141:2 Głosem moim wołałem do Pana: * głosem moim modliłem się Panu.
141:3 Wylewam przed oblicznością jego prośbę moję: * a utrapienie moje przed nim opowiadam.
141:4 Gdy we mnie duch mój ustawał, * a tyś znał ścieżki moje.
141:4 Na téj drodze, którąm chodził, * zakryli sidło na mię.
141:5 Oglądałem się na prawą stronę: a baczyłem, * i nie był, ktoby mię poznał.
141:5 Zginęła mi ucieczka: * a nie jest, ktoby się pytał o duszy mojéj.
141:6 Wołałem k tobie, Panie, * rzekłem: Tyś jest nadzieja moja, cząstka moja w ziemi żywiących.
141:7 Wysłuchaj prośbę moję: * bomci uniżony bardzo.
141:7 Wybaw mię od prześladowców moich; * boć się zmocnili nademną.
141:8 Wywiedź z ciemnice duszę moję, ku wyznawaniu imieniowi twemu: * na mnie czekają sprawiedliwi, aż mi nagrodzisz.