01-04# Ex Prólogo Sancti Patri Nostri Benedícti in Régulam suam.
_
Succínctis ergo fide vel observántia bonórum áctuum lumbis nostris, per ducátum Evangélii pergámus itínera ejus, ut mereámur eum qui nos vocávit in regnum suum vidére. In cujus regni tabernáculo si vólumus habitáre, nisi illuc bonis áctibus cúrritur, mínime pervenítur. Sed interrogémus cum Prophéta Dóminum dicéntes ei: Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo, aut quis requiéscet in monte sancto tuo? Post hanc interrogatiónem, fratres, audiámus Dóminum respondéntem et ostendéntem nobis viam ipsíus tabernáculi, dicens: Qui ingréditur sine mácula et operátur justítiam; qui lóquitur veritátem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua; qui non fecit próximo suo malum, qui obpróbrium non accépit advérsus próximum suum; qui malígnum diábulum áliqua suadéntem sibi cum ipsa suasióne sua a conspéctibus cordis sui réspuens dedúxit ad níhilum, et párvulos cogitátos ejus ténuit et adlísit ad Christum; qui timéntes Dóminum de bona observántia sua non se reddunt elátos, sed ipsa in se bona non a se posse, sed a Dómino fíeri existimántes, operántem in se Dóminum magníficant, illud cum Prophéta dicéntes: Non nobis, Dómine, non nobis, sed nómini tuo da glóriam; sicut nec Paulus Apóstolus de prædicatióne sua sibi áliquid inputávit dicens: Glória Dei sum id quod sum; et íterum ipse dicit: Qui gloriátur, in Dómino gloriétur.