Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Verbum supérnum, pródiens
E Patris ætérni sinu,
Qui natus orbi súbvenis,
Labénte cursu témporis:
Illúmina nunc péctora,
Tuóque amóre cóncrema;
Ut cor cadúca déserens
Cæli volúptas ímpleat.
Ut, cum tribúnal Júdicis
Damnábit igni nóxios,
Et vox amíca débitum
Vocábit ad cælum pios;
Non esca flammárum nigros
Volvámur inter túrbines,
Vultu Dei sed cómpotes
Cæli fruámur gáudiis.
Patri, simúlque Fílio,
Tibíque, Sancte Spíritus,
Sicut fuit, sit júgiter
Sæclum per omne glória.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Słowo najwyższe,
Z łona Ojca wychodzące,
Które rodząc się ratujesz świat,
Gdy upływa bieg czasu:
Oświeć teraz dusze
I rozpal swą miłością
By serce porzucające to, co znikome
Napełniła rozkosz niebieska.
Iżbyśmy, gdy trybunał Sędziego
Potępi na ogień grzesznych,
A głos przyjazny powoła bogobojnych
Do nieba zasłużonego
Iżbyśmy nie tarzali się jako żer płomieni
Wśród czarnych wirów,
Lecz w widzeniu Boga uczestnicząc,
Radości zażywali niebieskich.
Ojcu, zarazem Synowi
i Tobie, Duchu Święty,
Jak była, tak niech będzie nieustannie
Po wszystkie wieki chwała.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Véniet ecce Rex.
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Behold, there cometh the King.
Psalm 1 [1]
1:1 Błogosławiony mąż, który nie chodził za radą niezbożnych, i nie stał na drodze grzesznych, * i na stolicy zarazy nie siedział:
1:2 Ale w zakonie Pańskim upodobania jego, * i nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
1:3 I będzie jak drzewo, które zasadzone jest nad ściekaniem wód, * które swój owoc da czasu swego:
1:3 A liść jego nie opadnie: * i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
1:4 Nie tak niezbożni, nie tak: * ale jak proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.
1:5 Przeto nie powstaną niezbożnicy na sądzie: * ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
1:6 Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: * a droga niezbożnych zginie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 2 [2]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 2 [2]
2:1 Czemu się wzburzyły narody, * a ludy wymyślały próżne rzeczy?
2:2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego.
2:3 Potargajmy więzy ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
2:4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, * i Pan szydzić z nich będzie.
2:5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim * i w zapalczywości swej potrwoży ich.
2:6 A ja jestem ustanowiony królem od Niego nad Syjonem górą świętą Jego, * bym głosił przykazanie Jego.
2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest Synem moim, Jam Ciebie dziś zrodził.
2:8 Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, * a w posiadłość Twą krańce ziemi.
2:9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, * a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich.
2:10 A teraz, królowie, zrozumiejcie, * uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię.
2:11 Służcie Panu w bojaźni, * a radujcie się Mu ze drżeniem.
2:12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan * i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej.
2:13 Gdy się wkrótce zapali gniew Jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w Nim ufają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 3 [3]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 3 [3]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 6 [4]
6:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
6:3 Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum: * sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
6:4 Et ánima mea turbáta est valde: * sed tu, Dómine, úsquequo?
6:5 Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam: * salvum me fac propter misericórdiam tuam.
6:6 Quóniam non est in morte qui memor sit tui: * in inférno autem quis confitébitur tibi?
6:7 Laborávi in gémitu meo, lavábo per síngulas noctes lectum meum: * lácrimis meis stratum meum rigábo.
6:8 Turbátus est a furóre óculus meus: * inveterávi inter omnes inimícos meos.
6:9 Discédite a me, omnes, qui operámini iniquitátem: * quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
6:10 Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, * Dóminus oratiónem meam suscépit.
6:11 Erubéscant, et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei: * convertántur et erubéscant valde velóciter.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Véniet ecce Rex, excélsus cum potestáte magna, ad salvándas gentes. Allelúja.
|
Psalm 6 [4]
6:2 Panie, w zapalczywości Twej nie karć mnie * i w gniewie Twoim mnie nie karz.
6:3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom chory: * uzdrów mnie, Panie, bo się wstrząsnęły kości moje.
6:4 I dusza moja strwożona jest bardzo: * ale Ty, Panie, pókiż?
6:5 Zwróć się, Panie, i wyrwij duszę moją: * zbaw mię dla miłosierdzia Twego.
6:6 Bo nie masz w śmierci, kto by o Tobie pamiętał, * a w otchłani któż Cię wysławiać będzie?
6:7 Umęczyłem się wzdychaniem moim, będę obmywał na każdą noc łóżko moje, * łzami moimi będę skrapiał pościel swoją.
6:8 Zamroczyło się od udręczenia oko moje: * zestarzałem się między wszystkimi nieprzyjaciółmi mymi.
6:9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość, * albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
6:10 Wysłuchał Pan prośbę moją, * Pan modlitwę moją przyjął.
6:11 Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, * niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Behold, there cometh the King even the Most High, with great power, to save the nations, alleluia.
|
Ant. Confortáte.
Psalmus 7 [5]
7:2 Dómine, Deus meus, in te sperávi: * salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me.
7:3 Nequándo rápiat ut leo ánimam meam, * dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat.
7:4 Dómine, Deus meus, si feci istud, * si est iníquitas in mánibus meis:
7:5 Si réddidi retribuéntibus mihi mala, * décidam mérito ab inimícis meis inánis.
7:6 Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehéndat, et concúlcet in terra vitam meam, * et glóriam meam in púlverem dedúcat.
7:7 Exsúrge, Dómine, in ira tua: * et exaltáre in fínibus inimicórum meórum.
7:7 Et exsúrge, Dómine, Deus meus, in præcépto quod mandásti: * et synagóga populórum circúmdabit te.
7:8 Et propter hanc in altum regrédere: * Dóminus júdicat pópulos.
7:9 Júdica me, Dómine, secúndum justítiam meam, * et secúndum innocéntiam meam super me.
7:10 Consumétur nequítia peccatórum, et díriges justum, * scrutans corda et renes, Deus.
7:11 Justum adjutórium meum a Dómino, * qui salvos facit rectos corde.
7:12 Deus judex justus, fortis, et pátiens: * numquid iráscitur per síngulos dies?
7:13 Nisi convérsi fuéritis, gládium suum vibrábit: * arcum suum teténdit, et parávit illum.
7:14 Et in eo parávit vasa mortis: * sagíttas suas ardéntibus effécit.
7:15 Ecce, partúriit injustítiam: * concépit dolórem, et péperit iniquitátem.
7:16 Lacum apéruit, et effódit eum: * et íncidit in fóveam quam fecit.
7:17 Convertétur dolor ejus in caput ejus: * et in vérticem ipsíus iníquitas ejus descéndet.
7:18 Confitébor Dómino secúndum justítiam ejus: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Strengthen ye.
Psalm 7 [5]
7:2 Panie, Boże mój, w Tobiem nadzieję położył, * wybaw mię od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mię.
7:3 By kiedy nie porwał jak lew duszy mojej, * gdy nie masz, kto by odkupił ani kto by wybawił.
7:4 Panie, Boże mój, jeślim to uczynił, * jeśli jest nieprawość w rękach moich:
7:5 Jeślim odpłacał tym, co mi źle czynili, * niech upadnę słusznie przed nieprzyjaciółmi moimi bezsilny.
7:6 Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moją i niech pojma i podepce na ziemi żywot mój, * a chwałę moją niechaj w proch strąci.
7:7 Powstań, Panie, w gniewie Twoim * i podnieś się w granicach nieprzyjaciół moich.
7:7 I powstań, Panie, Boże mój, dla przykazania, któreś dał: * a zgromadzenie narodów obstąpi Cię.
7:8 I dlatego wróć się na wysokość: * Pan sądzi narody.
7:9 Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojej * i według niewinności mojej we mnie.
7:10 Zginie złość grzeszników, a poprowadzisz prosto sprawiedliwego, * Boże badający serca i nerki.
7:11 Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, * który zbawia prawych sercem.
7:12 Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy: * czy się gniewa na każdy dzień?
7:13 Jeśli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie: * łuk swój naciągnął i nagotował go.
7:14 I położył na nim narzędzia śmierci: * strzały swe pałającymi uczynił.
7:15 Oto zrodził niesprawiedliwość: * począł boleść i urodził nieprawość.
7:16 Dół otworzył i wykopał go, * i wpadł w dół, który uczynił.
7:17 Obróci się boleść jego na głowę jego, * a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
7:18 Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości Jego * i będę opiewał imię Pana najwyższego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 8 [6]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 8 [6]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
8:2 Albowiem wyniesiona jest wielmożność Twoja * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim, * aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył.
8:5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, * albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich.
8:8 Poddałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
8:9 Ptactwo niebieskie i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 9 [7]
9:2 Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo: * narrábo ómnia mirabília tua.
9:3 Lætábor et exsultábo in te: * psallam nómini tuo, Altíssime.
9:4 In converténdo inimícum meum retrórsum: * infirmabúntur, et períbunt a fácie tua.
9:5 Quóniam fecísti judícium meum et causam meam: * sedísti super thronum, qui júdicas justítiam.
9:6 Increpásti gentes, et périit ímpius: * nomen eórum delésti in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
9:7 Inimíci defecérunt frámeæ in finem: * et civitátes eórum destruxísti.
9:8 Périit memória eórum cum sónitu: * et Dóminus in ætérnum pérmanet.
9:9 Parávit in judício thronum suum: * et ipse judicábit orbem terræ in æquitáte, judicábit pópulos in justítia.
9:10 Et factus est Dóminus refúgium páuperi: * adjútor in opportunitátibus, in tribulatióne.
9:11 Et sperent in te qui novérunt nomen tuum: * quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.
9:12 Psállite Dómino, qui hábitat in Sion: * annuntiáte inter gentes stúdia ejus:
9:13 Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus est: * non est oblítus clamórem páuperum.
9:14 Miserére mei, Dómine: * vide humilitátem meam de inimícis meis.
9:15 Qui exáltas me de portis mortis, * ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
9:16 Exsultábo in salutári tuo: * infíxæ sunt gentes in intéritu, quem fecérunt.
9:16 In láqueo isto, quem abscondérunt, * comprehénsus est pes eórum.
9:17 Cognoscétur Dóminus judícia fáciens: * in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor.
9:18 Convertántur peccatóres in inférnum, * omnes gentes quæ obliviscúntur Deum.
9:19 Quóniam non in finem oblívio erit páuperis: * patiéntia páuperum non períbit in finem.
9:20 Exsúrge, Dómine, non confortétur homo: * judicéntur gentes in conspéctu tuo.
9:21 Constítue, Dómine, legislatórem super eos: * ut sciant gentes quóniam hómines sunt.
9:22 Ut quid, Dómine, recessísti longe, * déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne?
9:23 Dum supérbit ímpius, incénditur pauper: * comprehendúntur in consíliis quibus cógitant.
9:24 Quóniam laudátur peccátor in desidériis ánimæ suæ: * et iníquus benedícitur.
9:25 Exacerbávit Dóminum peccátor, * secúndum multitúdinem iræ suæ non quǽret.
9:26 Non est Deus in conspéctu ejus: * inquinátæ sunt viæ illíus in omni témpore.
9:26 Auferúntur judícia tua a fácie ejus: * ómnium inimicórum suórum dominábitur.
9:27 Dixit enim in corde suo: * Non movébor a generatióne in generatiónem sine malo.
9:28 Cujus maledictióne os plenum est, et amaritúdine, et dolo: * sub lingua ejus labor et dolor.
9:29 Sedet in insídiis cum divítibus in occúltis: * ut interfíciat innocéntem.
9:30 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * insidiátur in abscóndito, quasi leo in spelúnca sua.
9:30 Insidiátur ut rápiat páuperem: * rápere páuperem, dum áttrahit eum.
9:31 In láqueo suo humiliábit eum: * inclinábit se, et cadet, cum dominátus fúerit páuperum.
9:32 Dixit enim in corde suo: Oblítus est Deus, * avértit fáciem suam ne vídeat in finem.
9:33 Exsúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua: * ne obliviscáris páuperum.
9:34 Propter quid irritávit ímpius Deum? * dixit enim in corde suo: Non requíret.
9:35 Vides quóniam tu labórem et dolórem consíderas: * ut tradas eos in manus tuas.
9:35 Tibi derelíctus est pauper: * órphano tu eris adjútor.
9:36 Cóntere brácchium peccatóris et malígni: * quærétur peccátum illíus, et non inveniétur.
9:37 Dóminus regnábit in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * períbitis, gentes, de terra illíus.
9:38 Desidérium páuperum exaudívit Dóminus: * præparatiónem cordis eórum audívit auris tua.
9:39 Judicáre pupíllo et húmili, * ut non appónat ultra magnificáre se homo super terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 9 [7]
9:2 Będę Cię wysławiał, Panie, ze wszystkiego serca mego, * będę opowiadał wszystkie dziwy Twoje.
9:3 Weselić się i radować będę w Tobie, * będę śpiewał imieniu Twemu, o Najwyższy.
9:4 Iż nieprzyjaciel mój obrócił się wstecz, * osłabną i poginą przed obliczem Twoim.
9:5 Boś rozstrzygnął sąd mój i sprawę moją, * zasiadłeś na stolicy Ty, który sądzisz sprawiedliwie.
9:6 Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny, * wygładziłeś imię ich na wieki i na wieki wieków.
9:7 Nieprzyjacielskie miecze ustały na zawsze * i zburzyłeś ich miasta.
9:8 Zginęła z trzaskiem pamięć o nich, * a Pan trwa na wieki.
9:9 Nagotował na sąd stolicę swą, * i On będzie sądził okrąg ziemi w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
9:10 I stał się Pan ucieczką ubogiego, * pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
9:11 I niech ufają Tobie, którzy znają Twe imię, * albowiem nie opuściłeś szukających Cię, Panie.
9:12 Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, * opowiadajcie między narodami sprawy Jego:
9:13 Albowiem mściciel krwi wspomniał na nich, * nie zapomniał wołania ubogiego.
9:14 Zmiłuj się nade mną, Panie, * wejrzyj na poniżenie moje od nieprzyjaciół moich.
9:15 Ty, który mię podnosisz od bram śmierci, * abym opowiadał wszystką chwałę Twoją w bramach córki Syjonu.
9:16 Będę się weselił zbawieniem Twoim: * ugrzęźli poganie w zatraceniu, które przygotowali.
9:16 W sidle tym, które skrycie zastawili * uwięzła noga ich.
9:17 Poznany będzie Pan, sądy czyniący, * robotą rąk swoich pojmany jest grzesznik.
9:18 Niech się wrócą grzesznicy do otchłani, * wszystkie narody, które zapominają Boga.
9:19 Bo nie na zawsze będzie zapomniany ubogi: * cierpliwość ubogich nie zginie na zawsze.
9:20 Powstań, Panie, niech się nie wzmacnia człowiek, * niech będą sądzone narody przed obliczem Twoim.
9:21 Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, * aby wiedziały narody, iż ludźmi są.
9:22 Czemu, o Panie, stoisz z daleka, * przeoczasz w potrzebach, w ucisku?
9:23 Gdy pyszni się niezbożnik, zapala się ubogi, * bywają usidleni planami, które wymyślają.
9:24 Albowiem chwalony bywa grzesznik dla żądz duszy swej, * a niegodziwy bywa błogosławiony.
9:25 Rozgniewał Pana grzesznik, * według wielkości gniewu swego nie będzie szukał.
9:26 Nie masz Boga przed obliczem jego: * splugawione są drogi jego na każdy czas.
9:26 Odjęte są sądy Twoje od oblicza jego, * nad wszystkimi nieprzyjaciółmi swymi będzie panował.
9:27 Mówił bowiem w sercu swoim: * Nie będę poruszony z pokolenia na pokolenie, wolny będę od nieszczęścia.
9:28 Usta jego pełne są złorzeczenia i gorzkości i zdrady, * pod językiem jego trud i boleść.
9:29 Siedzi w zasadzce z bogatymi w skrytościach, * aby zabić niewinnego.
9:30 Oczy jego upatrują ubogiego, * zasadza się w skrytym miejscu jak lew w jamie swojej.
9:30 Zastawia sidła, aby pochwycić ubogiego, * aby złapać ubogiego, przyciągając go.
9:31 W sidle swoim powali go, * schyli się i padnie, gdy opanuje ubogich.
9:32 Rzekł bowiem w sercu swoim: Zapomniał Bóg, * odwrócił oblicze swe, aby nie patrzeć do końca.
9:33 Powstań, Panie Boże, niech się podniesie ręka Twoja, * nie zapominaj ubogich.
9:34 Dlaczego niezbożnik rozdrażnił Boga? * Bo mówił w sercu swym: Nie będzie dochodził.
9:35 Widzisz, bo Ty na boleść i na utrapienie patrzysz, * aby ich wydać w ręce swe.
9:35 Tobie zostawiony jest ubogi: * sierocie Ty będziesz pomocnikiem.
9:36 Skrusz ramię grzesznika i niegodziwca, * będą szukać grzechu Jego, a nie znajdą.
9:37 Pan będzie królował wiecznie i na wieki wieków, * wyginiecie, poganie, z ziemi Jego.
9:38 Pragnienia ubogich wysłuchał Pan, * gotowość serca ich usłyszało ucho Twoje.
9:39 Bądź obrońcą sierocie i uniżonemu, * aby się więcej nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 10 [8]
10:2 In Dómino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: * Tránsmigra in montem sicut passer?
10:3 Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in pháretra, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:4 Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: * justus autem quid fecit?
10:5 Dóminus in templo sancto suo, * Dóminus in cælo sedes ejus.
10:5 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * pálpebræ ejus intérrogant fílios hóminum.
10:6 Dóminus intérrogat justum et ímpium: * qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
10:7 Pluet super peccatóres láqueos: * ignis, et sulphur, et spíritus procellárum pars cálicis eórum.
10:8 Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: * æquitátem vidit vultus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confortáte manus dissolútas: confortámini, dícite: Ecce Deus noster véniet, et salvábit nos. Allelúja.
|
Psalm 10 [8]
10:2 W Panu ja ufam, jak możecie duszy mojej mówić: * Uciekaj na górę jak wróbel?
10:3 Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, * aby strzelać w ciemności na tych, co prawi są sercem.
10:4 Albowiem, coś był sprawił, zniszczyli, * sprawiedliwy zaś co uczynił?
10:5 Pan jest w kościele swym świętym, * Pan, w niebie stolica Jego.
10:5 Oczy Jego na ubogiego patrzą, * powieki Jego badają synów ludzkich.
10:6 Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego, * lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoją.
10:7 Wyleje jak deszcz na grzeszników sidła, * ogień i siarka i wiatr nawałnicy, to cząstka ich kielicha.
10:8 Bo sprawiedliwy Pan i sprawiedliwość miłuje, * prawość widziało oblicze Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Strengthen ye the weak hands be strong say Behold, our God will come, and save us, alleluia.
|
Ant. Gaudéte omnes.
Psalmus 11 [9]
11:2 Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus: * quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
11:3 Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
11:4 Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, * et linguam magníloquam.
11:5 Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus, lábia nostra a nobis sunt, * quis noster Dóminus est?
11:6 Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, * nunc exsúrgam, dicit Dóminus.
11:6 Ponam in salutári: * fiduciáliter agam in eo.
11:7 Elóquia Dómini, elóquia casta: * argéntum igne examinátum, probátum terræ purgátum séptuplum.
11:8 Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos * a generatióne hac in ætérnum.
11:9 In circúitu ímpii ámbulant: * secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Rejoice.
Psalm 11 [9]
11:2 Zbaw mię, Panie, bo ustał święty, * bo umniejszyły się prawdy wśród synów ludzkich.
11:3 Marne rzeczy mówili, każdy do bliźniego swego, * wargami zdradliwymi, dwoistym sercem mówili.
11:4 Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe * i język hardo mówiący.
11:5 Tych, którzy mówili: Pokażemy moc języka naszego, usta nasze z nami są. * Któż panem naszym jest?
11:6 Dla nędzy niedostatnich i dla wzdychania ubogich * teraz powstanę, mówi Pan.
11:6 Postawię w zbawieniu: * otwarcie sobie z nim pocznę.
11:7 Słowa Pańskie, słowa czyste: * srebro w ogniu doświadczone, wypróbowane z ziemi, siedemkroć przeczyszczone.
11:8 Ty, Panie, zachowasz nas * i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.
11:9 Wokoło niezbożnicy chodzą, * według wysokości Twej uczyniłeś możnymi synów człowieczych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 12 [10]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 12 [10]
12:1 Dokądże, Panie, zapominasz o mnie do końca? * Dokąd odwracasz oblicze swe ode mnie?
12:2 Dokąd będę układał plany w duszy mojej, * boleść w sercu moim przez dzień?
12:3 Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nade mnie? * Wejrzyj i wysłuchaj mię, Panie, Boże mój.
12:4 Oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął na śmierć: * by kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go.
12:5 Którzy mię trapią, będą radzi, jeśli się zachwieję: * ale ja ufam w miłosierdziu Twoim.
12:6 Rozraduje się serce moje w zbawieniu Twoim: będę śpiewał Panu, który mi dał dobra * i będę grał imieniu Pana Najwyższego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 13 [11]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne justa est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes ejus est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 13 [11]
13:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
13:1 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w czynach swoich, * nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.
13:2 Pan z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby zobaczyć, czy jest kto rozumny albo szukający Boga.
13:3 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi. * Nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz ani jednego.
13:3 Grobem otwartym jest gardło ich: językami swymi zdradliwie sobie poczynali: * jad żmijowy pod ich wargami.
13:3 Usta ich pełne są złorzeczenia i gorzkości: * prędkie ich nogi na wylanie krwi.
13:3 Zniszczenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: * nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.
13:4 Czyż nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój, jak kęs chleba?
13:5 Pana nie wzywali, * tam drżeli ze strachu, gdzie nie było strachu.
13:6 Albowiem Pan jest w rodzie sprawiedliwym: zamiary ubogiego wyszydziliście, * iż Pan jest nadzieją jego.
13:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraela? * Gdy odwróci Pan niewolę ludu swego, rozweseli się Jakub i rozraduje się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 14 [12]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur justítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui jurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gaudéte omnes et lætámini: ecce, quia véniet Dóminus ultiónis, addúcet retributiónem: ipse véniet, et salvábit nos.
|
Psalm 14 [12]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim, * albo kto odpocznie na górze Twojej świętej?
14:2 Ten, kto chodzi bez zmazy * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Kto mówi prawdę w sercu swoim, * kto nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 I nie uczynił bliźniemu swemu złego, * i nie cierpiał potwarzy na bliźnich swoich.
14:4 Za nic miany jest w oczach jego złośliwy, * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Kto przysięga bliźniemu swemu, a nie oszukuje, * kto pieniędzy swych nie dał na lichwę i darów przeciw niewinnym nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni, * nie będzie poruszony na wieki!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rejoice all ye, and be glad for, behold, the Lord will come with vengeance, He will bring a recompense He will come and save us.
|
℣. Ex Sion spécies decóris ejus.
℟. Deus noster maniféste véniet.
|
℣. Z Syonu piękność ozdoby jego.
℟. Bóg nasz jawnie przyjdzie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
Incipit liber Isaíæ Prophétæ
Isa 1:1-3
1 Vísio Isaíæ fílii Amos, quam vidit super Judam et Jerúsalem, in diébus Ozíæ, Jóatham, Achaz, et Ezechíæ, regum Juda.
2 Audíte, cæli, et áuribus pércipe, terra, quóniam Dóminus locútus est: Fílios enutrívi, et exaltávi: ipsi autem sprevérunt me.
3 Cognóvit bos possessórem suum, et ásinus præsépe dómini sui: Israël autem me non cognóvit, et pópulus meus non intelléxit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
℣. Quique terrígenæ, et fílii hóminum, simul in unum dives et pauper. Ite óbviam ei, et dícite.
℣. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Joseph. Núntia nobis, si tu es ipse.
℣. Tóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ. Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Początek Księgi Izajasza Proroka
Iz 1:1-3
1 Widzenie Izajasza, syna Amos, które widział nad Judą i Jeruzalem za dni Ozyasza, Joathana, Achaza, i Ezechiasza, królów Judzkich.
2 Słuchajcie niebiosa, a weźmij w uszy, ziemio, albowiem Pan mówił: Wychowałem syny i wywyższyłem, a oni mię wzgardzili.
3 Poznał wół pana swego, i osieł żłób pana swego: a Izrael mię nie poznał, a lud mój nie zrozumiał.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I look from afar, and behold I see the Power of God, coming like as a cloud to cover the land with the hosts of his People: * Go ye out to meet him and say: * Tell us if thou art he, * That shalt reign over God's people Israel.
℣. All ye that dwell in the world, all ye children of men, high and low, rich and poor, one with another. Go ye out to meet him and say.
℣. Hear, O thou Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a sheep. Tell us if thou art he.
℣. Lift up your heads, O ye gates, and be ye lift up, ye everlasting doors, and the King of Glory shall come in. That shalt reign over God's people Israel.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I look from afar, and behold I see the Power of God, coming like as a cloud to cover the land with the hosts of his People: * Go ye out to meet him and say: * Tell us if thou art he, * That shalt reign over God's people Israel.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Isa 1:4-6
4 Væ genti peccatríci, pópulo gravi iniquitáte, sémini nequam, fíliis scelerátis: dereliquérunt Dóminum, blasphemavérunt Sanctum Israël, abalienáti sunt retrórsum.
5 Super quo percútiam vos ultra, addéntes prævaricatiónem? omne caput lánguidum, et omne cor mærens.
6 A planta pedis usque ad vérticem non est in eo sánitas: vulnus, et livor, et plaga tumens non est circumligáta, nec curáta medicámine, neque fota óleo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Aspiciébam in visu noctis, et ecce in núbibus cæli Fílius hóminis veniébat: et datum est ei regnum, et honor:
* Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.
℣. Potéstas ejus, potéstas ætérna, quæ non auferétur: et regnum ejus, quod non corrumpétur.
℟. Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Iz 1:4-6
4 Biada narodowi grzesznemu, ludowi nieprawością obciążonemu, nasieniu złemu, synom złośliwym: opuścili Pana, bluźnili Świętego Izraelowego, odwrócili się wstecz.
5 Na czemże was mam więcéj karać, którzy przyczyniacie przestępstwa? każda głowa chora, a każde serce żałośne.
6 Od stopy nogi aż do wierzchu głowy niemasz w nim zdrowia: rana i siność i spuchły raz, nie jest zawiązany, ani lekarstwem opatrzony, ani oliwą zmiękczony.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I saw in the night visions, and, behold, the Son of man came with the clouds of heaven, and there was given Him a Kingdom, and glory;
* And all people, nations, and languages shall serve Him.
℣. His dominion is an everlasting dominion which shall not pass away, and His Kingdom that which shall not be destroyed.
℟. And all people, nations, and languages shall serve Him.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Isa 1:7-9
7 Terra vestra desérta, civitátes vestræ succénsæ igni: regiónem vestram coram vobis aliéni dévorant, et desolábitur sicut in vastitáte hostíli.
8 Et derelinquétur fília Sion ut umbráculum in vínea, et sicut tugúrium in cucumerário, et sicut cívitas quæ vastátur.
9 Nisi Dóminus exercítuum reliquísset nobis semen, quasi Sódoma fuissémus, et quasi Gomórrha símiles essémus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Missus est Gábriel Angelus ad Maríam Vírginem desponsátam Joseph, núntians ei verbum; et expavéscit Virgo de lúmine: ne tímeas, María, invenísti grátiam apud Dóminum:
* Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
℣. Dabit ei Dóminus Deus sedem David, patris ejus, et regnábit in domo Jacob in ætérnum.
℟. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Iz 1:7-9
7 Ziemia wasza spustoszona, miasta wasze ogniem popalone: krainę waszę przed wami cudzoziemcy pożerają, i spustoszeje jako w zburzeniu nieprzyjacielskiem.
8 I zostanie się córka Syońska jako chłodnik w winnicy a jako budka w ogrodzie ogórkowym i jako miasta, które burzą.
9 By nam był Pan zastępów nie zostawił nasienia, bylibychmy jako Sodoma, i stalibyśmy się Gomorze podobni.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The Angel Gabriel was sent to Mary, a Virgin espoused to Joseph, to bring unto her the word of the Lord, and when the Virgin saw the light, she was afraid. Fear not, Mary, for thou hast found grace from the Lord.
* Behold, thou shalt conceive and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
℣. The Lord God shall give unto Him the throne of His father David, and He shall reign over the house of Jacob for ever.
℟. Behold, thou shalt conceive, and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Behold, thou shalt conceive and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
|
Nocturn II.
Ant. Gaude et lætáre.
Psalmus 15 [13]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra ejus, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gaude et lætáre fília Jerúsalem: ecce, Rex tuus véniet tibi: Sion noli timére, quia cito véniet salus tua.
|
Nokturn II.
Ant. Rejoice greatly.
Psalm 15 [13]
15:1 Zachowaj mię, Panie, bom nadzieję miał w Tobie. * Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim, albowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
15:3 Do świętych, którzy są w ziemi Jego, * dziwne uczynił wszystkie chęci moje ku nim.
15:4 Rozmnożyły się niemoce ich, * potem się spieszyli.
15:4 Nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi * i nie będę wspominał imion ich usty mymi.
15:5 Pan cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego, * Ty jesteś, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
15:6 Sznury mi padły na miejscach wspaniałych, * albowiem dziedzictwo moje jest znamienite.
15:7 Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum: * nadto aż do nocy napominały mię nerki moje.
15:8 Miałem Pana zawsze przed oczyma swymi, * bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony.
15:9 Przeto się uweseliło serce moje i rozradował się język mój, * nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
15:10 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, * ani dasz świętemu Twemu oglądać skażenia.
15:11 Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem przy obliczu Twoim: * rozkosze na prawicy Twej aż do końca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rejoice greatly O daughter of Jerusalem behold, thy King cometh into thee, O Zion; fear not, for thy salvation cometh quickly.
|
Ant. Rex noster.
Psalmus 16 [14]
16:1 Exáudi, Dómine, justítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo judícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:9 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:10 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in justítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Rex noster advéniet Christus, quem Joánnes prædicávit Agnum, esse ventúrum.
|
Ant. Christ our King cometh.
Psalm 16 [14]
16:1 Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwości mojej, * zważ pilnie na prośbę moją.
16:1 Przyjmij w uszy modlitwę moją * z ust niezdradliwych.
16:2 Od oblicza Twego sąd o mnie wynijdzie, * oczy Twe niech dojrzą prawość.
16:3 Wypróbowałeś serce me i nawiedziłeś w nocy: * doświadczyłeś mię ogniem, a nie znalazła się we mnie nieprawość.
16:4 Aby nie mówiły usta moje o uczynkach ludzkich: * dla słów ust Twoich jam przestrzegał dróg twardych.
16:5 Umocnij kroki moje na ścieżkach Twoich, * aby się nie chwiały stopy moje.
16:6 Ja wołałem, gdyż mnie wysłuchałeś, Boże, * nakłoń mi ucha Twego i wysłuchaj słów moich.
16:7 Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, * Ty, który zbawiasz nadzieję mających w Tobie.
16:8 Od sprzeciwiających się prawicy Twojej strzeż mnie * jak źrenicy oka.
16:9 Pod cieniem skrzydeł Twoich schroń mię: * od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili.
16:10 Nieprzyjaciele moi duszę moją ogarnęli, tłustość swoją zawarli, * usta ich mówiły zuchwale.
16:11 Chcąc mię wyrzucić, teraz mię otoczyli, * oczy swe nastawili, by obalić na ziemię.
16:12 Czekali na mnie jak lew żądny łupu * i jak szczenię lwie, mieszkające w jamie.
16:13 Powstań, Panie, uprzedź go i powal go, * wyrwij duszę moją od niezbożnego, miecz Twój od nieprzyjaciół ręki Twojej.
16:14 Panie, odłącz ich od trochy ludzi z ziemi za żywota ich, * ze skrytych rzeczy Twoich napełniony jest brzuch ich.
16:14 Nasyceni są synami * i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
16:15 A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem Twoim: * nasycony będę, gdy się ukaże chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Christ our King cometh, Whom John preached, saying Behold the Lamb That should come!
|
Ant. Ecce, vénio.
Psalmus 17 [15]
17:2 Díligam te, Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adjútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu ejus, introívit in aures ejus.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira ejus: et ignis a fácie ejus exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus ejus.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu ejus tabernáculum ejus: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia judícia ejus in conspéctu meo: * et justítias ejus non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum ejus.
17:26 Cum sancto sanctus eris, * et cum viro innocénte ínnocens eris:
17:27 Et cum elécto eléctus eris: * et cum pervérso pervertéris.
17:28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies: * et óculos superbórum humiliábis.
17:29 Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: * Deus meus, illúmina ténebras meas.
17:30 Quóniam in te erípiar a tentatióne, * et in Deo meo transgrédiar murum.
17:31 Deus meus, impollúta via ejus: elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se.
17:32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?
17:33 Deus, qui præcínxit me virtúte: * et pósuit immaculátam viam meam.
17:34 Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * et super excélsa státuens me.
17:35 Qui docet manus meas ad prǽlium: * et posuísti, ut arcum ǽreum, brácchia mea.
17:36 Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: * et déxtera tua suscépit me:
17:36 Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
17:37 Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
17:38 Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
17:39 Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
17:40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
17:41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
17:42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
17:43 Et commínuam illos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
17:44 Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
17:45 Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
17:46 Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
17:47 Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
17:48 Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
17:49 Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
17:50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
17:51 Magníficans salútes Regis ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini ejus usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ecce, vénio cito et merces mea mecum est, dicit Dóminus: dare unicuíque secúndum ópera sua.
|
Ant. Behold, I come.
Psalm 17 [15]
17:2 Będę Cię miłował, Panie, mocy moja: * Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój.
17:3 Bóg mój wspomożyciel mój, * i w Nim będę miał nadzieję.
17:3 Ochrona moja i róg zbawienia mego, * i obrońca mój.
17:4 Chwaląc będę wzywał Pana, * i będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.
17:5 Ogarnęły mię boleści śmierci * i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
17:6 Boleści otchłani otoczyły mię, * pochwyciły mię sidła śmierci.
17:7 W utrapieniu moim wzywałem Pana * i wołałem do Boga mojego.
17:7 I wysłuchał z kościoła swego świętego głos mój, * i wołanie moje przed obliczem Jego weszło w uszy Jego.
17:8 Wzruszyła się i zadrżała ziemia, * fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, gdyż się rozgniewał na nie.
17:9 Podniósł się w górę dym w gniewie Jego, i ogień się zapalił od oblicza Jego, * węgle się rozpaliły od Niego.
17:10 Skłonił niebiosa i zstąpił, * a mgła pod nogami Jego.
17:11 I wstąpił na cherubiny, i leciał, * leciał na skrzydłach wiatru.
17:12 I uczynił ciemność kryjówką swoją, wokoło Niego namiot Jego: * ciemna woda w obłokach powietrznych.
17:13 Przed blaskiem w oczach Jego rozeszły się obłoki, * grad i węgle ogniste.
17:14 I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy głos swój wypuścił: * grad i węgle ogniste.
17:15 I wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, * rozmnożył błyskawice i strwożył ich.
17:16 I ukazały się źródła wód, * i odkryły się fundamenty okręgu ziemi:
17:16 Od gromienia Twego, Panie, * od tchnienia ducha gniewu Twego.
17:17 Spuścił z wysokości i chwycił mię, * i wydobył mię z wód wielkich.
17:18 Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych i od tych, którzy mię w nienawiści mieli, * albowiem wzmocnili się nade mną.
17:19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego, * a Pan stał się obrońcą moim.
17:20 I wywiódł mię na miejsce przestronne, * zbawił mię, ponieważ chciał mi dobrze.
17:21 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, * i według czystości rąk moich odda mi:
17:22 Albowiem strzegłem dróg Pańskich * i nie czyniłem niezbożnie przeciw Bogu memu.
17:23 Bo wszystkie sądy Jego są przed obliczem moim, * a sprawiedliwości Jego nie odrzuciłem od siebie.
17:24 I będę nieskalany z Nim, * i będę się strzegł nieprawości mojej.
17:25 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej * i według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
17:26 Z świętym święty będziesz, * a z mężem niewinnym niewinny będziesz.
17:27 I z wybranym wybrany będziesz, * a z przewrotnym przewrotny się staniesz.
17:28 Bo Ty lud uniżony zbawisz, * a oczy pysznych poniżysz.
17:29 Bo Ty rozświecasz pochodnię moją, Panie: * Boże mój, oświeć ciemności moje.
17:30 Albowiem przez Ciebie będę wyrwany z pokusy, * a w Bogu moim przestąpię mur.
17:31 Bóg mój, niezmazana droga Jego: słowa Pańskie ogniem wypróbowane: * obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w Nim.
17:32 Bo któż jest Bogiem oprócz Pana, * albo kto Bogiem oprócz Boga naszego?
17:33 Bóg, który mię opasał mocą * i uczynił nieskalaną drogę moją.
17:34 Który krzepkimi uczynił nogi moje jak jeleni, * i na wyżynach postawił mię.
17:35 Który uczy ręce moje do boju, * i uczyniłeś jak łuk miedziany ramiona moje.
17:36 I dałeś mi obronę zbawienia Twego, * a prawica Twoja podparła mię.
17:36 I nauka Twoja ćwiczyła mię do końca, * i nauka Twoja, ta mię nauczy.
17:37 Rozszerzyłeś kroki moje pode mną, * i nie osłabły nogi moje:
17:38 Będę gonił nieprzyjaciół moich i pojmam ich, * i nie wrócę się, aż ich nie stanie.
17:39 Połamię ich, i nie będą mogli stać, * upadną pod nogi moje.
17:40 I opasałeś mię mocą na wojnę, * i powstających przeciwko mnie ugiąłeś pode mnie.
17:41 I nieprzyjaciół moich zmusiłeś do odwrotu, * i nienawidzących mnie wytraciłeś.
17:42 Wołali, a nie było, kto by wybawił: * [wołali] do Pana, a nie wysłuchał ich.
17:43 I skruszę ich jak proch przed wiatrem, * jako błoto na ulicy wygładzę ich.
17:44 Wyrwiesz mię z zatargów ludu, * ustanowisz mię głową narodów.
17:45 Lud, którego nie znałem, służył mi, * na pierwszą wieść był mi posłuszny.
17:46 Synowie obcy schlebiali mi, * synowie obcy zestarzeli się i kulejąc odciągali od dróg swoich.
17:47 Żyje Pan, i błogosławiony Bóg mój: * i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
17:48 Boże, który mi dajesz pomstę i poddajesz pode mnie narody: * wybawicielu mój od nieprzyjaciół moich gniewliwych.
17:49 I nad powstających przeciw mnie wywyższasz mię, * od męża niesprawiedliwego wyrywasz mię.
17:50 Przeto będę Cię wysławiał między narodami, Panie, * a imieniu Twemu pieśń zaśpiewam.
17:51 Wielkim czynisz wybawienie króla swego i okazujesz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi * i potomstwu jego aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Behold, I come quickly, saith the Lord, and My reward is with Me, to give every man according as his work shall be.
|
℣. Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ.
℟. De Petra desérti ad montem fíliæ Sion.
|
℣. Ześlij, Panie, baranka panującego ziemi.
℟. Z skały pustynie do góry córki Syonskiéj.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo 8 de jejunio decimi mensis et eleemosynis
Cum de advéntu regni Dei, et de mundi fine ac témporum, discípulos suos Salvátor instrúeret, totámque Ecclésiam suam in Apóstolis erudíret: Cavéte, inquit, ne forte gravéntur corda vestra in crápula, et ebrietáte, et cogitatiónibus sæculáribus. Quod útique præcéptum, dilectíssimi, ad nos speciálius pertinére cognóscimus, quibus denuntiátus dies, etiámsi est occúltus, non dubitátur esse vicínus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ave, María, grátia plena, Dóminus tecum:
* Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.
℣. Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei.
℟. Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Sermons of Pope St. Leo the Great,
8th on the December Fast, and almsgiving.
Our Saviour Himself instructed His disciples concerning the times and seasons of the coming of the Kingdom of God and the end of the world, and He hath given the same teaching to the Church by the mouth of His Apostles. In connection with this subject then, Our Lord biddeth us beware lest we let our hearts grow heavy through excess of meat and drink, and worldly thoughts. Dearly beloved brethren, we know how that this warning applieth particularly to us. We know that that day is coming, and though for a season we know not the very hour, yet this we know, that it is near.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Zdrowaś Maryja, łaskiś pełna, Pan z tobą:
* Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zaćmi tobie: przetóż i co się z ciebie narodzi święte, będzie nazwano Synem Bożym.
℣. Jakóż się to stanie, gdyż męża nie znam? A Aniół odpowiedziawszy, rzekł jéj.
℟. Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zaćmi tobie: przetóż i co się z ciebie narodzi święte, będzie nazwano Synem Bożym.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Ad cujus advéntum omnem hóminem cónvenit præparári: ne quem aut ventri déditum, aut curis sæculáribus invéniat implicátum. Quotidiáno enim, dilectíssimi, experiménto probátur, potus satietáte áciem mentis obtúndi, et cibórum nimietáte vigórem cordis hebetári; ita ut delectátio edéndi étiam córporum contrária sit salúti, nisi rátio temperántiæ obsístat illécebræ, et quod futúrum est óneri, súbtrahat voluptáti.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Salvatórem exspectámus, Dóminum Jesum Christum,
* Qui reformábit corpus humilitátis nostræ configurátum córpori claritátis suæ.
℣. Sóbrie, et juste, et pie vivámus in hoc sǽculo, exspectántes beátam spem, et advéntum glóriæ magni Dei.
℟. Qui reformábit corpus humilitátis nostræ configurátum córpori claritátis suæ.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
Let every man then make himself ready against the coming of the Lord, so that He may not find him making his belly his god, or the world his chief care. Dearly beloved brethren, it is a matter of every day experience that fulness of drink dulleth the keenness of the mind, and that excess of eating unnerveth the strength of the will. The very stomach protesteth that gluttony doth harm to the bodily health, unless temperance get the better of desire, and the thought of the indigestion afterward check the indulgence of the moment.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Zbawiciela oczekiwamy, Pana naszego Jezusa Chrystusa,
* Który przemieni ciało podłości naszéj przypodobane ciału jasności swojéj.
℣. Trzeźwie i sprawiedliwie i pobożnie żyjąc na tym świecie, oczekiwając błogosławionéj nadzieje i przyjścia chwały wielkiego Boga.
℟. Który przemieni ciało podłości naszéj przypodobane ciału jasności swojéj.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Quamvis enim sine ánima nihil caro desíderet, et inde accípiat sensus, unde sumit et motus: ejúsdem tamen est ánimæ, quædam sibi súbditæ negáre substántiæ, et interióri judício ab inconveniéntibus exterióra frenáre: ut a corpóreis cupiditátibus sǽpius líbera, in aula mentis possit divínæ vacáre sapiéntiæ: ubi omni strépitu terrenárum silénte curárum, in meditatiónibus sanctis, et in delíciis lætétur ætérnis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Obsecro, Dómine, mitte quem missúrus es: vide afflictiónem pópuli tui:
* Sicut locútus es, veni, * Et líbera nos.
℣. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Joseph, qui sedes super Chérubim.
℟. Sicut locútus es, veni.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et líbera nos.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
The body without the soul hath no desires; its sensibility cometh from the same source as its movements. And it is the duty of a man with a reasonable soul to deny something to his lower nature and to keep back the outer man from things unseemly. Then will his soul, free from fleshly cravings, sit often at leisure in the palace of the mind, dwelling on the wisdom of God. There, when the roar and rattle of earthly cares are stilled, will she feed on holy thoughts and entertain herself with the expectation of the everlasting joy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Proszę, Panie, poślij, kogo masz posłać: wejrzyj na uniżenie ludu swego:
* Jakoś powiedział, przyjdź. * I wybaw nas.
℣. Który rządzisz Izrael, posłuchaj, który prowadzisz jako owcę, Józeph, który siedzisz na Cherubinach.
℟. Jakoś powiedział, przyjdź.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I wybaw nas.
|
Nocturn III.
Ant. Gábriel Ángelus.
Psalmus 18 [16]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gábriel Ángelus locútus est Maríæ, dicens: Ave, grátia plena; Dóminus tecum; benedícta tu inter mulíeres.
|
Nokturn III.
Ant. The Angel Gabriel spoke unto Mary, saying:
Psalm 18 [16]
18:2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, * a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy podaje wiadomość.
18:4 Nie są to słowa ani mowy, * których by głos nie był słyszany.
18:5 Na wszystką ziemię wyszedł głos ich * i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój, * a ono jak oblubieniec wychodzi ze swojej sypialni.
18:6 Rozweseliło się jak olbrzym ruszający w drogę, * od krańca nieba wyjście jego.
18:7 A obieg jego aż do krańca jego, * a nie masz, kto by się mógł ukryć pod żarem jego.
18:8 Zakon Pański nieskalany, nawracający duszę, * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość prostaczkom.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, * sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.
18:11 Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamienie drogie, * a słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa Twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię, * i od obcych ustrzeż sługę Twego.
18:14 Jeśli nade mną panować nie będą, wtedy nieskalany będę * i będę oczyszczony od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać mowy ust moich * i rozmyślanie serca mego przed obliczem Twoim zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój * i odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The Angel Gabriel spoke unto Mary, saying: Hail, thou that art full of grace, the Lord is with thee: blessed art thou among women.
|
Ant. María dixit:
Psalmus 19 [17]
19:2 Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis: * prótegat te nomen Dei Jacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ ejus.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. María dixit: Putas qualis est ista salutátio, quia conturbáta est ánima mea, et quia paritúra sum Regem, qui claustrum virginitátis meæ non violábit.
|
Ant. Mary said:
Psalm 19 [17]
19:2 Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia, * niechaj cię obroni imię Boga Jakuba.
19:3 Niech ci ześle pomoc z świątyni, * a z Syjonu niech cię broni.
19:4 Niech pomni na wszelką ofiarę twoją, * a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
19:5 Niech ci da według serca twego * i wszelkie zamysły twe niech potwierdzi.
19:6 Uweselimy się zbawieniem twoim, * a imieniem Boga naszego chlubić się będziemy.
19:7 Niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje: * teraz poznałem, iż Pan zbawił pomazańca swego.
19:7 Wysłucha go z nieba świętego swego, * zbawienie prawicy jego w czynach potężnych.
19:8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają, * ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.
19:9 Oni powiązani są i polegli, * a myśmy powstali i podnieśli się.
19:10 Panie, zbaw króla * i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Mary said: What manner of salutation is this? My soul is troubled. Shall I bear the King? And will He not break the seal of my virginity?
|
Ant. In advéntu.
Psalmus 20 [18]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis ejus tribuísti ei: * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória ejus in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In advéntu summi Régis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
|
Ant. The King.
Psalm 20 [18]
20:2 Panie, z mocy Twojej weseli się król * i zbawieniem Twoim raduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego wypełniłeś mu, * a woli ust jego nie zawiodłeś.
20:4 Bo go uprzedziłeś błogosławieństwami słodkości, * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 O życie prosił Cię, * i dałeś mu długość dni na wieki i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu Twoim, * sławę i wielką ozdobę nań wkładasz.
20:7 Albowiem czynisz go błogosławieństwem na wieki wieków, * uweselasz go radością przed obliczem Twoim.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu, * a przez miłosierdzie Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech dosięgnie ręka Twoja wszystkich nieprzyjaciół Twoich, * prawica Twa niech znajdzie wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
20:10 Uczynisz ich jak piec ognisty czasu oblicza Twego: * Pan w gniewie swoim zatrwoży ich, i pożre ich ogień.
20:11 Owoc ich z ziemi wygubisz, * a potomstwo ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem zwrócili przeciw Tobie złość, * obmyślili plany, których nie mogli wykonać.
20:13 Albowiem zmusisz ich do ucieczki, * a tym, którzy Ci pozostają, mierzysz w ich twarze.
20:14 Podnieś się Panie, w mocy Twojej, * będziemy opiewać i wysławiać Twoje męstwo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The King, even the Most High, cometh therefore let the hearts of men be purified to go forth to meet Him, for, behold, He will come and will not tarry.
|
℣. Egrediétur Dóminus de loco sancto suo.
℟. Véniet ut salvet pópulum suum.
|
℣. Wyjdzie Pan z miejsca swego świętego.
℟. Przybędzie, by zbawić lud swój.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 21:25-33
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressúra géntium. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 1 in Evangelia
Dóminus ac Redémptor noster parátos nos inveníre desíderans, senescéntem mundum quæ mala sequántur denúntiat, ut nos ab ejus amóre compéscat. Appropinquántem ejus términum quantæ percussiónes prævéniant, innotéscit: ut, si Deum metúere in tranquillitáte nólumus, saltem vicínum ejus judícium vel percussiónibus attríti timeámus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce virgo concípiet, et páriet fílium, dicit Dóminus:
* Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.
℣. Super sólium David, et super regnum ejus sedébit in ætérnum.
℟. Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
Łk 21:25-33
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: „Będą znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi ucisk narodów”. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 1. na Ewangelię
Pan i Odkupiciel Nasz, bracia najdrożsi, pragnąc znaleźć nas gotowymi, ujawnia, jakie nieszczęścia przyjdą na starzejący się świat, by nas powstrzymać przed miłowaniem go. Daje nam znać, jak wiele klęsk poprzedza zbliżający się jego kres, byśmy, jeśli nie chcemy lękać się Boga pośród spokoju, odczuwali strach przed Jego bliskim już sądem — choćby tylko z powodu wyniszczających nas razów.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto, panna pocznie i porodzi syna, mówi Pan:
* I nazowią imie jego: Przedziwny, Bóg Mocny.
℣. Na stolicy Dawidowéj i na królestwie jego siedzieć będzie na wieki.
℟. I nazowią imie jego: Przedziwny, Bóg Mocny.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Huic étenim lectióni sancti Evangélii, quam modo vestra fratérnitas audívit, paulo supérius Dóminus præmísit, dicens: Exsúrget gens contra gentem, et regnum advérsus regnum: et erunt terræmótus magni per loca, et pestiléntiæ, et fames. Et quibúsdam interpósitis, hoc, quod modo audístis, adjúnxit: Erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris, et flúctuum. Ex quibus profécto ómnibus ália jam facta cérnimus, ália in próximo ventúra formidámus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Audíte verbum Dómini, gentes, et annuntiáte illud in fínibus terræ:
* Et ínsulis, quæ procul sunt, dícite: Salvátor noster advéniet.
℣. Annuntiáte, et audítum fácite: loquímini, et clamáte.
℟. Et ínsulis, quæ procul sunt, dícite: Salvátor noster advéniet.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
To bowiem czytanie Świętej Ewangelii, które, bracia, właśnie usłyszeliście, poprzedził Pan nieco wyżej słowami: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu i wielkie trzęsienia ziemi będą miejscami, i mory, i głody Łk 21, 10. I dodawszy jeszcze inne słowa, przydał to, coście teraz słyszeli: będą znaki na słońcu i księżycu i gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów, od zamieszania szumu morskiego i nawałnic Łk 21, 25. Z tego wszystkiego, rzeczywiście, jednych rzeczy doświadczamy jako już dokonanych, a co do innych obawiamy się, że mają zaraz nadejść.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Hear the word of the Lord, O ye nations, and declare it in the ends of the earth;
* And in the isles afar off, and say: Our Saviour shall come.
℣. Declare it and make it known, lift up your voice and cry aloud.
℟. And in the isles afar off, and say: Our Saviour shall come.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Nam gentem contra gentem exsúrgere, earúmque pressúram terris insístere, plus jam in nostris tempóribus cérnimus, quam in codícibus légimus. Quod terræmótus urbes innúmeras óbruat, ex áliis mundi pártibus scitis quam frequénter audívimus. Pestiléntias sine cessatióne pátimur. Signa vero in sole, et luna, et stellis, adhuc apérte mínime vídimus: sed quia et hæc non longe sint, ex ipsa jam áëris immutatióne collígimus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo David germen justum: et regnábit rex, et sápiens erit, et fáciet judícium et justítiam in terra:
* Et hoc est nomen quod vocábunt eum: * Dóminus justus noster.
℣. In diébus illis salvábitur Juda, et Israël habitábit confidénter.
℟. Et hoc est nomen quod vocábunt eum:
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Dóminus justus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
W naszych bowiem czasach doświadczamy częściej niż to możemy przeczytać w zapisach historycznych, jak naród powstaje przeciw narodowi i jak narody dręczy na ziemi ucisk. Wiecie, jak częstośmy słyszeli z innych części świata, że trzęsienia ziemi niszczą nieprzeliczone miasta. Bez przerwy cierpimy z powodu ataków zarazy. Żadnych wprawdzie wyrażnych znaków na słońcu, na księżycu i gwiazdach jak dotąd nie widzimy — że się jednak niebawem ukażą, wnosimy już choćby z samych zmian w atmosferze.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie czynił sąd i sprawiedliwość na ziemi:
* To zaś jest imię, którym Go będą nazywać: * Pan nasz sprawiedliwy.
℣. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie.
℟. To zaś jest imię, którym Go będą nazywać:
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Pan nasz sprawiedliwy.
|
Dicto Hymno « Te Deum » aut nono vel tertio Responsorio ejus loco ponitur, statim inchoantur Laudes, præterquam in Nocte Nativitatis Domini; quia tunc dicitur Oratio, postea celebratur Missa, ut suo loco notatur.
|
Po odmówieniu hymnu Te Deum laudamus lub dziewiątego lub trzeciego responsorium rozpoczyna się bezpośrednio od Laudesy, z wyjątkiem Nocy Bożego Narodzenia: w tym czasie odmawia się Oratio, a następnie odprawia się Mszę Bożonarodzeniową obchodzony tak, jak podano w odpowiednim miejscu.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wzbudź, błagamy Cię, Panie, potęgę Twą i przybądź, abyśmy od grożących nam, wskutek grzechów naszych, niebezpieczeństw, byli za Twoją obroną wyrwani, i za Twą pomocą zostali zbawieni.
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|