11:2 Zbaw mię, Panie, bo ustał święty: * bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.
11:3 Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego: * wargi zdradliwe, w sercu i sercu mówili.
11:4 Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe, * i język hardzie mówiący.
11:5 Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, † usta nasze za nami są, * któż jest panem naszym?
11:6a Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich, * teraz powstanę, mówi Pan.
11:6 Postawię w zbawieniu: * śmiele będę poczynał w nim.
11:7 Słowa Pańskie, słowa czyste: * śrebro w ogniu doświadczone, próbowane z ziemie, siedmkroć przeczyszczone.
11:8 Ty, Panie, zachowasz nas: i będziesz nas strzegł * od rodzaju tego na wieki.
11:9 Wokoło niezbożnicy chodzą: * według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.