Décimo Kaléndas Januárii _ Romæ sanctæ Victóriæ, Vírginis et Mártyris, quæ, in persecutióne Décii Imperatóris, cum esset desponsáta Eugénio pagáno et nec núbere vellet neque sacrificáre, ídeo, post multa facta mirácula, quibus plúrimas Deo Vírgines aggregáverat, a carnífice percússa est gládio in corde, rogátu sui sponsi. Nicomedíæ pássio sanctórum Migdónii et Mardónii, quorum alter, in Diocletiáni persecutióne, igne cremátus, alter in fossam projéctus occúbuit. Tunc étiam Diáconus sancti Anthimi, Epíscopi Nicomediénsis, passus est; qui, cum lítteras perférret ad Mártyres, a Gentílibus tentus est, atque, lapídibus óbrutus, migrávit ad Dóminum. Ibídem natális sanctórum vigínti Mártyrum, quos ípsamet Diocletiána persecútio, gravíssimis torméntis cruciátos, Mártyres Christi fecit. In Creta sanctórum Mártyrum Theodúli, Saturníni, Eupori, Gelásii, Euniciáni, Zetici, Leóminis, Agathópodis, Basílidis et Evarísti; qui, in Décii persecutióne, crudélia passi sunt et cápite cæsi. Romæ beáti Sérvuli, qui (ut sanctus Gregórius Papa scribit), a primǽva sui ætáte usque ad finem vitæ, paralýticus jácuit in pórticu prope Ecclésiam sancti Cleméntis, et demum, Angelórum cántibus invitátus, ad paradísi glóriam transívit; ad cujus túmulum Deus mirácula crebérrime osténdit.