Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Archangelórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Archaniołów, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Te, splendor et virtus Patris,
Te vita, Iesu, córdium,
Ab ore qui pendent tuo,
Laudámus inter Angelos.
Tibi mille densa míllium
Ducum coróna mílitat;
Sed éxplicat victor Crucem
Míchaël salútis sígnifer.
Dracónis hic dirum caput
In ima pellit tártara,
Ducémque cum rebéllibus
Cælésti ab arce fúlminat.
Contra ducem supérbiæ
Sequámur hunc nos príncipem,
Ut detur ex Agni throno
Nobis coróna glóriæ.
Deo Patri sit glória,
Qui, quos redémit Fílius,
Et Sanctus unxit Spíritus,
Per Angelos custódiat.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Ciebie, światłość i Bożą,
Jezu, życie dusz,
Z tymi, co Twój orszak tworzą,
Z Aniołami chwalim w niebie.
W koło Ciebie sług miljony,
Tłum anielskich wodzów krąży,
Lecz znak Krzyża wywieszony,
Dzierży Michał, ich chorąży.
Przezeń srogi smok strącony,
Na piekielnej dno otchłani,
I wraz tracą niebios trony,
Aniołowie zbuntowani.
Za tym wodzem idźmy śmiało
W bój szatanów pysznych głową,
Byśmy się okryli chwałą
Przed stolicą Barankową.
Ojcze, Ciebie chwalim szczerze;
Krwią kupionych Syna Twego,
Mocą Ducha silnych w wierze
Spraw niech nas Anieli strzegą.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio Sanctorum}
Nocturn I.
Ant. Concússum est mare, * et contrémuit terra, ubi Archángelus Míchaël descendébat de cælo.
Psalmus 8 [1]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es eius? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subiecísti sub pédibus eius, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Concússum est mare, et contrémuit terra, ubi Archángelus Míchaël descendébat de cælo.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Sanktorału}
Nokturn I.
Ant. Morze się wzburzyło, * i zadrżała ziemia, gdzie Archanioł Michał zstąpił z nieba.
Psalm 8 [1]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
8:2 Albowiem wyniosła się wielmożność twoja, * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, * abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
8:5 Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? * albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
8:8 Podałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie: nad to i zwierzęta polne.
8:9 Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Morze się wzburzyło, i zadrżała ziemia, gdzie Archanioł Michał zstąpił z nieba.
|
Ant. Laudémus Dóminum, * quem laudant Ángeli, quem Chérubim et Séraphim, Sanctus, Sanctus, Sanctus proclámant.
Psalmus 10 [2]
10:2 In Dómino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: * Tránsmigra in montem sicut passer?
10:3 Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in pháretra, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:4 Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: * iustus autem quid fecit?
10:5 Dóminus in templo sancto suo, * Dóminus in cælo sedes eius.
10:5 Óculi eius in páuperem respíciunt: * pálpebræ eius intérrogant fílios hóminum.
10:6 Dóminus intérrogat iustum et ímpium: * qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
10:7 Pluet super peccatóres láqueos: * ignis, et sulphur, et spíritus procellárum pars cálicis eórum.
10:8 Quóniam iustus Dóminus, et iustítias diléxit: * æquitátem vidit vultus eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Laudémus Dóminum, quem laudant Ángeli, quem Chérubim et Séraphim, Sanctus, Sanctus, Sanctus proclámant.
|
Ant. Chwalmy Pana, * którego wychwalają Anieli, któremu Cherubini i Serini, śpiewają: Święty, Święty, Święty.
Psalm 10 [2]
10:2 W Panu ja ufam: jakóż mówicie duszy mojéj: * Uciekaj na górę jako wróbel?
10:3 Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, * aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
10:4 Albowiem, coś był sprawił, skazili: * sprawiedliwy lepak co uczynił?
10:5 Pan w kościele swym świętym, * Pan, w niebie stolica jego.
10:5 Oczy jego na ubogiego patrzą: * powieki jego pytają synów ludzkich.
10:6 Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego: * lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.
10:7 Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła: * ogień i siarka i wiatr nawałności, część kubka ich.
10:8 Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: * prawość widziało oblicze jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chwalmy Pana, którego wychwalają Anieli, któremu Cherubini i Serini, śpiewają: Święty, Święty, Święty.
|
Ant. Ascéndit * fumus arómatum in conspéctu Dómini de manu Ángeli.
Psalmus 14 [3]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur iustítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu eius malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui iurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ascéndit fumus arómatum in conspéctu Dómini de manu Ángeli.
|
Ant. Wstąpił * dym kadzenia przed oblicze Boga, z rąk Anioła.
Psalm 14 [3]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? * albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?
14:2 Który chodzi bez zmazy, * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Który mówi prawdę w sercu swojem, * który nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 Ani uczynił bliźniemu swemu złego, * i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.
14:4 Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza, * który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni: * nie będzie poruszon na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wstąpił dym kadzenia przed oblicze Boga, z rąk Anioła.
|
℣. Stetit Angelus iuxta aram templi.
℟. Habens thuríbulum áureum in manu sua.
|
℣. Anioł stanął przed ołtarzem.
℟. Mając kadzielnicę złotą w ręku swojem.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Daniéle Prophéta
Dan 7:9-11
9 Aspiciébam donec throni pósiti sunt, et antíquus diérum sedit. Vestiméntum eius cándidum quasi nix, et capílli cápitis eius quasi lana munda, thronus eius flammæ ignis, rotæ eius ignis accénsus.
10 Flúvius ígneus rapidúsque egrediebátur a fácie eius; míllia míllium ministrábant ei, et décies míllies centéna míllia assistébant ei. Iudícium sedit, et libri apérti sunt.
11 Aspiciébam propter vocem sermónum grándium, quos cornu illud loquebátur; et vidi quóniam interfécta esset béstia, et perísset corpus eius, et tráditum esset ad comburéndum igni.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Factum est siléntium in cælo, dum commítteret bellum draco cum Michaéle Archángelo:
* Audíta est vox míllia míllium dicéntium: Salus, honor et virtus omnipoténti Deo.
℣. Míllia míllium ministrábant ei, et décies centéna míllia assistébant ei.
℟. Audíta est vox míllia míllium dicéntium: Salus, honor et virtus omnipoténti Deo.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Proroka Daniela
Dn 7:9-11
9 Przypatrowałem się, aż postanowiono stołki, a Starowieczny usiadł, szata jego biała jako śnieg, a włosy głowy jego jako wełna czysta, stolica jego płomienie ogniste, koła jéj ogień rozpalony.
10 Rzeka ognista a bystra wychodziła od oblicza jego, tysiąc tysięcy służyło mu, a po dziesięć tysięcy kroć sto tysięcy stało przy nim: zasiadł sąd, i księgi otworzono.
11 Patrzyłem dla głosu mów wielkich, które on róg mówił, i widziałem, że była zabita bestya, i zginęło ciało jéj i dano je na spalenie ogniem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Nastała cisza w niebie, gdy smok zaczął walkę z Michałem Archaniołem:
* Słyszany był głos tysięcy tysiąców, mówiących: Zbawienie, cześć i potęga Bogu wszechmogącemu.
℣. Tysiąc tysięcy służyło mu, a po dziesięć tysięcy kroć sto tysięcy stało przy nim.
℟. Słyszany był głos tysięcy tysiąców, mówiących: Zbawienie, cześć i potęga Bogu wszechmogącemu.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Dan 10:4-8
4 Die autem vigésima et quarta mensis primi, eram iuxta flúvium magnum, qui est Tigris.
5 Et levávi óculos meos, et vidi: et ecce vir unus vestítus líneis, et renes eius accíncti auro obrýzo;
6 Et corpus eius quasi chrysólithus, et fácies eius velut spécies fúlguris, et óculi eius ut lampas ardens, et brácchia eius, et quæ deórsum sunt usque ad pedes, quasi spécies æris candéntis; et vox sermónum eius ut vox multitúdinis.
7 Vidi autem ego Dániel solus visiónem; porro viri qui erant mecum non vidérunt; sed terror nímius írruit super eos, et fugérunt in abscónditum.
8 Ego autem, relíctus solus, vidi visiónem grandem hanc, et non remánsit in me fortitúdo, sed et spécies mea immutáta est in me, et emárcui nec hábui quidquam vírium.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Stetit Angelus iuxta aram templi, habens thuríbulum áureum in manu sua, et data sunt ei incénsa multa:
* Et ascéndit fumus arómatum de manu Angeli in conspéctu Dómini.
℣. In conspéctu Angelórum psallam tibi: adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo, Dómine.
℟. Et ascéndit fumus arómatum de manu Angeli in conspéctu Dómini.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Dn 10:4-8
4 A dwudziestego i czwartego dnia miesiąca pierwszego byłem nad rzeką wielką, która jest Tygrys.
5 I podniosłem oczy moje i ujrzałem, a ono mąż jeden obleczony w płócienne szaty, a nerki jego przepasane złotem najczystszem,
6 A ciało jego jako Chrysolit, a oblicze jego jako pozór błyskawice, a oczy jego jako lampa gorejąca, a ramiona jego i co poniż jest aż do nóg, jako pozór miedzi błyszczące się: a głos mów jego jako głos mnóstwa.
7 A widziałem ja, Daniel, sam widzenie; lecz mężowie, którzy byli zemną, nie widzieli, ale strach zbytni przypadł na nie, i pouciekali do tajemnych miejsc.
8 A ja sam zostawszy widziałem to widzenie wielkie, a nie zostało we mnie siły, ale i osoba moja zmieniła się we mnie, i struchlałem i nie miałem nic siły.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Anioł stanął przed ołtarzem kościoła, mając kadzielnicę złotą w ręku swojem, i dano mu zapalenia wiele:
* I wstąpił dym kadzenia z rąk Anioła przed oblicze Pana.
℣. Przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał: będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wyznawał imieniowi twojemu Panie.
℟. I wstąpił dym kadzenia z rąk Anioła przed oblicze Pana.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Dan 10:9-14
9 Et audívi vocem sermónum eius: et áudiens iacébam consternátus super fáciem meam, et vultus meus hærébat terræ.
10 Et ecce manus tétigit me, et eréxit me super génua mea et super artículos mánuum meárum.
11 Et dixit ad me: Dániel, vir desideriórum, intéllege verba quæ ego loquor ad te, et sta in gradu tuo; nunc enim sum missus ad te. Cumque dixísset mihi sermónem istum, steti tremens.
12 Et ait ad me: Noli metúere, Dániel; quia, ex die primo quo posuísti cor tuum ad intellegéndum, ut te afflígeres in conspéctu Dei tui, exaudíta sunt verba tua, et ego veni propter sermónes tuos.
13 Princeps autem regni Persárum réstitit mihi vigínti et uno diébus; et ecce Míchaël, unus de princípibus primis, venit in adiutórium meum, et ego remánsi ibi iuxta regem Persárum.
14 Veni autem ut docérem te quæ ventúra sunt pópulo tuo in novíssimis diébus, quóniam adhuc vísio in dies.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In conspéctu Angelórum psallam tibi, et adorábo ad templum sanctum tuum:
* Et confitébor nómini tuo, Dómine.
℣. Super misericórdia tua et veritáte tua: quóniam magnificásti super nos nomen sanctum tuum.
℟. Et confitébor nómini tuo, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et confitébor nómini tuo, Dómine.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Dn 10:9-14
9 I usłyszałem głos mów jego, a usłyszawszy leżałem przestraszony na oblicze moje, a twarz moja przylgnęła do ziemie.
10 A oto ręka tknęła mię i wzniosła mię na kolana moje i na członki rąk moich.
11 I rzekł do mnie: Danielu, mężu pożądania, rozumiéj słowa, które ja mówię do ciebie, a stań na nogach twoich; bom teraz posłan jest do ciebie. A, gdy mi rzekł tę mowę, stanąłem drżąc.
12 I rzekł do mnie: Nie bój się, Danielu; bo ode dnia pierwszego, któregoś podał serce twoje ku wyrozumieniu, abyś się dręczył przed obliczem Boga twego, wysłuchane są słowa twoje, a jam przyszedł dla mów twoich.
13 Lecz książę królestwa Perskiego przeciwiło mi się jeden i dwadzieścia dni, a oto Michael, jeden z książąt przedniejszych, przyszedł na pomoc moję, a jam tam został przy królu Perskim.
14 A przyszedłem, abych cię nauczył, co ma przyjść na lud twój we dni ostateczne; bo jeszcze widzenie na dni.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał: będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu:
* I będę wyznawał imieniowi twojemu, Panie.
℣. Dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojéj: boś uwielbił nade wszystko święte imię twoje.
℟. I będę wyznawał imieniowi twojemu, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I będę wyznawał imieniowi twojemu, Panie.
|
Nocturn II.
Ant. Míchaël Archángele, * veni in adiutórium pópulo Dei.
Psalmus 18 [4]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio eius:
18:7 Et occúrsus eius usque ad summum eius: * nec est qui se abscóndat a calóre eius.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Iustítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * iudícia Dómini vera, iustificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adiútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Míchaël Archángele, veni in adiutórium pópulo Dei.
|
Nokturn II.
Ant. Michale Archaniele, * przyjdź ku pomocy ludowi Bożemu.
Psalm 18 [4]
18:2 Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą: * a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy okazuje znajomość.
18:4 Niemasz języków, ani mów, * któreby nie słyszały głosów ich.
18:5 Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: * i na kończyny okręgu ziemie słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój: * a ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj.
18:6 Rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę, * od kraju nieba wyjście jego.
18:7 A nawrót jego aż na kraj jego: * a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.
18:8 Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: * sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie.
18:11 Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: * i słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię: * i od cudzych sfolguj słudze twemu.
18:14 Jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: * i będę oczyszczon od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać wymowy ust moich: * i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój, * odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Michale Archaniele, przyjdź ku pomocy ludowi Bożemu.
|
Ant. Míchaël * præpósitus paradísi, quem honoríficant Angelórum cives.
Psalmus 23 [5]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Míchaël præpósitus paradísi, quem honoríficant Angelórum cives.
|
Ant. Michał * rządca raju, którego czcią otaczają Anielscy mieszkańcy.
Psalm 23 [5]
23:1 Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: * okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo go on nad morzami ugruntował: * i nad rzekami nagotował go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską? * albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
23:4 Niewinnych rąk a czystego serca, * który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana: * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Ten jest naród szukających go, * szukających oblicza Boga Jakóbowego.
23:7 Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:8 Któryż to jest król chwały? * Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
23:9 Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:10 Któryż to jest król chwały? * Pan zastępów, tenci jest król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Michał rządca raju, którego czcią otaczają Anielscy mieszkańcy.
|
Ant. Gloriósus * apparuísti in conspéctu Dómini: proptérea decórem índuit te Dóminus.
Psalmus 33 [6]
33:2 Benedícam Dóminum in omni témpore: * semper laus eius in ore meo.
33:3 In Dómino laudábitur ánima mea: * áudiant mansuéti, et læténtur.
33:4 Magnificáte Dóminum mecum: * et exaltémus nomen eius in idípsum.
33:5 Exquisívi Dóminum, et exaudívit me: * et ex ómnibus tribulatiónibus meis erípuit me.
33:6 Accédite ad eum, et illuminámini: * et fácies vestræ non confundéntur.
33:7 Iste pauper clamávit, et Dóminus exaudívit eum: * et de ómnibus tribulatiónibus eius salvávit eum.
33:8 Immíttet Ángelus Dómini in circúitu timéntium eum: * et erípiet eos.
33:9 Gustáte, et vidéte quóniam suávis est Dóminus: * beátus vir, qui sperat in eo.
33:10 Timéte Dóminum, omnes sancti eius: * quóniam non est inópia timéntibus eum.
33:11 Dívites eguérunt et esuriérunt: * inquiréntes autem Dóminum non minuéntur omni bono.
33:12 Veníte, fílii, audíte me: * timórem Dómini docébo vos.
33:13 Quis est homo qui vult vitam: * díligit dies vidére bonos?
33:14 Próhibe linguam tuam a malo: * et lábia tua ne loquántur dolum.
33:15 Divérte a malo, et fac bonum: * inquíre pacem, et perséquere eam.
33:16 Óculi Dómini super iustos: * et aures eius in preces eórum.
33:17 Vultus autem Dómini super faciéntes mala: * ut perdat de terra memóriam eórum.
33:18 Clamavérunt iusti, et Dóminus exaudívit eos: * et ex ómnibus tribulatiónibus eórum liberávit eos.
33:19 Iuxta est Dóminus iis, qui tribuláto sunt corde: * et húmiles spíritu salvábit.
33:20 Multæ tribulatiónes iustórum: * et de ómnibus his liberábit eos Dóminus.
33:21 Custódit Dóminus ómnia ossa eórum: * unum ex his non conterétur.
33:22 Mors peccatórum péssima: * et qui odérunt iustum, delínquent.
33:23 Rédimet Dóminus ánimas servórum suórum: * et non delínquent omnes qui sperant in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gloriósus apparuísti in conspéctu Dómini: proptérea decórem índuit te Dóminus.
|
Ant. W chwale * ukazałeś się przed obliczem Pana: dlatego Pan przyoblókł cię w majestat.
Psalm 33 [6]
33:2 Będę błogosławił Pana na każdy czas: * zawżdy chwała jego w uściech moich.
33:3 W Panu się chlubić będzie dusza moja: * niechaj słyszą ciszy, a niech się weselą.
33:4 Wielbcie Pana zemną: * a wywyższajmy imię jego społecznie.
33:5 Szukałem Pana i wysłuchał mię: * i ze wszech utrapień moich wyrwał mię.
33:6 Przystąpcie do niego a oświecajcie się: * a oblicza wasze nie będą zawstydzone.
33:7 Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał: * i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.
33:8 Wpuści Aniół Pański wokoło bojących się go: * i wyrwie je.
33:9 Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan: * błogosławiony mąż, który w nim ma nadzieję.
33:10 Bójcie się Pana wszyscy święci jego: * bo niemasz niedostatku bojącym się go.
33:11 Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli: * lecz szukającym Pana na żadnem dobrem nie będzie schodziło.
33:12 Pójdźcie sam synowie, słuchajcie mię: * bojaźni Pańskiéj nauczę was.
33:13 Który jest człowiek, który chce żywota: * pragnie dni dobrych widzieć?
33:14 Strzeż języka twego od złego: * a usta twoje niech nie mówią zdrady.
33:15 Odwróć się od złego, a czyń dobrze: * szukaj pokoju, a ścigaj go.
33:16 Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi: * a uszy jego na prośby ich.
33:17 A twarz Pańska nad czyniącymi źle: * aby wygładził z ziemie pamiątkę ich.
33:18 Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał: * i ze wszech ucisków ich wyswobodził je.
33:19 Bliski jest Pan tym, którzy są utrapionego serca: * i zbawi pokorne w duchu.
33:20 Mnogie uciski sprawiedliwych: * a z tych wszystkich Pan je wybawi.
33:21 Strzeże Pan wszystkich kości ich: * jedna z nich się nie skruszy.
33:22 Śmierć grzeszników najgorsza: * a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.
33:23 Pan odkupi dusze sług swoich: * a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W chwale ukazałeś się przed obliczem Pana: dlatego Pan przyoblókł cię w majestat.
|
℣. Ascéndit fumus arómatum in conspéctu Dómini.
℟. De manu Angeli.
|
℣. Wstąpił dym kadzenia przed oblicze Boga.
℟. Z rąk Anioła.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Gregórii Papæ
Homil. 34 in Evang. ante medium
Novem Angelórum órdines dícimus, quia vidélicet esse, testánte sacro elóquio, scimus: Angelos, Archángelos, Virtútes, Potestátes, Principátus, Dominatiónes, Thronos, Chérubim atque Séraphim. Esse namque Angelos et Archángelos pene omnes sacri elóquii páginæ testántur. Chérubim vero atque Séraphim sæpe, ut notum est, libri prophetárum loquúntur. Quátuor quoque órdinum nómina Paulus Apóstolus ad Ephésios enúmerat, dicens: Supra omnem Principátum, et Potestátem, et Virtútem, et Dominatiónem. Qui rursus ad Colossénses scribens, ait: Sive Throni, sive Potestátes, sive Principátus, sive Dominatiónes. Dum ergo illis quátuor, quæ ad Ephésios dixit, coniungúntur Throni, quinque sunt órdines; quibus dum Angeli et Archángeli, Chérubim atque Séraphim adiúncta sunt, procul dúbio novem esse Angelórum órdines inveniúntur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hic est Míchaël Archángelus, princeps milítiæ Angelórum,
* Cuius honor præstat benefícia populórum, et orátio perdúcit ad regna cælórum.
℣. Archángelus Míchaël præpósitus paradísi, quem honoríficant Angelórum cives.
℟. Cuius honor præstat benefícia populórum, et orátio perdúcit ad regna cælórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Kazanie Świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 34, na Ewangelję w połowie
Że dziewięć jest chórów anielskich z pisma świętego wiemy: Aniołowie, Archaniołowie, Siły, Mocarstwa, Księstwa, Państwa, Throny, Cherubinowie i Serafinowie. O Archaniołach i Archaniołach niemal wszystko pismo świadczy. Cherubinów i Serafinów często jako wiemy księgi prorockie mianują. Czterech na koniec szyków imiona Paweł Apostoł do Efezjan wylicza mówiąc: nad wszystkie Księstwa i Siły i Mocarstwa i Państwa. Także znowu do Kolosan pisząc mówi: Bądź Throny, Państwa, bądź Księstwa, bądź Mocarstwa. Gdy tedy onym czterem do Ephezjan przydamy Throny, pięć będzie szyków do których Anioły, Archanioły, Cherubiny u Seraphiny przyłożywszy bez wątpienia dziewięć hufców anielskiech znajdziemy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ten jest Michał Archanioł Książę rycerstwa Anielskiego.
* Którego czczenie daje dobrodziejstwo narodów, i modlitwy prowadzą do królestwa niebieskiego.
℣. Archanioł Michał starosta rajski, którego poważają obywatele anielscy.
℟. Którego czczenie daje dobrodziejstwo narodów, i modlitwy prowadzą do królestwa niebieskiego.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Sciéndum vero quod Angelórum vocábulum nomen est offícii, non natúræ. Nam sancti illi cæléstis pátriæ Spíritus, semper quidem sunt Spíritus, sed semper vocári Angeli nequáquam possunt; quia tunc solum sunt Angeli, cum per eos áliqua nuntiántur. Unde et per Psalmístam dícitur: Qui facit Angelos suos spíritus; ac si paténter dicat: Qui eos, quos semper habet Spíritus, étiam, cum volúerit, Angelos facit. Hi autem qui mínima núntiant, Angeli; qui vero summa annúntiant, Archángeli vocántur. Hinc est enim quod ad Maríam Vírginem non quílibet Angelus, sed Gábriel Archángelus míttitur. Ad hoc quippe ministérium, summum Angelum veníre dignum fúerat, qui summum ómnium nuntiábat. Qui idcírco étiam privátis nomínibus censéntur, ut signétur per vocábula, étiam in operatióne quid váleant. Míchaël namque, Quis ut Deus? Gábriel autem, Fortitúdo Dei; Ráphaël vero dícitur Medicína Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Venit Míchaël Archángelus cum multitúdine Angelórum, cui trádidit Deus ánimas Sanctórum,
* Ut perdúcat eas in paradísum exsultatiónis.
℣. Emítte, Dómine, Spíritum sanctum tuum de cælis, spíritum sapiéntiæ et intelléctus.
℟. Ut perdúcat eas in paradísum exsultatiónis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
Wiedzieć też mamy iż imie Aniołów jest imię powinności nie natury. Boć oni Duchowie święci ojczyzny niebieskiej, zawżdy w prawdzie Duchami są ale zawźdy Aniołami zwani być nie mogą gdyż na ten czas tylko Aniołami są gdy jakie rzeczy oznajmują. Skąd Psalmista mówi: Który duchy swe czyni Aniołami jakby jaśnie rzekł który te które zawźdy duchami ma kiedy zechce Aniołami czyni. Ci tedy którzy małe ozajmują Aniołami, którzy zaś wielkie Archaniołami się zowie. O toć jest że do Panny Maryjej nie lada jaki Anioł ale Archanioł Gabrjel posłany jest. Z tą bowiem tajemnicą aby najznaczniejszy był Anioł przyszedł, który najznaczniejszego ze wszystkich opowiedział. Którzy dlatego też imiona mają aby niemi się znaczyło co uczynić mogą. Michał bowiem któż jako Bóg, Gabrjel zaś jako moc Boża, Rafał lekarstwem Bożym zowie się.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przyszedł Michał Archanioł z mnóstwem Aniołów, którym dał Bóg dusze Świętych,
* Aby je wprowadzili do raju wesela.
℣. Spuść, Panie, Ducha swego Świętego, ducha mądrości i wyrozumienia.
℟. Aby je wprowadzili do raju wesela.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Et quóties miræ virtútis áliquid ágitur, Míchaël mitti perhibétur; ut ex ipso actu et nómine detur intéllegi quia nullus potest fácere, quod fácere prǽvalet Deus. Unde et ille antíquus hostis, qui Deo esse per supérbiam símilis concupívit, dicens: In cælum conscéndam, super astra cæli exaltábo sólium meum, símilis ero Altíssimo; dum in fine mundi in sua virtúte relinquétur extrémo supplício periméndus, cum Michaéle Archángelo præliatúrus esse perhibétur, sicut per Ioánnem dícitur: Factum est prǽlium cum Michaéle Archángelo. Ad Maríam quoque Gábriel míttitur, qui Dei Fortitúdo nominátur; illum quippe nuntiáre veniébat, qui ad debellándas aéreas potestátes húmilis apparére dignátus est. Ráphaël quoque interpretátur, ut díximus, Medicína Dei; quia vidélicet, dum Tobíæ óculos quasi per offícium curatiónis tétigit, cæcitátis eius ténebras tersit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In témpore illo consúrget Míchaël, qui stat pro fíliis vestris:
* Et véniet tempus, quale non fuit, ex quo gentes esse cœpérunt, usque ad illud.
℣. In témpore illo salvábitur pópulus tuus omnis, qui invéntus fúerit scriptus in libro vitæ.
℟. Et véniet tempus, quale non fuit, ex quo gentes esse cœpérunt, usque ad illud.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et véniet tempus, quale non fuit, ex quo gentes esse cœpérunt, usque ad illud.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Ilekroć dzieje się co mocy dziwnej Michała posyłają aby z posługi samej i imienia zrozumieliśmy iż żaden uczynić nie może co uczynić może Bóg sam. Przetoż i on stary nieprzyjaciel przez pychę Bogu podobny być chciał mówiąc: wstąpię na niebo nad gwiazdy niebieskie wywyższe stolec mój podobny będę najwyższemu; gdy na koniec świata ostatnie karanie będzie miał odnieść z Michałem Archaniołem bitwę stoczy jako Jan święty powiada: Stała się bitwa z Michałem Archaniołem. Do Panny Maryjej też Gabriel który mocą Boża zowie się posłany jest, onego bowiem opowiedział który na zwojowanie Mocy powietrznych pokorny stawić się raczył. Rafał też wykłada się Lekarstwo Boże bo kiedy oczu Tobiaszowych jakby sposobem lekarza dotknął się ślepoty jego ciemności otarł.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W onczas powstanie Michał, który stoi za syny waszemi:
* I przyjdzie czas jaki nie był od początku narodów, aż do onego czasu.
℣. W onczas będzie zbawion twój lud wszystek, który najdzie się zapisany w księdze żywota.
℟. I przyjdzie czas jaki nie był od początku narodów, aż do onego czasu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I przyjdzie czas jaki nie był od początku narodów, aż do onego czasu.
|
Nocturn III.
Ant. Ángelus Archángelus Míchaël, * Dei núntius pro animábus iustis, allelúia, allelúia.
Psalmus 95 [7]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini eius: * annuntiáte de die in diem salutáre eius.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam eius, * in ómnibus pópulis mirabília eius.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu eius: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne eius.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini eius.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
95:9 Commoveátur a fácie eius univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * iudicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo eius: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit iudicáre terram.
95:13 Iudicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ángelus Archángelus Míchaël, Dei núntius pro animábus iustis, allelúia, allelúia.
|
Nokturn III.
Ant. Anioł Archanioł Michał, * Boży posłaniec do dusz sprawiedliwych, alleluja, alleluja.
Psalm 95 [7]
95:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.
95:2 Śpiewajcie Panu, a błogosławcie imieniowi jego: * opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienia jego.
95:3 Opowiadajcie między narody chwałę jego, * między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
95:4 Iż wielki Pan i bardzo chwalebny: * straszliwy jest nade wszystkie bogi.
95:5 Albowiem wszyscy bogowie pogańscy czarci: * ale Pan niebiosa uczynił.
95:6 Wyznawanie i piękność przed oblicznością jego: * świętość i wielmożność w świętobliwości jego.
95:7 Przynoście Panu pokolenia pogańskie, przynoście Panu cześć i chwałę: * przynoście Panu chwałę imieniowi jego.
95:8 Bierzcie ofiary, a wchodźcie do sieni jego: * kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
95:9 Niech się wzruszy od obliczności jego wszystka ziemia: * powiadajcie między narody, iż Pan królował.
95:10 Albowiem naprawił okrąg ziemie, który się nie poruszy: * będzie ludzie sądził w sprawiedliwości.
95:11 Niech się weselą niebiosa, a niech się raduje ziemia: niech się wzruszy morze i pełność jego: * rozradują się pola i wszystko, co jest na nich.
95:12 Tedy skakać będą wszystkie drzewa leśne przed Panem, że przyszedł: * bo przyszedł sądzić ziemię.
95:13 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody według prawdy swojéj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Anioł Archanioł Michał, Boży posłaniec do dusz sprawiedliwych, alleluja, alleluja.
|
Ant. Data sunt ei * incénsa multa, ut adoléret ea ante altáre áureum, quod est ante óculos Dómini.
Psalmus 96 [8]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu eius: * iustítia, et iudícium corréctio sedis eius.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos eius.
96:4 Illuxérunt fúlgura eius orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli iustítiam eius: * et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli eius: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Iudæ, * propter iudícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est iusto, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, iusti, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Data sunt ei incénsa multa, ut adoléret ea ante altáre áureum, quod est ante óculos Dómini.
|
Ant. Dane są jemu * liczne kadzidła, by je spalał na ołtarzu złotym, który jest przed oczami Pana.
Psalm 96 [8]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia: * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła około niego: * sprawiedliwość i sąd naprawienie stolice jego.
96:3 Ogień przed nim uprzedzi, * i zapali wokoło nieprzyjacioły jego.
96:4 Oświeciły błyskawice jego okrąg ziemie: * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry się jako wosk rozpłynęły przed obliczem Pańskiem: * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość jego: * i oglądali wszyscy ludzie chwałę jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą rycinom: * i którzy się chlubią w bałwanach swoich.
96:7 Kłaniajcie się mu wszyscy Aniołowie jego: * usłyszał, i uweselił się Syon.
96:8 I rozradowały się córki Judzkie, * dla sądów twoich, Panie:
96:9 Albowiem tyś Pan najwyższy nade wszystką ziemią: * bardzoś wywyższony nade wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcież złość w nienawiści: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość weszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu: * a wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dane są jemu liczne kadzidła, by je spalał na ołtarzu złotym, który jest przed oczami Pana.
|
Ant. Multa magnália * de Michaéle Archángelo, qui, fortis in prǽlio, fecit victóriam.
Psalmus 102 [9]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto eius.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes eius.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ iuvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et iudícium ómnibus iniúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies eius, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et iustítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum eius:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli eius: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum eius.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes eius: * minístri eius, qui fácitis voluntátem eius.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera eius: * in omni loco dominatiónis eius, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Multa magnália de Michaéle Archángelo, qui, fortis in prǽlio, fecit victóriam.
|
Ant. Wielkie rzeczy są mówione * o Michale Archaniele, który, mocny w walce, odniósł zwycięstwo.
Psalm 102 [9]
102:1 Błogosław, duszo moja, Panu: * i wszystko, co we mnie jest, imieniowi świętemu jego.
102:2 Błogosław, duszo moja, Panu: * a nie zapamiętywaj wszystkich dobrodziejstw jego.
102:3 Który miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości twoje: * który uzdrawia wszystkie choroby twoje.
102:4 Który odkupuje żywot twój od zatracenia: * który cię koronuje miłosierdziem i litościami.
102:5 Który napełnia dobrami żądzą twoję: * odnowi się, jako orłowa młodość twoja.
102:6 Czyniący miłosierdzie Pan: * i sąd wszystkim krzywdę cierpiącym.
102:7 Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, * i wolą swoję synom Izraelskim.
102:8 Litościwy i miłościwy Pan: * długo czekający, a wielce miłosierny.
102:9 Nie na wieki się gniewać będzie: * ani wiecznie grozić będzie.
102:10 Nie według grzechów naszych uczynił nam: * ani według nieprawości naszych oddał nam.
102:11 Albowiem według wysokości nieba od ziemie: * utwierdził miłosierdzie swoje nad tymi, którzy się go boją.
102:12 Jako daleko jest wschód od zachodu: * daleko oddalił od nas nieprawości nasze.
102:13 Jako lituje ojciec synów swoich, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją: * boć on zna utworzenie nasze.
102:14 Wspomniał, iżechmy proch: * człowiek, jako trawa dni jego, jako kwiat polny, tak okwitnie.
102:16 Albowiem powienie wiatr nań, i nie ostoi się: * i więcéj nie pozna miejsca swego.
102:17 Ale miłosierdzie Pańskie od wieku, * i aż do wieku nad tymi, którzy się go boją.
102:17 I sprawiedliwość jego na syny synów, * tych, którzy chowają Testament jego:
102:18 I pamiętają na przykazania jego, * aby je pełnili.
102:19 Pan na niebie przygotował stolicę swoję: * a królestwo jego nad wszymi panować będzie.
102:20 Błogosławcie Panu, wszyscy Aniołowie jego: * możni w sile, którzy czynicie słowo jego na usłyszenie głosu mów jego.
102:21 Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego: * słudzy jego, którzy czynicie wolą jego.
102:22 Błogosławcie Panu wszystkie uczynki jego: * na wszelkiem miejscu panowania jego, błogosław, duszo moja, Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wielkie rzeczy są mówione o Michale Archaniele, który, mocny w walce, odniósł zwycięstwo.
|
℣. In conspéctu Angelórum psallam tibi, Deus meus.
℟. Adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo.
|
℣. Przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał Boże mój.
℟. Będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wyznawał imieniowi twojemu.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 18:1-10
In illo témpore: Accessérunt discípuli ad Iesum, dicéntes: Quis, putas, maior est in regno cælórum? Et réliqua.
Homilía sancti Hierónymi Presbýteri
Lib. 3 Comm. in cap. 18 Matth.
Post invéntum statérem, post tribúta réddita, quid sibi vult Apostolórum repentína interrogátio, Quis, putas, maior est in regno cælórum? Quia víderant pro Petro et Dómino idem tribútum rédditum, ex æqualitáte prétii arbitráti sunt Petrum ómnibus Apóstolis esse prælátum, qui in redditióne tribúti Dómino fúerat comparátus; ídeo intérrogant quis maior sit in regno cælórum. Vidénsque Iesus cogitatiónes eórum, et causas erróris intéllegens, vult desidérium glóriæ, humilitátis contentióne, sanáre.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In conspéctu géntium nolíte timére; vos enim in córdibus vestris adoráte et timéte Dóminum;
* Angelus enim eius vobíscum est.
℣. Stetit Angelus iuxta aram templi, habens thuríbulum áureum in manu sua.
℟. Angelus enim eius vobíscum est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 18:1-10
Onego czasu: Przystąpili uczniowie do Jezusa, mówiąc: „Któż, mniemasz, jest większy w Królestwie Niebieskim?” I tak dalej.
Homilia świętego Hieronima, Kapłana
Księga 3. Komentarza, do rozdz. 18. Ewangelii wg św. Mateusza
Po znalezieniu statera, po zapłaceniu podatku, co ma oznaczać to nagłe pytanie Apostołów: Któż, mniemasz, jest większy w Królestwie Niebieskim? Ponieważ widzieli, że za Pana i za Piotra taki sam został zapłacony podatek, z równości ceny wywnioskowali, że Piotr został wyniesiony ponad wszystkich Apostołów; został przecież w zapłaceniu podatku przyrównany do Pana. Dlatego pytają, kto jest większy w Królestwie Niebieskim. A Jezus, widząc ich myśli i rozumiejąc przyczyny błędu, chce uleczyć pragnienie chwały ubieganiem się o pokorę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niech was nie ogarnia bojaźń wobec pogan; wy zaś w sercach waszych czcijcie Pana i się Go lękajcie,
* Jego Anioł jest bowiem z wami.
℣. Anioł stanął przed ołtarzem kościoła, mając kadzielnicę złotą w ręku swojem.
℟. Jego Anioł jest bowiem z wami.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Quorum festum cólimus, ipsi intercédant pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Si autem manus tua vel pes tuus scandalízat te, abscínde eum et próice abs te. Necésse est quidem veníre scándala; væ tamen ei est hómini, qui, quod necésse est ut fiat in mundo, vítio suo facit ut per se fiat. Igitur omnis truncátur afféctus et univérsa propínquitas amputátur, ne per occasiónem pietátis unusquísque credéntium scándalis páteat. Si, inquit, ita est quis tibi coniúnctus, ut manus, pes, óculus; et est útilis atque sollícitus, et acútus ad perspiciéndum, scándalum autem tibi facit, et propter dissonántiam morum te pértrahit in gehénnam: mélius est ut et propinquitáte eius et emoluméntis carnálibus cáreas, ne, dum vis lucri fácere cognátos et necessários, causam hábeas ruinárum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Míchaël Archángelus venit in adiutórium pópulo Dei,
* Stetit in auxílium pro animábus iustis.
℣. Stetit Angelus iuxta aram templi, habens thuríbulum áureum in manu sua.
℟. Stetit in auxílium pro animábus iustis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Stetit in auxílium pro animábus iustis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ci, których święto obchodzimy, niech wstawiają się za nami u Pana Amen.
Lekcja 8
A jeśli cię ręka twoja albo noga twoja gorszy, odetnij ją i odrzuć precz od siebie. Muszą bowiem przyjść zgorszenia, wszelako biada temu człowiekowi, który – ponieważ muszą one przyjść na świat – swoim grzechem sprawia, że przychodzą. A zatem odcina się wszelkie uczucie i całe pokrewieństwo się odrzuca, aby ze względu na więzy miłości rodzinnej nikogo z wiernych nie narazić na zgorszenie. Jeśli – powiada – tak jest, że ktoś tobie bliski niczym ręka, noga, oko i jeszcze użyteczny, zatroskany, o przenikliwym spojrzeniu i bystry, prowadzi cię do upadku i ze względu na rozbieżność w obyczajach strąca cię do piekła, lepiej jest, byś był wolny od jego pokrewieństwa i korzyści materialnych, niż żebyś znalazł przyczynę zagłady, kiedy chcesz pozyskać krewnych i bliskich.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Archanioł Michał przybył na pomoc ludowi Bożemu,
* Wystąpił w obronie dusz sprawiedliwych.
℣. Anioł stanął przed ołtarzem kościoła, mając kadzielnicę złotą w ręku swojem.
℟. Wystąpił w obronie dusz sprawiedliwych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Wystąpił w obronie dusz sprawiedliwych.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Dico vobis quia Angeli eórum in cælis semper vident fáciem Patris mei. Supra díxerat, per manum et pedem et óculum, omnes propinquitátes et necessitúdines, quæ scándalum fácere póterant, amputándas; austeritátem, ítaque senténtiæ subiécto præcépto témperat, dicens: Vidéte ne contemnátis unum ex pusíllis istis. Sic, inquit, præcípio severitátem, ut commiscéri cleméntiam dóceam. Quia Angeli eórum in cælis vident semper fáciem Patris. Magna dígnitas animárum, ut unaquǽque hábeat ab ortu nativitátis, in custódiam sui, Angelum delegátum. Unde légimus in Apocalýpsi Ioánnis: Angelo Ephesi, et reliquárum ecclesiárum, scribe hæc. Apóstolus quoque prǽcipit velári cápita, in ecclésiis, feminárum propter Angelos.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Powiadam wam bowiem, że Aniołowie ich w niebiesiech zawsze widzą oblicze Ojca mego. Wyżej powiedział, posługując się przykładem ręki, nogi i oka, że należy odciąć wszelkie pokrewieństwa i zażyłości, które mogłyby wywołać upadek. Teraz więc surowość tej wypowiedzi powściąga, dodając zalecenie w słowach: Baczcie, abyście nie wzgardzili którymś z tych maluczkich. W taki sposób – powiada – polecam surowość, że zarazem uczę łagodności, bowiem Aniołowie ich w niebiesiech zawsze widzą oblicze Ojca. Wielka godność dusz, że każda ma od urodzenia postawionego na swej straży Anioła. Stąd czytamy w Apokalipsie Janowej: Aniołowi Kościoła efeskiego i pozostałych Kościołów napisz tak. Apostoł polecił także, aby niewiasty zakrywały głowy w kościołach ze względu na Aniołów.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui, miro órdine, Angelórum ministéria hominúmque dispénsas: concéde propítius; ut, a quibus tibi ministrántibus in cælo semper assístitur, ab his in terra vita nostra muniátur.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który w podziwu godny sposób Aniołom i ludziom obowiązki wyznaczasz, spraw miłościwie niech ci, co w niebie tron Twój, służąc Ci, otaczają, opieką swoją ochraniają nas na ziemi.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|