142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua justítia.
142:2 Et non intres in judícium cum servo tuo: * quia non justificábitur in conspéctu tuo omnis vivens.
142:3a Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam.
142:3b Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * (4) et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.
142:5 Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar.
142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi.
142:7a Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus.
142:7b Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum.
142:8a Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi.
142:8b Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam.
142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * (10a) doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu.
142:10b Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * (11a) propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua.
142:11b Edúces de tribulatióne ánimam meam: * (12a) et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos.
142:12b Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum.