Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Allelúja.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Allelúja.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúja.
Ant. Exsúltent in Dómino sancti, * Allelúja.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Alleluja.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Alleluja.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja.
Ant. Niech radują się w Panu święci, * Alleluja.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Deus tuórum mílitum
Sors, et córona, prǽmium,
Laudes canéntes Mártyris
Absólve nexu críminis.
Hic nempe mundi gáudia,
Et blanda fraudum pábula
Imbúta felle députans,
Pervénit ad cæléstia.
Pœnas cucúrrit fórtiter,
Et sústulit viríliter,
Fundénsque pro te sánguinem,
Ætérna dona póssidet.
Ob hoc precátu súpplici
Te póscimus, piíssime;
In hoc triúmpho Mártyris
Dimítte noxam sérvulis.
Deo Patri sit glória,
Et Fílio, qui a mórtuis
Surréxit, ac Paráclito,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
O Boże, dziedzictwo, uwieńczenie,
Nagrodo walczących za Ciebie,
Uwolnij z więzów grzechowych tych,
Którzy wielbią. Męczennika Twego,
Co osądziwszy, że radości świata,
Jego zdradne ponęty
Przepojone są goryczą żółci.
Doszedł do niebieskiego wesela.
Przebył męczarnie z mocą,
Wycierpiał je mężnie,
A wylewając krew za Ciebie,
Dobra wiekuiste odzierżył.
Dlatego w kornej modlitwie
Nabożnie Cię prosimy
W święto triumfu Męczennika tego,
Twym służkom daruj winy.
Bądź Ojcze Boże chwalony,
Z Synem, który pogrzebiony
Wstał z martwych, i Duch światłości
Niech ma chwałę na wieczności.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Allelúja, * allelúja, allelúja.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wysławiajcie Pana i wzywajcie imienia Jego, * opowiadajcie między narodami czyny Jego.
104:2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu, * oznajmiajcie wszystkie dziwy Jego.
104:3 Chlubcie się imieniem świętym Jego, * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana i bądźcie umocnieni, * szukajcie oblicza Jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy Jego, które uczynił, * na cuda Jego i sądy ust Jego.
104:6 Potomstwo Abrahama, słudzy Jego, * synowie Jakuba, wybrani Jego.
104:7 On to, Pan, jest Bogiem naszym, * po wszystkiej ziemi są sądy Jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na przymierze swoje, * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów:
104:9 Które zawarł z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem:
104:10 I podał je Jakubowi za prawo * i Izraelowi za przymierze wieczne:
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małej liczbie, * bardzo nieliczni i jako przybysze w niej.
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu.
104:14 Nie dopuścił człowiekowi czynić im krzywdy * i pokarał za nich królów.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich * i prorokom moim nie czyńcie nic złego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I przywołał głód na ziemię, * skruszył wszystką ostoję chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża, * za niewolnika sprzedany został Józef.
104:18 Ugięli w pęta nogi jego, żelazo przeszyło duszę jego, * aż się spełniło słowo jego.
104:19 Mowa Pańska zapaliła go: * posłał król i rozwiązał go, władca ludu, i wypuścił go.
104:21 Ustanowił go panem domu swego * i książęciem wszystkiej dzierżawy swojej:
104:22 Aby oświecał książąt jego jak jego samego, * a starców jego uczył mądrości.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu, * i Jakub był przybyszem w ziemi Chama.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo, * i uczynił go mocniejszym od nieprzyjaciół jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzili ludu Jego * i działali podstępnie przeciw sługom Jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego, * Aarona, którego obrał.
104:27 Spełnił wśród nich czyny znaków swoich * i cudów w ziemi Chama.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúja, allelúja, allelúja.
|
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Spuścił ciemności i zaćmił, * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew, * a ryby ich wygubił.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał i przyszła psia mucha i komary * we wszystkich granicach ich.
104:32 Grad zesłał im jako deszcz, * i ogień palący na ich ziemię.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich, * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * którego nie było liczby:
104:35 I zjadł wszystką trawę w ich ziemi, * i zjadł wszystek owoc ziemi ich.
104:36 I pobił wszelkie pierworodne w ich ziemi, * pierwociny wszelkiej ich pracy.
104:37 I wyprowadził ich ze srebrem i złotem, * a w pokoleniach ich nie było chorego.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich, * bo był przyszedł na nich strach przed nimi.
104:39 Rozciągnął obłok dla zakrycia ich, * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali, i przyleciała przepiórka, * i chlebem niebieskim nasycił ich.
104:41 Rozszczepił opokę i wypłynęły wody, * popłynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje, * które mówił do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * i wybranych swoich z radością.
104:44 I dał im krainy narodów, * i pracę ludów posiedli:
104:45 Aby strzegli usprawiedliwień Jego * i o zakon Jego dbali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Deus regeneravit nos in spem vivam, allelúja.
℟. Per resurrectiónem Jesu Christi ex mórtuis, allelúja.
|
℣. God hath begotten us again unto a lively hope, alleluia.
℟. By the resurrection of Jesus Christ from the dead, alleluia.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Actibus Apostolórum
Act. 10:1-8
1 Vir autem quidam erat in Cæsaréa, nómine Cornélius, centúrio cohórtis quæ dícitur Itálica,
2 Religiósus, ac timens Deum cum omni domo sua, fáciens eleemósynas multas plebi, et déprecans Deum semper.
3 Is vidit in visu maniféste, quasi hora diéi nona, ángelum Dei introëúntem ad se, et dicéntem sibi: Cornéli.
4 At ille íntuens eum, timóre corréptus, dixit: Quid est, dómine? Dixit autem illi: Oratiónes tuæ et eleemósynæ tuæ ascendérunt in memóriam in conspéctu Dei.
5 Et nunc mitte viros in Joppen, et accérsi Simónem quemdam, qui cognominátur Petrus:
6 Hic hospitátur apud Simónem quemdam coriárium, cujus est domus juxta mare: hic dicet tibi quid te opórteat fácere.
7 Et cum discessísset ángelus qui loquebátur illi, vocávit duos domésticos suos, et mílitem metuéntem Dóminum ex his qui illi parébant.
8 Quibus cum narrásset ómnia, misit illos in Joppen.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Christus resúrgens ex mórtuis, jam non móritur, mors illi ultra non dominábitur: quod enim mórtuus est peccáto, mórtuus est semel:
* Quod autem vivit, vivit Deo, allelúja, allelúja.
℣. Mórtuus est semel propter delícta nostra, et resurréxit propter justificatiónem nostram.
℟. Quod autem vivit, vivit Deo, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Dziejów Apostolskich
Dz 10:1-8
1 A W Cezaryi był mąż niektóry, imieniem Korneliusz, rotmistrz roty, którą zowią Włoską,
2 Pobożny i bojący się Boga ze wszystkim domem swym, czyniący jałmużny wielkie ludziom, a Bogu się zawżdy modlący.
3 Ten widział jawnie w widzeniu około dziewiątéj godziny na dzień Anioła Bożego, wchodzącego do siebie i mówiącego jemu: Korneliuszu!
4 A on nań pilnie patrząc, przestraszony będąc, rzekł: Co jest, Panie? I rzekł mu: Modlitwy twoje i jałmużny twoje wstąpiły na pamięć przed oczyma Bożemi.
5 A teraz poślij męże do Joppy, a przyzów Symona niejakiego, co go zowią Piotrem.
6 Ten ma gospodę u niejakiego Symona skórnika, którego dom jest przy morzu, ten ci powie, co będziesz miał czynić.
7 A gdy odszedł Anioł, który mówił do niego, zawołał dwu domowników swoich i żołnierza, bojącego się Pana, z tych, którzy pod jego mocą byli.
8 Którym gdy wszystko powiedział, posłał je do Joppy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć więcej już nad Nim nie zapanuje. Bo że umarł dla grzechu, raz umarł,
* A że żyje, żyje w Bogu, alleluja, alleluja.
℣. Raz umarł za grzechy nasze i zmartwychwstał dla usprawiedliwienia naszego.
℟. A że żyje, żyje w Bogu, alleluja, alleluja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Act. 10:9-17
9 Póstera autem die, iter illis faciéntibus, et appropinquántibus civitáti, ascéndit Petrus in superióra ut oráret circa horam sextam.
10 Et cum esuríret, vóluit gustáre. Parántibus autem illis, cécidit super eum mentis excéssus:
11 Et vidit cælum apértum, et descéndens vas quoddam, velut línteum magnum, quátuor inítiis submítti de cælo in terram,
12 In quo erant ómnia quadrupédia, et serpéntia terræ, et volatília cæli.
13 Et facta est vox ad eum: Surge, Petre: occíde, et mandúca.
14 Ait autem Petrus: Absit Dómine, quia nunquam manducávi omne commúne et immúndum.
15 Et vox íterum secúndo ad eum: Quod Deus purificávit, tu commúne ne díxeris.
16 Hoc autem factum est per ter: et statim recéptum est vas in cælum.
17 Et dum intra se hæsitáret Petrus quidnam esset vísio quam vidísset, ecce viri qui missi erant a Cornélio, inquiréntes domum Simónis astitérunt ad iánuam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Surréxit pastor bonus, qui ánimam suam pósuit pro óvibus suis, et pro grege suo mori dignátus est:
* Allelúja, allelúja, allelúja.
℣. Etenim Pascha nostrum immolátus est Christus.
℟. Allelúja, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Dz 10:9-17
9 A nazajutrz, gdy oni byłi w drodze i przybliżali się do miasta, wszedł Piotr na górę, aby się modlił o godzinie szóstéj.
10 A gdy łaknął, chciał jeść. A gdy oni gotowali, przyszło nań zachwycenie,
11 I ujrzał niebo otworzone, a zstępujące naczynie jakieś, jakoby prześcieradło wielkie za cztery końce spuszczone z nieba ku ziemi,
12 W którem były wszystkie czworonogie i ziemiopłazy i ptastwa niebieskie.
13 I stał się głos do niego: Wstań Pietrze, zabijaj a jedz.
14 A Piotr rzekł: Nie daj tego, Panie, gdyżem nigdy nie jadł nic pospolitego i nieczystego.
15 A głos zasię powtóre do niego: Co Bóg oczyścił, ty nie zów pospolitem.
16 A to się po trzykroć stało; i wnet naczynie wzięte jest do nieba.
17 A gdy Piotr sam w sobie wątpił, coby za widzenie było, które widział: alić mężowie, którzy od Korneliusza byli posłani, pytający się o domu Symonowym, stanęli u drzwi.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Zmartwychwstał Dobry Pasterz, który swoje życie oddał za owce swoje i raczył śmierć ponieść za swoją owczarnię.
* Alleluja, alleluja, alleluja.
℣. Albowiem na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus.
℟. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Act. 10:34-41
34 Apériens autem Petrus os suum, dixit: In veritáte cómperi quia non est personárum accéptor Deus;
35 Sed in omni gente qui timet eum, et operátur justítiam, accéptus est illi.
36 Verbum misit Deus fíliis Israël, annúntians pacem per Jesum Christum (hic est ómnium Dóminus).
37 Vos scitis quod factum est verbum per univérsam Judǽam: incípiens enim a Galilǽa post baptísmum quod prædicávit Joánnes,
38 Jesum a Názareth: quómodo unxit eum Deus Spíritu Sancto, et virtúte, qui pertránsiit benefaciéndo, et sanándo omnes oppréssos a diábolo, quóniam Deus erat cum illo.
39 Et nos testes sumus ómnium quæ fecit in regióne Judæórum, et Jerúsalem, quem occidérunt suspendéntes in ligno.
40 Hunc Deus suscitávit tértia die, et dedit eum maniféstum fíeri,
41 Non omni pópulo, sed téstibus præordinátis a Deo: nobis, qui manducávimus et bíbimus cum illo postquam resurréxit a mórtuis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce vicit leo de tribu Juda, radix David, aperíre librum, et sólvere septem signácula ejus:
* Allelúja, allelúja, allelúja.
℣. Dignus est Agnus, qui occísus est, accípere virtútem, et divinitátem, et sapiéntiam, et fortitúdinem, et honórem, et glóriam, et benedictiónem.
℟. Allelúja, allelúja, allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Allelúja, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Dz 10:34-41
34 A Piotr otworzywszy usta swe, rzekł: Prawdziwiem doznał, Bóg na osoby nie ogląda.
35 Ale w każdym narodzie, kto się go boi a czyni sprawiedliwość, jest jemu przyjemnym.
36 Słowo posłał Bóg synom Izraelskim, opowiadając pokój przez Jezusa Chrystusa, (ten jest Panem wszystkich).
37 Wy wiecie, które się stało słowo po wszystkiem Żydowstwie; bo począwszy od Galilei po chrzcie, który Jan opowiadał:
38 Jezusa z Nazareth, jako go pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który przyszedł, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opętane od djabła; albowiem z nim był Bóg.
39 A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co czynił w krainie Żydowskiéj i w Jeruzalem, którego zabili, zawiesiwszy na drzewie.
40 Tego Bóg wzbudził dnia trzeciego i dał go, żeby był objawiony,
41 Nie wszystkiemu ludowi, ale świadkom przedtem zgotowanym od Boga, nam, którzyśmy z nim jedli i pili potem, gdy wstał od umarłych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto zwyciężył lew z pokolenia Judowego, korzeń Dawidów, aby otworzył księgi i rozwiązał siedm ich pieczęci:
* Alleluja, alleluja, alleluja.
℣. Godzien jest Baranek, który jest zabity, wziąć moc i bóstwo i mądrość i siłę i cześć i chwałę i błogosławieństwo.
℟. Alleluja, alleluja, alleluja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Nocturn II.
Ant. Allelúja, * allelúja, allelúja.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn II.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
105:2 Któż wypowie możne dzieła Pańskie, * wygłosi wszystką chwałę Jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą prawa * i czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w łaskawości dla ludu Twego, * nawiedź nas przez zbawienie Twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych Twoich i weselili się weselem ludu Twego: * abyś był wychwalany z dziedzictwem Twoim.
105:6 Zgrzeszyliśmy z ojcami naszymi, * niesprawiedliwie postępowaliśmy, nieprawość popełnialiśmy.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie rozumieli cudów Twoich, * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia Twego.
105:7 I rozdrażnili Cię, gdy wstępowali ku morzu, * Morzu Czerwonemu.
105:8 I wybawił ich dla imienia swego, * aby okazać moc swoją.
105:9 I zgromił Morze Czerwone i wyschło, * i przeprowadził ich przez głębinę jak przez pustynię.
105:10 I wybawił ich z ręki tych, którzy ich nienawidzili, * i wykupił ich z ręki nieprzyjaciół.
105:11 I okryła woda tych, którzy ich trapili, * ani jeden z nich nie pozostał.
105:12 I uwierzyli słowom Jego, * i śpiewali chwałę Jego.
105:13 Prędko zapomnieli uczynków Jego, * a nie czekali na zrządzenia Jego.
105:14 I ulegli pożądliwości na pustkowiu, * i kusili Boga na miejscu bezwodnym.
105:15 I spełnił im prośbę ich, * i spuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdrażnili Mojżesza w obozie, * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia i pożarła Datana, * i okryła zgraję Abirona.
105:18 I zapalił się ogień w ich gromadzie, * płomień popalił grzeszników.
105:19 I uczynili cielca przy Horebie, * i kłaniali się bałwanowi.
105:20 I zamienili chwałę swą * na obraz cielca żrącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który ich wybawił, * który uczynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Chama: straszne rzeczy na Czerwonym Morzu.
105:23 I rzekł, że ich wytraci, * gdyby był Mojżesz, wybrany Jego, nie zastawił się w wyłomie przed oczyma Jego:
105:24 Aby odwrócić gniew Jego, żeby ich me wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemi pożądania godnej.
105:25 Nie wierzyli słowu Jego, i szemrali w namiotach swoich, * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoją na nich, * aby ich powalić na pustyni:
105:27 I żeby rzucić potomstwo ich między narody * i rozproszyć ich po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Fegorowi, * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I pobudzili Go do gniewu występkami swymi, * i zebrała się nad nimi zaguba.
105:30 I stanął Finees i ubłagał, * i ustała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości * z pokolenia na pokolenie aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúja, allelúja, allelúja.
|
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I pobudzili Go do gniewu u wód Meriba, * i utrapiony był Mojżesz dla nich, bo rozdrażnili ducha jego.
105:33 I mówił niebacznie ustami swymi: * Nie wygładzili pogan, o których im był Pan powiedział.
105:35 I pomieszali się z poganami, i nauczyli się uczynków ich, i służyli bałwanom ich, * i stało się im na upadek.
105:37 I ofiarowali synów swoich * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną, * krew synów swoich i córek swoich, które ofiarowali bałwanom kananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwią, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli występkami swymi.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu, * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I wydał ich w ręce narodów, * i panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści.
105:42 I utrapili ich nieprzyjaciele ich, i byli poniżeni pod ich rękami: * często ich wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu Go przywodzili pomysłami swymi, * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni, * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na przymierze swoje, * i żal mu było ich według wielkości miłosierdzia Jego.
105:46 I dał im znaleźć miłosierdzie * na oczach wszystkich, którzy ich pojmali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz, * i zgromadź nas spośród narodów:
105:47 Abyśmy wysławiali imię Twoje święte * i chlubili się chwałą Twoją.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, z wieku na wiek: * i niech rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Deus suscitávit Christum a mórtuis, allelúja.
℟. Ut fides nostra et spes esset in Deo, allelúja.
|
℣. God raised up Christ from the dead, alleluia.
℟. That your faith and hope might be in God, alleluia.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Justínus, Prisci fílius, ex Græco genere Flaviæ Neápolis in Syria Palæstina natus, adolescéntiam in litterárum ómnium stúdiis transegit. Vir factus adeo philosophíæ amóre correptus est, ut ad veritátem assequéndam, quotquot aderant, philosophórum sectis nomen déderit, eorúmque præcépta scrutátus sit. Cum in his fallacem tantum sapiéntiam errorémque reperísset, superna illustratióne per senem quemdam ignotum aspectuque venerábilem edoctus, veræ christianæ fídei philosophíam amplexus est. Hinc sacræ Scripturæ libros diu noctuque præ mánibus habens, ita ex eórum meditatióne divinus ignis in ánima ejus exársit, ut ea qua pollébat eruditiónis vi, eminentem Jesu Christi sciéntiam adeptus, plurima conscripserit volúmina ad christiánam fidem exponéndam magisque propagandam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Lux perpétua lucébit Sanctis tuis, Dómine,
* Et ætérnitas témporum, allelúja, allelúja.
℣. Lætítia sempitérna erit super cápita eórum: gáudium et exsultatiónem obtinébunt.
℟. Et ætérnitas témporum, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Justin, the son of Priscus, was a Greek by race, but was born at Nablus in Palestine. He passed his youth in the study of letters. When he became a man he was so taken with the love of philosophy and the desire of truth that he became a student in the schools of all the philosophers and examined the teaching of them all. In them he found only deceitful wisdom and error. The light of heaven was given him, through an old man of worshipful aspect whom he knew not, and he embraced the philosophy of the true Christian faith. Henceforth he had the books of the Holy Scriptures in his hands by day and by night, and by meditating thereon the fire of God was so kindled in his soul that, himself possessing the excellency of the knowledge of Christ Jesus our Lord, he wrote many books, with all the learning which he possessed, to set forth the Christian faith and to spread it abroad.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Światłość wiekuista świecić będzie Świętym Twoim, Panie.
* Po wieczne czasy, alleluja, alleluja.
℣. Radość wiekuista będzie na głowach ich: wesele i uradowanie otrzymają.
℟. Po wieczne czasy, alleluja, alleluja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Inter præclaríssima Justini ópera binæ eminent fídei christianæ apologíæ, quas cum coram senatu, imperatóribus Antonino Pio ejúsque fíliis nec non Marco Antonino Vero et Lucio Aurelio Cómmodo Christi ásseclas sævíssime divexántibus, porrexísset, eamdemque fidem disputándo strenue propugnasset, obtinuit, ut a Christianórum cæde publico príncipum edícto temperátum fúerit. Verum Justino haud parcitum est. Nam Crescéntis cynici, cujus vitam et mores nefarios redargúerat, insídiis accusatus, a satellítibus comprehénsus est. Adductus autem ad Romæ præsidem nómine Rústicum, cum hic ab eo quæsivísset, quænam essent Christianórum præcépta, hanc bonam confessiónem coram multis testibus conféssus est: Rectum dogma, quod nos christiáni hómines cum pietáte servamus, hoc est: ut Deum unum existimémus Factórem atque Creatórem ómnium quæ vidéntur, quæque córporeis óculis non cernúntur; et Dóminum Jesum Christum Dei Fílium confiteámur, olim a prophétis prænuntiátum, qui et humani generis Judex ventúrus est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In servis suis, allelúja,
* Consolábitur Deus, allelúja.
℣. Judicábit Dóminus pópulum suum, et in servis suis.
℟. Consolábitur Deus, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
Amongthe most famous of the works of Justin are his two Apologies or Defences of the Christian faith. These he brought before the Senate when the Emperors Antoninus Pius, and his sons, as also Marcus Antoninus Verus and Lucius Aurelius Commodus, were savagely persecuting the followers of Christ, and by their means, and his vigorous disputations in favour of the same faith, he obtained a public edict from the government to stay the slaughter of the Christians. But Justin himself did not escape he had rebuked the life and infamous manners of the Cynic Crescens, and was accused and arrested through that person's plottings. He was brought before Rusticus, the President of Rome, who asked him what were the doctrines of the Christians, whereto he answered, in the presence of many witnesses, with this good confession: The right doctrine which we Christian men do keep with godliness is this, that we should believe that there is one God, Who is the Maker and Creator of all things, both those things which are seen and those things which bodily eyes do not see, and that we should confess the Lord Jesus Christ, the Son of God, Who was foretold of old time by the prophets, and Who will come to be the Judge of all mankind.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. His servants, alleluia
* God will comfort, alleluia, alleluia.
℣. The Lord will judge His people and, His servants,
℟. God will comfort, alleluia, alleluia.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Quóniam Justinus in prima sua apología exposúerat quómodo Christiáni convenírent ad Sacra celebranda, et quænam fúerint sacri hujus convéntus mysteria, ad repelléndas ethnicórum calumnias; exquisívit ab eo præses, in quonam loco conveníret ipse et ceteri hujus Urbis Christifidéles. Justinus autem réticens convéntuum loca, ne sancta et fratres próderet cánibus, domicílium tantum suum indicávit, ubi manére et discípulos excólere solébat penes célebrem títulum Pastoris in ædibus Pudéntis. Demum præses optiónem ei dedit vel ut diis sacrificaret, vel per totum corpus flagellis cædi perferret. Cum invictus fídei vindex assereret se in votis semper habuísse cruciátus pérpeti propter Dóminum Jesum Christum, a quo magnam in cælis mercédem cónsequi expectabat, præses in eum capitálem senténtiam pronuntiávit. Itaque mirábilis philósophus Deum collaudans, post vérbera, fuso pro Christo sánguine, glorióso martyrio coronátus est. Quidam vero fidéles clam illíus sustulérunt corpus, et in loco idoneo condidérunt. Leo décimus tertius Póntifex maximus ejúsdem Offícium et Missam ab univérsa Ecclésia celebrári præcepit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Fíliæ Jerúsalem, veníte et vidéte Mártyres cum corónis, quibus coronávit eos Dóminus
* In die solemnitátis et lætítiæ, allelúja.
℣. Quóniam confortávit seras portárum tuárum, benedíxit fílios tuos in te.
℟. In die solemnitátis et lætítiæ, allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. In die solemnitátis et lætítiæ, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
In order to rebut the slanders of the heathen, Justin had in his first Apology given an open account of the gathering of the Christians for divine worship, and what were the holy Mysteries celebrated in these assemblies. The President therefore asked him what was the place where he and Christ's other faithful ones in the city were accustomed to meet. Justin, lest he should betray that which was holy unto God and his brethren, told only where was his own lodging, where he was used to abide and to teach his disciples, hard by the famous Church of the Shepherd, in the house of Pudens. The President then gave him the choice whether to sacrifice to the gods or to be hided with scourges over his whole body. The unconquered champion of the faith answered that he had always desired to suffer in the Name of the Lord Jesus Christ, from Whom he looked to receive a mighty reward in heaven. The President thereupon sentenced him to death, and then this excellent philosopher, giving praise to God, was first beaten and afterwards shed his blood for Christ's sake, and so received the crown of a glorious martyrdom. Some of the faithful secretly stole away his body, and buried it in a fitting place. The Supreme Pontiff Leo XIII. commanded that his Office and Mass should be used throughout the whole Church.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Come forth, O ye daughters of Jerusalem, and behold the Martyrs with the crowns wherewith the Lord crowned them;
* In the day of His feasting, and of His gladness. Alleluia.
℣. For He hath strengthened the bars of thy gates He hath blessed thy children within thee.
℟. In the day of His feasting, and of His gladness. Alleluia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. In the day of His feasting, and of His gladness. Alleluia.
|
Nocturn III.
Ant. Allelúja, * allelúja, allelúja.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn III.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry jest, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
106:2 Niech tak mówią, którzy są przez Pana odkupieni, których wykupił z ręki nieprzyjaciela, * i zgromadził ich z krajów:
106:3 Ze wschodu słońca i z zachodu, * z północy i od morza.
106:4 Błądzili po pustkowiu na miejscu bezwodnym * i nie znajdowali drogi do miasta, gdzieby można zamieszkać.
106:5 Łaknący i pragnący, * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wyrwał ich z ich utrapień.
106:7 I naprowadził ich na drogę prostą, * aby doszli do miasta, w którym by mieszkali.
106:8 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:9 Bo nasycił duszę głodną, * i duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci, * związani w niedostatku i w żelazie.
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym * i wyrokami Najwyższego wzgardzili.
106:12 I poniżone było utrapieniem serce ich, * upadli, a nie było, kto by ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy w ucisku byli, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:14 I wywiódł ich z ciemności i z cienia śmierci, * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:16 Bo skruszył drzwi miedziane, * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił ich z drogi ich nieprawości, * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelkim pokarmem brzydziła się dusza ich * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił ich, * i wyrwał ich od zagłady.
106:21 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:22 A niechaj składają ofiarę chwały * i niech opowiadają uczynki Jego z weselem.
106:23 Którzy się puszczają okrętami na morze * kupiectwo uprawiając na wodach wielkich.
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie * i dziwy Jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy, * i podniosły się nawałności Jego.
106:26 Podnoszą się aż do nieba i zstępują aż do przepaści, * dusza ich schła w złej przygodzie.
106:27 Chwiali się i zataczali jak pijani, * i wszystka mądrość ich sczezła.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wywiódł ich z ich utrapień.
106:29 I obrócił burzę Jego w ciszę, * i uspokoiły się nawałności Jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły * i przyprowadził ich do portu pożądanego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúja, allelúja, allelúja.
|
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:32 I niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludzi * i w gronie starców niech Go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w pustynię * i potoki wód w suszę.
106:34 Ziemię urodzajną w słone pola, * dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
106:35 Obrócił pustynię w jeziora wodne, * a ziemię bezwodną w strumienie wód.
106:36 I osadził tam łaknących, * i założył miasto na mieszkanie.
106:37 I posiali pola, i zasadzili winnice, * i zebrali plon z urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli, * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I stali się nieliczni, * i dręczeni byli od utrapienia złego i boleści.
106:40 Wylana była wzgarda na książąt, * i dopuścił, że błądzili na bezdrożu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego w niedostatku, * i uczynił jak owce rodziny.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzec będzie tego, * i wyrozumie miłosierdzie Pańskie?
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
℣. Deus et Dóminum suscitávit, allelúja.
℟. Et nos suscitábit per virtútem suam, allelúja.
|
℣. God has raised up the Lord, alleluia.
℟. And he will raise us up by his power, alleluia.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc 12:2-8
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Nihil opertum est, quod non revelétur; neque abscónditum, quod non sciátur. Et réliqua.
Homilía sancti Joánnis Chrysostomi.
Homilia in cap. x Matth. v. 26. et seq.
Nihil est opertum quod non revelábitur, nec occultum quod non sciétur. Quod autem dicit, hujúsmodi est: Sufficit quidem vobis ad consolatiónem, si ego Magister et Dóminus consors sim conviciórum. Si vero adhuc doletis hæc audiéntes, illud quoque animo reputate, vos non multum póstea ab hac suspicióne liberátum iri. Cur enim id ægre fertis? quia præstigiatores et deceptores vos vocant? At paululum exspectáte, et servatores benefactoresque orbis vos prædicábunt omnes. At enim tempus illa ómnia, quæ subobscura erant, revelabit, et illórum calumniam déteget, virtutémque vestram conspicuam reddet. Cum enim ex rebus ipsis comprobabímini salvatores esse et benefici, et omni virtúte conspicui, illórum dictis hómines non attendent, sed rei veritáti; ac illi quidam sycophantæ, mendáces, malédici, vos vero ipso sole splendidióres deprehendémini. Multum quippe témporis spatium vos notos reddet, prædicabit, et tuba clariórem emíttet vocem, vestræque virtútis testes univérsos hómines exhibétur. Ne ítaque ea, quæ nunc dicúntur, vos dejíciant, sed spes futurórum bonórum érigat. Non possunt enim ea, quæ ad vos spectant, occultári.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ego sum vitis vera, et vos pálmites:
* Qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, allelúja, allelúja.
℣. Sicut diléxit me Pater, et ego diléxi vos.
℟. Qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Luke
Luke 12:2-8
In the meantime, when there were gathered together an innumerable multitude of people, in so much that they trod one upon another, Jesus began to say unto His disciples first of all, Beware ye of the leaven of the Pharisees, which is hypocrisy, for there is nothing covered, that shall not be revealed; neither hid, that shall not be known. And so on.
Homily by St. John Chrysostom, (Patriarch of Constantinople)
On Matthew x. 26.)
The disciple is not above his master, nor the servant above his lord. It is enough for the disciple that he be as his master, and the servant as his lord. If they have called the master of the house Beelzebub, how much more shall they call them of his household? Fear them not, therefore: for] there is nothing covered, that shall not be revealed; and hid, that shall not be known. It is as though He would say: It is comfort enough for you, if I, your Master and Lord, am a partaker in your reproach. But if it grieve you unto this present to hear these things, bethink you likewise that it is but a little while, and ye shall be free from that reproach. For what is it that grieveth you? is it that they call you tricksters and deceivers? Wait but a little while and all men shall call you the preservers and benefactors of the world. In a little while all the things which are dark now shall be made clear, and the falsehood of them that reproach you and your own goodness shall be shown in the light. For when that which cometh to pass shall itself show that ye are preservers and benefactors, and filled with all goodness, men will regard not the words of your gainsayers but the truth. They that now speak evil of you will be found out in the slanderers, liars, and calumniators, and ye shall be seen to be brighter than the sun; time shall make you known and shall preach you with a voice louder than the voice of a trumpet, and shall bring forward all men as the witnesses of your goodness. Let not, therefore, those things which are now spoken cast you down, but rather let the hope of the good things which are to come lift you up. For the things which regard you cannot be hidden.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jam jest prawdziwym krzewem winnym, a wy latoroślami.
* Kto mieszka we Mnie, a Ja w nim, ten wiele owocu przynosi, alleluja, alleluja.
℣. Jako Mnie umiłował Ojciec i Ja was umiłowałem.
℟. Kto mieszka we Mnie, a Ja w nim, ten wiele owocu przynosi, alleluja, alleluja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Deínde, postquam illos omni angore, timóre et sollicitúdine liberávit, et probris ómnibus superióres réddidit, demum illos opportune de libertáte prædicándi allóquitur; nam dicit: Quod dico vobis in ténebris, dícite in lúmine; et quod in aure audítis, prædicate super tecta. Quamquam non erant ténebræ cum hæc diceret, neque ad aurem loquebátur: sed hæc hyperbólice dicta sunt. Quia enim solos alloquebátur, et in parvo Palæstinæ angulo, ídeo dicit, In ténebris et In aure; hunc loquéndi modum cómparans cum loquéndi fiducia, qua illos póstea instructurus erat. Ne in una, duabus tribusque civitátibus, sed per totum orbem prædicate, terram máreque peragrántes, habitátam, non habitátam; ac tyrannis, pópulus, philosophis, rhetóribus cum magna fiducia ómnia dícite. Ideo dixit super tecta et in lúmine; sine ullo subterfugio, et cum omni libertáte.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Cándidi facti sunt Nazarǽi ejus, allelúja: splendórem Deo dedérunt, allelúja:
* Et sicut lac coaguláti sunt, allelúja, allelúja.
℣. Candidióres nive, nitidióres lacte, rubicundióres ébore antíquo, sapphíro pulchrióres.
℟. Et sicut lac coaguláti sunt, allelúja, allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et sicut lac coaguláti sunt, allelúja, allelúja.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
And when He had freed them from pain, fear, and care, and set them above the reproaches of men, He spake unto them in due season concerning the freedom of preaching, What I tell you in darkness, that speak ye in light and what ye hear in the ear, that preach ye upon the house-tops. It was not darkness when He uttered these words, neither was He speaking into their ear. These words were a figure He was speaking to them alone and in a little corner of Palestine, and therefore He saith in darkness and in the ear, as comparing this manner of speech with that boldness of speaking wherewith He was afterwards to inspire them. Preach, He saith, not in one nor two nor three cities, but throughout the whole world go over the earth and the sea, the land that is dwelt in and the land that is not dwelt in speak all things with great boldness to kings and to peoples, to philosophers and to rhetoricians therefore without any subtlety, but with all freedom, He saith, What I tell you in darkness, that speak ye in light and what ye hear in the ear, that preach ye upon the house-tops.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Białymi się stali Nazarejczycy Jego, alleluja. Oddali Bogu chwałę, alleluja.
* I jak mleko stężeli, alleluja, alleluja.
℣. Nad śnieg jaśniejsi i bielsi od mleka, bardziej rumiani, niż stara kość słoniowa, piękniejsi niż szafir.
℟. I jak mleko stężeli, alleluja, alleluja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I jak mleko stężeli, alleluja, alleluja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Commemoratio de sanctis Mart. Tiburtio, Valeriano et Maximo
Valerianus Romanus nobili genere ortus, Alexandro Sevéro imperatóre, hortatu beátæ Cæcíliæ Vírginis, quam sibi pári nobilitate uxórem desponderat, una cum Tiburtio fratre a sancto Urbano Papa baptizátur. Quos ubi præfectus Urbis Almachius Christiános esse cognóvit, et patrimonio paupéribus distributo, Christianórum córpora sepelire; accersítos gráviter reprehéndit: atque ubi Christum Deum constanter confiténtes, deos autem dæmoniórum inánia simulácra prædicántes videt, virgis cædi jubet. Sed cum verbéribus cogi non possent, ut Jovis simulacrum veneraréntur, immo fortes in fídei veritáte permanérent, ad quartum ab Urbe lápidem secúri feriúntur. Quorum virtútem admirátus Maximus præfecti cubicularius, qui eos ad supplícium perduxerat, Christiánum se esse proféssus est, cum multis præterea præfecti minístris: qui paulo post plumbátis contusi, omnes ex diaboli minístris, Christi Dómini Mártyres evasérunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Commemoratio of St. Tiburtius, Valerian, and Maximus
Valerian was a Roman, of a family as noble as that of the blessed maiden Cecily, to whom he was contracted in marriage, in the reign of the Emperor Alexander Severus. At her persuasion he and his brother Tiburtius were baptized by the holy Pope Urban. When it came to the knowledge of Almachius, the Prefect of the city, that they were become Christians, had given their substance to the poor, and were burying the bodies of the faithful, he sent for them and strongly rebuked them but as they constantly confessed that Christ is God, and that the gods of the heathen are but vain images of devils, he commanded them to be beaten with rods. But, forasmuch as no blows could force them to worship the image of Jupiter, but they seemed rather to wax strong in witnessing to the truth of the faith that was in them, they were beheaded at the fourth mile-stone from the city. One of the clerks of the Prefect, named Maximus, who had led them out to die, was so moved at the sight of their courage that he himself, with many other servants of the Prefect, owned to being a Christian they were sentenced to be scourged to death with whips loaded with lead, under the which torment, in a little while, all these, who had once been the devil's ministers, passed away as martyrs of Christ the Lord.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui per stultítiam crucis eminéntem Jesu Christi sciéntiam beátum Justínum Mártyrem mirabíliter docuísti: ejus nobis intercessióne concéde; ut, errórum circumventióne depúlsa, fídei firmitátem consequámur.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś przez szaleństwo krzyża cudownie nauczył błogosławionego Justyna Męczennika wzniosłej nauki Jezusa Chrystusa, spraw za jego przyczyną, abyśmy, odepchnąwszy błędy, które nas otaczają, otrzymali stałość w wierze.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|