Incipit
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Memor fuit in sǽculum * testaménti sui Dóminus Deus noster.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor fuit in sǽculum testaménti sui Dóminus Deus noster.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Pamiętał wiecznie * na testament swój Pan Bóg nasz.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wysławiajcie Pana i wzywajcie imienia Jego, * opowiadajcie między narodami czyny Jego.
104:2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu, * oznajmiajcie wszystkie dziwy Jego.
104:3 Chlubcie się imieniem świętym Jego, * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana i bądźcie umocnieni, * szukajcie oblicza Jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy Jego, które uczynił, * na cuda Jego i sądy ust Jego.
104:6 Potomstwo Abrahama, słudzy Jego, * synowie Jakuba, wybrani Jego.
104:7 On to, Pan, jest Bogiem naszym, * po wszystkiej ziemi są sądy Jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na przymierze swoje, * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów:
104:9 Które zawarł z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem:
104:10 I podał je Jakubowi za prawo * i Izraelowi za przymierze wieczne:
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małej liczbie, * bardzo nieliczni i jako przybysze w niej.
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu.
104:14 Nie dopuścił człowiekowi czynić im krzywdy * i pokarał za nich królów.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich * i prorokom moim nie czyńcie nic złego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pamiętał wiecznie na testament swój Pan Bóg nasz.
|
Ant. Auxit Dóminus * pópulum suum: et firmávit eum super inimícos ejus.
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Auxit Dóminus pópulum suum: et firmávit eum super inimícos ejus.
|
Ant. Rozmnożył Pan * lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I przywołał głód na ziemię, * skruszył wszystką ostoję chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża, * za niewolnika sprzedany został Józef.
104:18 Ugięli w pęta nogi jego, żelazo przeszyło duszę jego, * aż się spełniło słowo jego.
104:19 Mowa Pańska zapaliła go: * posłał król i rozwiązał go, władca ludu, i wypuścił go.
104:21 Ustanowił go panem domu swego * i książęciem wszystkiej dzierżawy swojej:
104:22 Aby oświecał książąt jego jak jego samego, * a starców jego uczył mądrości.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu, * i Jakub był przybyszem w ziemi Chama.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo, * i uczynił go mocniejszym od nieprzyjaciół jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzili ludu Jego * i działali podstępnie przeciw sługom Jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego, * Aarona, którego obrał.
104:27 Spełnił wśród nich czyny znaków swoich * i cudów w ziemi Chama.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozmnożył Pan lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
|
Ant. Edúxit Deus * pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Edúxit Deus pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
|
Ant. Wywiódł Bóg * lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Spuścił ciemności i zaćmił, * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew, * a ryby ich wygubił.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał i przyszła psia mucha i komary * we wszystkich granicach ich.
104:32 Grad zesłał im jako deszcz, * i ogień palący na ich ziemię.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich, * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * którego nie było liczby:
104:35 I zjadł wszystką trawę w ich ziemi, * i zjadł wszystek owoc ziemi ich.
104:36 I pobił wszelkie pierworodne w ich ziemi, * pierwociny wszelkiej ich pracy.
104:37 I wyprowadził ich ze srebrem i złotem, * a w pokoleniach ich nie było chorego.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich, * bo był przyszedł na nich strach przed nimi.
104:39 Rozciągnął obłok dla zakrycia ich, * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali, i przyleciała przepiórka, * i chlebem niebieskim nasycił ich.
104:41 Rozszczepił opokę i wypłynęły wody, * popłynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje, * które mówił do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * i wybranych swoich z radością.
104:44 I dał im krainy narodów, * i pracę ludów posiedli:
104:45 Aby strzegli usprawiedliwień Jego * i o zakon Jego dbali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywiódł Bóg lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
|
℣. Memor fuit Dóminus verbi sancti sui.
℟. Quod locútus est ad Ábraham, púerum suum.
|
℣. Pomniał na słowo święte swoje.
℟. Które rzekł do Abrahama, sługi swego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Epístola ad Ephésios
Eph 6:1-4
1 Fílii, obedíte paréntibus vestris in Dómino: hoc enim justum est.
2 Honóra patrem tuum, et matrem tuam, quod est mandátum primum in promissióne:
3 Ut bene sit tibi, et sis longǽvus super terram.
4 Et vos patres, nolíte ad iracúndiam provocáre fílios vestros: sed educáte illos in disciplína et correptióne Dómini.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Misericórdiam et judícium cantábo tibi, Dómine:
* Psallam et intéllegam in via immaculáta, quando vénies ad me.
℣. Perambulábam in innocéntia cordis mei, in médio domus meæ.
℟. Psallam et intéllegam in via immaculáta, quando vénies ad me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan
Ef 6:1-4
1 Synowie, bądźcie posłuszni rodzicom waszym w Panu; bo to jest sprawiedliwa.
2 Czcij ojca twego i matkę twoję, które jest pierwsze przykazanie z obietnicą,
3 Abyć się dobrze działo, i abyś był długowieczny na ziemi.
4 A wy ojcowie, nie pobudzajcie ku gniewowi synów waszych; ale je wychowywajcie w karności i w groźbie Pańskiéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Miłosierdzie i sąd będę śpiewał tobie, Panie:
* Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanéj, kiedy przyjdziesz do mnie.
℣. Chodziłem w niewinności serca mego, w pośrodku domu mego.
℟. Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanéj, kiedy przyjdziesz do mnie.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Eph 6:5-9
5 Servi, obedíte dóminis carnálibus cum timóre et tremóre, in simplicitáte cordis vestri, sicut Christo:
6 Non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed ut servi Christi, faciéntes voluntátem Dei ex ánimo,
7 Cum bona voluntáte serviéntes, sicut Dómino, et non homínibus:
8 Sciéntes quóniam unusquísque quodcúmque fécerit bonum, hoc recípiet a Dómino, sive servus, sive liber.
9 Et vos dómini, éadem fácite illis, remitténtes minas: sciéntes quia et illórum et vester Dóminus est in cælis: et personárum accéptio non est apud eum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Misericórdiam et judícium cantábo tibi, Dómine:
* Psallam et intéllegam in via immaculáta, quando vénies ad me.
℣. Perambulábam in innocéntia cordis mei, in médio domus meæ.
℟. Psallam et intéllegam in via immaculáta, quando vénies ad me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Ef 6:5-9
5 Słudzy, posłuszni bądźcie panom wedle ciała z bojaźnią i ze drżeniem, w prostości serca waszego, jako Chrystusowi:
6 Nie na oko służąc, jakoby ludziom się podobając, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc wolą Bożą z serca:
7 Z dobrą wolą służąc, jako Panu a nie ludziom:
8 Wiedząc, iż każdy, cokolwiek uczyni dobrego, to odniesie od Pana, choć niewolnik, choć wolny.
9 A wy panowie, toż im czyńcie, odpuszczając groźby, wiedząc, iż i ich i wasz Pan jest w niebiesiech, a niemasz u niego względu na osoby.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Miłosierdzie i sąd będę śpiewał tobie, Panie:
* Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanéj, kiedy przyjdziesz do mnie.
℣. Chodziłem w niewinności serca mego, w pośrodku domu mego.
℟. Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanéj, kiedy przyjdziesz do mnie.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Eph 6:10-13
10 De cétero, fratres, confortámini in Dómino, et in poténtia virtútis ejus.
11 Indúite vos armatúram Dei, ut possítis stare advérsus insídias diáboli:
12 Quóniam non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem, sed advérsus príncipes, et potestátes, advérsus mundi rectóres tenebrárum harum, contra spirituália nequítiæ, in cæléstibus.
13 Proptérea accípite armatúram Dei, ut possítis resístere in die malo, et in ómnibus perfécti stare.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Velóciter exáudi me, Deus,
* Quia defecérunt sicut fumus dies mei:
* Tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
℣. Dies mei sicut umbra declinavérunt, et ego sicut fœnum árui.
℟. Quia defecérunt sicut fumus dies mei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Ef 6:10-13
10 Na ostatek bracia, zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego.
11 Obleczcie się w zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom djabelskim.
12 Albowiem nie mamy biedzenia przeciw ciału i krwi, ale przeciwko książętom i władzom, przeciwko rządzcom świata tych ciemności, przeciwko duchownym złościom w niebiesiech.
13 A przetóż weźcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli sprzeciwić się w dzień zły i w wszystkiem doskonali stać.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Haste thee to hear me, O Lord.
* For my days are consumed away like smoke:
* But thou art the same, and thy years shall not fail.
℣. My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
℟. For my days are consumed away like smoke.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. But thou art the same, and thy years shall not fail.
|
Nocturn II.
Ant. Salvávit eos Dóminus * propter nomen suum.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvávit eos Dóminus propter nomen suum.
|
Nokturn II.
Ant. Wybawił je Pan * dla imienia swego.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
105:2 Któż wypowie możne dzieła Pańskie, * wygłosi wszystką chwałę Jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą prawa * i czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w łaskawości dla ludu Twego, * nawiedź nas przez zbawienie Twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych Twoich i weselili się weselem ludu Twego: * abyś był wychwalany z dziedzictwem Twoim.
105:6 Zgrzeszyliśmy z ojcami naszymi, * niesprawiedliwie postępowaliśmy, nieprawość popełnialiśmy.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie rozumieli cudów Twoich, * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia Twego.
105:7 I rozdrażnili Cię, gdy wstępowali ku morzu, * Morzu Czerwonemu.
105:8 I wybawił ich dla imienia swego, * aby okazać moc swoją.
105:9 I zgromił Morze Czerwone i wyschło, * i przeprowadził ich przez głębinę jak przez pustynię.
105:10 I wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili, * i wykupił ich z ręki nieprzyjaciół.
105:11 I okryła woda tych, którzy ich trapili, * ani jeden z nich nie pozostał.
105:12 I uwierzyli słowom Jego, * i śpiewali chwałę Jego.
105:13 Prędko zapomnieli uczynków Jego, * a nie czekali na zrządzenia Jego.
105:14 I ulegli pożądliwości na pustkowiu, * i kusili Boga na miejscu bezwodnym.
105:15 I spełnił im prośbę ich, * i spuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybawił je Pan dla imienia swego.
|
Ant. Oblíti sunt Deum * qui salvávit eos.
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Oblíti sunt Deum qui salvávit eos.
|
Ant. Zapomnieli Boga, * który je zbawił.
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdrażnili Mojżesza w obozie, * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia i pożarła Datana, * i okryła zgraję Abirona.
105:18 I zapalił się ogień w ich gromadzie, * płomień popalił grzeszników.
105:19 I uczynili cielca przy Horebie, * i kłaniali się bałwanowi.
105:20 I zamienili chwałę swą * na obraz cielca żrącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który ich wybawił, * który uczynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Chama: straszne rzeczy na Czerwonym Morzu.
105:23 I rzekł, że ich wytraci, * gdyby był Mojżesz, wybrany Jego, nie zastawił się w wyłomie przed oczyma Jego:
105:24 Aby odwrócić gniew Jego, żeby ich me wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemi pożądania godnej.
105:25 Nie wierzyli słowu Jego, i szemrali w namiotach swoich, * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoją na nich, * aby ich powalić na pustyni:
105:27 I żeby rzucić potomstwo ich między narody * i rozproszyć ich po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Fegorowi, * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I pobudzili Go do gniewu występkami swymi, * i zebrała się nad nimi zaguba.
105:30 I stanął Finees i ubłagał, * i ustała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości * z pokolenia na pokolenie aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zapomnieli Boga, który je zbawił.
|
Ant. Cum tribularéntur * vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum tribularéntur vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
|
Ant. Kiedy byli uciśnieni * widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I pobudzili Go do gniewu u wód Meriba, * i utrapiony był Mojżesz dla nich, bo rozdrażnili ducha jego.
105:33 I mówił niebacznie ustami swymi: * Nie wygładzili pogan, o których im był Pan powiedział.
105:35 I pomieszali się z poganami, i nauczyli się uczynków ich, i służyli bałwanom ich, * i stało się im na upadek.
105:37 I ofiarowali synów swoich * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną, * krew synów swoich i córek swoich, które ofiarowali bałwanom kananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwią, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli występkami swymi.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu, * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I wydał ich w ręce narodów, * i panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści.
105:42 I utrapili ich nieprzyjaciele ich, i byli poniżeni pod ich rękami: * często ich wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu Go przywodzili pomysłami swymi, * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni, * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na przymierze swoje, * i żal mu było ich według wielkości miłosierdzia Jego.
105:46 I dał im znaleźć miłosierdzie * na oczach wszystkich, którzy ich pojmali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz, * i zgromadź nas spośród narodów:
105:47 Abyśmy wysławiali imię Twoje święte * i chlubili się chwałą Twoją.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, z wieku na wiek: * i niech rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kiedy byli uciśnieni widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
|
℣. Salvos nos fac, Dómine, Deus noster.
℟. Ut confiteámur nómini sancto tuo.
|
℣. Wybawże nas, Panie, Boże nasz.
℟. Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Franciscus in oppido Salesio, unde famíliæ cognomen, piis et nobílibus paréntibus natus, a téneris annis futuræ sanctitátis indícia præbuit, morum innocéntia et gravitáte. Adoléscens liberálibus disciplinis eruditus, mox philosophíæ ac theologíæ Parisiis operam dedit; et, ne quid sibi deésset ad animi culturam, juris utriusque lauream summa cum laude Patavii obtinuit. In sacra æde Lauretana perpetuæ virginitátis votum, quo pridem Parisiis se obstrinxerat, innovávit; a cujus virtútis proposito nullis umquam dæmonum fraudibus, nullis sensuum illécebris pótuit dimoveri.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Francis was born of godly and noble parents, in the town of Sales, from which his family take their name of de Sales, (upon the 21st day of August, in the year of our Lord 1567.) In his childish years his staid and godly demeanour gave promise of his future sanctity. He received a liberal education as he grew up, and afterwards studied Philosophy and Theology at Paris. In order to the complete furnishing of his mind, he took the degree of Doctor of Laws, both Civil and Ecclesiastical, at Padua, with much distinction. He had already bound himself with a vow of perpetual virginity at Paris, and he renewed the same in the Holy House of Loreto. From this path of virtue, neither the temptations of the devil nor the allurements of the world ever induced him
to
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nic nie żyszcze na nim nieprzyjaciel: i syn nieprawości nie przyda szkodzić mu
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Recusáta in Sabáudiæ senatu amplíssima dignitate, clericali milítiæ nomen dedit. Tum sacerdotio initiátus et Genevénsis ecclésiæ præposituram adeptus, ejus muneris partes adeo perfecte explevit, ut eum Granerius epíscopus víndicandis ab hæresi Calviniana Chaballicensibus aliisque Genevæ finitimis pópulis, divini verbi præcónem destinarit. Quam expeditiónem álacri animo suscípiens, asperrima quæque perpéssus est, sæpe ab hæréticis conquisítus ad necem, variisque calumniis et insídiis vexatus. Sed inter tot discrímina et agones, insuperábilis ejus constántia semper enituit; Deique ope protectus, septuagínta duo míllia hæreticórum ad catholicam fidem reduxísse dícitur, inter quos multi nobilitate et doctrina insignes numerántur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
He refused to be made Counsellor of the Parliament of Chambery, for which his family had obtained for him patents from the Duke of Savoy, and determined to become a clergyman. He was appointed to the Provostship of the Church of Geneva, and, being shortly afterwards ordained Priest, discharged so admirably the duties of his position, that he was sent by Granier, his Bishop, to preach the word of God in Chablais, and other places in the outskirts of the diocese, where the inhabitants had embraced the heresy of Calvin. He joyfully undertook this mission, in which he suffered much, being often hunted by the Protestants to murder him, and assailed by many calumnies and plots. Amid all these dangers and struggles his constancy remained invincible, and under the blessing and care of God he is said to have recalled seventy-two thousand of these heretics to the Faith of Christ's Universal Church, among whom were many distinguished by rank and learning.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Położyłem wspomożenie w mocnym, i wywyższyłem wybranego z ludu mojego:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim.
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Mortuo Granerio, qui eum sibi coadjutórem decerni curáverat, epíscopus consecratus, sanctitátis suæ radios circumquaque diffudit, zelo ecclesiásticæ disciplinæ, pacis studio, misericórdia in páuperes, omnique virtúte conspicuus. Ad divini cultus augméntum novum ordinem sanctimoniálium instituit, a Visitatióne beátæ Vírginis nuncupátum, sub regula sancti Augustíni; cui addidit constitutiónes sapiéntia, discretióne et suavitáte mirábiles. Suis étiam scriptis cælésti doctrina refertis Ecclésiam illustrávit, quibus iter ad christianam perfectiónem tutum et planum demonstrat. Annum denique agens quinquagesimum quintum, dum e Gállia Annesium regréditur, post Sacrum in die sancti Joánnis Evangelistæ Lugduni celebrátum, gravi morbo correptus, sequénti die migrávit in cælum, anno Dómini millesimo sexcentésimo vigesimo secundo. Ejus corpus Annesium delátum, in ecclésia moniálium dicti ordinis honorifice cónditum fuit, cœpitque statis miraculis claréscere. Quibus rite probátis, ab Alexandro septimo Pontifice máximo in Sanctórum númerum relátus est, assignáta ejus festivitáti die vigesima nona Januarii; et a summo Pontifice Pio nono, ex sacrórum Rituum Congregatiónis consulto, universalis Ecclésiæ Doctor fuit declaratus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
After the death of Bishop Granier, who had procured his appointment as Coadjutor, he was consecrated Bishop, upon the 3rd day of December, 1602. In that office he was truly a burning and a shining light, showing all around a bright example of godliness, zeal for the discipline of the Church, ardent love of peace, tenderness to the poor, and, indeed, of all graces. For the greater ornament of God's worship he established a new Order of Nuns, which is named from the Visitation of the Blessed Virgin. These nuns follow the Rule of St. Augustine, but Francis added thereto several additional constitutions distinguished by wisdom, prudence, and tenderness. He enlightened the Church by writings full of heavenly teaching, and pointing out a safe and simple road to Christian perfection. In the 55th year of his age, while on his way from France to Annecy, after saying mass at Lyons on the Feast of St. John the Evangelist, he was seized with fatal illness, and on the next day passed from earth to heaven, in the year of our Lord 1622. His body was carried to Annecy and honourably buried in the Church of the nuns of the Visitation, where it soon began to be distinguished for miracles. The truth of these having been proved, the Supreme Pontiff, Alexander VI L, enrolled his name among those of the Saints, and appointed for his Feast-day the 29th of January. And the Supreme Pontiff, Pius IX., on the advice of the Congregation of Sacred Rites, declared him a Doctor of the Universal Church.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. This is he which wrought great wonders before God, and the whole earth is full of his teaching
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. This is he which loved not his life in this world, and hath attained unto the kingdom of heaven.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
|
Nocturn III.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum et de necessitátibus eórum liberávit eos.
|
Nokturn III.
Ant. Wołali do Pana * i wybawił je z ich potrzeb.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry jest, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
106:2 Niech tak mówią, którzy są przez Pana odkupieni, których wykupił z ręki nieprzyjaciela, * i zgromadził ich z krajów:
106:3 Ze wschodu słońca i z zachodu, * z północy i od morza.
106:4 Błądzili po pustkowiu na miejscu bezwodnym * i nie znajdowali drogi do miasta, gdzieby można zamieszkać.
106:5 Łaknący i pragnący, * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wyrwał ich z ich utrapień.
106:7 I naprowadził ich na drogę prostą, * aby doszli do miasta, w którym by mieszkali.
106:8 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:9 Bo nasycił duszę głodną, * i duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci, * związani w niedostatku i w żelazie.
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym * i wyrokami Najwyższego wzgardzili.
106:12 I poniżone było utrapieniem serce ich, * upadli, a nie było, kto by ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy w ucisku byli, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:14 I wywiódł ich z ciemności i z cienia śmierci, * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wołali do Pana i wybawił je z ich potrzeb.
|
Ant. Ipsi vidérunt * ópera Dei et mirabília ejus.
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília ejus.
|
Ant. Ci widzieli * dzieła Boże i dziwy jego.
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:16 Bo skruszył drzwi miedziane, * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił ich z drogi ich nieprawości, * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelkim pokarmem brzydziła się dusza ich * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił ich, * i wyrwał ich od zagłady.
106:21 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:22 A niechaj składają ofiarę chwały * i niech opowiadają uczynki Jego z weselem.
106:23 Którzy się puszczają okrętami na morze * kupiectwo uprawiając na wodach wielkich.
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie * i dziwy Jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy, * i podniosły się nawałności Jego.
106:26 Podnoszą się aż do nieba i zstępują aż do przepaści, * dusza ich schła w złej przygodzie.
106:27 Chwiali się i zataczali jak pijani, * i wszystka mądrość ich sczezła.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wywiódł ich z ich utrapień.
106:29 I obrócił burzę Jego w ciszę, * i uspokoiły się nawałności Jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły * i przyprowadził ich do portu pożądanego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ci widzieli dzieła Boże i dziwy jego.
|
Ant. Vidébunt recti * et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
|
Ant. Ujrzą sprawiedliwi * i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:32 I niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludzi * i w gronie starców niech Go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w pustynię * i potoki wód w suszę.
106:34 Ziemię urodzajną w słone pola, * dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
106:35 Obrócił pustynię w jeziora wodne, * a ziemię bezwodną w strumienie wód.
106:36 I osadził tam łaknących, * i założył miasto na mieszkanie.
106:37 I posiali pola, i zasadzili winnice, * i zebrali plon z urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli, * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I stali się nieliczni, * i dręczeni byli od utrapienia złego i boleści.
106:40 Wylana była wzgarda na książąt, * i dopuścił, że błądzili na bezdrożu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego w niedostatku, * i uczynił jak owce rodziny.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzec będzie tego, * i wyrozumie miłosierdzie Pańskie?
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
|
℣. Exáltent Dóminum in ecclésia plebis.
℟. Et in cáthedra seniórum laudent eum.
|
℣. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi.
℟. Na stolicy starców niech go chwalą.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 5:13-19
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Vos estis sal terræ. Quod si sal evanúerit, in quo saliétur? Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Lib. 1 de Sermone Domini in monte, cap. 6
Osténdit Dóminus fátuos esse judicándos, qui temporálium bonórum vel cópiam sectántes vel inópiam metuéntes, amíttunt ætérna, quæ nec dari possunt ab homínibus nec auférri. Itaque, si sal infatuátum fúerit, in quo saliétur? Id est, si vos, per quos condiéndi sunt quodámmodo pópuli, metu persecutiónum temporálium amiséritis regna cælórum; qui erunt hómines, per quos a vobis error auferátur, cum vos elégerit Deus, per quos errórem áuferat ceterórum?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Induit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 5:13-19
At that time: Jesus said unto his disciples: Ye are the salt of the earth: But if the salt have lost his savour, wherewith shall it be salted? And so on, and that which followeth.
A Homily by St. Augustine the Bishop
Lib. 1 de Sermóne Dómini in monte, cap. 6
The Lord would have us understand how that men do lose their power of savouring others with righteousness when they are willing to place their eternal welfare in jeopardy for the sake of any témporal advantage, like as attainment of ease or luxury, or escape from suffering or toil. For that which is eternal, unlike things of this world, can neither be bestowed by men, nor by them taken away. Hence, when he asketh: If the salt have lost his savour, wherewith shall it be salted? he would have us understand the question to be: If ye, by whom mankind is preserved from corruption, be willing to lose the kingdom of heaven so as to escape trials or persecutions in this world, who is there to preserve you from corruption, seeing ye are they that God hath chosen to preserve all others from corruption?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłował go Pan, i przyozdobił go: szatą chwały przyodział go
* U bram nieba ukoronował go.
℣. Induit eum Dominus loricam fidei, i przyozdobił go.
℟. U bram nieba ukoronował go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Ergo ad níhilum valet sal infatuátum, nisi ut mittátur foras et calcétur ab homínibus. Non ítaque calcátur ab homínibus qui pátitur persecutiónem; sed qui, persecutiónem timéndo, infatuátur. Calcári enim non potest nisi inférior; sed inférior non est, qui, quamvis córpore multa in terra sustíneat, corde tamen fixus in cælo est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In médio Ecclésiæ apéruit os ejus,
* Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
℣. Jucunditátem et exsultatiónem thesaurizávit super eum.
℟. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
Those that should be the salt of the earth, but have lost their savour, are thenceforth good for nothing, but to be cast out, and to be trodden under foot of men. But no one that suffereth persecution is truly said to be trodden under foot of men. Rather than one is truly trodden under foot of men who through fear of persecution hath lost the savour of righteousness. For no one can be trodden upon, unless he be beneath him which treadeth upon him. And certainly no one who hath his heart in heaven, no matter how grievously he doth suffer in his body on earth, is rightly said to be beneath anyone who misuseth him.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W pośrzód kościoła otworzy usta jego,
* I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
℣. Wesele i radość będzie skarbiła nad nim.
℟. I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Vos estis lumen mundi. Quómodo dixit supérius sal terræ, sic nunc dicit lumen mundi. Nam, neque supérius ista terra accipiénda est, quam pédibus corpóreis calcámus; sed hómines, qui in terra hábitant, vel étiam peccatóres, quorum condiéndis et exstinguéndis putóribus apostólicum salem Dóminus misit. Et hic mundum non cælum et terram, sed hómines qui sunt in mundo vel díligunt mundum, opórtet intélligi; quibus illuminándis Apóstoli missi sunt. Non potest cívitas abscóndi super montem pósita; id est, fundáta super insígnem magnámque justítiam, quam signíficat étiam ipse mons, in quo dísputat Dóminus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Ye are the light of the world. And we are to understand the word World in the same sense as the word Earth when he spoke above of the salt of the earth, that is, not that earth whereupon we walk with our bodily feet, but the men which dwell upon the earth; in other words, sinners, for the sweetening and correction of whose corruption, the Lord hath sent his Apostles, as it were, as so much salt. And so by the world we are to understand, not the heaven and the earth, but the men who are in the world and love the world, for the enlightening of whom the Apostles have been sent. A city that is set on a hill cannot be hid: that is, what is founded upon the heights of righteousness, whereof the mountain upon which the Lord gave this discourse was itself a figure, is magnificent in the eyes of all men.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui ad animárum salútem beátum Francíscum Confessórem tuum atque Pontíficem ómnibus ómnia factum esse voluísti: concéde propítius; ut caritátis tuæ dulcédine perfúsi, ejus dirigéntibus mónitis ac suffragántibus méritis, ætérna gáudia consequámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który dla zbawienia dusz zechciałeś, aby św. Franciszek Biskup i Wyznawca Twój, stał się wszystkiem dla wszystkich, spraw łaskawie, abyśmy przepojeni słodyczą Miłości Twojej, przez jego rady prowadzeni, a zasługami wspomagani, dostąpili żywota wiecznego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|