122:1 Ku tobie podnosiłem oczy moje, * który mieszkasz w niebiesiech.
122:2 Oto jako oczy sług * w rękach panów swoich,
122:2 Jako oczy służebnice w rękach pani swojéj: * tak oczy nasze do Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
122:3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami: * bośmyć bardzo napełnieni wzgardy:
122:4 Bo jest bardzo napełniona dusza nasza: * pośmiewiskiem bogatych, i wzgardą pysznych.