[Rank]
S. Joannis Gualberti Abbatis;;Duplex;;3;;vide C5

[Rule]
vide C5;
9 lectiones

[Oratio]
@Commune/C5:Oratio1:s/N\./Joánnis/

[Commemoratio]
!Commemoratio Ss. Naboris et Felicis Martyrum
@Commune/C3:Oratio proper
$Oremus
v. Præsta, quǽsumus, Dómine: ut, sicut nos sanctórum Mártyrum tuórum Náboris et Felícis natalícia celebránda non déserunt; ita júgiter suffrágiis comiténtur.
$Per Dominum

[Lectio4]
Joánnes Gualbertus, Floréntiæ nobili genere ortus, dum patri óbsequens rem militarem sequitur, Ugo, únicus ejus frater, occíditur a consanguíneo.  Quem cum solum et inérmem sancto Parasceves die Joánnes, armis ac milítibus stipatus, óbvium haberet, ubi néuter álterum poterat declináre, ob sanctæ crucis reveréntiam, quam homicida supplex, mortem jamjam subiturus, brácchiis signabat, vitam ei clementer indulget.  Hoste in fratrem recepto, próximum sancti Miniátis templum oratúrus ingréditur, ubi adoratam Crucifixi imáginem caput sibi fléctere cónspicit.  Quo mirábili facto permotus Joánnes, Deo exínde, étiam invíto patre, militare decernit, atque ibidem propriis sibi mánibus comam totondit, ac monasticum hábitum índuit : adeoque piis ac religiosis virtútibus brevi coruscat, ut multis se perfectiónis specimen ac normam præbéret ; ita ut, ejusdem loci abbate defuncto, communi ómnium voto in superiórem eligerétur.  At Dei famulus, cupiens subesse potius quam præesse, ad majora divina voluntáte servatus, ad Camaldulénsis eremi íncolam Romualdum proficíscitur, a quo cælicum sui institúti vaticinium áccipit ; tum suum ordinem sub regula sancti Benedicti apud Umbrosam vallem instituit.

[Lectio5]
Deínde, plurimis ad eum ob ejus sanctitátis famam undique convolántibus, una cum iis in socios adscitis, ad hæreticam et simoníacam pravitátem exstirpandam et apostolicam fidem propagandam sédulo incumbit, innumera proptérea in se et suis incommoda expertus.  Nam, ut eum ejusque socios adversarii perdant, noctu sancti Salvii cœnóbium repénte aggrediúntur, templum incendunt, ædes demoliúntur, et mónachos omnes lethali vulnere sauciant ; quos vir Dei único crucis signo incólumes prótinus reddit, et, Petro ejus mónacho per immensum ardentissimúmque ignem illæso mirabíliter transeúnte, optatam sibi et suis tranquillitátem óbtinet. Inde simoníacam labem ab Etruria éxpulit, ac in tota Italia fidem prístinæ integritáti restituit.

[Lectio6]
Multa fúnditus eréxit monasteria, eademque et alia ædificiis ac regulari observántia instaurata, sanctis légibus communívit.  Ad egénos alendos sacram supelléctilem véndidit : ad ímprobos coërcendos eleménta sibi famulari conspéxit : ad dæmones comprimendos crucem quasi ensem adhibuit.  Demum abstinentiis, vigiliis, jejuniis, oratiónibus, carnis maceratiónibus ac senio confectus, dum infirma valetúdine gravarétur.  Davídica illa verba persæpe repetebat : Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum : quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?  Jamque morti próximus, convocatos discipulos ad fraternam concordiam cohortátur, et in brevículo, cui consepeliri vóluit, jussit hæc scribi : Ego Joánnes credo et confiteor fidem, quam sancti Apóstoli prædicavérunt, et sancti Patres in quatuor conciliis confirmavérunt.  Tandem, triduano Angelórum obsequio dignátus, septuagesimum octavum annum agens, apud Passinianum, ubi summa veneratióne cólitur, migrávit ad Dóminum, anno salútis millesimo septuagesimo tertio, quarto Idus Julii.  Quem Cælestinus tertius, innumeris miraculis clarum, in Sanctórum númerum rétulit.

[Lectio94]
Joánnes Gualbértus, Floréntiæ nóbili génere ortus, dum patri óbsequens rem militárem séquitur, Ugo, únicus ejus frater, occíditur a consanguíneo. Quem cum solum et inérmem, sancto Parascéves die Joánnes, armis et milítibus stipátus, óbvium habéret, ubi neuter álterum póterat declináre, ob sanctæ crucis reveréntiam, quam homicída supplex, mortem jamiam subitúrus, brácchiis signábat, vitam ei cleménter indúlget, ipsúmque in fratrem récipit. Tum sancti Miniátis templum ingréditur, ubi adorátam Crucifíxi imáginem caput sibi fléctere cónspicit. Quo facto permótus, milítiam deséruit, et monásticum hábitum índuit, sancto Romuáldo, Camaldulénsis erémi íncola, suadénte. Póstea monásticum órdinem sub régula sancti Benedícti apud Umbrósam vallem instítuit, quo in primis usus est ad simoníacam labem exstirpándam et ad apostólicam fidem propagándam. Virtútibus ac méritis plenus, et Angelórum familiaritáte donátus, septuagésimum octávum annum agens, apud Passiniánum migrávit ad Dóminum; quarto idus júlii, anno millésimo septuagésimo tértio.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
!Matt 5:43-48
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Audístis quia dictum est: Díliges próximum tuum, et ódio habebis inimícum tuum.  Et réliqua.
_
Homilía sancti Hierónymi Presbýteri
!Liber 1 Comment. in cap. 5 Matth.
Ego autem dico vobis: Dilígite inimícos vestros; benefácite his qui odérunt vos. Multi præcepta Dei, imbecillitate sua, non Sanctórum viribus æstimántes, putant esse impossibília quæ præcepta sunt: et dicunt sufficere virtútibus, non odisse inimícos: ceterum diligere, plus præcipi, quam humana natúra patiátur. Sciéndum est ergo, Christum non impossibília præcipere, sed perfécta. Quæ fecit David in Saul, et in Absalom: Stephanus quoque Martyr pro inimícis lapidántibus deprecátus est: et Paulus anáthema cupit esse pro persecutóribus suis. Hæc autem Jesus et docuit et fecit, dicens: Pater, ignosce illis: quod enim faciunt, nesciunt.

[Lectio8]
In réliquis opéribus bonis intérdum potest áliquis qualemcúmque excusatiónem præténdere; ad habéndam vero dilectiónem nullus se póterit excusare. Potest mihi áliquis dicere, Non possum jejunare; numquid potest dicere, Non possum amare? Potest áliquis dicere, Virginitátem non possum servare, non possum res totas véndere et paupéribus erogare; numquid potest dicere, Non possum diligere inimícos?

[Lectio9]
Non enim ibi aut pedes laborant, currendo, aures audiendo, aut manus operando laxántur, ut nos per ipsam excusatiónem liberare conémur.  Non nobis dícitur: ite ad Oriéntem, et quærite caritátem; navigate ad Occidéntem, et inveniétis dilectiónem. Intus in nostro corde est, ubi redire jubemur, dicénte prophéta: Redíte, prævaricatores, ad cor. Non enim in longinquis regiónibus invenítur quod a nobis pétitur.
&teDeum