Sanctissimi Cordis Domini Nostri Jesu Christi ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

6-11-2021

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.

Psalm 3 [0]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Invitatorium {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Cor Iesu amóre nostri vulnerátum * Veníte, adorémus.
Wezwanie {Antyfona z Temporału}
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.
Hymnus {ex Proprio de Tempore}
Auctor beáte sǽculi,
Christe, Redémptor ómnium,
Lumen Patris de lúmine,
Deúsque verus de Deo.

Amor coégit te tuus
Mortále corpus súmere,
Ut novus Adam rédderes,
Quod vetus ille abstúlerat.

Ille amor, almus ártifex
Terræ marísque, et síderum,
Erráta patrum míserans,
Et nostra rumpens víncula.

Non Corde discédat tuo
Vis illa amóris íncliti:
Hoc fonte gentes háuriant
Remissiónis grátiam.

Percússum ad hoc est láncea,
Passúmque ad hoc est vúlnera:
Ut nos laváret sórdibus,
Unda fluénte, et sánguine.

Glória tibi Dómine,
Qui Corde fundis grátiam,
Cum Patre, et Sancto Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
Hymn {z Temporału}
Błogosławiony Stwórco świata,
Chryste, Odkupicielu wszystkich,
Światłości z światłości Ojcowskiej,
I Boże prawdziwy z Boga.

Miłość twoja Cię przynagliła
Do przyjęcia ciała śmiertelnego,
Abyś, jako nowy Adam,
Oddał, co ów stary postradał.

Owa miłość to dobroczynny
Stwórca ziemi i morza i gwiazd,
Litujący się nad błędami ojców
I kruszący nasze pęta.

Niechaj z Serca twego nie ustępuje
Ona moc miłości wysławianej;
Z źródła tego niechaj narody
Czerpią łaskę odpuszczenia.

Dlatego przeszyte zostało włócznią
I dlatego zniosło rany,
Aby nas z grzechów obmyło
Wodą płynącą i krwią.

Jezu, niech Tobie będzie chwała,
Który nam z serca łaski zlewasz,
Z Ojcem — z Ożywicielem, Duchem,
I Przez nieskończone wieki.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Cogitatiónes * Cordis eius in generatióne et generatiónem.
Psalmus 32 [1]
32:1 Exsultáte, iusti, in Dómino: * rectos decet collaudátio.
32:2 Confitémini Dómino in cíthara: * in psaltério decem chordárum psállite illi.
32:3 Cantáte ei cánticum novum: * bene psállite ei in vociferatióne.
32:4 Quia rectum est verbum Dómini, * et ómnia ópera eius in fide.
32:5 Díligit misericórdiam et iudícium: * misericórdia Dómini plena est terra.
32:6 Verbo Dómini cæli firmáti sunt: * et spíritu oris eius omnis virtus eórum.
32:7 Cóngregans sicut in utre aquas maris: * ponens in thesáuris abýssos.
32:8 Tímeat Dóminum omnis terra: * ab eo autem commoveántur omnes inhabitántes orbem.
32:9 Quóniam ipse dixit, et facta sunt: * ipse mandávit, et creáta sunt.
32:10 Dóminus díssipat consília géntium: * réprobat autem cogitatiónes populórum, et réprobat consília príncipum.
32:11 Consílium autem Dómini in ætérnum manet: * cogitatiónes cordis eius in generatióne et generatiónem.
32:12 Beáta gens, cuius est Dóminus, Deus eius: * pópulus, quem elégit in hereditátem sibi.
32:13 De cælo respéxit Dóminus: * vidit omnes fílios hóminum.
32:14 De præparáto habitáculo suo * respéxit super omnes, qui hábitant terram.
32:15 Qui finxit sigillátim corda eórum: * qui intéllegit ómnia ópera eórum.
32:16 Non salvátur rex per multam virtútem: * et gigas non salvábitur in multitúdine virtútis suæ.
32:17 Fallax equus ad salútem: * in abundántia autem virtútis suæ non salvábitur.
32:18 Ecce, óculi Dómini super metuéntes eum: * et in eis, qui sperant super misericórdia eius:
32:19 Ut éruat a morte ánimas eórum: * et alat eos in fame.
32:20 Ánima nostra sústinet Dóminum: * quóniam adiútor et protéctor noster est.
32:21 Quia in eo lætábitur cor nostrum: * et in nómine sancto eius sperávimus.
32:22 Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos: * quemádmodum sperávimus in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cogitatiónes Cordis eius in generatióne et generatiónem.
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Temporału}
Nokturn I.
Ant. Myśli * serca jego od narodu do narodu.
Psalm 32 [1]
32:1 Weselcie się, sprawiedliwi, w Panu, * prawym przystoi chwała.
32:2 Wysławiajcie Pana na cytrze, * grajcie mu na harfie o dziesięciu strunach.
32:3 Śpiewajcie Mu pieśń nową, * dobrze Mu grajcie wśród okrzyków.
32:4 Albowiem prawe jest słowo Pańskie, * i wszystkie czyny Jego według wierności.
32:5 Miłuje miłosierdzie i sąd, * miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia.
32:6 Słowem Pańskim niebiosa są utwierdzone, * a tchnieniem ust Jego wszystka moc ich.
32:7 On zbiera jak w skórzanym worze wody morskie, * kładzie w skarbcu otchłanie wód.
32:8 Niech się boi Pana wszystka ziemia * i niech drżą przed Nim wszyscy mieszkający na świecie.
32:9 Albowiem On rzekł i są uczynione: * On rozkazał i są stworzone.
32:10 Pan rozprasza plany narodów: * wniwecz obraca myśli ludzkie i zamiary książąt odrzuca.
32:11 A plany Pańskie trwają na wieki: * myśli serca Jego z pokolenia na pokolenie.
32:12 Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, * lud, który On obrał za dziedzictwo sobie.
32:13 Spojrzał Pan z nieba, * ujrzał wszystkich synów ludzkich.
32:14 Z nagotowanego mieszkania swego * spojrzał na wszystkich, którzy mieszkają na ziemi.
32:15 On, który uformował z osobna każde serce ich, * który rozumie wszystkie ich sprawy.
32:16 Nie bywa wybawiony król przez wielką moc: * a olbrzym nie będzie wybawiony wielkością siły swojej.
32:17 Zawodny jest koń ku wybawieniu * i wielka moc jego nie wybawi go.
32:18 Oto oczy Pańskie nad bojącymi się Go * i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu Jego:
32:19 Aby wyrwał od śmierci ich duszę * i żywił ich w głodzie.
32:20 Dusza nasza wyczekuje Pana, * bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym.
32:21 Albowiem w Nim się rozweseli serce nasze, * a w imieniu świętym Jego mieliśmy nadzieję.
32:22 Niech będzie miłosierdzie Twoje, Panie, nad nami, * jak mieliśmy nadzieję w Tobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Myśli serca jego od narodu do narodu.
Ant. Gustáte * et vidéte, quóniam suávis est Dóminus: † beátus vir, qui sperat in eo.
Psalmus 33 [2]
33:2 Benedícam Dóminum in omni témpore: * semper laus eius in ore meo.
33:3 In Dómino laudábitur ánima mea: * áudiant mansuéti, et læténtur.
33:4 Magnificáte Dóminum mecum: * et exaltémus nomen eius in idípsum.
33:5 Exquisívi Dóminum, et exaudívit me: * et ex ómnibus tribulatiónibus meis erípuit me.
33:6 Accédite ad eum, et illuminámini: * et fácies vestræ non confundéntur.
33:7 Iste pauper clamávit, et Dóminus exaudívit eum: * et de ómnibus tribulatiónibus eius salvávit eum.
33:8 Immíttet Ángelus Dómini in circúitu timéntium eum: * et erípiet eos.
33:9 Gustáte, et vidéte quóniam suávis est Dóminus: * beátus vir, qui sperat in eo.
33:10 Timéte Dóminum, omnes sancti eius: * quóniam non est inópia timéntibus eum.
33:11 Dívites eguérunt et esuriérunt: * inquiréntes autem Dóminum non minuéntur omni bono.
33:12 Veníte, fílii, audíte me: * timórem Dómini docébo vos.
33:13 Quis est homo qui vult vitam: * díligit dies vidére bonos?
33:14 Próhibe linguam tuam a malo: * et lábia tua ne loquántur dolum.
33:15 Divérte a malo, et fac bonum: * inquíre pacem, et perséquere eam.
33:16 Óculi Dómini super iustos: * et aures eius in preces eórum.
33:17 Vultus autem Dómini super faciéntes mala: * ut perdat de terra memóriam eórum.
33:18 Clamavérunt iusti, et Dóminus exaudívit eos: * et ex ómnibus tribulatiónibus eórum liberávit eos.
33:19 Iuxta est Dóminus iis, qui tribuláto sunt corde: * et húmiles spíritu salvábit.
33:20 Multæ tribulatiónes iustórum: * et de ómnibus his liberábit eos Dóminus.
33:21 Custódit Dóminus ómnia ossa eórum: * unum ex his non conterétur.
33:22 Mors peccatórum péssima: * et qui odérunt iustum, delínquent.
33:23 Rédimet Dóminus ánimas servórum suórum: * et non delínquent omnes qui sperant in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gustáte et vidéte, quóniam suávis est Dóminus: † beátus vir, qui sperat in eo.
Ant. O taste and see that the Lord is sweet: blessed is the man that hopes in him.
Psalm 33 [2]
33:2 Będę błogosławił Pana na każdy czas: * chwała Jego zawsze w ustach moich.
33:3 W Panu chlubić się będzie dusza moja, * niechaj słyszą cisi i niech się weselą.
33:4 Uwielbiajcie Pana ze mną * i wywyższajmy imię Jego wspólnie.
33:5 Szukałem Pana i wysłuchał mnie, * i ze wszystkich utrapień moich wyrwał mię.
33:6 Przystąpcie do Niego a rozjaśnijcie się * i oblicza wasze nie będą zawstydzone.
33:7 Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, * i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.
33:8 Rozłoży się anioł Pański wokoło bojących się go, * i wyrwie ich.
33:9 Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan, * błogosławiony mąż, który w Nim ma nadzieję.
33:10 Bójcie się Pana wszyscy święci Jego, * bo nie masz niedostatku bojącym się Go.
33:11 Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli, * lecz szukającym Pana na żadnym dobru schodzić nie będzie.
33:12 Pójdźcie tu, synowie, słuchajcie mię: * bojaźni Pańskiej nauczę was.
33:13 Któryż jest człowiek, co chce żywota, * pragnie dni dobre widzieć?
33:14 Strzeż języka twego od złego, * a usta twoje niech nie mówią zdradliwie.
33:15 Odwróć się od złego, a czyń dobrze: * szukaj pokoju i ubiegaj się za nim.
33:16 Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, * a uszy Jego na prośby ich.
33:17 A oblicze Pańskie nad czyniącymi źle, * aby wygładzić z ziemi ich pamięć.
33:18 Wołali sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchał * i wyswobodził ich ze wszystkich ucisków.
33:19 Bliski jest Pan tym, którzy są strapionego serca, * i zbawi przygnębionych na duchu.
33:20 Mnogie są uciski sprawiedliwych, * ale z nich wszystkich Pan ich wybawi.
33:21 Strzeże Pan wszystkich kości ich, * żadna z nich się nie skruszy.
33:22 Śmierć grzeszników najgorsza, * a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.
33:23 Pan odkupi dusze sług swoich, * a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w Nim nadzieję mają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O taste and see that the Lord is sweet: blessed is the man that hopes in him.
Ant. Apud te * est fons vitæ; torrénte voluptátis tuæ potábis nos, Dómine.
Psalmus 35 [3]
35:2 Dixit iniústus ut delínquat in semetípso: * non est timor Dei ante óculos eius.
35:3 Quóniam dolóse egit in conspéctu eius: * ut inveniátur iníquitas eius ad ódium.
35:4 Verba oris eius iníquitas, et dolus: * nóluit intellégere ut bene ágeret.
35:5 Iniquitátem meditátus est in cubíli suo: * ástitit omni viæ non bonæ, malítiam autem non odívit.
35:6 Dómine, in cælo misericórdia tua: * et véritas tua usque ad nubes.
35:7 Iustítia tua sicut montes Dei: * iudícia tua abýssus multa.
35:7 Hómines, et iuménta salvábis, Dómine: * quemádmodum multiplicásti misericórdiam tuam, Deus.
35:8 Fílii autem hóminum, * in tégmine alárum tuárum sperábunt.
35:9 Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ: * et torrénte voluptátis tuæ potábis eos.
35:10 Quóniam apud te est fons vitæ: * et in lúmine tuo vidébimus lumen.
35:11 Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te, * et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde.
35:12 Non véniat mihi pes supérbiæ: * et manus peccatóris non móveat me.
35:13 Ibi cecidérunt qui operántur iniquitátem: * expúlsi sunt, nec potuérunt stare.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Apud te est fons vitæ; torrénte voluptátis tuæ potábis nos, Dómine.
Ant. U ciebie * jest zdrój żywota; strumieniem rozkoszy twojéj napoisz nas Panie.
Psalm 35 [3]
35:2 Rzekł niesprawiedliwy sam w sobie, że będzie grzeszył, * nie masz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
35:3 Albowiem zdradliwie działał przed obliczem Jego, * tak że się znalazła nieprawość jego w nienawiści.
35:4 Słowa ust jego oto nieprawość i zdrada, * nie chciał zrozumieć, aby dobrze czynić.
35:5 Nieprawość obmyślał na łożu swoim, * stał przy wszelkiej drodze niedobrej, a zła nie miał w nienawiści.
35:6 Panie, w niebie miłosierdzie Twoje, * a prawda Twoja aż pod obłoki.
35:7 Sprawiedliwość Twoja jak góry Boże, * sądy Twoje jak przepaść wielka.
35:7 Ludzi i bydlęta zbawisz, Panie: * jakże rozmnożyłeś miłosierdzie Twoje, Boże.
35:8 A synowie człowieczy * w cieniu skrzydeł Twoich nadzieję mieć będą.
35:9 Będą upojeni obfitością domu Twego * i strumieniem rozkoszy Twojej napoisz ich.
35:10 Albowiem u Ciebie jest zdrój żywota, * a w światłości Twojej będziemy oglądać światłość.
35:11 Rozciągnij miłosierdzie Twoje nad tymi, którzy Cię znają, * a sprawiedliwość Twoją nad tymi, którzy są prawego serca.
35:12 Niech nie następuje na mnie noga pychy, * a ręka grzesznego niech mnie nie porusza.
35:13 Tam upadli, którzy czynią nieprawość: * wygnani są i nie mogli się ostać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. U ciebie jest zdrój żywota; strumieniem rozkoszy twojéj napoisz nas Panie.
Ant. Homo * pacis meæ, qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
Psalmus 40 [4]
40:2 Beátus qui intéllegit super egénum, et páuperem: * in die mala liberábit eum Dóminus.
40:3 Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra: * et non tradat eum in ánimam inimicórum eius.
40:4 Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris eius: * univérsum stratum eius versásti in infirmitáte eius.
40:5 Ego dixi: Dómine, miserére mei: * sana ánimam meam, quia peccávi tibi.
40:6 Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quando moriétur, et períbit nomen eius?
40:7 Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor eius congregávit iniquitátem sibi.
40:7 Egrediebátur foras, * et loquebátur in idípsum.
40:8 Advérsum me susurrábant omnes inimíci mei: * advérsum me cogitábant mala mihi.
40:9 Verbum iníquum constituérunt advérsum me: * Numquid qui dormit non adíciet ut resúrgat?
40:10 Étenim homo pacis meæ, in quo sperávi: * qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
40:11 Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me: * et retríbuam eis.
40:12 In hoc cognóvi quóniam voluísti me: * quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
40:13 Me autem propter innocéntiam suscepísti: * et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
40:14 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Homo pacis meæ, qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
Ant. Człowiek * pokoju mego, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.
Psalm 40 [4]
40:2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebującego i na ubogiego: * w dzień zły wybawi go Pan.
40:3 Pan niechaj go strzeże i zachowa przy życiu, i niech go uczyni szczęśliwym na ziemi * i niech go nie wydaje na wolę nieprzyjaciół jego.
40:4 Pan niech go wspomoże na łożu niemocy jego, * wszystką pościel jego odmieniłeś w chorobie jego.
40:5 Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nade mną, * uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem Tobie.
40:6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: * Kiedyż umrze i zginie imię jego?
40:7 A jeśli przychodził w odwiedziny, marności mówił: * serce jego zgromadziło nieprawości sobie.
40:7 Wychodził precz * i rozpowiadał.
40:8 Wspólnie przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, * przeciwko mnie obmyślali mi zło.
40:9 Słowo niesprawiedliwe podnieśli przeciwko mnie: * Chyba ten, który śpi, więcej nie powstanie?
40:10 Nawet człowiek, z którym pokój miałem, któremu ufałem, * który jadał chleb mój, wielkie przeciw mnie uczynił podejście.
40:11 Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podźwignij mię, * a oddam im.
40:12 Stąd poznałem, że mi chciałeś dobrze, * bo nie będzie się weselił nieprzyjaciel mój nade mną.
40:13 A mnie dla niewinności przyjąłeś * i utwierdziłeś mię przed obliczem Twoim na wieki.
40:14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku i aż na wieki: * niech się stanie, niech się stanie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Człowiek pokoju mego, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.
Ant. Rex omnis terræ * Deus; regnábit super gentes.
Psalmus 46 [5]
46:2 Omnes gentes, pláudite mánibus: * iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
46:3 Quóniam Dóminus excélsus, terríbilis: * Rex magnus super omnem terram.
46:4 Subiécit pópulos nobis: * et gentes sub pédibus nostris.
46:5 Elégit nobis hereditátem suam: * spéciem Iacob, quam diléxit.
46:6 Ascéndit Deus in iúbilo: * et Dóminus in voce tubæ.
46:7 Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite.
46:8 Quóniam Rex omnis terræ Deus: * psállite sapiénter.
46:9 Regnábit Deus super gentes: * Deus sedet super sedem sanctam suam.
46:10 Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham: * quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Rex omnis terræ Deus; regnábit super gentes.
Ant. Królem wszystkiéj ziemie * Bóg; będzie królował nad narody.
Psalm 46 [5]
46:2 Wszystkie narody klaskajcie rękami, * wykrzykujcie Bogu głosem wesela.
46:3 Albowiem Pan wysoki, straszny, * król wielki nad wszystką ziemią.
46:4 Podbił ludy pod nas * i narody pod nogi nasze.
46:5 Obrał nam dziedzictwo swoje, * piękność Jakubową, którą umiłował.
46:6 Wstąpił Bóg wśród wesołego śpiewu, * i Pan przy głosie trąby.
46:7 Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie: * śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.
46:8 Albowiem królem wszystkiej ziemi jest Bóg, * śpiewajcież mądrze.
46:9 Będzie królował Bóg nad narodami: * Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
46:10 Książęta narodów zgromadzili się z Bogiem Abrahamowym, * albowiem mocni bogowie ziemi są bardzo wywyższeni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Królem wszystkiéj ziemie Bóg; będzie królował nad narody.
Ant. Dum anxiarétur * Cor meum, in petra exaltásti me.
Psalmus 60 [6]
60:2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam: * inténde oratióni meæ.
60:3 A fínibus terræ ad te clamávi: * dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.
60:4 Deduxísti me, quia factus es spes mea: * turris fortitúdinis a fácie inimíci.
60:5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula: * prótegar in velaménto alárum tuárum.
60:6 Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam: * dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum.
60:7 Dies super dies regis adícies: * annos eius usque in diem generatiónis et generatiónis.
60:8 Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: * misericórdiam et veritátem eius quis requíret?
60:9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi: * ut reddam vota mea de die in diem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dum anxiarétur Cor meum, in petra exaltásti me.
Ant. Gdy się frasowało * serce moje, na skale wywyższyłeś mię.
Psalm 60 [6]
60:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją: * wejrzyj na modlitwę moją.
60:3 Od krańców ziemi wołałem do Ciebie, * gdy było zatrwożone serce moje, na skałę podniosłeś mię.
60:4 Prowadziłeś mię, boś się stał nadzieją moją: * wieżą mocną przeciw nieprzyjacielowi.
60:5 Będę mieszkał w przybytku Twoim na wieki, * ochroniony będę pod zasłoną skrzydeł Twoich.
60:6 Bo Ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moją, * dałeś dziedzictwo bojącym się imienia Twego.
60:7 Dni do dni królewskich przyczynisz, * lata jego z pokolenia na pokolenie.
60:8 Mieszka na wieki przed obliczem Bożym, * miłosierdzie i prawdę jego kto wybada?
60:9 Tak będę psalm śpiewał imieniu Twemu na wieki wieków, * abym oddawał śluby moje od dnia do dnia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Gdy się frasowało serce moje, na skale wywyższyłeś mię.
℣. Tóllite iugum meum super vos et díscite a me.
℟. Quia mitis sum et húmilis Corde.
℣. Weźmijcie jarzmo Moje na się, a uczcie się odemnie.
℟. Żem jest cichy, i pokornego serca.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De Ierémia Prophéta
Ier 24:5-7
5 Hæc dicit Dóminus, Deus Israël: Cognóscam transmigratiónem Iuda, quam emísi de loco isto in terram Chaldæórum, in bonum.
6 Et ponam óculos meos super eos ad placándum, et redúcam eos in terram hanc; et ædificábo eos, et non déstruam; et plantábo eos et non evéllam.
7 Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dóminus; et erunt mihi in pópulum, et ego ero eis in Deum, quia reverténtur ad me in toto corde suo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Fériam eis pactum sempitérnum et non désinam eis benefácere et timórem meum dabo in corde eórum
* Ut non recédant a me.
℣. Et lætábor super eis cum bene eis fécero in toto Corde meo.
℟. Ut non recédant a me.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.

Lekcja 1
Z Proroka Jeremiasza
Jr 24:5-7
5 To mówi Pan, Bóg Izraelski: Poznam zaprowadzenie Judzkie, którem wypuścił z tego miejsca do ziemie Chaldejskiéj, na dobre.
6 I położę oczy moje na nie ku zlitowaniu, i wrócę do téj ziemie, i zbuduję je a nie skażę, i wszczepię je a nie wyrwę.
7 I dam im serce, aby mię znali, żem Ja jest Pan. I będą mi ludem, a Ja im będę Bogiem; bo się nawrócą do mnie całem sercem swojem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Postanowię téż z nimi przymierze wieczne i nie przestanę im dobrze czynić: i bojaźń moję dam do serca ich.
* Aby nie odstępowali odemnie.
℣. I będę się weselił nad nimi, gdy im dobrze uczynię, w wszystkiem sercem mojem.
℟. Aby nie odstępowali odemnie.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Ier 30:18-19; 30:21-24
18 Hæc dicit Dóminus: Ecce ego convértam conversiónem tabernaculórum Iacob, et tectis eius miserébor, et ædificábitur cívitas in excélso suo, et templum iuxta órdinem suum fundábitur,
19 Et egrediétur de eis laus, voxque ludéntium.
21 Et erit dux eius ex eo, et princeps de médio eius producétur; et, applicábo eum et accédet ad me. Quis enim iste est qui ápplicet cor suum ut appropínquet mihi? ait Dóminus.
22 Et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum.
23 Ecce turbo Dómini, furor egrédiens, procélla ruens; in cápite impiórum conquiéscet.
24 Non avértet iram indignatiónis Dóminus, donec fáciat et cómpleat cogitatiónem Cordis sui: in novíssimo diérum intellegétis ea.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Si inimícus meus maledixísset mihi, sustinuíssem útique
* Tu vero homo unánimis qui simul mecum dulces capiébas cibos.
℣. Et si is qui me óderat super me magna locútus fuísset, abscondíssem me fórsitan ab eo.
℟. Tu vero homo unánimis qui simul mecum dulces capiébas cibos.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.

Lekcja 2
Jr 30:18-19; 30:21-24
18 To mówi Pan: Oto Ja przywrócę zaprowadzenie namiotów Jakóbowych, i zmiłuję się nad dachy jego i zbuduje się miasto na wysokości swojéj, i kościół według porządku swego założon będzie.
19 I wynidzie z nich chwała i głos igrających:
21 I będzie wódz jego z niego, a książę z pośrodku jego wywiedzion będzie, i przytulę go, i przystąpi do mnie. Bo któż to jest, któryby przytulił serce swe, aby się przybliżył ku mnie? mówi Pan.
22 I będziecie mi ludem, a Ja wam będę Bogiem.
23 Oto wicher Pański, zapalczywość wychodząca, burza spadająca na głowie niezbożnych odpocznie.
24 Nie odwróci Pan gniewu zapalczywości, aż uczyni, i nie wypełni myśl serca swego: na ostatku dni wyrozumiecie to.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. By mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, wżdybych był wytrwał:
* Ale ty, człowiecze jednomyślny, któryś pospołu zemną jadał pokarmy.
℣. I by był ten, który mię nienawidział, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił: snadźbych się był skrył przed nim.
℟. Ale ty, człowiecze jednomyślny, któryś pospołu zemną jadał pokarmy.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Ier 31:1-3
1 In témpore illo, dicit Dóminus, ero Deus univérsis cognatiónibus Israël, et ipsi erunt mihi in pópulum.
2 Hæc dicit Dóminus: Invénit grátiam in desérto pópulus qui remánserat a gládio; vadet ad réquiem suam Israël.
3 Longe Dóminus appáruit mihi. Et in caritáte perpétua diléxi te: ídeo attráxi te, míserans.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Auferam cor lapídeum de carne vestra, et dabo vobis cor cárneum.
* Et spíritum meum ponam in médio vestri.
℣. Effúndam super vos aquam vivam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris.
℟. Et spíritum meum ponam in médio vestri.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.

Lekcja 3
Jr 31:1-3
1 Czasu onego, mówi Pan, będę Bogiem wszystkim rodzajom Izraeolwym, a oni będą mi ludem.
2 To mówi Pan: Nalazł łaskę na puszczy lud, który został po mieczu, pójdzie na swój pokój Izrael.
3 Z daleka Pan mi się okazał. A miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego przyciągnąłem litując się.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Wyjmę serce kamienne z ciała waszego, i dam wam serce mięsne.
* A Ducha mego położę w pośrodku was.
℣. Wyleję na was wodę żywą, i będziecie oczyszczeni od wszech nieczystot waszych.
℟. A Ducha mego położę w pośrodku was.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.

Lectio 4
Ier 31:31-33
31 Ecce dies vénient, dicit Dóminus: et fériam dómui Israël et dómui Iuda fœdus novum:
32 Non secúndum pactum, quod pépigi cum pátribus eórum in die, qua apprehéndi manum eórum, ut edúcerem eos de Terra Ægýpti: pactum quod írritum fecérunt, et ego dominátus sum eórum, dicit Dóminus.
33 Sed hoc erit pactum, quod fériam cum domo Israël: post dies illos dicit Dóminus: Dabo legem meam in viscéribus eórum, et in corde eórum scribam eam: et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos Deus in Christo
* Propter nímiam caritátem suam qua diléxit nos.
℣. Ut osténderet in sǽculis superveniéntibus abundántes divítias grátiæ suæ.
℟. Propter nímiam caritátem suam qua diléxit nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Propter nímiam caritátem suam qua diléxit nos.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.

Lekcja 4
Jr 1:31-33
31 Oto dni przychodzą, mówi Pan, i postanowię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe:
32 Nie według przymierza, którem z ojcy ich postanowił w dzień, któregom ujął rękę ich, abych je wywiódł z ziemie Egipskiéj: przymierze, które zgwałcili, a Jam panował nad nimi, mówi Pan.
33 Ale to będzie przymierze, które postanowię z domem Izraelowym, po onych dniach, mówi Pan: Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go: i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem Bóg w Chrystusie.
* Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.
℣. Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj.
℟. Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.
Nocturn II.
Ant. Dóminus * dabit benignitátem, † loquétur pacem in plebem suam.
Psalmus 84 [7]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus dabit benignitátem, † loquétur pacem in plebem suam.
Nokturn II.
Ant. The Lord will give goodness, he will speak peace unto his people.
Psalm 84 [7]
84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię Twoją, * przywróciłeś pojmanie Jakuba.
84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu Twego, * pokryłeś wszystkie grzechy ich.
84:4 Uśmierzyłeś wszystek Twój gniew, * odwróciłeś się od gniewu zapalczywości Twojej.
84:5 Odnów nas, Boże, Zbawicielu nasz, * i oddal gniew swój od nas.
84:6 Czyż na wieki będziesz się na nas gniewał, * albo rozciągniesz gniew Twój z pokolenia na pokolenie?
84:7 Boże, Ty jeszcze raz ożywisz nas, * a lud Twój rozweseli się w Tobie.
84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje * i daj nam zbawienie Twoje.
84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg, * bo będzie głosił pokój ludowi swemu.
84:9 I świętym swoim, * i tym, którzy się nawracają z serca.
84:10 Zaiste bliskie jest Jego zbawienie bojących się Go, * aby mieszkała chwała w ziemi naszej.
84:11 Miłosierdzie i prawda spotkały się z sobą, * sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
84:12 Prawda wyrosła z ziemi, * a sprawiedliwość z nieba spojrzała.
84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość, * a ziemia nasza wyda swój owoc.
84:14 Sprawiedliwość przed Nim chodzić będzie * i położy na drodze kroki swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The Lord will give goodness, he will speak peace unto his people.
Ant. Suávis * et mitis es, Dómine, † et multæ misericórdiæ omnibus invocántibus te.
Psalmus 85 [8]
85:1 Inclína, Dómine, aurem tuam, et exáudi me: * quóniam inops, et pauper sum ego.
85:2 Custódi ánimam meam, quóniam sanctus sum: * salvum fac servum tuum, Deus meus, sperántem in te.
85:3 Miserére mei, Dómine, quóniam ad te clamávi tota die: * lætífica ánimam servi tui, quóniam ad te, Dómine, ánimam meam levávi.
85:5 Quóniam tu, Dómine, suávis, et mitis: * et multæ misericórdiæ ómnibus invocántibus te.
85:6 Áuribus pércipe, Dómine, oratiónem meam: * et inténde voci deprecatiónis meæ.
85:7 In die tribulatiónis meæ clamávi ad te: * quia exaudísti me.
85:8 Non est símilis tui in diis, Dómine: * et non est secúndum ópera tua.
85:9 Omnes gentes quascúmque fecísti, vénient, et adorábunt coram te, Dómine: * et glorificábunt nomen tuum.
85:10 Quóniam magnus es tu, et fáciens mirabília: * tu es Deus solus.
85:11 Deduc me, Dómine, in via tua, et ingrédiar in veritáte tua: * lætétur cor meum ut tímeat nomen tuum.
85:12 Confitébor tibi, Dómine, Deus meus, in toto corde meo, * et glorificábo nomen tuum in ætérnum:
85:13 Quia misericórdia tua magna est super me: * et eruísti ánimam meam ex inférno inferióri.
85:14 Deus, iníqui insurrexérunt super me, et synagóga poténtium quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt te in conspéctu suo.
85:15 Et tu, Dómine, Deus miserátor et miséricors, * pátiens, et multæ misericórdiæ, et verax,
85:16 Réspice in me, et miserére mei, * da impérium tuum púero tuo: et salvum fac fílium ancíllæ tuæ.
85:17 Fac mecum signum in bonum, ut vídeant qui odérunt me, et confundántur: * quóniam tu, Dómine, adiuvísti me, et consolátus es me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suávis et mitis es, Dómine, † et multæ misericórdiæ omnibus invocántibus te.
Ant. You are sweet and mild O Lord: and plenteous in mercy to all that call upon you.
Psalm 85 [8]
85:1 Nakłoń, Panie, ucha Twego i wysłuchaj mię, * bo jestem nędzny i ubogi.
85:2 Strzeż duszy mojej, bo jestem święty, * zbaw sługę Twego, Boże mój, nadzieję mającego w Tobie.
85:3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bo cały dzień wołałem do Ciebie: * rozwesel duszę sługi Twego, bo ku Tobie, Panie, podniosłem duszę moją.
85:5 Albowiem Ty, Panie, jesteś słodki i cichy, * i wielce miłosierny dla wszystkich, którzy Cię wzywają.
85:6 Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją * i bacz na głos prośby mojej.
85:7 W dzień ucisku mego wołałem do Ciebie, * bo wysłuchałeś mię.
85:8 Nie ma podobnego Tobie między bogami, Panie, * i nie ma dzieł takich jak Twoje.
85:9 Wszystkie narody, któreś stworzył przyjdą i pokłonią się przed Tobą, Panie, * i będą sławić imię Twoje.
85:10 Albowiem Ty wielki jesteś i czyniący cuda, * jesteś Bogiem jedynym.
85:11 Prowadź mię, Panie, drogą Twoją i niechaj chodzę w prawdzie Twojej: * niech się weseli serce moje, aby się bało imienia Twego.
85:12 Wychwalać Cię będę, Panie, Boże mój, ze wszystkiego serca mego * i będę wysławiał imię Twe na wieki.
85:13 Bo miłosierdzie Twoje wielkie jest nade mną * i wyrwałeś duszę moją z najgłębszej otchłani.
85:14 Boże, nieprawi powstali na mnie i zgromadzenie mocarzów szukało duszy mojej, * a nie kładli Ciebie przed oczyma swymi.
85:15 A Tyś, Panie, Bóg litościwy i miłościwy, * cierpliwy i wielce miłosierny i prawdziwy.
85:16 Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, * daj moc Twoją słudze Twemu i zbaw syna służebnicy Twojej.
85:17 Uczyń mi znak ku dobremu, aby ujrzeli ci, którzy mię nienawidzą, i byli zawstydzeni: * że Ty, Panie, poratowałeś mię i pocieszyłeś mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. You are sweet and mild O Lord: and plenteous in mercy to all that call upon you.
Ant. Secúndum multitúdinem * dolórum meórum in Corde meo, † consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
Psalmus 93 [9]
93:1 Deus ultiónum Dóminus: * Deus ultiónum líbere egit.
93:2 Exaltáre, qui iúdicas terram: * redde retributiónem supérbis.
93:3 Úsquequo peccatóres, Dómine, * úsquequo peccatóres gloriabúntur:
93:4 Effabúntur, et loquéntur iniquitátem: * loquéntur omnes, qui operántur iniustítiam?
93:5 Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt: * et hereditátem tuam vexavérunt.
93:6 Víduam, et ádvenam interfecérunt: * et pupíllos occidérunt.
93:7 Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, * nec intélleget Deus Iacob.
93:8 Intellégite, insipiéntes in pópulo: * et stulti, aliquándo sápite.
93:9 Qui plantávit aurem, non áudiet? * aut qui finxit óculum, non consíderat?
93:10 Qui córripit gentes, non árguet: * qui docet hóminem sciéntiam?
93:11 Dóminus scit cogitatiónes hóminum, * quóniam vanæ sunt.
93:12 Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine: * et de lege tua docúeris eum,
93:13 Ut mítiges ei a diébus malis: * donec fodiátur peccatóri fóvea.
93:14 Quia non repéllet Dóminus plebem suam: * et hereditátem suam non derelínquet.
93:15 Quoadúsque iustítia convertátur in iudícium: * et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.
93:16 Quis consúrget mihi advérsus malignántes? * aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
93:17 Nisi quia Dóminus adiúvit me: * paulo minus habitásset in inférno ánima mea.
93:18 Si dicébam: Motus est pes meus: * misericórdia tua, Dómine, adiuvábat me.
93:19 Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo: * consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
93:20 Numquid adhǽret tibi sedes iniquitátis: * qui fingis labórem in præcépto?
93:21 Captábunt in ánimam iusti: * et sánguinem innocéntem condemnábunt.
93:22 Et factus est mihi Dóminus in refúgium: * et Deus meus in adiutórium spei meæ.
93:23 Et reddet illis iniquitátem ipsórum: et in malítia eórum dispérdet eos: * dispérdet illos Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Secúndum multitúdinem dolórum meórum in Corde meo, † consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
Ant. In the multitude of the sorrows that I had in my Heart, your comforts have given joy to my soul.
Psalm 93 [9]
93:1 Bóg pomsty, Pan: * Bóg pomsty otwarcie poczynał.
93:2 Podnieś się, który sądzisz ziemię, * oddaj zapłatę pysznym.
93:3 Dokądże grzesznicy, Panie, * dokąd grzesznicy będą się chlubić:
93:4 Będą świegotać i mówić nieprawość: * będą mówić wszyscy, którzy czynią niesprawiedliwość?
93:5 Lud Twój, Panie, poniżyli, * i dziedzictwo Twoje utrapili.
93:6 Wdowę i przychodnia zabili, * i sieroty pomordowali.
93:7 I mówili: Nie ujrzy Pan, * i Bóg Jakuba nie będzie wiedział.
93:8 Zrozumiejcież, najgłupsi z ludzi, * i bezrozumni nabierzcie raz rozumu.
93:9 Czyż ten, który utworzył ucho, nie słyszy? * Albo który uformował oko, nie ujrzy?
93:10 Który łaje narody, czy nie będzie karał: * On, który uczy człowieka mądrości?
93:11 Pan zna myśli człowieka, * że są marne.
93:12 Błogosławiony człowiek, którego Ty, Panie, wyćwiczysz * i nauczysz go zakonu swego:
93:13 Aby mu ulżyć od złych dni, * aż wykopią dół grzesznikowi.
93:14 Bo nie odrzuci Pan ludu swego * i dziedzictwa swego nie opuści.
93:15 Aż się sprawiedliwość do sądu wróci, * i będą przy niej wszyscy, którzy są prawego serca.
93:16 Któż mi powstanie przeciw złym ludziom, * albo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nieprawość?
93:17 Gdyby był Pan mnie nie wspomógł, * o mało nie zamieszkałaby dusza moja w otchłani.
93:18 Jeśli mówiłem: Zachwiała się noga moja, * miłosierdzie Twoje, Panie, wspomagało mię.
93:19 Według mnóstwa boleści moich w sercu moim, * pociechy Twoje uweseliły duszę moją.
93:20 Czy stolica nieprawości trzyma z Tobą, * który tworzysz trud przez przykazanie?
93:21 Zasadzać się będą na duszę sprawiedliwego, * i krew niewinną potępią.
93:22 A Pan stał mi się ucieczką, * i Bóg mój obroną nadziei mojej.
93:23 I odda im nieprawość ich, i w złości ich wytraci ich, * wytraci ich Pan, Bóg nasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. In the multitude of the sorrows that I had in my Heart, your comforts have given joy to my soul.
Ant. Qui dilígitis Dóminum, * confitémini memóriæ sanctificatiónis eius.
Psalmus 96 [10]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu eius: * iustítia, et iudícium corréctio sedis eius.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos eius.
96:4 Illuxérunt fúlgura eius orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli iustítiam eius: * et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli eius: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Iudæ, * propter iudícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est iusto, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, iusti, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui dilígitis Dóminum, confitémini memóriæ sanctificatiónis eius.
Ant. Którzy miłujecie Pana, * wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.
Psalm 96 [10]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia, * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła wokoło Niego, * sprawiedliwość i sąd utwierdzeniem tronu Jego.
96:3 Ogień przed Nim pójdzie * i spali wokoło nieprzyjaciół Jego.
96:4 Oświeciły błyskawice Jego okrąg ziemi, * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry jak wosk rozpłynęły się przed obliczem Pańskim, * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość Jego * i oglądali wszyscy ludzie chwałę Jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy kłaniający się rzeźbie * i którzy się chlubią bałwanami swoimi.
96:7 Kłaniajcie się Mu, wszyscy aniołowie Jego: * usłyszał i uweselił się Syjon.
96:8 I rozradowały się córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie:
96:9 Albowiem Tyś Pan Najwyższy nad wszystką ziemią, * bardzo wywyższony jesteś ponad wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość wzeszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu * i wysławiajcie świętą pamięć Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Którzy miłujecie Pana, wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.
Ant. Vidérunt * omnes términi terræ salutáre Dei nostri.
Psalmus 97 [11]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera eius: * et brácchium sanctum eius.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit iustítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Iubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Iubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo eius: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit iudicáre terram.
97:9 Iudicábit orbem terrárum in iustítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidérunt omnes términi terræ salutáre Dei nostri.
Ant. Oglądały * wszystkie kraje ziemie zbawienie Boga naszego.
Psalm 97 [11]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, * bo uczynił dziwy.
97:1 Wspomogła Go prawica Jego * i ramię święte Jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje, * przed oczyma pogan ukazał sprawiedliwość swoją.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje * i na prawdę swą domowi Izraela.
97:3 Oglądały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykujcie Panu, cała ziemio, * śpiewajcie i weselcie się i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i głosem psalmu: * na puzonach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykujcie przed obliczem króla Pana: * niech się poruszy morze i pełność jego: okrąg ziemi, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękami, góry społem będą się weselić przed obliczem Pana, * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości * i narody w prawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oglądały wszystkie kraje ziemie zbawienie Boga naszego.
Ant. Psallam tibi * in natiónibus, quia magna est super cælos misericórdia tua.
Psalmus 107 [12]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Iuda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Psallam tibi in natiónibus, quia magna est super cælos misericórdia tua.
Ant. Będę tobie śpiewał * między narody, albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje.
Psalm 107 [12]
107:2 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: * będę śpiewał i grał w chwale mojej.
107:3 Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro, * wstanę na świtaniu.
107:4 Będę Cię wysławiał między ludami, Panie, * i będę Ci śpiewał między narodami.
107:5 Albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie Twoje * i aż pod obłoki prawda Twoja.
107:6 Podnieś się nad niebiosa, Boże, a po wszystkiej ziemi chwała Twoja, * aby byli wybawieni umiłowani Twoi.
107:7 Wybaw prawicą swoją i wysłuchaj mię: * Bóg mówił w świątyni swojej:
107:8 Rozweselę się i podzielę Sychem, * a dolinę Namiotów rozmierzę.
107:9 Mój jest Galaad i mój jest Manasses, * a Efraim obroną głowy mojej.
107:10 Juda królem moim, * Moab garncem nadziei mojej.
107:10 Nad Edom wyciągnę but mój, * mnie cudzoziemcy stali się przyjaciółmi.
107:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * Kto mię doprowadzi aż do Edomu?
107:12 Czyż nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił, * i nie wyruszysz, Boże, z wojskami naszymi?
107:13 Daj nam ratunek w utrapieniu, * bo omylne wybawienie człowiecze.
107:14 W Bogu uczynimy moc, * i On wniwecz obróci nieprzyjaciół naszych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Będę tobie śpiewał między narody, albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje.
℣. Ego dixi, Dómine, miserére mei.
℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi.
℣. Rzekłem, Panie, zmiłuj się nade mną.
℟. Uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 5
Inter mira sacræ doctrínæ pietatísque increménta, quibus divínæ Sapiéntiæ consília clárius in dies Ecclésiæ manifestántur, vix áliud magis conspícuum est quam triumphális progréssio cultus sacratíssimi Cordis Iesu. Sǽpius quidem, priórum decúrsu témporum, Patres, Doctóres, Sancti, Redemptóris nostri amórem celebrárunt: vulnus in látere Christi apértum ómnium gratiárum arcánum dixérunt fontem. At inde a médio ævo, cum tenerióre quadam erga sanctíssimam Salvatóris Humanitátem religióne fidéles áffici cœpti sunt, ánimæ contemplatívæ per plagam illam ad ipsum Cor, amóre hóminum vulnerátum, penetráre fere solébant. Atque ex eo témpore hæc contemplátio sanctíssimis quibúsque ita familiáris evásit, ut neque régio neque ordo religiósus sit, in quibus non insígnia, hac ætáte, eius reperiántur testimónia.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum,
* Omnibus invocántibus eum in veritáte.
℣. Miserátor et miséricors Dóminus, pátiens et multum miséricors.
℟. Omnibus invocántibus eum in veritáte.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.

Lekcja 5
Wśród wielu cudownych odkryć świętego nauczania i pobożności, przez które plany Bożej Mądrości są codziennie objaśniane Kościołowi, mało które rzuca się w oczy tak, jak niesamowity postęp poczyniony przez nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Bardzo często, zaiste, w ciągu ostatnich stuleci, Ojcowie, Doktorzy i święci czcili miłość naszego Odkupiciela: mówili, że rana otwarta w boku Chrystusa jest ukrytą fontanną wszelkich łask. Ponadto, począwszy od średniowiecza, kiedy wierni zaczęli okazywać czulszą pobożność dla świętego Człowieczeństwa Zbawiciela, dusze kontemplacyjne zaczęły mieć w zwyczaju przenikanie przez tę ranę niemalże do samego Serca, zranionego z miłości do ludzi. Od tego czasu ta forma kontemplacji stała się tak bliska wszystkim osobom wiodącym pobożne życie, że nie było zakątka ani zakonu, w którym, w tym okresie, nie znaleziono by dających o niej świadectwo.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Blisko jest Pan wszystkim, którzy go wzywają:
* Wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.
℣. Litościwy i miłościwy, Pan, cierpliwy i wielce miłosierny.
℟. Wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 6
Nulli vero in hac propagáda devotióne cessit ordo monásticus, et inter omnes, tunc témporis, eminent Elphiáne virgins Gertrúdis et Mechtíldis, ex quarum vitæ actis operibúsque perspícuum est, quanto erga divínum Cor amóre flagráverint. Próximis demum sǽculis, eóque potíssimum témpore quo hærétici, sub falsæ pietátis título, a sanctíssima Eucharístia Christiános detérrere conabántur, cultus sacratíssimo Cordi públice exhibéri cœptus est, ópera imprímis sancti Ioánnis Eudes, qui auctor litúrgici cultus sacrórum Córdium Iesu et Maríæ haud immérito nuncupátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Gratificávit nos Deus in dilécto Fílio suo,
* In quo habémus redemptiónem per sánguinem eius, redemptiónem peccatórum.
℣. Det nobis Dóminus illuminátos óculos cordis nostri in agnitióne eius.
℟. In quo habémus redemptiónem per sánguinem eius, redemptiónem peccatórum.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.

Lekcja 6
To none, indeed, did the monastic order yield in propating this devotion; and outstanding at that period are the nuns of Helfta, Gertrude and Mechtilde, from whose lives and writings it is very plain with what great love they burned for the divine Heart. Wreszcie, w ostatnich wiekach, najszczególniej w tym okresie, gdy heretycy, w imię fałszywej pobożności, starali się odwieść Chrześcijan od przyjmowania Najświętszej Eucharystii, cześć dla Najświętszego Serca zaczęła być praktykowana publicznie, początkowo dzięki wysiłkom św. Jana Eudesa, który nie bez słuszności nazywany jest założycielem liturgicznego kultu Najświętszych Serc Jezusa i Maryi.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Przyjemnymi uczynił nas Bóg, w umiłowanym Synie swoim,
* W którym mamy odkupienie przez krew jego, odkupienie grzeszników.
℣. Dał nam Pan oświecenie oczów serca naszego, w uznaniu jego.
℟. W którym mamy odkupienie przez krew jego, odkupienie grzeszników.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 7
Verum, ad cultum sacratíssimi Cordis Iesu plene perfectéque constituéndum, eundémque per totum orbem propagándum, Deus ipse sibi instruméntum elégit humíllimam ex órdine Visitatiónis vírginem, sanctam Margarítam Maríam Alacóque, cui, a prima quidem ætáte iam in Eucharístiæ Sacraméntum amóre flagránti, Christus Dóminus sæpenúmero appárens, divíni Cordis sui et divítias et optáta significáre dignátus est. Quarum apparitiónum celebérrima illa est, qua ei ante Eucharístiam oránti Iesus conspiciéndum se dedit, sacratíssimum Cor osténdit et conquéstus quod, pro imménsa sua caritáte, nihil nisi ingratórum hóminum contumélias recíperet, ipsi præcépit ut novum festum, féria sexta post Octávam Córporis Christi, instituéndum curáret, quo Cor suum honóre débito colerétur, atque iniúriæ sibi in Sacraménto amóris a peccatóribus illátæ dignis expiaréntur obséquiis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Confíteor tibi, Pater, Dómine cæli et terræ, quia abscondísti hæc a sapiéntibus et prudéntibus
* Et revelásti ea párvulis.
℣. Ita, Pater, quóniam sic fuit plácitum ante te.
℟. Et revelásti ea párvulis.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.

Lekcja 7
W celu ustanowienia w pełni i w całości kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, i dla rozpowszechnienia go na całym świecie, sam Bóg wybrał jako swoje narzędzie pokorną dziewicę z zakonu Nawiedzenia, św. Małgorzatę Marię Alacoque, która już w swoich najmłodszych latach płonęła miłością ku Sakramentowi Eucharystii, i której Chrystus Pan wielekroć się objawił i zechciał wyjawić bogactwa i żądania swego boskiego Serca. Najsławniejszym z tych objawień jest to, w którym Jezus objawił się jej w modlitwie przed Najświętszym Sakramentem, ukazał jej swoje Święte Serce, żalił się, że Jego nieskończona miłość spotkała się ze zniewagami i niewdzięcznością od rodzaju ludzkiego, i polecił jej zaangażować się w ustanowienie nowego święta, w piątek po oktawie Bożego Ciała, kiedy to jego Serce powinno być uwielbiane z należną czcią, a zniewagi wyrządzone przez grzeszników wynagradzane godnym zadośćuczynieniem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Wyznawam tobie, Ojcze, Panie nieba i ziemie, iżeś to zakrył od mądrych i rozumnych.
* A objawiłeś to malutkim.
℣. Tak, Ojcze, iż się tak upodobało przed tobą.
℟. A objawiłeś to malutkim.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.

Lectio 8
Anno tandem millésimo septingentésimo sexagésimo quinto, Clemens décimus tértius Póntifex Máximus offícium et missam in honórem sacratíssimi Cordis Iesu approbávit; Pius vero nonus festum ad univérsam Ecclésiam exténdit. Exínde, cultus sacratíssimi Cordis, quasi flumen exúndans, prolútis impediméntis ómnibus, per totum se orbem effúdit, et, novo illucescénte sǽculo, iubilǽo indícto, Leo décimus tértius humánum genus univérsum sacratíssimo Cordi devótum vóluit. Quæ consecrátio, in ómnibus quidem cathólici orbis ecclésiis, solémni ritu perácta, ingens áttulit devotiónis huius increméntum, et ad eam non solum pópulos, verum étiam singuláres famílias addúxit, quæ Divíno Cordi innumerábiles se dévovent, regióque eius império subíciunt. Dénique, Pius undécimus Póntifex Máximus, quo plénius festi solémnitas pópuli christiáni devotióni tam late paténti respondéret, sacratíssimi Cordis Iesu festum ad ritum dúplicem primæ classis cum octáva evéxit; ac prætérea, ut violáta iura Christi summi Regis ac Dómini amantíssimi resarciréntur, populorúmque peccáta defleréntur, eódem festo die piaculárem precatiónem in ómnibus christiáni orbis templis quotánnis recitándam mandávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Omnes gentes quascúmque fecísti, vénient
* Et adorábunt coram te, Dómine.
℣. Et glorificábunt nomen tuum, quóniam magnus es tu, et fáciens mirabília.
℟. Et adorábunt coram te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et adorábunt coram te, Dómine.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Z wszelkich występków i grzechów, niech nas rozgrzeszy moc Trójcy. Amen.

Lekcja 8
Wreszcie, w roku 1765, Najwyższy Pasterz Klemens XIII zaaprobował Mszę i Oficjum ku czci najświętszego Serca Jezusa, a Pius IX rozszerzył je na cały Kościół. Odtąd kult Najświętszego Serca, jak przepełniająca się rzeka zmywająca wszystkie przeszkody, rozlał się po całej ziemi, i o brzasku nowego stulecia, Leon XIII, ogłaszając jubileusz, zdecydował poświęcić całą ludzkość Świętemu Sercu. To poświęcenie została uczyniona poprzez wiele uroczystych obrzędów, we wszystkich kościołach Katolickiego świata, i spowodowało ogromny wzrost tego nabożeństwa, prowadząc do niego nie tylko narody, ale i pojedyncze rodziny, w których niezliczone rzesze poświęcały się boskiemu Sercu, oddając się pod Jego królewską władzę. W końcu, by uroczystość ta, przez swoją wzniosłość, odpowiadała pełniej powszechnej pobożności Chrześcijan, Najwyższy Pasterz Pius XI podniósł rangę Najświętszego Serca Jezusa do rangi rytu zdwojonego pierwszej klasy z oktawą, a ponadto, ażeby naprawić krzywdy spowodowane pogwałceniem praw Chrystusa, najwyższego Króla i najbardziej miłującego Pana, i celem opłakania grzechów narodów, zarządził, by corocznie, w dniu tejże uroczystości, recytowano modlitwy ekspiacyjne we wszystkich kościołach chrześcijańskiego świata.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Wszyscy narodowie, któreśkolwiek stworzył, przyjdą.
* A pokłonią się przed tobą, Panie.
℣. I będą sławić imię twoje, albowiemeś ty wielki i czyniący cuda.
℟. A pokłonią się przed tobą, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A pokłonią się przed tobą, Panie.
Nocturn III.
Ant. Confitémini Dómino, * et invocáte nomen eius: † notas fácite in pópulis adinventiónes eius.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 12:1-7
12:1 Confitébor tibi, Dómine, quóniam irátus es mihi: * convérsus est furor tuus, et consolátus es me.
12:2 Ecce Deus salvátor meus, * fiduciáliter agam, et non timébo:
12:3 Quia fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, * et factus est mihi in salútem.
12:4 Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris: * et dicétis in die illa: Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius:
12:5 Notas fácite in pópulis adinventiónes eius: * mementóte quóniam excélsum est nomen eius.
12:6 Cantáte Dómino quóniam magnífice fecit: * annuntiáte hoc in univérsa terra.
12:7 Exsúlta, et lauda, habitátio Sion: * quia magnus in médio tui Sanctus Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nokturn III.
Ant. Wyznawajcie Panu, * i wzywajcie imienia jego: † oznajmujcie między narody wynalazki jego.
Kantyk Izajasza [13]
Iz 12:1-7
12:1 Wyznawać ci będę, Panie, żeś się rozgniewał na mię: * odwróciła się zapalczywość twoja, i pocieszyłeś mię.
12:2 Oto Bóg zbawiciel mój, * śmiele czynić będę, a nie zlęknę się:
12:3 Bo moc moja i chwała moja Pan, * i stał mi się zbawieniem.
12:4 Będziecie czerpać wody z radością ze zdrojów zbawicielowych: * i rzeczecie w on dzień: Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego:
12:5 Oznajmujcie między narody wynalazki jego: * pamiętajcie, że wysokie jest imię jego.
12:6 Śpiewajcie Panu; bo wielmożnie uczynił: * opowiadajcie to po wszystkiéj ziemi.
12:7 Wykrzykaj a chwal mieszkanie Syon: * bo wielki jest w pośród ciebie Święty Izraelski.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Canticum Annæ [14]
3 Reg 2:1-8
2:1 Exsultávit cor meum in Dómino, * et exaltátum est cornu meum in Deo meo.
2:2 Dilatátum est os meum super inimícos meos: * quia lætáta sum in salutári tuo.
2:3 Non est sanctus, ut est Dóminus: neque enim est álius extra te, * et non est fortis sicut Deus noster.
2:4 Nolíte multiplicáre loqui sublímia, * gloriántes:
2:5 Recédant vétera de ore vestro: quia Deus scientiárum, Dóminus est, * et ipsi præparántur cogitatiónes.
2:6 Arcus fórtium superátus est, * et infírmi accíncti sunt róbore.
2:7 Repléti prius, pro pánibus se locavérunt: * et famélici saturáti sunt.
2:8 Donec stérilis péperit plúrimos: * et quæ multos habébat fílios, infirmáta est.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Kantyk Anny [14]
1 Sm 2:1-8
2:1 Rozradowało się serce moje w Panu, * i podniósł się róg mój w Bogu moim.
2:2 Rozszerzyły się usta moje nad nieprzyjacioły mymi: * bom się uweseliła w zbawieniu twojem.
2:3 Niemasz świętego jako jest Pan: bo niemasz inszego oprócz ciebie, * i niemasz mocnego jako Bóg nasz.
2:4 Nie przyczyniajcie mówić wyniosłych rzeczy, * chlubiąc się:
2:5 Niech odstąpią od ust waszych stare: albowiem Bóg umiejętności, Pan jest, * a jemu się gotują myśli.
2:6 Łuk mocarzów zwyciężon jest, * a niemocni są mocą przepasani.
2:7 Nasyceni pierwéj, za chleb się najmowali: * a głodni są nasyceni.
2:8 Aż niepłodna porodziła wielu: * a która miała wiele synów, zemdlała.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Canticum Annæ [15]
3 Reg 2:9-16
2:9 Dóminus mortíficat et vivíficat, * dedúcit ad ínferos et redúcit.
2:10 Dóminus páuperem facit et ditat, * humíliat et súblevat.
2:11 Súscitat de púlvere egénum, * et de stércore élevat páuperem:
2:12 Ut sédeat cum princípibus, * et sólium glóriæ téneat.
2:13 Dómini enim sunt cárdines terræ, * et pósuit super eos orbem.
2:14 Pedes sanctórum suórum servábit, et ímpii in ténebris conticéscent: * quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.
2:15 Dóminum formidábunt adversárii eius: * et super ipsos in cælis tonábit:
2:16 Dóminus iudicábit fines terræ, et dabit impérium regi suo, * et sublimábit cornu Christi sui.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confitémini Dómino, et invocáte nomen eius: † notas fácite in pópulis adinventiónes eius.
Kantyk Anny [15]
1 Sm 2:9-16
2:9 Pan umarza i ożywia, * dowodzi do piekła i odwodzi.
2:10 Pan ubogiego czyni i zbogaca, * poniża i podwyższa.
2:11 Wzbudza z prochu nędznego, * a z gnoju podnosi ubogiego:
2:12 Aby siedział z książęty, * a stolicę chwały trzymał.
2:13 Albowiem Pańskie są zawiasy ziemie, * i na nich świat założył.
2:14 Nogi świętych swoich zachowa, a niezbożnicy umilkną w ciemnościach: * bo nie w sile swojéj będzie się zmacniał mąż.
2:15 Pana bać się będą przeciwnicy jego: * a nad nimi będzie grzmiał w niebie:
2:16 Pan będzie sądził granice ziemie i da panowanie królowi swemu, * i wywyższy róg Chrystusa swojego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego: † oznajmujcie między narody wynalazki jego.
℣. Memóriam fecit mirabílium suórum miserátor Dóminus.
℟. Escam dedit timéntibus se.
℣. Uczynił pamiątkę dziwów swoich litościwy Pan.
℟. Dał pokarm tym, którzy się go boją.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 19:31-37
In illo témpore: Iudǽi, quóniam parascéve erat, ut non remanérent in cruce córpora sábbato (erat enim magnus dies ille sábbati) rogavérunt Pilátum, ut frangeréntur eórum crura et tolleréntur. Et réliqua.

Homilía sancti Bonaventúræ Epíscopi
Liber de ligno vitæ, num. 30
Ut de látere Christi dormiéntis in cruce formarétur Ecclésia, et Scriptúra implerétur quæ dicit: Vidébunt in quem transfixérunt, divína est ordinatióne indúltum ut unus mílitum láncea latus illud sacrum aperiéndo perfóderet, quátenus sánguine cum aqua manánte, prétium effunderétur nostræ salútis quod a fonte scílicet Cordis arcáno profúsum, vim daret sacraméntis Ecclésiæ ad vitam grátiæ conferéndam, essétque iam in Christo vivéntibus póculum fontis vivi, saliéntis in vitam ætérnam. Surge ígitur, ánima amíca Christi, vigiláre non cesses, ibi os appóne, ut háurias aquas de fóntibus salvatóris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Ego si exaltátus fúero a terra
* Omnia traham ad meípsum.
℣. Hoc autem dicébat signíficans qua morte esset moritúrus.
℟. Omnia traham ad meípsum.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.

Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
J 19:31-37
Onego czasu: Żydzi (ponieważ był to dzień Przygotowania), aby przez szabat ciała nie zostały na krzyżu (albowiem on dzień szabatu był uroczysty), prosili Piłata, aby im połamano nogi i zdjęto ich. I tak dalej.

Homilia świętego Bonawentury, Biskupa
Księga o Drzewie Życia, nr 30
Aby z boku spoczywającego na Krzyżu Chrystusa mógł się zrodzić Kościół, a zarazem aby się wypełniło Pismo, które mówi: Zobaczą, kogo przebodli, Pan Bóg dozwolił, iż jeden z żołnierzy, uderzając włócznią, otworzył najświętszy bok. Popłynęła zeń krew i woda, stając się zapłatą naszego zbawienia. Ona to, płynąc z samego źródła, z wnętrza serca Chrystusowego, dała sakramentom Kościoła moc udzielania życia łaski, a dla tych, którzy już żyją w Chrystusie, stała się napojem ze źródła wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. Powstań więc, duszo, przyjaciółko Chrystusa, czuwaj nieustannie, tam przyłóż usta, aby zaczerpnąć wody ze zdrojów Zbawiciela.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Ja, gdy nad ziemię podwyższony będę,
* Wszystko do siebie przyciągnę.
℣. A mówił to, oznajmując, jaką śmiercią miał umrzeć.
℟. Wszystko do siebie przyciągnę.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.

Lectio 10
De vite mystica, cap. 3
Quia semel vénimus ad Cor Dómini Iesu dulcíssimi, et bonum est nos hic esse, non fácile evellámur ab eo. O quam bonum et iucúndum habitáre in Corde hoc. Bonus thesáurus, pretiósa margaríta Cor tuum, óptime Iesu, quam, fosso agro córporis tui, invenímus. Quis hanc margarítam abíciat? Quin pótius, dabo omnes margarítas, cogitatiónes et affectiónes meas commutábo et comparábo illam mihi, iactans omnem cogitátum meum in Cor boni Iesu, et sine fallácia illud me enútriet.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. In die qua invocávi te, Dómine, dixísti: Noli timére:
* Iudicásti causam meam, et liberásti me, Dómine, Deus meus.
℣. In die tribulatiónis meæ clamávi ad te, quia exaudísti me.
℟. Iudicásti causam meam, et liberásti me, Dómine, Deus meus.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.

Lekcja 10
Mistyczny krzew winny, rozdz. 3.
Skoro już raz przyszliśmy do Serca najsłodszego Pana Jezusa i dobrze nam tu być, nie odchodźmy zbyt łatwo od Niego. O jak dobrze i miło mieszkać w tym Sercu. O najlepszy Jezu! Serce twoje, jest cennym skarbem, perłą kosztowną, którą znaleźliśmy, przekopawszy pole Twego Ciała. Któż odrzuciłby tę perłę? Czyż raczej nie oddam wszystkich innych pereł i za cenę wszystkich moich myśli i uczuć nie nabędę dla siebie owej jedynej, zrzucając wszelką moją troskę na Serce dobrego Jezusa, a ono na pewno mnie podtrzyma.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. O Lord, in the day that I called upon thee, Thou saidst: Fear not.
* Thou hast pleaded my cause, and hast redeemed me, O Lord my God.
℣. In the day of my trouble I called upon thee, for Thou hast heard me.
℟. Thou hast pleaded my cause, and hast redeemed me, O Lord my God.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 11
Hoc ígitur tuo et meo Corde, dulcíssime Iesu, invénto, orábo te Deum meum: admítte in sacrárium exauditiónis preces meas: immo me totum trahe in Cor tuum. Ad hoc enim perforátum est latus tuum, ut nobis páteat intróitus. Ad hoc vulnerátum est Cor tuum, ut in illo ab exterióribus turbatiónibus absolúti habitáre possímus. Nihilóminus et proptérea vulnerátum est, ut per vulnus visíbile, vulnus amóris invisíbile videámus. Quómodo hic ardor mélius posset osténdi, nisi quod non solum corpus, verum étiam ipsum Cor láncea vulnerári permísit? Carnále ergo vulnus, vulnus spirituále osténdit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Sicut diléxit me pater et ego diléxi vos:
* Manéte in dilectióne mea.
℣. Si præcépta mea servavéritis, manébitis in dilectióne mea, † sicut et ego Patris mei præcépta servávi, et máneo in eius dilectióne.
℟. Manéte in dilectióne mea.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.

Lekcja 11
Tak więc Twoim i moim, odnalezionym sercem, o najsłodszy Jezu, będę się modlił do Ciebie, mojego Boga. Przyjmij moje modlitwy w świątyni wysłuchania, co więcej – przygarnij mnie do Twojego Serca. Twój bok po to został przebity, aby nam umożliwić wejście. Twoje Serce po to zostało zranione, abyśmy mogli zamieszkać w nim, uwolnieni od zewnętrznych zamętów. Także dlatego zostało zranione, abyśmy przez widzialną ranę ujrzeli niewidzialną ranę miłości. W jaki sposób mógł lepiej okazać tę żarliwość miłości, jeżeli nie przez to, że pozwolił zranić włócznią nie tylko ciało, ale również samo Serce? Cielesna więc rana ukazuje duchową ranę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Jako mię umiłował Ojciec, i Ja umiłowałem was:
* Trwajcież w miłości mojéj.
℣. Jeźli przykazania moje zachowacie, będziecie trwać w miłości mojéj; † jakom i Ja zachował rozkazanie Ojca mego, i trwam w miłości jego.
℟. Trwajcież w miłości mojéj.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 12
Quis illud Cor tam vulnerátum non díligat? quis tam amántem non rédamet? quis tam castum non amplectátur? Nos ígitur adhuc in carne manéntes, quantum póssumus, amántem redamémus, amplectámur vulnerátum nostrum, cuius ímpii agrícolæ fodérunt manus et pedes, latus et Cor; oremúsque ut cor nostrum, adhuc durum et impœ́nitens, amóris sui vínculo constríngere et iáculo vulneráre dignétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Simus ergo imitatóres Dei
* Et ambulémus in diléctione.
℣. Sicut et Christus diléxit nos et trádidit semetípsum pro nobis.
℟. Et ambulémus in diléctione.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et ambulémus in diléctione.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.

Lekcja 12
Któż nie kochałby tego Serca tak zranionego? Któż tak kochającemu nie odwzajemniłby się miłością? Któż tak czystego nie wziąłby w ramiona? My więc, którzy jeszcze pozostajemy w ciele, ile tylko możemy, kochajmy wzajemnie Kochającego! Weźmy w ramiona naszego Zranionego, któremu bezbożni rolnicy (jakby przekopując pole) przebili ręce i nogi, bok i Serce. Módlmy się, aby nasze serce, dotychczas twarde i nieskruszone, raczył związać węzłem i zranić strzałą swojej miłości.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℟. Bądźmyż tedy naśladowcami Bożymi.
* I postępujmy w miłości.
℣. Jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas.
℟. I postępujmy w miłości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I postępujmy w miłości.


Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:

(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.

Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.

Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.


Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:

(Ukłonić się) Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.

Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.

Ukłonić się
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.

Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.

Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.

Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.

Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj
I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.

Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Ioánnem.
Ioannes 19:31-37
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Iudǽi - quóniam Parascéve erat, - ut non remanérent in cruce córpora sábbato - erat enim magnus dies ille sábbati, - rogavérunt Pilátum, ut frangeréntur eórum crura, et tolleréntur. Venérunt ergo mílites: et primi quidem fregérunt crura et alteríus, qui crucifíxus est cum eo. Ad Iesum autem cum veníssent, ut vidérunt eum iam mórtuum, non fregérunt eius crura, sed unus mílitum láncea latus eius apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua. Et qui vidit, testimónium perhíbuit: et verum est testimónium eius. Et ille scit quia vera dicit, ut et vos credátis. Facta sunt enim hæc ut Scriptúra implerétur: Os non comminuétis ex eo. Et íterum alia Scriptúra dicit: Vidébunt in quem transfixérunt.
℟. Amen

Te decet laus, te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
Ciąg dalszy +︎ Ewangelii świętej według Jana.
J 19:11-37
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Żydzi ((ponieważ był to dzień Przygotowania)), aby przez szabat ciała nie zostały na krzyżu ((albowiem on dzień szabatu był uroczysty)), prosili Piłata, aby im połamano nogi i zdjęto ich. Przyszli przeto żołnierze i połamali nogi pierwszemu i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. A skoro podeszli do Jezusa i zobaczyli, już umarł, nie łamali nóg Jego, ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, a natychmiast wypłynęła krew i woda. A ten, który widział, dał świadectwo i prawdziwe jest świadectwo jego. I wie on, że prawdę mówi, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: «Kości Jego łamać nie będziecie». A na innym miejscu mówi Pismo: «Zobaczą, kogo przebodli».
℟. Amen

Tobie przystoi chwała, tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Deus, qui nobis in Corde Fílii tui, nostris vulneráto peccátis, infinítos dilectiónis thesáuros misericórditer largíri dignáris; concéde, quǽsumus, ut illi devótum pietátis nostræ præstántes obséquium, dignæ quoque satisfactiónis exhibeámus offícium.
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Modlitwy {z Temporału}
Módlmy się.
Boże, który nam najmiłosierniej nieskończone skarby miłości w Sercu Syna swojego, grzechami naszemi zranionem zgotować raczyłeś, daj, prosimy Cię, abyśmy składając Mu powinną służbę serca, przynosili zarazem godne owoce zadośćuczynienia.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.

Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help