S. Lini Papæ et Martyris ~ Semiduplex
Scriptura: Feria Sexta Quattuor Temporum Septembris

Divinum Officium Divino Afflatu - 1954

09-23-2022

Ad Matutinum

Ante Divinum officium
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.

Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
silenciosamente
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Ave, María, llena de gracia, el Señor es contigo, bendita Tú eres entre todas las mujeres, y bendito es el fruto de tu vientre, Jesús. Santa María, Madre de Dios, ruega por nosotros pecadores, ahora y en la hora de nuestra muerte. Amén.
Creo en Dios, Padre Todopoderoso, Creador del cielo y de la tierra.
Creo en Jesucristo, su único Hijo, Nuestro Señor: que fue concebido por obra y gracia del Espíritu Santo, nació de Santa María Virgen; padeció bajo el poder de Poncio Pilato, fue crucificado, muerto y sepultado: descendió a los infiernos, al tercer día resucitó de entre los muertos, subió a los cielos y está sentado a la derecha de Dios, Padre todopoderoso. Desde allí ha de venir a juzgar a los vivos y a los muertos.
Creo en el Espíritu Santo, la santa Iglesia católica, la comunión de los santos, el perdón de los pecados, la resurrección de la carne y la vida eterna. Amén.

Después, con voz audible, se dice el Versículo:
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Mártyrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Invitatorio {Antífona del Común o de la Fiesta}
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. Venid, adorémosle.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. Venid, adorémosle.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Venid, adorémosle.
Ant. Al Señor, Rey de los mártires, * Venid, adorémosle.
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Deus tuórum mílitum
Sors, et córona, prǽmium,
Laudes canéntes Mártyris
Absólve nexu críminis.

Hic nempe mundi gáudia,
Et blanda fraudum pábula
Imbúta felle députans,
Pervénit ad cæléstia.

Pœnas cucúrrit fórtiter,
Et sústulit viríliter,
Fundénsque pro te sánguinem,
Ætérna dona póssidet.

Ob hoc precátu súpplici
Te póscimus, piíssime;
In hoc triúmpho Mártyris
Dimítte noxam sérvulis.

Laus et perénnis glória
Patri sit, atque Fílio,
Sancto simul Paráclito,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
Himno {del Común o de la Fiesta}
Dios, de tus fieles soldados
herencia, premio, corona,
absuelve a los que celebran
de un Mártir santo las glorias.

Vanos placeres del mundo,
gozos, halagos, lisonjas,
como viles despreciando,
bienes celestiales logra.

Combates, penas, tormentos,
varonilmente soporta;
por ti vertiendo su sangre
tus dones eternos goza.

Por su intercesion tus siervos,
¡oh Dios! tu clemencia imploran:
honrando el triunfo del Mártir,
nuestros pecados perdona.

Demos al Padre y al Hijo
perenne alabanza y gloria,
y juntamente al Paráclito,
por eternidad dichosa.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Suscitávit Dóminus.
Psalmus 77(1-8) [1]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes ejus: * et mirabília ejus, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Jacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta ejus exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suscitávit Dóminus testimónium in Jacob: et legem pósuit in Israël.
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente}
Nocturn I.
Ant. El Señor estableció.
Salmo 77(1-8) [1]
77:1 Escucha, pueblo mío, mi ley * y ten atentos tus oídos para percibir las palabras de mi boca.
77:2 La abriré profiriendo parábolas; * diré cosas recónditas desde el principio del mundo,
77:3 Las cuales las hemos oído y entendido, * y nos las contaron ya nuestros padres.
77:4 No las ocultaremos a sus hijos; * lo contaremos a la futura generación;
77:4 Publicaron las glorias del Señor, y los prodigios * y maravillas que había hecho.
77:5 Él estableció alianza con Jacob * y dio la ley a Israel.
77:5 Todo lo cual mandó a nuestros padres que lo hiciesen conocer a sus hijos, * para que lo sepan las generaciones venideras.
77:6 Los hijos que nacerán y crecerán, * lo contarán a sus hijos.
77:7 A fin de que pongan en Dios su esperanza, * y no se olviden de las obras de Dios y guarden con esmero sus mandamientos;
77:8 Para que no sean como sus padres, * generación perversa y rebelde,
77:8 Generación que nunca tuvo recto su corazón, * ni su espíritu fiel a Dios.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor estableció una norma para Jacob, dio una ley a Israel.
Ant. Coram pátribus eórum.
Psalmus 77(9-16) [2]
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege ejus noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum ejus: * et mirabílium ejus quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Coram pátribus eórum fecit Deus mirabília.
Ant. Hizo portentos.
Salmo 77(9-16) [2]
77:9 Los hijos de Efraín, diestros en tender y disparar el arco, * volvieron las espaldas el día del combate.
77:10 Habían faltado al pacto con Dios, * y no habían querido seguir su ley.
77:11 Se olvidaron de sus beneficios, * y de las maravillas que obró a la vista de ellos.
77:12 Delante de sus padres hizo portentos en la tierra de Egipto, * y en las llanuras de Tanis.
77:13 Rompió el mar por medio, y los hizo pasar, * y contuvo las olas como muros.
77:14 Y los fue guiando de día por medio de una nube, * y toda la noche con resplandor de fuego.
77:15 En el desierto hendió una peña, * les dio para beber como un caudaloso río,
77:16 Pues hizo brotar de una roca caudales de agua, * que corrieron a manera de ríos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Hizo portentos a vista de sus padres.
Ant. Jánuas cæli apéruit.
Psalmus 77(17-31) [3]
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Jacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári ejus:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et jánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Jánuas cæli apéruit Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum.
Ant. El Señor abrió.
Salmo 77(17-31) [3]
77:17 Ellos volvieron, sin embargo, a pecar contra Él. * En aquel árido desierto provocaron la ira del Altísimo;
77:19 Y hablaron mal de Dios, y dijeron: * ¿Por ventura podrá Dios preparar una mesa en el desierto?
77:20 Porque Él dio un golpe en la peña y salieron aguas, * y se formaron torrentes caudalosos,
77:20 ¿Podrá también dar pan * y poner una mesa a su pueblo?
77:21 Lo oyó el Señor, y se irritó, * se encendió el fuego de su cólera contra Jacob, y subió al punto su indignación contra Israel,
77:22 Porque no creyeron a Dios * ni esperaron de Él la salud.
77:23 Siendo así que dio orden a las nubes que tenían encima, * y abrió las puertas del cielo,
77:24 Y les llovió el maná para comer, * dándoles pan del cielo.
77:25 Pan de ángeles comió el hombre. * Les envió víveres en abundancia.
77:26 Retiró del cielo el viento meridional, * y substituyó con su poder el ábrego.
77:27 E hizo llover sobre ellos carnes en tanta abundancia como polvo, * y aves volátiles como arenas del mar;
77:28 Aves que cayeron en medio de sus campamentos, * alrededor de sus tiendas,
77:29 Con lo que comieron y quedaron ahítos, * y satisfacieron su deseo, y quedó cumplido su antojo.
77:30 Aún estaban con el bocado en la boca, * cuando la ira de Dios descargó sobre ellos;
77:31 Y mató a los más robustos del pueblo, * acabando con lo más florido de Israel.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor abrió las compuertas del cielo, hizo llover sobre ellos maná.
℣. Deus percússit petram et fluxérunt aquæ.
℟. Et torréntes inundavérunt.
℣. Hirió Dios la peña, y brotaron las aguas.
℟. Y se formaron torrentes caudalosos.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Señor Jesucristo, escucha las súplicas de tus siervos y ten misericordia de nosotros, Tú que vives y reinas con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De Áctibus Apostolórum
Acts 20:17-24
17 A Miléto Paulus mittens Éphesum, vocávit majóres natu Ecclésiæ.
18 Qui cum veníssent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die qua ingréssus sum in Ásiam, quáliter vobíscum per omne tempus fúerim,
19 Sérviens Dómino cum omni humilitáte, et lácrimis, et tentatiónibus, quae mihi accidérunt ex insídiis Judæórum:
20 Quómodo nihil subtráxerim utílium, quóminus annuntiárem vobis et docérem vos, públice et per domos,
21 Testíficans Judǽis atque Gentílibus in Deum pœniténtiam, et fidem in Dóminum nostrum Jesum Christum.
22 Et nunc ecce alligátus ego spíritu, vado in Jerúsalem: quæ in ea ventúra sint mihi, ignórans:
23 Nisi quod Spíritus Sanctus per omnes civitátes mihi protestátur, dicens: Quóniam víncula et tribulatiónes Jerosólymis me manent.
24 Sed nihil horum véreor: nec fácio ánimam meam pretiosiórem quam me, dúmmodo consúmmem cursum meum, et ministérium verbi quod accépi a Dómino Jesu, testificári Evangélium grátiæ Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste Sanctus pro lege Dei sui certávit usque ad mortem, et a verbis impiórum non tímuit:
* Fundátus enim erat supra firmam petram.
℣. Iste est qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Fundátus enim erat supra firmam petram.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Padre Eterno nos bendiga con su continua bendición. Amén.

Lectura 1
De los Hechos de los Apóstoles
Act 20:17-24
17 Desde Mileto mandó a Efeso a llamar a los presbíteros de la iglesia.
18 Cuando llegaron a él, les dijo: Vosotros sabéis bien cómo me conduje con vosotros todo el tiempo desde que llegué a Asia,
19 Sirviendo al Señor con toda humildad, con lágrimas y en tentaciones que me venían de las asechanzas de los judíos;
20 Cómo no omití nada de cuanto os fuera de provecho, predicándoos y enseñándoos en público y en privado,
21 Dando testimonio a judíos y a griegos sobre la conversión a Dios y la fe en nuestro Señor Jesús.
22 Ahora, encadenado por el Espíritu, voy hacia Jerusalén, sin saber lo que allí me sucederá,
23 Sino que en todas las ciudades el Espíritu Santo me advierte, diciendo que me esperan cadenas y tribulaciones.
24 Pero yo no hago ninguna estima de mi vida, con tal de acabar mi carrera y el ministerio que recibí del Señor Jesús, de anunciar el evangelio de la gracia de Dios.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Este Santo combatió hasta la muerte en favor de la ley de su Dios, y no tuvo miedo a las palabras de los impíos;
* Ya que estaba fundado sobre la piedra firme,
℣. Él despreció la vida del mundo, y por ello llegó a los reinos celestiales.
℟. Ya que estaba fundado sobre la piedra firme.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Acts 20:25-31
25 Et nunc ecce ego scio quia ámplius non vidébitis fáciem meam vos omnes, per quos transívi prǽdicans regnum Dei.
26 Quaprópter contéstor vos hodiérna die, quia mundus sum a sánguine ómnium.
27 Non enim subterfúgi, quóminus annuntiárem omne consílium Dei vobis.
28 Atténdite vobis, et univérso gregi, in quo vos Spíritus Sanctus pósuit epíscopos régere Ecclésiam Dei, quam acquisívit sánguine suo.
29 Ego scio quóniam intrábunt post discessiónem meam lupi rapáces in vos, non parcéntes gregi.
30 Et ex vobis ipsis exsúrgent viri loquéntes pervérsa, ut abdúcant discípulos post se.
31 Propter quod vigiláte, memória retinéntes quóniam per triénnium nocte et die non cessávi, cum lácrimis monens unumquémque vestrum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Justus germinábit sicut lílium:
* Et florébit in ætérnum ante Dóminum.
℣. Plantátus in domo Dómini, in átriis domus Dei nostri.
℟. Et florébit in ætérnum ante Dóminum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Hijo único de Dios nos bendiga y nos ayude. Amén.

Lectura 2
Act 20:25-31
25 Sé que no veréis más mi rostro, vosotros todos por quienes he pasado predicando el reino de Dios;
26 Por lo cual en este día os testifico que estoy limpio de la sangre de todos,
27 Pues os he anunciado plenamente el consejo de Dios.
28 Mirad por vosotros y por todo el rebaño, sobre el cual el Espíritu Santo os ha constituido obispos, para apacentar la Iglesia de Dios, que Él adquirió con su sangre.
29 Yo sé que después de mi partida vendrán a vosotros lobos rapaces, que no perdonarán al rebaño,
30 Y que de entre vosotros mismos se levantarán hombres que enseñen doctrinas perversas para arrastrar a los discípulos en su seguimiento.
31 Velad, pues, acordándoos de que por tres años, noche y día, no cesé de exhortaros a cada uno con lágrimas.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El justo crecerá como el lirio;
* Y florecerá ante el Señor.
℣. Plantado en la casa del Señor, en los atrios de la casa de nuestro Dios.
℟. Y florecerá ante el Señor.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Acts 20:32-38
32 Et nunc comméndo vos Deo, et verbo grátiæ ipsíus, qui potens est ædificáre, et dare hereditátem in sanctificátis ómnibus.
33 Argéntum, et aurum, aut vestem nullíus concupívi, sicut
34 Ipsi scitis: quóniam ad ea quæ mihi opus erant, et his qui mecum sunt, ministravérunt manus istæ.
35 Ómnia osténdi vobis, quóniam sic laborántes, opórtet suscípere infírmos ac meminísse verbi Dómini Jesu: quóniam ipse dixit: Beátius est magis dare, quam accípere.
36 Et cum haec dixísset, pósitis génibus suis orávit cum ómnibus illis.
37 Magnus autem fletus factus est ómnium: et procumbéntes super collum Pauli, osculabántur eum,
38 Doléntes máxime in verbo quod díxerat, quóniam ámplius fáciem ejus non essent visúri. Et deducébant eum ad navem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste cognóvit justítiam, et vidit mirabília magna, et exorávit Altíssimum
* Et invéntus est in número Sanctórum.
℣. Iste est qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Et invéntus est in número Sanctórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et invéntus est in número Sanctórum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. La gracia del Espíritu Santo ilumine nuestros sentidos y corazones. Amén

Lectura 3
Act 20:32-38
32 Yo os encomiendo al Señor y a la palabra de su gracia; al que puede edificar y dar la herencia a todos los que han sido santificados.
33 No he codiciado plata, oro o vestidos de nadie.
34 Vosotros sabéis que a mis necesidades y a las de los que me acompañan han suministrado estas manos.
35 En todo os he dado ejemplo, mostrándoos cómo, trabajando así, socorráis a los necesitados, recordando las palabras del Señor Jesús, que Él mismo dijo: Mejor es dar que recibir.
36 En diciendo esto, se puso de rodillas con todos y oró;
37 Y se levantó un gran llanto de todos, que, echándose al cuello de Pablo, le besaban,
38 Afligidos sobre todo por lo que les había dicho de que no volverían a ver su rostro. Y le acompañaron hasta la nave.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Éste conoció la justicia, y vio grandes maravillas, y rogó al Altísimo;
* Y fue contado en el número de los Santos.
℣. Éste fue el que despreció la vida del siglo, y llegó al reino celestial.
℟. Y fue contado en el número de los Santos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Y fue contado en el número de los Santos.
Nocturn II.
Ant. Deus adjútor.
Psalmus 77(32-41) [4]
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus ejus.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adjútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto ejus.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus adjútor est eórum: et Excélsus redémptor eórum est.
Nocturn II.
Ant. Dios es su Roca.
Salmo 77(32-41) [4]
77:32 A pesar de todo esto pecaron nuevamente, * y no dieron crédito a sus milagros.
77:33 Y así sus días se desvanecieron como humo, * y se acabaron muy presto los años de su vida.
77:34 Cuando el Señor hacía en ellos mortandad, entonces recurrían a Él, * y volvían en sí, y acudían solícitos a buscarle.
77:35 Y se acordaban que Dios es su amparo, * y que el Dios Altísimo es su redentor.
77:36 Pero le amaron de boca, * y le mintieron con su lengua;
77:37 Pues su corazón no fue sincero para con Él, * ni fueron fieles a su alianza.
77:38 El Señor es misericordioso, les perdonaba sus pecados, * y no acababa del todo con ellos.
77:38 Contuvo muchísimas veces su indignación, / y no dio lugar a todo su enojo,
77:39 Acordándose de que son de carne, * un aliento fugaz que pasa y no torna.
77:40 ¡Oh, cuántas veces lo irritaron en el desierto! * ¡Cuántas lo provocaron a ira en aquel erial!
77:41 Y volvían de nuevo a tentar a Dios, * y a exasperar al Santo de Israel.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Dios es su Roca, el Altísimo es su redentor.
Ant. Redémit eos.
Psalmus 77(42-58) [5]
77:42 Non sunt recordáti manus ejus, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini juménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et juménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera ejus.
77:54 Et ejécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia ejus non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Redémit eos Dóminus de manu tribulántis.
Ant. El Señor.
Salmo 77(42-58) [5]
77:42 No se acordaron de lo que hizo * el día aquel en que los rescató de las manos del tirano.
77:43 Cuando ostentó sus prodigios en Egipto, * y sus portentos en los campos de Tanis;
77:44 Cuando convirtió en sangre los ríos * y demás aguas para que los egipcios no pudieran beber;
77:45 Envió contra éstos todo género de moscas que los consumiesen, * y ranas que los hostigasen;
77:46 Entregó sus frutos al pulgón, * y sus sudores a la langosta;
77:47 Les destruyó las viñas con granizo, * y los árboles con heladas;
77:48 Y exterminó con el pedrisco sus ganados, * y abrasó con rayos todas sus posesiones;
77:49 Descargó sobre ellos la cólera de su enojo, * la indignación, la ira y la tribulación, que les envió por medio de ángeles malos;
77:50 Dio curso libre a su ira, no perdonó sus vidas: * incluso a sus animales envolvió en la misma mortandad;
77:51 Hirió de muerte a todos los primogénitos del país de Egipto, * las primicias de todos sus trabajos, en las tiendas de los descendientes de Cam.
77:52 Entonces sacó a los de su pueblo como ovejas, * y los guio como una grey por el desierto.
77:53 Y los condujo llenos de confianza, quitándoles todo temor; * mientras que a sus enemigos los sepultó en el mar.
77:54 Y los introdujo después en el monte de su santificación, * monte que adquirió con el poder de su diestra.
77:54 Al entrar ellos arrojó de allí las naciones; * y les repartió por suerte la tierra, distribuyéndosela con cuerda de medir.
77:55 Y colocó las tribus de Israel * en las tiendas de aquellas gentes.
77:56 Mas ellos se rebelaron; y tentaron de nuevo y exasperaron al Dios Altísimo, * y no guardaron sus mandamientos.
77:57 Antes bien, le volvieron la espalda, y se rebelaron; * semejantes a sus padres, falsearon como un arco torcido.
77:58 Lo incitaron a ira en sus collados, * y con el culto de los ídolos lo provocaron a celos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor los rescató de la opresión.
Ant. Ædificávit.
Psalmus 77(59-72) [6]
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Júvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Joseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Juda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Jacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ædificávit Deus sanctifícium suum in terra.
Ant. Dios construyó.
Salmo 77(59-72) [6]
77:59 Lo oyó Dios, y se indignó; * y rechazó totalmente a Israel.
77:60 Y abandonó el Tabernáculo de Silo, * aquel Tabernáculo donde había tenido su morada entre los hombres.
77:61 Y abandonó a sus valientes al cautiverio; * toda su gloria la puso en poder de los enemigos.
77:62 Y no haciendo ya caso de un pueblo que era su heredad, * le entregó al filo de la espada.
77:63 El fuego devoró sus jóvenes; * y sus vírgenes no fueron lloradas.
77:64 Perecieron a cuchillo sus sacerdotes, * y nadie lloraba a sus viudas.
77:65 Entonces despertó el Señor, como de un sueño, * como un valiente soldado vencido por el vino.
77:66 E hirió el Señor a sus enemigos en la espalda; * los cubrió de oprobio sempiterno.
77:67 Y desechó el Tabernáculo de José, * y no eligió morar ya en la tribu de Efraín.
77:68 Sino que eligió la tribu de Judá, * el monte Sion, su preferido.
77:69 Aquí, en esta tierra que había asegurado por todos los siglos, * edificó su santuario único y fuerte como asta de unicornio.
77:70 Y escogió a su siervo David, sacándole de entre los rebaños de ovejas * cuando las apacentaba con sus crías,
77:71 Para que pastorease a los hijos de Jacob, su siervo, * a Israel, herencia suya;
77:72 Y los apacentó con la inocencia de su corazón, * y los gobernó con la sabiduría y prudencia de sus acciones.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Dios construyó su santuario en la tierra.
℣. Elégit Dóminus tribum Juda.
℟. Montem Sion quem diléxit.
℣. Eligió Dios la tribu de Judá.
℟. Al monte Sion, al cual amó.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Linus Pontifex, Volaterris in Etruria natus, primus post Petrum gubernávit Ecclésiam. Cujus tanta fides et sanctitas fuit, ut non solum dæmones ejiceret, sed étiam mórtuos revocaret ad vitam. Scripsit res gestas beáti Petri, et ea maxime quæ ab illo acta sunt contra Simónem magum. Sancívit ne qua mulier, nisi velato cápite, in ecclésiam introíret. Huic Pontifici caput amputátum est ob constantiam fidei, jussu Saturnini ímpii et ingratíssimi consularis, cujus filiam a dæmonum vexatióne liberaverat. Sepultus est in Vaticano prope sepúlcrum Principis Apostolórum, nono Kalendas Octobris. Sedit annos undecim, menses duos, dies viginti tres, creatis, bis mense Decembri, epíscopis quindecim, presbyteris decem et octo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Descendítque cum illo in fóveam, et in vínculis non derelíquit eum.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Dios Padre todopoderoso tenga piedad y misericordia de nosotros. Amén.

Lectura 4
El Papa Lino, natural de Volterra, Toscana, fue el primero que después de San Pedro gobernó la Iglesia. Eran tan grandes su fe y santidad, que arrojaba los demonios e incluso resucitaba a los muertos. Relató por escrito los hechos de S. Pedro y lo que hizo contra Simón Mago. Decretó que ninguna mujer entrara en la iglesia sino con la cabeza velada. Por su constancia en la fe cristiana, fue decapitado por orden del cónsul Saturnino, monstruo de impiedad e ingratitud, a cuya hija había el santo librado de la obsesión diabólica. Fue sepultado en el Vaticano, cerca de la tumba de S. Pedro, el día nono de las calendas de octubre. Gobernó 11 años, 2 meses y 23 días, y en dos veces en el mes de diciembre había consagrado quince obispos y ordenado 18 presbíteros.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor le honró y le guardó de sus enemigos, y le defendió de los que pretendían seducirle:
* Y le dio una gloria eterna,
℣. Descendió con él en lo profundo, y en medio de las cadenas no le abandonó.
℟. Y le dio una gloria eterna.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
De Expositióne sancti Ambrósii Epíscopi in Psalmum centésimum décimum octavum.
Sermone 21
Príncipes persecúti sunt me gratis: et a verbis tuis trepidávit cor meum. Bene hoc Martyr dicit, quod injúste persecutiónum torménta sustineat; qui nihil rapúerit, nullum violentus oppresserit, nullius sánguinem fuderit, nullius torum putaverit esse violándum; qui nihil légibus debeat, et gravióra latronum sustinere cogátur supplícia; qui loquátur juste, et non audiátur; qui loquátur plena salútis, et impugnétur, ut possit dicere: Cum loquébar illis, impugnábant me gratis. Gratis ígitur persecutiónem pátitur, qui impugnátur sine crimine; impugnátur ut noxius cum sit in tali confessióne laudábilis; impugnátur quasi veneficus, qui in nómine Dómini gloriátur, cum pietas virtútum ómnium fundaméntum sit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Desidérium ánimæ ejus tribuísti ei Dómine,
* Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
℣. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
℟. Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Cristo nos conceda el gozo de la vida eterna. Amén.

Lectura 5
De la exp. de S. Ambrosio, Obispo, sobre el Salmo 118,
Ser. 21
Los príncipes me han perseguido sin motivo; y mi corazón tembló a causa de tus palabras. Con razón afirma el Mártir lo injusto que es hacerle persecución, a él, que a nadie ha robado, ni ha violentado, ni ha derramado la sangre del prójimo, ni pensó en cometer adulterio. Sin haber faltado a la ley, le obligan a sufrir los tormentos reservados a los malhechores. Defiende la justicia y no le escuchan; dice palabras salvadoras, y le persiguen; así que puede decir en verdad: Al hablarles, me atacaban. Sin motivo es perseguido el que no ha cometido crimen; el que es acosado como hombre peligroso, cuando por su confesión de fe es digno de alabanza; el que, por gloriarse en el nombre del Señor, es tratado de hechicero, cuando la piedad es la base de todas las virtudes.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Le concediste, Señor, la realización de sus deseos,
* Y no defraudaste sus esperanzas,
℣. Porque le preveniste con amorosas bendiciones; pusiste en su cabeza una corona de piedras preciosas.
℟. Y no defraudaste sus esperanzas.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Vere frustra impugnátur, qui apud ímpios et infidos impietátis arcessitur, cum fidei sit magister. Verum, qui gratis impugnátur, fortis debet esse et constans; quómodo ergo subtexuit: Et a verbis tuis trepidávit cor meum? Trepidare infirmitátis est, timoris atque formidinis. Sed est étiam infirmitas ad salútem, est étiam timor sanctórum: Timéte Dóminum, omnes sancti ejus; et, Beátus vir, qui timet Dóminum. Qua ratióne beatus? Quia in mandatis ejus cupit nimis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Stola jucunditátis índuit eum Dóminus:
* Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
℣. Cibávit illum Dóminus pane vitæ et intelléctus: et aqua sapiéntiæ salutáris potávit illum.
℟. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Dios encienda en nuestros corazones el fuego de su amor. Amén.

Lectura 6
Es perseguido gratuitamente el que siendo maestro de la fe se ve acusado de impiedad ante los impíos y los infieles. Mas aquel a quien persiguen sin motivo, debe mostrarse firme y constante. ¿Cómo, pues, el Profeta añade: Y mi corazón tembló a causa de tus palabras? Temblar es propio de la debilidad, del temor y del miedo. Mas hay una debilidad que conduce a la salvación, y un temor que es propio de los Santos: Temed al Señor, todos sus Santos; y: Bienaventurado el hombre que teme al Señor. ¿Por qué es bienaventurado? Porque se complace en seguir sus mandamientos.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor le revistió con un ropaje de alegría;
* Y puso sobre su cabeza una corona de hermosura.
℣. El Señor le alimentó con el pan de la vida y de la inteligencia; y le sació con agua de sabiduría saludable.
℟. Y puso sobre su cabeza una corona de hermosura.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Y puso sobre su cabeza una corona de hermosura.
Nocturn III.
Ant. Ádjuva nos.
Psalmus 78 [7]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Jerúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Jerúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Jacob: * et locum ejus desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ádjuva nos, Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris.
Nocturn III.
Ant. Socórrenos.
Salmo 78 [7]
78:1 Oh Dios, los gentiles han entrado en tu heredad; han profanado tu santo templo; * han reducido Jerusalén a ruinas.
78:2 Los cadáveres de tus siervos los han arrojado para pasto de las aves del cielo, * han dado las carnes de tus santos a las bestias de la tierra.
78:3 Como agua han derramado su sangre alrededor de Jerusalén, * sin que hubiese quién los sepultase.
78:4 Somos el objeto de oprobio para con nuestros vecinos, * el escarnio y la mofa de los que nos rodean.
78:5 ¿Hasta cuándo, Señor, durará tu implacable enojo? * ¿Hasta cuándo arderá como fuego tu celo?
78:6 Descarga tu ira sobre las naciones que no te conocen, * y sobre los reinos que no adoran tu Nombre;
78:7 Pues han asolado a Jacob * y devastado su morada.
78:8 No te acuerdes de nuestras antiguas maldades; que se anticipe a favor nuestro cuanto antes tu misericordia, * pues nos hallamos reducidos a una extrema miseria.
78:9 Ayúdanos ¡oh Dios, salvador nuestro!, y por la gloria de tu Nombre líbranos, Señor; * y perdónanos nuestros pecados por amor de tu Nombre.
78:10 No sea que se diga ante los gentiles: ¿Dónde está el Dios de ésos? * Brille, pues, entre las naciones,
78:10 Y vean nuestros ojos la venganza que tomas de la sangre de tus siervos, que ha sido derramada. * Asciendan ante tu acatamiento los gemidos de los encarcelados.
78:11 Conserva con tu brazo poderoso * los hijos de aquellos que han sido sacrificados a la muerte.
78:12 Págales, Señor, a nuestros vecinos con males siete veces mayores, * por las blasfemias que contra ti han vomitado.
78:13 Entretanto nosotros, pueblo tuyo y ovejas de tu grey, * cantaremos perpetuamente tus alabanzas;
78:13 De generación en generación * anunciaremos tus glorias.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Socórrenos, Dios Salvador nuestro, y perdona nuestros pecados.
Ant. Ego sum Dóminus.
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adjutóri nostro: * jubiláte Deo Jacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium jucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et judícium Deo Jacob.
80:6 Testimónium in Joseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum ejus: * manus ejus in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ego sum Dóminus Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti.
Ant. Yo soy el Señor.
Salmo 80 [8]
80:2 Regocijaos, alabando a Dios nuestro protector; * celebrad con júbilo al Dios de Jacob.
80:3 Entonad salmos, tocad el pandero; * el armonioso salterio junto con la cítara.
80:4 Tocad las trompetas el Novilunio, * el gran día de vuestra solemnidad.
80:5 Pues es un precepto dado a Israel, * y un rito instituido por el Dios de Jacob.
80:6 Le impuso para que sirviese de memoria a los descendientes de José, al salir de la tierra de Egipto, * cuando oyeron una lengua desconocida.
80:7 Liberó sus hombros de las cargas, * y sus manos de las espuertas con que servían en las obras.
80:8 En la tribulación, dice el Señor, me invocaste, y Yo te libré; * te oí benigno en la oscuridad de la tormenta; te puse a prueba junto a las aguas de la contradicción.
80:9 Escucha, pueblo mío, y Yo te instruiré. * ¡Oh Israel!, si quieres obedecerme, no tendréis un dios extraño; no adoraréis a dioses extranjeros.
80:11 Porque Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué de la tierra de Egipto; * abre bien tu boca, que Yo te saciaré plenamente.
80:12 Pero mi pueblo no quiso escuchar mi voz; * los hijos de Israel no quisieron obedecerme.
80:13 Y así los abandoné, dejándolos ir en pos de los deseos de su corazón, * y seguir sus devaneos.
80:14 ¡Ah, si mi pueblo me hubiese oído a mí, * si hubiesen seguido los hijos de Israel por mis caminos!
80:15 Como quien no hace nada, en un momento habría Yo humillado a sus enemigos, * y descargado mi mano sobre sus perseguidores.
80:16 Pero, los enemigos del Señor le faltaron a la promesa; * y el tiempo de ellos será eterno;
80:17 A pesar de haberlos alimentado con flor de harina, * y saciado con miel silvestre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Yo soy el Señor Dios tuyo, que te saqué del país de Egipto.
Ant. Ne táceas Deus.
Psalmus 82 [9]
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus.
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput.
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra.
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ:
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adjutórium fíliis Lot.
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Jabin in torrénte Cisson.
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ.
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana:
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei.
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti.
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes:
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos.
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine.
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant.
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne táceas Deus quóniam inimíci tui extulérunt caput.
Ant. Señor, no te estés callado.
Salmo 82 [9]
82:2 ¡Oh Dios! ¿Quién hay semejante a ti? * No estés así en silencio; no te contengas, Dios mío.
82:3 Ya ves cuánto ruido meten tus enemigos, * y cómo andan con la cabeza erguida los que te aborrecen.
82:4 Urdieron contra tu pueblo malvados designios, * y han maquinado contra tus santos.
82:5 Venid, dijeron, y borremos esa gente de la lista de las naciones, * y no quede más memoria del nombre de Israel.
82:6 Por este motivo todos unánimes se han coligado; * a una se han confederado contra ti los idumeos y los ismaelitas,
82:8 Moab y los agarenos, Gebal, Amón y Amalec, * los filisteos con los tirios.
82:9 Se unió también con ellos el asirio, * y se hizo auxiliador de los hijos de Lot.
82:10 Pero Tú, Señor, haz con ellos lo que con los madianitas y con Sísara, * lo mismo que con Jabín en el torrente de Cisón.
82:11 Perecieron ellos en Endor; * vinieron a parar a ser estiércol para la tierra.
82:12 Trata a sus caudillos como a Oreb y Zeb, * y como a Zebee y a Salmana,
82:13 A todos sus príncipes, * los cuales han dicho: Apoderémonos del santuario de Dios como heredad que nos pertenece.
82:14 Agítalos, ¡oh Dios mío!, como a una rueda, * o como la hojarasca al soplo del viento;
82:15 Como fuego que abrasa una selva, * cual llama que devora los montes,
82:16 Así los perseguirás con el soplo de tu tempestad, * y en medio de tu ira los aterrarás.
82:17 Cubre sus rostros de ignominia; * que así, ¡oh Señor!, reconocerán tu Nombre.
82:18 Que se avergüencen, y sean conturbados para siempre; * queden confundidos, y perezcan.
82:19 Y conozcan que tu nombre es el Señor, * y que sólo Tú eres el Altísimo en toda la tierra.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Señor, no te estés callado, que tus enemigos levantan la cabeza.
℣. Cognóscant quia nomen tibi Dóminus.
℟. Tu solus Altíssimus super omnem terram.
℣. Conozcan que tu nombre es Señor.
℟. Tú eres el único Altísimo sobre toda la tierra.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. El Señor omnipotente y misericordioso desate las cadenas de nuestros pecados. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 14:26-33
In illo témpore: Dixit Jesus turbis: Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxórem, et fílios, et fratres, et soróres, adhuc autem et ánimam suam, non potest meus esse discípulus. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homil. 37 in Evangelia
Si considerémus fratres caríssimi, quæ et quanta sunt, quæ nobis promittúntur in cælis, viléscunt ánimo ómnia quæ habéntur in terris. Terréna namque substántia supérnæ felicitáti comparáta, pondus est, non subsídium. Temporális vita ætérnæ vitæ comparáta, mors est pótius dicénda quam vita. Ipse enim quotidiánus deféctus corruptiónis quid est áliud, quam quædam prolíxitas mortis? Quæ autem lingua dícere, vel quis intelléctus cápere súfficit, illa supérnæ civitátis quanta sint gáudia; Angelórum choris interésse, cum beatíssimis spirítibus glóriæ Conditóris assístere, præséntem Dei vultum cérnere, incircumscríptum lumen vidére, nullo mortis metu áffici, incorruptiónis perpétuæ múnere lætári?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Coróna áurea super caput ejus,
* Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.
℣. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis, posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
℟. Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 7
Lectura del santo Evangelio según San Mateo
Mt 16:13-19
En aquel tiempo, viniendo Jesús a los términos de Cesárea de Filipo, preguntó a sus discípulos: ¿Quién dicen los hombres que es el Hijo del hombre? Y lo que sigue.

Homilía de San León, Papa.
Sermón 2º en el aniversario.
Cuando el Señor, tal como leemos en el Evangelio, preguntó a sus discípulos qué decían los hombres, en medio de sus diversas especulaciones, sobre el Hijo del Hombre, sería Pedro bendito quien contestó y dijo: Tú eres el Cristo, el Hijo del Dios viviente. Respondió Jesús: Bienaventurado eres, Simón, hijo de Jonás; porque no te lo reveló carne ni sangre, sino mi Padre que está en los cielos; y Yo también te digo que tú eres Pedro, y sobre esta roca edificaré mi Iglesia, y las puertas del infierno no prevalecerán contra ella; y te daré las llaves del reino de los cielos; y todo lo que ates en la tierra será atado en el cielo; y todo lo que desates en la tierra será desatado en el cielo. Pero la dispensación de la verdad se demora, y el bendito Pedro, perseverando en la fortaleza de la roca que ha recibido, no ha renunciado a la posición que asumió al frente de la Iglesia.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Una corona de oro puesta sobre su frente,
* Es la expresión de su santidad, gloria, honor y fortaleza,
℣. Porque le preveniste con amorosas bendiciones, pusiste sobre su frente una corona de piedras preciosas.
℟. Es la expresión de su santidad, gloria, honor y fortaleza.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 8
In univérsa namque Ecclésia, Tu es Christus Fílius Dei vivi, quotídie Petrus dicit; et omnis lingua, quæ confitétur Dóminum, magistério hujus vocis imbúitur. Hæc fides diábolum vincit et captivórum ejus víncula dissólvit. Hæc érutos mundo, ínserit cælo, et portæ ínferi advérsus eam prævalére non possunt. Tanta enim divínitus soliditáte muníta est, ut eam neque hærética umquam corrúmpere právitas, nec pagána potúerit superáre perfídia. His ítaque modis, dilectíssimi, rationábile obséquio celebrétur hodiérna festívitas: ut in persóna humilitátis meæ ille intelligátur, ille honorétur, in quo et ómnium pastórum sollicitúdo, cum commendatárum sibi óvium custódia persevérat, et cujus étiam dígnitas in indígno heréde non déficit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Hic est vere Martyr, qui pro Christi nómine sánguinem suum fudit:
* Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Interceda por nosotros ante el Señor, el Santo cuya fiesta celebramos. Amén.

Lectura 8
En la Iglesia universal es como si Pedro todavía estuviera diciendo todos los días: Tú eres el Cristo, el Hijo del Dios viviente. Por cada lengua que confiesa al Señor se le enseña esa confesión por la enseñanza de Pedro. Esta es la Fe que vence al diablo y suelta las ataduras de sus prisioneros. Esta es la fe que hace libres a los hombres y los lleva al cielo, y las puertas del infierno son impotentes para prevalecer contra él. Esta es la roca que Dios fortificó con tales murallas de salvación, que el contagio de la herejía nunca podrá contagiarla, ni la idolatría y la incredulidad para vencerla. Celebramos la fiesta de hoy con una obediencia razonable, para que en mi persona humilde pueda ser honrado, el que sigue cuidando de todos los pastores y ovejas que se le han confiado, y que no pierde su dignidad, incluso en un sucesor indigno.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Este es en verdad Mártir, ya que derramó su sangre por el nombre de Cristo:
* No tuvo temor a las amenazas de los jueces, no buscó la gloria de la terrena dignidad, y por esto llegó al reino celestial,
℣. El Señor condujo al justo por caminos rectos, y le mostró el reino de Dios.
℟. No tuvo temor a las amenazas de los jueces, no buscó la gloria de la terrena dignidad, y por esto llegó al reino celestial.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. No tuvo temor a las amenazas de los jueces, no buscó la gloria de la terrena dignidad, y por esto llegó al reino celestial.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Per evangélica dicta, deleántur nostra delícta. Amen.

Lectio 9
Commemoratio Feriae
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 7:36-50
In illo témpore: Rogábat Jesum quidam de pharisǽis, ut manducáret cum illo. Et ingréssus domum pharisǽi discúbuit. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 33 in Evangelia, post initium
Quem pharisǽus de falsa justítia præsúmens, nisi Judáicum pópulum; quem peccátrix múlier ad vestígia Dómini véniens et plorans, nisi convérsam gentilitátem desígnat? Quæ cum alabástro venit, unguéntum fudit, retro secus pedes Dómini stetit, lácrimis pedes rigávit, capíllis tersit, eosdémque quos infundébat et tergébat pedes osculári non désiit. Nos ergo, nos illa múlier expréssit, si toto corde ad Dóminum post peccáta redeámus, si ejus pœniténtiæ luctus imitémur. Quid namque unguénto, nisi bonæ odor opiniónis exprímitur? Unde et Paulus dicit: Christi bonus odor sumus Deo in omni loco.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que las palabras del Evangelio borren nuestros pecados. Amén.

Lectura 9
Conmemoración del día
Lección del santo Evangelio según San Lucas.
Luc 7:36-50
En aquel tiempo: Uno de los fariseos rogó al Señor que comiera con él. Entrando, pues, en la casa del fariseo, sentose a la mesa. Y lo que sigue.

Homilía de San Gregorio, Papa.
Homilía 33 sobre los evangelios, después del principio.
¿A quién representa el fariseo que presume de su falsa justicia, sino al pueblo judío? ¿Y a quién, sino a la gentilidad convertida, designa la mujer pecadora, que sigue llorando los pasos del Salvador, llega con un vaso de alabastro, derrama el perfume, y a los pies del Señor, los baña con sus lágrimas, los enjuga con sus cabellos, y no cesa de besarlos? A nosotros nos representa, si, después de haber pecado, volvemos de todo corazón al Señor, llorando lágrimas de penitencia. ¿Qué significa ese perfume, sino el buen olor de nuestra reputación? Dice San Pablo:“Porque nosotros somos el buen olor de Cristo delante de Dios en todo lugar”.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:
Reverencia Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.
Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.
Reverencia Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.
Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.
El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.
Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.
Reverencia, como es costumbre Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.
Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Gregem tuum, Pastor ætérne, placátus inténde: et per beátum Linum Mártyrem tuum atque Summum Pontíficem perpétua protectióne custódi; quem totíus Ecclésiæ præstitísti esse pastórem.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Pastor eterno, que cuidas de tu rebaño con amor: guárdalo con tu protección perpetua, por intercesión de San Lino, mártir tuyo y sumo pontífice, a quien hiciste pastor de toda la Iglesia.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Post Divinum officium

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1617
Monastic - 1930
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help