Incipit{omittitur}
|
Początek{opuścić}
|
Hymnus{omittitur}
|
Hymn{opuścić}
|
Psalmi {Votiva}
Ant. Qui hábitas * in cælis, miserére nobis.
Psalmus 122 [1]
122:1 Ad te levávi óculos meos, * qui hábitas in cælis.
122:2 Ecce, sicut óculi servórum * in mánibus dominórum suórum,
122:2 Sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: * ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri.
122:3 Miserére nostri, Dómine, miserére nostri: * quia multum repléti sumus despectióne:
122:4 Quia multum repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalmy {Wotywa}
Ant. Który mieszkasz * w niebie, zmiłuj się nad nami.
Psalm 122 [1]
122:1 Ku tobie podnosiłem oczy moje, * który mieszkasz w niebiesiech.
122:2 Oto jako oczy sług * w rękach panów swoich,
122:2 Jako oczy służebnice w rękach pani swojéj: * tak oczy nasze do Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
122:3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami: * bośmyć bardzo napełnieni wzgardy:
122:4 Bo jest bardzo napełniona dusza nasza: * pośmiewiskiem bogatych, i wzgardą pysznych.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 123 [2]
123:1 Nisi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Israël: * nisi quia Dóminus erat in nobis,
123:2 Cum exsúrgerent hómines in nos, * forte vivos deglutíssent nos:
123:3 Cum irascerétur furor eórum in nos, * fórsitan aqua absorbuísset nos.
123:5 Torréntem pertransívit ánima nostra: * fórsitan pertransísset ánima nostra aquam intolerábilem.
123:6 Benedíctus Dóminus * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum.
123:7 Ánima nostra sicut passer erépta est * de láqueo venántium:
123:7 Láqueus contrítus est, * et nos liberáti sumus.
123:8 Adiutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cælum et terram.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 123 [2]
123:1 Jedno, że Pan był z nami, niech teraz powie Izrael: * jedno, że Pan był z nami,
123:2 Gdy na nas ludzie powstali, * snadźby nas byli żywo pożarli:
123:3 Gdy się gniewała zapalczywość ich przeciwko nam, * snadźby nas była woda zatopiła.
123:5 Strumień przeszła dusza nasza: * snadźby była przeszła dusza nasza wodę nie przebytą.
123:6 Błogosławiony Pan, * który nas nie dał w zachwycenie zębom ich.
123:7 Dusza nasza, jako wróbel, wyrwana jest * z sidła łowiących:
123:7 Sidło się potargało, * a myśmy wybawieni.
123:8 Wspomożenie nasze w imieniu Pańskiem, * który stworzył niebo i ziemię.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 124 [3]
124:1 Qui confídunt in Dómino, sicut mons Sion: * non commovébitur in ætérnum, qui hábitat in Ierúsalem.
124:2 Montes in circúitu eius: * et Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
124:3 Quia non relínquet Dóminus virgam peccatórum super sortem iustórum: * ut non exténdant iusti ad iniquitátem manus suas.
124:4 Bénefac, Dómine, bonis, * et rectis corde.
124:5 Declinántes autem in obligatiónes addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem: * pax super Israël.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Qui hábitas in cælis, miserére nobis.
|
Psalm 124 [3]
124:1 Którzy ufają w Panu, jako góra Syon: * nie poruszy się na wieki, który mieszka w Jeruzalem.
124:2 Góry około niego: * a Pan około ludu swego, odtąd i aż na wieki.
124:3 Bo nie zostawi Pan laski grzeszników nad dziedzictwem sprawiedliwych: * aby sprawiedliwi nie ściągnęli ręki swéj ku niesprawiedliwości.
124:4 Czyń dobrze, Panie, dobrym, * i tym, którzy są prawego serca.
124:5 Ale te, którzy ustępują za obowiązkami, powiedzie Pan z działającymi nieprawość: * pokój nad Izraelem.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Który mieszkasz w niebie, zmiłuj się nad nami.
|
Capitulum Versus{omittitur}
|
Kapitulum Wers{opuścić}
|
Oratio {Votiva}
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda Domine, exaudi omittitur
Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {Wotywa}
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw, duszę ich o Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie Panie, wysłuchaj
Módlmy się.
Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, aby przez pobożne błagania i modły nasze dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|