And Solomon had forty thousand stalls of chariot horses, and twelve thousand for the saddle.
27 And the foresaid governors of the king fed them: and they furnished the necessaries also for king Solomon's table, with great care in their time.
28 They brought barley also and straw for the horses, and beasts, to the place where the king was, according as it was appointed them.
29 And God gave to Solomon wisdom and understanding exceeding much, and largeness of heart as the sand that is on the sea shore.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. God, Which heareth all, even He sent His Angel, and took me from keeping my father's sheep, and
* Anointed me with the oil of His mercy.
℣. The Lord That delivered me out of the mouth of the lion, and out of the paw of the bear
℟. And anointed me with the oil of His mercy.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
3 Reg 4:30-34
30 Et præcedébat sapiéntia Salomónis sapiéntiam ómnium Orientálium et Ægyptiórum;
31 Et erat sapiéntior cunctis homínibus: sapiéntior Ethan Ezrahíta, et Heman, et Chalcol, et Dorda fíliis Mahol: et erat nominátus in univérsis géntibus per circúitum.
32 Locútus est quoque Sálomon tria míllia parábolas: et fuérunt cármina ejus quinque et mille.
33 Et disputávit super lignis a cedro, quæ est in Líbano, usque ad hyssópum quæ egrediétur de paríete; et disséruit de juméntis, et volúcribus, et reptílibus, et píscibus.
34 Et veniébant de cunctis pópulis ad audiéndam sapiéntiam Salomónis, et ab univérsis régibus terræ, qui audiébant sapiéntiam ejus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dóminus, qui erípuit me de ore leónis, et de manu béstiæ liberávit me,
* Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
℣. Misit Deus misericórdiam suam et veritátem suam: ánimam meam erípuit de médio catulórum leónum.
℟. Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse me erípiet de mánibus inimicórum meórum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Helligåndens nåde oplyse vore hjerter og sind. Amen.
Reading 3
1 Kgs 4:30-34
30 And the wisdom of Solomon surpassed the wisdom of all the Orientals, and of the Egyptians,
31 And he was wiser than all men: wiser than Ethan the Ezrahite, and Heman, and Chalcol, and Dorda the sons of Mahol, and he was renowned in all nations round about.
32 Solomon also spoke three thousand parables: and his poems were a thousand and five.
33 And he treated about trees from the cedar that is in Libanus, unto the hyssop that cometh out of the wall: and he discoursed of beasts, and of fowls, and of creeping things, and of fishes.
34 And they came from all nations to hear the wisdom of Solomon, and from all the kings of the earth, who heard of his wisdom.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. The Lord That delivered me out of the mouth of the lion, and out of the paw of the bear
* He will deliver me out of the hand of mine enemies.
℣. God hath sent forth His mercy and His truth, and delivered my soul from among the lion's whelps.
℟. He will deliver me out of the hand of mine enemies.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. He will deliver me out of the hand of mine enemies.
|
Nocturn II.
Ant. Exsúrgat Deus, * et dissipéntur inimíci ejus. ‡
Psalmus 67(2-11) [4]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * ‡ et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus.
|
Nocturn II.
Ant. Let God arise, * and let his enemies be scattered.
Psalm 67(2-11) [4]
67:2 Gud rejser sig, hans fjender spredes, * og hans modstandere flygter for ham.
67:3 Som røg vejres bort, * og som voks smelter for ilden, går de uretfærdige til grunde foran Gud.
67:4 Men de retfærdige jubler og glæder sig, de fryder sig * i glæde for Guds ansigt.
67:5 Syng for Gud, lovsyng hans navn, * byg vej for ham, der rider frem i ørkenen; (bøj hovedet) Herren er hans navn,
67:5 Fryd jer for hans ansigt! * Faderløses fader og enkers forsvarer
67:6 Er Gud i sin hellige bolig. * Gud giver de ensomme et sted at bo,
67:7 Han fører fanger ud og giver dem lykke, * kun de genstridige skal bo i det nøgne land.
67:8 Gud, da du drog ud i spidsen for dit folk * og skred frem i ødemarken,
67:9 Da skælvede jorden, himlen dryppede af regn foran Gud, Sinajs Herre, * foran Gud, Israels Gud.
67:10 Du lod regnen strømme rigeligt, * Gud, du sørgede for dit udpinte land.
67:11 Der fandt dit folk en bolig, * i din godhed sørgede du for de hjælpeløse, Gud.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Let God arise, and let his enemies be scattered.
|
Ant. Deus noster, * Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
Psalmus 67(12-24) [5]
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
|
Ant. Our God * is the God of salvation: and the Lord of the issues from death.
Psalm 67(12-24) [5]
67:12 Herren lader sit ord lyde, stor er skaren af kvinder * med glædesbud:
67:13 Hærenes konger er på hastig flugt, * husets frue fordeler byttet.
67:14 Ligger I der i kvægfolden? Duens vinger er dækket med sølv, * dens fjer med gulgrønt guld.
67:15 Da den Almægtige spredte kongerne der, * faldt der sne på Salmon.
67:16 Et gudsbjerg er Bashans bjerg, et bjerg med høje tinder er Bashans bjerg. * Høje tinder, hvorfor skuler I
67:17 Til det bjerg, Gud har ønsket til bolig, * hvor Herren bor for evigt?
67:18 Guds stridsvogne er to gange ti tusind, tusinder og atter tusinder. * Herren er kommet fra Sinaj til helligdommen.
67:19 Du er steget op til det høje, du har ført fanger med, * du har taget gaver blandt menneskene,
67:19 Selv de genstridige; * Gud Herren skal bo der.
67:20 Lovet være Herren dag efter dag, * Gud bærer os, han er vor frelse.
67:21 Gud er for os en Gud til frelse, * hos Gud Herren er der vej ud af døden.
67:22 Gud knuser sine fjenders hoved, * issen på dem, der lever i skyld.
67:23 Herren siger: Fra Bashan henter jeg dem, * jeg henter dem fra havets dyb,
67:24 Så du kan bade dine fødder i blod * og dine hunde få deres del af fjenderne.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Our God is the God of salvation: and the Lord of the issues from death.
|
Ant. In ecclésiis * benedícite Dómino Deo.
Psalmus 67(25-36) [6]
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In ecclésiis benedícite Dómino Deo.
|
Ant. In the churches * bless ye God the Lord.
Psalm 67(25-36) [6]
67:25 De ser dit festtog, Gud, * min Guds og konges festtog i helligdommen;
67:26 Forrest går sangerne, bagest strengespillerne, * i midten de unge piger, der slår pauken.
67:27 Pris Gud i forsamlingerne, * Herren, Israels kilde!
67:28 Dér er Benjamin, den yngste, * som hersker over dem,
67:28 Judas stormænd i larmende flok, * Zebulons stormænd og Naftalis stormænd.
67:29 Opbyd din styrke, Gud, * den styrke, Gud, du har vist os,
67:30 Fra dit tempel i Jerusalem; * konger skal bringe dig gaver.
67:31 Skræm dyrene i sivkrattet, tyreflokken, folkenes tyrekalve! * Træd dem ned, der elsker sølv,
67:32 Split de krigslystne folk! De kommer med bronzevarer fra Egypten, * Nubien skal løfte sine hænder til Gud.
67:33 Jordens kongeriger, syng for Gud, * lovsyng Herren,
67:34 Som rider hen over ældgamle himle, * to the east.
67:35 Hør, han løfter sin røst, en vældig røst. Giv Gud hæder, hans højhed * er over Israel, og hans styrke i skyerne.
67:36 Frygtindgydende kommer du fra din helligdom, Gud, Israels Gud giver folket styrke og kraft. * Lovet være Gud!
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. In the churches bless ye God the Lord.
|
℣. Mirábilis Deus in sanctis suis.
℟. Deus Israël dabit virtútem plebi suæ.
|
℣. God is wonderful in his saints.
℟. The God of Israel is he who will give power and strength to his people.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Må hans kærlige mildhed og nåde være os til hjælp. May His loving-kindness and mercy help us, Du som lever og råder med Faderen og Helligånden, i al evighed. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Joánnes Gualbertus, Floréntiæ nobili genere ortus, dum patri óbsequens rem militarem sequitur, Ugo, únicus ejus frater, occíditur a consanguíneo. Quem cum solum et inérmem sancto Parasceves die Joánnes, armis ac milítibus stipatus, óbvium haberet, ubi néuter álterum poterat declináre, ob sanctæ crucis reveréntiam, quam homicida supplex, mortem jamjam subiturus, brácchiis signabat, vitam ei clementer indulget. Hoste in fratrem recepto, próximum sancti Miniátis templum oratúrus ingréditur, ubi adoratam Crucifixi imáginem caput sibi fléctere cónspicit. Quo mirábili facto permotus Joánnes, Deo exínde, étiam invíto patre, militare decernit, atque ibidem propriis sibi mánibus comam totondit, ac monasticum hábitum índuit : adeoque piis ac religiosis virtútibus brevi coruscat, ut multis se perfectiónis specimen ac normam præbéret ; ita ut, ejusdem loci abbate defuncto, communi ómnium voto in superiórem eligerétur. At Dei famulus, cupiens subesse potius quam præesse, ad majora divina voluntáte servatus, ad Camaldulénsis eremi íncolam Romualdum proficíscitur, a quo cælicum sui institúti vaticinium áccipit ; tum suum ordinem sub regula sancti Benedicti apud Umbrosam vallem instituit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Gud Fader Almægtig, være os skånsom og nådig. Amen.
Reading 4
John Gualberto was the son of a noble family at Florence. In accordance with the wishes of his father, he became a soldier. While he was in that profession, his only brother, Hew, was slain by a cousin. On a certain Good Friday, John, armed and accompanied by soldiers, met the murderer, alone and defenceless, in a narrow way, where neither could turn aside. As he was at the point to kill him, the wretch fell on his knees, and stretched out his arms in the form of the Cross, adjuring him, for the sake of that sign, to forgive him and out of reverence for the Cross he had mercy on him and spared his life. After pardoning his enemy, he went into the Church of St. Minias, which was hard by, to pray. And there he saw the image of Jesus crucified, which had that day received the worship of the faithful, bow its head to him. By this miracle John was so moved, that he laid aside soldiering, even against his father's wishes cut off his hair with his own hands, at the Convent of St. Minias, and clad himself in the garb of a monk. In a short while he so shone with all godly and monkish graces, that he became a pattern of excellency to many. When the Abbat of that house died, the monks all chose John to succeed him. But the servant of God desired to obey, more than to command, and, being kept by God for greater things, he betook himself to one Romuald, a dweller in the hermitage at Camaldoli. Through Romuald he received a revelation from heaven, and forthwith founded an Order of his own under the Rule of St. Benedict, in the valley called Vallombrosa.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. The Lord made him honourable, and defended him from his enemies, and kept him safe from those that lay in wait for him;
* And gave him perpetual glory.
℣. He went down with him into the pit, and left him not in bonds.
℟. And gave him perpetual glory.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Deínde, plurimis ad eum ob ejus sanctitátis famam undique convolántibus, una cum iis in socios adscitis, ad hæreticam et simoníacam pravitátem exstirpandam et apostolicam fidem propagandam sédulo incumbit, innumera proptérea in se et suis incommoda expertus. Nam, ut eum ejusque socios adversarii perdant, noctu sancti Salvii cœnóbium repénte aggrediúntur, templum incendunt, ædes demoliúntur, et mónachos omnes lethali vulnere sauciant ; quos vir Dei único crucis signo incólumes prótinus reddit, et, Petro ejus mónacho per immensum ardentissimúmque ignem illæso mirabíliter transeúnte, optatam sibi et suis tranquillitátem óbtinet. Inde simoníacam labem ab Etruria éxpulit, ac in tota Italia fidem prístinæ integritáti restituit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Kristus os evig give, i glæde at leve. Amen.
Reading 5
Many gathered themselves to him, drawn by the fame of his holy life. Them he took for his comrades, and laboured earnestly among them to cleanse the Church in those parts from the pollution of heresy and simony, and spread abroad the Apostolic Faith. He and his had to fight with almost countless hardships. Certain enemies broke by night into the monastery of San Salvi, to destroy John and his monks, set the church on fire, pulled down the huts, and mortally wounded all the monks but the man of God perfectly healed them all by the sign of the Cross. One of his monks named Peter also passed unhurt through a vast and raging fire. At length John and his disciples got the peace which they longed for. He purged Tuscany of the pollution of simony, and restored the faith throughout all Italy to its first purity.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. The Lord loved him and beautified him; He clothed him with a robe of glory,
* And crowned him at the gates of Paradise.
℣. The Lord hath put on him the breast-plate of faith, and hath adorned him.
℟. And crowned him at the gates of Paradise.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Multa fúnditus eréxit monasteria, eademque et alia ædificiis ac regulari observántia instaurata, sanctis légibus communívit. Ad egénos alendos sacram supelléctilem véndidit : ad ímprobos coërcendos eleménta sibi famulari conspéxit : ad dæmones comprimendos crucem quasi ensem adhibuit. Demum abstinentiis, vigiliis, jejuniis, oratiónibus, carnis maceratiónibus ac senio confectus, dum infirma valetúdine gravarétur. Davídica illa verba persæpe repetebat : Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum : quando véniam et apparébo ante fáciem Dei? Jamque morti próximus, convocatos discipulos ad fraternam concordiam cohortátur, et in brevículo, cui consepeliri vóluit, jussit hæc scribi : Ego Joánnes credo et confiteor fidem, quam sancti Apóstoli prædicavérunt, et sancti Patres in quatuor conciliis confirmavérunt. Tandem, triduano Angelórum obsequio dignátus, septuagesimum octavum annum agens, apud Passinianum, ubi summa veneratióne cólitur, migrávit ad Dóminum, anno salútis millesimo septuagesimo tertio, quarto Idus Julii. Quem Cælestinus tertius, innumeris miraculis clarum, in Sanctórum númerum rétulit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Gud ild i vore hjerter tænde, kærlighed for Ham at brænde. Amen.
Reading 6
He entirely built several monasteries, and furnished them and others with buildings. He restored in them the strict observance of the Rule, and gave them holy laws. He sold the furniture of the Church to feed the poor, and found the very elements subject to him to bend stubborn hearts withal. He used the Cross like a sword to drive out devils. In his old age, worn out by abstinence, watching, fasts, prayers, and punishing of the flesh, his strength utterly gave way, and he often repeated the words of David My soul thirsteth for God, for the mighty God, for the living God when shall I come and appear before God Ps. xli. 2. When he was at the point of death, he gathered his disciples together and exhorted them to love one another, and, after a little while, ordered the following words to be written down, which he wished should be buried with him I, John, do believe and confess that Faith which the Holy Apostles preached, and which the Holy Fathers have ratified in the four Councils. At length, at Passignano, where he is held in the highest reverence, after a vision of angels which lasted three days, he passed away to be with the Lord, upon the 12th day of July, in the 78th year of his own age, and in that of salvation 1073. He is illustrious for countless miracles, and Celestine III. enrolled his name among those of the Saints.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. This is he which did according unto all that God commanded him; and God said unto him: Enter thou into My rest,
* For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. This is he which loved not his life in this world, and is come unto an everlasting kingdom.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
|
Nocturn III.
Ant. Salvum me fac, * Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam. ‡
Psalmus 68(2-13) [7]
68:2 Salvum me fac, Deus: quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 ‡ Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in jejúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
|
Nocturn III.
Ant. Save me, O God * for the waters are come in even unto my soul.
Psalm 68(2-13) [7]
68:2 Frels mig, Gud, * for vandet når mig til halsen,
68:3 Jeg er sunket i bundløst dynd * og kan ikke få fodfæste.
68:3 Jeg er kommet ud på det dybe vand, * strømmen skyller sammen over mig.
68:4 Jeg er udmattet af at råbe, min strube er blevet hæs, * mine øjne har stirret sig trætte af at vente på min Gud.
68:5 De, der hader mig uden grund, * er flere end hårene på mit hoved;
68:5 Mange vil gøre det af med mig, med urette er de mine fjender. * Det, jeg ikke har røvet, skal jeg alligevel levere tilbage.
68:6 Du kender min dårskab, Gud, * min skyld er ikke skjult for dig.
68:7 Lad ikke dem, der håber på dig, blive gjort til skamme ved mig, Herre, * Hærskarers Herre!
68:7 Lad ikke dem, der søger dig, * blive til spot ved mig, Israels Gud!
68:8 På grund af dig må jeg bære skændsel, * skamrødme dækker mit ansigt.
68:9 Jeg er blevet en fremmed for mine brødre, * en udlænding for min mors sønner.
68:10 Nidkærhed for dit hus fortærer mig, * og mig har spotten ramt fra dem, der spotter dig.
68:11 Jeg græd og holdt faste, * men det hånede de mig for.
68:12 Jeg klædte mig i sæk, * og de sang spottesange om mig.
68:13 De, der sidder i porten, snakker om mig, * svirebrødrene synger nidviser om mig.
68:13 Men jeg beder til dig * i nådens tid, Herre,
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Save me, O God for the waters are come in even unto my soul.
|
Ant. Propter inimícos meos * éripe me, Dómine.
Psalmus 68(14-29) [8]
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in justítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum justis non scribántur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter inimícos meos éripe me, Dómine.
|
Ant. O Lord, save me * from my enemies.
Psalm 68(14-29) [8]
68:14 Svar mig i din store trofasthed, Gud, * med din sikre hjælp!
68:15 Red mig op af dyndet, så jeg ikke synker til bunds, * red mig fra dem, der hader mig, og fra det dybe vand!
68:16 Lad ikke strømmen skylle sammen over mig, lad ikke dybet opsluge mig, * lad ikke brønden lukke sig over mig!
68:17 Svar mig, Herre, for din trofasthed er god, * vend dig til mig i din store barmhjertighed!
68:18 Skjul ikke dit ansigt for din tjener, * for jeg er i nød, svar mig i hast!
68:19 Kom mig nær og befri mig, * udfri mig fra mine fjender!
68:20 Du ved selv, hvor jeg bliver hånet, * hvor jeg bliver til spot og spe,
68:21 Du har alle mine fjender for øje; * deres hån har knust mit hjerte, det kan ikke læges.
68:21 Jeg håbede på medfølelse, * der var ingen, på nogen, der ville trøste mig, jeg fandt ingen.
68:22 De gav mig malurt at spise * og eddike til at slukke min tørst.
68:23 Lad deres bord blive en fælde, * en snare for dem i deres sorgløshed.
68:24 Lad det blive sort for deres øjne, så de ikke kan se, * lad altid deres lænder ryste.
68:25 Udøs din vrede over dem, * lad din glødende harme nå dem!
68:26 Deres lejr skal blive øde, * ingen skal bo i deres telte.
68:27 For den, du har slået, forfølger de, * de øger smerten hos den, du har såret.
68:28 Føj skyld til deres skyld, * lad dem ikke få del i din retfærdighed!
68:29 Slet dem af livets bog, * de skal ikke stå optegnet sammen med retfærdige!
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. O Lord, save me from my enemies.
|
Ant. Quǽrite Dóminum, * et vivet ánima vestra.
Psalmus 68(30-37) [9]
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Juda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum ejus possidébit eam: * et qui díligunt nomen ejus, habitábunt in ea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
|
Ant. Look for the Lord * and your soul shall live.
Psalm 68(30-37) [9]
68:30 Men jeg er hjælpeløs, jeg lider, * lad din hjælp beskytte mig, Gud!
68:31 Jeg vil lovprise Guds navn med sang * og ophøje ham med tak.
68:32 Det vil Herren hellere have end okser, * hellere end tyre med horn og klove.
68:33 Når de ydmyge ser det, skal de glæde sig, * I, der søger Gud, skal få nyt mod.
68:34 For Herren hører på de fattige, * han ringeagter ikke sine fangne.
68:35 Himmel og jord skal lovprise ham, * havene og alt, hvad der rører sig i dem.
68:36 For Gud frelser Zion * og opbygger Judas byer,
68:36 Så de kan bo der * og få landet i eje.
68:37 Det skal gå i arv til hans tjeneres børn, * de, der elsker hans navn, skal bo i det.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Look for the Lord and your soul shall live.
|
℣. Laudábo nomen Dei cum cántico.
℟. Et magnificábo eum in laude.
|
℣. I will praise the name of God.
℟. And I will magnify him with praise.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Må den Almægtige og barmhjertige Herre løse os af vore synders bånd. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 5:43-48
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Audístis quia dictum est: Díliges próximum tuum, et ódio habebis inimícum tuum. Et réliqua.
Homilía sancti Hierónymi Presbýteri
Liber 1 Comment. in cap. 5 Matth.
Ego autem dico vobis: Dilígite inimícos vestros; benefácite his qui odérunt vos. Multi præcepta Dei, imbecillitate sua, non Sanctórum viribus æstimántes, putant esse impossibília quæ præcepta sunt: et dicunt sufficere virtútibus, non odisse inimícos: ceterum diligere, plus præcipi, quam humana natúra patiátur. Sciéndum est ergo, Christum non impossibília præcipere, sed perfécta. Quæ fecit David in Saul, et in Absalom: Stephanus quoque Martyr pro inimícis lapidántibus deprecátus est: et Paulus anáthema cupit esse pro persecutóribus suis. Hæc autem Jesus et docuit et fecit, dicens: Pater, ignosce illis: quod enim faciunt, nesciunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Evangeliets hellige lektie være vor tilflugt og beskyttelse. Amen.
Reading 7
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 5:43-48
At that time, Jesus said unto His disciples: Ye have heard that it hath been said, Thou shalt love thy neighbour and hate thine enemy. And so on.
Homily by St. Jerome, Priest at Bethlehem.
Bk. i., Cowan. on Matth. v. and vi.
But I say unto you Love your enemies, do good to them that hate you. There are many who judge of the commandments of the Lord by their own weakness, and not by the strength of His Saints and so deem Him to have commanded things impossible. These are they who think that not to hate their enemies is all that they are able to do and that to command us to love them, is to command more than man's nature can bear. It behoveth then to know, that this which Christ commandeth is not impossible, albeit perfect. This is what David did in respect of Saul and Absalom the martyr Stephen also prayed for his enemies, even while they were stoning him and Paul could wish that himself were accursed from Christ for his persecutors. (Rom. ix. well as taught, when He said Father, forgive them for they know not what they do. Luke xxiii. 34.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. This is he which wrought great wonders before God, and praised the Lord with all his heart.
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
℣. Behold a man without blame, a worshipper of God in truth, keeping himself clean from every evil work, and abiding still in his innocency.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
In réliquis opéribus bonis intérdum potest áliquis qualemcúmque excusatiónem præténdere; ad habéndam vero dilectiónem nullus se póterit excusare. Potest mihi áliquis dicere, Non possum jejunare; numquid potest dicere, Non possum amare? Potest áliquis dicere, Virginitátem non possum servare, non possum res totas véndere et paupéribus erogare; numquid potest dicere, Non possum diligere inimícos?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Han, hvis højtid vi fejrer, må han gå i forbøn for os hos Herren. Amen.
Reading 8
For the leaving undone other good works, some excuse can sometimes be given but no man can give an excuse for being loveless. Such and such an one may say to me, I am not able to fast but can he say, I am not able to love Such and such an one may say, I am not able to remain a virgin, I am not able to sell all that I have and give to the poor but can he say, I am not able to love my enemies
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Let your loins be girded about, and your lights burning;
* And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Watch therefore, for ye know not what hour your Lord doth come.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Non enim ibi aut pedes laborant, currendo, aures audiendo, aut manus operando laxántur, ut nos per ipsam excusatiónem liberare conémur. Non nobis dícitur: ite ad Oriéntem, et quærite caritátem; navigate ad Occidéntem, et inveniétis dilectiónem. Intus in nostro corde est, ubi redire jubemur, dicénte prophéta: Redíte, prævaricatores, ad cor. Non enim in longinquis regiónibus invenítur quod a nobis pétitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Til de hellige borgere os bringe, du Konge af Engle. Amen.
Reading 9
This is a work wherein the feet are not wearied with running, nor the ears with hearing, neither do the hands fail from labour, that we should set up thereby an excuse to rid us of the duty. It is not said unto us Go to the East, and search for charity sail to the West, and ye shall find love. It is into our own inner hearts that we are to go, as saith the Prophet Bring it again to mind, O ye transgressors. Isa. xlvi. 8. What is asked of us is not to be found afar off.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
Te Deum
Dig lover vi, Gud! * Dig priser vi som vor Herre!
Evig Fader, * al skabning hylder dit navn!
Dig priser englenes talløse skare, * Himlens og jordens mægtige ånder,
Keruber, Serafer * råber til dig i endeløs jubel:
bøj hovedet Hellig, hellig, hellig * Herre Gud over englenes hære;
Himmel og jord stråler * af din herligheds Majestæt.
Dig lover * apostlenes hellige kor.
Dig hylder * profeternes ærværdige skare.
Dig priser * martyrernes hvidklædte flok.
Udover hele jorden forkynder * vor hellige Kirke dit navn,
Uendelig ophøjede * Fader,
Med Kristus, din sande * og eneste Søn;
Og Helligånden, * vor trøster og talsmand.
Kristus, * du herlige konge!
Gud Faders * evige Søn.
Under det følgende vers laver alle en dyb bøjning: Ydmygt blev du os mennesker lig, * du tøvede ikke ved en Jomfrus skød.
Ved dig har døden mistet sin brod, * og Himlen blev blev åbnet for dem, der tror.
Nu sidder du ved Guds højre side, * i Faderens herlighed.
Vi ved du skal komme * for at være vor Dommer.
Knæl under det følgende vers
Kom os da nådig til hjælp, * os, som du frelste ved dit eget blod.
Lad os synge din pris i de saliges kor, * en evig jublende lovsang.
Herre, frels dit folk, * og velsign din ejendom,
Vogt dem, * og tag dig af dem til evig tid.
Dag ud og dag in * velsigner vi dig
Jvf. lokal brug, bøj hovedet. Og slægt efter slægt * højlover dit hellige navn.
Bevar os nådigst, Herre, * på denne dag fra enhver synd.
Herre, forbarm dig over os, * forbarm dig over os.
Lad din barmhjertighed, Herre, være over os, * for vi har stolet på dig,
Herre, hos dig søger jeg tilflugt, * lad mig ikke for evigt blive til skamme,
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Spring resten over, medmindre du beder Lauds separat.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Intercéssio nos, quǽsumus, Dómine, beáti Joánnis Abbátis comméndet: ut, quod nostris méritis non valémus, ejus patrocínio assequámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Prayer {from the Proper of Saints}
℣. Herre, hør min bøn.
℟. Og lad mit råb nå til dig.
Let us pray.
May the pleading of blessed John the Abbot make us acceptable unto thee, O Lord, we pray; that what we may not have through any merits of ours, we may gain by means of his patronage.
Ved vor Herre Jesus Kristus, din Søn, som lever og råder med dig i Helligåndens enhed, Gud, fra evighed til evighed.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Conclusion
℣. Herre, hør min bøn.
℟. Og lad mit råb nå til dig.
℣. Lad os lovprise Herren.
℟. Gud ske tak og lov.
℣. Må de troendes sjæle, ved Guds nåde, hvile i fred.
℟. Amen.
|