|
Ante Divinum officium |
Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Christum Dei Fílium, Maríæ et Joseph súbditum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Temporału}
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. pójdźmy z pokłonem.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. pójdźmy z pokłonem.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. pójdźmy z pokłonem.
Ant. Chrystusowi Synowi Bożemu, posłusznemu Marji i Józephowi, * pójdźmy z pokłonem.
|
Hymnus {ex Proprio de Tempore}
Sacra jam splendent decoráta lychnis
Templa, jam sertis redimítur ara,
Et pio fumant redoléntque acérræ
Thuris honóre.
Num juvet Summo Géniti Parénte
Régios ortus celebráre cantu?
Num domus David, décora et vetústæ
Nómina gentis?
Grátius nobis memoráre parvum
Názaræ tectum, tenuémque cultum;
Grátius Jesu tácitam reférre
Cármine vitam.
Nili ab extrémis peregrínus oris,
Angeli ductu, própere remígrat
Multa perpéssus Puer, et patérno
Límine sospes,
Arte, qua Joseph, húmili excoléndus
Abdito Jesus juvenéscit ævo,
Seque fabrílis sócium labóris
Adicit ultro.
Irriget sudor mea membra, dixit,
Antequam sparso mádeant cruóre:
Hæc quoque humáno géneri expiándo
Pœna luátur.
Assidet Nato pia Mater almo,
Assidet Sponso bona nupta, felix
Si potest curas releváre fessis
Múnere amíco.
O neque expértes óperæ et labóris,
Nec mali ignári, míseros juváte,
Quos reluctántes per acúta rerum
Urget egéstas.
Démite his fastus, quibus ampla splendet
Fáustitas, méntem date rebus æquam:
Quotquot implórant cólumen, benígno
Cérnite vultu.
Sit tibi, Jesu, decus atque virtus,
Sancta qui vitæ documénta præbes,
Quique cum summo Genitóre et almo
Flámine regnas.
Amen.
|
Hymn {z Temporału}
Już jaśnieją świątynie, ozdobione świecami,
już wieńcami przybiera się ołtarz,
i zbożną czcią kadzidła dymią
i wonieją kadzielnice.
Czy wypadnie nam śpiewem uczcić
królewskie pochodzenie Syna Ojca najwyższego?
Czy domu Dawidowego świetne i starego
rodu imiona?
Wdzięczniej nam wspominać mały
domek w Nazarecie i skromny żywot;
wdzięczniej w pieśni opiewać ciche
życie Jezusa.
Od dalekich Nilu brzegów wędrowiec,
na rozkaz Anioła, skwapliwie powraca Pacholę,
przecierpiawszy wiele, i w ojcowskich
progach pomyślnie.
W rzemiośle prostem, którem trudnił się Józef,
wychowany wzrasta Jezus w wieku ukrytym
i czyni Siebie nadal dobrowolnie towarzyszem
pracy rzemieślniczej.
Niech pot zrosi moje członki, mówił,
zanim ociekną krwią przelaną;
niech ta kara również idzie na pokutę
dla rozgrzeszenia rodzaju ludzkiego.
Pomaga czuła Matka Synowi błogosławionemu,
pomaga dobra oblubienica Oblubieńcowi, szczęśliwa,
gdy może strudzonym złagodzić troski
usługą przyjazną.
O ani wolni od pracy i mozołu,
ani nieświadomi złego, wspomagajcie nędznych,
których wśród zmagań gnębi dotkliwie przykry
rzeczy niedostatek.
Odejmijcie pychę tym, którym przyświeca zbytnia
pomyślność, dajcie zrównoważony w sprawach umysł;
którzykolwiek błagają o pomoc, spojrzyjcie
okiem życzliwem.
Niech Ci, Jezu, będzie chwała i moc,
który dajesz nam święte życia przykłady,
i który królujesz z Ojcem najwyższym
i Duchem błogosławionym.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Cum indúcerent * púerum Jesum paréntes ejus, accépit eum Símeon in ulnas suas, et benedíxit Deum.
Psalmus 8 [1]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum indúcerent púerum Jesum paréntes ejus, accépit eum Símeon in ulnas suas, et benedíxit Deum.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Temporału}
Nokturn I.
Ant. Gdy wwodzili * dzieciątko Jezusa rodzicy jego, wziął je Symeon na ręce swoje i błogosławił Boga.
Psalm 8 [1]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
8:2 Albowiem wyniesiona jest wielmożność Twoja * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim, * aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył.
8:5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, * albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich.
8:8 Poddałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
8:9 Ptactwo niebieskie i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Gdy wwodzili dzieciątko Jezusa rodzicy jego, wziął je Symeon na ręce swoje i błogosławił Boga.
|
Ant. Ut perfecérunt * ómnia secúndum legem Dómini, revérsi sunt in Galilǽam in civitátem suam Názareth.
Psalmus 18 [2]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ut perfecérunt ómnia secúndum legem Dómini, revérsi sunt in Galilǽam in civitátem suam Názareth.
|
Ant. Gdy wykonali * wszystko według zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilei, do Nazareth, miasta swego.
Psalm 18 [2]
18:2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, * a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy podaje wiadomość.
18:4 Nie są to słowa ani mowy, * których by głos nie był słyszany.
18:5 Na wszystką ziemię wyszedł głos ich * i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój, * a ono jak oblubieniec wychodzi ze swojej sypialni.
18:6 Rozweseliło się jak olbrzym ruszający w drogę, * od krańca nieba wyjście jego.
18:7 A obieg jego aż do krańca jego, * a nie masz, kto by się mógł ukryć pod żarem jego.
18:8 Zakon Pański nieskalany, nawracający duszę, * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość prostaczkom.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, * sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.
18:11 Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamienie drogie, * a słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa Twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię, * i od obcych ustrzeż sługę Twego.
18:14 Jeśli nade mną panować nie będą, wtedy nieskalany będę * i będę oczyszczony od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać mowy ust moich * i rozmyślanie serca mego przed obliczem Twoim zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój * i odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Gdy wykonali wszystko według zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilei, do Nazareth, miasta swego.
|
Ant. Puer autem * crescébat, et confortabátur plenus sapiéntia, et grátia Dei erat in illo.
Psalmus 23 [3]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo ejus: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto ejus?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec jurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Jacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Puer autem crescébat, et confortabátur plenus sapiéntia, et grátia Dei erat in illo.
|
Ant. Dziecię rosło * i umacniało się pełne mądrości, a łaska Boża była w niem.
Psalm 23 [3]
23:1 Pańska jest ziemia i napełnienie jej, * okrąg ziemi i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo On go nad morzami utwierdził * i nad rzekami umocnił go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską, * albo kto będzie stał na świętym miejscu Jego?
23:4 Niewinnych rąk i czystego serca, * który nie użył do próżności duszy swojej, ani przysięgał zdradliwie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Takie jest pokolenie szukających Go, * szukających oblicza Boga Jakubowego.
23:7 Podnieście, książęta, bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:8 Któryż to jest Król chwały? * Pan mocny i potężny, Pan potężny w walce.
23:9 Podnieście, książęta bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:10 Któryż to jest Król chwały? * Pan zastępów, ten to jest Król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dziecię rosło i umacniało się pełne mądrości, a łaska Boża była w niem.
|
℣. Propter nos egénus factus est cum esset dives.
℟. Ut illíus inópia nos dívites essémus.
|
℣. Dla nas stał się ubogim, będąc bogatym.
℟. Abyśmy ubóstwem jego bogatymi byli.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Colossénses
Col 3:12-16
12 Indúite vos ergo sicut elécti Dei, sancti, et dilécti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam:
13 Supportántes ínvicem, et donántes vobismetípsis si quis advérsus áliquem habet querélam: sicut et Dóminus donávit vobis, ita et vos.
14 Super ómnia autem hæc, caritátem habéte, quod est vínculum perfectiónis:
15 Et pax Christi exsúltet in córdibus vestris, in qua et vocáti estis in uno córpore: et gráti estóte.
16 Verbum Christi hábitet in vobis abundánter, in omni sapiéntia, docéntes, et commonéntes vosmetípsos, psalmis, hymnis et cánticis spirituálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris Deo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus noster in terris visus est,
* Et cum homínibus conversátus est.
℣. Hic adinvénit omnem viam disciplínæ, et trádidit illam Jacob púero suo.
℟. Et cum homínibus conversátus est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Listu św. Pawła Apostoła do Kolosan
Kol 3:12-16
12 Przyobleczcież się tedy jako wybrani Boży, święci i umiłowani we wnętrzności miłosierdzia, w dobrotliwość, w pokorę, w cichość, w cierpliwość.
13 Jedni drugich znosząc i odpuszczając sobie, jeźli kto ma skargę przeciw komu: jako i Pan odpuścił wam, tak i wy.
14 A nad to wszystko miejcie miłość, która jest związką doskonałości.
15 A pokój Chrystusów niech przewyższa w sercach waszych, ku któremu téż wezwani jesteście w jednem ciele, a wdzięczni bądźcie.
16 Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie z wszelaką mądrością, nauczając i sami siebie napominając przez Psalmy i pieśni i śpiewania duchowne, w łasce śpiewając w sercach waszych Bogu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Bóg na ziemi był widzian.
* I z ludźmi obcował.
℣. Ten wynalazł wszytkę drogę umiejętności i podał ją Jakubowi, słudze swemu.
℟. I z ludźmi obcował.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Col 3:17-21
17 Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Jesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per ipsum.
18 Mulíeres, súbditæ estóte viris, sicut opórtet in Dómino.
19 Viri, díligite uxóres vestras, et nolíte amári esse ad illas.
20 Fílii, obedíte paréntibus per ómnia: hoc enim plácitum est in Dómino.
21 Patres, nolíte ad indignatiónem provocáre fílios vestros, ut non pusíllo ánimo fiant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Beáti qui hábitant
* In domo tua, Dómine.
℣. In sǽcula sæculórum laudábunt te.
℟. In domo tua, Dómine.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Kol 3:17-21
17 Wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w uczynku, wszystko w imię Pana Jezusa Chrystusa, dziękując Bogu i Ojcu przezeń.
18 Żony bądźcie poddane mężom, jako ma być, w Panu.
19 Mężowie, miłujcie żony wasze, a nie bądźcie gorzkimi przeciwko nim.
20 Synowie, posłuszni bądźcie rodzicom we wszystkiem; albowiem się to podoba w Panu.
21 Ojcowie, nie pobudzajcie ku rozgniewaniu synów waszych, aby się małego serca nie stawali.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Błogosławieni, którzy mieszkają.
* W domu Twoim, Panie.
℣. Na wieki wieków chwalić Cię będą.
℟. W domu Twoim, Panie.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Col 3:22-25; 4:1-2
22 Servi, obedíte per ómnia dóminis carnálibus, non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed in simplicitáte cordis, timéntes Deum.
23 Quodcúmque fácitis, ex ánimo operámini sicut Dómino, et non homínibus:
24 Sciéntes quod a Dómino accipiétis retributiónem hereditátis. Dómino Christo servíte.
25 Qui enim injúriam facit, recípiet id, quod iníque gessit: et non est personárum accéptio apud Deum.
1 Dómini, quod justum est et æquum, servis præstáte: sciéntes quod et vos Dóminum habétis in cælo.
2 Oratióni instáte, vigilántes in ea in gratiárum actióne.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Débuit per ómnia frátribus assimilári,
* Ut miséricors fíeret.
℣. Cum esset Fílius Dei, dídicit ex iis quæ passus est, obediéntiam.
℟. Ut miséricors fíeret.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ut miséricors fíeret.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Kol 3:22-25; 4:1-2
22 Słudzy, bądźcie posłuszni we wszystkiem panom wedle ciała, nie służąc na oko, jakoby ludziom się podobając, ale w szczerości serca, Boga się bojąc.
23 Cokolwiek czynicie, z serca czyńcie, jako Panu, a nie ludziom,
24 Wiedząc, iż od Pana weźmiecie odpłatę dziedzictwa. Panu Chrystusowi służcie.
25 Bo który krzywdę czyni, odniesie to, co niesłusznie uczynił, a niemasz względu na osoby u Boga.
1 Panowie, co sprawiedliwego i słusznego jest, czyńcie sługom, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.
2 W modlitwie trwajcie, czujni będąc na niéj z dziękczynieniem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Powinien był we wszystkiem być podobny braci.
* Aby się stał miłosiernym.
℣. Chociaż był Synem Bożym, nauczył się z tego, co cierpiał, posłuszeństwa.
℟. Aby się stał miłosiernym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Aby się stał miłosiernym.
|
Nocturn II.
Ant. Consúrgens Joseph * accépit púerum et matrem ejus nocte, et secéssit in Ægýptum.
Psalmus 44 [4]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ ejus afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Consúrgens Joseph accépit púerum et matrem ejus nocte, et secéssit in Ægýptum.
|
Nokturn II.
Ant. Józeph wstawszy, * wziął dziecię i matkę jego w nocy i uszedł do Egiptu.
Psalm 44 [4]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Józeph wstawszy, wziął dziecię i matkę jego w nocy i uszedł do Egiptu.
|
Ant. Angelus Dómini * appáruit in somnis Joseph in Ægýpto, dicens: Surge et áccipe púerum et matrem ejus, et vade in terram Israël.
Psalmus 45 [5]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adjútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine ejus.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio ejus, non commovébitur: * adjuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Angelus Dómini appáruit in somnis Joseph in Ægýpto, dicens: Surge et áccipe púerum et matrem ejus, et vade in terram Israël.
|
Ant. Aniół Pański * ukazał się we śnie Józephowi w Egipcie, mówiąc: Wstań a weźmij dziecię i matkę jego, a idź do ziemie Izraelskiéj.
Psalm 45 [5]
45:2 Bóg nasz ucieczką i mocą, * pomocnikiem w uciskach, które nawiedziły nas bardzo.
45:3 Przeto się bać nie będziemy, gdy poruszy się ziemia * i przeniosą się góry w serce morza.
45:4 Szumiały i zamąciły się wody ich, * zatrzęsły się góry przed siłą Jego.
45:5 Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże, * poświęcił przybytek swój Najwyższy.
45:6 Bóg jest w pośrodku niego, nie będzie poruszone, * wyratuje je Bóg rano, na świtaniu.
45:7 Zaburzyły się narody i nachyliły się królestwa, * wydał głos swój, poruszyła się ziemia.
45:8 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
45:9 Pójdźcie i oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi, * usuwając wojny aż do krańców ziemi.
45:10 Skruszy łuk i zdruzgoce oręż, * i tarcze ogniem popali.
45:11 Uspokójcie się i zobaczcie, żem Ja jest Bogiem, * będę wywyższony między narodami i będę wywyższony na ziemi.
45:12 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Aniół Pański ukazał się we śnie Józephowi w Egipcie, mówiąc: Wstań a weźmij dziecię i matkę jego, a idź do ziemie Izraelskiéj.
|
Ant. Et véniens * habitávit Názareth, ut adimplerétur quod dictum est per Prophétas: Quóniam Nazarǽus vocábitur.
Psalmus 86 [6]
86:1 Fundaménta ejus in móntibus sanctis: * díligit Dóminus portas Sion super ómnia tabernácula Jacob.
86:3 Gloriósa dicta sunt de te, * cívitas Dei.
86:4 Memor ero Rahab, et Babylónis * sciéntium me.
86:4 Ecce, alienígenæ, et Tyrus, et pópulus Æthíopum, * hi fuérunt illic.
86:5 Numquid Sion dicet: Homo, et homo natus est in ea: * et ipse fundávit eam Altíssimus?
86:6 Dóminus narrábit in scriptúris populórum, et príncipum: * horum, qui fuérunt in ea.
86:7 Sicut lætántium ómnium * habitátio est in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Et véniens habitávit Názareth, ut adimplerétur quod dictum est per Prophétas: Quóniam Nazarǽus vocábitur.
|
Ant. A przyszedłszy * mieszkał w mieście, które zowią Nazareth, aby się wypełniło, co rzeczono jest przez proroki: Iż Nazarejskim będzie nazwany.
Psalm 86 [6]
86:1 Fundamenty Jego na górach świętych: * miłuje Pan bramy Syjonu nad wszystkie przybytki Jakuba.
86:3 Sławne rzeczy powiedziano o tobie, * miasto Boże.
86:4 Wspomnę na Rahaba i na Babilon, * które mię znają.
86:4 Oto cudzoziemcy i Tyr i lud etiopski, * ci tam byli.
86:5 Czyż będą mówić o Syjonie: Człowiek i człowiek narodził się w nim, * a sam Najwyższy go ugruntował?
86:6 Pan opowie w pismach narodów i książąt, * tych, którzy w nim byli.
86:7 Jak weselących się jest wszystkich * mieszkanie w tobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. A przyszedłszy mieszkał w mieście, które zowią Nazareth, aby się wypełniło, co rzeczono jest przez proroki: Iż Nazarejskim będzie nazwany.
|
℣. Dóminus vias suas docébit nos.
℟. Et ambulábimus in sémitis ejus.
|
℣. Pan dróg swoich nauczy nas.
℟. I będziemy chodzić ścieżkami jego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Ex Lítteris Apostólicis Leónis Papæ décimi tértii
Breve « Neminem fugit » 14 junii 1892
Miséricors Deus cum humánæ reparatiónis opus, quod diu sǽcula exspectábant, perfícere decrevísset, ita ejúsdem óperis ratiónem ordinémque dispósuit, ut prima ipsa ejúsdem inítia augústam mundo exhibérent spéciem Famíliæ divínitus constitútæ, in qua omnes hómines absolutíssimum domésticæ societátis, omnísque virtútis ac sanctitátis intueréntur exémplar. Talis quidem Família éxstitit Nazarethána illa, in qua, ántequam géntibus univérsis pleno lúmine emicuísset, Sol justítiæ erat abscónditus: nimírum Christus Deus, Servátor noster, cum Vírgine Matre et Joseph, viro sanctíssimo, qui erga Jesum patérno fungebátur múnere. Mínime dúbium est quin ex iis láudibus, quæ in societáte et consuetúdine doméstica ex mútuis caritátis offíciis, ex sanctitáte morum, ex pietátis exercitatióne proficiscúntur, máxima quæque enitúerit in sacra illa Família, quæ síquidem eárum futúra erat céteris documénto. Ac proptérea benígno Providéntiæ consílio sic illa cónstitit, ut sínguli christiáni, qualicúmque conditióne vel loco, si ad eam ánimum advértant, fácile possint cujuscúmque virtútis exercéndæ habére causam et invitaméntum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ego autem mendícus sum et pauper:
* Dóminus sollícitus est mei.
℣. Labóres mánuum tuárum quia manducábis, beátus es, et bene tibi erit.
℟. Dóminus sollícitus est mei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Apostolic Letters of Pope Leo XIII
Breve « Neminem fugit » 14 junii 1892
When God in his mercy determined to accomplish the work of man's renewal, which same had so many long ages awaited, he appointed and ordained this work on such wise that its very beginning might shew to the world the august spectacle of a Family which was known to be divinely constituted; that therein all men might behold a perfect model, as well of domestic life as of every virtue and pattern of holiness: for such indeed was the Holy Family of Nazareth. There in secret dwelt the Sun of Righteousness, until the time when he should shine out in full splendour in the sight of all nations. There Christ, our God and Saviour, lived with his Virgin Mother, and with that most holy man Joseph, who held to him the place of father. No one can doubt that in this Holy Family was displayed every virtue which can be called forth by an ordinary home life, with its mutual services of charity, its holy intercourse, and its practices of godly piety, since the Holy Family was destined to be a pattern to all others. For that very reason was it established by the merciful designs of Providence, namely, that every Christian, in every walk of life and in every place, might easily, if he would but give heed to it, have before him a motive and a pattern for the good life.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ja lepak jestem żebrak ubogi:
* Pan stara się o mię.
℣. Prace rąk twoich że pożywać będziesz: szczęśliwyś jest i dobrze się mieć będziesz.
℟. Pan stara się o mię.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Habent revéra patresfamílias in Joseph vigilántiæ providentiǽque patérnæ præclaríssimam normam: habent matres in sanctíssima Vírgine Deípara amóris, verecúndiæ, submissiónis ánimi perfectǽque fídei insígne spécimen: fílii vero famílias in Jesu, qui erat súbditus illis, habent divínum obediéntiæ exémplar quod admiréntur, colant, imiténtur. Qui nóbiles nati sunt, discent a Família régii sánguinis quómodo et in édita fortúna se témperent, et in afflícta retíneant dignitátem: qui dites, noscent ab ea quantum sint virtútibus posthabéndæ divítiæ. Operárii autem et ii omnes, qui familiárum rerum angústiis ac tenuióre conditióne tam ácriter irritántur, si ad sanctíssimos illíus domésticæ societátis consórtes respéctent, non déerit eis causa cur loco, qui sibi óbtigit, delecténtur pótius quam dóleant. Commúnes enim cum Sacra Família sunt illis labóres: commúnes curæ de vita quotidiána: débuit et Joseph de mercéde sua vitæ ratiónibus consúlere: imo ipsæ divínæ manus se fabrílibus exercuérunt. Nec mirum sane est si sapientíssimi hómines divítiis affluéntes, eas abícere volúerint, sociámque cum Jesu, María et Joseph sibi elígere paupertátem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vulpes fóveas habent, et vólucres cæli nidos,
* Fílius autem hóminis non habet ubi caput reclínet.
℣. Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea.
℟. Fílius autem hóminis non habet ubi caput reclínet.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
To all fathers of families, Joseph is verily the best model of paternal vigilance and care. In the most holy Virgin Mother of God, mothers may find an excellent example of love, modesty, resignation of spirit, and the perfecting of faith. And in Jesus, who was subject to his parents, the children of the family have a divine pattern of obedience which they can admire, reverence, and imitate. Those who are of noble birth may learn, from this Family of royal blood, how to live simply in times of prosperity, and how to retain their dignity in times of distress. The rich may learn that moral worth is to be more highly esteemed than wealth. Artisans, and all such as are bitterly grieved by the narrow and slender means of their families, if they would but consider the sublime holiness of the members of this domestic fellowship, cannot fail to find some cause for rejoicing in their lot, rather than for being merely dissatisfied with it. In common with the Holy Family, they have to work, and to provide for the daily wants of life. Joseph had to engage in trade, in order to live; even the divine hands laboured at an artisan's calling. It is not to be wondered at, that the wealthiest men, if truly wise, have been willing to cast away their riches, and to embrace a life of poverty with Jesus, Mary, and Joseph.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Liszki mają jamy, a ptacy niebiescy gniazda,
* Syn człowieczy nie ma, gdzie skłonić głowy.
℣. Jamci jest ubogi, i w pracach od młodości mojéj.
℟. Syn człowieczy nie ma, gdzie skłonić głowy.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Quibus e rebus jure meritóque apud cathólicos Sacræ Famíliæ cultus matúre invéctus, majus in dies síngulos increméntum capit. Id quidem probant tum christianórum sodalitátes sub invocatióne Sacræ Famíliæ institútæ, tum singuláres honóres ei rédditi, tum potíssimum a decessóribus Nostris ad excitándum erga eam pietátis stúdium impertíta privilégia et grátiæ. Hujúsmodi cultus magno in honóre hábitus est jam inde a sǽculo décimo séptimo, latéque per Itáliam, Gálliam et Bélgium propagátus, totam fere Európam pervásit: deínde prætergréssus vastos Océani tractus, in América per Canadénsem regiónem, sese exténdit, faustísque efflóruit auspíciis. Síquidem nihil magis salutáre aut éfficax famíliis christiánis cogitári potest exémplo Sacræ Famíliæ, quæ perfectiónem absolutionémque compléctitur ómnium virtútum domesticárum. Sic imploráti inter domésticos paríetes adsint propítii Jesus, María et Joseph, caritátem alant, mores regant, ad virtútem próvocent imitatióne sui, et quæ úndique instant mortáles ærúmnæ, eas leniéndo fáciant tolerabilióres. - Ad cultum vero Sacræ Famíliæ augéndum Leo Papa décimus tértius christiánas famílias eídem Sacræ Famíliæ consecrári præscrípsit: Benedíctus autem décimus quintus Offícium et Missam ad univérsam Ecclésiam exténdit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Cum in forma Dei esset, semetípsum exinanívit,
* Formam servi accípiens.
℣. Humiliávit semetípsum, factus obédiens usque ad mortem.
℟. Formam servi accípiens.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Formam servi accípiens.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
From the foregoing it is evident how natural and fitting it was that devotion to the Holy Family should in due time have grown up amongst Catholics; and once begun, that it should spread far and wide. Proof of this lieth first in the sodalities instituted under the ínvocation of the Holy Family; then in the unique honours bestowed upon it; and above all, by the privileges and favours granted to this devotion by our predecessors to stimulate fervour and piety in its regard. This devotion was already held in great esteem in the seventeenth century. Widely propagated in Italy, France, and Belgium, it spread over almost the whole of Europe; thence, crossing the wide ocean, through Canada it made is way in the Americas, and finding favour there, became very flourishing. Indeed, among Christian families, nothing more salutary nor efficacious can be imagined than the example of the Holy Family, where are to be found all domestic virtues in perfection and completeness. When Jesus, Mary, and Joseph are invoked in the home, charity is likely to be maintained in the family through their example and heavenly entreaty; a good influence is thus exerted over conduct; the practice of virtue is thus incited; and thus the hardships which are everywhere wont to harass mankind, are both mitigated and made easier to bear. To increase devotion to the Holy Family, Pope Leo XIII prescribed that Christian families should be consecrated thereto. Benedict XV extended the Mass and Office to the whole Church.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Który będąc w postaci Bożéj, wyniszczył samego siebie.
* Przyjąwszy postać sługi.
℣. Sam się poniżył, stawszy się posłusznym aż do śmierci
℟. Przyjąwszy postać sługi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Przyjąwszy postać sługi.
|
Nocturn III.
Ant. Ibant paréntes Jesu * per omnes annos in Jerúsalem in die solémni Paschæ.
Psalmus 95 [7]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini ejus: * annuntiáte de die in diem salutáre ejus.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam ejus, * in ómnibus pópulis mirabília ejus.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu ejus: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini ejus.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
95:9 Commoveátur a fácie ejus univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * judicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo ejus: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit judicáre terram.
95:13 Judicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ibant paréntes Jesu per omnes annos in Jerúsalem in die solémni Paschæ.
|
Nokturn III.
Ant. Rodzicy jego chodzili * na każdy rok do Jeruzalem na dzień uroczysty Paschy.
Psalm 95 [7]
95:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.
95:2 Śpiewajcie Panu i błogosławcie imię Jego, * opowiadajcie dzień po dniu zbawienie Jego.
95:3 Opowiadajcie między narodami chwałę Jego, * między wszystkimi ludami dziwy Jego.
95:4 Bo wielki jest Pan i chwalebny bardzo, * straszliwy jest ponad wszystkie bogi.
95:5 Albowiem wszyscy bogowie pogańscy to czarci, * ale Pan niebiosa uczynił.
95:6 Chwała i piękność przed obliczem Jego, * świętość i majestat w świątyni Jego.
95:7 Przynoście Panu, rodziny narodów, przynoście Panu cześć i chwałę: * przynoście Panu chwałę imienia Jego.
95:8 Bierzcie ofiary i wchodźcie do przedsionków Jego, * kłaniajcie się Panu w świętych przedsionkach Jego.
95:9 Niech zadrży przed obliczem Jego wszystka ziemia: * powiadajcie między narodami, iż Pan jest królem.
95:10 Albowiem umocnił okrąg ziemi, który się nie poruszy: * będzie sądził ludy w sprawiedliwości.
95:11 Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia, niech się poruszy morze i pełność jego: * rozradują się pola i wszystko, co jest na nich.
95:12 Wtedy rozradują się wszystkie drzewa leśne, przed Panem, że przyszedł: * bo przyszedł sądzić ziemię.
95:13 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody według prawdy swojej.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rodzicy jego chodzili na każdy rok do Jeruzalem na dzień uroczysty Paschy.
|
Ant. Cum redírent, * remánsit puer Jesus in Jerúsalem, et non cognovérunt paréntes ejus.
Psalmus 96 [8]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu ejus: * justítia, et judícium corréctio sedis ejus.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos ejus.
96:4 Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli justítiam ejus: * et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli ejus: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Judæ, * propter judícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est justo, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, justi, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum redírent, remánsit puer Jesus in Jerúsalem, et non cognovérunt paréntes ejus.
|
Ant. Gdy się wracali, * zostało dziecię Jezus w Jeruzalem, a nie obaczyli rodzicy jego.
Psalm 96 [8]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia, * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła wokoło Niego, * sprawiedliwość i sąd utwierdzeniem tronu Jego.
96:3 Ogień przed Nim pójdzie * i spali wokoło nieprzyjaciół Jego.
96:4 Oświeciły błyskawice Jego okrąg ziemi, * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry jak wosk rozpłynęły się przed obliczem Pańskim, * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość Jego * i oglądali wszyscy ludzie chwałę Jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy kłaniający się rzeźbie * i którzy się chlubią bałwanami swoimi.
96:7 Kłaniajcie się Mu, wszyscy aniołowie Jego: * usłyszał i uweselił się Syjon.
96:8 I rozradowały się córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie:
96:9 Albowiem Tyś Pan Najwyższy nad wszystką ziemią, * bardzo wywyższony jesteś ponad wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość wzeszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu * i wysławiajcie świętą pamięć Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Gdy się wracali, zostało dziecię Jezus w Jeruzalem, a nie obaczyli rodzicy jego.
|
Ant. Non inveniéntes Jesum * regréssi sunt in Jerúsalem, requiréntes eum.
Psalmus 97 [9]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Non inveniéntes Jesum regréssi sunt in Jerúsalem, requiréntes eum.
|
Ant. A nie nalazłszy, * wrócili się do Jeruzalem, szukając go.
Psalm 97 [9]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, * bo uczynił dziwy.
97:1 Wspomogła Go prawica Jego * i ramię święte Jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje, * przed oczyma pogan ukazał sprawiedliwość swoją.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje * i na prawdę swą domowi Izraela.
97:3 Oglądały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykujcie Panu, cała ziemio, * śpiewajcie i weselcie się i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i głosem psalmu: * na puzonach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykujcie przed obliczem króla Pana: * niech się poruszy morze i pełność jego: okrąg ziemi, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękami, góry społem będą się weselić przed obliczem Pana, * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości * i narody w prawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. A nie nalazłszy, wrócili się do Jeruzalem, szukając go.
|
℣. Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea.
℟. Exaltátus autem humiliátus sum, et conturbátus.
|
℣. Jamci jest ubogi i w pracach od młodości mojéj.
℟. A będąc wywyższony, jestem poniżony i zatrwożony.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 2:42-52
Cum factus esset Jesus annórum duódecim, ascendéntibus illis Jerosólymam secúndum consuetúdinem diéi festi, consummatísque diébus, cum redirent, remánsit puer Jesus in Jerúsalem, et non cognovérunt paréntes ejus. Et réliqua.
Homilía sancti Bernárdi Abbátis
Homilia 1 super Missus est, n. 7-8
Et erat súbditus illis. Quis, quibus? Deus homínibus; Deus, inquam, cui Angeli súbditi sunt, cui Principátus et Potestátes obédiunt, súbditus erat Maríæ, nec tantum Maríæ, sed étiam Joseph propter Maríam. Miráre ergo utrúmlibet, et élige quid ámplius miréris, sive Fílii benigníssimam dignatiónem, sive Matris excellentíssimam dignitátem. Utrínque stupor, utrínque miráculum. Et quod Deus féminæ obtémperet, humílitas absque exémplo; et quod Deo fémina principétur, sublímitas sine sócio. In láudibus vírginum singuláriter cánitur quod sequúntur Agnum quocúmque íerit. Quibus ergo láudibus júdicas dignam, quæ étiam præit?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vere tu es Rex abscónditus,
* Deus Israël Salvátor.
℣. Tu doces hóminem sciéntiam.
℟. Deus Israël Salvátor.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
Łk 2:42-52
Gdy Jezus miał lat dwanaście, udali się do Jerozolimy według zwyczaju onego święta. A po upływie dni, gdy wracali, zostało Dziecię Jezus w Jerozolimie, a nie wiedzieli o tym Rodzice Jego. I tak dalej.
Homilia świętego Bernarda, Opata
Homilia 1. na Ewangelię Missus est, n. 7-8
A był im poddany. Kto komu? Bóg – ludziom; ten sam Bóg, któremu Aniołowie są poddani, któremu są posłuszne Księstwa i Moce, był poddany Maryi, i nie tylko Maryi, ale też i Józefowi – dla Maryi. Podziwiaj zatem, co chcesz i wybierz, co więcej masz podziwiać: czy Syna najłaskawsze zniżenie się, czy najwspanialsze wyniesienie Matki. I tu i tam – zdumienie; i tu i tam – cud. W tym, że Bóg ulega Niewieście – bezprzykładna pokora; w tym, że Niewiasta rozkazuje Bogu – wyniesienie, niemające sobie równego. W pieniach na cześć dziewic szczególnie się podkreśla to, że podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Jakichże więc pieni chwalebnych, mniemasz, godna jest Ta, która Baranka poprzedza?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Prawdziwie Tyś Bogiem ukrytym,
* Boże Izraela, Zbawco!
℣. Ty ludzi uczysz mądrości.
℟. Boże Izraela, Zbawco!
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Disce, homo, obedíre; disce, terra, subdi; disce, pulvis, obtemperáre. De auctóre tuo loquens Evangelísta. Et erat, inquit, súbditus illis; haud dúbium, quin Maríæ et Joseph. Erubésce, supérbe cinis! Deus se humíliat, et tu te exáltas? Deus se homínibus subdit, et tu, dominári géstiens homínibus, tuo te præpónis auctóri? Utinam mihi, aliquándo tale áliquid cogitánti, Deus respondére dignétur quod et suo increpándo respóndit Apóstolo: Vade, inquit, post me, sátana, quia non sapis ea quæ Dei sunt. Quóties enim homínibus præésse desídero, tóties Deum præíre conténdo; et tunc vere non sápio ea quæ Dei sunt. De ipso namque dictum est: Et erat súbditus illis. Si hóminis, o homo, imitári dedignáris exémplum, certe non erit tibi indígnum sequi auctórem tuum. Si non potes fórsitan sequi eum quocúmque íerit, dignáre vel sequi quo tibi condescéndit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sicut per inobediéntiam uníus hóminis peccatóres constitúti sunt multi:
* Ita et per uníus obeditiónem justi constituéntur multi.
℣. Venit Názareth et erat súbditus illis.
℟. Ita et per uníus obeditiónem justi constituéntur multi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ita et per uníus obeditiónem justi constituéntur multi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
Ucz się, człowiecze, być posłusznym; ucz się, ziemio, być poddaną; ucz się, prochu, być uległym! Ewangelista, mówiąc o twym Stwórcy, powiada: A był im poddany. Najmniejszej nie ma wątpliwości, że Maryi i Józefowi. Zawstydź się, prochu dumny! Bóg się poniża, a ty się wynosisz? Bóg staje się poddany ludziom, a Ty, dążąc do panowania nad ludźmi, stawiasz się ponad Twego Stwórcę? Obyż Bóg raczył mi czasem, gdy mi coś podobnego przyjdzie na myśl, odpowiedzieć, jak ongiś, przyganiając, swemu odrzekł Apostołowi: Odejdź ode Mnie, szatanie, bo nie pojmujesz tego, co z Boga jest. Albowiem ilekroć pragnę wywyższyć się wśród ludzi, tylekroć kuszę się na wyprzedzenie Boga mego, a wówczas naprawdę nie pojmuję tego, co z Boga jest. Bo o Nim przecież powiedziano: A był im poddany. Jeżeli, o człowiecze, za wzgardę sobie poczytujesz naśladować przykład człowieka, z pewnością nie będzie dla ciebie ujmą iść za Stwórcą twoim. Może nie zdołasz iść za Nim, dokądkolwiek idzie, więc zechciejże przynajmniej iść w Jego ślady tam, gdzie On aż do ciebie zstępuje.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka grzesznikami stało się wielu,
* Tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi.
℣. Przyszedł do Nazaretu i był im poddany.
℟. Tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Si non potes sublímen incédere sémitam virginitátis, séquere vel Deum per tutíssimam viam humilitátis; a cujus rectitúdine si qui étiam de virgínibus deviáverint, ut verum fátear, nec ipsi sequúntur Agnum quocúmque íerit. Séquitur quidem Agnum coinquinátus húmilis, séquitur et virgo supérbus, sed néuter quocúmque íerit: quia nec ille ascéndere potest ad mundítiam Agni, qui sine mácula est; nec is ad ejúsdem mansuetúdinem descéndere dignátur, qua scílicet non coram tondénte, sed coram occidénte se obmútuit. Attamen salubriórem elégit sequéndi partem in humilitáte peccátor, quam in virginitáte supérbus; cum et illíus immundítiam sua húmilis satisfáctio purget, et hujus pudicítiam supérbia ínquinet.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Jeżeli nie możesz wejść na wzniosłą dziewictwa ścieżkę, kroczże przynajmniej za Bogiem po najbardziej bezpiecznej drodze pokory. Zaiste, gdyby ktoś choćby nawet z pocztu dziewic zboczył z tej drogi, już by nie podążał za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Wprawdzie za Barankiem postępuje i skalany, acz pokorny, postępuje i pyszny, acz dziewiczy, ale żaden z nich nie idzie, dokądkolwiek idzie Baranek. Albowiem ani tamten nie może się wznieść do czystości Baranka, który jest bez zmazy, ani ten się zniżyć do Jego łagodności, przez którą zamilkł nie tylko wobec strzygącego, ale i wobec zabijającego. Wszelako pewniejszą co do zbawienia wybrał sobie drogę grzesznik w pokorze, aniżeli w dziewictwie pyszny; tamten bowiem pokorą oczyszcza swe brudy, ten zaś swą czystość kala pychą.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Jesu Christe, qui, Maríæ et Joseph súbditus, domésticam vitam ineffabílibus virtútibus consecrásti: fac nos, utriúsque auxílio, Famíliæ sanctæ tuæ exémplis ínstrui; et consórtium cónsequi sempitérnum:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie Jezu Chryste, który będąc poddanym Marji i Józefowi, uświęciłeś życie rodzinne niewymownemi cnotami: daj abyśmy, naśladując wzór św. Rodziny Twojej, przez nią wspomagani, doszli do uczestnictwa w jej szczęściu wiekuistem.
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
|
Post Divinum officium |