Incipit
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum diem}
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Pópulus Dómini, et oves páscuæ eius: * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według dnia}
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Ludu Jego i owce pastwiska Jego * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Summæ Parens cleméntiæ,
Mundi regis qui máchinam,
Uníus et substántiæ,
Trinúsque persónis Deus:
Nostros pius cum cánticis
Fletus benígne súscipe:
Ut corde puro sórdium
Te perfruámur lárgius.
Lumbos, iecúrque mórbidum
Flammis adúre cóngruis,
Accíncti ut artus éxcubent,
Luxu remóto péssimo.
Quicúmque ut horas nóctium
Nunc concinéndo rúmpimus,
Ditémur omnes áffatim
Donis beátæ pátriæ.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Ojcze największej łaskawości,
Który kierujesz machiną świata,
Boże jeden w istocie,
A trojaki w osobach:
Nasze łzy z pieśniami,
Miłościwy, przyjmij łaskawie:
Abyśmy sercem, oczyszczonem ze zmaz,
Obficiej Ciebie kosztowali.
Biodra i wątrobę schorowaną
Przypal płomieniami pożytecznemi,
By członki przepasane czuwały
Po usunięciu zgubnej rozwiązłości.
Iżbyśmy, którzykolwiek teraz śpiewając
Przerywamy godziny nocne,
Zbogaceni zostali hojnie
Darami błogosławionej ojczyzny.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Memor fuit in sǽculum * testaménti sui Dóminus Deus noster.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius: * annuntiáte inter gentes ópera eius.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília eius.
104:3 Laudámini in nómine sancto eius: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem eius semper.
104:5 Mementóte mirabílium eius, quæ fecit: * prodígia eius, et iudícia oris eius.
104:6 Semen Ábraham, servi eius: * fílii Iacob, elécti eius.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra iudícia eius.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et iuraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Iacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ eius:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor fuit in sǽculum testaménti sui Dóminus Deus noster.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Pamiętał wiecznie * na testament swój Pan Bóg nasz.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego: * opowiadajcie między pogany sprawy jego.
104:2 Śpiewajcie mu, i grajcie mu: * oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.
104:3 Chlubcie się w imieniu świętem jego: * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: * szukajcie oblicza jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: * na cuda jego, i sądy ust jego.
104:6 Nasienie Abrahamowe, słudzy jego: * synowie Jakóbowi, wybrani jego!
104:7 Onci Pan, Bóg nasz: * po wszystkiéj ziemi sądy jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na Testament swój: * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.
104:9 Które postanowił z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem.
104:10 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: * a Izraelowi za Testament wieczny,
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małéj liczbie, * bardzo trocha, i obywatele ich:
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu:
104:14 Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: * i pokarał dla nich króle.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich: * a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pamiętał wiecznie na testament swój Pan Bóg nasz.
|
Ant. Auxit Dóminus * pópulum suum: et firmávit eum super inimícos eius.
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Ioseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes eius, ferrum pertránsiit ánimam eius * donec veníret verbum eius.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes eius sicut semetípsum: * et senes eius prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Iacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos eius.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum eius: * et dolum fácerent in servos eius.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Auxit Dóminus pópulum suum: et firmávit eum super inimícos eius.
|
Ant. Rozmnożył Pan * lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I zawołał głodu na ziemię: * i skruszył wszystko posilenie chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża: * za niewolnika przedan jest Józeph.
104:18 Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego * aż przyszło słowo jego.
104:19 Mówienie Pańskie zapaliło go: * posłał król, i rozwiązał go; Pan ludu, i wypuścił go.
104:21 Postanowił go panem domu swego: * i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj.
104:22 Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: * a starce jego mądrości nauczył.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu: * i Jakób był obywatelem w ziemi Cham.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo: * i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego: * i czynili zdrady nad sługami jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego: * Aarona, którego obrał.
104:27 Położył w nich słowa znaków swoich: * i cudów w ziemi Cham.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozmnożył Pan lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
|
Ant. Edúxit Deus * pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cuius non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant iustificatiónes eius, * et legem eius requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Edúxit Deus pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
|
Ant. Wywiódł Bóg * lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Puścił ciemności i zaćmił: * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew: * a ryby ich pomorzył.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: * i mszyce we wszystkich granicach ich.
104:32 Uczynił dżdże ich gradem: * i ogień palący na ich ziemi.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich: * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * któremu nie było liczby:
104:35 I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: * i pojadł wszystek owoc ziemie ich.
104:36 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: * pierwiastki wszelkiéj prace ich.
104:37 I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: * a nie był między ich pokoleniem chory.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich: * bo był przyszedł na nie strach ich.
104:39 Rozciągnął obłok na okrycie ich: * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali i przyleciała przepiórka: * i chlebem niebieskim nasycił je.
104:41 Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: * płynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje: * które miał do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * a wybrane swe z radością.
104:44 I dał im krainy poganów: * a roboty narodów posiedli:
104:45 Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, * i o zakonie jego się badali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywiódł Bóg lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
|
Ant. Salvávit eos Dóminus * propter nomen suum.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes eius?
105:3 Beáti, qui custódiunt iudícium, * et fáciunt iustítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis eius: * et laudavérunt laudem eius.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum eius: * et non sustinuérunt consílium eius.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvávit eos Dóminus propter nomen suum.
|
Ant. Wybawił je Pan * dla imienia swego.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wyznawajcie Panu, boć dobry: * na wieki miłosierdzie jego.
105:2 Któż wysławi możności Pańskie, * da w posłuch wszystkie chwały jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, * a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: * nawiedź nas przez zbawienie twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: * abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
105:6 Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: * niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego.
105:7 I draźnili, gdy wstępowali w morze, * w morze Czerwone.
105:8 I wybawił je dla imienia swego: * aby okazał możność swoję.
105:9 I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: * i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
105:10 I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, * i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
105:11 I okryła woda te, którzy ich ciążyli: * jeden z nich nie został.
105:12 I uwierzyli słowom jego: * i wysławiali chwałę jego.
105:13 Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego: * a nie czekali rady jego.
105:14 I byli zjęci chciwością na puszczy: * i kusili Boga na miejscu bezwodnem.
105:15 I dał im prośbę ich: * i przepuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybawił je Pan dla imienia swego.
|
Ant. Oblíti sunt Deum * qui salvávit eos.
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus eius, stetísset in confractióne in conspéctu eius:
105:24 Ut avérteret iram eius ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo eius, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in iustítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Oblíti sunt Deum qui salvávit eos.
|
Ant. Zapomnieli Boga, * który je zbawił.
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdraźnili Mojżesza w obozie: * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: * i okryła zbór Abironów.
105:18 I zapalił się ogień w ich zborze * płomień popalił grzeszniki.
105:19 I uczynili cielca przy Horeb * i kłaniali się rycinie.
105:20 I przemienili chwałę swą * w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który je zbawił: * który czynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Cham: straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
105:23 I rzekł, że je miał wytracić: * by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego:
105:24 Aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj:
105:25 Nie wierzyli słowu jego, i szemrali w namiotach swoich: * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoję na nie: * aby je położył na puszczy:
105:27 A żeby porzucił nasienie ich między narody: * i rozproszył je po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Phegorowi: * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: * i stał się w nich większy upadek.
105:30 I stanął Phinees i ubłagał: * i przestała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości: * od narodu do narodu aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zapomnieli Boga, który je zbawił.
|
Ant. Cum tribularéntur * vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum eius.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum tribularéntur vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
|
Ant. Kiedy byli uciśnieni * widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: * i utrapiony był Mojżesz dla nich: że rozdrażnili ducha jego.
105:33 I wyraził usty swemi: * nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
105:35 I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich: i służyli rycinom ich: * i stało się im na upad.
105:37 I ofiarowali syny swoje, * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną: * krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwiami, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I podał je w ręce poganom: * i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
105:42 I ciążyli je nieprzyjaciele ich, i byli uniżeni pod rękami ich: * często je wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni: * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na Testament swój: * i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego.
105:46 I dał je na miłosierdzie * przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz: * a zgromadź nas z narodów:
105:47 Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: * a chlubili się w chwale twojéj.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: * a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kiedy byli uciśnieni widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
|
Ant. Clamavérunt ad Dóminum * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum et de necessitátibus eórum liberávit eos.
|
Ant. Wołali do Pana * i wybawił je z ich potrzeb.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wyznawajcie Panu, bo dobry jest: * bo na wieki miłosierdzie jego.
106:2 Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj: * i z krajów zgromadził je:
106:3 Ze wschodu słońca, i z zachodu: * z północy, i od morza.
106:4 Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: * i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
106:5 Łaknącymi i pragnącymi: * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wyrwał je z ich potrzeb.
106:7 I nawiódł je na prostą drogę: * aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
106:8 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim;
106:9 Bo nasycił duszę głodną: * a duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci: * więźnie w niedostatku i w żelazie;
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym: * i radę Najwyższego rozdraźnili.
106:12 I uniżone było w pracy serce ich: * upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:14 I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci: * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wołali do Pana i wybawił je z ich potrzeb.
|
Ant. Ipsi vidérunt * ópera Dei et mirabília eius.
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter iniustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera eius in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília eius in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus eius.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam eius in auram: * et siluérunt fluctus eius.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.
|
Ant. Ci widzieli * dzieła Boże i dziwy jego.
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:16 Przeto, że skruszył drzwi miedziane: * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił je z drogi ich nieprawości: * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: * i wyrwał je od ich zginienia.
106:21 Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:22 A niech ofiarują ofiarę chwały: * i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
106:23 Którzy zstępują na morze w okręciech, * i mają sprawy po wodach wielkich:
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie, * i dziwy jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: * i podniosły się nawałności jego.
106:26 Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: * dusza ich schła we złéj przygodzie.
106:27 Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: * i wszystka ich mądrość pożarta jest.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: * i wywiódł je z ich potrzeb.
106:29 I obrócił burze jego w ciszą: * i uspokoiły się nawałności jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły: * i przyprowadził je do portu woli ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ci widzieli dzieła Boże i dziwy jego.
|
Ant. Vidébunt recti * et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et iuménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adiúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
|
Ant. Ujrzą sprawiedliwi * i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:32 I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: * a na stolicy starców niech go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w puszczą: * a potoki wód w suszą.
106:34 Ziemię rodzajną w słone pola: * dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
106:35 Obrócił pustynią w jeziora wodne: * a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
106:36 I osadził tam łaknące: * i założyli miasto ku mieszkaniu.
106:37 I posiali pola, i nasadzili winnice: * i uczyniły pożytek urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I mało ich zostało: * i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
106:40 Wylana jest wzgarda na przełożone: * i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego z niedostatku: * i uczynił jako owce familie.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzedz będzie tego? * a wyrozumie miłosierdzie Pańskie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
|
℣. Exáltent Dóminum in ecclésia plebis.
℟. Et in cáthedra seniórum laudent eum.
|
℣. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi.
℟. Na stolicy starców niech go chwalą.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 13:6-17
In illo témpore: Dicébat Iesus turbis hanc similitúdinem: Arborem fici habébat quidam plantátam in vínea sua et venit quærens fructum in illa et non invénit. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 31 in Evangelia
Dóminus ac Redémptor noster per Evangélium suum aliquándo verbis, aliquándo rebus lóquitur: aliquándo áliud verbis, atque áliud rebus; aliquándo autem hoc verbis, quod rebus. Duas étenim res ex Evangélio, fratres, audístis: ficúlneam infructuósam, et mulíerem curvam; et utríque rei est píetas impénsa. Illud autem dixit per similitúdinem: istud egit per exhibitiónem. Sed hoc signíficat ficúlnea infructuósa, quod múlier inclináta; et hoc ficúlnea reserváta, quod múlier erécta.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tribulatiónes civitátum audívimus, quas passæ sunt, et defécimus: timor et hebetúdo mentis cécidit super nos et super líberos nostros: ipsi montes nolunt recípere fugam nostram:
* Dómine, miserére.
℣. Peccávimus cum pátribus nostris, iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
℟. Dómine, miserére.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
Łk 13:6-17
Onego czasu: Mówił Jezus do rzesz tę przypowieść: „Człowiek pewien miał drzewo figowe zasadzone w winnicy swojej i przyszedł szukać na nim owocu, ale nie znalazł”. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 31. na Ewangelię
Nasz Pan i Odkupiciel mówi do nas poprzez Ewangelię słowami lub czynami. Niekiedy co innego słowami, a co innego czynami; czasem znów toż samo mówi słowami, co i czynami. O dwóch bowiem rzeczach słyszeliście, bracia, w Ewangelii: o niepłodnej fidze i pochylonej niewieście. Tym obu okazano miłosierdzie. W pierwszym wypadku Chrystus wypowiedział się przez podobieństwo, w drugim dokonał uzdrowienia. Lecz to samo wyraża niepłodna figa, co i pochylona niewiasta; figa, której wycięcie odroczono, i niewiasta, która się wyprostowała.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Usłyszeliśmy o nieszczęściach miast, których doznały, i osłabliśmy; strach i niemoc ducha spadły na nas i na dzieci nasze; nawet góry nie chcą nam udzielić schronienia.
* Panie, zmiłuj się.
℣. Zgrzeszyliśmy razem z ojcami naszymi, postępowaliśmy niesprawiedliwie i popełnialiśmy niegodziwości.
℟. Panie, zmiłuj się.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
Quid arbor fici, nisi humánam natúram desígnat? Quid múlier inclináta, nisi eámdem natúram significándo denúntiat? Quæ et bene plantáta est sicut ficus, et bene creáta sicut múlier; sed in culpam própria sponte lapsa, neque fructum servat operatiónis, neque statum rectitúdinis. Ad peccátum quippe ex voluntáte córruens, quia fructum obediéntiæ ferre nóluit, statum rectitúdinis amísit. Quæ ad Dei similitúdinem cóndita, dum in sua dignitáte non pérstitit, quod plantáta vel creáta fúerat, serváre contémpsit. Tértio dóminus víneæ ad ficúlneam venit, quia natúram géneris humáni ante legem, sub lege, sub grátia, exspéctando, admonéndo, visitándo requisívit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Omni témpore bénedic Deum, et pete ab eo ut vias tuas dírigat,
* Et in omni témpore consília tua in ipso permáneant.
℣. Inquíre ut fácias quæ plácita sunt illi in veritáte, et in tota virtúte tua.
℟. Et in omni témpore consília tua in ipso permáneant.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
Cóż oznacza drzewo figowe, jeśli nie ludzką naturę? A czy pochylona niewiasta nie wyraża i nie wskazuje tejże natury? Natura ta, jak figa, należycie była zasadzona i, jak niewiasta, dobrze była stworzona; dobrowolnie jednak zawiniła i nie wydaje owoców dobrych czynów, ani nie zachowuje sprawiedliwości. Z własnej woli grzech popełniła, a ponieważ nie chciała wydać owocu posłuszeństwa, utraciła stan prawości. Stworzona na podobieństwo Boga nie wytrwała w swej wzniosłej godności i wzgardziła tym, do czego była zasadzona i stworzona. Po raz trzeci właściciel przychodzi do winnicy, bo szukał ludzkiej natury przed Prawem, pod Prawem, pod łaską, wyczekując, upominając, nawiedzając.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W każdym czasie błogosław Boga i proś Go, aby prostował twoje drogi
* I aby wszystkie twoje zamiary nigdy nie oddaliły się od Niego.
℣. Staraj się, żebyś to czynił, co Mu się podoba, w prawdzie i całą swą mocą.
℟. I aby wszystkie twoje zamiary nigdy nie oddaliły się od Niego.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Venit ante legem, quia per naturálem intelléctum quid unusquísque exémplo sui, quáliter erga próximum ágere debuísset, innótuit. Venit in lege, quia præcipiéndo dócuit. Venit post legem per grátiam, quia pietátis suæ præséntiam exhibéndo monstrávit. Sed tamen in tribus annis fructum se non invenísse conquéritur: quia quorúmdam pravórum mentes nec inspiráta lex naturális córrigit, nec præcépta erúdiunt, nec incarnatiónis eius mirácula convértunt. Quid vero per cultórem víneæ, nisi præpositórum ordo exprímitur? Qui dum præsunt Ecclésiæ, nimírum Domínicæ víneæ curam gerunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Memor esto, fili, quóniam páuperem vitam gérimus:
* Habébis multa bona, si timúeris Deum.
℣. In mente habéto eum, et cave nequándo prætermíttas præcépta eius.
℟. Habébis multa bona, si timúeris Deum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Habébis multa bona, si timúeris Deum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
Pan przybył przed Prawem, ponieważ naturalnym działaniem rozumu wskazał każdemu, jak ma postępować względem bliźniego. Przybył pod Prawem, gdyż nakazując, pouczył. Przybył po Prawie przez łaskę, okazał bowiem swą obecnością, jak jest miłosierny. A jednak żali się, iż przez trzy lata nie znalazł żadnego owocu, gdyż natchnione Prawo naturalne niektórych złych umysłów nie poprawia, ani nakazy nie nauczają, ani nie nawracają cuda Jego wcielenia. A czyż uprawiający nie wyraża zwierzchników? Ci mianowicie, przewodnicząc w Kościele, uprawiają winnicę Pana.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pamiętaj, synu, że wiedziemy ubogie życie.
* Pozyskasz wielkie dobra, jeśli będziesz bał się Boga.
℣. Miej Go w pamięci i strzeż się, abyś nie przestąpił Jego przykazań! Pozyskasz.
℟. Pozyskasz wielkie dobra, jeśli będziesz bał się Boga.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Pozyskasz wielkie dobra, jeśli będziesz bał się Boga.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui per continéntiam salutárem corpóribus medéris et méntibus: maiestátem tuam súpplices exorámus; ut pia ieiunántium deprecatióne placátus, et præséntia nobis subsídia tríbuas, et futúra.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wszechmogący wieczny Boże, który przez zbawienną wstrzemięźliwość leczysz dusze i ciała, pokornie prosimy Majestatu Twego, byś się dał przebłagać gorącemi modłami naszemi i raczył udzielać nam pomocy teraz i w przyszłości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|