Incipit
V. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
R. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
V. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adjuvándum me festína.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
V. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
R. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
V. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
R. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
Ant. Stémus juxta crucem cum María Matre Jesu, * Cujus ánimam dolóris gládius pertransívit.
|
Wezwanie {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a Psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości jego są.
Ant. Której duszę miecz boleści przeniknął.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Której duszę miecz boleści przeniknął.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Której duszę miecz boleści przeniknął.
Ant. Stańmy przy krzyżu z Maryją Matką Jezusa, * Której duszę miecz boleści przeniknął.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
O quot undis lacrimárum,
Quo dolóre vólvitur,
Luctuósa de cruénto
Dum revúlsum stípite,
Cernit ulnis incubántem
Virgo Mater Fílium!
Os suáve, mite pectus
Et latus dulcíssimum,
Dexterámque vulnerátum
Et sinístram sáuciam,
Et rubras cruóre plantas
Ægra tingit lácrimis.
Centiésque milliésque
Stringit arctis néxibus
Pectus illud, et lacértos,
Illa figit vúlnera:
Sicque tota colliquéscit
In dolóris ósculis.
Eja, Mater, obsecrámus
Per tuas has lácrimas,
Filiíque triste funus,
Vulnerúmque púrpuram,
Hunc tui cordis dolórem
Conde nostris córdibus.
Esto Patri, Filióque,
Et coǽvo Flámini,
Esto summæ Trinitáti
Sempitérna glória,
Et perénnis laus honórque
Hoc et omni sǽculo.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
Ach! w iluż łez strumieniach,
W jakiej że boleści wije się
Zasmucona Matka Dziewica,
Gdy ogląda zdjętego
Z krwawego pnia, na ramionach swych
Złożonego Syna!
Usta miłe, litościwe piersi
I bok najsłodszy,
Prawicę także zranioną
I lewicę skaleczoną,
Oraz czerwone od krwi stopy
Strapiona zrasza łzami.
Sto i tysiąc razy tuli
W czułych objęciach owe
Piersi i ramiona,
Przyciska do siebie owe rany
I tak cała rozpływa się
W pocałunkach boleści.
Nuże, Matko, błagamy Cię
Przez twoje te łzy,
I smutną śmierć Syna,
Oraz purpurę jego ran,
Wraź tę boleść serca
Swego naszym sercom.
Niechaj Ojcu i Synowi,
Równie także odwiecznemu Duchowi,
Niechaj Trójcy najwyższej
Będzie ustawiczna chwała,
Oraz ciągła sława i cześć
W tym i w każdym wieku.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio Sanctorum}
Nocturn I.
Ant. Multiplicáti sunt * qui tríbulant me, multi insúrgunt advérsum me.
Psalmus 3 [1]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Multiplicáti sunt qui tríbulant me, multi insúrgunt advérsum me.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Sanktorału}
Nocturn I.
Ant. Rozmnożyli się, * co mię trapią, wiele ich powstają przeciwko mnie.
Psalm 3 [1]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozmnożyli się, co mię trapią, wiele ich powstają przeciwko mnie.
|
Ant. Paravérunt sagíttas suas * in pháretra, ut sagíttent in obscúro rectos corde.
Psalmus 10 [2]
10:2 In Dómino confído: quómodo dícitis ánimæ meæ: * Tránsmigra in montem sicut passer?
10:3 Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt sagíttas suas in pháretra, * ut sagíttent in obscúro rectos corde.
10:4 Quóniam quæ perfecísti, destruxérunt: * justus autem quid fecit?
10:5 Dóminus in templo sancto suo, * Dóminus in cælo sedes ejus.
10:5 Óculi ejus in páuperem respíciunt: * pálpebræ ejus intérrogant fílios hóminum.
10:6 Dóminus intérrogat justum et ímpium: * qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
10:7 Pluet super peccatóres láqueos: * ignis, et sulphur, et spíritus procellárum pars cálicis eórum.
10:8 Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: * æquitátem vidit vultus ejus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Paravérunt sagíttas suas in pháretra, ut sagíttent in obscúro rectos corde.
|
Ant. Nagotowali strzały swe * w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
Psalm 10 [2]
10:2 W Panu ja ufam, jak możecie duszy mojej mówić: * Uciekaj na górę jak wróbel?
10:3 Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, * aby strzelać w ciemności na tych, co prawi są sercem.
10:4 Albowiem, coś był sprawił, zniszczyli, * sprawiedliwy zaś co uczynił?
10:5 Pan jest w kościele swym świętym, * Pan, w niebie stolica Jego.
10:5 Oczy Jego na ubogiego patrzą, * powieki Jego badają synów ludzkich.
10:6 Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego, * lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoją.
10:7 Wyleje jak deszcz na grzeszników sidła, * ogień i siarka i wiatr nawałnicy, to cząstka ich kielicha.
10:8 Bo sprawiedliwy Pan i sprawiedliwość miłuje, * prawość widziało oblicze Jego.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
|
Ant. Defécit in dolóre * vita mea, et anni mei in gemítibus.
Psalmus 30 [3]
30:2 In te, Dómine, sperávi non confúndar in ætérnum: * in justítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus justum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Projéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti ejus: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Defécit in dolóre vita mea, et anni mei in gemítibus.
|
Ant. Ustał w boleści * żywot mój, i lata moje w wzdychaniu.
Psalm 30 [3]
30:2 W Tobie, Panie, nadzieję miałem, niech nie będę zawstydzony na wieki: * w sprawiedliwości Twojej wybaw mię.
30:3 Nakłoń ku mnie ucha Twego, * pośpiesz się, aby mię wyrwać.
30:3 Bądź mi Bogiem, obrońcą i domem ucieczki, * aby mię zbawić.
30:4 Albowiem mocą moją i ucieczką moją Ty jesteś, * a dla imienia Twego poprowadzisz mię i wyżywisz.
30:5 Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli, * boś Ty jest obrońca mój.
30:6 W ręce Twe polecam ducha mego, * odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
30:7 Nienawidzisz trzymających się marności * nadaremnie.
30:7 A ja w Panu nadzieję miałem: * będę się weselił i radował z miłosierdzia Twego.
30:8 Albowiem wejrzałeś na uniżenie moje, * wybawiłeś z potrzeby duszę moją.
30:9 I nie zamknąłeś mnie w rękach nieprzyjaciół, * postawiłeś na miejscu przestronnym nogi moje.
30:10 Zmiłuj się nade mną Panie, bom jest uciśniony, * zamroczone jest od gniewu oko moje, dusza moja i wnętrze moje:
30:11 Albowiem ustało w boleści życie moje * i lata moje we wzdychaniu.
30:11 Omdlały w nędzy siły moje * i kości moje są poruszone.
30:12 Gwoli wszystkim nieprzyjaciołom moim stałem się pośmiewiskiem i dla sąsiadów moich bardzo, * i postrachem dla znajomych moich.
30:12 Którzy mię widzieli, precz ode mnie uciekli: * zapomniany jestem, wyrzucony z serca jak umarły.
30:13 Stałem się jak naczynie rozbite, * bo słyszałem łajanie wielu mieszkających wokoło.
30:14 Wtedy, gdy się schodzili wspólnie przeciwko mnie, * naradzali się, aby odebrać mi życie.
30:15 A ja w Tobie nadzieję miałem, Panie, * rzekłem: Tyś jest Bogiem moim, w rękach Twoich losy moje.
30:16 Wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich * i od prześladujących mię.
30:17 Rozjaśnij twarz Twoją nad sługą Twoim, zbaw mię w miłosierdziu Twoim: * Panie, niech nie będę zawstydzony, albowiem wzywałem Cię.
30:18 Niech się zawstydzą niezbożnicy i niech będą doprowadzeni do otchłani: * niech zaniemieją usta zdradliwe.
30:19 Które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu * z pychą i pogardą.
30:20 Jakże wielkie mnóstwo słodkości Twej, Panie, * którą zachowałeś dla bojących się Ciebie.
30:20 Przygotowałeś tym, którzy nadzieję mają w Tobie, * przed obliczem synów ludzkich.
30:21 Osłonisz ich zasłoną oblicza Twego * od zamieszek ludzkich.
30:21 Ukryjesz ich w namiocie Twoim * od przeciwieństwa języków.
30:22 Błogosławiony Pan, * bo okazał dziwne miłosierdzie swe nade mną w mieście obronnym.
30:23 A ja mówiłem w zdumieniu umysłu mego: * Jestem odrzucony od oczu Twoich.
30:23 Przeto wysłuchałeś głosu modlitwy mojej, * gdym wołał do Ciebie.
30:24 Miłujcie Pana wszyscy święci Jego, * albowiem Pan będzie szukał prawdy, a odda obficie postępującym pysznie.
30:25 Mężnie postępujcie i niech się wzmocni serce wasze, * wy wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ustał w boleści żywot mój, i lata moje w wzdychaniu.
|
V. Regína Mártyrum, ora pro nobis.
R. Quæ juxta crucem Jesu constitísti.
|
V. Królowo Męczenników, módl się za nami.
R. Która stałaś przy krzyżu Jezusa.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
R. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
V. I nie wódź nas na pokuszenie:
R. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Jeremía Prophéta
Lam. 1:2; 1:20-21
2 (Beth) Plorans plorávit in nocte, et lácrimæ ejus in maxíllis ejus: non est qui consolétur eam ex ómnibus caris ejus: omnes amíci ejus sprevérunt eam, et facti sunt ei inimíci.
20 (Res) Vide, Dómine, quóniam tríbulor, conturbátus est venter meus, subvérsum est cor meum in memetípsa, quóniam amaritúdine plena sum. Foris intérfecit gládius, et domi mors símilis est.
21 (Sin) Audiérunt quia ingemísco ego, et non est qui consolétur me.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Símeon, vir justus et timorátus, dixit ad Maríam:
* Tuam ipsíus ánimam pertransíbit gládius.
V. Ne vocétis me pulchram, sed amáram, quia amaritúdine valde replévit me Omnípotens.
R. Tuam ipsíus ánimam pertransíbit gládius.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Jeremiasza Proroka
Lm 1:2; 1:20-21
2 (Beth) Płacząc płakało w nocy, a łzy jego na czeluściach jego: niemasz, ktoby je cieszył ze wszech miłośników jego, wszyscy przyjaciele jego wzgardzili je i stali się mu nieprzyjaciółmi.
20 (Resz) Obacz, Panie! żem uciśniona, wzruszył się brzuch mój, przewróciło się serce moje we mnie samym; bom gorzkości jest pełna: na dworze miecz zabija, a doma śmierć takaż jest.
21 (Szyn) Usłyszeli, że ja wzdycham, a niemasz, ktoby mię pocieszył.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. There was a man whose name was Simeon; and the same man was just and devout; and he said unto Mary
* Yea, a sword shall pierce through thine own soul also.
V. Call me not My-pleasantness, but call me Embittered, for the Almighty hath dealt very bitterly with me.
R. Yea, a sword shall pierce through thine own soul also.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Lam. 2:13, 15-16
13 (Mem) Cui comparábo te? vel cui assimilábo te, fília Jerúsalem? cui exæquábo te, et consolábor te, virgo fília Sion? Magna est enim velut mare contrítio tua: quis medébitur tui?
15 (Samech) Plausérunt super te mánibus omnes transeúntes per viam: sibilavérunt, et movérunt caput suum super fíliam Jerúsalem: Hǽccine est urbs, dicéntes, perfécti decóris, gáudium univérsæ terræ?
16 (Phe) Aperuérunt super te os suum omnes inimíci tui, sibilavérunt et fremuérunt déntibus, et dixérunt: Devorábimus.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Surge, et áccipe Púerum et Matrem ejus, et fuge in Ægýptum;
* Et esto ibi usque dum dicam tibi.
V. Vocávi fílium meum ex Ægýpto, ut véniat salus in Israël.
R. Et esto ibi usque dum dicam tibi.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Lm 2:13, 15-16
13 (Mem) komu cię przyrównam? albo komu cię przypodobam, córko jerozolimska? z kim cię porównam i pocieszę cię, panno, córko syon? bo wielkie jest jako morze skruszenie twoje, któż cię zleczy?
15 (Samech) Klaskali nad tobą rękoma wszyscy mijający drogą, świstali i chwiali głową swoją nad córką Jerozolimską, mówiąc: I onóż to jest miasto doskonałéj piękności, wesele wszystkiéj ziemie?
16 (Pe) Otworzyli na cię usta swe wszyscy nieprzyjaciele twoi, świstali i zgrzytali zęboma i mówili: Pożremy.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Arise, and take the young Child and His Mother, and flee into Egypt;
* And be thou there until I bring thee word.
V. Out of Egypt have I called My Son, that salvation may come unto Israel.
R. And be thou there until I bring thee word.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Lam. 2:17-18
17 (Ain) Fecit Dóminus quæ cogitávit, complévit sermónem suum quem præcéperat a diébus antíquis: destrúxit et non pepércit, et lætificávit super te inimícum et exaltávit cornu hóstium tuórum.
18 (Sade) Clamávit cor eórum ad Dóminum super muros fíliæ Sion: Deduc quasi torréntem lácrimas per diem et noctem; non des réquiem tibi, neque táceat pupílla óculi tui.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Fili, quid fecísti nobis sic?
* Ego et pater tuus * Doléntes quærebámus te.
V. Quid est quod me quærebátis? In his quæ Patris mei sunt, opórtet me esse.
R. Ego et pater tuus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Doléntes quærebámus te.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Lm 2:17-18
17 (Ajin) Uczynił Pan, co był umyślił, spełnił mowę swą, którą był rozkazał ode dni dawnych: zepsował a nie zfolgował i uweselił nad tobą nieprzyjaciela i wywyższył róg sprzeciwników twoich.
18 (Cade) Wołało serce ich do Pana na murzech córki Syon: Wypuść jako potok łzy we dnie i w nocy, nie dawaj odpoczynienia sobie, a niech się nie uspokaja źrenica oka twego.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Synu, cóżeś to nam uczynił?
* Ja i ojciec twój * bolejąc, szukaliśmy Ciebie.
V. Cóż jest, żeście Mnie szukali? W tym, co jest Ojca mego, być winienem?
R. Ja i ojciec twój.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Bolejąc, szukaliśmy Ciebie.
|
Nocturn II.
Ant. Factum est cor meum * tamquam cera liquéscens in médio ventris mei.
Psalmus 21 [4]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te projéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádjuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Jacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Factum est cor meum tamquam cera liquéscens in médio ventris mei.
|
Nocturn II.
Ant. Stało się serce moje * jako wosk topniejący w pośród żywota mego.
Psalm 21 [4]
21:2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mnie, czemuś mię opuścił? * Daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
21:3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz, * i w nocy, a nie ku mojej głupocie.
21:4 A Ty mieszkasz w świątyni, * chwało Izraela.
21:5 W Tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, * nadzieję mieli, i wybawiłeś ich.
21:6 Do Ciebie wołali, i zostali wybawieni, * w Tobie nadzieję mieli, a nie byli zawstydzeni.
21:7 A jam jest robak, nie człowiek, * pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
21:8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie, * mówili ustami i kiwali głową:
21:9 Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie, * niechaj go zbawi, ponieważ go miłuje.
21:10 Albowiem Ty mię wydobyłeś z łona, * nadziejo moja, od piersi matki mojej. Na Ciebie porzucony byłem z łona:
21:11 Od łona matki mojej Ty jesteś Bogiem moim, * nie odstępuj ode mnie.
21:12 Albowiem utrapienie bliskie jest, * bo nie masz kto by ratował.
21:13 Otoczyły mię cielce mnogie, * byki tłuste obległy mię.
21:14 Otworzyli na mnie usta swoje * jak lew porywający i ryczący.
21:15 Wylany jestem jak woda * i rozluźnione są wszystkie kości moje.
21:15 Stało się serce moje jak wosk topniejący * we wnętrzu moim.
21:16 Wyschła jak skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: * i doprowadziłeś mię do prochu śmierci.
21:17 Albowiem obstąpiły mię psy mnogie, * zgraja niegodziwców obległa mię.
21:17 Przebodli ręce moje i nogi moje, * policzyli wszystkie kości moje.
21:18 A oni przypatrywali się i patrzyli na mnie: * rozdzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucali.
21:20 Ale Ty, Panie, nie oddalaj ode mnie wspomożenia Twego, * wejrzyj ku obronie mojej.
21:21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moją, * a z łapy psa jedyną moją.
21:22 Wybaw mię z paszczęki lwa, * a od rogów jednorożców mnie poniżonego.
21:23 Będę opowiadał imię Twe braciom moim, * wpośród kościoła będę Cię chwalił.
21:24 Wy, co się Pana boicie, chwalcie Go: * wszystko potomstwo Jakuba wysławiajcie Go.
21:25 Niech się Go boi wszystko plemię izraelskie, * albowiem nie wzgardził ani odrzucił prośby ubogiego:
21:25 I nie odwrócił oblicza swego ode mnie: * a gdy wołałem do Niego, wysłuchał mię.
21:26 U Ciebie chwała moja w zebraniu wielkim, * śluby moje oddam przed oczyma bojących się Go.
21:27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się, i będą chwalić Pana, ci którzy Go szukają: * będą żyć serca ich na wieki wieków.
21:28 Wspomną i nawrócą się do Pana * wszystkie krańce ziemi.
21:28 I będą się kłaniać przed obliczem Jego * wszystkie rodziny narodów.
21:29 Albowiem Pańskie jest królestwo, * i On będzie panował nad narodami.
21:30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemi, * przed obliczem Jego będą padać wszyscy, którzy zstępują do ziemi.
21:31 A dusza moja będzie żyła dla Niego * i potomstwo moje będzie Mu służyć.
21:32 Będzie opowiadane Panu przyszłe pokolenie * i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość Jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Stało się serce moje jako wosk topniejący w pośród żywota mego.
|
Ant. Deus, vitam meam * annuntiávi tibi: posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
Psalmus 55 [5]
55:2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: * tota die impúgnans tribulávit me.
55:3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die: * quóniam multi bellántes advérsum me.
55:4 Ab altitúdine diéi timébo: * ego vero in te sperábo.
55:5 In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro.
55:6 Tota die verba mea exsecrabántur: * advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
55:7 Inhabitábunt et abscóndent: * ipsi calcáneum meum observábunt.
55:8 Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confrínges.
55:9 Deus, vitam meam annuntiávi tibi: * posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
55:9 Sicut et in promissióne tua: * tunc converténtur inimíci mei retrórsum:
55:10 In quacúmque die invocávero te: * ecce, cognóvi, quóniam Deus meus es.
55:11 In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: * in Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.
55:12 In me sunt, Deus, vota tua, * quæ reddam, laudatiónes tibi.
55:13 Quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu: * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus, vitam meam annuntiávi tibi: posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
|
Ant. Boże, żywot mój * objawiłem tobie: położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją.
Psalm 55 [5]
55:2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo podeptał mnie człowiek, * przez cały dzień najeżdżając utrapił mię.
55:3 Deptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień, * albowiem wielu jest walczących przeciwko mnie.
55:4 Wysokości dnia ulęknę się, * lecz ja w Tobie nadzieję mieć będę.
55:5 W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogu nadzieję miałem, * nie będę się bał tego, co może uczynić mi ciało.
55:6 Cały dzień słowami moimi brzydzili się, * przeciwko mnie wszystkie myśli ich ku złemu.
55:7 Osiądą i ukryją się, * kroki moje śledzić będą.
55:8 Jakby czyhali na duszę moją, za nic w świecie nie zbawisz ich: * w gniewie narody pokruszysz.
55:9 Boże, żywot mój objawiłem Tobie, * położyłeś łzy moje przed obliczem Twoim.
55:9 Jak i obiecałeś: * wtedy obrócą się w tył nieprzyjaciele moi.
55:10 W którykolwiek dzień będę Cię wzywał: * oto poznałem, że Bogiem moim jesteś.
55:11 W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę: * miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał tego, co mi może uczynić człowiek.
55:12 Tobie, Boże, winienem śluby, * dziękczynienie, które oddam Tobie.
55:13 Albowiem wyrwałeś duszę moją od śmierci, a nogi moje od upadku, * abym się podobał przed Bogiem w światłości żyjących.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Boże, żywot mój objawiłem tobie: położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją.
|
Ant. Fuérunt mihi * lácrimæ meæ panes die ac nocte.
Psalmus 41 [6]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum ejus.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte.
|
Ant. Były mi * łzy moje za chleb we dnie i w nocy.
Psalm 41 [6]
41:2 Jak tęskni jeleń do źródeł wód, * tak tęskni dusza moja do Ciebie, Boże.
41:3 Pragnęła dusza moja Boga mocnego, żywego, * kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Bożym?
41:4 Były mi łzy moje chlebem we dnie i w nocy, * gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
41:5 Na to wspominałem i wylałem w sobie duszę moją: * że pójdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego.
41:5 Wśród pieśni wesela i chwały: * wpośród okrzyków biesiadnych.
41:6 Czemużeś smutna, duszo moja * i czemu mię trwożysz?
41:6 Miej nadzieję w Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: * zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
41:7 We mnie samym zatrwożyła się dusza moja, * przeto będę na Cię pamiętał z ziemi Jordanu i Hermonu, od góry małej.
41:8 Przepaść przepaści przyzywa * wśród głosu wodospadów Twoich.
41:8 Wszystkie wezbrane fale Twoje i bałwany Twoje * na mnie się stoczyły.
41:9 We dnie Pan rozkazał miłosierdziu swemu, * a w nocy pieśń Jego.
41:9 Przy mnie modlitwa do Boga żywota mego, * rzeknę Bogu: Jesteś moim obrońcą.
41:10 Czemużeś mnie zapomniał * i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
41:11 Gdy się łamią kości moje, * urągali mi którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi.
41:11 Gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój? * Czemuś jest smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz?
41:12 Miej nadzieję w Bogu, bo Go jeszcze wysławiać będę, * zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy.
|
V. Fascículus myrrhæ diléctus meus mihi.
R. Inter úbera mea commorábitur.
|
V. Snopek mirrhy jest mi mój miły.
R. Między piersiami mojemi mieszkać będzie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
R. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
V. I nie wódź nas na pokuszenie:
R. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Bernárdi Abbátis
Sermo de duodecim stellis
Martýrium Vírginis tam in Simeónis prophetía, quam in ipsa Domínicæ passiónis história commendátur. Pósitus est hic (ait sanctus senex de púero Jesu) in signum cui contradicétur; et tuam ipsíus ánimam (ad Maríam autem dicébat) pertransíbit gládius. Vere tuam, o beáta Mater, ánimam pertransívit. Alióquin non nisi eam pertránsiens, carnem Fílii tui penetráret. Et quidem posteáquam emísit spíritum tuus ille Jesus, ipsíus plane non áttigit ánimam crudélis láncea, quæ ipsíus apéruit latus, sed tuam útique ánimam pertransívit. Ipsíus nimírum ánima jam ibi non erat, sed tua plane inde nequíbat avélli.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Jesum bajulántem sibi crucem
* Sequebátur turba mulíerum, quæ plangébant et lamentabántur eum.
V. Fíliæ Jerúsalem, super vos ipsas flete et super fílios vestros.
R. Sequebátur turba mulíerum, quæ plangébant et lamentabántur eum.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
From the Sermons of St. Bernard, Abbot of Clairvaux.
On the twelve stars
The Martyrdom of the Virgin is set before us, not only in the prophecy of Simeon, but also in the story itself of the Lord's Passion. The holy old man said of the Child Jesus Luke ii. 34, Behold, this Child is set for the fall and the rising again of many in Israel; and for a sign which shall be spoken against; yea, said he unto Mary, a sword shall pierce through thine own soul also Even so, O Blessed Mother! The sword did indeed pierce through thy soul! for nought could pierce the Body of thy Son, nor pierce thy soul likewise. Yea, and when this Jesus of thine had given up the ghost, and the bloody spear could torture Him no more, thy soul winced as it pierced His dead Side His Own Soul might leave Him, but thine could not.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Jesus bearing His Cross, went forth.
* And there followed Him a company of women, which bewailed and lamented Him.
V. Daughters of Jerusalem, weep for yourselves and for your children.
R. There followed Him a company of women, which bewailed and lamented Him.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Tuam ergo pertransívit ánimam vis dolóris, ut plusquam Mártyrem non immérito prædicémus, in qua nimírum corpóreæ sensum passiónis excésserit compassiónis afféctus. An non tibi plusquam gládius fuit sermo ille, revéra pertránsiens ánimam, et pertíngens usque ad divisiónem ánimæ et spíritus: Múlier, ecce fílius tuus? O commutatiónem! Joánnes tibi pro Jesu tráditur, servus pro Dómino, discípulus pro Magístro, fílius Zebedǽi pro Fílio Dei, homo purus pro Deo vero. Quómodo non tuam affectuosíssimam ánimam pertransíret hæc audítio, quando et nostra, licet sáxea, licet férrea péctora, sola recordátio scindit?
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Postquam venérunt in locum qui dícitur Calváriæ, ibi crucifixérunt eum:
* Stabat autem juxta crucem Jesu Mater ejus.
V. Tunc beátam illíus ánimam dolóris gládius pertransívit.
R. Stabat autem juxta crucem Jesu Mater ejus.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
The sword of sorrow pierced through thy soul, so that we may truly call thee more than martyr, in whom the love, that made thee suffer along with thy Son, wrung thy heart more bitterly than any pang of bodily pain could do. Did not that word of His indeed pierce through thy soul, sharper than any two-edged sword, even to the dividing asunder of soul and spirit, Heb. iv. 12, Woman, behold thy son! John xix. 26. O what a change to thee! Thou art given John for Jesus, the servant for his Lord, the disciple for his master, the son of Zebedee for the Son of God, a mere man for Very God. O how keenly must the hearing of those words have pierced through thy most loving soul, when even our hearts, stony, iron, as they are, are wrung at the memory thereof only!
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. And when they were come to the place which is called Calvary, there they crucified Him.
* Now there stood by the Cross of Jesus His Mother.
V. Then was it that a sword of sorrow pierced through her blessed soul.
R. There stood by the Cross of Jesus His Mother.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Non mirémini, fratres, quod María Martyr in ánima fuísse dicátur. Mirétur qui non memínerit se audivísse Paulum inter máxima géntium crímina memorántem, quod sine affectióne fuíssent. Longe id fuit a Maríæ viscéribus, longe sit a sérvulis ejus. Sed forte quis dicat: Numquid non eum præscíerat moritúrum? Et indubitánter. Numquid non sperábat contínuo resurrectúrum? Et fidéliter. Super hæc dóluit crucifíxum? Et veheménter. Alióquin quisnam tu, frater, aut unde tibi hæc sapiéntia, ut miréris plus Maríæ Fílium patiéntem? Ille étiam mori córpore pótuit; ista cómmori corde non pótuit? Fecit illud cáritas, qua majórem nemo hábuit; fecit et hoc cáritas, cui post illam símilis áltera non fuit.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Joseph ab Arimathǽa
* Pétiit corpus Jesu, quod, de cruce depósitum, * Suo compléxu Mater excépit.
V. Dolens Sunamítis sinu et génibus suis sustínuit mórtuum fílium.
R. Pétiit corpus Jesu, quod, de cruce depósitum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Suo compléxu Mater excépit.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Marvel not, my brethren, that Mary should be called a Martyr in spirit. He indeed may marvel who remembereth not what Paul saith, naming the greater sins of the Gentiles, that they were without natural affection, Rom. i. 31. Far other were the bowels of Mary, and far other may those of her servants be! But some man perchance will say Did she not know that He was to die? Yea, without doubt, she knew it. Did she not hope that He was soon to rise again? Yea, she most faithfully hoped it. And did she still mourn because He was crucified? Yea, bitterly. But who art thou, my brother, or whence hast thou such wisdom, to marvel less that the Son of Mary suffered than that Mary suffered with Him? He could die in the Body, and could not she die with Him in her heart? His was the deed of that Love, greater than which hath no man John xv. 13; hers, of a love, like to which hath no man, save He.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Joseph of Arimathaea * Begged the Body of Jesus, and he took It down from the Cross,
* And His Mother received It into her arms.
V. The Shunamite took her dead son, and laid him on her knees; and her soul was vexed within her.
R. He begged the Body of Jesus, and he took It down from the Cross.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. And His Mother received It into her arms.
|
Nocturn III.
Ant. Intendérunt arcum * rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
Psalmus 63 [7]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
|
Nocturn III.
Ant. Naciągnęli łuk, * rzecz gorzką, by w skrytościach strzelali na niepokalanego.
Psalm 63 [7]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją, gdy się modlę: * od strachu przed nieprzyjacielem wybaw duszę moją.
63:3 Obroniłeś mię od zgrai przewrotnych, * od mnóstwa czyniących nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jak miecz języki swoje, * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, aby w skrytości strzelać na niewinnego.
63:6 Znienacka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili się w zamiarze złym.
63:6 Namawiali się, żeby ukryć sidła, * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Wymyślili nieprawość, * umęczyli się głębokim szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego, * a Bóg wywyższony będzie.
63:8 Strzałami maluczkich stały się ich razy, * i osłabły przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy ich widzieli, * i uląkł się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki Jego zrozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu i będzie w Nim miał nadzieję: * i będą chwaleni wszyscy prawego serca.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Naciągnęli łuk, rzecz gorzką, by w skrytościach strzelali na niepokalanego.
|
Ant. Ánima mea * turbáta est valde: sed tu, Dómine, úsquequo?
Psalmus 6 [8]
6:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
6:3 Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum: * sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
6:4 Et ánima mea turbáta est valde: * sed tu, Dómine, úsquequo?
6:5 Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam: * salvum me fac propter misericórdiam tuam.
6:6 Quóniam non est in morte qui memor sit tui: * in inférno autem quis confitébitur tibi?
6:7 Laborávi in gémitu meo, lavábo per síngulas noctes lectum meum: * lácrimis meis stratum meum rigábo.
6:8 Turbátus est a furóre óculus meus: * inveterávi inter omnes inimícos meos.
6:9 Discédite a me, omnes, qui operámini iniquitátem: * quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
6:10 Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, * Dóminus oratiónem meam suscépit.
6:11 Erubéscant, et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei: * convertántur et erubéscant valde velóciter.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ánima mea turbáta est valde: sed tu, Dómine, úsquequo?
|
Ant. Dusza moja * strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?
Psalm 6 [8]
6:2 Panie, w zapalczywości Twej nie karć mnie * i w gniewie Twoim mnie nie karz.
6:3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom chory: * uzdrów mnie, Panie, bo się wstrząsnęły kości moje.
6:4 I dusza moja strwożona jest bardzo: * ale Ty, Panie, pókiż?
6:5 Zwróć się, Panie, i wyrwij duszę moją: * zbaw mię dla miłosierdzia Twego.
6:6 Bo nie masz w śmierci, kto by o Tobie pamiętał, * a w otchłani któż Cię wysławiać będzie?
6:7 Umęczyłem się wzdychaniem moim, będę obmywał na każdą noc łóżko moje, * łzami moimi będę skrapiał pościel swoją.
6:8 Zamroczyło się od udręczenia oko moje: * zestarzałem się między wszystkimi nieprzyjaciółmi mymi.
6:9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość, * albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
6:10 Wysłuchał Pan prośbę moją, * Pan modlitwę moją przyjął.
6:11 Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, * niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dusza moja strwożona jest bardzo: ale ty, Panie, pókiż?
|
Ant. Deus adjútor * in tribulatiónibus quæ invenérunt nos nimis.
Psalmus 45 [9]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adjútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine ejus.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio ejus, non commovébitur: * adjuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus adjútor in tribulatiónibus quæ invenérunt nos nimis.
|
Ant. Bóg pomocnikiem * w uciskach, które nalazły nas bardzo.
Psalm 45 [9]
45:2 Bóg nasz ucieczką i mocą, * pomocnikiem w uciskach, które nawiedziły nas bardzo.
45:3 Przeto się bać nie będziemy, gdy poruszy się ziemia * i przeniosą się góry w serce morza.
45:4 Szumiały i zamąciły się wody ich, * zatrzęsły się góry przed siłą Jego.
45:5 Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże, * poświęcił przybytek swój Najwyższy.
45:6 Bóg jest w pośrodku niego, nie będzie poruszone, * wyratuje je Bóg rano, na świtaniu.
45:7 Zaburzyły się narody i nachyliły się królestwa, * wydał głos swój, poruszyła się ziemia.
45:8 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
45:9 Pójdźcie i oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi, * usuwając wojny aż do krańców ziemi.
45:10 Skruszy łuk i zdruzgoce oręż, * i tarcze ogniem popali.
45:11 Uspokójcie się i zobaczcie, żem Ja jest Bogiem, * będę wywyższony między narodami i będę wywyższony na ziemi.
45:12 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas bardzo.
|
V. Per te salútem hauriámus, Virgo María.
R. Ex vulnéribus Christi.
|
V. Per te salutem hauriamus, Virgo Maria.
R. Ex vulneribus Christi.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
R. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
V. I nie wódź nas na pokuszenie:
R. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joannes 19:25-27
In illo témpore: Stábant juxta crucem Jesu Mater ejus, et soror Matris ejus María Cléophæ, et María Magdaléne. Et réliqua.
Homilía sancti Ambrósii Epíscopi
De Instit. Virg. cap. 7
Stabat juxta crucem Mater, et, fugiéntibus viris, stabat intrépida. Vidéte utrum pudórem mutáre potúerit Mater Jesu, quæ ánimum non mutávit. Spectábat piis óculis Fílii vúlnera, per quæ sciébat ómnibus futúram redemptiónem. Spectábat non degéneri mater spectáculo, quæ non metúerat peremptórem. Pendébat in cruce Fílius, Mater se persecutóribus offerébat.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. Quis tibi sensus fuit, o Mater dolórum,
* Dum Joseph síndone Fílium tuum invólvit, et pósuit eum in monuménto?
V. Consideráte et vidéte, si est dolor, sicut dolor meus.
R. Dum Joseph síndone Fílium tuum invólvit, et pósuit eum in monuménto?
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
J 19:25-27
Onego czasu: Pod krzyżem Jezusowym stała Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria Kleofasowa, oraz Maria Magdalena. I tak dalej.
Homilia świętego Ambrożego, Biskupa
Na obłóczyny dziewicy, rozdz. 7.
Stała pod krzyżem Matka. Gdy uciekli mężczyźni, Ona stała niewzruszona. Zważcie, czy mogła zmienić dziewiczą wstydliwość Matka Jezusa, która nie zmieniła ducha. Pobożnymi oczyma spoglądała na rany Syna, wiedząc, że przez nie przyniesie On wszystkim odkupienie. Godna była ta Matka spoglądać na mękę swego Syna, skoro sama nie lękała się zabójcy. Na krzyżu Syn wisiał, Matka ofiarowała się prześladowcom.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Co czułaś, o Matko bolesna,
* Gdy Józef owinął całunem Syna Twego i złożył do grobu?
V. Przyjrzyjcie się i patrzcie, czy jest boleść podobna do boleści mojej.
R. Gdy Józef owinął całunem Syna Twego i złożył do grobu?
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipsa Virgo vírginum intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Epist. 25 ad Ecclesiam Vercellensem, prope finem
María Mater Dómini ante crucem Fílii stábat. Nullus me hoc dócuit, nisi sanctus Joánnes Evangelísta. Mundum álii concússum in passióne Dómini conscripsérunt, cælum ténebris obdúctum, refugísse solem, in paradísum latrónem, sed post piam confessiónem, recéptum. Joánnes dócuit, quod álii non docuérunt, quemádmodum in cruce pósitus Matrem appelláverit. Pluris putátur quod victor suppliciórum pietátis offícia Matri exhibébat, quam quod regnum cæléste donábat. Nam si religiósum est quod latróni donátur vénia, multo uberióris pietátis est quod a Fílio Mater tanto afféctu honorátur.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
R. In toto corde tuo gémitus Matris tuæ ne obliviscáris,
* Ut perficiátur propitiátio et benedíctio.
V. Ave, princeps generósa, Martyrúmque prima rosa, Virginúmque lílium.
R. Ut perficiátur propitiátio et benedíctio.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ut perficiátur propitiátio et benedíctio.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Panna nad pannami, której święto obchodzimy, wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
List 25. do Kościoła w Vercelli, blisko końca
Maryja, Matka Pana, stała pod Krzyżem Syna. Tylko święty Jan Ewangelista daje nam o tym świadectwo. Inni opisywali, jak na widok męki Pańskiej świat zdjęło przerażenie, niebo pokryły ciemności, zniknęło słońce, a dobry łotr po wyznaniu wiary został przyjęty do raju. Jan podaje, o czym inni milczą, w jaki sposób ukrzyżowany Chrystus zwrócił się do Matki. Ważniejszą rzeczą było dlań wspomnieć, iż Ten, który zwyciężył pośród cierpień, okazał Matce synowską miłość, niż to, że udzielił łotrowi daru Królestwa Niebieskiego. Bo jeśli jest czymś dobrym, że łotr uzyskał przebaczenie, to tym większym przejawem miłości jest, że Syn obdarza Matkę tak wielkim uczuciem.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
R. Z całego serca Twego nie zapominaj o boleści Matki swojej,
* Aby doskonałe było przebłaganie i błogosławieństwo.
V. Witaj, szlachetna władczyni, pierwsza różo męczenników i lilio dziewic.
R. Aby doskonałe było przebłaganie i błogosławieństwo.
V. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
R. Aby doskonałe było przebłaganie i błogosławieństwo.
|
V. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Commemoratio pro S. Nicomedis Martyris
Nicomedes presbyter, persequénte Christiános Domitiáno imperatóre, quod corpus Felículæ Vírginis, propter confessiónem christianæ fidei a Flacco cómite interfectæ, sepelísset, comprehéndi jussus est; ductúsque ad statuas deórum, cum eis sacrificáre velle (quod fácere jubebátur) constanter negavísset, proptérea quod sacrifícium uni Deo vero, qui regnat in cælis, deberétur, plumbátis cæsus, in eo martyrio ánimam Deo réddidit. Cujus corpus cum idem comes in profluentem Tiberim projíci imperásset, Justus, Nicomedis clericus diligénter conquisítum, ad muros Urbis via Nomentana honorífice in sepúlcro cóndidit.
V. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
R. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
V. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Commemoratio for the Holy Martyr Nicomede.
This Nicomede was a Priest who was ordered to be seized during the persecution of the Christians by the Emperor Domitian, because he had buried the body of the Virgin Felicula, who had been slain by the Count Flaccus for confessing the Christian Faith. He was led to the statues of the gods, and forasmuch as he stoutly disobeyed the command to sacrifice to them, since sacrifice is due only to the one true God Who reigneth in heaven, he was flogged with scourges loaded with lead until he sealed his testimony by giving up his spirit to God. The said Count Flaccus ordered his body to be thrown into the floods of the Tiber, but Justus, clerk to Nicomede, sought diligently for it until he found it, and buried it honourably upon the road to Mentana, hard by the walls of the city.
V. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
R. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
(Ukłonić się) Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj
I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandae sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, in cujus passióne, secúndum Simeónis prophetíam, dulcíssimam ánimam gloriósæ Vírginis et Matris Maríæ dolóris gládius pertransívit: concéde propítius; ut, qui dolóres ejus venerándo recólimus, passiónis tuæ efféctum felícem consequámur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
R. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
V. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
R. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się
Boże, podczas którego męki, według przepowiedni Symeona, przesłodką duszę chwalebnej Panny i Matki Marji miecz boleści przeszył: racz sprawić łaskawie, abyśmy, Jej boleści ze czcią rozpamiętywając, męki Twojej błogosławionych skutków doznali:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
R. Amen.
|
Conclusio
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
V. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
R. Amen.
|
Zakończenie
V. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
R. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
V. Błogosławmy Panu.
R. Bogu niech będą dzięki.
V. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
R. Amen.
|