Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte adorémus.
Ant. Iesum Christum, Regem regum: * Veníte adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Come, let us adore!
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Come, let us adore!
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Come, let us adore!
Ant. Jesus Christ, the King of kings * Come, let us adore!
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Ætérna Imago Altíssimi,
Lumen, Deus, de Lúmine,
Tibi, Redémptor glória,
Honor, potéstas régia.
Tu solus ante sǽcula
Spes atque centrum témporum,
Cui iure sceptrum géntium
Pater suprémum crédidit.
Tu flos pudícæ Vírginis,
Nostræ caput propáginis,
Lapis cadúcus vértice
Ac mole terras óccupans.
Diro tyránno súbdita,
Damnáta stirps mortálium,
Per te refrégit víncula
Sibíque cælum víndicat.
Doctor, Sacérdos, Légifer
Præfers notátum sánguine
In veste « Princeps príncipum
Regúmque Rex Altíssimus ».
Tibi voléntes súbdimur,
Qui iure cunctis ímperas:
Hæc cívium beátitas
Tuis subésse légibus.
Iesu, tibi sit glória,
Qui sceptra mundi témperas,
Cum Patre, et almo Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
O thou eternal Image bright
Of God most high, thou Light of Light,
To thee, Redeemer, glory be,
And might and kingly majesty.
Sole hope of all created things,
Thou art the Lord and King of kings,
Whom God, long ere creation's morn,
Had crowned to rule earth yet unborn.
Fair flower from the Virgin's breast,
Our race's Head for ever blest,
The stone that Daniel saw on high,
Which falling, o'er the world doth lie.
The race of men, condemned to lie
Beneath the direful tyrant's yoke,
By thee at length the shackles broke
And claimed the fatherland on high.
Priest, Teacher, Giver of the law,
Thy Name the rapt Apostle saw
Writ on thy vesture and thy thigh:
The King Of Kings, The Lord Most High.
Fain would we own thy blessed sway,
Whose rule all creatures must obey;
For happy is that state and throne
Whose subjects seek thy will alone.
All praise, King Jesu, be to thee,
The Lord of all in majesty;
Whom with the Father we adore,
And Holy Ghost, for evermore. Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio Sanctorum}
Nocturn I.
Ant. Ego autem * constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum eius, prǽdicans præcéptum eius.
Psalmus 2 [1]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum eius.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis iugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum eius, * prǽdicans præcéptum eius.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui iudicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via iusta.
2:13 Cum exárserit in brevi ira eius: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum eius, prǽdicans præcéptum eius.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Sanktorału}
Nokturn I.
Ant. A jam jest * postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
Psalm 2 [1]
2:1 Czemu się wzburzyły narody, * a ludy wymyślały próżne rzeczy?
2:2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego.
2:3 Potargajmy więzy ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
2:4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, * i Pan szydzić z nich będzie.
2:5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim * i w zapalczywości swej potrwoży ich.
2:6 A ja jestem ustanowiony królem od Niego nad Syjonem górą świętą Jego, * bym głosił przykazanie Jego.
2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest Synem moim, Jam Ciebie dziś zrodził.
2:8 Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, * a w posiadłość Twą krańce ziemi.
2:9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, * a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich.
2:10 A teraz, królowie, zrozumiejcie, * uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię.
2:11 Służcie Panu w bojaźni, * a radujcie się Mu ze drżeniem.
2:12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan * i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej.
2:13 Gdy się wkrótce zapali gniew Jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w Nim ufają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
|
Ant. Glória * et honóre coronásti eum, Dómine: ómnia subiecísti sub pédibus eius.
Psalmus 8 [2]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es eius? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subiecísti sub pédibus eius, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Glória et honóre coronásti eum, Dómine: ómnia subiecísti sub pédibus eius.
|
Ant. Chwałą * i czcią ukoronowałeś go, Panie: podałeś wszystko pod nogi jego.
Psalm 8 [2]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
8:2 Albowiem wyniesiona jest wielmożność Twoja * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim, * aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył.
8:5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, * albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich.
8:8 Poddałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
8:9 Ptactwo niebieskie i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chwałą i czcią ukoronowałeś go, Panie: podałeś wszystko pod nogi jego.
|
Ant. Elevámini, * portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.
Psalmus 23 [3]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.
|
Ant. Podnoście się * bramy wieczne: i wnidzie król chwały.
Psalm 23 [3]
23:1 Pańska jest ziemia i napełnienie jej, * okrąg ziemi i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo On go nad morzami utwierdził * i nad rzekami umocnił go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską, * albo kto będzie stał na świętym miejscu Jego?
23:4 Niewinnych rąk i czystego serca, * który nie użył do próżności duszy swojej, ani przysięgał zdradliwie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Takie jest pokolenie szukających Go, * szukających oblicza Boga Jakubowego.
23:7 Podnieście, książęta, bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:8 Któryż to jest Król chwały? * Pan mocny i potężny, Pan potężny w walce.
23:9 Podnieście, książęta bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:10 Któryż to jest Król chwały? * Pan zastępów, ten to jest Król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.
|
℣. Dáta est mihi omnis potéstas.
℟. In cælo et in terra.
|
℣. Dana mi jest wszystka władza.
℟. Na niebie i na ziemi
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Epistola beáti Pauli Apóstoli ad Colossénses
Col 1:3-8
3 Grátias agimus Deo, et Patri Dómini nostri Iesu Christi, semper pro vobis orántes,
4 Audiéntes fidem vestram in Christo Iesu, et dilectiónem quam habétis in sanctos omnes,
5 Propter spem, quæ repósita est vobis in cælis, quam audístis in verbo veritátis Evangélii,
6 Quod pervénit ad vos, sicut et in univérso mundo est, et fructíficat, et crescit, sicut in vobis, ex ea die, qua audístis, et cognovístis grátiam Dei in veritáte,
7 Sicut didicístis ab Epáphra, caríssimo consérvo nostro, qui est fidélis pro vobis miníster Christi Iesu,
8 Qui étiam manifestávit nobis dilectiónem vestram in spíritu.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Super sólium David et super regnum eius sedébit in ætérnum:
* Et vocábitur nomen eius Deus, Fortis, Princeps pacis.
℣. Multiplicábitur eius impérium, et pacis non erit finis.
℟. Et vocábitur nomen eius Deus, Fortis, Princeps pacis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Lesson from the letter of St. Paul the Apostle to the Colossians
Col 1:3-8
3 Grace be to you and peace from God our Father, and from the Lord Jesus Christ. We give thanks to God, and the Father of our Lord Jesus Christ, praying always for you.
4 Hearing your faith in Christ Jesus, and the love which you have towards all the saints.
5 For the hope that is laid up for you in heaven, which you have heard in the word of the truth of the gospel,
6 Which is come unto you, as also it is in the whole world, and bringeth forth fruit and groweth, even as it doth in you, since the day you heard and knew the grace of God in truth.
7 As you learned of Epaphras, our most beloved fellow servant, who is for you a faithful minister of Christ Jesus;
8 Who also hath manifested to us your love in the spirit.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. He shall sit upon the throne of David, and upon his kingdom forever.
* And His name shall be called God, the Mighty, the Prince of peace.
℣. His dominion is vast and forever peaceful.
℟. And His name shall be called God, the Mighty, the Prince of peace.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Col 1:9-17
9 Ideo et nos ex qua die audívimus, non cessámus pro vobis orántes, et postulántes ut impleámini agnitióne voluntátis eius, in omni sapiéntia et intelléctu spiritáli;
10 Ut ambulétis digne Deo per ómnia placéntes; in omni ópere bono fructificántes, et crescéntes in sciéntia Dei:
11 In omni virtúte confortáti secúndum poténtiam claritátis eius, in omni patiéntia et longanimitáte cum gáudio;
12 Grátias agéntes Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctórum in lúmine,
13 Qui erípuit nos de potestáte tenebrárum, et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ,
14 In quo habémus redemptiónem per sánguinem eius, remissiónem peccatórum.
15 Qui est imágo Dei invisíbilis, primogénitus omnis creatúræ;
16 Quóniam in ipso cóndita sunt univérsa in cælis et in terra, visibília, et invisibília, sive Throni, sive Dominatiónes, sive Principátus, sive Potestátes: ómnia per ipsum et in ipso creáta sunt:
17 Et ipse est ante omnes, et ómnia in ipso constant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Aspiciébam in visu noctis, et ecce in núbibus cæli Fílius hóminis veniébat: et datum est ei regnum et honor:
* Et omnis pópulus, tribus et linguæ sérvient ei.
℣. Potéstas eius, potéstas ætérna, quæ non auferétur: et regnum eius, quod non corrumpétur.
℟. Et omnis pópulus, tribus et linguæ sérvient ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Col 1:9-17
9 Therefore we also, from the day that we heard it, cease not to pray for you, and to beg that you may be filled with the knowledge of his will, in all wisdom, and spiritual understanding:
10 That you may walk worthy of God, in all things pleasing; being fruitful in every good work, and increasing in the knowledge of God:
11 Strengthened with all might, according to the power of his glory, in all patience and longsuffering with joy,
12 Giving thanks to God the Father, who hath made us worthy to be partakers of the lot of the saints in light:
13 Who hath delivered us from the power of darkness, and hath translated us into the kingdom of the Son of his love,
14 In whom we have redemption through his blood, the remission of sins;
15 Who is the image of the invisible God, the firstborn of every creature:
16 For in him were all things created in heaven and on earth, visible and invisible, whether thrones, or dominations, or principalities, or powers: all things were created by him and in him.
17 And he is before all, and by him all things consist.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. In the vision during the night I saw the Son of man coming on the clouds of heaven; and He was given kingship and glory.
* Nations and people of every language serve Him.
℣. His dominion is an everlasting dominion that shall not be taken away, His kingship shall not be destroyed.
℟. Nations and people of every language serve Him.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Col 1:18-23
18 Et ipse est caput córporis Ecclésiæ, qui est princípium, primogénitus ex mórtuis, ut sit in ómnibus ipse primátum tenens;
19 Quia in ipso complácuit omnem plenitúdinem inhabitáre,
20 Et per eum reconciliáre ómnia in ipsum, pacíficans per sánguinem crucis eius, sive quæ in terris, sive quæ in cælis sunt.
21 Et vos, cum essétis aliquándo alienáti, et inimíci sensu in opéribus malis;
22 Nunc autem reconciliávit in córpore carnis eius per mortem, exhibére vos sanctos, et immaculátos, et irreprehensíbiles coram ipso;
23 Si tamen permanétis in fide fundáti, et stábiles, et immóbiles a spe evangélii, quod audístis, quod prædicátum est in univérsa creatúra quæ sub cælo est, cuius factus sum ego Paulus miníster.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Tu Béthlehem Ephrata, párvulus in míllibus Iuda: ex te mihi egrediétur qui sit dominátor in Israël:
* Et erit iste Pax.
℣. Egréssus eius ab inítio, a diébus æternitátis: stabit, et pascet in fortitúdine Dómini.
℟. Et erit iste Pax.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et erit iste Pax.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Col 1:18-23
18 And he is the head of the body, the church, who is the beginning, the firstborn from the dead; that in all things he may hold the primacy:
19 Because in him, it hath well pleased the Father, that all fullness should dwell;
20 And through him to reconcile all things unto himself, making peace through the blood of his cross, both as to the things that are on earth, and the things that are in heaven.
21 And you, whereas you were some time alienated and enemies in mind in evil works:
22 Yet now he hath reconciled in the body of his flesh through death, to present you holy and unspotted, and blameless before him:
23 If so ye continue in the faith, grounded and settled, and immoveable from the hope of the gospel which you have heard, which is preached in all the creation that is under heaven, whereof I, Paul, am made a minister.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. You, Bethlehem-Ephrata, too small among the clans of Juda, from you shall come forth for Me one who is to be ruler in Israel;
* And He shall be Peace.
℣. His origin is from old, from ancient times. He shall stand firm and shepherd his flock by the strength of the Lord.
℟. And He shall be Peace.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. And He shall be Peace.
|
Nocturn II.
Ant. Sedébit * Dóminus Rex in ætérnum: Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
Psalmus 28 [4]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Sedébit Dóminus Rex in ætérnum: Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
|
Nokturn II.
Ant. Będzie siedział * Pan, król na wieki: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
Psalm 28 [4]
28:1 Przynoście Panu, synowie Boży, * przynoście Panu młode baranki.
28:2 Przynoście Panu chwałę i cześć, przynoście Panu chwałę dla imienia Jego, * kłaniajcie się Panu w dziedzińcu świętym Jego.
28:3 Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał: * Pan nad wodami wielkimi.
28:4 Głos Pański w mocy, * głos Pański w wielmożności.
28:5 Głos Pański łamiący cedry, * i połamie Pan cedry Libanu:
28:6 I pokruszy je jak cielę na Libanie, * a umiłowany będzie jak młody jednorożec.
28:7 Głos Pański rozmiatający płomień ognisty: * głos Pański wstrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynię Kades.
28:9 Głos Pański przygotowujący łanie i odkrywający gąszcze: * a w kościele Jego wszyscy oddadzą chwałę.
28:10 Pan czyni, że potop trwa * i będzie siedział Pan, król, na wieki.
28:11 Pan da moc ludowi swemu, * Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Będzie siedział Pan, król na wieki: Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
|
Ant. Virga directiónis, * virga regni tui: proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
Psalmus 44 [5]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et iustítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória eius fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ eius afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Virga directiónis, virga regni tui: proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
|
Ant. Laska prawości, * laska królestwa twego: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.
Psalm 44 [5]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Laska prawości, laska królestwa twego: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.
|
Ant. Psállite * Regi nostro, psállite: quóniam Rex magnus super omnem terram.
Psalmus 46 [6]
46:2 Omnes gentes, pláudite mánibus: * iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
46:3 Quóniam Dóminus excélsus, terríbilis: * Rex magnus super omnem terram.
46:4 Subiécit pópulos nobis: * et gentes sub pédibus nostris.
46:5 Elégit nobis hereditátem suam: * spéciem Iacob, quam diléxit.
46:6 Ascéndit Deus in iúbilo: * et Dóminus in voce tubæ.
46:7 Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite.
46:8 Quóniam Rex omnis terræ Deus: * psállite sapiénter.
46:9 Regnábit Deus super gentes: * Deus sedet super sedem sanctam suam.
46:10 Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham: * quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Psállite Regi nostro, psállite: quóniam Rex magnus super omnem terram.
|
Ant. Śpiewajcie królowi naszemu, * śpiewajcie: albowiem król wielki nade wszystką ziemią.
Psalm 46 [6]
46:2 Wszystkie narody klaskajcie rękami, * wykrzykujcie Bogu głosem wesela.
46:3 Albowiem Pan wysoki, straszny, * król wielki nad wszystką ziemią.
46:4 Podbił ludy pod nas * i narody pod nogi nasze.
46:5 Obrał nam dziedzictwo swoje, * piękność Jakubową, którą umiłował.
46:6 Wstąpił Bóg wśród wesołego śpiewu, * i Pan przy głosie trąby.
46:7 Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie: * śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.
46:8 Albowiem królem wszystkiej ziemi jest Bóg, * śpiewajcież mądrze.
46:9 Będzie królował Bóg nad narodami: * Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
46:10 Książęta narodów zgromadzili się z Bogiem Abrahamowym, * albowiem mocni bogowie ziemi są bardzo wywyższeni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie: albowiem król wielki nade wszystką ziemią.
|
℣. Afférte Dómino, famíliæ populórum.
℟. Afférte Dómino glóriam et impérium.
|
℣. Przynoście Panu, rodziny narodów.
℟. Przynoście Panu chwałę i panowanie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Ex Lítteris Encýclicis Pii Papæ undécimi
Litt. Encycl. « Quas primas » diei 11 Decembris 1925
Cum Annus sacer non unam ad illustrándum Christi regnum habúerit opportunitátem, vidémur rem factúri Apostólico múneri in primis consentáneam, si, plurimórum Patrum Cardinálium, Episcopórum fideliúmque précibus, ad Nos aut singillátim aut commúniter delátis, concedéntes, hunc ipsum Annum peculiári festo Dómini Nostri Iesu Christi Regis in ecclesiásticam liturgíam inducéndo clausérimus. Ut transláta verbi significatióne Rex appellarétur Christus ob summum excelléntiæ gradum, quo inter omnes res creátas præstat atque éminet, iam diu communitérque usu venit. Ita enim fit, ut regnare is « in méntibus hóminum » dicátur non tam ob mentis áciem scientiǽque suæ amplitúdinem, quam quod ipse est Véritas, et veritátem ab eo mortáles hauríre atque obediénter accípere necésse est; « in voluntátibus » item « hóminum », quia non modo sanctitáti in eo voluntátis divínæ perfécta prorsus respóndet humánæ intégritas atque obtemperátio, sed étiam líberæ voluntáti nostræ id permotióne instinctúque suo súbicit, unde ad nobilíssima quæque exardescámus. « Córdium » dénique « Rex » Christus agnóscitur ob eius « supereminéntem sciéntiæ caritátem » et mansuetúdinem benignitatémque ánimos alliciéntem: nec enim quemquam usque ádeo ab universitáte géntium, ut Christum Iesum, aut amári aliquándo cóntigit aut amátum iri in pósterum contínget. Verum, ut rem préssius ingrediámur, nemo non videt, nomen potestatémque regis, própria quidem verbi significatióne, Christo hómini vindicári oportére; nam, nisi quátenus homo est, a Patre « potestátem et honórem et regnum » accepísse dici nequit, quandóquidem Dei Verbum, cui éadem est cum Patre substántia, non potest ómnia cum Patre non habére commúnia, proptereáque ipsum in res creátas univérsas summum atque absolutíssimum impérium.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Exsúlta satis, fília Sion; iúbila, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi iustus et Salvátor:
* Et loquétur pacem géntibus.
℣. Potéstas eius a mari usque ad mare: et a flumínibus usque ad fines terræ.
℟. Et loquétur pacem géntibus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Encylical Letters of Pope Pius XI
Litt. Encycl. Quas primas diei 11 Decembris 1925
Since this Holy Year therefore has provided more than one opportunity to enhance the glory of the kingdom of Christ, we deem it in keeping with our Apostolic office to accede to the desire of many of the Cardinals, Bishops, and faithful, made known to Us both individually and collectively, by closing this Holy Year with the insertion into the Sacred Liturgy of a special feast of the Kingship of Our Lord Jesus Christ. This matter is so dear to Our heart, Venerable Brethren, that I would wish to address to you a few words concerning it. It will be for you later to explain in a manner suited to the understanding of the faithful what We are about to say concerning the Kingship of Christ, so that the annual feast which We shall decree may be attended with much fruit and produce beneficial results in the future. It has long been a common custom to give to Christ the metaphorical title of "King," because of the high degree of perfection whereby he excels all creatures. So he is said to reign "in the hearts of men," both by reason of the keenness of his intellect and the extent of his knowledge, and also because he is very truth, and it is from him that truth must be obediently received by all mankind. He reigns, too, in the wills of men, for in him the human will was perfectly and entirely obedient to the Holy Will of God, and further by his grace and inspiration he so subjects our free-will as to incite us to the most noble endeavors. He is King of hearts, too, by reason of his "charity which exceedeth all knowledge." And his mercy and kindness which draw all men to him, for never has it been known, nor will it ever be, that man be loved so much and so universally as Jesus Christ. But if we ponder this matter more deeply, we cannot but see that the title and the power of King belongs to Christ as man in the strict and proper sense too. For it is only as man that he may be said to have received from the Father "power and glory and a kingdom," since the Word of God, as consubstantial with the Father, has all things in common with him, and therefore has necessarily supreme and absolute dominion over all things created.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Rejoice heartily, o daughter Sion, and shout for you, o daughter Jerusalem! See your King shall come to you; a just Saviour is He!
* And He shall proclaim peace to the nations.
℣. His dominion shall be from sea to sea, and from the river, to the ends of the earth.
℟. And He shall proclaim peace to the nations.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Quo autem hæc Dómini nostri dígnitas et potéstas fundaménto consístat, apte Cyríllus Alexandrínus animadvértit: « Omnium, ut verbo dicam, creaturárum dominátum óbtinet, non per vim extórtum, nec aliúnde invéctum, sed esséntia sua et natúra »; scílicet eius principátus illa nítitur unióne mirábili, quam hypostáticam appéllant. Unde conséquitur, non modo ut Christus ab Angelis et homínibus Deus sit adorándus, sed étiam ut eius império Hóminis, Angeli et hómines páreant et subiécti sint: nempe ut vel solo hypostáticæ uniónis nómine Christus potestátem in univérsas creatúras obtíneat. Iamvéro, ut huius vim et natúram principátus paucis declarémus, dícere vix áttinet tríplici eum potestáte continéri, qua si carúerit, principátus vix intellégitur. Id ipsum deprómpta atque alláta ex sacris Lítteris de universáli Redemptóris nostri império testimónia plus quam satis signíficant, atque est cathólica fide credéndum, Christum Iesum homínibus datum esse útique Redemptórem cui fidant, at una simul legislatórem cui obédiant. Ipsum autem evangélia non tam leges condidísse narrant, quam leges condéntem indúcunt: quæ quidem præcépta quicúmque servárint, iídem a divíno Magístro, álias áliis verbis, et suam in eum caritátem probatúri et in dilectióne eius mansúri dicúntur. Iudiciáriam vero potestátem sibi a Patre attribútam ipse Iesus Iudǽis, de Sábbati requiéte per mirábilem débilis hóminis sanatiónem violáta criminántibus, denúntiat: « Neque enim Pater iúdicat quemquam, sed omne iudícium dedit Fílio ». In quo id étiam comprehénditur (quóniam res a iudício disiúngi nequit) ut prǽmia et pœnas homínibus adhuc vivéntibus iure suo déferat. At prætérea potéstas illa, quam exsecutiónis vocant, Christo adiudicánda est, útpote cuius império parére omnes necésse sit, et ea quidem denuntiáta contumácibus irrogatióne suppliciórum, quæ nemo possit effúgere.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Opórtet illum regnáre, quóniam ómnia subiécit Deus sub pédibus eius:
* Ut sit Deus ómnia in ómnibus.
℣. Cum subiécta fúerint illi ómnia, tunc et ipse Fílius subiéctus erit Patri.
℟. Ut sit Deus ómnia in ómnibus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
The foundation of this power and dignity of Our Lord is rightly indicated by Cyril of Alexandria. "Christ," he says, "has dominion over all creatures, a dominion not seized by violence nor usurped, but his by essence and by nature." His kingship is founded upon the ineffable hypostatic union. From this it follows not only that Christ is to be adored by angels and men, but that to him as man angels and men are subject, and must recognize his empire; by reason of the hypostatic union Christ has power over all creatures. But a thought that must give us even greater joy and consolation is this that Christ is our King by acquired, as well as by natural right, for he is our Redeemer. Would that they who forget what they have cost their Saviour might recall the words: "You were not redeemed with corruptible things, but with the precious blood of Christ, as of a lamb unspotted and undefiled." We are no longer our own property, for Christ has purchased us "with a great price"; our very bodies are the "members of Christ." Let Us explain briefly the nature and meaning of this lordship of Christ. It consists, We need scarcely say, in a threefold power which is essential to lordship. This is sufficiently clear from the scriptural testimony already adduced concerning the universal dominion of our Redeemer, and moreover it is a dogma of faith that Jesus Christ was given to man, not only as our Redeemer, but also as a law-giver, to whom obedience is due. Not only do the gospels tell us that he made laws, but they present him to us in the act of making them. Those who keep them show their love for their Divine Master, and he promises that they shall remain in his love. He claimed judicial power as received from his Father, when the Jews accused him of breaking the Sabbath by the miraculous cure of a sick man. "For neither doth the Father judge any man; but hath given all judgment to the Son." In this power is included the right of rewarding and punishing all men living, for this right is inseparable from that of judging. Executive power, too, belongs to Christ, for all must obey his commands; none may escape them, nor the sanctions he has imposed.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. He must reign, for God has put all things under His feet,
* That God may be all in all!
℣. When all things are made subject to Him, then the Son Himself will also be made subject to the Father.
℟. That God may be all in all!
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Verúmtamen eiúsmodi regnum præcípuo quodam modo et spirituále esse et ad spirituália pertinére, cum ea, quæ ex Bíbliis supra protúlimus, verba planíssime osténdunt, tum Christus Dóminus sua agéndi ratióne confírmat. Síquidem, non una data occasióne, cum Iudǽi, immo vel ipsi Apóstoli, per errórem censérent, fore ut Messías pópulum in libertátem vindicáret regnúmque Israël restitúeret, vanam ipse opiniónem ac spem adímere et convéllere; rex a circumfúsa admirántium multitúdine renuntiándus, et nomen et honórem fugiéndo latendóque detrectáre; coram prǽside Románo edícere, regnum suum « de hoc mundo » non esse. Quod quidem regnum tale in evangéliis propónitur, in quod hómines pœniténtiam agéndo íngredi vero néqueant nisi per fidem et baptísmum, qui etsi est ritus extérnus, interiórem tamen regeneratiónem signíficat atque éfficit; oppónitur únice regno Sátanæ et potestáti tenebrárum, et ab ásseclis póstulat, non solum ut, abalienáto a divítiis rebúsque terrénis ánimo, morum prǽferant lenitátem et esúriant sitiántque iustítiam, sed étiam ut semetípsos ábnegent et crucem suam tollant. Cum autem Christus et Ecclésiam Redémptor sánguine suo acquisíverit et Sacérdos se ipse pro peccátis hóstiam obtúlerit perpetuóque ófferat, cui non videátur régium ipsum munus utriúsque illíus natúram múneris indúere ac participáre? Túrpiter, ceteróquin, erret, qui a Christo hómine rerum civílium quarúmlibet impérium abiúdicet, cum is a Patre ius in res creátas absolutíssimum sic obtíneat, ut ómnia in suo arbítrio sint pósita. Itaque, auctoritáte Nostra apostólica, festum Dómini Nostri Iesu Christi Regis institúimus, quotánnis, postrémo mensis octóbris domínico die, qui scílicet Omnium Sanctórum celebritátem próxime antecédit, ubíque terrárum agéndum. Item præcípimus, ut eo ipso die géneris humáni Sacratíssimo Cordi Iesu dedicátio quotánnis renovétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Fecit nos regnum et sacerdótes Deo et Patri suo:
* Ipsi glória et impérium, in sǽcula sæculórum.
℣. Ipse est primogénitus mortuórum, et princeps regum terræ.
℟. Ipsi glória et impérium, in sǽcula sæculórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipsi glória et impérium, in sǽcula sæculórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
This kingdom is spiritual and is concerned with spiritual things. That this is so the above quotations from Scripture amply prove, and Christ by his own action confirms it. On many occasions, when the Jews and even the Apostles wrongly supposed that the Messiah would restore the liberties and the kingdom of Israel, he repelled and denied such a suggestion. When the populace thronged around him in admiration and would have acclaimed him King, he shrank from the honor and sought safety in flight. Before the Roman magistrate he declared that his kingdom was not of this world. The gospels present this kingdom as one which men prepare to enter by penance, and cannot actually enter except by faith and by baptism, which, though an external rite, signifies and produces an interior regeneration. This kingdom is opposed to none other than to that of Satan and to the power of darkness. It demands of its subjects a spirit of detachment from riches and earthly things, and a spirit of gentleness. They must hunger and thirst after justice, and more than this, they must deny themselves and carry the cross. Christ as our Redeemer purchased the Church at the price of his own blood; as priest he offered himself, and continues to offer himself as a victim for our sins. Is it not evident, then, that his kingly dignity partakes in a manner of both these offices? It would be a grave error, on the other hand, to say that Christ has no authority whatever in civil affairs, since, by virtue of the absolute empire over all creatures committed to him by the Father, all things are in his power. Therefore by Our Apostolic Authority We institute the Feast of the Kingship of Our Lord Jesus Christ to be observed yearly throughout the whole world on the last Sunday of the month of October - the Sunday, that is, which immediately precedes the Feast of All Saints. We further ordain that the dedication of mankind to the Sacred Heart of Jesus, to be renewed yearly.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. He has made us to be a kingdom, and priest to God His Father;
* To Him belong glory and dominion forever and ever!
℣. He is the firstborn of the dead, and the ruler of the kings of the earth.
℟. To Him belong glory and dominion forever and ever!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. To Him belong glory and dominion forever and ever!
|
Nocturn III.
Ant. Benedicéntur in ipso * omnes tribus terræ; omnes gentes magnificábunt eum.
Psalmus 71 [7]
71:2 Deus, iudícium tuum regi da: * et iustítiam tuam fílio regis:
71:2 Iudicáre pópulum tuum in iustítia, * et páuperes tuos in iudício.
71:3 Suscípiant montes pacem pópulo: * et colles iustítiam.
71:4 Iudicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet fílios páuperum: * et humiliábit calumniatórem.
71:5 Et permanébit cum sole, et ante lunam, * in generatióne et generatiónem.
71:6 Descéndet sicut plúvia in vellus: * et sicut stillicídia stillántia super terram.
71:7 Oriétur in diébus eius iustítia, et abundántia pacis: * donec auferátur luna.
71:8 Et dominábitur a mari usque ad mare: * et a flúmine usque ad términos orbis terrárum.
71:9 Coram illo prócident Æthíopes: * et inimíci eius terram lingent.
71:10 Reges Tharsis, et ínsulæ múnera ófferent: * reges Árabum et Saba dona addúcent.
71:11 Et adorábunt eum omnes reges terræ: * omnes gentes sérvient ei:
71:12 Quia liberábit páuperem a poténte: * et páuperem, cui non erat adiútor.
71:13 Parcet páuperi et ínopi: * et ánimas páuperum salvas fáciet.
71:14 Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas eórum: * et honorábile nomen eórum coram illo.
71:15 Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent ei.
71:16 Et erit firmaméntum in terra in summis móntium, superextollétur super Líbanum fructus eius: * et florébunt de civitáte sicut fænum terræ.
71:17 Sit nomen eius benedíctum in sǽcula: * ante solem pérmanet nomen eius.
71:17 Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ: * omnes gentes magnificábunt eum.
71:18 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, * qui facit mirabília solus:
71:19 Et benedíctum nomen maiestátis eius in ætérnum: * et replébitur maiestáte eius omnis terra: fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedicéntur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificábunt eum.
|
Nokturn III.
Ant. Będą w nim błogosławione * wszystkie pokolenia ziemskie: wszyscy narodowie wielbić go będą.
Psalm 71 [7]
71:2 Boże, daj sąd Twój królowi, * a sprawiedliwość Twoją synowi królewskiemu:
71:2 Aby sądził lud Twój w sprawiedliwości, * a ubogich Twych w rozsądku.
71:3 Niech przyjmą góry pokój dla ludu, * a pagórki sprawiedliwość.
71:4 Będzie sądził ubogich z ludu i wybawi synów ubogich, * a poniży ciemiężyciela.
71:5 I będzie trwał ze słońcem i przed księżycem, * z pokolenie na pokolenie.
71:6 Zstąpi jak deszcz na runo * i jak krople na ziemię kapiące.
71:7 Wzejdzie za dni jego sprawiedliwość i obfitość pokoju, * póki nie zginie księżyc.
71:8 I będzie panował od morza aż do morza, * i od rzeki aż do krańców okręgu ziemi.
71:9 Przed nim będą padać Etiopowie, * a nieprzyjaciele jego ziemię lizać będą.
71:10 Królowie Tarszisz i wyspy przyniosą dary, * królowie Arabów i Saby przywiozą upominki.
71:11 I będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemi, * wszystkie narody będą mu służyć.
71:12 Albowiem wyzwoli ubogiego od możnego, * i nędznego, który nie miał pomocnika.
71:13 Oszczędzi ubogiego i nędzarza, * a dusze ubogich ocali.
71:14 Od lichwy i nieuczciwości wykupi dusze ich, * a imię ich będzie we czci u niego.
71:15 I będzie żył, i dadzą mu ze złota Arabii, i będą zawsze kłaniać się dla niego, * cały dzień będą go błogosławić.
71:16 I będzie utwierdzenie na ziemi, na wierzchu gór, podniesie się nad Liban urodzaj jej, * i rozkwitną się z miasta jako zioła polne.
71:17 Niech będzie imię jego na wieki błogosławione, * przed słońcem trwa imię jego.
71:17 I będą w nim błogosławione wszystkie pokolenia ziemi, * wszystkie narody wielbić go będą.
71:18 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, * który sam czyni dziwy.
71:19 I błogosławione imię majestatu Jego na wieki, * i będzie napełniona majestatem Jego wszystka ziemia. Stań się. Stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Będą w nim błogosławione wszystkie pokolenia ziemskie: wszyscy narodowie wielbić go będą.
|
Ant. Et ego primogénitum * ponam illum: excélsum præ régibus terræ.
Psalmus 88(2-30) [8]
88:2 Misericórdias Dómini * in ætérnum cantábo.
88:2 In generatiónem et generatiónem * annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
88:3 Quóniam dixísti: In ætérnum misericórdia ædificábitur in cælis: * præparábitur véritas tua in eis.
88:4 Dispósui testaméntum eléctis meis, iurávi David, servo meo: * Usque in ætérnum præparábo semen tuum.
88:5 Et ædificábo in generatiónem et generatiónem * sedem tuam.
88:6 Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine: * étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
88:7 Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino: * símilis erit Deo in fíliis Dei?
88:8 Deus, qui glorificátur in consílio sanctórum: * magnus et terríbilis super omnes qui in circúitu eius sunt.
88:9 Dómine, Deus virtútum, quis símilis tibi? * potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
88:10 Tu domináris potestáti maris: * motum autem flúctuum eius tu mítigas.
88:11 Tu humiliásti sicut vulnerátum, supérbum: * in brácchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
88:12 Tui sunt cæli, et tua est terra, orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti: * aquilónem, et mare tu creásti.
88:13 Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt: * tuum brácchium cum poténtia.
88:14 Firmétur manus tua, et exaltétur déxtera tua: * iustítia et iudícium præparátio sedis tuæ.
88:15 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam: * beátus pópulus, qui scit iubilatiónem.
88:16 Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt, et in nómine tuo exsultábunt tota die: * et in iustítia tua exaltabúntur.
88:18 Quóniam glória virtútis eórum tu es: * et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
88:19 Quia Dómini est assúmptio nostra, * et Sancti Israël, regis nostri.
88:20 Tunc locútus es in visióne sanctis tuis, et dixísti: * Pósui adiutórium in poténte: et exaltávi eléctum de plebe mea.
88:21 Invéni David, servum meum: * óleo sancto meo unxi eum.
88:22 Manus enim mea auxiliábitur ei: * et brácchium meum confortábit eum.
88:23 Nihil profíciet inimícus in eo, * et fílius iniquitátis non appónet nocére ei.
88:24 Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius: * et odiéntes eum in fugam convértam.
88:25 Et véritas mea, et misericórdia mea cum ipso: * et in nómine meo exaltábitur cornu eius.
88:26 Et ponam in mari manum eius: * et in flumínibus déxteram eius.
88:27 Ipse invocábit me: Pater meus es tu: * Deus meus, et suscéptor salútis meæ.
88:28 Et ego primogénitum ponam illum * excélsum præ régibus terræ.
88:29 In ætérnum servábo illi misericórdiam meam: * et testaméntum meum fidéle ipsi.
88:30 Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius: * et thronum eius sicut dies cæli.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Et ego primogénitum ponam illum: excélsum præ régibus terræ.
|
Ant. A go pierworodnym * uczynię wyższym nad króle ziemskie.
Psalm 88(2-30) [8]
88:2 Zmiłowania Pańskie * na wieki wyśpiewywać będę.
88:2 Z pokolenia na pokolenie * opowiadać Twoją prawdę ustami mymi będę.
88:3 Bo mówiłeś: Na wieczność miłosierdzie zbudowane będzie w niebiosach, * prawda Twoja będzie w nich utwierdzona.
88:4 Zawarłem przymierze z wybranymi moimi, przysiągłem Dawidowi, słudze memu: * Na wieki utwierdzę potomstwo twoje.
88:5 I zbuduję z pokolenia na pokolenie * stolicę twoją.
88:6 Będą wysławiać niebiosa cuda Twoje, Panie, * i prawdę Twoją w zgromadzeniu świętych.
88:7 Albowiem któż na obłokach zrównany będzie Panu: * podobny będzie Bogu między synami Bożymi?
88:8 Bóg, który jest wielbiony w radzie świętych, * wielki i straszliwy nad wszystkich, którzy są dokoła Niego.
88:9 Panie, Boże zastępów, któż podobny Tobie? * Potężny jesteś, Panie, i prawda Twoja jest wokoło Ciebie.
88:10 Ty panujesz nad mocą morską * i wzburzenie nawałności jego Ty uśmierzasz.
88:11 Tyś poniżył, jak zranionego, pysznego: * mocą ramienia Twego rozproszyłeś wrogów Twoich.
88:12 Twoje są niebiosa i Twoja jest ziemia, Ty ugruntowałeś okrąg ziemi i napełnienie jej: * Ty stworzyłeś północ i morze.
88:13 Tabor i Hermon z imienia Twego radować się będą: * Twoje jest ramię z mocą.
88:14 Niech się wzmocni ręka Twoja i niech się podniesie prawica Twoja: * sprawiedliwość i sąd podstawą stolicy Twojej.
88:15 Miłosierdzie i prawda uprzedzą oblicze Twoje: * błogosławiony lud, który zna wesołe śpiewanie.
88:16 Panie, chodzić będą w jasności oblicza Twego i w imieniu Twoim będą się weselić cały dzień: * i w sprawiedliwości Twojej będą podwyższeni.
88:18 Albowiem Ty jesteś chwałą mocy ich * i w upodobaniu Twoim podniesie się róg nasz.
88:19 Bo Pańska jest nasza obrona, * i Świętego Izraelowego, króla naszego.
88:20 Mówiłeś kiedyś w widzeniu do świętych swoich i rzekłeś: * Dałem pomoc dzielnemu i wywyższyłem wybranego z ludu mojego.
88:21 Znalazłem Dawida, sługę mego, * pomazałem go olejem świętym moim.
88:22 Bo ręka moja pomagać mu będzie * i wzmocni go ramię moje.
88:23 Nic nie uzyska na nim nieprzyjaciel * i syn nieprawości nie zaszkodzi mu więcej.
88:24 I zgładzę przed nim nieprzyjaciół jego, * i zmuszę do ucieczki nienawidzących go.
88:25 A prawda moja i miłosierdzie moje z nim: * i w imię moje podniesie się róg jego.
88:26 I położę na morzu rękę jego, * a na rzekach prawicę jego.
88:27 On mię będzie wzywał: Ojcem moim Ty jesteś, * Bogiem moim i obrońcą zbawienia mego.
88:28 A Ja uczynię go pierworodnym, * wyższym nad królów ziemi.
88:29 Zachowam mu na wieki miłosierdzie moje * i przymierze moje wierne mu będzie.
88:30 I utrwalę na wieki wieków potomstwo jego, * a tron jego jak dni nieba.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. A go pierworodnym uczynię wyższym nad króle ziemskie.
|
Ant. Thronus eius * sicut sol in conspéctu meo: et sicut luna perfécta in ætérnum.
Psalmus 88(31-38) [9]
88:31 Si autem derelíquerint fílii eius legem meam: * et in iudíciis meis non ambuláverint:
88:32 Si iustítias meas profanáverint: * et mandáta mea non custodíerint:
88:33 Visitábo in virga iniquitátes eórum: * et in verbéribus peccáta eórum.
88:34 Misericórdiam autem meam non dispérgam ab eo: * neque nocébo in veritáte mea:
88:35 Neque profanábo testaméntum meum: * et quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
88:36 Semel iurávi in sancto meo: Si David méntiar: * semen eius in ætérnum manébit.
88:37 Et thronus eius sicut sol in conspéctu meo, * et sicut luna perfécta in ætérnum: et testis in cælo fidélis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Thronus eius sicut sol in conspéctu meo: et sicut luna perfécta in ætérnum.
|
Ant. Stolica jego, * jako słońce przed oczyma memi, i jako pełny księżyc na wieki.
Psalm 88(31-38) [9]
88:31 A jeśli synowie jego opuszczą zakon mój * i według praw moich postępować nie będą:
88:32 Jeśli zgwałcą ustawy moje * i nie będą strzec przykazań moich:
88:33 Nawiedzę przestępstwa ich rózgą, * a grzechy ich biczami.
88:34 Lecz miłosierdzia mego nie oddalę od niego * i nie zaszkodzę prawdzie mojej:
88:35 Ani nie zgwałcę przymierza mojego, * a tego, co wychodzi z ust moich, nie odmienię.
88:36 Raz przysiągłem na świętość moją: Nie skłamię Dawidowi: * potomstwo jego będzie trwać na wieki.
88:37 A tron jego jak słońce przed oczyma mymi, * i jak księżyc utwierdzony na wieki: a świadek na niebie wierny.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Stolica jego, jako słońce przed oczyma memi, i jako pełny księżyc na wieki.
|
℣. Adorábunt eum omnes reges terræ.
℟. Omnes gentes sérvient ei.
|
℣. Będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemi.
℟. Wszyscy narodowie będą mu służyć.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 18:33-37
In illo témpore: Dixit Pilátus ad Iesum: Tu es Rex Iudæórum? Respóndit Iesus: A temetípso hoc dicis, an álii dixérunt tibi de me? Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 51 in Ioann. 12-13; Tract 117 in Ioann. 19-21
Quid magnum fuit Regi sæculórum Regem fíeri hóminum? Non enim Rex Israël Christus ad exigéndum tribútum vel exércitum ferro armándum hostésque visibíliter debellándos; sed Rex Israël, quod mentes regat, quod in ætérnum cónsulat, quod in regnum cælórum credéntes, sperántes amantésque perdúcat. Dei ergo Fílius æquális Patri, Verbum per quod facta sunt ómnia, quod Rex esse vóluit Israël, dignátio est, non promótio; miseratiónis indícium est, non potestátis augméntum. Qui enim appellátus est in terra Rex Iudæórum, in cælis est Dóminus Angelórum. Sed Iudæórum tantum Rex est Christus, an et géntium? Immo et géntium. Cum enim dixísset in prophetía: Ego autem sum constitútus Rex ab eo super Sion montem sanctum eius, prǽdicans præcéptum Dómini: ne propter montem Sion solis Iudǽis eum regem quisquam díceret constitútum, contínuo subiécit: Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu, ego hódie génui te; póstula a me et dabo tibi gentes hereditátem tuam et possessiónem tuam términos terræ.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Factum est regnum huius mundi Dómini nostri et Christi eius:
* Et regnábit in sǽcula sæculórum.
℣. Adorábunt in conspéctu eius univérsæ famíliæ géntium; quóniam Dómini est regnum.
℟. Et regnábit in sǽcula sæculórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to John
John 18:33-37
In that time: Pilate said to Jesus: Art thou the king of the Jews? Jesus answered: Sayest thou this thing of thyself, or have others told it thee of me? And so on.
Homily of St. Augustine, Bishop
Tract. 51 in Joann. 12-13; Tract 117 in Joann. 19-21
What great matter was it for the King of all worlds to become King of men? For Christ was not King of Israel for exacting of tribute, or arming a host with the sword, and visibly subduing enemies: but King of Israel that he should rule minds, that he should counsel for eternity, that he should bring unto the kingdom of heaven them that believe, hope, and love. Being then, Son of God, the Word by whom all things were made, that it should be his will to be King of Israel is condescension, not preferment, a betokening of mercy, not an increasing of power. For he who was called on earth King of the Jews is in heaven Lord of the Angels. But is Christ King of the Jews only, or also King of the Gentiles? Yea, of the Gentiles also. For when he said in the prophecy: But I am set by him as King upon Sion his holy mountain, preaching the precepts of the Lord, lest on account of the Mount Sion, any should say that he was set as King only of the Jews, he hath straightway subjoined: The Lord hath said unto me, Thou art my Son: this day I have begotten thee. Ask of me, and I shall give thee the heathen for thy inheritance, and the uttermost parts of the earth for thy possession.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The kingdom of this world has became the kingdom of our Lord, and of His Christ,
* And He shall reign for ever and ever.
℣. All the families of the nations shall bow down before Him; for dominion is the Lord's.
℟. And He shall reign for ever and ever.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Tract. 115 in Ioannem 18-36
Respóndit Iesus: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum meum, minístri mei útique decertárent, ut non tráderer Iudǽis; nunc autem regnum meum non est hinc. Hoc est quod bonus Magíster scire nos vóluit; sed prius nobis demonstránda de regno eius opínio, sive géntium, sive Iudæórum a quibus id Pilátus audíerat: quasi proptérea morte fuísset plecténdus, quod illícitum affectáverit regnum, vel quóniam solent regnatúris invidére regnántes, et vidélicet cavéndum erat ne eius regnum sive Románis, sive Iudǽis esset advérsum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Decem córnua quæ vidísti, decem reges sunt. Hi cum Agno pugnábunt, et Agnus vincet illos:
* Quóniam Dóminus dominórum est, et Rex regum.
℣. Regnávit Dóminus Deus noster omnípotens: gaudeámus et exsultémus, et demus glóriam ei.
℟. Quóniam Dóminus dominórum est, et Rex regum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quóniam Dominus dominórum est, et Rex regum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
Traktat 115. na Ewangelię wg św. Jana 18, 36
Odpowiedział Jezus: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby z tego świata było Królestwo moje, słudzy moi walczyliby niechybnie, żebym nie był wydany Żydom. Ale teraz Królestwo moje nie jest stąd”. To jest właśnie to, co dobry Mistrz chciał, abyśmy wiedzieli. Pierwej jednak miało być wykazane błędne pojęcie tego królestwa przez ludzi, to jest pogan i Żydów. Od nich Piłat to usłyszał, że Jezus miał niby ponieść śmierć dlatego, że pragnął królestwa w sposób niezgodny z prawem. Albo też, skoro rządzący zwykli zazdrościć mającym dopiero objąć władzę, należało się wystrzegać, aby Jego królestwo nie było przeciwne czy to Rzymianom, czy to Żydom.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The ten horns that you saw are the kings. These will fight with the Lamb, and the Lamb will overcome them.
* For He is the Lord of lords and the King of Kings.
℣. The Lord our God Almighty now reigns, Let us be glad and rejoice, and give glory to Him.
℟. For He is the Lord of lords and the King of Kings.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. For He is the Lord of lords and the King of Kings.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Póterat autem Dóminus quod ait, Regnum meum non est de hoc mundo, ad primam interrogatiónem prǽsidis respondére, ubi ei dixit, Tu es rex Iudæórum? sed eum vicíssim intérrogans, utrum hoc a semetípso díceret, an audísset ab áliis, illo respondénte osténdere vóluit hoc sibi apud illum fuísse a Iudǽis velut crimen obiéctum: patefáciens nobis cogitatiónes hóminum, quas ipse nóverat, quóniam vanæ sunt; eísque post responsiónem Piláti, iam Iudǽis et géntibus opportúnius aptiúsque respóndens, Regnum meum non est de hoc mundo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Mógł zaś Pan odpowiedzieć: Królestwo moje nie jest z tego świata, na pierwsze pytanie namiestnika, gdy ten Mu rzekł: Czy Ty jesteś Król żydowski? Zapytał go jednak, czy sam od siebie to powiedział, czy od innych to usłyszał. Jego własną odpowiedzią chciał wykazać, iż to Mu Żydzi jako winę zarzucili. Odsłaniał w ten sposób ludzkie myśli, które sam znał i o których wiedział, że są marnością. Po odpowiedzi Piłata już Żydom i poganom dosadniej i bardziej odpowiednio rzekł: Królestwo moje nie jest z tego świata.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui in dilécto Fílio tuo, universórum Rege, ómnia instauráre voluísti: concéde propítius; ut cunctæ famíliæ géntium, peccáti vúlnere disgregátæ, eius suavíssimo subdántur império:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Almighty and everlasting God, who in thy beloved Son, the King of the whole world, hast willed to restore all things: mercifully grant that all the families of nations, now kept apart by the wound of sin, may be brought under the sweet yoke of his rule.
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|