Feria Quinta in Cena Domini ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

04-18-2019

Ad Laudes

Incipit{omittitur}
Początek{opuścić}
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Iustificéris, Dómine, * in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Ant. Iustificéris, Dómine, in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Temporału}
Ant. Abyś się usprawiedliwił Panie * w mowach twych i zwyciężył, gdy cię osądzają.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego.
50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją.
50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną.
50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię.
50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania.
50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców.
Chwała pominąć
Ant. Abyś się usprawiedliwił Panie w mowach twych i zwyciężył, gdy cię osądzają.
Ant. Dóminus * tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
Psalmus 89 [2]
89:1 Dómine, refúgium factus es nobis: * a generatióne in generatiónem.
89:2 Priúsquam montes fíerent, aut formarétur terra et orbis: * a sǽculo et usque in sǽculum tu es, Deus.
89:3 Ne avértas hóminem in humilitátem: * et dixísti: Convertímini, fílii hóminum.
89:4 Quóniam mille anni ante óculos tuos, * tamquam dies hestérna, quæ prætériit,
89:5 Et custódia in nocte, * quæ pro níhilo habéntur, eórum anni erunt.
89:6 Mane sicut herba tránseat, mane flóreat, et tránseat: * véspere décidat, indúret et aréscat.
89:7 Quia defécimus in ira tua, * et in furóre tuo turbáti sumus.
89:8 Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo: * sǽculum nostrum in illuminatióne vultus tui.
89:9 Quóniam omnes dies nostri defecérunt: * et in ira tua defécimus.
89:9 Anni nostri sicut aránea meditabúntur: * dies annórum nostrórum in ipsis, septuagínta anni.
89:10 Si autem in potentátibus, octogínta anni: * et ámplius eórum, labor et dolor.
89:10 Quóniam supervénit mansuetúdo: * et corripiémur.
89:11 Quis novit potestátem iræ tuæ: * et præ timóre tuo iram tuam dinumeráre?
89:12 Déxteram tuam sic notam fac: * et erudítos corde in sapiéntia.
89:13 Convértere, Dómine, úsquequo? * et deprecábilis esto super servos tuos.
89:14 Repléti sumus mane misericórdia tua: * et exsultávimus, et delectáti sumus ómnibus diébus nostris.
89:15 Lætáti sumus pro diébus, quibus nos humiliásti: * annis, quibus vídimus mala.
89:16 Réspice in servos tuos, et in ópera tua: * et dírige fílios eórum.
89:17 Et sit splendor Dómini, Dei nostri, super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos: * et opus mánuum nostrárum dírige.
Gloria omittitur
Ant. Dóminus tamquam ovis ad víctimam ductus est, et non apéruit os suum.
Ant. Pan * jako owca na zabicie wiedzion będzie, a nie otworzy ust swoich.
Psalm 89 [2]
89:1 Panie, stałeś się nam ucieczką * z pokolenia na pokolenie.
89:2 Pierwej niźli stanęły góry, albo ziemia i świat był stworzony: * od wieku do wieku Ty jesteś Boże.
89:3 Nie obracaj w poniżenie człowieka, * i rzekłeś: Nawracajcie się synowie człowieczy.
89:4 Albowiem tysiąc lat przed oczyma Twymi * to jak dzień wczorajszy, który przeminął.
89:5 I straż nocna: * jak to, co nic nie warte, ich lata będą.
89:6 Rano jak trawa przemija, rano kwitnie i przemija, * wieczorem upada, twardnieje i schnie.
89:7 Bo omdleliśmy od gniewu Twojego, * i Twoim oburzeniem jesteśmy strwożeni.
89:8 Położyłeś nieprawości nasze przed oczyma swymi, * wiek nasz przed jasnością oblicza Twego.
89:9 Albowiem wszystkie dni nasze ustały, * i omdleliśmy od gniewu Twojego.
89:9 Lata nasze jak pajęczyna będą poczytane: * dni życia naszego jest siedemdziesiąt lat.
89:10 A jeśli u mocnych, osiemdziesiąt lat, * a co nadto więcej, to trud i boleść.
89:10 Albowiem łaskawość nadchodzi * i będziemy karani.
89:11 Któż zna moc gniewu Twego * i kto wobec bojaźni przed Tobą srogość Twą zmierzy?
89:12 Prawicę Twoją daj tedy poznać * i wyćwiczonych sercem w mądrości.
89:13 Zwróć się, o Panie. Dokądże? * I daj się ubłagać sługom Twoim.
89:14 Rano byliśmy napełnieni miłosierdziem Twoim * i radowaliśmy się, i weseliliśmy się po wszystkie dni nasze.
89:15 Weseliliśmy się za dni, w któreś nas poniżył, * za lata, w których widzieliśmy zło.
89:16 Wejrzyj na sługi swoje i na dzieła swoje, * i prowadź synów ich.
89:17 A niech będzie jasność Pana, Boga naszego, nad nami, i dziełami rąk naszych kieruj nad nami, * i dziełem rąk naszych kieruj.
Chwała pominąć
Ant. Pan jako owca na zabicie wiedzion będzie, a nie otworzy ust swoich.
Ant. Contrítum est * cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
Psalmus 35 [3]
35:2 Dixit iniústus ut delínquat in semetípso: * non est timor Dei ante óculos eius.
35:3 Quóniam dolóse egit in conspéctu eius: * ut inveniátur iníquitas eius ad ódium.
35:4 Verba oris eius iníquitas, et dolus: * nóluit intellégere ut bene ágeret.
35:5 Iniquitátem meditátus est in cubíli suo: * ástitit omni viæ non bonæ, malítiam autem non odívit.
35:6 Dómine, in cælo misericórdia tua: * et véritas tua usque ad nubes.
35:7 Iustítia tua sicut montes Dei: * iudícia tua abýssus multa.
35:7 Hómines, et iuménta salvábis, Dómine: * quemádmodum multiplicásti misericórdiam tuam, Deus.
35:8 Fílii autem hóminum, * in tégmine alárum tuárum sperábunt.
35:9 Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ: * et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.
35:10 Quóniam apud te est fons vitæ: * et in lúmine tuo vidébimus lumen.
35:11 Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te, * et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.
35:12 Non véniat mihi pes supérbiæ: * et manus peccatóris non móveat me.
35:13 Ibi cecidérunt qui operántur iniquitátem: * expúlsi sunt, nec potuérunt stare.
Gloria omittitur
Ant. Contrítum est cor meum in médio mei, contremuérunt ómnia ossa mea.
Ant. Skruszyło się * serce moje we mnie, zadrżały wszystkie kości moje.
Psalm 35 [3]
35:2 Rzekł niesprawiedliwy sam w sobie, że będzie grzeszył, * nie masz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
35:3 Albowiem zdradliwie działał przed obliczem Jego, * tak że się znalazła nieprawość jego w nienawiści.
35:4 Słowa ust jego oto nieprawość i zdrada, * nie chciał zrozumieć, aby dobrze czynić.
35:5 Nieprawość obmyślał na łożu swoim, * stał przy wszelkiej drodze niedobrej, a zła nie miał w nienawiści.
35:6 Panie, w niebie miłosierdzie Twoje, * a prawda Twoja aż pod obłoki.
35:7 Sprawiedliwość Twoja jak góry Boże, * sądy Twoje jak przepaść wielka.
35:7 Ludzi i bydlęta zbawisz, Panie: * jakże rozmnożyłeś miłosierdzie Twoje, Boże.
35:8 A synowie człowieczy * w cieniu skrzydeł Twoich nadzieję mieć będą.
35:9 Będą upojeni obfitością domu Twego * i strumieniem rozkoszy Twojej napoisz ich.
35:10 Albowiem u Ciebie jest zdrój żywota, * a w światłości Twojej będziemy oglądać światłość.
35:11 Rozciągnij miłosierdzie Twoje nad tymi, którzy Cię znają, * a sprawiedliwość Twoją nad tymi, którzy są prawego serca.
35:12 Niech nie następuje na mnie noga pychy, * a ręka grzesznego niech mnie nie porusza.
35:13 Tam upadli, którzy czynią nieprawość: * wygnani są i nie mogli się ostać.
Chwała pominąć
Ant. Skruszyło się serce moje we mnie, zadrżały wszystkie kości moje.
Ant. Exhortátus es * in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
Canticum Moysis [4]
Exod. 15:1-22
15:1 Cantémus Dómino: glorióse enim magnificátus est, * equum et ascensórem deiécit in mare.
15:2 Fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, * et factus est mihi in salútem.
15:3 Iste Deus meus, et glorificábo eum: * Deus patris mei, et exaltábo eum.
15:4 Dóminus quasi vir pugnátor, Omnípotens nomen eius. * Currus Pharaónis et exércitum eius proiécit in mare.
15:5 Elécti príncipes eius submérsi sunt in Mari Rubro: * abýssi operuérunt eos, descendérunt in profúndum quasi lapis.
15:6 Déxtera tua, Dómine, magnificáta est in fortitúdine: déxtera tua, Dómine, percússit inimícum. * Et in multitúdine glóriæ tuæ deposuísti adversários tuos:
15:7 Misísti iram tuam, quæ devorávit eos sicut stípulam. * Et in spíritu furóris tui congregátæ sunt aquæ:
15:8 Stetit unda fluens, * congregátæ sunt abýssi in médio mari.
15:9 Dixit inimícus: Pérsequar et comprehéndam, * dívidam spólia, implébitur ánima mea:
15:10 Evaginábo gládium meum, * interfíciet eos manus mea.
15:11 Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare: * submérsi sunt quasi plumbum in aquis veheméntibus.
15:12 Quis símilis tui in fórtibus, Dómine? * quis símilis tui, magníficus in sanctitáte, terríbilis atque laudábilis, fáciens mirabília?
15:13 Extendísti manum tuam, et devorávit eos terra. * Dux fuísti in misericórdia tua pópulo quem redemísti:
15:14 Et portásti eum in fortitúdine tua, * ad habitáculum sanctum tuum.
15:15 Ascendérunt pópuli, et iráti sunt: * dolóres obtinuérunt habitatóres Philísthiim.
15:16 Tunc conturbáti sunt príncipes Edom, robústos Moab obtínuit tremor: * obriguérunt omnes habitatóres Chánaan.
15:17 Írruat super eos formído et pavor, * in magnitúdine brácchii tui:
15:18 Fiant immóbiles quasi lapis, donec pertránseat pópulus tuus, Dómine, * donec pertránseat pópulus tuus iste, quem possedísti.
15:19 Introdúces eos, et plantábis in monte hereditátis tuæ, * firmíssimo habitáculo tuo quod operátus es, Dómine:
15:20 Sanctuárium tuum, Dómine, quod firmavérunt manus tuæ. * Dóminus regnábit in ætérnum et ultra.
15:21 Ingréssus est enim eques Phárao cum cúrribus et equítibus eius in mare: * et redúxit super eos Dóminus aquas maris:
15:22 Fílii autem Israël ambulavérunt per siccum * in médio eius.
Gloria omittitur
Ant. Exhortátus es in virtúte tua, et in refectióne sancta tua, Dómine.
Ant. Pobudziłeś nas * w mocy twojej i w posileniu świętem twojem Panie.
Kantyk Mojżesza [4]
Wj 15:1-22
15:1 Śpiewajmy Panu chwalebnie: bowiem uwielbiony jest, * konia i jeźdźca zrzucił w morze.
15:2 Moc moja i chwała moja Pan, * i stał mi się zbawieniem.
15:3 Ten Bóg mój, i wielbić go będę: * Bóg ojca mego, i wywyższać go będę.
15:4 Pan jako mąż waleczny, Wszechmocny imię jego. * Wozy Pharaonowe, i wojsko jego wrzucił w morze.
15:5 Celniejsze książęta jego potonęły w Czerwonem morzu: * głębokości okryły je, poszli w głębią jako kamień.
15:6 Prawica twoja, Panie, uwielbiona jest w mocy: prawica twoja, Panie, uderzyła nieprzyjaciela. * A w wielkości chwały twojéj złożyłeś przeciwniki twoje:
15:7 Spuściłeś gniew twój, który je pożarł jako słomę. * A w duchu zapalczywości twojéj zgromadziły się wody:
15:8 Stanęła woda płynąca, * skupiły się głębokości w pośród morza.
15:9 Rzekł nieprzyjaciel: Będę gonił i poimam, * rozdzielę korzyści, nasyci się dusza moja:
15:10 Dobędę miecza mego, * i pobije je ręka moja.
15:11 Wionął wiatr twój, i okryło je morze: * potonęli jako ołów w wodach gwałtownych.
15:12 Któż podobien tobie między mocarzami, Panie? * Kto podobny tobie? wielmożny w świątości, straszny i chwalebny, czyniący dziwy?
15:13 Ściągnąłeś rękę twoję, i pożarła je ziemia. * Byłeś wodzem w miłosierdziu twojem ludowi, któryś odkupił:
15:14 I niosłeś go w mocy twojéj, * do mieszkania twego świętego.
15:15 Ruszyli się narodowie, i rozgniewali się: * boleści objęły obywatele Philistyńskie.
15:16 Tedy się strwożyły książęta Edom, mocarze Moab strach zdjął: * zdrętwieli wszyscy obywatele Chananejscy.
15:17 Niech padnie na nie strach i lękanie, * w wielkości ramienia twego:
15:18 Niech się staną nieruchomi jako kamień, aż przejdzie lud twój, Panie, * aż przejdzie lud twój ten, któryś otrzymał.
15:19 Wprowadzisz go i wsadzisz na górze dziedzictwa twego, * w najmocniejszem mieszkaniu twojem, któreś urobił, Panie:
15:20 Świątnica twoja, Panie, którą umocniły ręce twoje, * Pan będzie królował na wieki i daléj.
15:21 Wjechał bowiem konny Pharao, z wozmi i z jezdnymi swymi w morze: * i wrócił na nie Pan wody morskie:
15:22 A synowie Izraelowi chodzili po suszy * przez pośrodek jego.
Chwała pominąć
Ant. Pobudziłeś nas w mocy twojej i w posileniu świętem twojem Panie.
Ant. Oblátus est * quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit. .
Psalmus 146 [5]
146:1 Laudáte Dóminum quóniam bonus est psalmus: * Deo nostro sit iucúnda, decóraque laudátio.
146:2 Ædíficans Ierúsalem Dóminus: * dispersiónes Israélis congregábit.
146:3 Qui sanat contrítos corde: * et álligat contritiónes eórum.
146:4 Qui númerat multitúdinem stellárum: * et ómnibus eis nómina vocat.
146:5 Magnus Dóminus noster, et magna virtus eius: * et sapiéntiæ eius non est númerus.
146:6 Suscípiens mansuétos Dóminus: * humílians autem peccatóres usque ad terram.
146:7 Præcínite Dómino in confessióne: * psállite Deo nostro in cíthara.
146:8 Qui óperit cælum núbibus: * et parat terræ plúviam.
146:8 Qui prodúcit in móntibus fænum: * et herbam servitúti hóminum.
146:9 Qui dat iuméntis escam ipsórum: * et pullis corvórum invocántibus eum.
146:10 Non in fortitúdine equi voluntátem habébit: * nec in tíbiis viri beneplácitum erit ei.
146:11 Beneplácitum est Dómino super timéntes eum: * et in eis, qui sperant super misericórdia eius.
Gloria omittitur
Ant. Oblátus est quia ipse vóluit, et peccáta nostra ipse portávit. .
Ant. Ofiarowan jest * iż sam chciał i grzechy nasze on nosił. .
Psalm 146 [5]
146:1 Chwalcie Pana, bo dobry jest psalm: * Bogu naszemu niech będzie wdzięczna i ozdobna chwała.
146:2 Pan buduje Jeruzalem, * rozproszonych Izraela zgromadzi.
146:3 On uzdrawia złamanych na duchu * i zawiązuje ich rany.
146:4 On liczy mnóstwo gwiazd * i wszystkim imiona daje.
146:5 Wielki Pan nasz i wielka moc Jego, * a mądrości Jego nie masz liczby.
146:6 Podnosi Pan cichych, * a grzeszników poniża aż do ziemi.
146:7 Zanućcież Panu chwałę, * grajcie Bogu naszemu na cytrze.
146:8 On okrywa niebo obłokami, * i ziemi deszcz gotuje.
146:8 On czyni, że rośnie trawa po górach * i zioła dla posługi ludzkiej.
146:9 On daje bydłu żywność jego * i kruczętom wzywającym Go.
146:10 Nie lubuje się w sile koni * ani w goleniach męża ma upodobanie.
146:11 Lubuje się Pan w tych, którzy się Go boją, * i w tych, którzy nadzieję mają w miłosierdziu Jego.
Chwała pominąć
Ant. Ofiarowan jest iż sam chciał i grzechy nasze on nosił. .
Versus (In loco Capituli)
℣. Homo pacis meæ, in quo sperávi.
℟. Qui edébat panes meos, ampliávit advérsum me supplantatiónem.
Versus (In loco Capituli)
℣. Człowiek, któremum ufał, z którym pokój miałem.
℟. Który jadał mój chleb; wielkie mi uczynił podejście.
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Tráditor autem * dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Gloria omittitur
Ant. Tráditor autem dedit eis signum, dicens: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
Kantyk Benedictus {Antyfona z Temporału}
Ant. Zdrajca zaś * dał im był znak mówiąc: Któregokolwiek pocałuję, ten jest, imajcie go.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
Chwała pominąć
Ant. Zdrajca zaś dał im był znak mówiąc: Któregokolwiek pocałuję, ten jest, imajcie go.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Modlitwy {z Temporału}
Chrystus stał się za nas posłusznym aż do śmierci.
po cichu
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
nieco głośniej
Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę czeladkę Twoją, za którą Pan nasz Jezus Chrystus nie zawahał się ponieść męki krzyżowej i oddać się w ręce grzeszników.
dokończyć po cichu
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Conclusio{omittitur}
Zakończenie{opuścić}

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help