S. Cajetani Confessoris ~ Duplex
Scriptura: Feria tertia infra Hebdomadam XI post Octavam Pentecostes II. Augusti

Divinum Officium Divino Afflatu - 1954

08-07-2018

Ad Matutinum

Ante Divinum officium
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.

Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Início
silenciosamente
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus. Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amém.
Creio em Deus, Pai todo-poderoso, Criador do Céu e da Terra; e em Jesus Cristo, seu único Filho, Nosso Senhor, que foi concebido pelo poder do Espírito Santo; nasceu da Virgem Maria; padeceu sob Pôncio Pilatos, foi crucificado, morto e sepultado; desceu à mansão dos mortos; ressuscitou ao terceiro dia; subiu aos Céus, onde está sentado à direita de DeusPai todo-poderoso, de onde há-de vir a julgar os vivos e os mortos. Creio no Espírito Santo, na santa Igreja Católica; na comunhão dos Santos; na remissão dos pecados; na ressurreição da carne; na vida eterna. Amém.

Depois disso, com voz audível, o Versículo é dito:
℣. Abri, Senhor, +︎ os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Aleluia.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Invitatório {Antífona do Comum ou Festa}
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. O come, let us worship.
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. O come, let us worship.
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit beátas
Scándere sedes.

Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.

Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.

Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.

Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
Hino {do Comum ou Festa}
This the confessor of the Lord, whose triumph
Now all the faithful celebrate, with gladness
Erst on this feast-day merited to enter
Into his glory.

Saintly and prudent, modest in behaviour,
Peaceful and sober, chaste was he, and lowly.
While that life’s vigour, coursing through his members,
Quickened his being.

Sick ones of old time, to his tomb resorting,
Sorely by ailments manifold afflicted,
Oft-times have welcomed health and strength returning,
At his petition.

Whence we in chorus gladly do him honour,
Chanting his praises with devout affection,
That in his merits we may have a portion,
Now and forever.

His be the glory, power and salvation,
Who over all things reigneth in the highest,
Earth’s mighty fabric ruling and directing,
Onely and Trinal.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Expúgna, Dómine, * impugnántes me.
Psalmus 34(1-10) [1]
34:1 Júdica, Dómine, nocéntes me, * expúgna impugnántes me.
34:2 Apprehénde arma et scutum: * et exsúrge in adjutórium mihi.
34:3 Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: * dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum.
34:4 Confundántur et revereántur, * quæréntes ánimam meam.
34:4 Avertántur retrórsum, et confundántur * cogitántes mihi mala.
34:5 Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti: * et Ángelus Dómini coárctans eos.
34:6 Fiat via illórum ténebræ et lúbricum: * et Ángelus Dómini pérsequens eos.
34:7 Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui: * supervácue exprobravérunt ánimam meam.
34:8 Véniat illi láqueus, quem ignórat: et cáptio, quam abscóndit, apprehéndat eum: * et in láqueum cadat in ipsum.
34:9 Ánima autem mea exsultábit in Dómino: * et delectábitur super salutári suo.
34:10 Ómnia ossa mea dicent: * Dómine, quis símilis tibi?
34:10 Erípiens ínopem de manu fortiórum ejus: * egénum et páuperem a diripiéntibus eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Expúgna, Dómine, impugnántes me.
Salmos com leituras {Antífonas do Saltéio do tempo correspondente}
Nocturn I.
Ant. Overthrow, O Lord, * them that fight against me.
Salmo 34(1-10) [1]
34:1 Julgai, ó Senhor, os que me fazem mal, * expugnai os que me combatem.
34:2 Tomai as vossas armas e o vosso escudo: * e levantai-Vos em meu socorro.
34:3 Tirai da espada e cortai a passagem àqueles que me perseguem: * dizei à minha alma:eu sou a tua salvação.
34:4 Sejam confundidos e envergonhados * os que buscam a minha vida.
34:5 Retrocedam e sejam confundidos * os que tramam males contra mim.
34:6 Tornem-se como o pó levado pelo vento: * e o anjo do Senhor os restrinja.
34:7 Torne-se o seu caminho tenebroso e escorregadio: * e o anjo do Senhor os persiga.
34:8 Porquanto sem causa e para minha ruina eles esconderam um laço: * sem causa insultaram a minha alma.
34:9 A ruina que ignora venha sobre ele e a rede que escondeu o prenda: * e caia no próprio laço que armou.
34:10 Minha alma, porém, exultar-se-á no Senhor: * e porá as suas delícias na sua salvação.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Overthrow, O Lord, them that fight against me.
Ant. Restítue ánimam meam * a malefáctis eórum, Dómine.
Psalmus 34(11-17) [2]
34:11 Surgéntes testes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me.
34:12 Retribuébant mihi mala pro bonis: * sterilitátem ánimæ meæ.
34:13 Ego autem cum mihi molésti essent, * induébar cilício.
34:13 Humiliábam in jejúnio ánimam meam: * et orátio mea in sinu meo convertétur.
34:14 Quasi próximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacébam: * quasi lugens et contristátus, sic humiliábar.
34:15 Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt: * congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.
34:16 Dissipáti sunt, nec compúncti, tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne: * frenduérunt super me déntibus suis.
34:17 Dómine, quando respícies? * restítue ánimam meam a malignitáte eórum, a leónibus únicam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Restítue ánimam meam a malefáctis eórum, Dómine.
Ant. Rescue, O Lord, * my soul from their malice.
Salmo 34(11-17) [2]
34:11 Todos meus ossos dirão: * Senhor, quem a Vós é semelhante?
34:12 Livrais o desvalido das mãos dos mais fortes que ele: * o necessitado e o pobre dos que o roubam.
34:13 Levantaram-se testemunhas iníquas, * interrogaram-me sobre o que ignorava.
34:14 Repagaram-me o bem com o mal: * para a esterilização da minha alma.
34:15 Eu, porém, quando eles me eram incómodo, * vestia-me de cilício.
34:16 Humilhava a minha alma com o jejum: * e a minha oração dava voltas no meu peito.
34:17 Como a um próximo e um amigo, assim fazia: * humilhava-me assim como quem está em lamentação e tristeza.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Rescue, O Lord, my soul from their malice.
Ant. Exsúrge, Dómine, * et inténde judício meo.
Psalmus 34(18-28) [3]
34:18 Confitébor tibi in ecclésia magna, * in pópulo gravi laudábo te.
34:19 Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque: * qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.
34:20 Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur: * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.
34:21 Et dilatavérunt super me os suum: * dixérunt: Euge, euge, vidérunt óculi nostri.
34:22 Vidísti, Dómine, ne síleas: * Dómine, ne discédas a me.
34:23 Exsúrge et inténde judício meo: * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.
34:24 Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine, Deus meus, * et non supergáudeant mihi.
34:25 Non dicant in córdibus suis: Euge, euge, ánimæ nostræ: * nec dicant: Devorávimus eum.
34:26 Erubéscant et revereántur simul, * qui gratulántur malis meis.
34:26 Induántur confusióne et reveréntia * qui magna loquúntur super me.
34:27 Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus qui volunt pacem servi ejus.
34:28 Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * tota die laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et inténde judício meo.
Ant. Arise, O Lord, * and be attentive to my judgment.
Salmo 34(18-28) [3]
34:18 Alegraram-se e juntaram-se contra mim: * amontoaram-se sobre mim flagelos, que ignorava.
34:19 Foram dissipados, mas se não arrependeram, tentaram-me, insultaram-me com escárnios: * rangeram contra mim os seus dentes.
34:20 Senhor, olhareis até quando? * Resgatai a minha alma da sua malícia:a minha única dos leões.
34:21 Glorificar-Vos-ei numa grande igreja, * num povo sério Vos louvarei.
34:22 Não regozijem sobre mim os que me atacam injustamente: * que me odeiam sem causa e piscam os olhos em troça.
34:23 Porque, de facto, me dirigiam palavras de paz: * mas, falando na ira da terra, maquinavam enganos.
34:24 Sua boca alargaram contra mim: * e disseram:bem, bem, os nossos olhos viram!
34:25 O vistes, Senhor, não silenciais: * Senhor, Vos não aparteis de mim.
34:26 Levantai-Vos e ao meu julgamento atendei: * à minha causa, Deus meu e Senhor meu.
34:27 Julgai-me segundo a vossa justiça, Senhor meu, Deus * e se não alegrem eles de mim.
34:28 Não digam em seus corações:bem, bem, conseguimos o que desejávamos: * nem digam:nós o devorámos!
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Arise, O Lord, and be attentive to my judgment.
℣. Lingua mea meditábitur justítiam tuam.
℟. Tota die laudem tuam, Dómine.
℣. And my tongue shall meditate thy justice.
℟. Thy praise all the day long, O Lord.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. O Lord Jesus Christ, graciously hear the prayers of Thy servants, and have mercy upon us, Who livest and reignest with the Father, and the Holy Ghost, ever world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De libro Ecclesiástæ
Eccl 3:1-8
1 Omnia tempus habent, et suis spátiis tránseunt univérsa sub cælo.
2 Tempus nascéndi et tempus moriéndi, tempus plantándi, et tempus evelléndi quod plantátum est;
3 Tempus occidéndi et tempus sanándi; tempus destruéndi, et tempus ædificándi;
4 Tempus flendi et tempus ridéndi, tempus plangéndi, et tempus saltándi;
5 Tempus spargéndi lápides, et tempus colligéndi, tempus amplexándi et tempus longe fíeri ab ampléxibus,
6 Tempus acquiréndi, et tempus perdéndi; tempus custodiéndi, et tempus abiciéndi;
7 Tempus scindéndi, et tempus consuéndi; tempus tacéndi, et tempus loquéndi;
8 Tempus dilectiónis, et tempus ódii; tempus belli, et tempus pacis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Præbe, fili, cor mihi, et óculi tui vias meas custódiant:
* Ut addátur grátia cápiti tuo.
℣. Atténde, fili mi, sapiéntiam meam et ad elóquium meum inclína aurem tuam.
℟. Ut addátur grátia cápiti tuo.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Eternal Father bless us with an eternal blessing. Amen.

Leitura 1
Lesson from the book of Ecclesiastes
Eccl 3:1-8
1 All things have their season, and in their times all things pass under heaven.
2 A time to be born and a time to die. A time to plant, and a time to pluck up that which is planted.
3 A time to kill, and a time to heal. A time to destroy, and a time to build.
4 A time to weep, and a time to laugh. A time to mourn, and a time to dance.
5 A time to scatter stones, and a time to gather. A time to embrace, and a time to be far from embraces.
6 A time to get, and a time to lose. A time to keep, and a time to cast away.
7 A time to rend, and a time to sew. A time to keep silence, and a time to speak.
8 A time of love, and a time of hatred. A time of war, and a time of peace.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. My son, give me thine heart, and let thine eyes observe my ways.
* For they shall be an ornament of grace unto thine head.
℣. My son, attend unto my wisdom, and incline thine ear unto my sayings.
℟. For they shall be an ornament of grace unto thine head.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Eccl 3:9-13
9 Quid habet ámplius homo de labóre suo?
10 Vidi afflictiónem, quam dedit Deus fíliis hóminum, ut distendántur in ea.
11 Cuncta fecit bona in témpore suo et mundum trádidit disputatióni eórum, ut non invéniat homo opus quod operátus est Deus ab inítio usque ad finem.
12 Et cognóvi quod non esset mélius nisi lætári et fácere bene in vita sua;
13 Omnis enim homo qui cómedit et bibit, et videt bonum de labóre suo, hoc donum Dei est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Inítium sapiéntiæ timor Dómini:
* Intelléctus bonus ómnibus faciéntibus eum: laudátio ejus manet in sǽculum sǽculi.
℣. Diléctio illíus custódia legum est: quia omnis sapiéntia timor Dómini.
℟. Intelléctus bonus ómnibus faciéntibus eum: laudátio ejus manet in sǽculum sǽculi.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Son, the Sole-begotten, mercifully bless and keep us. Amen.

Leitura 2
Eccl 3:9-13
9 What hath man more of his labour?
10 I have seen the trouble, which God hath given the sons of men to be exercised in it.
11 He hath made all things good in their time, and hath delivered the world to their consideration, so that man cannot find out the work which God hath made from the beginning to the end.
12 And I have known that there was no better thing than to rejoice, and to do well in this life.
13 For every man that eateth and drinketh, and seeth good of his labour, this is the gift of God.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The fear of the Lord is the beginning of wisdom.
* A good understanding have all they that do His commandments. His praise endureth for ever.
℣. Love is the keeping of her laws, for all wisdom is the fear of the Lord.
℟. A good understanding have all they that do His commandments. His praise endureth for ever.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Eccl 3:14-17
14 Dídici quod ómnia ópera, quæ fecit Deus, persevérent in perpétuum; non póssumus eis quidquam áddere nec auférre, quæ fecit Deus ut timeátur.
15 Quod factum est ipsum pérmanet, quæ futúra sunt jam fuérunt, et Deus instáurat quod ábiit.
16 Vidi sub sole in loco judícii impietátem et in loco justítiæ iniquitátem:
17 Et dixi in corde meo: Justum et ímpium judicábit Deus, et tempus omnis rei tunc erit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Verbum iníquum et dolósum longe fac a me, Dómine:
* Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.
℣. Duo rogávi te, ne déneges mihi ántequam móriar.
℟. Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the grace of the Holy Spirit enlighten all our hearts and minds. Amen.

Leitura 3
Eccl 3:14-17
14 I have learned that all the works which God hath made, continue for ever: we cannot add any thing, nor take away from those things which God hath made that he may be feared.
15 That which hath been made, the same continueth: the things that shall be, have already been: and God restoreth that which is past.
16 I saw under the sun in the place of judgment wickedness, and in the place of justice iniquity.
17 And I said in my heart: God shall judge both the just and the wicked, and then shall be the time of every thing.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Lord, remove far from me vanity and lies.
* Give me neither poverty nor riches, but feed me with food convenient for me.
℣. Two things have I required of thee; deny me them not before I die.
℟. Give me neither poverty nor riches, but feed me with food convenient for me.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. Give me neither poverty nor riches, but feed me with food convenient for me.
Nocturn II.
Ant. Noli æmulári * in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Psalmus 36(1-15) [4]
36:1 Noli æmulári in malignántibus: * neque zeláveris faciéntes iniquitátem.
36:2 Quóniam tamquam fænum velóciter aréscent: * et quemádmodum ólera herbárum cito décident.
36:3 Spera in Dómino, et fac bonitátem: * et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus.
36:4 Delectáre in Dómino: * et dabit tibi petitiónes cordis tui.
36:5 Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo: * et ipse fáciet.
36:6 Et edúcet quasi lumen justítiam tuam: et judícium tuum tamquam merídiem: * súbditus esto Dómino, et ora eum.
36:7 Noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua: * in hómine faciénte injustítias.
36:8 Désine ab ira, et derelínque furórem: * noli æmulári ut malignéris.
36:9 Quóniam qui malignántur, exterminabúntur: * sustinéntes autem Dóminum, ipsi hereditábunt terram.
36:10 Et adhuc pusíllum, et non erit peccátor: * et quǽres locum ejus et non invénies.
36:11 Mansuéti autem hereditábunt terram: * et delectabúntur in multitúdine pacis.
36:12 Observábit peccátor justum: * et stridébit super eum déntibus suis.
36:13 Dóminus autem irridébit eum: * quóniam próspicit quod véniet dies ejus.
36:14 Gládium evaginavérunt peccatóres: * intendérunt arcum suum,
36:14 Ut deíciant páuperem et ínopem: * ut trucídent rectos corde.
36:15 Gládius eórum intret in corda ipsórum: * et arcus eórum confringátur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Noli æmulári in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Nocturn II.
Ant. Envy not * the man who prospereth in his way; the man who doth unjust things.
Salmo 36(1-15) [4]
36:1 Não imites os malignos: * nem invejes os que obram a iniquidade.
36:2 Porque eles velozmente secarão como feno: * e como as verdes ervas logo murcharão.
36:3 No Senhor espera e faz o bem: * e habitarás na terra e as suas riquezas sustentar-te-ão.
36:4 Põe as tuas delícias no Senhor: * e Ele dar-te-á as petições de teu coração.
36:5 Expõe o teu caminho ao Senhor e n’Ele espera: * e Ele procederá.
36:6 Fará brilhar como luz a tua justiça e o teu juízo como o meio-dia: * sê obediente ao Senhor e roga-Lhe.
36:7 Não invejes o que tem prosperidade no seu caminho: * o homem que comete injustiças.
36:8 Guarda-te da ira e deixa a fúria: * não queiras ser rival em vileza.
36:9 Porque os que cometem maldades serão exterminados: * mas os que esperam no Senhor herdarão a terra.
36:10 Ainda um pouco e não mais existirá o pecador: * e procurarás o seu lugar e o não acharás.
36:11 Porém, os mansos a terra herdarão: * e deleitar-se-ão na abundância da paz.
36:12 O pecador observará o justo: * e rangerá com os dentes contra ele.
36:13 O Senhor, porém, zombará dele: * porque vê que seu dia há-de chegar.
36:14 Os pecadores desembainharam a espada: * estenderam o seu arco,
36:15 Para arruinarem o pobre e o indigente: * para assassinarem os rectos de coração.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Envy not the man who prospereth in his way; the man who doth unjust things.
Ant. Brácchia peccatórum * conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Psalmus 36(16-29) [5]
36:16 Mélius est módicum justo, * super divítias peccatórum multas.
36:17 Quóniam brácchia peccatórum conteréntur: * confírmat autem justos Dóminus.
36:18 Novit Dóminus dies immaculatórum: * et heréditas eórum in ætérnum erit.
36:19 Non confundéntur in témpore malo, et in diébus famis saturabúntur: * quia peccatóres períbunt.
36:20 Inimíci vero Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti: * deficiéntes, quemádmodum fumus defícient.
36:21 Mutuábitur peccátor, et non solvet: * justus autem miserétur et tríbuet.
36:22 Quia benedicéntes ei hereditábunt terram: * maledicéntes autem ei disperíbunt.
36:23 Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur: * et viam ejus volet.
36:24 Cum cecíderit non collidétur: * quia Dóminus suppónit manum suam.
36:25 Júnior fui, étenim sénui: * et non vidi justum derelíctum, nec semen ejus quǽrens panem.
36:26 Tota die miserétur et cómmodat: * et semen illíus in benedictióne erit.
36:27 Declína a malo, et fac bonum: * et inhábita in sǽculum sǽculi.
36:28 Quia Dóminus amat judícium, et non derelínquet sanctos suos: * in ætérnum conservabúntur.
36:28 Injústi puniéntur: * et semen impiórum períbit.
36:29 Justi autem hereditábunt terram: * et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Brácchia peccatórum conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Ant. The arms of the wicked * shall be broken in pieces; but the Lord strengtheneth the just.
Salmo 36(16-29) [5]
36:16 Sua espada trespasse o seu próprio coração: * e seja quebrado o seu arco.
36:17 Mais vale o pouco do justo, * que as muitas riquezas dos pecadores.
36:18 Porque os braços dos pecadores serão quebrados: * mas o Senhor fortalece os justos.
36:19 O Senhor conhece os dias dos que são imaculados: * e eterna será a herança deles.
36:20 Não serão confundidos no tempo mau e nos dias de fome estarão saciados: * pois os pecadores perecerão.
36:21 Os inimigos do Senhor, tanto que tiverem sido honrados e exaltados: * cairão e se desvanecerão como o fumo.
36:22 O pecador pedirá emprestado e não pagará: * o justo, porém, doa e é misericordioso.
36:23 Pois os que bendizem a Deus herdarão a terra: * mas os que O maldizem perecerão.
36:24 Os passos do homem serão dirigidos pelo Senhor: * e o seu caminho será aprovado por ele.
36:25 Quando cair se não ferirá: * pois o Senhor lhe põe a mão por baixo.
36:26 Jovem fui e já sou velho: * e nunca vi o justo desamparado, nem sua descendência mendigando pão.
36:27 Passa o dia sempre misericordioso e dando emprestado: * e a sua descendência será abençoada.
36:28 Desvia-te do mal e faz o bem: * e terás uma eterna morada.
36:29 Pois o Senhor ama a justiça e não desampara os seus santos: * eles serão conservados eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The arms of the wicked shall be broken in pieces; but the Lord strengtheneth the just.
Ant. Custódi innocéntiam * et vide æquitátem.
Psalmus 36(30-40) [6]
36:30 Os justi meditábitur sapiéntiam, * et lingua ejus loquétur judícium.
36:31 Lex Dei ejus in corde ipsíus, * et non supplantabúntur gressus ejus.
36:32 Consíderat peccátor justum: * et quǽrit mortificáre eum.
36:33 Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus: * nec damnábit eum, cum judicábitur illi.
36:34 Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus: et exaltábit te ut hereditáte cápias terram: * cum períerint peccatóres vidébis.
36:35 Vidi ímpium superexaltátum, * et elevátum sicut cedros Líbani.
36:36 Et transívi, et ecce non erat: * et quæsívi eum, et non est invéntus locus ejus.
36:37 Custódi innocéntiam, et vide æquitátem: * quóniam sunt relíquiæ hómini pacífico.
36:38 Injústi autem disperíbunt simul: * relíquiæ impiórum interíbunt.
36:39 Salus autem justórum a Dómino: * et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
36:40 Et adjuvábit eos Dóminus et liberábit eos: * et éruet eos a peccatóribus, et salvábit eos: quia speravérunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Custódi innocéntiam et vide æquitátem.
Ant. Keep innocence * and behold justice.
Salmo 36(30-40) [6]
36:30 Os injustos serão punidos: * e perecerá a descendência dos ímpios.
36:31 Os justos, porém, a terra herdarão: * e habitarão sobre ela por todos os séculos.
36:32 A boca do justo meditará sabedoria: * e a sua língua falará prudência.
36:33 A lei do seu Deus está no seu coração: * e seus passos não serão suplantados.
36:34 O pecador observa o justo: * e procura dar-lhe a morte.
36:35 O Senhor, contudo, o não abandonará nas suas mãos: * nem o condenará quando for julgado.
36:36 Espera no Senhor, guarda o seu caminho e Ele exaltar-te-á para que a terra possuas em herança: * o verás quando perecerem os pecadores.
36:37 Vi o ímpio bastante exaltado, * e elevado como os cedros do Líbano.
36:38 Passei e eis que já não existia: * e procurei-o e não encontrei o seu lugar.
36:39 Guarda a inocência e atende à equidade: * porque ficarão restos para o homem pacífico.
36:40 Os injustos, porém, perecerão igualmente: * o que restar dos ímpios será destruído.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Keep innocence and behold justice.
℣. Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus.
℟. Exaltábit te, ut hereditáte cápias terram.
℣. Expect the Lord and keep his way.
℟. He will exalt thee to inherit the land.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May His loving-kindness and mercy help us, Who liveth and reigneth with the Father, and the Holy Ghost, world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Cajetanus, nobili Thienæa gente Vicéntiæ ortus, statim a matre Deiparæ Virgini oblátus est. Mira a téneris annis morum innocéntia in eo eluxit, adeo ut Sanctus ab ómnibus nuncuparétur. Juris utriusque lauream Patavii adeptus, Romam profectus est; ubi, inter prælatos a Julio secundo collocatus, et sacerdotio initiatus, tanto divini amoris æstu succénsus est, ut relícta aula se totum Deo mancipaverit. Nosocomiis proprio ære fundatis, étiam morbo pestilénti laborántibus, suis ipse mánibus inserviébat. Proximórum salúti assidua cura incumbebat, dictus proptérea Venator animarum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May God the Father Omnipotent, be to us merciful and clement. Amen.

Leitura 4
Cajetan was born at Vicenza, in the year 1480, of the noble family of the lords of Tiene, and was forthwith dedicated by his mother to the Virgin Mother of God. From his childhood such wonderful innocence shone in him that all called him the Saint. He took the degree of Doctor in Civil and Canon Law at Padua, and afterwards went to Rome, where Julius II. gave him a place among the Prelates. Having taken Priest's Orders, he became so full of the fire of the love of God, that he left the Court, that he might be free to work entirely for God. He founded hospitals at his own expense, and nursed the sick, even such as were suffering from the plague, with his own hands. He laboured with such constant earnestness for the salvation of his neighbours that he got the name of the Hunter of souls.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Lord made him honourable, and defended him from his enemies, and kept him safe from those that lay in wait for him;
* And gave him perpetual glory.
℣. He went down with him into the pit, and left him not in bonds.
℟. And gave him perpetual glory.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
Collapsam ecclesiasticórum disciplínam ad formam apostolicæ vitæ instaurare desiderans, ordinem Clericórum regulárium instituit, qui, abdicáta rerum ómnium terrenárum sollicitúdine, nec réditus possiderent nec vitæ subsidia a fidelibus péterent, sed solis eleemosynis sponte oblátis víverent. Itaque, approbante Cleménte septimo, ad aram maximam basilicæ Vaticanæ una cum Joánne Petro Caráfa, episcopo Theatino, qui póstea Paulus quartus Pontifex maximus fuit, et aliis duobus exímiæ pietátis viris, vota solemnia emisit. In Urbis direptióne a milítibus crudelíssime vexátus ut pecúniam próderet, quam dudum in cælestes thesáuros manus páuperum deportaverant, verbera, torménta et carceres invicta patiéntia sustinuit. In suscepto vitæ instituto constantíssime perseverávit, soli divinæ providéntiæ inhærens, quam sibi numquam defuísse aliquándo miracula comprobarunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May Christ to all His people give, for ever in His sight to live. Amen.

Leitura 5
From a desire to restore the corrupted discipline of the clergy to the mould of the Apostolic life, he founded, in 1524, a Congregation of Clerks Regular, who should give up all care of earthly things, neither keeping any income, nor begging the needful things of life from the faithful, but living only on such alms as might be given them unasked. For this end, and with the approval of Clement VII., Cajetan himself, together with John Peter Carafa, Archbishop of Chieti, (afterwards Pope Paul IV.), and two other men of eminent godliness, took solemn vows at the High Altar of St. Peter's Church on the Vatican. When the city of Rome was sacked by the troops of the Constable de Bourbon, in 1527, Cajetan was most cruelly illused to make him reveal his wealth, which had long before been laid up for him in heaven by the hands of the poor, and he endured with unconquered patience stripes, torture, and imprisonment. He held on bravely in the way of life he had taken up, trusting altogether to the Providence of God, Whose unfailing care of him was sometimes attested by miracles.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Lord loved him and beautified him; He clothed him with a robe of glory,
* And crowned him at the gates of Paradise.
℣. The Lord hath put on him the breast-plate of faith, and hath adorned him.
℟. And crowned him at the gates of Paradise.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Divini cultus studium, nitórem domus Dei, sacrórum rituum observantiam et sanctíssimæ Eucharistiæ frequentiórem usum maxime promovit. Hæresum monstra et látebras non semel detéxit ac profligávit. Oratiónem ad octo passim horas jugibus lácrimis protrahebat: sæpe in éxtasim raptus ac prophetíæ dono illustris Romæ, nocte natalícia, ad præsepe Dómini infántem Jesum accípere meruit a Deípara in ulnas suas. Corpus íntegras noctes intérdum verberatiónibus affligebat; nec umquam adduci pótuit ut vitæ asperitátem emolliret, testátus in cínere velle se mori. Dénique, ex animi dolóre concepto morbo, quod offéndi plebis seditióne Deum vidéret, cælésti visióne recreatus, Neapoli migrávit in cælum; ibique corpus ejus in ecclésia sancti Pauli magna religióne cólitur. Quem, multis miraculis in vita et post mortem gloriosum, Clemens décimus, Pontifex maximus, Sanctórum número adscripsit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Spirit's fire Divine in our hearts enkindled shine. Amen.

Leitura 6
He was a great advancer of care in the worship of God, of splendour in the house of God, of exactness in the holy ceremonies, and of the often receiving of the most holy Eucharist. The hideous forms and dark convolutions of heresy he more than once unmasked and abolished. He would remain in prayer with abundance of tears as much as eight hours at a time. He was often thrown into trances, and was celebrated for the gift of prophecy. One Christmas night at Rome, when he was praying before the Lord's manger, he was deemed worthy that the Mother of God should lay the Child Jesus in his arms. He sometimes spent the whole night in whipping himself, nor could he ever be persuaded to soften the hardness of his life, but witnessed that he was fain to die in sackcloth and ashes. In the end he fell ill with grief at the offence against God, which the people of Naples committed by rebelling (against the establishment of the Inquisition.) Refreshed by a vision from heaven, he departed thither on the 7th day of August, 1547. His body lieth at Naples in the Church of St. Paul, where it is held in great reverence. Pope Clement X., finding him to have been illustrious for miracles, both during his life and after his death, enrolled his name among those of the Saints.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. This is he which did according unto all that God commanded him; and God said unto him: Enter thou into My rest,
* For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. This is he which loved not his life in this world, and is come unto an everlasting kingdom.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
Nocturn III.
Ant. Ne in ira tua * corrípias me, Dómine.
Psalmus 37(2-11) [7]
37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.
37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.
37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.
37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.
37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.
37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus.
37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne in ira tua corrípias me, Dómine.
Nocturn III.
Ant. O Lord, * do not chastise me in thy wrath.
Salmo 37(2-11) [7]
37:2 Porque em mim se cravaram as vossas setas: * e sobre mim caiu a vossa mão.
37:3 Não há parte sã na minha carne devido à vossa ira: * não há paz nos meus ossos, à face dos meus pecados.
37:4 Porque as minhas iniquidades se elevaram acima da minha cabeça: * e me esmagam como uma pesada carga.
37:5 Apodreceram e corromperam-se as minhas chagas, * à face da minha ignorância.
37:6 Tornei-me miserável e totalmente curvado: * todo o dia cheio de tristeza andava.
37:7 Porque as minhas entranhas estão cheias de ilusões: * e não há parte alguma sã na minha carne.
37:8 Estou aflito e sumamente humilhado: * rugi com o gemido do meu coração.
37:9 Ó Senhor, bem vedes todos meus desejos: * e o meu gemido Vos não é oculto.
37:10 Meu coração está abalado, a minha força desamparou-me: * e a própria luz dos meus olhos comigo já não está.
37:11 Meus amigos e meus próximos * avançaram e puseram-se contra mim.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O Lord, do not chastise me in thy wrath.
Ant. Inténde in adjutórium meum, * Dómine, virtus salútis meæ.
Psalmus 37(12-23) [8]
37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.
37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.
37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.
37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.
37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.
37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus.
37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.
37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.
37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.
37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.
37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inténde in adjutórium meum, Dómine, virtus salútis meæ.
Ant. Attend unto my help, * O Lord, the God of my salvation.
Salmo 37(12-23) [8]
37:12 Meus parentes puseram-se ao longe: * e usavam de violência, os que buscavam a minha vida.
37:13 Os que me procuravam males cousas vãs falaram: * e todo o dia maquinavam enganos.
37:14 Eu, porém, como um surdo, não ouvia: * e, como um mudo, não abria a boca.
37:15 Tornei-me como um homem surdo: * e que não tem réplica na sua boca.
37:16 Porque em Vós, ó Senhor, esperei: * Vós me ouvireis, ó Senhor meu Deus.
37:17 Pois disse: nunca triunfem sobre mim os meus inimigos: * eles que, tendo visto os meus pés vacilantes, falaram de mim insolentemente.
37:18 Porque estou preparado para o castigo: * e a minha dor está sempre ante mim.
37:19 Porque confessarei a minha iniquidade: * e pensarei no meu pecado.
37:20 Meus inimigos vivem e têm-se tornado mais fortes do que eu: * e os que injustamente me odeiam têm-se multiplicado.
37:21 Os que pagam o bem com o mal, desdiziam de mim: * porque a bondade seguia.
37:22 Não me desampareis, ó Senhor meu Deus: * de mim Vos não aparteis.
37:23 Acudi em meu socorro, * ó Senhor Deus da minha salvação.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.
Ant. Ámove, Dómine, * a me plagas tuas.
Psalmus 38 [9]
38:2 Dixi: Custódiam vias meas: * ut non delínquam in lingua mea.
38:2 Pósui ori meo custódiam, * cum consísteret peccátor advérsum me.
38:3 Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis: * et dolor meus renovátus est.
38:4 Concáluit cor meum intra me: * et in meditatióne mea exardéscet ignis.
38:5 Locútus sum in lingua mea: * Notum fac mihi, Dómine, finem meum.
38:5 Et númerum diérum meórum quis est: * ut sciam quid desit mihi.
38:6 Ecce mensurábiles posuísti dies meos: * et substántia mea tamquam níhilum ante te.
38:6 Verúmtamen univérsa vánitas, * omnis homo vivens.
38:7 Verúmtamen in imágine pertránsit homo: * sed et frustra conturbátur.
38:7 Thesaurízat: * et ignórat cui congregábit ea.
38:8 Et nunc quæ est exspectátio mea? Nonne Dóminus? * Et substántia mea apud te est.
38:9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: * oppróbrium insipiénti dedísti me.
38:10 Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti: * ámove a me plagas tuas.
38:12 A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: * propter iniquitátem corripuísti hóminem.
38:12 Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
38:13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam: * áuribus pércipe lácrimas meas.
38:13 Ne síleas: quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, * sicut omnes patres mei.
38:14 Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam, * et ámplius non ero.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ámove, Dómine, a me plagas tuas.
Ant. Remove, O Lord, * thy scourges from me.
Salmo 38 [9]
38:1 Disse:meus caminhos velarei: * para que não peque com minha língua.
38:2 Pus guarda à minha boca, * quando o pecador estava contra mim.
38:3 Permaneci mudo, humilhado e mantive silêncio do bem: * e renovou-se a minha dor.
38:4 Dentro de mim ardia o meu coração: * e na minha meditação acendiam-se chamas de fogo.
38:5 Falei com minha língua: * ó Senhor, fazei-me conhecer o meu fim.
38:6 Qual é o número dos meus dias: * para que saiba o quanto me resta.
38:7 Eis que pusestes os meus dias em medida: * e ante Vós a minha existência nada é.
38:8 Realmente tudo é vaidade, * todo o homem vivente.
38:9 Certamente que o homem como uma sombra passa: * e em vão se conturba.
38:10 Acumula: * e ignora para quem junta.
38:11 Agora, qual é a minha esperança? A não é o Senhor? * Em Vós está a minha substância.
38:12 Livrai-me de todas minhas iniquidades: * um objecto de escárnio para o insensato me fizestes.
38:13 Calei-me e não abri a minha boca, porque Vós o fizestes: * afastai de mim os vossos flagelos.
38:14 Repreendestes-me e debaixo da força de vossa mão desfaleci: * por causa da iniquidade castigastes o homem.
38:15 Fizestes que sua vida se consumisse como uma aranha: * é contudo em vão que todo o homem se inquieta.
38:16 Senhor, escutai a minha oração e a minha súplica: * atendei às minhas lágrimas.
38:17 Não Vos caleis, porque ante Vós eu sou um peregrino, * e um estranho como foram todos meus pais.
38:18 Perdoai-me, para que possa ser refrescado, * antes que parta e deixe de existir.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Remove, O Lord, thy scourges from me.
℣. Deus, ne síleas a me, remítte mihi.
℟. Quóniam íncola ego sum apud te et peregrínus.
℣. O Lord, be not thou silent, forgive me.
℟. For I am a stranger with thee, and a sojourner.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May the Almighty and merciful Lord loose us from the bonds of our sins. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 6:24-33
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Nemo potest duobus dóminis servire. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Liber 2 de Sermóne Dómini in monte, cap. 14
Nemo potest duobus dóminis servire. Ad hanc ipsam intentiónem referéndum est quod consequenter exponit, dicens: Aut enim unum ódio habebit, et álterum diliget; aut álterum patiétur, et álterum contemnet. Quæ verba diligenter consideranda sunt: nam, qui sint duo domini, deinceps osténdit, cum dicit: Non potestis Deo servire, et mammonæ. Mammona apud Hebræos divítiæ appellari dicúntur. Congruit et Púnicum nomen; nam lucrum Púnice mammon dícitur. Sed qui servit mammonæ, illi útique servit, qui rebus istis terrenis mérito suæ perversitátis præpositus, magistrátus hujus sæculi a Dómino dícitur. Aut enim unum ódio habébit homo, et álterum diliget, id est, Deum; aut álterum patiétur, et álterum contemnet. Patiétur enim durum et perniciósum dóminum, quisquis servit mammonæ; sua enim cupiditate implicatus, súbditur diabolo, et non eum díligit. Quis enim est qui diligat diabolum? sed tamen patitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Gospel's holy lection be our safety and protection. Amen.

Leitura 7
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 6:24-33
At that time: Jesus said unto His disciples: No man can serve two masters. And so on.

Homily by St. Augustine, Bishop of Hippo.
Bk. ii. on the Lord's Sermon on the Mount, ch. xiv.
No man can serve two masters, and this is further explained for either he will hate the one, and love the other; or else he will hold to the one, and despise the other. These words we ought carefully to weigh, for the Lord showeth straightway who be the two masters whom we have choice of: Ye cannot serve God and Mammon. Mammon is a term which the Hebrews are said to use for riches. It is also a Carthaginian word for the Punic for gain is mammon. He which serveth mammon, serveth that evil one who hath perversely chosen to be lord of these earthly things, and is called by the Lord the prince of this world. John xiv. 30. Of these two masters, either a man will hate the one and love the other, that is God or he will hold to the one and despise the other. He which serveth mammon holdeth to an hard and destroying master, for he is led captive by his lust, and sold a slave to the devil, and him loveth no man is there any man that loveth the devil And yet there be that hold to him.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. This is he which wrought great wonders before God, and praised the Lord with all his heart.
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
℣. Behold a man without blame, a worshipper of God in truth, keeping himself clean from every evil work, and abiding still in his innocency.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 8
Ideo, inquit, dico vobis, non habére sollicitúdinem ánimæ vestræ quid edatis, neque corpori vestro quid induátis; ne forte, quamvis jam supérflua non quærántur, propter ipsa necessaria cor duplicétur, et ad ipsa conquirenda, nostra detorqueátur intentio, cum aliquid quasi misericorditer operámur: id est, ut cum consúlere alícui videri vólumus, nostrum emoluméntum ibi potius, quam illíus utilitátem attendámus; et ideo nobis non videámur peccáre, quia non supérflua, sed necessaria sunt, quæ cónsequi vólumus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. He whose feast-day we are keeping, be our Advocate with God. Amen.

Leitura 8
Therefore, I say unto you, Take no thought for your life, what ye shall eat, or what ye shall drink; nor yet for your body, what ye shall put on lest, albeit such things are not idle, but needful to be sought after, yet the seeking for things even needful should divide the heart and our intention should be corrupted when we do something as it were mercifully that is, lest, when we would seem to be seeking another's good, it should be profit to ourselves, rather than benefit to him, that we seek and therefore we seem not to ourselves to sin, because we would seek things not idle, but needful.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Let your loins be girded about, and your lights burning;
* And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Watch therefore, for ye know not what hour your Lord doth come.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 9
Commemoratio S. Donati Martyris
Donatus, paréntibus propter Jesu Christi fidem interfectis, Arretium in Etruruiam cum Hilarino monacho ex fuga se cóntulit: cujus étiam urbis epíscopus creátus est. Ubi, cum a Quadratiáno præfecto in Juliáni persecutióne uterque idola venerari juberétur, negántibus illis se tam nefárium scelus commissuros, Hilarinus in óculis Quadratiáni tamdiu fustibus cæsus est, dum efflaret ánimam; Donatus, veheménter et ipse cruciatus, gládio percússus est. Quorum córpora a Christiánis prope eam urbem honorifice sepúlta sunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May He that is the Angels' King to that high realm His people bring. Amen.

Leitura 9
Commemoration of St. Donatus, Bishop and Martyr
Donatus was the child of a father and mother who had both been slain for Jesus Christ's sake. He fled with the monk Hilarinus to Arezzo in Tuscany, of which city he afterwards became Bishop. There the Praefect Quadratian, during the persecution under Julian, commanded both Hilarinus and Donatus to worship idols, and when they both refused to commit such abominable iniquity, Hilarinus was beaten with clubs before the eyes of Quadratian, until he gave up the ghost. Donatus also was savagely tortured, and slain with the sword. The Christians buried their bodies honourably hard by the city.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

Te Deum
Vos louvamos, ó Deus, e reconhecemos por Senhor. A Vós, ó Pai eterno, toda a terra adora.
Todos os Anjos, os céus e todas as Potestades, os Querubins e os Serafins clamam incessantemente:
Santo, Santo, Santo: Senhor, Deus dos exércitos.
Os céus e a terra estão cheios da majestade da vossa glória.
O coro glorioso dos Apóstolos, a falange venerável dos Profetas, e a ala dos Mártires, brilhante de alvura, cantam os vossos louvores.
A Santa Igreja confessa o vosso nome em toda a terra.: Ó Pai de infinita majestade! Ela adora o vosso Filho Unigénito e verdadeiro. E também o Espírito Paráclito.
Vós sois o Rei da glória, ó Cristo! Vós sois o Filho do Pai Eterno. Para salvar o homem, não hesitastes em viver no seio de uma Virgem.
Vós partistes as cadeias da morte e abristes o reino dos céus aos fiéis.
Vós estais assentado à dextra de Deus, na glória do Pai. Acreditamos que sois o Juiz, que há-de vir.
O seguinte verso diz-se de joelhos
Vos suplicamos, pois, queirais socorrer vossos servos, que resgatastes com vosso precioso Sangue:
Permiti que pertençam ao número dos Santos, que estão na glória.
Salvai o vosso povo, ó Senhor, e abençoai a vossa herança.
Guiai os vossos servos e elevai-os até à vida eterna.
Todos os dias procuramos louvar-Vos. E louvamos o vosso Nome no mundo e em todos os séculos dos séculos.
Dignai-Vos, ó Senhor, neste dia preservar-nos do pecado.
Tende piedade de nós, ó Senhor, tende piedade.
Que a vossa misericórdia desça sobre nós, conforme a esperança que em Vós depositamos.
Senhor, eu espero em Vós; nunca ficarei iludido.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beáto Cajetáno Confessóri tuo apostólicam vivéndi formam imitári tribuísti: da nobis, ejus intercessióne et exémplo, in te semper confídere et sola cæléstia desideráre.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio dos Santos}
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
Oremos
O God, who didst give grace unto thy blessed confessor Cajetan to order his life on the pattern of thine Apostles, grant unto us through his prayers, and after his example ever to put all our trust in thee, and to seek only heavenly things.
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amém.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amém.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.
Post Divinum officium

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help