Incipit
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Allelúia.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Allelúia.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi: Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea: Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúia.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Alleluja.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Alleluja.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Deus tuórum mílitum
Sors, et córona, prǽmium,
Laudes canéntes Mártyris
Absólve nexu críminis.
Hic nempe mundi gáudia,
Et blanda fraudum pábula
Imbúta felle députans,
Pervénit ad cæléstia.
Pœnas cucúrrit fórtiter,
Et sústulit viríliter,
Fundénsque pro te sánguinem,
Ætérna dona póssidet.
Ob hoc precátu súpplici
Te póscimus, piíssime;
In hoc triúmpho Mártyris
Dimítte noxam sérvulis.
Laus et perénnis glória
Patri sit, atque Fílio,
Sancto simul Paráclito,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
O Boże, dziedzictwo, uwieńczenie,
Nagrodo walczących za Ciebie,
Uwolnij z więzów grzechowych tych,
Którzy wielbią. Męczennika Twego,
Co osądziwszy, że radości świata,
Jego zdradne ponęty
Przepojone są goryczą żółci.
Doszedł do niebieskiego wesela.
Przebył męczarnie z mocą,
Wycierpiał je mężnie,
A wylewając krew za Ciebie,
Dobra wiekuiste odzierżył.
Dlatego w kornej modlitwie
Nabożnie Cię prosimy
W święto triumfu Męczennika tego,
Twym służkom daruj winy.
Cześć i nieustająca chwała
Niech będzie Ojcu, także i Synowi
Wespół ze Świętym Pocieszycielem
Na wieki wieków.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturnus I.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius: * annuntiáte inter gentes ópera eius.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília eius.
104:3 Laudámini in nómine sancto eius: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem eius semper.
104:5 Mementóte mirabílium eius, quæ fecit: * prodígia eius, et iudícia oris eius.
104:6 Semen Ábraham, servi eius: * fílii Iacob, elécti eius.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra iudícia eius.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et iuraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Iacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ eius:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wysławiajcie Pana i wzywajcie imienia Jego, * opowiadajcie między narodami czyny Jego.
104:2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu, * oznajmiajcie wszystkie dziwy Jego.
104:3 Chlubcie się imieniem świętym Jego, * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana i bądźcie umocnieni, * szukajcie oblicza Jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy Jego, które uczynił, * na cuda Jego i sądy ust Jego.
104:6 Potomstwo Abrahama, słudzy Jego, * synowie Jakuba, wybrani Jego.
104:7 On to, Pan, jest Bogiem naszym, * po wszystkiej ziemi są sądy Jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na przymierze swoje, * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów:
104:9 Które zawarł z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem:
104:10 I podał je Jakubowi za prawo * i Izraelowi za przymierze wieczne:
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małej liczbie, * bardzo nieliczni i jako przybysze w niej.
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu.
104:14 Nie dopuścił człowiekowi czynić im krzywdy * i pokarał za nich królów.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich * i prorokom moim nie czyńcie nic złego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Ioseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes eius, ferrum pertránsiit ánimam eius * donec veníret verbum eius.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes eius sicut semetípsum: * et senes eius prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Iacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos eius.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum eius: * et dolum fácerent in servos eius.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I przywołał głód na ziemię, * skruszył wszystką ostoję chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża, * za niewolnika sprzedany został Józef.
104:18 Ugięli w pęta nogi jego, żelazo przeszyło duszę jego, * aż się spełniło słowo jego.
104:19 Mowa Pańska zapaliła go: * posłał król i rozwiązał go, władca ludu, i wypuścił go.
104:21 Ustanowił go panem domu swego * i książęciem wszystkiej dzierżawy swojej:
104:22 Aby oświecał książąt jego jak jego samego, * a starców jego uczył mądrości.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu, * i Jakub był przybyszem w ziemi Chama.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo, * i uczynił go mocniejszym od nieprzyjaciół jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzili ludu Jego * i działali podstępnie przeciw sługom Jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego, * Aarona, którego obrał.
104:27 Spełnił wśród nich czyny znaków swoich * i cudów w ziemi Chama.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cuius non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant iustificatiónes eius, * et legem eius requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Spuścił ciemności i zaćmił, * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew, * a ryby ich wygubił.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał i przyszła psia mucha i komary * we wszystkich granicach ich.
104:32 Grad zesłał im jako deszcz, * i ogień palący na ich ziemię.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich, * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * którego nie było liczby:
104:35 I zjadł wszystką trawę w ich ziemi, * i zjadł wszystek owoc ziemi ich.
104:36 I pobił wszelkie pierworodne w ich ziemi, * pierwociny wszelkiej ich pracy.
104:37 I wyprowadził ich ze srebrem i złotem, * a w pokoleniach ich nie było chorego.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich, * bo był przyszedł na nich strach przed nimi.
104:39 Rozciągnął obłok dla zakrycia ich, * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali, i przyleciała przepiórka, * i chlebem niebieskim nasycił ich.
104:41 Rozszczepił opokę i wypłynęły wody, * popłynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje, * które mówił do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * i wybranych swoich z radością.
104:44 I dał im krainy narodów, * i pracę ludów posiedli:
104:45 Aby strzegli usprawiedliwień Jego * i o zakon Jego dbali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes eius?
105:3 Beáti, qui custódiunt iudícium, * et fáciunt iustítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * iniúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis eius: * et laudavérunt laudem eius.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum eius: * et non sustinuérunt consílium eius.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
105:2 Któż wypowie możne dzieła Pańskie, * wygłosi wszystką chwałę Jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą prawa * i czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w łaskawości dla ludu Twego, * nawiedź nas przez zbawienie Twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych Twoich i weselili się weselem ludu Twego: * abyś był wychwalany z dziedzictwem Twoim.
105:6 Zgrzeszyliśmy z ojcami naszymi, * niesprawiedliwie postępowaliśmy, nieprawość popełnialiśmy.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie rozumieli cudów Twoich, * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia Twego.
105:7 I rozdrażnili Cię, gdy wstępowali ku morzu, * Morzu Czerwonemu.
105:8 I wybawił ich dla imienia swego, * aby okazać moc swoją.
105:9 I zgromił Morze Czerwone i wyschło, * i przeprowadził ich przez głębinę jak przez pustynię.
105:10 I wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili, * i wykupił ich z ręki nieprzyjaciół.
105:11 I okryła woda tych, którzy ich trapili, * ani jeden z nich nie pozostał.
105:12 I uwierzyli słowom Jego, * i śpiewali chwałę Jego.
105:13 Prędko zapomnieli uczynków Jego, * a nie czekali na zrządzenia Jego.
105:14 I ulegli pożądliwości na pustkowiu, * i kusili Boga na miejscu bezwodnym.
105:15 I spełnił im prośbę ich, * i spuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus eius, stetísset in confractióne in conspéctu eius:
105:24 Ut avérteret iram eius ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo eius, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in iustítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdrażnili Mojżesza w obozie, * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia i pożarła Datana, * i okryła zgraję Abirona.
105:18 I zapalił się ogień w ich gromadzie, * płomień popalił grzeszników.
105:19 I uczynili cielca przy Horebie, * i kłaniali się bałwanowi.
105:20 I zamienili chwałę swą * na obraz cielca żrącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który ich wybawił, * który uczynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Chama: straszne rzeczy na Czerwonym Morzu.
105:23 I rzekł, że ich wytraci, * gdyby był Mojżesz, wybrany Jego, nie zastawił się w wyłomie przed oczyma Jego:
105:24 Aby odwrócić gniew Jego, żeby ich me wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemi pożądania godnej.
105:25 Nie wierzyli słowu Jego, i szemrali w namiotach swoich, * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoją na nich, * aby ich powalić na pustyni:
105:27 I żeby rzucić potomstwo ich między narody * i rozproszyć ich po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Fegorowi, * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I pobudzili Go do gniewu występkami swymi, * i zebrała się nad nimi zaguba.
105:30 I stanął Finees i ubłagał, * i ustała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości * z pokolenia na pokolenie aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum eius.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I pobudzili Go do gniewu u wód Meriba, * i utrapiony był Mojżesz dla nich, bo rozdrażnili ducha jego.
105:33 I mówił niebacznie ustami swymi: * Nie wygładzili pogan, o których im był Pan powiedział.
105:35 I pomieszali się z poganami, i nauczyli się uczynków ich, i służyli bałwanom ich, * i stało się im na upadek.
105:37 I ofiarowali synów swoich * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną, * krew synów swoich i córek swoich, które ofiarowali bałwanom kananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwią, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli występkami swymi.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu, * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I wydał ich w ręce narodów, * i panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści.
105:42 I utrapili ich nieprzyjaciele ich, i byli poniżeni pod ich rękami: * często ich wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu Go przywodzili pomysłami swymi, * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni, * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na przymierze swoje, * i żal mu było ich według wielkości miłosierdzia Jego.
105:46 I dał im znaleźć miłosierdzie * na oczach wszystkich, którzy ich pojmali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz, * i zgromadź nas spośród narodów:
105:47 Abyśmy wysławiali imię Twoje święte * i chlubili się chwałą Twoją.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, z wieku na wiek: * i niech rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia eius.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry jest, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
106:2 Niech tak mówią, którzy są przez Pana odkupieni, których wykupił z ręki nieprzyjaciela, * i zgromadził ich z krajów:
106:3 Ze wschodu słońca i z zachodu, * z północy i od morza.
106:4 Błądzili po pustkowiu na miejscu bezwodnym * i nie znajdowali drogi do miasta, gdzieby można zamieszkać.
106:5 Łaknący i pragnący, * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wyrwał ich z ich utrapień.
106:7 I naprowadził ich na drogę prostą, * aby doszli do miasta, w którym by mieszkali.
106:8 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:9 Bo nasycił duszę głodną, * i duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci, * związani w niedostatku i w żelazie.
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym * i wyrokami Najwyższego wzgardzili.
106:12 I poniżone było utrapieniem serce ich, * upadli, a nie było, kto by ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy w ucisku byli, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:14 I wywiódł ich z ciemności i z cienia śmierci, * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter iniustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera eius in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília eius in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus eius.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam eius in auram: * et siluérunt fluctus eius.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:16 Bo skruszył drzwi miedziane, * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił ich z drogi ich nieprawości, * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelkim pokarmem brzydziła się dusza ich * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił ich, * i wyrwał ich od zagłady.
106:21 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:22 A niechaj składają ofiarę chwały * i niech opowiadają uczynki Jego z weselem.
106:23 Którzy się puszczają okrętami na morze * kupiectwo uprawiając na wodach wielkich.
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie * i dziwy Jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy, * i podniosły się nawałności Jego.
106:26 Podnoszą się aż do nieba i zstępują aż do przepaści, * dusza ich schła w złej przygodzie.
106:27 Chwiali się i zataczali jak pijani, * i wszystka mądrość ich sczezła.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wywiódł ich z ich utrapień.
106:29 I obrócił burzę Jego w ciszę, * i uspokoiły się nawałności Jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły * i przyprowadził ich do portu pożądanego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius: * et mirabília eius fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et iuménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adiúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:32 I niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludzi * i w gronie starców niech Go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w pustynię * i potoki wód w suszę.
106:34 Ziemię urodzajną w słone pola, * dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
106:35 Obrócił pustynię w jeziora wodne, * a ziemię bezwodną w strumienie wód.
106:36 I osadził tam łaknących, * i założył miasto na mieszkanie.
106:37 I posiali pola, i zasadzili winnice, * i zebrali plon z urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli, * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I stali się nieliczni, * i dręczeni byli od utrapienia złego i boleści.
106:40 Wylana była wzgarda na książąt, * i dopuścił, że błądzili na bezdrożu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego w niedostatku, * i uczynił jak owce rodziny.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzec będzie tego, * i wyrozumie miłosierdzie Pańskie?
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Gavísi sunt discípuli, allelúia.
℟. Viso Dómino, allelúia.
|
℣. Uradowali się tedy uczniowie, alleluja.
℟. Ujrzawszy Pana, alleluja.
|
Pater Noster dicitur secreto usque ad Et ne nos indúcas in tentatiónem:
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus.
℟. Amen.
|
Ojcze nasz cicho do I nie wódź nas.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan.
℟. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat.
℟. Amen.
Lectio 1
De Actibus Apostolórum
Act. 10:1-8
1 Vir autem quidam erat in Cæsaréa, nómine Cornélius, centúrio cohórtis quæ dícitur Itálica,
2 Religiósus, ac timens Deum cum omni domo sua, fáciens eleemósynas multas plebi, et déprecans Deum semper.
3 Is vidit in visu maniféste, quasi hora diéi nona, ángelum Dei introëúntem ad se, et dicéntem sibi: Cornéli.
4 At ille íntuens eum, timóre corréptus, dixit: Quid est, dómine? Dixit autem illi: Oratiónes tuæ et eleemósynæ tuæ ascendérunt in memóriam in conspéctu Dei.
5 Et nunc mitte viros in Ioppen, et accérsi Simónem quemdam, qui cognominátur Petrus:
6 Hic hospitátur apud Simónem quemdam coriárium, cuius est domus iuxta mare: hic dicet tibi quid te opórteat fácere.
7 Et cum discessísset ángelus qui loquebátur illi, vocávit duos domésticos suos, et mílitem metuéntem Dóminum ex his qui illi parébant.
8 Quibus cum narrásset ómnia, misit illos in Ioppen.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Christus resúrgens ex mórtuis, iam non móritur, mors illi ultra non dominábitur: quod enim mórtuus est peccáto, mórtuus est semel:
* Quod autem vivit, vivit Deo, allelúia, allelúia.
℣. Mórtuus est semel propter delícta nostra, et resurréxit propter iustificatiónem nostram.
℟. Quod autem vivit, vivit Deo, allelúia, allelúia.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje.
℟. Amen.
Lekcja 1
Z Dziejów Apostolskich
Dz 10:1-8
1 A W Cezaryi był mąż niektóry, imieniem Korneliusz, rotmistrz roty, którą zowią Włoską,
2 Pobożny i bojący się Boga ze wszystkim domem swym, czyniący jałmużny wielkie ludziom, a Bogu się zawżdy modlący.
3 Ten widział jawnie w widzeniu około dziewiątéj godziny na dzień Anioła Bożego, wchodzącego do siebie i mówiącego jemu: Korneliuszu!
4 A on nań pilnie patrząc, przestraszony będąc, rzekł: Co jest, Panie? I rzekł mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje wstąpiły na pamięć przed oczyma Bożemi.
5 A teraz poślij męże do Joppy, a przyzów Symona niejakiego, co go zowią Piotrem.
6 Ten ma gospodę u niejakiego Symona skórnika, którego dom jest przy morzu, ten ci powie, co będziesz miał czynić.
7 A gdy odszedł Anioł, który mówił do niego, zawołał dwu domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, którzy pod jego mocą byli.
8 Którym gdy wszystko powiedział, posłał je do Joppy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć więcej już nad Nim nie zapanuje. Bo że umarł dla grzechu, raz umarł,
* A że żyje, żyje w Bogu, alleluja, alleluja.
℣. Raz umarł za grzechy nasze i zmartwychwstał dla usprawiedliwienia naszego.
℟. A że żyje, żyje w Bogu, alleluja, alleluja.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Cuius festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum.
℟. Amen.
Lectio 2
Act. 10:9-17
9 Póstera autem die, iter illis faciéntibus, et appropinquántibus civitáti, ascéndit Petrus in superióra ut oráret circa horam sextam.
10 Et cum esuríret, vóluit gustáre. Parántibus autem illis, cécidit super eum mentis excéssus:
11 Et vidit cælum apértum, et descéndens vas quoddam, velut línteum magnum, quátuor inítiis submítti de cælo in terram,
12 In quo erant ómnia quadrupédia, et serpéntia terræ, et volatília cæli.
13 Et facta est vox ad eum: Surge, Petre: occíde, et mandúca.
14 Ait autem Petrus: Absit Dómine, quia nunquam manducávi omne commúne et immúndum.
15 Et vox íterum secúndo ad eum: Quod Deus purificávit, tu commúne ne díxeris.
16 Hoc autem factum est per ter: et statim recéptum est vas in cælum.
17 Et dum intra se hæsitáret Petrus quidnam esset vísio quam vidísset, ecce viri qui missi erant a Cornélio, inquiréntes domum Simónis astitérunt ad iánuam.
Act. 10:34-41
34 Apériens autem Petrus os suum, dixit: In veritáte cómperi quia non est personárum accéptor Deus;
35 Sed in omni gente qui timet eum, et operátur iustítiam, accéptus est illi.
36 Verbum misit Deus fíliis Israël, annúntians pacem per Iesum Christum (hic est ómnium Dóminus).
37 Vos scitis quod factum est verbum per univérsam Iudǽam: incípiens enim a Galilǽa post baptísmum quod prædicávit Ioánnes,
38 Iesum a Názareth: quómodo unxit eum Deus Spíritu Sancto, et virtúte, qui pertránsiit benefaciéndo, et sanándo omnes oppréssos a diábolo, quóniam Deus erat cum illo.
39 Et nos testes sumus ómnium quæ fecit in regióne Iudæórum, et Ierúsalem, quem occidérunt suspendéntes in ligno.
40 Hunc Deus suscitávit tértia die, et dedit eum maniféstum fíeri,
41 Non omni pópulo, sed téstibus præordinátis a Deo: nobis, qui manducávimus et bíbimus cum illo postquam resurréxit a mórtuis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce vicit leo de tribu Iuda, radix David, aperíre librum, et sólvere septem signácula eius:
* Allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Dignus est Agnus, qui occísus est, accípere virtútem, et divinitátem, et sapiéntiam, et fortitúdinem, et honórem, et glóriam, et benedictiónem.
℟. Allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana.
℟. Amen.
Lekcja 2
Dz 10:9-17
9 A nazajutrz, gdy oni byłi w drodze i przybliżali się do miasta, wszedł Piotr na górę, aby się modlił o godzinie szóstéj.
10 A gdy łaknął, chciał jeść. A gdy oni gotowali, przyszło nań zachwycenie,
11 I ujrzał niebo otworzone, a zstępujące naczynie jakieś, jakoby prześcieradło wielkie za cztery końce spuszczone z nieba ku ziemi,
12 W którem były wszystkie czworonogie i ziemiopłazy i ptastwa niebieskie.
13 I stał się głos do niego: Wstań Pietrze, zabijaj a jedz.
14 A Piotr rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyżem nigdy nie jadł nic pospolitego i nieczystego.
15 A głos zasię powtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie zów pospolitem.
16 A to się po trzykroć stało; i wnet naczynie wzięte jest do nieba.
17 A gdy Piotr sam w sobie wątpił, coby za widzenie było, które widział: alić mężowie, którzy od Korneliusza byli posłani, pytający się o domu Symonowym, stanęli u drzwi.
Dz 10:34-41
34 A Piotr otworzywszy usta swe, rzekł: Prawdziwiem doznał, Bóg na osoby nie ogląda.
35 Ale w każdym narodzie, kto się go boi a czyni sprawiedliwość, jest jemu przyjemnym.
36 Słowo posłał Bóg synom Izraelskim, opowiadając pokój przez Jezusa Chrystusa, (ten jest Panem wszystkich).
37 Wy wiecie, które się stało słowo po wszystkiem Żydowstwie; bo począwszy od Galilei po chrzcie, który Jan opowiadał:
38 Jezusa z Nazareth, jako go pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który przyszedł, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opętane od djabła; albowiem z nim był Bóg.
39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w krainie Żydowskiéj i w Jeruzalem, którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.
40 Tego Bóg wzbudził dnia trzeciego i dał go, żeby był objawiony,
41 Nie wszystkiemu ludowi, ale świadkom przedtem zgotowanym od Boga, nam, którzyśmy z nim jedli i pili potem, gdy wstał od umarłych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto zwyciężył lew z pokolenia Judowego, korzeń Dawidów, aby otworzył księgi i rozwiązał siedm ich pieczęci:
* Alleluja, alleluja, alleluja.
℣. Godzien jest Baranek, który jest zabity, wziąć moc i bóstwo i mądrość i siłę i cześć i chwałę i błogosławieństwo.
℟. Alleluja, alleluja, alleluja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum.
℟. Amen.
Lectio 3
Iustínus, Prisci fílius, ex Græco génere Fláviæ Neápolis in Syria Palæstína natus, ádeo philosophíæ amóre corréptus est, ut ad veritátem assequéndam, quotquot áderant, philosophórum sectis nomen déderit. In quibus tamen cum fallácem tantum sapiéntiam reperísset, supérna illustratióne edóctus, christiánæ fídei philosophíam ampléxus est. Hinc sacræ Scriptúræ libros diu noctúque versans ibíque eminéntem Iesu Christi sciéntiam adéptus, plura conscrípsit ad christiánam fidem exponéndam magísque propagándam; quæ inter binæ præstant pro fide christiána apologíæ. Quas cum imperatóribus Antoníno Pio eiúsque fíliis porrexísset, et fidem disputándo strénue propugnásset, obtínuit, ut a Christianórum cæde público príncipem edícto temperarétur. Ipse tamen Crescéntis Cýnici, cuius et ímpios mores redargúerat, insídiis accusátus, a satellítibus captus est; et ad Rústicum præféctum addúctus, cum in confessióne fídei strénue permanéret, cápitis damnátus, glorióso martýrio coronátus occúbuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości.
℟. Amen.
Lekcja 3
Justin, son of Priscus and of Greek extraction, was born at Nablus in Palestine. He was so possessed by love for philosophy that, in his search for truth, he enrolled in every philosophical school he could find. But in these he found nothing but fallacious wisdom, and, taught by enlightenment sent him from heaven, he embraced the philosophy of the Christian faith. Thereafter he studied the books of holy Scripture day and night and, when he had thus become learned in the supreme knowledge of Jesus Christ, he wrote many books to explain and to spread the Christian faith, among which his two Apologies are particularly well known. When he had presented these to the the emperors Antoninus Pius and his sons, and fought strenuously for the faith by disputations as well, he obtained a public edict from the princes to restrain the slaughter of Christians. But he himself was accused through the plotting of Crescens the Cynic, whose wicked ways he had criticized. He was taken prisoner by Crescens' followers and brought before Rusticus the prefect. When he firmly held to his confession of the faith, he was condemned to death, and went to his rest crowned with the glory of martyrdom.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui per stultítiam crucis eminéntem Iesu Christi sciéntiam beátum Iustínum Mártyrem mirabíliter docuísti: eius nobis intercessióne concéde; ut, errórum circumventióne depúlsa, fídei firmitátem consequámur.
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś przez szaleństwo krzyża cudownie nauczył błogosławionego Justyna Męczennika wzniosłej nauki Jezusa Chrystusa, spraw za jego przyczyną, abyśmy, odepchnąwszy błędy, które nas otaczają, otrzymali stałość w wierze.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|