[Rank]
S. Alfonsi Mariæ de Ligorio Episc. Conf. et Eccles. Doct.;;Duplex;;3;;vide C4a

[Rule]
vide C4a;mtv
9 lectiones
CPapaM=Stéphanum;
(sed rubrica tridentina) CPapaM=Stéphani;

[Name]
Alfónse María

[Oratio]
Deus, qui per beátum Alfónsum Maríam Confessórem tuum atque Pontíficem, animárum zelo succénsum, Ecclésiam tuam nova prole fecundásti: quǽsumus; ut, ejus salutáribus mónitis edócti et exémplis roboráti, ad te perveníre felíciter valeámus.
$Per Dominum.

[Commemoratio]
!Commemoratio S. Stephani Papæ et Martyris
@Commune/C2:Oratio1 Gregem

[Lectio4]
Alfonsus Maria de Ligorio, Neapoli nobílibus paréntibus natus, ab ineunte ætate non obscura præbuit sanctitátis indicia. Eum adhuc infántem cum paréntes obtulissent sancto Francisco de Hieronymo e societáte Jesu, is bene precátus edíxit eumdem ad nonagesimum usque annum perventurum, ad episcopalem dignitátem evectum iri, maximóque Ecclésiæ bono futurum. Jam tum a puerítia, a ludis abhorrens, nóbiles ephébos ad christianam modestiam verbo et exemplo componebat. Adoléscens, dato piis sodalitátibus nómine, in publicis nosocomíis ægrotis inservire, jugi in templis oratióni vacare, ac sacra mysteria frequenter obire in deliciis habebat. Pietátem litterárum stúdiis adeo conjunxit, ut séxdecim vix annos natus utriusque juris lauream in pátria universitáte fúerit assecutus. Patri obtemperans, causárum patrocinia suscépit; in quo munere obeundo, etsi magnam sibi laudem comparasset, fori tamen pericula expertus, ejusmodi vitæ institutum ultro dimísit. Spreto ígitur præcláro conjugio sibi a patre propósito, avíta primogenitúra abdicata, et ad aram Vírginis de Mercede ense suspenso, divinis ministériis se mancipávit. Sacerdos factus, tanto zelo irruit in vitia, ut apostolico munere fungens, huc illuc pérvolans, ingéntes perditórum hóminum conversiónes perágeret. Páuperum præsertim et ruricolárum miseratus, congregatiónem Presbyterórum instituit sanctíssimi Redemptoris, qui, ipsum Redemptórem secuti, per agros, pagos, et castella paupéribus evangelizarent.

[Lectio5]
Ne autem a propósito umquam diverteret, perpetuo se voto obstrinxit nullam témporis jacturam faciéndi. Hinc animárum zelo succénsus, tum divini verbi prædicatióne, tum scriptis sacra eruditióne et pietáte refertis, ánimas Christo lucrifácere et ad perfectiórem vitam adducere studuit. Mirum sane quot odia exstinxerit, quot devios ad rectum salútis iter revocaverit. Dei Genitrícis cultor exímius, de illíus laudibus librum edidit, ac de iis dum ferventius concionando disserit, a Vírginis imagine, in eum immisso miro splendore, totus fácie coruscare et in éxtasim rapi coram universo pópulo non semel visus est. Dominicæ passiónis et sacræ Eucharistiæ contemplator assiduus, ejus cultum mirifice propagávit. Dum vero ad ejus aram oraret vel Sacrum fáceret, quod numquam omisit, præ amoris veheméntia, vel seraphicis liquescebat ardóribus, vel insólitis quatiebátur mótibus, vel abstrahebátur a sensibus. Miram vitæ innocéntiam, quam nulla umquam lethali labe fœdávit, pari cum pœniténtia socians, corpus suum inedia, férreis caténulis, ciliciis cruentáque flagellatióne castigábat. Inter hæc prophetíæ, scrutatiónis cordium, bilocatiónis et miraculórum donis incláruit.

[Lectio6]
Ab ecclesiásticis dignitátibus sibi oblátis constantíssime abhorruit; at, Clementis décimi tertii Pontificis auctoritate coactus, sanctæ Agathæ Gothórum ecclésiam gubernándum suscépit. Epíscopus, externum dumtaxat habitum, non autem sevéram vivéndi ratiónem immutávit. Eadem frugalitas, summus christianæ disciplinæ zelus, impensum in vitiis coërcéndis arcendisque erróribus, et in réliquis pastorálibus munéribus obeundis studium. Liberalis in páuperes, omnes ecclésiæ proventus iisdem distribuebat, ac, urgénte annonæ caritate, ipsam domesticam supellectilem in aléndis famélicis erogávit. Omnibus ómnia factus, sanctimoniáles ad perfectiórem vivéndi formam redégit, suæque congregatiónis moniálium monastérium constituéndum curávit. Episcopatu ob graves habitualesque morbos dimisso, ad alumnos suos, a quibus pauper discesserat, revértitur pauper. Demum, quamvis senio laboribúsque, diuturna arthrítide aliisque gravíssimis morbis fractus corpore, spíritu tamen alacrior, de cæléstibus rebus disseréndi aut scribéndi finem numquam adhibuit, donec nonagenarius, Kaléndis Augusti, anno millesimo septingentésimo octogesimo septimo, Nucériæ Paganórum, inter suórum alumnórum lácrimas, placidíssime exspirávit. Eum, inde virtútibus et miraculis clarum, Pius septimus Pontifex maximus anno millesimo octingentésimo décimo sexto Beatórum fastis; novisque fulgentem signis, Gregórius décimus sextus in festo sanctíssimæ Trinitátis, anno millesimo octingentésimo trigesimo nono, solemni ritu, Sanctórum catálogo accensuit. Tandem Pius nonus Pontifex maximus, ex sacrórum Rituum Congregatiónis consulto, universalis Ecclésiæ Doctórem declarávit.

[Lectio94]
Alfónsus María de Ligório, Neápoli nobílibus paréntibus natus, vix ut adolévit, ægrótis in públicis nosocomíis inservíre ac jugi in templis oratióni vacáre in delíciis habébat. Patri obtémperans, causárum patrocínia suscépit; fori tamen perícula expértus, ejúsmodi vitæ institútum ultro dimísit. Avíta primogenitúra abdicáta, et sacerdótio initiátus, tanto zelo írruit in vítia, ut ingéntes perditórum hóminum conversiónes perágeret. Páuperum præsértim et ruricolárum miserátus, congregatiónem Presbyterórum sanctíssimi Redemptóris ad eórum evangelizatiónem instítuit. Ne autem a propósito umquam divérteret, perpétuo se voto obstrínxit nullam témporis jactúram faciéndi. Domínicæ passiónis et sacræ Eucharístiæ contemplátor assíduus, atque Dei Genetrícis cultor exímius, non semel cæléstis ejus protectiónis signis est recreátus. Multa édidit sacra eruditióne ac pietáte reférta, quibus ánimas Christo lucrifácere stúduit. Ab ecclesiásticis dignitátibus sibi oblátis constantíssime abhórruit; apostólica tamen auctoritáte coáctus, sanctæ Agathæ Gothórum ecclésiam gubernándam suscépit. Liberális in páuperes, ómnibus ómnia factus, sanctimoniáles ad perfectiórem vivéndi formam redégit. Episcopátu ob graves habitualésque morbos dimísso, ad suos revértitur. Tandem nonagenárius, innocéntia vitæ et pœniténtia fulgens, anno millésimo septingentésimo octogésimo séptimo placidíssime exspirávit. Eum Pius Papa nonus Ecclésiæ universális Doctórem declarávit, et Pius duodécimus ómnium confessariórum ac moralistárum cæléstem apud Deum Patrónum constítuit.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
!Luc 10:1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et alios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam, in omnem civitátem et locum, quo erat ipse venturus. Et réliqua.
_
Homilía sancti Gregórii Papæ
!Homilia 17 in Evangelia
Dóminus et Salvátor noster, fratres caríssimi, aliquándo nos sermónibus, aliquándo vero opéribus admonet. Ipsa étenim facta ejus præcepta sunt; quia, dum aliquid tacitus facit, quid ágere debeámus innotescit. Ecce enim binos in prædicatiónem discipulos mittit; quia duo sunt præcepta caritátis, Dei videlicet amor et próximi, et minus quam inter duos caritas haberi non potest. Nemo enim proprie ad semetípsum habere caritátem dícitur; sed diléctio in álterum tendit, ut caritas esse possit.

[Lectio8]
Ecce enim binos ad prædicándum discipulos Dóminus mittit; quatenus hoc nobis tacitus innuat, quia, qui caritátem erga álterum non habet, prædicatiónis offícium suscipere nullatenus debet. Bene autem dícitur, quia misit eos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse venturus. Prædicatores enim suos Dóminus sequitur: quia prædicátio prævenit, et tunc ad mentis nostræ habitáculum Dóminus venit, quando verba exhortatiónis præcurrunt, atque per hoc véritas in mente suscipitur.

[Lectio9]
@Commune/C1a:Lectio9

[Lectio93]
!Commemoratio Pro S. Stephani Papa et Martyre
Stephanus Romanus pontificátum gessit Valeriáno et Gallieno imperatóribus. Instituit ut sacerdótes et diáconi nusquam sacris vestibus, nisi in ecclésia, uteréntur. Baptizatos ab hæreticis, íterum baptizari vetuit, rescribens sancto Cypriáno verbis illis: Nihil innovétur, nisi quod traditum est. Multos étiam ad Christum convértit, in iis Olympium tribunum cum uxore Exsuperia et fílio Theodúlo, item Nemesium tribunum cum tota família, óculis Lucillæ ejus fíliæ restitútis: qui omnes Jesu Christi Mártyres fuérunt. Sed, vehementius jam ingravescénte persecutióne imperatórum, Stephanus, convocato clero, ad martyrium suos hortabátur, in cryptisque Mártyrum assidue Missas et concília celebrábat. Qui, cum aliquándo raptus esset ab infidelibus ad templum Martis ut ei sacrificaret, líbere negávit se dæmónibus eum honórem velle tribúere, qui uni Deo deberétur. Quibus in verbis Martis statua terræmotu cóncidit templumque contrémuit. Quare ómnibus aufugiéntibus qui Stephanum tenébant, Pontifex ad suos revértitur in cœmetérium Lucinæ; quos, divinis præceptis ínstruens, sacraménto corporis Christi communicávit; ibique, dum Missárum solemnia pérficit; adveniéntibus íterum imperatórum satellítibus, ei in sua sede caput abscínditur. Corpus, cum eadem sede conspersa Mártyris sánguine, a clericis sepúltum est in cœmeterio Callísti, quarto Nonas Augusti. Vixit in pontificatu annos tres, menses tres, dies viginti duos. Habuit ordinatiónes duas mense Decembri, quibus creávit presbyteros sex, diaconos quinque, episcopos tres.
&teDeum