|
Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Vírginum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Dziewic, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Regis supérni núntia,
Domum patérnam déseris,
Terris, Terésa, bárbaris
Christum datúra aut sánguinem.
Sed te manet suávior
Mors, pœna poscit dúlcior:
Divíni amóris cúspide
In vulnus icta cóncides.
O caritátis víctima!
Tu corda nostra cóncrema,
Tibíque gentes créditas
Avérni ab igne líbera.
Sit laus Patri cum Fílio
Et Spíritu Paráclito,
Tibíque, sancta Trínitas,
Nunc et per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
Króla najwyższego posłanka,
opuszczasz dom ojcowski,
Tereso, by krajom pogańskim
dać Chrystusa albo krew.
Lecz Ciebie czeka śmierć milsza,
męka woła słodsza:
ostrzem miłości Bożej
ugodzona padasz zraniona.
O ofiaro miłości!
Ty rozpal serca nasze
i ludy sobie powierzone
uwolnij od ognia piekielnego.
Chwała niechaj będzie Ojcu
z Synem i Duchem Pocieszycielem,
i Tobie, Trójco Święta,
teraz i po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Expúgna, Dómine, * impugnántes me.
Psalmus 34(1-10) [1]
34:1 Júdica, Dómine, nocéntes me, * expúgna impugnántes me.
34:2 Apprehénde arma et scutum: * et exsúrge in adjutórium mihi.
34:3 Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: * dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum.
34:4 Confundántur et revereántur, * quæréntes ánimam meam.
34:4 Avertántur retrórsum, et confundántur * cogitántes mihi mala.
34:5 Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti: * et Ángelus Dómini coárctans eos.
34:6 Fiat via illórum ténebræ et lúbricum: * et Ángelus Dómini pérsequens eos.
34:7 Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui: * supervácue exprobravérunt ánimam meam.
34:8 Véniat illi láqueus, quem ignórat: et cáptio, quam abscóndit, apprehéndat eum: * et in láqueum cadat in ipsum.
34:9 Ánima autem mea exsultábit in Dómino: * et delectábitur super salutári suo.
34:10 Ómnia ossa mea dicent: * Dómine, quis símilis tibi?
34:10 Erípiens ínopem de manu fortiórum ejus: * egénum et páuperem a diripiéntibus eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Expúgna, Dómine, impugnántes me.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Zwalcz, Panie, * walczące przeciwko mnie.
Psalm 34(1-10) [1]
34:1 Osądź, Panie, szkodzące mnie, * zwalcz walczące przeciwko mnie.
34:2 Porwij broń i tarczą: * a powstań mi na pomoc.
34:3 Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują: * rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem.
34:4 Niech będą zawstydzeni i zesromoceni, * szukający dusze mojéj.
34:4 Niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni * myślący mi złe.
34:5 Niechaj będą jako proch przed wiatrem: * a Aniół Pański niechaj je uciśnie.
34:6 Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: * a Aniół Pański niechaj ich goni.
34:7 Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: * niesłusznie urągali duszy mojéj.
34:8 Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima: * i niechaj w onóż sidło wpadnie.
34:9 A dusza moja rozraduje się w Panu: * i ukocha się w zbawieniu jego.
34:10 Wszystkie kości moje rzekną: * Panie, któż podobien tobie?
34:10 Wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: * niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zwalcz, Panie, walczące przeciwko mnie.
|
Ant. Restítue ánimam meam * a malefáctis eórum, Dómine.
Psalmus 34(11-17) [2]
34:11 Surgéntes testes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me.
34:12 Retribuébant mihi mala pro bonis: * sterilitátem ánimæ meæ.
34:13 Ego autem cum mihi molésti essent, * induébar cilício.
34:13 Humiliábam in jejúnio ánimam meam: * et orátio mea in sinu meo convertétur.
34:14 Quasi próximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacébam: * quasi lugens et contristátus, sic humiliábar.
34:15 Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt: * congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.
34:16 Dissipáti sunt, nec compúncti, tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne: * frenduérunt super me déntibus suis.
34:17 Dómine, quando respícies? * restítue ánimam meam a malignitáte eórum, a leónibus únicam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Restítue ánimam meam a malefáctis eórum, Dómine.
|
Ant. Przywróć duszę moję * od złości ich, Panie.
Psalm 34(11-17) [2]
34:11 Powstawszy świadkowie fałszywi, * pytali mię, czegom nie wiedział.
34:12 Oddawali mi złe za dobre: * niepłodność duszy mojéj.
34:13 A ja, gdy mi się przykrzyli, * obłóczyłem się w włosiennicę.
34:13 Korzyłem postem duszę moję: * a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.
34:14 Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: * jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.
34:15 I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: * zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.
34:16 Rozerwali się, a nie żałowali, kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem: * zgrzytali na mię zębami swymi.
34:17 Panie, kiedyż wejrzysz? * przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przywróć duszę moję od złości ich, Panie.
|
Ant. Exsúrge, Dómine, * et inténde judício meo.
Psalmus 34(18-28) [3]
34:18 Confitébor tibi in ecclésia magna, * in pópulo gravi laudábo te.
34:19 Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque: * qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.
34:20 Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur: * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.
34:21 Et dilatavérunt super me os suum: * dixérunt: Euge, euge, vidérunt óculi nostri.
34:22 Vidísti, Dómine, ne síleas: * Dómine, ne discédas a me.
34:23 Exsúrge et inténde judício meo: * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.
34:24 Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine, Deus meus, * et non supergáudeant mihi.
34:25 Non dicant in córdibus suis: Euge, euge, ánimæ nostræ: * nec dicant: Devorávimus eum.
34:26 Erubéscant et revereántur simul, * qui gratulántur malis meis.
34:26 Induántur confusióne et reveréntia * qui magna loquúntur super me.
34:27 Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus qui volunt pacem servi ejus.
34:28 Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * tota die laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et inténde judício meo.
|
Ant. Powstań, Panie, * a pilnuj sądu mego.
Psalm 34(18-28) [3]
34:18 Będęć wyznawał w kościele wielkim, * między ludem ogromnym będę cię wysławiał.
34:19 Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: * którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.
34:20 Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: * a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili.
34:21 I rozdarli na mię gęby swoje: * mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze.
34:22 Widziałeś, Panie, nie milcz: * Panie, nie odchódź odemnie.
34:23 Powstań, a pilnuj sądu mego: * Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj.
34:24 Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój, * a niech się nie weselą nademną.
34:25 Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj: * i niech nie mówią: Pożarliśmy go.
34:26 Niech będą zawstydzeni i pohańbieni społem ci, * którzy się weselą ze złego mojego.
34:26 Niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, * którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.
34:27 Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj: * i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.
34:28 A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, * cały dzień chwałę twoję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Powstań, Panie, a pilnuj sądu mego.
|
℣. Lingua mea meditábitur justítiam tuam.
℟. Tota die laudem tuam, Dómine.
|
℣. Język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję.
℟. Cały dzień chwałę twoję, Panie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro primo Machabæórum
1 Mac 12:1-4
1 Et vidit Jónathas quia tempus eum juvat, et elégit viros, et misit eos Romam statúere et renováre cum eis amicítiam;
2 Et ad Spartiátas, et ad ália loca misit epístolas secúndum eámdem formam.
3 Et abiérunt Romam, et intravérunt cúriam, et dixérunt: Jónathas summus sacérdos, et gens Judæórum misérunt nos, ut renovarémus amicítiam et societátem secúndum prístinum.
4 Et dedérunt illis epístolas ad ipsos per loca, ut dedúcerent eos in terram Juda cum pace.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hic est fratrum amátor et pópuli Israël:
* Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
℣. Vir iste in pópulo suo mitíssimus appáruit.
℟. Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
1 Mch 12:1-4
1 I obaczył Jonatas, że mu czas dopomaga, i obrał męże, i posłał je do Rzymu ku potwierdzeniu i ponowieniu przymierza z nimi,
2 I do Spartiatów, i na inne miejsca rozsyłał listy tymże kształtem.
3 I jachali do Rzymu, i weszli do domu Radnego, i rzekli: Jonatas, nawyższy kapłan, i naród Żydowski posłali nas, żebyśmy odnowili przyjadelstwo i towarzystwo wedle dawnego czasu.
4 I dali im listy do swych po miejscach, aby je doprowadzono spokojem do ziemie Juda.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ten ci jest miłośnik braciej i ludu Izraelskiego,
* Ten jest, który się wiele modli za lud i za wszytko miasto święte, Jeruzalem.
℣. Mąż ten w ludzie swym najpokorniejszym się okazał.
℟. Ten jest, który się wiele modli za lud i za wszytko miasto święte, Jeruzalem.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Mac 12:5-8
5 Et hoc est exémplum epistolárum, quas scripsit Jónathas Spartiátis:
6 Jónathas summus sacérdos, et senióres gentis, et sacerdótes, et réliquus pópulus Judæórum, Spartiátis frátribus salútem.
7 Jamprídem missæ erant epístolæ ad Oníam summum sacerdótem ab Arío, qui regnábat apud vos, quóniam estis fratres nostri, sicut rescríptum cóntinet, quod subjéctum est.
8 Et suscépit Onías virum, qui missus fúerat, cum honóre, et accépit epístolas, in quibus significabátur de societáte et amicítia.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tu, Dómine universórum, qui nullam habes indigéntiam, voluísti templum tuum fíeri in nobis;
* Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
℣. Tu elegísti, Dómine, domum istam ad invocándum nomen tuum in ea, ut esset domus oratiónis et obsecratiónis pópulo tuo.
℟. Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Mch 12:5-8
5 A ta jest kopia listów, które Jonatas Spartiatom pisał:
6 Jonatas, nawyźszy kapłan, i starszy narodu, i kapłani, i inny lud Żydowski, Spartiatom, braciej, zdrowia.
7 Już dawno posłany był list do Oniasza, nawyższego kapłana, od Ariusza, który u was królował, żeście bracia naszy, jako zamyka w sobie odpis, który poniż idzie.
8 I przyjął Oniasz męża, który był posłany z uczciwością, i wziął listy, któremi oznajmowano o towarzystwie i przyjacielstwie.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Thou, O Lord of all things, Who hast need of nothing, wast pleased that the Temple of thine habitation should be among us.
* Therefore now, O Lord, keep this house ever undefiled
℣. Thou, O Lord, didst choose this house, that thy Name should be called on therein, and to be an house of prayer and petition for thy people.
℟. Therefore now, O Lord, keep this house ever undefiled.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Mac 12:9-11
9 Nos, cum nullo horum indigerémus, habéntes solátio sanctos libros, qui sunt in mánibus nostris,
10 Malúimus míttere ad vos renováre fraternitátem et amicítiam, ne forte aliéni efficiámur a vobis; multa enim témpora transiérunt, ex quo misístis ad nos.
11 Nos ergo in omni témpore sine intermissióne in diébus solémnibus, et céteris quibus opórtet, mémores sumus vestri in sacrifíciis quæ offérimus, et in observatiónibus, sicut fas est, et decet meminísse fratrum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Aperi óculos tuos, Dómine, et vide afflictiónem nostram: circumdedérunt nos gentes ad puniéndum nos:
* Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Afflíge oppriméntes nos et contuméliam faciéntes in supérbiam; et custódi partem tuam.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Mch 12:9-11
9 My, acześmy nic z tego nie potrzebowali, mając za pociechę Księgi Święte, które są w rękach naszych,
10 Woleliśmy posłać do was odnowić braterstwo i przyjacielstwo, abyśmy się nie zstali odłączeni od was: bo wiele czasów wyszło, jakoście do nas posłali.
11 My tedy na każdy czas bez przestanku, w uroczyste dni i w inne, kiedy potrzeba, pamiętamy na was przy ofiarach, które ofiarujemy, i przy obrzędziech, jako się godzi i przystoi pamiętać na bracią.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Open thine eyes, O Lord, and behold our affliction for the heathen are come round about us to punish us.
* But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
℣. Punish them that oppress us and with pride do us wrong, and keep thine own portion.
℟. But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
|
Nocturn II.
Ant. Noli æmulári * in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Psalmus 36(1-15) [4]
36:1 Noli æmulári in malignántibus: * neque zeláveris faciéntes iniquitátem.
36:2 Quóniam tamquam fænum velóciter aréscent: * et quemádmodum ólera herbárum cito décident.
36:3 Spera in Dómino, et fac bonitátem: * et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus.
36:4 Delectáre in Dómino: * et dabit tibi petitiónes cordis tui.
36:5 Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo: * et ipse fáciet.
36:6 Et edúcet quasi lumen justítiam tuam: et judícium tuum tamquam merídiem: * súbditus esto Dómino, et ora eum.
36:7 Noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua: * in hómine faciénte injustítias.
36:8 Désine ab ira, et derelínque furórem: * noli æmulári ut malignéris.
36:9 Quóniam qui malignántur, exterminabúntur: * sustinéntes autem Dóminum, ipsi hereditábunt terram.
36:10 Et adhuc pusíllum, et non erit peccátor: * et quǽres locum ejus et non invénies.
36:11 Mansuéti autem hereditábunt terram: * et delectabúntur in multitúdine pacis.
36:12 Observábit peccátor justum: * et stridébit super eum déntibus suis.
36:13 Dóminus autem irridébit eum: * quóniam próspicit quod véniet dies ejus.
36:14 Gládium evaginavérunt peccatóres: * intendérunt arcum suum,
36:14 Ut deíciant páuperem et ínopem: * ut trucídent rectos corde.
36:15 Gládius eórum intret in corda ipsórum: * et arcus eórum confringátur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Noli æmulári in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
|
Nokturn II.
Ant. Nie obruszaj się * dla tego, któremu się szczęści, a czyni nieprawość.
Psalm 36(1-15) [4]
36:1 Nie obruszaj się dla złośliwych: * ani zajrzyj czyniącym nieprawość.
36:2 Albowiem jako trawa prędko uwiędną: * a jako liście ziela wnet opadną.
36:3 Miéj nadzieję w Panu, a czyń dobrze: * i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jéj bogactwy.
36:4 Kochaj się w Panu: * i da tobie prośby serca twego.
36:5 Objaw Panu drogę twoję, a miéj nadzieję w nim: * a on uczyni.
36:6 I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję: a sąd twój jako południe: * bądź poddany Panu, a módl się mu.
36:7 Nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego: * dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości.
36:8 Przestań gniewu a opuść zapalczywość: * nie obruszaj się, abyś miał źle czynić.
36:9 Albowiem którzy źle czynią, będą wykorzenieni: * lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię.
36:10 I jeszcze mało, ażci nie będzie złośnika: * i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz.
36:11 Ale ciszy odziedziczą ziemię: * i kochać się będą w wielkości pokoju.
36:12 Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego: * i będzie nań zgrzytał zęboma swemi.
36:13 Ale Pan będzie się śmiał z niego: * albowiem upatruje, że przyjdzie dzień jego.
36:14 Miecza dobyli grzesznicy: * naciągnęli łuk swój,
36:14 Aby porazili ubogiego i niedostatecznego: * aby pozamordowali ludzie prawego serca.
36:15 Miecz ich niech wnidzie w serca ich: * a łuk ich niech się złamie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści, a czyni nieprawość.
|
Ant. Brácchia peccatórum * conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Psalmus 36(16-29) [5]
36:16 Mélius est módicum justo, * super divítias peccatórum multas.
36:17 Quóniam brácchia peccatórum conteréntur: * confírmat autem justos Dóminus.
36:18 Novit Dóminus dies immaculatórum: * et heréditas eórum in ætérnum erit.
36:19 Non confundéntur in témpore malo, et in diébus famis saturabúntur: * quia peccatóres períbunt.
36:20 Inimíci vero Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti: * deficiéntes, quemádmodum fumus defícient.
36:21 Mutuábitur peccátor, et non solvet: * justus autem miserétur et tríbuet.
36:22 Quia benedicéntes ei hereditábunt terram: * maledicéntes autem ei disperíbunt.
36:23 Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur: * et viam ejus volet.
36:24 Cum cecíderit non collidétur: * quia Dóminus suppónit manum suam.
36:25 Júnior fui, étenim sénui: * et non vidi justum derelíctum, nec semen ejus quǽrens panem.
36:26 Tota die miserétur et cómmodat: * et semen illíus in benedictióne erit.
36:27 Declína a malo, et fac bonum: * et inhábita in sǽculum sǽculi.
36:28 Quia Dóminus amat judícium, et non derelínquet sanctos suos: * in ætérnum conservabúntur.
36:28 Injústi puniéntur: * et semen impiórum períbit.
36:29 Justi autem hereditábunt terram: * et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Brácchia peccatórum conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
|
Ant. Ramiona grzeszników * połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.
Psalm 36(16-29) [5]
36:16 Lepsza jest trocha sprawiedliwego, * niźli wielkie bogactwo grzesznych.
36:17 Albowiem ramiona grzeszników połamią się: * a sprawiedliwe Pan potwierdza.
36:18 Zna Pan dni niepokalanych: * a dziedzictwo ich na wieki będzie.
36:19 Nie będą zawstydzeni we zły czas, i we dni głodu będą nasyceni: * albowiem grzesznicy zaginą.
36:20 A nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni: * ustawając, jako dym ustaną.
36:21 Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci: * ale sprawiedliwy zmiłuje się i da.
36:22 Albowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię: * ale złorzeczący mu zaginą.
36:23 Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane: * i drogi jego zechce.
36:24 Gdy się powali, nie stłucze się: * bo Pan podkłada rękę swoję.
36:25 Byłem młodym i zstarzałem się: * a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego szukającego chleba.
36:26 Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza: * a nasienie jego w błogosławieństwie będzie.
36:27 Odstąp od złego, a czyń dobrze: * a mieszkaj na wieki wieków.
36:28 Albowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich: * na wieki będą zachowani.
36:28 Niesprawiedliwi będą pokarani: * i nasienie niezbożnych zaginie.
36:29 Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię: * i będą mieszkali na wieki wieków na niéj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.
|
Ant. Custódi innocéntiam * et vide æquitátem.
Psalmus 36(30-40) [6]
36:30 Os justi meditábitur sapiéntiam, * et lingua ejus loquétur judícium.
36:31 Lex Dei ejus in corde ipsíus, * et non supplantabúntur gressus ejus.
36:32 Consíderat peccátor justum: * et quǽrit mortificáre eum.
36:33 Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus: * nec damnábit eum, cum judicábitur illi.
36:34 Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus: et exaltábit te ut hereditáte cápias terram: * cum períerint peccatóres vidébis.
36:35 Vidi ímpium superexaltátum, * et elevátum sicut cedros Líbani.
36:36 Et transívi, et ecce non erat: * et quæsívi eum, et non est invéntus locus ejus.
36:37 Custódi innocéntiam, et vide æquitátem: * quóniam sunt relíquiæ hómini pacífico.
36:38 Injústi autem disperíbunt simul: * relíquiæ impiórum interíbunt.
36:39 Salus autem justórum a Dómino: * et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
36:40 Et adjuvábit eos Dóminus et liberábit eos: * et éruet eos a peccatóribus, et salvábit eos: quia speravérunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Custódi innocéntiam et vide æquitátem.
|
Ant. Przestrzegaj niewinności, * a oglądaj sprawiedliwości.
Psalm 36(30-40) [6]
36:30 Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość, * a język jego będzie mówił sąd.
36:31 Zakon Boga jego w sercu jego, * a nie będą przerzucone kroki jego.
36:32 Wypatruje grzesznik sprawiedliwego: * i szuka go umorzyć.
36:33 A Pan nie ostawi go w rękach jego: * i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego.
36:34 Czekaj Pana, i strzeż drogi jego: a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: * ujrzysz, gdy niezbożni poginą.
36:35 Widziałem niezbożnika wyniosłego, * i podniesionego jako cedry Libańskie.
36:36 I minąłem, alić go już niemasz: * i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego.
36:37 Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości: * albowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu.
36:38 Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą: * ostatki niezbożników zginą.
36:39 A zbawienie sprawiedliwych od Pana: * i obrońcą ich czasu utrapienia.
36:40 I wspomoże ich Pan i wybawi je: * i wyrwie je od złośników, i zbawi je, iż w nim nadzieję mieli.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przestrzegaj niewinności, a oglądaj sprawiedliwości.
|
℣. Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus.
℟. Exaltábit te, ut hereditáte cápias terram.
|
℣. Czekaj Pana, i strzeż drogi jego.
℟. Wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Teresia Virgo, nata est Abulæ in Hispánia paréntibus tum genere tum pietáte præcláris. Ab iis divini timoris lacte educata, admirándum futuræ sanctitátis in tenerrima adhuc ætate specimen dedit. Nam, cum sanctórum Mártyrum acta perlegeret, adeo in ejus meditatióne Sancti Spíritus ignis exársit, ut, domo aufúgiens, in Africam trajiceret, ubi vitam pro glória Jesu Christi et animárum salúte profúnderet. A patruo revocata, ardens martyrii desidérium eleemosynis aliisque piis opéribus compensávit, jugibus lácrimis deplorans optimam sibi sortem fuísse præreptam. Mortua matre, cum a beatíssima Vírgine peteret ut se matrem esse monstraret, pii voti compos effecta est; semper perinde ac fília patrocinio Deiparæ pérfruens. Vigesimum ætátis annum agens, ad moniáles sanctæ Maríæ de Monte Carmelo se cóntulit. Ibi, per duodeviginti annos gravíssimis morbis et variis tentatiónibus vexata, constantíssime meruit in castris christianæ pœniténtiæ, nullo refecta pabulo cæléstium eárum consolatiónum quibus solet étiam in terris sanctitas abundare.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam:
* Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
The virgin Theresa was the daughter of a father and mother, equally honourable on account of their birth and of their godliness, (and was born) at Avila (in the kingdom of Old Castile) in Spain, (on the 28th day of March, in the year of our Lord 1515.) She was brought up from the dawn of her life in the fear of God, and when still only seven years old she gave a startling fore-cast of the holy earnestness of her later years. The reading of the acts of the holy martyrs so inflamed and excited her imagination, that she ran away from her father's house, with the design of going to Morocco and the hope there to lay down her life for the glory of Christ Jesus and the salvation of souls. (Upon the bridge over the Adaja, near the town,) she was met by an uncle and brought back to her mother, and was fain to slake her thirst for martyrdom by giving to the poor all the alms she could, and by other godly exercises, though still ever bewailing with tears that the highest prize had been snatched from her. (In the twelfth year of her age,) her mother died, and she besought the Most Blessed Virgin to be a mother to her in her stead. This she gained; thenceforth she lived always as a daughter under the shelter of the Mother of God. In the twentieth year of her age she withdrew herself among the nuns of St. Mary of Mount Carmel. There she dwelt for two-and-twenty years, tormented by grievous sicknesses and diverse temptations, and so bravely served her time in the hardest ranks of Christ's army, starved even of that comforting knowledge of God's reconciled love, wherein His holy children are so commonly used even upon earth to rejoice.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości:
* I poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
℣. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℟. I poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Angelicis ditáta virtútibus, non modo propriam, sed publicam étiam salútem sollicita caritate curávit. Quare severiórem veterum Carmelitárum regulam, Deo afflante et Pio quarto approbante, primum muliéribus, deínde viris observandam propósuit. Efflóruit in eo consílio omnípotens miserentis Dómini benedíctio; nam duo supra trigínta monasteria inops virgo pótuit ædificare, ómnibus humanis destituta auxíliis, quinimmo adversántibus plerumque sæculi princípibus. Infidelium et hæreticórum ténebras perpetuis deflebat lácrimis, atque, ad placandam divinæ ultiónis iram, voluntarios proprii corporis cruciátus Deo pro eórum salúte dicábat. Tanto autem divini amoris incendio cor ejus conflagrávit, ut mérito víderit Angelum igníto jáculo sibi præcordia transverberántem, et audíerit Christum, data déxtera, dicéntem sibi: Deinceps, ut vera sponsa, meum zelábis honórem. Eo consiliante, maxime arduum votum emisit efficiéndi semper quidquid perfectius esse intellígeret. Multa cæléstis sapiéntiæ documénta conscripsit, quibus fidelium mentes ad supernæ pátriæ desidérium maxime excitántur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem:
* Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
℣. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam.
℟. Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
Strengthened in the graces of an angel, the wideness of her love embraced in its tender care the salvation of other souls as well as of her own. To this end, under the blessing of God, and the approbation of Pius IV., she set, first before women and then before men, the observance of the stern Rule of the Old Carmelites. The blessing of the Almighty and merciful Lord did indeed rest most evidently upon this design. This penniless virgin, helped by no man, and in the teeth of many that were great in this world, was enabled to build two-and-thirty houses. The darkness of unbelievers and misbelievers drew from her unceasing tears, and she willingly gave up her own body to God to be tortured, to soften the fury of His indignation against them. His own love so blazed in her heart that she attained to see an Angel run her through with a fiery spear, and Christ Himself take her by the hand, and to hear Him say Henceforth thou shalt love Mine honour as a wife indeed. At His inspiration she took the extremely difficult vow to do always that which should seem to her to be most perfect. She wrote much, full of heavenly wisdom, whereby the minds of the faithful are enkindled to long for the Fatherland above.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości;
* Przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela.
℣. Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości.
℟. Przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Cum autem assidua ederet exempla virtútum, tam anxio castigándi corporis desidério æstuabat, ut, quamvis secus suadérent morbi quibus afflictabátur, corpus ciliciis, catenis, urticárum manípulis aliisque asperrimis flagellis sæpe cruciaret, et aliquándo inter spinas volutaret, sic Deum álloqui sólita: Dómine, aut pati aut mori; se semper miserrima morte pereuntem existimans, quámdiu a cælésti ætérnæ vitæ fonte abesset. Prophetíæ dono excelluit, eamque divinis charismátibus tam liberáliter locupletábat Dóminus, ut sæpius exclámans péterent beneficiis in se divinis modum imponi, nec tam céleri oblivióne culpárum suárum memóriam aboleri. Intolerábili ígitur divini amoris incendio potius quam vi morbi, Albæ cum decúmberet, prænuntiáto suæ mortis die, ecclesiásticis sacramentis muníta, alumnos ad pacem, caritátem et regularem observantiam adhortata, sub colúmbæ specie puríssimam ánimam Deo réddidit, annos nata sexagínta septem annos millesimo quingentésimo octogesimo secundo, Idibus Octobris, juxta Kalendarii Romani emendatiónem. Ei moriénti adesse visus est inter Angelórum ágmina Christus Jesus; et arbor árida, cellæ próxima, statim efflóruit. Ejus corpus, usque ad hanc diem incorruptum, odorato liquore circumfusum, pia veneratióne cólitur. Miraculis cláruit ante et post óbitum, eamque Gregórius décimus quintus in Sanctórum númerum rétulit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Afferéntur Regi vírgines post eam, próximæ ejus;
* Afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua; inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Earnest as were the examples of graces which she had shown, and grievous as was the state of her body, afflicted by disease, she still burnt with the desire of tormenting it. She tortured it with sackcloth, chains of spikes, handfuls of nettles, and heavy scourging. She rolled herself sometimes among thorns, and was used to cry to God "Lord! to suffer or to die." As long as she remained exiled from the heavenly Fountain of eternal life, her life was to her a lingering death. She was eminent for the gift of prophecy, and God did indeed so pour forth His bounties upon her, that she often cried to Him in entreaty not to bless her so as to make her forget her sins. It was worn out rather by the fever of her love than by the wasting of disease that she sank upon her deathbed at Alba. She foretold the day of her own death, received the Sacraments of the Church, and exhorted her disciples to peace, love, and strictness in observing the Rule, and then her soul, like a pure dove, winged its flight to rest with God, on the 15th day of October in the year 1582, being then 67 years of age. At her death she had a vision of Christ Jesus surrounded by Angels. A dead tree hard by the cell instantly broke into foliage. Her body is untouched by corruption even unto this day, and lieth in a sort of perfumed oil, regarded with godly reverence. She was famous for miracles both before and after her death, and was numbered by Gregory XV. among the Saints.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przywiodą królowi panny za nią, bliskie jej.
* Przyniosą do Ciebie z weselem radością.
℣. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℟. Przyniosą do Ciebie z weselem radością.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Przyniosą do Ciebie z weselem radością.
|
Nocturn III.
Ant. Ne in ira tua * corrípias me, Dómine.
Psalmus 37(2-11) [7]
37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.
37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.
37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.
37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.
37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.
37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus.
37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne in ira tua corrípias me, Dómine.
|
Nokturn III.
Ant. Nie w zapalczywości twojéj * karz mię, Panie.
Psalm 37(2-11) [7]
37:2 Panie, nie w zapalczywości twojéj strofuj mię, * ani w gniewie twoim karz mię.
37:3 Albowiem strzały twoje utknęły we mnie: * i zmocniłeś nademną rękę twoję.
37:4 Niemasz zdrowia w ciele mojem od oblicza gniewu twego: * niemasz pokoju kościom moim od oblicza grzechów moich.
37:5 Albowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moję: * a jako brzemię ciężkie obciężały na mnie.
37:6 Pogniły i popsowały się blizny moje, * od oblicza głupstwa mojego.
37:7 Znędzniałem i skurczyłem się aż do końca: * cały dzień chodziłem zasmucony.
37:8 Albowiem biodra moje napełnione są naigrawania: * a niemasz zdrowia w ciele mojem.
37:9 Jestem strapiony i bardzo uniżony: * ryczałem od wzdychania serca mego.
37:10 Panie, przed tobą wszelka żądość moja: * i wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
37:11 Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja: * a jasności oczu moich, i téj niemasz przy mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie w zapalczywości twojéj karz mię, Panie.
|
Ant. Inténde in adjutórium meum, * Dómine, virtus salútis meæ.
Psalmus 37(12-23) [8]
37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.
37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.
37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.
37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.
37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.
37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus.
37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.
37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.
37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.
37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.
37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inténde in adjutórium meum, Dómine, virtus salútis meæ.
|
Ant. I Bądź gotów na ratunek mój, * Panie, Boże zbawienia mego.
Psalm 37(12-23) [8]
37:12 Przyjaciele moi i bliscy moi * naprzeciwko mnie przybliżali się i stanęli.
37:12 A którzy przy mnie byli, z daleka stanęli: * a gwałt czynili, którzy szukali dusze mojéj.
37:13 A którzy mi szukali złego, mówili marności: * a zdrady cały dzień wymyślali.
37:14 A ja jako głuchy nie słyszałem: * a jako niemy, nie otwierający ust swoich.
37:15 I stałem się jako człowiek niesłyszący: * i nie mający odporów w uściech swoich.
37:16 Albowiem w tobiem, Panie, nadzieję miał: * ty mię wysłuchasz, Panie, Boże mój.
37:17 Bom mówił: By się kiedy nie weselili nademną nieprzyjaciele moi: * i gdy szwankują nogi moje, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówili.
37:18 Bom ja na bicze gotów jest: * i ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy.
37:19 Albowiem nieprawość moję oznajmię: * i będę myślił za grzech mój.
37:20 Lecz nieprzyjaciele moi żywią i zmocnili się nademną: * i rozmnożyli się, którzy mię nienawidzą niesprawiedliwie.
37:21 Którzy oddawają złe za dobre, uwłaczali mi: * iżem naśladował dobroci.
37:22 Nie opuszczaj mię, Panie, Boże mój: * nie odstępuj odemnie.
37:23 Bądź gotów na ratunek mój, * Panie, Boże zbawienia mego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. I Bądź gotów na ratunek mój, Panie, Boże zbawienia mego.
|
Ant. Ámove, Dómine, * a me plagas tuas.
Psalmus 38 [9]
38:2 Dixi: Custódiam vias meas: * ut non delínquam in lingua mea.
38:2 Pósui ori meo custódiam, * cum consísteret peccátor advérsum me.
38:3 Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis: * et dolor meus renovátus est.
38:4 Concáluit cor meum intra me: * et in meditatióne mea exardéscet ignis.
38:5 Locútus sum in lingua mea: * Notum fac mihi, Dómine, finem meum.
38:5 Et númerum diérum meórum quis est: * ut sciam quid desit mihi.
38:6 Ecce mensurábiles posuísti dies meos: * et substántia mea tamquam níhilum ante te.
38:6 Verúmtamen univérsa vánitas, * omnis homo vivens.
38:7 Verúmtamen in imágine pertránsit homo: * sed et frustra conturbátur.
38:7 Thesaurízat: * et ignórat cui congregábit ea.
38:8 Et nunc quæ est exspectátio mea? Nonne Dóminus? * Et substántia mea apud te est.
38:9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: * oppróbrium insipiénti dedísti me.
38:10 Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti: * ámove a me plagas tuas.
38:12 A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: * propter iniquitátem corripuísti hóminem.
38:12 Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
38:13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam: * áuribus pércipe lácrimas meas.
38:13 Ne síleas: quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, * sicut omnes patres mei.
38:14 Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam, * et ámplius non ero.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ámove, Dómine, a me plagas tuas.
|
Ant. Odejmij, Panie, * odemnie plagi twoje.
Psalm 38 [9]
38:2 Rzekłem: Będę strzegł dróg moich: * abym nie zgrzeszył językiem moim.
38:2 Założyłem straż ustom moim, * gdy stał grzesznik przeciwko mnie.
38:3 Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem dobrych: * i ból mój odnowił się.
38:4 Zagrzało się serce moje we mnie: * a w rozmyślaniu mojem rozpalił się ogień.
38:5 Rzekłem językiem moim: * Oznajmij mi, Panie, koniec mój.
38:5 I liczbę dni moich, która jest: * abym wiedział, czego mi niedostaje.
38:6 Otoś pomierne uczynił dni moje: * a bytność moja, jako nic przed tobą.
38:6 Zaprawdę, wszystka marność, * wszelki człowiek żywiący.
38:7 Zaiste, w obrazie przechodzi człowiek: * ale próżno trwoży sobą.
38:7 Skarbi: * a nie wie, komu to zbierze.
38:8 A teraz, któreż jest oczekiwanie moje? Izali nie Pan? * I bytność moja u ciebie jest.
38:9 Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię: * na pośmiech głupiemu dałeś mię.
38:10 Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich, boś ty uczynił: * odejmij odemnie plagi twoje.
38:12 Od mocy ręki twojéj jam ustał w strofowaniu: * dla nieprawości karałeś człowieka.
38:12 I uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego: * zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.
38:13 Wysłuchaj modlitwę moję, Panie, i prośbę moję: * przyjmij w uszy łzy moje.
38:13 Nie milcz: bom ja jest przychodzień u ciebie, i podróżny, * jako wszyscy ojcowie moi.
38:14 Zfolguj mi, abym się ochłodził, pierwéj niźli odejdę, * a więcéj nie będę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Odejmij, Panie, odemnie plagi twoje.
|
℣. Deus, ne síleas a me, remítte mihi.
℟. Quóniam íncola ego sum apud te et peregrínus.
|
℣. Boże, nie milcz, zfolguj mi.
℟. Bom ja jest przychodzień u ciebie, i podróżny.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 25:1-13
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Símile erit regnum cælórum decem virgínibus, quæ, accipiéntes lámpades suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilía 12 in Evangelia
Sæpe vos, fratres caríssimi, admóneo prava ópera fúgere, mundi hujus inquinaménta devitáre, sed hodiérna sancti Evangélii lectióne compéllor dícere, ut, et bona, quæ ágitis, cum magna cautéla teneátis; ne per hoc, quod a vobis rectum géritur, favor aut grátia humána requirátur; ne appetítus laudis subrépat, et, quod foris osténditur, intus a mercéde vacuétur. Ecce enim Redemptóris voce decem vírgines, et omnes dicúntur vírgines, et tamen intra beatitúdinis jánuam non omnes sunt recéptæ; quia eárum quædam, dum de virginitáte sua glóriam foris éxpetunt, in vasis suis óleum habére noluérunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hæc est Virgo sápiens, quam Dóminus vigilántem invénit, quæ accéptis lampádibus sumpsit secum óleum:
* Et veniénte Dómino, introívit cum eo ad núptias.
℣. Média nocte clamor factus est: Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei.
℟. Et veniénte Dómino, introívit cum eo ad núptias.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to St. Matthew
Matt 25:1
At that time, Jesus said to His disciples: The Kingdom of heaven shall be likened unto ten virgins, which took their lamps, and went forth to meet the Bridegroom and the Bride. And so on.
Homily by Pope St. Gregory the Great
12th on the Gospels
Dearly beloved brethren oftentimes do I warn you to fly corrupt conversation, and to keep yourselves unspotted from the world. But the portion which is this day read from the Holy Gospel doth oblige me to say that even to these good things which ye do, ye must needs take all careful heed. Look ye well to it, that, when ye work righteousness, ye do it not as seeking the praise and admiration of men, for if the lust of praise do once creep in, that which seemeth so fair without, loseth its reward within. Behold how the Redeemer speaketh of these ten virgins. He calleth them all virgins, yet entered not all of them into the door of blessedness, for there were some of them who sought outwardly the honour of virginity, but would take no oil within their vessels with their lamps.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. This is one of those wise virgins, whom the Lord found watching, for when she took her lamp, she took oil with her.
* And when the Lord came, she went in with him to the marriage.
℣. At midnight there was a cry made: Behold, the Bridegroom cometh, go ye out to meet him.
℟. And when the Lord came, she went in with him to the marriage.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipsa intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Sed prius quæréndum nobis est quid sit regnum cælórum, aut cur decem virgínibus comparétur, quæ étiam vírgines prudéntes et fátuæ dicántur. Dum enim cælórum regnum constat quia reprobórum nullus ingréditur, étiam fátuis virgínibus cur símile esse perhibétur? Sed sciéndum nobis est quod sæpe in sacro elóquio regnum cælórum præséntis témporis Ecclésia dícitur. De quo álio in loco Dóminus dicit: Mittet Fílius hóminis Ángelos suos, et cólligent de regno ejus ómnia scándala. Neque enim in illo regno beatitúdinis, in quo pax summa est, inveníri scándala póterunt, quæ colligántur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Média nocte clamor factus est:
* Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei.
℣. Prudéntes vírgines, aptáte vestras lámpades.
℟. Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ta, której święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
First of all, it is for us to ask What is the kingdom of Heaven? And wherefore shall the same be likened unto ten virgins, whereof, albeit five were wise, yet five were foolish For if the kingdom of heaven be such that there shall in no wise enter into it anything that defileth, neither whatsoever worketh abomination, or maketh a lie, Apoc. xxi. 27, how can it be like unto five virgins which were foolish? But we must know that, in the word of God, the kingdom of heaven doth oftentimes signify the Church as she now is, touching the which the Lord saith in another place "The Son of Man shall send forth His Angels, and they shall gather out of His kingdom all things that offend." Matth. xiii. 41. In that kingdom of Blessedness, wherein peace shall have her perfect reign, there shall be nothing found that offendeth for the angels to gather out.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W północy stało się wołanie:
* Oto Oblubieniec idzie, wynijdźcie przeciwko Niemu.
℣. Dziewice roztropne, oczyśćcie lampy wasze.
℟. Oto Oblubieniec idzie, wynijdźcie przeciwko Niemu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Oto Oblubieniec idzie, wynijdźcie przeciwko Niemu.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
In quinque autem córporis sénsibus unusquísque subsístit; geminátus autem quinárius denárium pérficit. Et, quia ex utróque sexu fidélium multitúdo collígitur, sancta Ecclésia decem virgínibus símilis esse denuntiátur. In qua quia mali cum bonis et réprobi cum eléctis admíxti sunt, recte símilis virgínibus prudéntibus et fátuis esse perhibétur. Sunt namque pleríque continéntes, qui ab appetítu se exterióri custódiunt et spe ad interióra rapiúntur, carnem mácerant, et toto desidério ad supérnam pátriam anhélant, ætérna prǽmia éxpetunt, pro labóribus suis recípere laudes humánas nolunt. Hi nimírum glóriam suam non in ore hóminum ponunt, sed intra consciéntiam cóntegunt. Et sunt pleríque, qui corpus per abstinéntiam afflígunt, sed de ipsa sua abstinéntia humános favóres éxpetunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
The body of every man doth consist of five senses, and five being doubled, is ten. Forasmuch, therefore, as the whole body of the faithful doth consist of two sexes, the Holy Church is likened unto ten virgins. And forasmuch as in the Church the good are for the present mingled with the bad, and the reprobate with the elect, it is rightly said that, of the ten virgins, five are wise and five are foolish. There are many who have self-control, which do keep themselves from lusting after things outward, whose hope beareth them to things inward, who chastise the flesh, who long with intense home-sickness for their Fatherland which is in heaven, who seek an eternal reward, and who will not to receive for their labours the praise of men. These are they who reckon their glory, not in the mouths of men, but in the testimony of their own conscience. And many there be likewise who afflict the body by self-control, and yet who seek for their self-control applause from men.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi nos, Deus, salutáris noster: ut, sicut de beátæ Terésiæ Vírginis tuæ festivitáte gaudémus; ita cæléstis ejus doctrínæ pábulo nutriámur, et piæ devotiónis erudiámur afféctu.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj nas, Boże, zbawienie nasze: abyśmy, radując się z uroczystości błogosławionej Teresy, Dziewicy, jej niebieskiej nauki pokarmem się żywili i uczucia żarliwej pobożności w sercach swych rozwijali.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
|
Post Divinum officium |