|
Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Christus natus est nobis: * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pojdźmy z pokłonem.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pojdźmy z pokłonem.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pojdźmy z pokłonem.
Ant. Chrystus nam się narodził: * Pojdźmy z pokłonem.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Jesu, Redémptor ómnium,
Quem lucis ante oríginem
Parem patérnæ glóriæ
Pater suprémus édidit.
Tu lumen, et splendor Patris,
Tu spes perénnis ómnium,
Inténde quas fundunt preces
Tui per orbem sérvuli.
Meménto, rerum Cónditor,
Nostri quod olim córporis,
Sacráta ab alvo Vírginis
Nascéndo, formam súmpseris.
Testátur hoc præsens dies,
Currens per anni círculum,
Quod solus e sinu Patris
Mundi salus advéneris.
Hunc astra, tellus, ǽquora,
Hunc omne, quod cælo subest,
Salútis auctórem novæ
Novo salútat cántico.
Et nos, beáta quos sacri
Rigávit unda sánguinis,
Natális ob diem tui
Hymni tribútum sólvimus.
Jesu, tibi sit glória,
Qui natus es de Vírgine,
Cum Patre et almo Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
O Jezu, Zbawco wszystkich ziem,
Którego wprzód, nim błysły dnie,
Równego Sobie w blasku wszem
Najwyższy Ojciec z łona śle.
Tyś świateł Ojca jasny smug,
Tyś przystań wszystkim — wiecznych cisz:
W krąg świata wiernych Sobie sług
Łaskawem uchem prośby słysz!
O pomnij Stwórco, na on czas
Gdyś blask niebiańskich tając chwał,
Z Dziewicy, która nie zna skaz
Naszego ciała postać brał!
Dzisiejszy o tem świadczy dzień
Pamiątką roczną wrócon nam,
Żeś z łona Ojca zrodzon zeń,
Zbawienie świata zstąpił Sam.
Gwiazd roje, ziemia, odmęt mórz,
Podniebne dzieła Twoich rąk,
Zbawienia sprawcą zwąc Cię dusz,
Głos nowej pieśni ślą Ci wkrąg.
I my w sadzawce błogich wód
Skąpani falą świętej Krwi,
Narodzin Twoich sławiąc cud,
Dań słusznych hymnów niesiem Ci.
Niech Tobie, Jezu, chwała brzmi,
Co z Panny rodzisz się bez skaz,
Wraz z Ojcem, z Duchem w jednej czci,
Po wszystkie wieki, w każdy czas.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio Sanctorum}
Nocturn I.
Ant. Dóminus dixit * ad me: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
Psalmus 2 [1]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Sanktorału}
Nokturn I.
Ant. Pan rzekł * do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
Psalm 2 [1]
2:1 Czemu się wzburzyli poganie: * a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
2:2 Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.
2:3 Potargajmy związki ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
2:4 Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: * a Pan szydzić z nich będzie.
2:5 Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim, * i w zapalczywości swéj potrwoży je.
2:6 A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, * opowiadając przykazanie jego.
2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
2:8 Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, * a osiadłość twą kraje ziemie.
2:9 Będziesz je rządził laską żelazną: * a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.
2:10 A teraz królowie rozumiejcie: * ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.
2:11 Służcie Panu w bojaźni: * a radujcie się mu ze drżeniem.
2:12 Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: * i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj.
2:13 Gdyby się w krótce zapalił gniew jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
|
Ant. Tamquam sponsus * Dóminus procédens de thálamo suo.
Psalmus 18 [2]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tamquam sponsus Dóminus procédens de thálamo suo.
|
Ant. Jako oblubieniec * Pan, wychodzący z łożnice swojéj,
Psalm 18 [2]
18:2 Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą: * a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy okazuje znajomość.
18:4 Niemasz języków, ani mów, * któreby nie słyszały głosów ich.
18:5 Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: * i na kończyny okręgu ziemie słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój: * a ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj.
18:6 Rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę, * od kraju nieba wyjście jego.
18:7 A nawrót jego aż na kraj jego: * a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.
18:8 Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: * sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie.
18:11 Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: * i słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię: * i od cudzych sfolguj słudze twemu.
18:14 Jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: * i będę oczyszczon od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać wymowy ust moich: * i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój, * odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Jako oblubieniec Pan, wychodzący z łożnice swojéj,
|
Ant. Diffúsa est * grátia in lábiis tuis, proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
Psalmus 44 [3]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ ejus afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Diffúsa est grátia in lábiis tuis, proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
|
Ant. Rozlała się * wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
Psalm 44 [3]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre: * opowiadam ja czyny moje królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza: * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszy urodą nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich: * dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój na biodrę twoję, * najmocniejszy.
44:5 Z ślicznością twoją i z pięknością twoją: * nadciągnij, fortunnie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy, i cichości, i sprawiedliwości: * i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod cię upadną: * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica twoja, Boże, na wieki wieków: * laska prawości, laska królestwa twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości: * przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczestniki twoje.
44:9 Mirrha i Stakta i Kassya z szat twoich, z domów słoniowych: * z których ci rozkosz uczyniły córki królewskie w poczciwości twojéj.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojéj w ubiorze złotym: * obtoczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz, i nakłoń ucha twego: * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojéj: * albowiem on jest Pan, Bóg twój, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami * obliczu twemu będą się modlić: wszyscy bogaci z ludzi.
44:14 Wszystka chwała téj córki królewskiéj wewnątrz, * w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią: * przyniosą do ciebie bliskie jéj.
44:16 Przyniosą je z weselem i z radością: * przywiodą je do kościoła królewskiego.
44:17 Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: * postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * na wszystkie rodzaje i rodzaje.
44:18 Dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie: * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
|
℣. Tamquam sponsus.
℟. Dóminus procédens de thálamo suo.
|
℣. Jako oblubieniec.
℟. Pan, wychodzący z łożnicy swojéj.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
Isa 9:1-6
1 Primo témpore alleviáta est terra Zábulon, et terra Néphthali: et novíssimo aggraváta est via maris trans Jordánem Galilǽæ géntium.
2 Pópulus qui ambulábat in ténebris, vidit lucem magnam: habitántibus in regióne umbræ mortis, lux orta est eis.
3 Multiplicásti gentem, et non magnificásti lætítiam. Lætabúntur coram te, sicut qui lætántur in messe, sicut exsúltant victóres, capta præda, quando dívidunt spólia.
4 Jugum enim óneris ejus, et virgam húmeri ejus, et sceptrum exactóris ejus superásti sicut in die Mádian.
5 Quia omnis violénta prædátio cum tumúltu, et vestiméntum mistum sánguine, erit in combustiónem, et cibus ignis.
6 Párvulus enim natus est nobis, et fílius datus est nobis, et factus est principátus super húmerum ejus: et vocábitur nomen ejus, Admirábilis, Consiliárius, Deus, Fortis, Pater futúri sǽculi, Princeps pacis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hódie nobis cælórum Rex de Vírgine nasci dignátus est, ut hóminem pérditum ad cæléstia regna revocáret:
* Gaudet exércitus Angelórum: quia salus ætérna humáno géneri appáruit.
℣. Glória in excélsis Deo, et in terra pax homínibus bonæ voluntátis.
℟. Gaudet exércitus Angelórum: quia salus ætérna humáno géneri appáruit.
℣. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
℟. Hódie nobis cælórum Rex de Vírgine nasci dignátus est, ut hóminem pérditum ad cæléstia regna revocáret: * Gaudet exércitus Angelórum: quia salus ætérna humáno géneri appáruit.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Iz 9:1-6
1 Pierwszego czasu ulżenie się stało ziemi Zabulon i ziemi Nephthalim: a na ostatek obciążona jest droga morska za Jordanem w Galilei pogańskiéj.
2 Lud, który chodził w ciemności, ujrzał światłość wielką, mieszkającym w krainie cienia śmierci, światłość im weszła.
3 Rozmnożyłeś naród, a nie uczyniłeś wielkiego wesela: będą się weselić przed tobą, jako ci, którzy się weselą we żniwa, jako się radują zwycięzcy, dostawszy korzyści, gdy się dzielą łupy.
4 Albowiem jarzmo ciężaru jego i laskę ramienia jego, sceptr wycięgacza jego zwyciężyłeś jako w dzień Madyan.
5 Bo wszelkie gwałtowne złupienie z trwogą, i odzienie we krwi uwalane, będzie na spalenie i strawą ognia.
6 Albowiem maluczki narodził się nam, i syn jest nam dany, i stało się panowanie na ramieniu jego, i nazowią imie jego: Przedziwny, radny, Bóg mocny, ojciec przyszłego wieku, książę pokoju.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dzisiaj Król niebios raczył narodzić się nam z Dziewicy, aby człowieka zatraconego przywrócić królestwu niebieskiemu.
* Radują się zastępy Aniołów: bo zbawienie wieczne objawiło się rodzajowi ludzkiemu.
℣. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
℟. Radują się zastępy Aniołów: bo zbawienie wieczne objawiło się rodzajowi ludzkiemu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Dzisiaj Król niebios raczył narodzić się nam z Dziewicy, aby człowieka zatraconego przywrócić królestwu niebieskiemu. * Radują się zastępy Aniołów: bo zbawienie wieczne objawiło się rodzajowi ludzkiemu.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Isa 40:1-8
1 Consolámini, consolámini, pópule meus, dicit Deus vester.
2 Loquímini ad cor Jerúsalem, et advocáte eam: quóniam compléta est malítia ejus, dimíssa est iníquitas illíus: suscépit de manu Dómini duplícia pro ómnibus peccátis suis.
3 Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini, rectas fácite in solitúdine sémitas Dei nostri.
4 Omnis vallis exaltábitur, et omnis mons et collis humiliábitur: et erunt prava in dirécta, et áspera in vias planas.
5 Et revelábitur glória Dómini: et vidébit omnis caro páriter quod os Dómini locútum est.
6 Vox dicéntis: Clama. Et dixi: Quid clamábo? Omnis caro fœnum, et omnis glória ejus quasi flos agri.
7 Exsiccátum est fœnum, et cécidit flos: quia spíritus Dómini sufflávit in eo. Vere fœnum est pópulus:
8 Exsiccátum est fœnum, et cécidit flos: Verbum autem Dómini nostri manet in ætérnum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hódie nobis de cælo pax vera descéndit:
* Hódie per totum mundum mellíflui facti sunt cæli.
℣. Hódie illúxit nobis dies redemptiónis novæ, reparatiónis antíquæ, felicitátis ætérnæ.
℟. Hódie per totum mundum mellíflui facti sunt cæli.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Iz 40:1-8
1 Cieszcie się, cieszcie, ludu mój, mówi Bóg wasz.
2 Mówcie do serca Jeruzalem a przyzwijcie go; bo się skończyła złość jego, odpuszczona jest nieprawość jego: wzięło z ręki Pańskiéj dwojako za wszystkie grzechy swoje.
3 Głos wołającego na puszczy: Gotujcie drogę Pańską, proste czyńcie na puszczy ścieżki Boga naszego.
4 Każda dolina będzie podniesiona, a każda góra i pagórek będzie poniżony: i będą krzywe prostemi, a ostre drogami gładkiemi.
5 I objawi się chwała Pańska: i ujrzy wszelkie ciało społem, że usta Pańskie mówiły.
6 Głos mówiącego: Wołaj. I rzekłem: Co będę wołał? Wszelkie ciało trawa, a wszelka chwała jego jako kwiat polny.
7 Uschła trawa i opadł kwiat; bo duch Pański wionął nań. Prawdziwie lud jest trawa.
8 Uschła trawa i opadł kwiat: lecz słowo Pana naszego trwa na wieki.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dzisiaj pokój prawdziwy zstąpił na nas z nieba.
* Dzisiaj po całym świecie słodycz rozleją niebiosa.
℣. Dzisiaj oświeci nas dzień nowego odkupienia, starożytnego naprawienia, radości wiecznej.
℟. Dzisiaj po całym świecie słodycz rozleją niebiosa.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Isa 52:1-6
1 Consúrge, consúrge, indúere fortitúdine tua, Sion, indúere vestiméntis glóriæ tuæ, Jerúsalem, cívitas sancti: quia non adíciet ultra ut pertránseat per te incircumcísus, et immúndus.
2 Excútere de púlvere, consúrge, sede, Jerúsalem: solve víncula colli tui, captíva fília Sion.
3 Quia hæc dicit Dóminus: Gratis venumdáti estis, et sine argénto redimémini.
4 Quia hæc dicit Dóminus Deus: In Ægýptum descéndit pópulus meus in princípio, ut colónus esset ibi: et Assur absque ulla causa calumniátus est eum.
5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dóminus, quóniam ablátus est pópulus meus grátis? Dominatóres ejus iníque agunt, dicit Dóminus: et júgiter tota die nomen meum blasphemátur.
6 Propter hoc sciet pópulus meus nomen meum, in die illa: quia ego ipse qui loquébar, ecce adsum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Quem vidístis, pastóres? dícite, annuntiáte nobis, in terris quis appáruit?
* Natum vídimus, et choros Angelórum collaudántes Dóminum.
℣. Dícite, quidnam vidístis? et annuntiáte Christi nativitátem.
℟. Natum vídimus, et choros Angelórum collaudántes Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Natum vídimus, et choros Angelórum collaudántes Dóminum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Iz 52:1-6
1 Powstań, powstań, oblecz się w moc twoje, Syonie, oblecz szaty ochędóstwa twego, Jeruzalem, miasto Świętego; bo nie przyda więcej, aby przeszedł przez cię nieobrzezaniec i nieczysty.
2 Otrząśnij się z prochu, wstań a siądź, Jeruzalem, rozwiąż związki szyje twojej, poimana córko Syon.
3 Bo to mówi Pan: Darmoście zaprzedani, a bez srebra będziecie wykupieni.
4 Bo to mówi Pan Bóg: Do Egiptu zaszedł lud mój z początku, aby tam był obywatelem: a Assur bez żadnej przyczyny potwarzył go.
5 A teraz, co Ja tu mam czynić, mówi Pan, ponieważ zabran jest lud mój darmo? Panujący nad nim niesprawiedliwie się obchodzą, mówi Pan, a ustawicznie przez wszystek dzień imię moje bluźnią.
6 Przeto pozna lud mój imię moje w on dzień; bo Ja sam, którym mówił, owom jest.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Kogo widzieliście, pasterze? Powiedzcie, ogłoście nam, kto się objawił na ziemi?
* Dzieciątko widzieliśmy, i chóry aniołów wysławiające Pana.
℣. Powiedzcie, kogo widzieliście? Ogłoście nam narodzenie Chrystusa.
℟. Dzieciątko widzieliśmy, i chóry aniołów wysławiające Pana.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Dzieciątko widzieliśmy, i chóry aniołów wysławiające Pana.
|
Nocturn II.
Ant. Suscépimus, * Deus, misericórdiam tuam in médio templi tui.
Psalmus 47 [4]
47:2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis * in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus ejus cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * justítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Judæ: * propter judícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus ejus.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte ejus: * et distribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam in médio templi tui.
|
Nokturn II.
Ant. Przyjęliśmy, * Boże, miłosierdzie twoje, wpośród kościoła twego.
Psalm 47 [4]
47:2 Wielki Pan, i chwalebny bardzo * w mieście Boga naszego, na górze świętéj jego.
47:3 Funduje się z radością wszystkiéj ziemie góra Syon, * strony północne, miasto króla wielkiego.
47:4 Bóg w domiech jego będzie poznany: * kiedy je obroni.
47:5 Albowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się: * zeszli się wespół.
47:6 Ci ujrzawszy, tak dziwili się, zatrwożyli się, wzruszyli się: * drżenie je popadło.
47:7 Tam boleści jako rodzącéj: * wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsys.
47:9 Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: * Bóg je ugruntował na wieki.
47:10 Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, * wpośród kościoła twego.
47:11 Jako imię twoje. Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: * sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.
47:12 Niech się weseli góra Syon: a niech się rozradują córki Judzkie: * dla sądów twoich, Panie.
47:13 Obstąpcie Syon, a obejmijcie je: * opowiadajcie na wieżach jego.
47:14 Włóżcie serca wasze w moc jego: * a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugiem pokoleniu:
47:15 Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: * on nas będzie rządził na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, wpośród kościoła twego.
|
Ant. Oriétur * in diébus Dómini abundántia pacis, et dominábitur.
Psalmus 71 [5]
71:2 Deus, judícium tuum regi da: * et justítiam tuam fílio regis:
71:2 Judicáre pópulum tuum in justítia, * et páuperes tuos in judício.
71:3 Suscípiant montes pacem pópulo: * et colles justítiam.
71:4 Judicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet fílios páuperum: * et humiliábit calumniatórem.
71:5 Et permanébit cum sole, et ante lunam, * in generatióne et generatiónem.
71:6 Descéndet sicut plúvia in vellus: * et sicut stillicídia stillántia super terram.
71:7 Oriétur in diébus ejus justítia, et abundántia pacis: * donec auferátur luna.
71:8 Et dominábitur a mari usque ad mare: * et a flúmine usque ad términos orbis terrárum.
71:9 Coram illo prócident Æthíopes: * et inimíci ejus terram lingent.
71:10 Reges Tharsis, et ínsulæ múnera ófferent: * reges Árabum et Saba dona addúcent.
71:11 Et adorábunt eum omnes reges terræ: * omnes gentes sérvient ei:
71:12 Quia liberábit páuperem a poténte: * et páuperem, cui non erat adjútor.
71:13 Parcet páuperi et ínopi: * et ánimas páuperum salvas fáciet.
71:14 Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas eórum: * et honorábile nomen eórum coram illo.
71:15 Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent ei.
71:16 Et erit firmaméntum in terra in summis móntium, superextollétur super Líbanum fructus ejus: * et florébunt de civitáte sicut fænum terræ.
71:17 Sit nomen ejus benedíctum in sǽcula: * ante solem pérmanet nomen ejus.
71:17 Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ: * omnes gentes magnificábunt eum.
71:18 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, * qui facit mirabília solus:
71:19 Et benedíctum nomen majestátis ejus in ætérnum: * et replébitur majestáte ejus omnis terra: fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Oriétur in diébus Dómini abundántia pacis, et dominábitur.
|
Ant. Wznidzie * za dni jego obfitość pokoju, i będzie panował.
Psalm 71 [5]
71:2 Boże, daj sąd twój królowi: * a sprawiedliwość twoję synowi królewskiemu:
71:2 Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, * a ubogie twe w rozsądku.
71:3 Niechaj przyjmą góry pokój ludowi: * a pagórki sprawiedliwość.
71:4 Będzie sądził ubogie z ludu, i wybawi syny ubogich: * a uniży potwarcę.
71:5 I będzie trwał z słońcem, i przed księżycem, * na pokolenie i pokolenie.
71:6 Znidzie jako deszcz na runo: * a jako krople na ziemię kapiące.
71:7 Wznidzie za dni jego sprawiedliwość, i obfitość pokoju: * aż zginie miesiąc.
71:8 I będzie panował od morza aż do morza: * i od rzeki aż do krajów okręgu ziemie.
71:9 Przed nim będą padać Murzynowie: * a nieprzyjaciele jego ziemię lizać będą.
71:10 Królowie Tarsys i wyspy przyniosą dary: * królowie Arabscy i Saba przywiozą upominki.
71:11 I będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemscy: * wszyscy narodowie będą mu służyć.
71:12 Albowiem wybawi ubogiego: * tak możnego i nędznego, który nie miał pomocnika.
71:13 Przepuści ubogiemu i niedostatecznemu: * a dusze ubogich zbawi.
71:14 Z lichwy i nieprawości wykupi dusze ich: * a imię ich uczciwe przed nim.
71:15 A będzie żył, i dadzą mu z złota Arabskiego, i będą się zawsze kłaniać dla niego: * cały dzień będą go błogosławić.
71:16 I będzie utwierdzenie na ziemi na wierzchu gór, podniesie się nad Liban urodzaj jego: * i rozkwitną się z miasta jako zioła polne.
71:17 Niechaj będzie imię jego na wieki błogosławione: * przed słońcem trwa imię jego.
71:17 I będą w nim błogosławione wszystkie pokolenia ziemskie: * wszyscy narodowie wielbić go będą.
71:18 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, * który sam czyni dziwy:
71:19 I błogosławione imię majestatu jego na wieki: * i będzie napełniona majestatem jego wszystka ziemia: stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wznidzie za dni jego obfitość pokoju, i będzie panował.
|
Ant. Véritas de terra * orta est, et justítia de cælo prospéxit.
Psalmus 84 [6]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Jacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * justítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et justítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Justítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Véritas de terra orta est, et justítia de cælo prospéxit.
|
Ant. Prawda wyrosła * z ziemie: a sprawiedliwość z nieba pojrzała.
Psalm 84 [6]
84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię twoję: * przywróciłeś poimanie Jakób.
84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu twego: * pokryłeś wszystkie grzechy ich.
84:4 Uśmierzyłeś twój wszystek gniew: * odwróciłeś się od gniewu popędliwości twojéj.
84:5 Nawróć nas, Boże, zbawicielu nasz: * a oddal gniew swój od nas.
84:6 Izali na wieki będziesz się na nas gniewał? * albo rozciągniesz gniew twój od rodzaju do rodzaju?
84:7 Boże, ty nawróciwszy się, ożywisz nas: * a lud twój rozweseli się w tobie.
84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie twoje: * a daj nam zbawienie twoje.
84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg: * bo będzie mówił pokój nad ludem swoim.
84:9 I nad świętymi swymi: * i nad tymi, którzy się do serca nawracają.
84:10 Zaisteć blisko zbawienie jego tym, którzy się go boją: * aby mieszkała chwała w ziemi naszéj.
84:11 Miłosierdzie i prawda potkały się z sobą: * sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
84:12 Prawda wyrosła z ziemie: * a sprawiedliwość z nieba pojrzała.
84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość: * a ziemia nasza wyda swój owoc.
84:14 Sprawiedliwość przed nim chodzić będzie: * i położy na drodze kroki swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Prawda wyrosła z ziemie: a sprawiedliwość z nieba pojrzała.
|
℣. Speciósus forma præ fíliis hóminum.
℟. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.
|
℣. Piękniejszy urodą nad syny człowiecze.
℟. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo 1 de Nativitate Domini
Salvátor noster, dilectíssimi, hódie natus est: gaudeámus. Neque enim fas est locum esse tristítiæ, ubi natális est vitæ: quæ, consúmpto mortalitátis timóre, nobis íngerit de promíssa æternitáte lætítiam. Nemo ab hujus alacritátis participatióne secérnitur. Una cunctis lætítiæ commúnis est rátio: quia Dóminus noster, peccáti mortísque destrúctor, sicut nullum a reátu líberum réperit, ita liberándis ómnibus venit. Exsúltet sanctus, quia appropínquat ad palmam: gáudeat peccátor, quia invitátur ad véniam: animétur gentílis, quia vocátur ad vitam. Dei namque Fílius secúndum plenitúdinem témporis, quam divíni consílii inscrutábilis altitúdo dispósuit, reconciliándam auctóri suo natúram géneris assúmpsit humáni, ut invéntor mortis diábolus, per ipsam, quam vícerat, vincerétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. O magnum mystérium, et admirábile sacraméntum, ut animália vidérent Dóminum natum, jacéntem in præsépio:
* Beáta Virgo, cujus víscera meruérunt portáre Dóminum Christum.
℣. Ave, María, grátia plena: Dóminus tecum.
℟. Beáta Virgo, cujus víscera meruérunt portáre Dóminum Christum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Kazanie św. Leona Papieża
Kazanie 1. na Boże Narodzenie
Najmilsi, Zbawiciel nam się dziś narodził: weselmy się. Nie godzi się oddawać smutkowi wówczas, gdy narodziło się życie, które rozprasza obawy śmierci, a wlewa w nas radość z obiecanej wieczności. Niech nikt się nie odłącza od udziału w tem weselu, gdyż wspólny mamy powód do radości, gdyż Pan nasz, zwycięzca grzechu i śmierci, nie znalazłszy bez winy nikogo, przychodzi wyzwolić nas wszystkich. Niech się cieszy święty, gdyż bliskie już zwycięstwo; niech się weseli grzesznik, gdyż zaproszony jest na przebaczenie; niech się ożywi poganin, gdyż wezwany jest do życia. Syn Boży bowiem w pełności czasu, jak wyznaczyła niezgłębiona i niezmierzona Rada Boża, przyjął naturę ludzką, aby ją pojednać ze Stwórcą aby sprawcę śmierci, szatana, zwyciężyć w tem, w czem on nas pokonał.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jak wielka to tajemnica, przedziwne misterium, zwierzęta ujrzały narodzonego Pana, leżącego w żłobie:
* Błogosławiona Dziewica, której łono zasłużyło, by nosić Chrystusa Pana.
℣. Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna, Pan z Tobą.
℟. Błogosławiona Dziewica, której łono zasłużyło, by nosić Chrystusa Pana.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
In quo conflíctu pro nobis ínito, magno et mirábili æquitátis jure certátum est, dum omnípotens Dóminus cum sævíssimo hoste non in sua majestáte, sed in nostra congréditur humilitáte: obíciens ei eándem formam, eandémque natúram, mortalitátis quidem nostræ partícipem, sed peccáti totíus expértem. Aliénum quippe ab hac nativitáte est, quod de ómnibus légitur: Nemo mundus a sorde, nec infans, cujus est uníus diéi vita super terram. Nihil ergo in istam singulárem nativitátem de carnis concupiscéntia transívit, nihil de peccáti lege manávit. Virgo régia Davídicæ stirpis elígitur, quæ sacro gravidánda fœtu, divínam humanámque prolem prius concíperet mente, quam córpore. Et ne supérni ignára consílii ad inusitátos pavéret affátus, quod in ea operándum erat a Spíritu Sancto, collóquio discit angélico: nec damnum credit pudóris, Dei Génitrix mox futúra.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Beáta Dei Génitrix María, cujus víscera intácta pérmanent:
* Hódie génuit Salvatórem sǽculi.
℣. Beáta, quæ crédidit: quóniam perfécta sunt ómnia, quæ dicta sunt ei a Dómino.
℟. Hódie génuit Salvatórem sǽculi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
W walce tej za nas wydanej, walczył z wielką i przedziwną prawością, gdyż Bóg wszechmogący z tym najsroższym wrogiem potyka się nie majestatem swym przyodzian, lecz nędzą naszą, przeciwstawiając mu ten sam kształt i tę samą naturę śmiertelną, lecz od grzechu zupełnie wolną. To bowiem, co się stosuje do wszystkich ludzi, nie odnosi się do tych narodzin, że nikt nie jest wolny od winy, ani nawet dziecię jednodniowe. A w tem cudownem narodzeniu niema ani śladu pożądliwości cielesnej, nic nie pozostało z zakonu grzechu. Dziewica, wybrana z rodu Dawidowego, nosząca w sobie Boga — Człowieka, pierwej Go duchem niż ciałem poczęła. Anioł pouczył Ją o tem, co w niej sprawi Duch Święty, aby się nie przelękła, nieświadoma będąc niezwykłych zamiarów Bożych, i jak bez naruszenia dziewictwa stanie się Matką Bożą.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Błogosławiona święta Boża Rodzicielka, Maryja, służebnica nieskalana:
* Dzisiaj porodziła Zbawiciela Świata.
℣. Błogosławiona, która uwierzyła: bo stało się wszystko, powiedziane jej od Pana.
℟. Dzisiaj porodziła Zbawiciela Świata.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Agámus ergo, dilectíssimi, grátias Deo Patri, per Fílium ejus in Spíritu Sancto: qui propter multam caritátem suam, qua diléxit nos, misértus est nostri: et cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos Christo, ut essémus in ipso nova creatúra, novúmque figméntum. Deponámus ergo véterem hóminem cum áctibus suis: et adépti participatiónem generatiónis Christi, carnis renuntiémus opéribus. Agnósce, o Christiáne, dignitátem tuam: et divínæ consors factus natúræ, noli in véterem vilitátem degéneri conversatióne redíre. Meménto, cujus cápitis et cujus córporis sis membrum. Reminíscere, quia érutus de potestáte tenebrárum, translátus es in Dei lumen et regnum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sancta et immaculáta virgínitas, quibus te láudibus éfferam, néscio:
* Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.
℣. Benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.
℟. Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Przeto, najmilsi, składajmy Bogu Ojcu dzięki, przez Syna w Duchu Świętym: iż dla wielkiej miłości, którą umiłował nas, zlitował się nad nami i gdy umarliśmy przez grzechy, ożywił nas w Jezusie Chrystusie, abyśmy w Nim byli nowem stworzeniem i nowem dziełem. Zrzućmy przeto starego człowieka z czynami jego i wyrzeknijmy się uczynków ciała, uczestnicząc w narodzinach Chrystusa. Poznaj, chrześcijaninie, godność twoją, a strzeż się powrotu do dawnej podłości, przez niegodne postępowanie, teraz, gdyś się stał uczestnikiem boskiej natury. Pomnij do jakiego ciała i do jakiej głowy należysz. Pamiętaj, iż wyrwał cię Pan z mocy ciemności, a przeniósł do światła i królestwa Bożego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Święte i nieskalane dziewictwo, którego chwały nie zdołam wyrazić:
* Bo Ten, którego niebiosa zmieścić nie mogły, Ty w swym łonie nosiłaś.
℣. Błogosławionaś Ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota Twojego.
℟. Bo Ten, którego niebiosa zmieścić nie mogły, Ty w swym łonie nosiłaś.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Bo Ten, którego niebiosa zmieścić nie mogły, Ty w swym łonie nosiłaś.
|
Nocturn III.
Ant. Ipse invocábit * me, allelúja: Pater meus es tu, allelúja.
Psalmus 88 [7]
88:2 Misericórdias Dómini * in ætérnum cantábo.
88:2 In generatiónem et generatiónem * annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
88:3 Quóniam dixísti: In ætérnum misericórdia ædificábitur in cælis: * præparábitur véritas tua in eis.
88:4 Dispósui testaméntum eléctis meis, jurávi David, servo meo: * Usque in ætérnum præparábo semen tuum.
88:5 Et ædificábo in generatiónem et generatiónem * sedem tuam.
88:6 Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine: * étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
88:7 Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino: * símilis erit Deo in fíliis Dei?
88:8 Deus, qui glorificátur in consílio sanctórum: * magnus et terríbilis super omnes qui in circúitu ejus sunt.
88:9 Dómine, Deus virtútum, quis símilis tibi? * potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
88:10 Tu domináris potestáti maris: * motum autem flúctuum ejus tu mítigas.
88:11 Tu humiliásti sicut vulnerátum, supérbum: * in brácchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
88:12 Tui sunt cæli, et tua est terra, orbem terræ et plenitúdinem ejus tu fundásti: * aquilónem, et mare tu creásti.
88:13 Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt: * tuum brácchium cum poténtia.
88:14 Firmétur manus tua, et exaltétur déxtera tua: * justítia et judícium præparátio sedis tuæ.
88:15 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam: * beátus pópulus, qui scit jubilatiónem.
88:16 Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt, et in nómine tuo exsultábunt tota die: * et in justítia tua exaltabúntur.
88:18 Quóniam glória virtútis eórum tu es: * et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
88:19 Quia Dómini est assúmptio nostra, * et Sancti Israël, regis nostri.
88:20 Tunc locútus es in visióne sanctis tuis, et dixísti: * Pósui adjutórium in poténte: et exaltávi eléctum de plebe mea.
88:21 Invéni David, servum meum: * óleo sancto meo unxi eum.
88:22 Manus enim mea auxiliábitur ei: * et brácchium meum confortábit eum.
88:23 Nihil profíciet inimícus in eo, * et fílius iniquitátis non appónet nocére ei.
88:24 Et concídam a fácie ipsíus inimícos ejus: * et odiéntes eum in fugam convértam.
88:25 Et véritas mea, et misericórdia mea cum ipso: * et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.
88:26 Et ponam in mari manum ejus: * et in flumínibus déxteram ejus.
88:27 Ipse invocábit me: Pater meus es tu: * Deus meus, et suscéptor salútis meæ.
88:28 Et ego primogénitum ponam illum * excélsum præ régibus terræ.
88:29 In ætérnum servábo illi misericórdiam meam: * et testaméntum meum fidéle ipsi.
88:30 Et ponam in sǽculum sǽculi semen ejus: * et thronum ejus sicut dies cæli.
88:31 Si autem derelíquerint fílii ejus legem meam: * et in judíciis meis non ambuláverint:
88:32 Si justítias meas profanáverint: * et mandáta mea non custodíerint:
88:33 Visitábo in virga iniquitátes eórum: * et in verbéribus peccáta eórum.
88:34 Misericórdiam autem meam non dispérgam ab eo: * neque nocébo in veritáte mea:
88:35 Neque profanábo testaméntum meum: * et quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
88:36 Semel jurávi in sancto meo: Si David méntiar: * semen ejus in ætérnum manébit.
88:37 Et thronus ejus sicut sol in conspéctu meo, * et sicut luna perfécta in ætérnum: et testis in cælo fidélis.
88:39 Tu vero repulísti et despexísti: * distulísti Christum tuum.
88:40 Evertísti testaméntum servi tui: * profanásti in terra Sanctuárium ejus.
88:41 Destruxísti omnes sepes ejus: * posuísti firmaméntum ejus formídinem.
88:42 Diripuérunt eum omnes transeúntes viam: * factus est oppróbrium vicínis suis.
88:43 Exaltásti déxteram depriméntium eum: * lætificásti omnes inimícos ejus.
88:44 Avertísti adjutórium gládii ejus: * et non es auxiliátus ei in bello.
88:45 Destruxísti eum ab emundatióne: * et sedem ejus in terram collisísti.
88:46 Minorásti dies témporis ejus: * perfudísti eum confusióne.
88:47 Úsquequo, Dómine, avértis in finem: * exardéscet sicut ignis ira tua?
88:48 Memoráre quæ mea substántia: * numquid enim vane constituísti omnes fílios hóminum?
88:49 Quis est homo, qui vivet, et non vidébit mortem: * éruet ánimam suam de manu ínferi?
88:50 Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, * sicut jurásti David in veritáte tua?
88:51 Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum * quod contínui in sinu meo multárum géntium.
88:52 Quod exprobravérunt inimíci tui, Dómine, * quod exprobravérunt commutatiónem Christi tui.
88:53 Benedíctus Dóminus in ætérnum: * fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ipse invocábit me, allelúja: Pater meus es tu, allelúja.
|
Nokturn III.
Ant. On mię będzie * wzywał, alleluja: Ojcem moim jesteś ty, alleluja.
Psalm 88 [7]
88:2 Miłosierdzia Pańskie * na wieki wyśpiewywać będę.
88:2 Od narodu do narodu * prawdę twoje usty memi opowiadać będę.
88:3 Albowiemeś mówił: Miłosierdzie wieczne zbudowane będzie na niebiesiech: * prawda twoja będzie w nich zgotowana.
88:4 Postanowiłem testament mój wybranym moim, przysiągłem Dawidowi, słudze memu: * Aż na wieki zgotuję nasienie twoje.
88:5 I zbuduję od rodzaju do rodzaju * stolicę twoję.
88:6 Będą wyznawać niebiosa cuda twoje, Panie: * i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.
88:7 Albowiem któż na obłokach Panu zrównany będzie: * podobny będzie Bogu między syny bożymi?
88:8 Bóg, który jest wielbion w radzie świętych: * wielki i straszliwy nade wszystkie, którzy są około niego.
88:9 Panie, Boże zaztępów, któż podobien tobie? * możnyś jest, Panie, a prawda twoja około ciebie.
88:10 Ty panujesz nad mocą morską: * a wzruszenie nawałności jego ty uśmierzasz.
88:11 Tyś poniżył pysznego, jako zranionego: * mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjacioły twoje.
88:12 Twojeć są niebiosa, i twoja téż jest ziemia, tyś ugruntował okrąg ziemie i napełnienie jéj: * tyś stworzył północną stronę i morze.
88:13 Tabor i Hermon w imieniu twem radować się będą: * twoje ramię z mocą.
88:14 Niech się zmocni ręka twoja, i niech się wyniesie prawica twoja: * sprawiedliwość i sąd przygotowanie stolice twojéj.
88:15 Miłosierdzie i prawda uprzedzą oblicze twoje: * błogosławiony lud, który umie wesołe śpiewanie.
88:16 Panie, chodzić będą w jasności oblicza twego, a w imieniu twojem będą się weselić cały dzień: * i w sprawiedliwości twojéj będą podwyższeni.
88:18 Albowiem ty jesteś chwała mocy ich: * a w upodobaniu twojem wywyższy się róg nasz.
88:19 Bo Pańska jest nasza obrona, * i Świętego Izrael, króla naszego.
88:20 W on czas mówiłeś w widzeniu do świętych swoich i rzekłeś: * Położyłem wspomożenie w mocnym: i wywyższyłem wybranego z ludu mojego.
88:21 Nalazłem Dawida, sługę mego: * pomazałem go olejkiem świętym moim.
88:22 Bo mu ręka moja będzie pomagała: * i posili go ramię moje.
88:23 Nic nie żyszcze na nim nieprzyjaciel, * i syn nieprawości nie przyda szkodzić mu.
88:24 I wysiekę przed nim nieprzyjacioły jego: * i uczynię, że tył podadzą ci, którzy go mają w nienawiści.
88:25 A prawda moja, i miłosierdzie moje z nim: * a w imię moje róg jego będzie podwyższony.
88:26 I postawię na morzu rękę jego: * i na rzekach prawicę jego.
88:27 On mię będzie wzywał: Ojcem moim jesteś ty: * Bogiem moim, i obrońcą zbawienia mego.
88:28 A ja go pierworodnym uczynię * wyższym nad króle ziemskie.
88:29 Zachowam mu na wieki miłosierdzie moje: * i testament mój wierny jemu.
88:30 I położę na wieki wieków nasienie jego: * a stolicę jego jako dni niebieskie.
88:31 A jeźli synowie jego opuszczą zakon mój: * a w sądziech moich chodzić nie będą:
88:32 Jeźli zgwałcą sprawiedliwości moje: * a nie będą strzedz przykazania mego:
88:33 Nawiedzę przestępstwa ich rózgą: * a grzechy ich biczmi.
88:34 A miłosierdzia mego nie oddalę od niego: * i nie zaszkodzę w prawdzie mojéj.
88:35 Ani zgwałcę testamentu mojego: * a co wychodzi z ust moich, nie odmienię.
88:36 Razem przysiągł w świętym moim: Jeźli skłamam Dawidowi: * nasienie jego będzie trwać na wieki.
88:37 A stolica jego, jako słońce przed oczyma memi, * i jako pełny księżyc na wieki: i świadek wierny na niebie.
88:39 A przecię odrzuciłeś i wzgardziłeś: * odwlokłeś Chrystusa twojego.
88:40 Wywróciłeś testament sługi twego: * zgwałciłeś na ziemi poświęcenie jego.
88:41 Popsowałeś wszystkie płoty jego: * uczyniłeś obronę jego strachem.
88:42 Szarpali go wszyscy idący drogą: * stał się pośmiewiskiem u sąsiadów swoich.
88:43 Wywyższyłeś prawicę tłumiącego: * uweseliłeś wszystkie nieprzyjacioły jego.
88:44 Odjąłeś pomoc mieczowi jego: * a nie ratowałeś go na wojnie.
88:45 Zepsowałeś ochędożenie jego: * a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.
88:46 Ukróciłeś dni czasu jego: * oblałeś go wstydem.
88:47 Dokądże, Panie, odwracasz się do końca: * zapali się gniew twój jako ogień?
88:48 Wspomnij, co za bytność moja: * bo azaś próżno stworzył wszystkie syny człowiecze?
88:49 Któryż jest człowiek, który żyć będzie, a nie ogląda śmierci: * wyrwie duszę swą z ręki piekielnéj?
88:50 Gdzież są, Panie, stare miłosierdzia twoje: * jakoś przysiągł Dawidowi w prawdzie twojéj?
88:51 Wspomnij, Panie, na zelżywość sług twoich, * którąm zadzierżał w zanadrzu mojem od wiela narodów.
88:52 Którą urągali nieprzyjaciele twoi, Panie, * którą urągali odmienienie pomazańca twego.
88:53 Błogosławiony Pan na wieki: * Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. On mię będzie wzywał, alleluja: Ojcem moim jesteś ty, alleluja.
|
Ant. Læténtur cæli, * et exsúltet terra ante fáciem Dómini, quóniam venit.
Psalmus 95 [8]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini ejus: * annuntiáte de die in diem salutáre ejus.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam ejus, * in ómnibus pópulis mirabília ejus.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu ejus: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini ejus.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
95:9 Commoveátur a fácie ejus univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * judicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo ejus: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit judicáre terram.
95:13 Judicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Læténtur cæli, et exsúltet terra ante fáciem Dómini, quóniam venit.
|
Ant. Niech się weselą niebiosa, * a niech się raduje ziemia, przed Panem, bo przyszedł.
Psalm 95 [8]
95:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.
95:2 Śpiewajcie Panu, a błogosławcie imieniowi jego: * opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienia jego.
95:3 Opowiadajcie między narody chwałę jego, * między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
95:4 Iż wielki Pan i bardzo chwalebny: * straszliwy jest nade wszystkie bogi.
95:5 Albowiem wszyscy bogowie pogańscy czarci: * ale Pan niebiosa uczynił.
95:6 Wyznawanie i piękność przed oblicznością jego: * świętość i wielmożność w świętobliwości jego.
95:7 Przynoście Panu pokolenia pogańskie, przynoście Panu cześć i chwałę: * przynoście Panu chwałę imieniowi jego.
95:8 Bierzcie ofiary, a wchodźcie do sieni jego: * kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
95:9 Niech się wzruszy od obliczności jego wszystka ziemia: * powiadajcie między narody, iż Pan królował.
95:10 Albowiem naprawił okrąg ziemie, który się nie poruszy: * będzie ludzie sądził w sprawiedliwości.
95:11 Niech się weselą niebiosa, a niech się raduje ziemia: niech się wzruszy morze i pełność jego: * rozradują się pola i wszystko, co jest na nich.
95:12 Tedy skakać będą wszystkie drzewa leśne przed Panem, że przyszedł: * bo przyszedł sądzić ziemię.
95:13 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody według prawdy swojéj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech się weselą niebiosa, a niech się raduje ziemia, przed Panem, bo przyszedł.
|
Ant. Notum fecit * Dóminus, allelúja, salutáre suum, allelúja.
Psalmus 97 [9]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Notum fecit Dóminus, allelúja, salutáre suum, allelúja.
|
Ant. Objawił * Pan, alleluja, zbawienie swoje, alleluja.
Psalm 97 [9]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * bo uczynił dziwy.
97:1 Zbawiła sobie prawica jego: * i ramię święte jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje: * przed oczyma poganów oznajmił sprawiedliwość swoję.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje, * i na prawdę swą domowi Izrael.
97:3 Oglądały wszystkie kraje ziemie * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio: * śpiewajcie a weselcie się, i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i z głosem Psalmu: * na puzanach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykajcie przed oblicznością króla Pana: * niech się wzruszy morze, i pełność jego: okrąg ziemie, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękoma, góry społem będą się weselić przed oblicznością Pańską: * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody w prawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Objawił Pan, alleluja, zbawienie swoje, alleluja.
|
℣. Ipse invocábit me, allelúja.
℟. Pater meus es tu, allelúja.
|
℣. On mię będzie wzywał, alleluja.
℟. Ojcem moim jesteś ty, alleluja.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube domne benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 2:1-14
In illo témpore: Exiit edíctum a Cǽsare Augústo, ut describerétur univérsus orbis. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 8 in Evangelia
Quia, largiénte Dómino, Missárum solémnia ter hódie celebratúri sumus, loqui diu de evangélica lectióne non póssumus: sed nos áliquid vel bréviter dícere, Redemptóris nostri Natívitas ipsa compéllit. Quid est enim, quod nascitúro Dómino mundus descríbitur, nisi hoc, quod apérte monstrátur, quia ille apparébat in carne, qui eléctos suos adscríberet in æternitáte? Quo contra de réprobis per prophétam dícitur: Deleántur de libro vivéntium, et cum justis non scribántur. Qui bene étiam in Béthlehem náscitur: Béthlehem quippe domus panis interpretátur. Ipse namque est, qui ait: Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi. Locus ergo, in quo Dóminus náscitur, domus panis ántea vocátus est; quia futúrum profécto erat, ut ille ibi per matériam carnis apparéret, qui electórum mentes intérna satietáte refíceret. Qui non in paréntum domo, sed in via náscitur: ut profécto osténderet, quia per humanitátem suam, quam assúmpserat, quasi in aliéno nascebátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Beáta víscera Maríæ Vírginis, quæ portavérunt ætérni Patris Fílium: et beáta úbera, quæ lactavérunt Christum Dóminum:
* Qui hódie pro salúte mundi de Vírgine nasci dignátus est.
℣. Dies sanctificátus illúxit nobis: veníte, gentes, et adoráte Dóminum.
℟. Qui hódie pro salúte mundi de Vírgine nasci dignátus est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
Łk 2:1-14
Onego czasu: Wydany został dekret przez cesarza Augusta, aby spisano wszystek świat. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 8. na Ewangelię
Ponieważ z łaski Pana mamy dziś odprawić trzy uroczyste Msze, długo o przeczytanej Ewangelii mówić nie możemy. Jednakże samo Narodzenie naszego Odkupiciela zmusza nas, abyśmy choć krótko pomówili o nim. Czyż nie ze względu na mającego się urodzić Pana świat zostaje spisany, aby jasno wykazać, iż Ten, który swoich wybranych zapisał w wieczności, przybył w ciele? A przeciwnie Prorok mówi o odrzuconych: Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech z prawymi nie będą zapisani. Pan słusznie w Betlejem się rodzi, ponieważ Betlejem znaczy ‘dom chleba’. On sam mówi o sobie: Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił. Miejscowość więc, w której Pan się rodzi, już przedtem nazywała się ‘domem chleba’, tam bowiem miał się urodzić Ten, który miał pokrzepić ducha wybranych, nasyciwszy go wewnętrznie. Rodzi się nie w domu rodziców, lecz w drodze, aby niezbicie okazać, iż przez swe człowieczeństwo, jakie przyjął, jakby na obczyźnie się urodził.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Błogosławione łono Maryi Dziewicy, które nosiło Syna Ojca przedwiecznego, i błogosławione piersi, które karmiły Chrystusa Pana:
* On to dzisiaj dla zbawienia świata zechciał się narodzić z Dziewicy.
℣. Zajaśniał nam dzień święty: pójdźcie, narody, i pokłońcie się Panu.
℟. On to dzisiaj dla zbawienia świata zechciał się narodzić z Dziewicy.
|
℣. Jube domne benedícere.
Benedictio. Per evangélica dicta deleántur nostra delícta. Amen.
Lectio 8
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 2:15-20
In illo témpore: Pastóres loquebántur ad ínvicem: Transeámus usque Béthlehem, et videámus hoc verbum, quod factum est, quod Dóminus osténdit nobis. Et réliqua.
Homilía sancti Ambrósii Epíscopi
Lib. 2 in cap. 2. Lucæ, circa medium
Vidéte Ecclésiæ surgéntis exórdium: Christus náscitur, et pastóres vigiláre cœpérunt; qui géntium greges, pécudum modo ante vivéntes, in caulam Dómini congregárent, ne quos spiritálium bestiárum per offúsas nóctium ténebras pateréntur incúrsus. Et bene pastóres vígilant, quos bonus pastor infórmat. Grex ígitur pópulus, nox sǽculum, pastóres sunt sacerdótes. Aut fortásse étiam ille sit pastor, cui dícitur: Esto vígilans, et confírma. Quia non solum epíscopos ad tuéndum gregem Dóminus ordinávit, sed étiam Angelos destinávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Verbum caro factum est, et habitávit in nobis:
* Et vídimus glóriam ejus, glóriam quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.
℣. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil.
℟. Et vídimus glóriam ejus, glóriam quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vídimus glóriam ejus, glóriam quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy. Amen.
Lekcja 8
Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
Łk 2:15-20
Onego czasu: Mówili pasterze jeden do drugiego: „Pójdźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się stało, o czym nam oznajmił Pan”. I tak dalej.
Homilia świętego Ambrożego, Biskupa
Księga 2., do rozdz. 2. Ewangelii wg św. Łukasza, blisko połowy
Patrzcie na początek rodzącego się Kościoła. Chrystus się rodzi, zaczynają czuwać pasterze, aby trzody pogan żyjących przedtem jak zwierzęta zgromadzili w owczarni Pana, aby ich w nocnych ciemnościach dzikie duchowe zwierzęta nie napadły. Słusznie czuwają pasterze, do czego ich Dobry Pasterz nakłania. Lud jest więc trzodą, noc światem, pasterzami są kapłani. A może i ten jest pasterzem, do którego powiedziano: Bądź czujny i utwierdzaj, nie tylko bowiem biskupów Pan wyznaczył, aby trzody strzegli, ale i Aniołów na to wyznaczył.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Słowo stało się Ciałem i mieszkało między nami,
* I widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.
℣. Wszystko się przez Nie stało, a bez Niego nic się nie stało.
℟. I widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.
|
℣. Jube domne benedícere.
Benedictio. Verba sancti Evangélii dóceat nos Christus Fílius Dei. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joannes 1:1-14
In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 1 in Joann., circa médium
Ne vile áliquid putáres quale consuevísti cogitáre, cum verba humána soléres audíre, audi quid cógites: Deus erat Verbum. Exeat nunc néscio quis infidélis Ariánus, et dicat quia Verbum Dei factum est. Quómodo potest fíeri, ut Verbum Dei factum sit, quando Deus per Verbum fecit ómnia? Si et Verbum Dei ipsum factum est: per quod áliud verbum factum est? Si hoc dicis, quia hoc est verbum Verbi, per quod factum est illud; ipsum dico ego únicum Fílium Dei. Si autem non dicis verbum Verbi, concéde non factum, per quod facta sunt ómnia. Non enim per seípsum fíeri pótuit, per quod facta sunt ómnia. Crede ergo Evangelístæ.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Słowa świętej Ewangelii, pouczą nas o Chrystusie Synu Boga. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według św. Jana
J 1:1-14
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. I tak dalej.
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
Traktat 1. na Ewangelię Jana, blisko połowy
Nie myśl o czymś marnym, jak to zwykłeś myśleć, gdy słyszysz jakie słowa ludzkie. Posłuchaj, co masz myśleć: Bogiem było Słowo. Niech się stawi jakiś niewierny arianin i powie, że Słowo Boże zostało stworzone. Jakże stać by to się mogło, iż Słowo Boże zostało stworzone, skoro Bóg przez Słowo wszystko uczynił? Jeżeli i samo Słowo Boże zostało stworzone, przez jakie inne słowo zostało stworzone? Jeśli mówisz, iż Słowo Słowa to uczyniło, to ja nazywam Je Jednorodzonym Synem Boga. Jeśli jednak nie mówisz o Słowie Słowa, to przyznaj, iż nie zostało stworzone To, przez które wszystko się stało. Nie mógł bowiem uczynić siebie samego Ten, który wszystko stworzył. Wierz przeto Ewangeliście.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Dicto Hymno « Te Deum » aut nono vel tertio Responsorio ejus loco ponitur, statim inchoantur Laudes, præterquam in Nocte Nativitatis Domini; quia tunc dicitur Oratio, postea celebratur Missa, ut suo loco notatur.
|
Po odmówieniu hymnu Te Deum laudamus lub dziewiątego lub trzeciego responsorium rozpoczyna się bezpośrednio od Laudesy, z wyjątkiem Nocy Bożego Narodzenia: w tym czasie odmawia się Oratio, a następnie odprawia się Mszę Bożonarodzeniową obchodzony tak, jak podano w odpowiednim miejscu.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut nos Unigéniti tui nova per carnem Natívitas líberet; quos sub peccáti jugo vetústa sérvitus tenet.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Daj nam, prosimy Cię Wszechmogący Boże, aby nowe, według ciała, narodzenie Jednorodzonego Syna Twego, wyzwoliło nas z jarzma grzechu, który nas oddawna w niewoli trzyma.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
|
Post Divinum officium |