Incipit{omittitur}
|
Início{omitido}
|
Hymnus{omittitur}
|
Hino{omitido}
|
Psalmi {Votiva}
Ant. Cantábo Dómino, * qui bona tríbuit mihi.
Psalmus 12 [1]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Salmos {Votiva}
Ant. Cantarei ao Senhor, * pelos bens que me deu.
Salmo 12 [1]
12:1 Até quando, ó Senhor, me esquecereis para sempre? * Até quando afastareis de mim a vossa face?
12:2 Até quando trarei a minha alma com planos, * e o meu coração todo o dia em dor?
12:3 Até quando o meu inimigo será exaltado sobre mim? * Olhai para mim e escutai-me, ó Senhor meu Deus.
12:4 Iluminai os meus olhos para que nunca durma na morte: * para que nunca o meu inimigo diga: prevaleci contra ele.
12:5 Os que me atribulam exultarão se for amotinado: * eu, porém, esperei na vossa misericórdia.
12:6 Meu coração exultará na vossa salvação: cantarei ao Senhor que bem me fez: * e salmos entoarei ao nome do altíssimo Senhor.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
|
Psalmus 13 [2]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne iusta est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes eius est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Iacob, et lætábitur Israël.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Salmo 13 [2]
13:1 O insensato disse no seu coração: * não há Deus.
13:1 Corromperam-se e tornaram-se abomináveis nos seus desejos: * não há quem o bem faça, não há nem sequer um.
13:2 O Senhor olhou do céu para os filhos dos homens, * para ver se há quem tenha inteligência, ou busque a Deus.
13:3 Todos se extraviaram, todos se tornaram inúteis: * não há quem o bem faça, não há nem sequer um.
13:3 Sua garganta é um sepulcro aberto; com suas línguas urdem enganos, * debaixo dos seus lábios há áspides venenosas.
13:3 Sua boca está cheia de maldição e de amargura: * os seus pés são velozes para derramar sangue.
13:3 Há tormento e desgraça nos seus caminhos e não conheceram o caminho da paz: * não há temor de Deus ante seus olhos.
13:4 Não terão porventura conhecimento todos os que obram a iniquidade, * os que devoram o meu povo como a um pão?
13:5 Não invocaram o Senhor, * ali tremeram de medo, onde não havia que temer.
13:6 Porque o Senhor está com a geração dos justos, confundistes os planos do pobre: * mas o Senhor é a sua esperança.
13:7 Quem enviará de Sião a salvação de Israel? * Quando o Senhor puser fim ao cativeiro do seu povo, exultará Jacob e alegrar-se-á Israel.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
|
Psalmus 14 [3]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur iustítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu eius malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:4 Qui iurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Cantábo Dómino, qui bona tríbuit mihi.
|
Salmo 14 [3]
14:1 Senhor, quem habitará no vosso tabernáculo? * Ou quem descansará no vosso santo monte?
14:2 O que vive sem mácula, * e pratica a justiça:
14:3 O que fala verdade no seu coração, * o que não forjou dolos com sua língua:
14:3 Nem mal fez ao seu próximo, * nem consentiu que seus próximos fossem desonrados.
14:4 Na sua apreciação considera o malvado como um nada, * mas honra os que temem o Senhor:
14:4 Faz juramento ao seu próximo e o não engana, * não empresta o seu dinheiro com usura, nem aceita subornos contra o inocente.
14:5 Quem procede assim: * jamais será abalado.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Ant. Cantarei ao Senhor, pelos bens que me deu.
|
Capitulum Versus{omittitur}
|
Capítulo Verso{omitido}
|
Oratio {specialis}
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda Domine, exaudi omittitur
Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Oração {especial}
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores:
℣. E não nos deixeis cair em tentação:
℟. Mas livrai-nos do mal.
℣. Da porta do inferno.
℟. Libera, ó Senhor, suas almas!
℣. May they rest in peace.
℟. Amém
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
passar segunda Senhor, ouvi a minha oração.
Oremos
O God, who art thyself at once the Maker and the Redeemer of all thy faithful ones, grant unto the souls of thy servants and handmaids remission of all their sins, making of our entreaties unto our great Father a mean whereby they may have that forgiveness which they have ever hoped for.
Ó Vós, que viveis e reinais com Deus Pai em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amém
|
Martyrologium {anticip.}
Quarto Idus Augústi Luna vicésima octáva Anno Dómini 2018
Romæ, via Tiburtína, natális beáti Lauréntii Archidiáconi, qui, in persecutióne Valeriáni, post plúrima torménta cárceris, vérberum diversórum, fústium, ac plumbatárum et laminárum ardéntium, ad últimum, in cratícula férrea assátus, martýrium complévit; eiúsque corpus a beáto Hippólyto et Iustíno Presbýtero sepúltum fuit in cœmetério Cyríacæ, in agro Veráno.
In Hispánia Apparítio beátæ Maríæ Vírginis de Mercéde nuncupátæ, quæ Ordinis redemptiónis captivórum sub eius nómine Institútrix fuit. Ipsíus autem festívitas octávo Kaléndas Octóbris recólitur.
Romæ pássio sanctórum centum sexagínta quinque mílitum Mártyrum, sub Aureliáno Imperatóre.
Alexandríæ commemorátio sanctórum Mártyrum, qui, in persecutióne Valeriáni, sub Prǽside Æmiliáno, divérsis exquisitísque torméntis diútius cruciáti, vario mortis génere corónam martýrii sunt adépti.
Bérgomi sanctæ Astériæ, Vírginis et Mártyris, in persecutióne Diocletiáni et Maximiáni Imperatórum.
Carthágine sanctárum Vírginum et Mártyrum Bassæ, Paulæ et Agathonícæ.
Romæ sancti Deúsdedit Confessóris, qui quod in hebdómada mánibus suis operándo lucrabátur, die sábbati paupéribus erogábat.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
|
Martirológio {anticip.}
August 10th 2018, the 28th day of the Moon, were born into the better life:
At Rome, upon the Tiburtine Way, [in the year 258,] the blessed Archdeacon Lawrence. In the persecution under the Emperor Valerian he suffered many torments, diverse stripes, armed scourges, cudgels, and whips loaded with lead, and plates of heated metal, and at the last he was laid upon a bed of iron bars over a slow fire, and so finished his testimony. His body was buried in the cemetery of St. Cyriaca in the Veran field by blessed Hippolytus and Justin the Priest.
Likewise at Rome, [in the third century,] one hundred and sixty-five holy soldiers, who suffered martyrdom under the Emperor Aurelian.
At Bergamo, in the persecution under the Emperors Diocletian and Maximian, the holy Virgin and martyr Asteria.
At Alexandria are commemorated the holy martyrs, who under the President Aemilian, in the persecution under the Emperor Valerian, were long tortured with diverse and terrible torments, and gained the crown of martyrdom by diverse kinds of death.
At Carthage, the holy Virgins Bassa, Paula, and Agathonica, all martyrs.
At Rome, [in the sixth century,] the holy Confessor Deus Dedit, who gave to the poor every Saturday whatever he had gained by working with his hands throughout the week.
In Spain, the apparition of the Blessed Virgin Mary, styled of Ransom, Foundress of the Order for the Redemption of Captives, established in her name.
℣. And elsewhere many other holy martyrs, confessors, and holy virgins.
℟. Graças a Deus.
|
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum eius.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adiuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
℣. Preciosa na presença do Senhor.
℟. É a morte dos seus Santos.
A Santíssima Virgem Maria e todos os Santos intercedam por nós junto ao Senhor, para merecermos o seu auxílio e salvação, Ele que vive e reina nos séculos dos séculos.
℟. Amém.
|
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater Noster dicitur secreto usque ad Et ne nos indúcas in tentatiónem:
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi: Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Senhor, tem piedade de nós. Cristo, tem piedade de nós. Senhor, tem piedade de nós.
Pai Nosso é dito silenciosamente até E não nos deixeis cair em tentação:.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores:
℣. E não nos deixeis cair em tentação:
℟. Mas livrai-nos do mal.
℣. Lançai os olhos, Senhor, sobre os vossos servos e que a vossa glória resplandeça sobre os seus filhos.
℟. Repouse sobre nós a vossa bondade, Senhor; dirigi, lá do céu, os trabalhos de nossas mãos; dirigi as obras de nossas mãos.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Oremos
Dignai-vos, ó Senhor Deus, rei do céu e da terra, dirigir, santificar, reger e governar hoje os nossos corações e os nossos corpos, sentidos, palavras e ações, segundo a vossa lei e, no cumprimento dos vossos preceitos, a fim de merecermos, por vosso socorro, nesta vida e na eternidade, obter a salvação e a liberdade, ó Salvador do mundo, vós que viveis e reinais nos séculos dos séculos.
℟. Amém.
|
Regula (vel Lectio brevis)
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens.
℟. Amen.
Ex Régula Sancti Patri Nostri Benedícti. Caput 56: De mensa abbátis
Mensa abbátis cum hospítibus et peregrínis sit semper. Quótiens tamen minus sunt hóspites, quos vult de frátribus vocáre in ipsíus sit potestáte. Seniórem tamen unum aut duo semper cum frátribus dimitténdum propter disciplínam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Extra Chorum etiam laudabiliter dicitur lectio ex S. Regulæ; secus dicitur Lectio brevis.
2 Thess 3:5
Dóminus autem dírigat corda et córpora nostra in caritáte Dei et patiéntia Christi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Regra (ou Leitura breve)
℣. Conceda-nos, Senhor, a Sua bênção.
Bênção. O Senhor onipotente disponha em sua paz os nossos dias e as nossas ações.
℟. Amém
The Rule of our Holy Father Benedict. Chapter 56: Concerning the Abbot’s Table
Let the abbot’s table always be with the guests and strangers. Let it however be within his rights, as often as there are but few guests, to invite whom he will from among the brethren: yet for discipline’s sake let him always arrange for one or two of the seniors to be sent away from his table to be with the brethren.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.
Mesmo fora do Côro, é louvável ler a Regra Santa; de outro modo, uma Leitura Breve é rezada
2 Thess 3:5
Digne-se o Senhor dirigir os nossos corações e os nossos corpos no amor de Deus e na paciência do Cristo.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.
|
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Conclusão
℣. O Lord, grant them eternal rest.
℟. And let the everlasting light shine upon them.
℣. May they rest in peace.
℟. Amen.
|
Commemoratio defunctorum{omittitur}
|
Comemoração dos defuntos{omitido}
|