Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi & antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Dómine, * probásti me et cognovísti me. ‡
Psalmus 138(1-13) [1]
138:1 Dómine, probásti me, et cognovísti me: * ‡ tu cognovísti sessiónem meam, et resurrectiónem meam.
138:3 Intellexísti cogitatiónes meas de longe: * sémitam meam, et funículum meum investigásti.
138:4 Et omnes vias meas prævidísti: * quia non est sermo in lingua mea.
138:5 Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia novíssima, et antíqua: * tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
138:6 Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortáta est, et non pótero ad eam.
138:7 Quo ibo a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndero in cælum, tu illic es: * si descéndero in inférnum, ades.
138:9 Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris:
138:10 Étenim illuc manus tua dedúcet me: * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me: * et nox illuminátio mea in delíciis meis.
138:12 Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ ejus, ita et lumen ejus.
138:13 Quia tu possedísti renes meos: * suscepísti me de útero matris meæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, probásti me et cognovísti me.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Panie, * doświadczyłeś mię, i doznałeś mię. ‡
Psalm 138(1-13) [1]
138:1 Panie, doświadczyłeś mię, i doznałeś mię: * ‡ tyś doznał siedzenia mego i wstawania mego.
138:3 Wyrozumiałeś myśli moje z daleka: * wyśladowałeś ścieżkę moję i sznur mój.
138:4 I przewidziałeś wszystkie drogi moje: * bo niemasz mowy w języku moim.
138:5 Oto, Panie, tyś poznał wszystkie rzeczy najpośledniejsze, i dawne: * tyś mię utworzył, i położyłeś na mnie rękę swoję.
138:6 Dziwną się stała znamioność twoja z strony mnie: * zmocniła się, i nie będę mógł do niéj.
138:7 Dokąd pójdę od ducha twego? * a kędy uciekę od oblicza twego?
138:8 Jeźli wstąpię do nieba, tameś ty jest: * jeźli zstąpię do piekła, tameś jest.
138:9 Jeźli wezmę skrzydła moje rano, * a będę mieszkał na końcu morza:
138:10 I tam mię doprowadzi ręka twoja: * i trzymać mię będzie prawica twoja.
138:11 I rzekłem: Owa podobno ciemności zakryją mię: * i noc oświecenie moje, w rozkoszach moich;
138:12 Albowiem ciemność nie zaciemnia tobie, a noc jako dzień będzie oświecona: * jako ciemność jéj, tak i światłość jego.
138:13 Albowiem tyś posiadł nerki moje: * przyjąłeś mię z żywota matki mojéj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, doświadczyłeś mię, i doznałeś mię.
|
Ant. Mirabília ópera tua, * Dómine, et ánima mea cognóscit nimis.
Psalmus 138(14-24) [2]
138:14 Confitébor tibi quia terribíliter magnificátus es: * mirabília ópera tua, et ánima mea cognóscit nimis.
138:15 Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto: * et substántia mea in inferióribus terræ.
138:16 Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur: * dies formabúntur, et nemo in eis.
138:17 Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.
138:18 Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur: * exsurréxi, et adhuc sum tecum.
138:19 Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte a me:
138:20 Quia dícitis in cogitatióne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas.
138:21 Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam? * et super inimícos tuos tabescébam?
138:22 Perfécto ódio óderam illos: * et inimíci facti sunt mihi.
138:23 Proba me, Deus, et scito cor meum: * intérroga me, et cognósce sémitas meas.
138:24 Et vide, si via iniquitátis in me est: * et deduc me in via ætérna.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Mirabília ópera tua, Dómine, et ánima mea cognóscit nimis.
|
Ant. Dziwne sprawy twoje, * Panie, a dusza moja zna bardzo.
Psalm 138(14-24) [2]
138:14 Wyznawać ci będę, iżeś się straszliwie uwielbił: * dziwne sprawy twoje, a dusza moja zna bardzo.
138:15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, którąś uczynił w skrytości: * i istność moja w niskościach ziemie.
138:16 Niedoskonałość moję widziały oczy twoje, i w księgach twoich wszystkie będą napisane: * dni będą kształtowane, a żaden z nich.
138:17 A u mnie w wielkiéj uczciwości są, Boże, przyjaciele twoi: * bardzo się zmocniło ich panowanie.
138:18 Będę je liczył, i rozmnożą się nad piasek: * powstałem, a jeszczem jest z tobą.
138:19 Jeźli, Boże, pobijesz grzeszniki: * mężowie krwawi odstąpcie odemnie:
138:20 Bo mówicie w myśli: * Wezmą próżno miasta twoje.
138:21 Izalim nie miał w nienawiści tych, którzy cię nienawidzą, Panie? * i nieschnąłem nad nieprzyjacioły twymi?
138:22 Doskonałą nienawiścią nienawidziałem ich: * i stali mi się nieprzyjacioły.
138:23 Doświadcz mię, Boże, a znaj serce moje: * próbuj mię, a poznaj ścieżki moje.
138:24 A obacz, jeźli droga nieprawości we mnie jest: * i prowadź mię drogą wiekuistą.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dziwne sprawy twoje, Panie, a dusza moja zna bardzo.
|
Ant. Ne derelínquas me, * Dómine, virtus salútis meæ.
Psalmus 139 [3]
139:2 Éripe me, Dómine, ab hómine malo: * a viro iníquo éripe me.
139:3 Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: * tota die constituébant prǽlia.
139:4 Acuérunt linguas suas sicut serpéntis: * venénum áspidum sub lábiis eórum.
139:5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: * et ab homínibus iníquis éripe me.
139:5 Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt supérbi láqueum mihi:
139:6 Et funes extendérunt in láqueum: * juxta iter scándalum posuérunt mihi.
139:7 Dixi Dómino: Deus meus es tu: * exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.
139:8 Dómine, Dómine, virtus salútis meæ: * obumbrásti super caput meum in die belli.
139:9 Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: * cogitavérunt contra me, ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
139:10 Caput circúitus eórum: * labor labiórum ipsórum opériet eos.
139:11 Cadent super eos carbónes, in ignem deícies eos: * in misériis non subsístent.
139:12 Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum injústum mala cápient in intéritu.
139:13 Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium ínopis: * et vindíctam páuperum.
139:14 Verúmtamen justi confitebúntur nómini tuo: * et habitábunt recti cum vultu tuo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne derelínquas me, Dómine, virtus salútis meæ.
|
Ant. Nie opuszczaj mię, * Panie, mocy zbawienia mego.
Psalm 139 [3]
139:2 Wyrwij mię, Panie, od człowieka złego: * od męża złośliwego wyrwij mię.
139:3 Którzy myślili nieprawości w sercu: * cały dzień stawiali bitwy.
139:4 Zaostrzyli języki swe jako wężowie: * jad źmijowy pod ich wargami.
139:5 Zachowaj mię, Panie, od ręki grzesznika: * a od ludzi niesprawiedliwych wyrwij mię.
139:5 Którzy myślili wywrócić kroki moje: * zakryli pyszni sidła na mię:
139:6 I powrozy rozciągnęli na sidło: * zastawili mi przy ścieżce obrazę.
139:7 Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój: * wysłuchaj, Panie, głos prośby mojéj.
139:8 Panie, Panie mocy zbawienia mego: * zasłoniłeś głowę moję w dzień wojny.
139:9 Nie podaj mię, Panie, nad wolą moję grzesznikowi: * myślili przeciwko mnie: nie opuszczaj mię, by się snadź nie podnieśli.
139:10 Głowa oblężenia ich: * i praca warg ich okryje je.
139:11 Będą na nie padać węgle, wrzucisz je w ogień: * w nędzach nie wytrwają.
139:12 Człowiek języczny nie będzie poszczęścion na ziemi: * człowieka niesprawiedliwego złości ułowią na zatracenie.
139:13 Poznałem, że Pan uczyni sprawiedliwość ubogiemu: * i pomstę nędznemu.
139:14 Ale sprawiedliwi będą wyznawać imieniowi twemu: * a prawi będą mieszkać z obliczem twojem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie opuszczaj mię, Panie, mocy zbawienia mego.
|
Ant. Dómine, * clamávi ad te, exáudi me. ‡
Psalmus 140 [4]
140:1 Dómine, clamávi ad te, exáudi me: * ‡ inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo: * elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
140:3 Pone, Dómine, custódiam ori meo: * et óstium circumstántiæ lábiis meis.
140:4 Non declínes cor meum in verba malítiæ, * ad excusándas excusatiónes in peccátis.
140:4 Cum homínibus operántibus iniquitátem: * et non communicábo cum eléctis eórum.
140:5 Corrípiet me justus in misericórdia, et increpábit me: * óleum autem peccatóris non impínguet caput meum.
140:6 Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum: * absórpti sunt juncti petræ júdices eórum.
140:7 Áudient verba mea quóniam potuérunt: * sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram.
140:8 Dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum: * quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non áuferas ánimam meam.
140:9 Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi: * et a scándalis operántium iniquitátem.
140:10 Cadent in retiáculo ejus peccatóres: * singuláriter sum ego donec tránseam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, clamávi ad te, exáudi me.
|
Ant. Panie, * wołałem do ciebie, wysłuchaj mię. ‡
Psalm 140 [4]
140:1 Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię: * ‡ posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę k tobie.
140:2 Niech idzie modlitwa moja, jako kadzenie przed obliczność twoję: * a podnoszenie rąk moich, ofiara wieczorna.
140:3 Postaw, Panie, straż ustom moim: * a drzwi osadzone wargom moim.
140:4 Nie nachylaj serca mego ku słowom złośliwym, * ku wymawianiu wymówek w grzechach.
140:4 Z ludźmi brojącymi nieprawość: * a nie będę spółkował z wybornymi ich.
140:5 Będzie mię karał sprawiedliwy miłosiernie, i będzie mię strofował: * lecz olejek złośnika niechaj nie tłuści głowy mojéj.
140:6 Bo jeszcze i modlitwa moja w upodobaniu ich. * Zginęli przy kamieniu sędziowie ich.
140:7 Usłyszą słowa moje, iż przemogły: * jako skiba roli wyrwana jest na ziemię.
140:8 Rozsypane są kości nasze podle piekła. * Bo ku tobie, Panie, Panie, oczy moje: w tobiem nadzieję miał, nie odejmuj duszy mojéj!
140:9 Strzeż mię od sidła, które na mię zastawili, * i od obrazy tych, którzy broją złości.
140:10 Wpadną w siatkę jego złośnicy: * osobnom ja, aż przeminę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię.
|
Ant. Educ de custódia * ánimam meam, Dómine, ad confiténdum nómini tuo.
Psalmus 141 [5]
141:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Dóminum deprecátus sum:
141:3 Effúndo in conspéctu ejus oratiónem meam, * et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio.
141:4 In deficiéndo ex me spíritum meum, * et tu cognovísti sémitas meas.
141:4 In via hac, qua ambulábam, * abscondérunt láqueum mihi.
141:5 Considerábam ad déxteram, et vidébam: * et non erat qui cognósceret me.
141:5 Périit fuga a me, * et non est qui requírat ánimam meam.
141:6 Clamávi ad te, Dómine, * dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium.
141:7 Inténde ad deprecatiónem meam: * quia humiliátus sum nimis.
141:7 Líbera me a persequéntibus me: * quia confortáti sunt super me.
141:8 Educ de custódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo: * me exspéctant justi, donec retríbuas mihi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Educ de custódia ánimam meam, Dómine, ad confiténdum nómini tuo.
|
Ant. Wywiedź z ciemnice * duszę moję, ku wyznawaniu imieniowi twemu.
Psalm 141 [5]
141:2 Głosem moim wołałem do Pana: * głosem moim modliłem się Panu.
141:3 Wylewam przed oblicznością jego prośbę moję: * a utrapienie moje przed nim opowiadam.
141:4 Gdy we mnie duch mój ustawał, * a tyś znał ścieżki moje.
141:4 Na téj drodze, którąm chodził, * zakryli sidło na mię.
141:5 Oglądałem się na prawą stronę: a baczyłem, * i nie był, ktoby mię poznał.
141:5 Zginęła mi ucieczka: * a nie jest, ktoby się pytał o duszy mojéj.
141:6 Wołałem k tobie, Panie, * rzekłem: Tyś jest nadzieja moja, cząstka moja w ziemi żywiących.
141:7 Wysłuchaj prośbę moję: * bomci uniżony bardzo.
141:7 Wybaw mię od prześladowców moich; * boć się zmocnili nademną.
141:8 Wywiedź z ciemnice duszę moję, ku wyznawaniu imieniowi twemu: * na mnie czekają sprawiedliwi, aż mi nagrodzisz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywiedź z ciemnice duszę moję, ku wyznawaniu imieniowi twemu.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sap 3:1-3
Justórum ánimæ in manu Dei sunt, et non tanget illos torméntum mortis. Visi sunt óculis insipiéntium mori: illi autem sunt in pace.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Sanctórum méritis ínclita gáudia
Pangámus, sócii, géstaque fórtia:
Gliscens fert ánimus prómere cántibus
Victórum genus óptimum.
Hi sunt, quos fátue mundus abhórruit;
Hunc fructu vácuum, flóribus áridum
Contempsére tui nóminis ásseclæ
Jesu, Rex bone cǽlitum.
Hi pro te fúrias, atque minas truces
Calcárunt hóminum, sǽvaque vérbera:
His cessit lácerans fórtiter úngula,
Nec carpsit penetrália.
Cædúntur gládiis more bidéntium:
Non murmur résonat, non quærimónia;
Sed corde impávido mens bene cónscia
Consérvat patiéntiam.
Quæ vox, quæ póterit lingua retéxere,
Quæ tu Martýribus múnera prǽparas?
Rubri nam flúido sánguine fúlgidis
Cingunt témpora láureis.
Te, summa o Déitas, únaque póscimus;
Ut culpas ábigas, nóxia súbtrahas,
Des pacem fámulis; ut tibi glóriam,
Annórum in sériem, canant.
Amen.
℣. Lætámini in Dómino, et exsultáte justi.
℟. Et gloriámini omnes recti corde.
|
Kapitulum Hymn Wers {z części wspólnych lub własne}
Mdr 3:1-3
A dusze sprawiedliwych są w ręce Bożej, a nie tknie się ich męka śmierci. Zdało się oczom głupich, że umarli: lecz oni są w pokoju.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Towarzyszami będą zasług Świętych,
Śpiewajmy radość ich niewysłowioną i wielkie czyny:
Duch nasz znaglony jest wysławiać
To najprzedniejsze pokolenie zwycięzców
Ci są, których świat w swem szaleństwie nienawidzi:
Świat, co nie rodzi owoców, ni kwiatów,
Toteż wzgardzili nim dla Twego Imienia,
O dobry Jezu, Królu niebieski
Oni dla Ciebie gniew i krwawe groźby
I srogie plagi ludzi podeptali:
Choć hak żelazny rozdzierał ich ciała,
Serca ich trwały niczem niewzruszone.
A mordowani mieczem, jak jagnięta:
Szemrania ani jęku nie wydali;
Nieustraszonem sercem, w czystości sumienia
Świętą cierpliwość zachowują
Jaki głos, jaki język opisać potrafi
Nagrody, któreś męczennikom zgotował?
Jeszcze w purputrze tej krwi, co przelali,
Wieńczą swe czoła świetnemi wawrzyny.
Najwyższe i jedyne Bóstwo, prosim Ciebie,
Uwolnij nas od winy, usuń szkody,
Daj pokój sługom, by Twą chwałę
Śpiewali w nieskończoność wieków.
Amen.
℣. Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi.
℟. A chlubcie się wszyscy prawego serca.
|
Canticum Magnificat {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Istórum est enim * regnum cælórum qui contempsérunt vitam mundi, et pervenérunt ad prǽmia regni, et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Istórum est enim regnum cælórum qui contempsérunt vitam mundi, et pervenérunt ad prǽmia regni, et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.
|
Kantyk Magnificat {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Tych jest bowiem * królestwo niebieskie, którzy pogardzili życiem świata i dostąpili nagrody obiecanej i omyli szaty swoje we Krwi Baranka.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tych jest bowiem królestwo niebieskie, którzy pogardzili życiem świata i dostąpili nagrody obiecanej i omyli szaty swoje we Krwi Baranka.
|
Preces Feriales{omittitur}
|
Prośby ferialne{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui nos ánnua sanctórum Mártyrum tuórum Januárii et Sociórum ejus solemnitáte lætíficas: concéde propítius; ut quorum gaudémus méritis, accendámur exémplis.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Commemoratio S. Josephi de Cupertino Confessoris
Ant. Exístimo ómnia detriméntum esse propter eminéntem sciéntiam Jesu Christi Dómini mei.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
Orémus.
Deus, qui ad unigénitum Fílium tuum exaltátum a terra ómnia tráhere disposuísti: pérfice propítius; ut, méritis et exémplo seráphici Confessóris tui Joséphi, supra terrénas omnes cupiditátes eleváti, ad eum perveníre mereámur:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który uroczystością świętych Męczenników Twoich Januarego i Towarzyszy corocznie nas uweselasz, dozwól łaskawie, aby przykłady tych, których zasługami się radujemy, pobudziły nas do dobrego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Wspominamy Św. Józefa z Kupertynu, Wyznawcy
Ant. Poczytam wszystko za szkodę dla wszystkiego poznania Jezusa Chrystusa, Pana mego.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostymi.
℟. I okazał mu królestwo Boże.
Módlmy się.
Boże, który chciałeś wszystko z ziemi do Syna swego pociągnąć, spraw, abyśmy przez zasługi i za przykładem seraficznego Wyznawcy Twego, Józefa, ponad wszelką żądzę tego świata wzniesieni, dojść do niego zasłużyli:
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Suffragium{omittitur}
|
Sufragium{opuścić}
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Et si tunc terminetur Officium, dicitur tantum « Pater Noster » secreto.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
A jeśli w ten sposób zakończy się Oficjum, odmawia się po cichu tylko „Ojcze nasz”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
Post Divinum officium |